Tag: herstel

Worstelen

Dit is een fragment uit een boek van Denise

Ik worstel. Op professioneel niveau. Niet als zo’n naakte rolmops met een touw tussen zijn bips. Nee. Ik worstel met mezelf en mijn identiteit. Soms gaat het er hard aan toe in de ring. Soms wat soft. Maar er wordt altijd geworsteld. Geworsteld met oude patronen en realiteiten en nieuwe mogelijkheden en dimensies. Star Trek is er niets bij. Star Wars overigens ook niet.

Het is als worstelaar zo verdomde lastig om een nieuwe, eigen identiteit te ontwikkelen als er eerder nooit een EIGEN identiteit heeft bestaan buiten de worstelring. Van jongs af aan stond het blijkbaar op mijn voorhoofd te lezen: “Doe me pijn! Gebruik me! Pak me! Ik ben een deurmat!” Er werd gretig door mijn omgeving gebruik van gemaakt, terwijl ik worstelde. Toen nog amateuristisch, met een kinderlijk enthousiasme. Maar keer op keer bevond ik mij in de hoek van de ring en was ik in de ban van de ring. Hoe kon ik zorgen dat ik liefde kreeg? Dat ik werd gewaardeerd buiten mijn capaciteiten als deurmat en worstelaar? Dat ik zou krijgen waar ik als opgroeiend kind behoefte aan had (liefde, bevestiging, positieve aandacht, ondersteuning, vertrouwen, stabiliteit)? Ik was bang. Continu. Ik had steun nodig. Een goede coach. Maar de coaches in mijn leven gaven me soms wat ik nodig had om me daarna weer onverwachts keihard onderuit te schoppen. Ik wist toen nog niet dat schoppen niet was toegestaan bij worstelen. Mijn identiteit vormde zich aan de hand van de stroom boodschappen die ik ontving van mensen binnen en buiten de ring. Vanuit de zaal. Vanuit huis. Vanuit school. En was gebaseerd op angst.

Lees “Worstelen” verder

Mijn narcistische collega

Dit is een gastcolumn van Karin

Psychische en emotionele mishandeling vindt ook plaats op de werkvloer. Ik kende het niet…

Bij psychische en emotionele mishandeling wordt er vaak gesproken over mishandeling binnen de relatie ouder en kind of tussen partners. Maar het komt ook veelvuldig op de werkvloer voor. Als je bedenkt hoeveel uren men per etmaal op de werkvloer is, is de kans groot dat dit zich ook daar afspeelt. Lees “Mijn narcistische collega” verder

Van weten naar doen

Dit is een gastcolumn van Moniek

Ik durf niet alleen
Er was laatst een openbare bijeenkomst en ik wilde daar naartoe gaan. Feit is dat ik me niet graag in een groep begeef waar ik verder niemand ken. Gelukkig zag ik dat een vriendin van mij ook wilde gaan. Dat is het voordeel van een evenement wat op Facebook wordt aangekondigd. Ik had haar al sinds 12 jaar niet meer live gesproken dus het werd wel weer eens tijd dat we dat deden. Althans, dat is wat mijn verstand mij zei. Er is immers een hoop veranderd dus een middag op pad kan geen kwaad. Hoog tijd om weer eens iemand te spreken die ik nog kende uit de tijd dat ik met mijn ex getrouwd was. Vlak nadat ik haar een Messenger bericht stuurde sloeg echter de twijfel toe.

Wie zit op mij te wachten
De vraag die aan mij bleef knagen was ‘wie zit er nu op mij te wachten?’. Noem het maar een restje oud zeer wat is blijven zitten sinds mijn relatie met een narcist. Dat was immers datgene wat mijn ex man mij dagelijks inwreef. Ik deed er niet toe, ik was niet interessant en moest vooral niet denken dat iemand met mij op pad zou willen gaan. Lees “Van weten naar doen” verder

Aangepast aanbod Bondgenoten-therapiegroep

Dit is een gastcolumn van Anne-Marie en Richèlle.

Enkele weken geleden berichtten wij, Anne-Marie Bossers en Richèlle Hodiamont (therapeuten en trainers), over een nieuw aanbod dat wij ontwikkeld hebben: de Bondgenoten therapiegroep. Dit is een therapiegroep voor mensen die uit een destructieve relatie komen (dit kan je ex-partner, maar ook een familielid of collega zijn). Wij hebben een programma ontwikkeld van zes avonden, gericht op herstel.

Op basis van enkele reacties en onze eigen bevindingen hebben we het aanbod aangepast. We zullen elk een ‘eigen’ groep gaan geven. Dat betekent dat we de prijs hebben gehalveerd. In de flyer vind je het aangepaste aanbod.

Lees “Aangepast aanbod Bondgenoten-therapiegroep” verder

Wees niet langer de underdog

Dit is een gastcolumn van Moniek

Een lang gekoesterde wens
Afgelopen maand ben ik 51 geworden. Ik besloot mijzelf voor mijn verjaardag het ultieme cadeau te geven: een bad. Het paste ruim in mijn badkamer en ik wilde het al zo lang hebben als ik destijds getrouwd was met mijn narcistische partner. Via een veiling won ik het bad van mijn dromen en het kon worden geplaatst in mijn huis. Mijn vriend vond het een geweldig idee en vol enthousiasme sleepte hij het bad naar boven. Het bleek het begin te zijn van een ontwaking in mij.

