herstel

door

Niemandsland

Dit is een gastcolumn van Luca

Het was halverwege 2017 en ik keek de film ‘3096 days’. Deze film raakte mij enorm, dagenlang was ik helemaal van mijn stuk, maar ik kon niet begrijpen waarom. Ik was te overgevoelig besloot ik toen. Ik kon gewoon nergens tegen en het ís ook een aangrijpende film. Dat ik ‘gewoon overgevoelig’ ben is inmiddels zo vaak tegen mij gezegd door mijn pa, maar ook door mijn moeder én mijn ex, dat ik dit ben gaan geloven. De boeken van Astrid Holleeder en de controversiële docu over Michael Jackson hebben mij later opnieuw ontzettend wakker geschud. Zoveel herkenning ineens. Ook dacht ik dat het voor mij geschreven was toen ik ‘Helen van sexueel misbruik’ las van Ivonne Meeuwsen. Ik was geschokt dat ik zoveel herkenning ervaarde, terwijl ik geen bewuste herinneringen had op dat moment. Zo diep was mijn zelf dus weggestopt.

Lees verder →

door

Narcisme overleefd, en dan?

Dit is een gastcolumn van Agnetha

Als je er middenin zit of er net uit bent, al dan niet vrijwillig, ben je alleen nog maar bezig met antwoorden zoeken, kennis vergaren en manieren vinden om er mee om te gaan. Je moet het hele verwerkingstraject door, in de hoop dat je begrijpt waar je in zat, wat je overkomen is, je probeert grip te krijgen op je verhaal. Waarom ben ik zo behandeld, heb ik dat toegestaan, waar komt het allemaal vandaan? En hoe kom ik er overheen? Daar gaat de nodige tijd mee heen, de knoop moet ontward worden, je geschiedenis onder de loep en verklaard, en je gevoelens verhelderd..

Lees verder →

door

Het laatste gevecht

Dit is een gastcolumn van Anna

Ze twijfelde of ze het wel zeggen moest. Eigenlijk twijfelde ze al langere tijd aan alles, met weinig energie en een gebrek aan daadkracht, maar dat zag ze nu eindelijk in: Het lag niet aan haar, ze was niet gek. Wat haar was overkomen was haar aangedaan. Subtiel manipulatief was ze om de tuin geleid. Met minder zelfvertrouwen ís het ook moeilijk om in je eigen kracht te gaan staan. Eigen kracht? Waar is überhaupt het Eigen Zelf? Ze was afgesneden van zichzelf. Wie ze werkelijk was voelde verdwenen, opgenomen in een schijnrealiteit die lange tijd haar echte realiteit was geworden. ‘Het land van de duisternis’, ze las deze metafoor op de website het Verdwenen Zelf en dat was precies zoals ze het voelde. Een dorre, mistige plek, die haar het heldere zicht ontnam en haar isoleerde van de werkelijkheid

Lees verder →

door

Narcisme herkennen en er ver weg van blijven

Dit is een gastcolumn van Pieter

Ik lees hier alle verhalen over ervaringen met narcisten en herken er veel van. Met narcisten is niet samen te leven en toch doen mensen dat en houden het soms ook nog veel te lang vol. Maar als je leest hoeveel schade deze mensen oplopen zou ik wensen dat iedereen op tijd de narcist herkent om die dan te kunnen vermijden.

Eerst mijn verhaal; mijn vader was de baas in huis, dat liet hij regelmatig merken, bijv. als hij op TV naar sport wilde kijken werd de TV op een sportkanaal gezet ook al zaten wij midden in een film. Hij riep dan: ‘Ik breng hier het geld binnen dus ik bepaal waar we naar kijken’. Als we aan tafel zaten en hij morste eten, kreeg altijd één van zijn kinderen de schuld, ook al hadden we er niks mee te maken.

