Tag: herstel

De sprankeling voorbij

Dit is een gastcolumn van Marja

Ik koester de mooie dingen die er waren, al twijfel ik aan de echtheid ervan. Mijn wereld draaide om de onbegrijpelijke logica van een angstige man, in plaats van de essentie van liefde en onvoorwaardelijk houden van. De drenkeling heeft zich vastgeklampt aan mij als menselijke reddingsboei in een zee vol leugens, ontrouw, manipulatie, agressie en mentaal geweld.

En zo is de compassie verdronken en komen tranen in het bloed. Ik heb keihard moeten vechten tegen alles wat ik zag gebeuren versus de vele ogen die niets zagen of ervoor kozen om te zwijgen. Een misdrijf is gepleegd, maar de échte pijn zit hem in de veelvuldige schending van de heilige wetten van respect en liefde. Zo lees ik deze passage uit het werkboek van Iris en het raakt me keer op keer. Steeds moet ik vechten tegen mijn tranen. Elke dag weer… Lees “De sprankeling voorbij” verder

Uit de onzichtbare gevangenis

Regelmatig ontvangen wij reacties van lezers op de boeken van Iris.

Lezers geven de beste indruk van een boek. Daarom hebben we hieronder enkele reacties op een rijtje gezet:

‘In het begin van het boek ‘Herstellen van narcistische mishandeling’ spreekt Iris de woorden: “Leg de verantwoordelijkheid terug waar die altijd hoorde.” Woorden waar ik na een hele tijd nog altijd veel aan heb, op momenten dat oordelen van omstanders me onderuit proberen te halen.

Door het werkboek durfde ik aan mezelf toe te geven dat ik met psychische mishandeling te maken had gehad. In combinatie met de opdrachten, was dit voor mij het begin van het verwerkingsproces. Ook het tweede boek besteld. De boeken van Iris waren voor mij meteen een houvast. Ik voelde de bevestiging dat het niet aan mij lag, maar dat me iets was aangedaan door een ander. Het was een verademing’.

Em

Lees “Uit de onzichtbare gevangenis” verder

In gesprek met mijn angst

Dit is een gastcolumn van Vroefje

Dag Angst. Je bent eigenlijk de enige die mij de afgelopen vier jaar nooit in de steek heeft gelaten. Dag en nacht was je aan mijn zijde. Je bent inmiddels behoorlijk zeker van jezelf, omdat je weet dat je me heel stevig in je grip hebt. Dus tegenwoordig doe je ‘s nachts gezellig, God zij geprezen, óók een oogje dicht. Verbazingwekkend om te zien dat je altijd nét iets later ontwaakt dan ik. Dan kan ik even ervaren hoe het ook alweer was, om te leven zonder dat je zo prominent aanwezig bent. Ik wil zeker niet ondankbaar zijn, maar dat voelt toch best wel fijn. Lees “In gesprek met mijn angst” verder

Uit de comfortzone van schijnveiligheid stappen

Dit is een gastcolumn van Em 

Regelmatig krijg ik dezelfde vraag uit de omgeving: hoe het toch kan dat je als slachtoffer niet luistert naar je onderbuikgevoel wanneer je in een relatie zit met een narcist? Hoewel het antwoord heel simpel zou moeten zijn, is dat toch behoorlijk ingewikkeld. Het complexe zit ‘m erin dat degene die de vraag stelt, voorbij het eigen voorstellingsvermogen moet gaan om het antwoord te kunnen begrijpen. En dat is lastig. Lees “Uit de comfortzone van schijnveiligheid stappen” verder

Had ik het maar eerder geweten

Dit is een gastcolumn van Maria

Ik heb veel dingen meegemaakt met mijn narcistische familie. Wat narcisme is en wat het met je doet, daar kwam ik achter op mijn 67e door de boeken van Iris Koops, die ik nog regelmatig raadpleeg. Had ik dit allemaal maar eerder geweten, dan had ik eerder maatregelen kunnen nemen en mij afkeren van iedereen.

Onze jeugd met een gezin bestaande uit vader, moeder en vijf kinderen was verre van zorgeloos. Mijn moeder, in haar vrije tijd een verwoed toneelspeelster, kraakte altijd iedereen af. Ze leek er een satanisch genoegen in te scheppen haar kinderen tegen elkaar op te zetten. Met een zachtaardige vader die daar niet echt tegenin durfde te gaan, is dat haar prima gelukt. Lees “Had ik het maar eerder geweten” verder

Benefiet feestelijk afgesloten

Deze week is de benefietactie, die was georganiseerd door Kirsten Regtop, feestelijk afgesloten. Kirsten wilde iets doen wat direct positieve impact had op slachtoffers en besloot daarom enkele maanden geleden een benefiet op te zetten, om ons fonds te kunnen ondersteunen. Kirsten: “Het was een wens die ontstond begin dit jaar om direct impact te kunnen maken voor slachtoffers van huiselijk geweld. Daarbij kwam ik terecht bij het Verdwenen Zelf die belangrijk werk doen om mensen te ondersteunen die te maken hebben (gehad) met psychische mishandeling. Zwaar werk, specialistisch werk en helaas vaak niet vergoed… Het werd een emotionele reis vanuit mijn hart. Waarbij leren door professionals en steun aan slachtoffers samenkwamen.” Lees “Benefiet feestelijk afgesloten” verder

Er is geen weg meer terug

Dit is een gastcolumn van Marloes

Voor slachtoffers is er veel moed voor nodig om uit de cirkel van geweld te stappen. Het begint al bij het erkennen dat er sprake is van geweld. Dat alleen is al heel moeilijk, aangezien het ontzettend lastig is om te herkennen wat er gaande is. Er is moeilijk een vinger op te leggen en lange tijd is er wel sprake van een onderbuikgevoel, dat niet te plaatsen is. Als er eenmaal die erkenning is dat er sprake is van geweld, is er geen weg meer terug. Dan ga je inzien dat je situatie niet normaal is.