Wreed ontwaken
Mijn dochter was de eerste die het nieuwe bad claimde. Ze ging er diezelfde avond in zitten en als een prinses speelde ze met een bruisbal. Ze genoot zienderogen en ik dacht bij mijzelf ‘hier doe je het voor’. Mijn vriend was uiteraard de tweede die het bad claimde. Ik bracht met liefde een kopje koffie naar de badkamer toe en vroeg of het bad goedgekeurd was. Het werd tevreden beaamd. Geloof het of niet: het was anderhalve week later toen ik een keer in het nieuwe bad ging zitten. Ik gunde mezelf toen pas een moment in dat prachtige nieuwe bad. Het was een wreed ontwaken voor mij. Met tranen in mijn ogen besefte ik mij dat ik iedereen dat heerlijke bad had gegund behalve mijzelf. En het was nog wel een cadeau voor mijn verjaardag geweest. Lees “Wees niet langer de underdog” verder

Narcisme reisblog

Dit is een gastcolumn van Moniek

Plekken waar je nooit zou zijn geweest zonder de narcist

Wie in een relatie zit met een narcist belandt in en wel heel kleine wereld. De meeste narcisten isoleren hun slachtoffer. Vrienden en vriendinnen mag je haast nooit meer zien, en ook tussen jou en je familie wordt heel geniepig een dikke muur gebouwd. Niemand mag immers weten wat er in jou omgaat en wat er bij jullie thuis gebeurt. Je zou het niet zeggen, maar er zijn plekken waar je waarschijnlijk nooit zou zijn geweest als jouw narcist er niet was geweest. Een waarschuwing: tenzij je foto’s neemt zal vrijwel niemand uit je omgeving het geloven, tenzij ze het zelf hebben gezien.
Lees “Narcisme reisblog” verder

Niemandsland

Dit is een gastcolumn van Luca

Het was halverwege 2017 en ik keek de film ‘3096 days’. Deze film raakte mij enorm, dagenlang was ik helemaal van mijn stuk, maar ik kon niet begrijpen waarom. Ik was te overgevoelig besloot ik toen. Ik kon gewoon nergens tegen en het ís ook een aangrijpende film. Dat ik ‘gewoon overgevoelig’ ben is inmiddels zo vaak tegen mij gezegd door mijn pa, maar ook door mijn moeder én mijn ex, dat ik dit ben gaan geloven. De boeken van Astrid Holleeder en de controversiële docu over Michael Jackson hebben mij later opnieuw ontzettend wakker geschud. Zoveel herkenning ineens. Ook dacht ik dat het voor mij geschreven was toen ik ‘Helen van sexueel misbruik’ las van Ivonne Meeuwsen. Ik was geschokt dat ik zoveel herkenning ervaarde, terwijl ik geen bewuste herinneringen had op dat moment. Zo diep was mijn zelf dus weggestopt.

Lees “Niemandsland” verder

Narcisme overleefd, en dan?

Dit is een gastcolumn van Agnetha

Als je er middenin zit of er net uit bent, al dan niet vrijwillig, ben je alleen nog maar bezig met antwoorden zoeken, kennis vergaren en manieren vinden om er mee om te gaan. Je moet het hele verwerkingstraject door, in de hoop dat je begrijpt waar je in zat, wat je overkomen is, je probeert grip te krijgen op je verhaal. Waarom ben ik zo behandeld, heb ik dat toegestaan, waar komt het allemaal vandaan? En hoe kom ik er overheen? Daar gaat de nodige tijd mee heen, de knoop moet ontward worden, je geschiedenis onder de loep en verklaard, en je gevoelens verhelderd..

Lees “Narcisme overleefd, en dan?” verder

Het laatste gevecht

Dit is een gastcolumn van Anna

Ze twijfelde of ze het wel zeggen moest. Eigenlijk twijfelde ze al langere tijd aan alles, met weinig energie en een gebrek aan daadkracht, maar dat zag ze nu eindelijk in: Het lag niet aan haar, ze was niet gek. Wat haar was overkomen was haar aangedaan. Subtiel manipulatief was ze om de tuin geleid. Met minder zelfvertrouwen ís het ook moeilijk om in je eigen kracht te gaan staan. Eigen kracht? Waar is überhaupt het Eigen Zelf? Ze was afgesneden van zichzelf. Wie ze werkelijk was voelde verdwenen, opgenomen in een schijnrealiteit die lange tijd haar echte realiteit was geworden. ‘Het land van de duisternis’, ze las deze metafoor op de website het Verdwenen Zelf en dat was precies zoals ze het voelde. Een dorre, mistige plek, die haar het heldere zicht ontnam en haar isoleerde van de werkelijkheid

Lees “Het laatste gevecht” verder