Lees verder →

door

Nadat mijn narcistische moeder stierf

Dit is een gastcolumn van Nynke

In de week dat mijn moeder stierf, heb ik veel gehuild. Ik huilde niet omdat ik verdrietig was dat ze stierf. Ik huilde omdat ik níet verdrietig was dat ze stierf. Ik huilde omdat ze me zelfs in de week voor haar sterven niets warms kon zeggen. Ik huilde omdat ze me nog steeds niet zag of me erkenning kon geven. Ik huilde om het kleine meisje dat ik was geweest en een jeugd die nooit fijn of veilig was. Lees verder →

door

Het probleem moest toch in mijzelf zitten?

Dit is een gastcolumn van Emma

Het is intussen tweeënhalf jaar geleden dat ik terecht kwam bij een psychologe die eindelijk alle puzzelstukjes in elkaar kon passen. Ik herinner me nog hoe ik een anekdote aan het vertellen was over een nabij familielid, tot ze plots naar voren schoof op haar stoel en fronsend uitriep: “Maar… dat klinkt als een narcist!” Op dat moment hadden die woorden weinig impact op mij. Ik kende de term wel, en ik dacht dat ik wist wat die inhield. Lees verder →

door

Acceptatie, een sleutelwoord

Dit is een gastcolumn van Agnetha

Daar zit je dan, op de rokende puinhopen van een zeer pijnlijke levensfase, en stelt jezelf de vragen: hoe kom ik hier uit, hoe kom ik los, wanneer stopt deze situatie, wordt het ooit beter?

Logisch en begrijpelijk wordt je bestormd door deze vragen vanuit de gemoedstoestand waarin je op dat moment zit, wanneer je er nog middenin zit of wanneer je aan de kant bent geschoven of zelf bent opgestapt. Mogelijk ben je al een tijdje weg maar krijg je het allemaal niet rond in je hoofd en hart, en blijft het je bezighouden. Zoveel verwarring en ongeloof, zoveel verdriet, zoveel verbijstering als je beseft waar je mee te maken hebt of hebt gehad. Zoveel boosheid ook, vaak mede op jezelf: waarom heb ik het niet eerder gezien, waarom heb ik het allemaal laten gebeuren, niet tijdiger grenzen getrokken? Eén dikke grijze mist die eerst moet optrekken voordat je verder kunt, opnieuw kunt gaan leven, écht leven vanuit jezelf. Lees verder →

door

Workshop trauma en hoogsensitiviteit

Onder de slachtoffers van narcisten komen relatief veel Hoogsensitieve Personen voor (HSP’s). Dit is dan ook een thema dat voor veel mensen leeft. Hoe kan je je beter beschermen tegen deze dynamiek? Welke invloed heeft de beschadigende relatie gehad op je hoogsensitiviteit en op jouzelf? Hoe kun je onderscheid maken tussen traumasymptomen en hoogsensitiviteit? Tijdens deze nieuwe verdiepingsdag wordt er uitgebreid op deze thema’s ingegaan.

Over een paar weken, op zaterdag 10 november, vindt de verdiepingsdag ‘Hoogsensitief en slachtoffer van narcistische mishandeling’ plaats in Bilthoven. Er zijn nog een paar plaatsen. Trainer en traumatherapeut Tieneke Meijer licht toe:

Lees verder →

door

Workshop lichaamsgericht werken aan je herstel

Als je getraumatiseerd bent geraakt is het heel belangrijk om de juiste hulp in te zetten. In mijn beide boeken behandel ik het belang van de lichaamsgerichte benadering, omdat trauma in wezen in het lichaam wordt opgeslagen en zo signalen en symptomen blijft afgeven.

Lichaamsgerichte therapie kan heel zinvol zijn om je symptomen te verminderen en meer veiligheid te ervaren in het hier en nu. Over een paar weken, op zaterdag 3 november, vindt de workshop ‘lichaamsgericht werken aan herstel’ plaats in Soest. Er zijn nog een paar plaatsen. Een van de trainers, traumatherapeute Heleen de Winter, licht toe:
Lees verder →