Aan het woord is Hameeda Lakho in de masterclass ‘Lagen van moed bij de aanpak van huiselijk geweld’, die zij samen met Sietske Dijkstra verzorgd heeft.* Ik heb deelgenomen aan deze masterclass en heb deze gevolgd met de blik van een voormalig professional en met de blik van een (meervoudig) ervaringsdeskundige. Lees “Er is geen weg meer terug” verder

‘Thuis was een plek waar je liever niet wilde zijn’

Imke Gilsing belande op haar 34ste onverwacht in een psychose. Ze werd tien dagen zonder medicatie in een isoleercel gezet. Ze schreef een boek over haar mensonterende ervaringen in de GGZ. Hieronder lees je een stuk uit haar boek, waarin ze ingaat op hoe haar jeugd onbewust de opmaat vormde van wat later zou komen.

Van alle mensen die in mijn mobiele telefoon staan, bellen ze uitgerekend hem. Ineens is hij daar, mijn vader. Ik heb hem een halfjaar niet gezien. Hij knuffelt me, dat doen we nooit. Het is een houterige knuffel. Mijn vader en ik zijn als dag en nacht: zijn glas is halfleeg, het mijne halfvol; hij ziet de lasten, ik de lusten; hij houdt van nieuw, ik van tweedehands; hij van vogels in een kooitje, ik zie ze graag vliegen; ik van reizen, volgens hem is nergens iets te zien; hij van schaduw, ik van licht.

Toen ik jong was had hij twee gezichten. Voor de buitenwereld was hij joviaal, betrokken en enthousiast. Hij voetbalde in de dorpsploeg, hield fanatiek kanaries bij Vogelvereniging De Goudvink, was lid van een kaartclub en zette zich in voor de gemeenschap. Thuis bulderde hij ontevreden door het huis en schoot door het minste of geringste uit zijn slof. Thuis was hij één brok negatieve energie en agressie. Ik heb lang geleden onder hoe hij was als vader. Lees “‘Thuis was een plek waar je liever niet wilde zijn’” verder

Woorden kunnen wapens zijn

Dit is een blog van Kirsten Regtop, trainer en expert huiselijk geweld en initiatiefneemster van een benefietactie voor het Verdwenen Zelf. Ze richt zich in de blog op professionals die te maken kunnen hebben met huiselijk geweld en kindermishandeling.

Elke situatie van huiselijk geweld is anders. De meeste mensen gaan uit van situationeel geweld. Geweld wat vanuit de situatie en vanuit onmacht of vanuit een generationeel omgangspatroon ontstaat. Er zijn echter meerdere patronen van geweld. Een van de patronen van geweld waar het heel lastig kan zijn om hulp bij te bieden is een eenzijdig en structureel patroon van psychische mishandeling: coercive control. Naar het Nederlands vertaald: dwingende controle.

Een vorm van geweld waarbij een slachtoffer maar moeizaam aantoonbaar kan maken hoe ernstig intimiderend of gewelddadig het voor hen is. En daardoor lang niet altijd door de hulpverlening serieus genomen wordt.

Ik sprak er de afgelopen weken veelvuldig over met Iris Koops en Tako Engelfriet, beiden betrokken bij het Verdwenen Zelf, de stichting die in mijn benefietactie centraal staat. Hoog tijd om hen meer te vragen over de problematiek waar zij hulp bij bieden en hoe deze hulp er zoal uitziet.

Lees “Woorden kunnen wapens zijn” verder

De zaak Ruinerwold: opdat slachtoffers beter begrepen worden

Anderhalve maand geleden publiceerden wij een blog over de kinderen van Ruinerwold en over de zorgen die wij hadden over de sensatiezucht vanuit sommige media. Israël deelde onze blog op Facebook en gaf daarbij aan dat hij hoopt dat onze boodschap “bij alle journalisten rondom deze zaak op hun bureau komt te liggen…”

Wij waren hierdoor geraakt en besloten een uitgebreider artikel te schrijven gericht op het grote publiek. We geven hierin meer informatie over de kwalijke rol van enkele media, maar trekken ook psychisch geweld in een breder perspectief. Psychisch geweld komt immers veel voor in Nederland. “Door enkel oog te hebben voor de extremiteiten, zonder deze in een context te zetten, is er een belangrijke kans misgelopen om het fenomeen dwingende controle bekender te krijgen in Nederland,” zo stellen wij in ons artikel. Lees “De zaak Ruinerwold: opdat slachtoffers beter begrepen worden” verder