herstel

door

Acceptatie, een sleutelwoord

Dit is een gastcolumn van Agnetha

Daar zit je dan, op de rokende puinhopen van een zeer pijnlijke levensfase, en stelt jezelf de vragen: hoe kom ik hier uit, hoe kom ik los, wanneer stopt deze situatie, wordt het ooit beter?

Logisch en begrijpelijk wordt je bestormd door deze vragen vanuit de gemoedstoestand waarin je op dat moment zit, wanneer je er nog middenin zit of wanneer je aan de kant bent geschoven of zelf bent opgestapt. Mogelijk ben je al een tijdje weg maar krijg je het allemaal niet rond in je hoofd en hart, en blijft het je bezighouden. Zoveel verwarring en ongeloof, zoveel verdriet, zoveel verbijstering als je beseft waar je mee te maken hebt of hebt gehad. Zoveel boosheid ook, vaak mede op jezelf: waarom heb ik het niet eerder gezien, waarom heb ik het allemaal laten gebeuren, niet tijdiger grenzen getrokken? Eén dikke grijze mist die eerst moet optrekken voordat je verder kunt, opnieuw kunt gaan leven, écht leven vanuit jezelf. Lees verder →

door

Workshop trauma en hoogsensitiviteit

Onder de slachtoffers van narcisten komen relatief veel Hoogsensitieve Personen voor (HSP’s). Dit is dan ook een thema dat voor veel mensen leeft. Hoe kan je je beter beschermen tegen deze dynamiek? Welke invloed heeft de beschadigende relatie gehad op je hoogsensitiviteit en op jouzelf? Hoe kun je onderscheid maken tussen traumasymptomen en hoogsensitiviteit? Tijdens deze nieuwe verdiepingsdag wordt er uitgebreid op deze thema’s ingegaan.

Over een paar weken, op zaterdag 10 november, vindt de verdiepingsdag ‘Hoogsensitief en slachtoffer van narcistische mishandeling’ plaats in Bilthoven. Er zijn nog een paar plaatsen. Trainer en traumatherapeut Tieneke Meijer licht toe:

Lees verder →

door

Workshop lichaamsgericht werken aan je herstel

Als je getraumatiseerd bent geraakt is het heel belangrijk om de juiste hulp in te zetten. In mijn beide boeken behandel ik het belang van de lichaamsgerichte benadering, omdat trauma in wezen in het lichaam wordt opgeslagen en zo signalen en symptomen blijft afgeven.

Lichaamsgerichte therapie kan heel zinvol zijn om je symptomen te verminderen en meer veiligheid te ervaren in het hier en nu. Over een paar weken, op zaterdag 3 november, vindt de workshop ‘lichaamsgericht werken aan herstel’ plaats in Soest. Er zijn nog een paar plaatsen. Een van de trainers, traumatherapeute Heleen de Winter, licht toe:
Lees verder →

door

En dan jij…

Dit is een gastcolumn van Christina

Na twee afspraakjes komt het besef… ik zou je leuk kunnen gaan vinden. Maar het klopt niet, gevoelsmatig. Het kan niet kloppen. Er moet iets niet goed zitten. Toch? Ik ga spitten, op onderzoek uit. Lees je berichtjes steeds opnieuw, kijk naar je gezicht als je tegen me praat. Analyseer er op los. Probeer te herleiden wat er niet klopt uit wat je mij vertelt. Zoek op internet uit hoe verborgen narcisme in elkaar zit, hoe dit te herkennen. Uiteindelijk vind ik een paar losse eindjes en ben ervan overtuigd… ook jij bent een foute man.

Lees verder →

door

Ik strijd niet meer tegen de narcist

Dit is een gastcolumn van Reigerschap

Zie ze lopen, met hun charmante koppen, hun vlotte babbel, hun innemende looks – ze vertrappen mensen, ze vertrappen de menselijkheid. Ze minachten het sociale contract van de wederkerigheid. Ze misbruiken, kwellen, zuigen, zetten op en spelen uit. En ze lichten hun hielen zodra het uit dreigt te komen. Mensen verbijsterd met de puinhopen achterlatend.

Lees verder →

door

Jezelf vergeven na een relatie met een narcist

Dit is een gastcolumn van Diane

Na de breuk met een narcist, is jezelf vergeven moeilijk. Omdat je het eigenlijk al die tijd al wist, want je intuïtie liet het je eerder al weten maar dat negeerde je. Ook in alles om je heen was het al meerdere keren duidelijk geweest. Je verloor steeds meer energie, liefde, gezondheid en waardevolle tijd. Ook je ervaringen lieten je zien dat wat je ook deed, je steeds weer in alles ondermijnd werd en alles je werd afgenomen. Al die tijd voelde je het al knagen, dit is niet pluis, dit schip is zinkende maar je luisterde niet naar je gevoel.

Lees verder →

door

Nu eens een keer voor mij

Dit is een gastcolumn van Gerard.

Ik was er als kind al goed van bewust dat er iets niet klopte, dat mijn ontwikkeling tegengehouden werd door de ellendige situatie. Ik voelde dat meer dan dat ik er toen woorden voor kon vinden. Nu kan ik dat gevoel nog steeds herinneren.

Ik heb de begeleidende kant van de opvoeding gemist. Wellicht de belangrijkste kant. Het gevoel dat je deugde, dat je slim genoeg was, je eigen keuzes kon gaan maken, dat ontbrak allemaal. Ouders waar je altijd op terug kon vallen? Waar? Wie? In plaats daarvan deden ze het tegenovergestelde: ze maakten mij angstig voor de hel, voor zichzelf, voor de toekomst, voor de buitenwereld. Ze maakten mij verward door hun dubbele boodschappen. Ze jaagden me op en ze zeiden dat ik niet genoeg mijn best deed, terwijl ze zelf de oorzaak waren dat ik op school heel matig presteerde.

Lees verder →

door

Houden van een narcist, wat is dat eigenlijk?

Dit is een gastcolumn van Agnetha

Het is een ontluisterende ervaring: erachter komen dat je met een narcist was of bent, gruwelen van zijn gedrag, leugens, meedogenloos egoïsme, ontbreken van empathie, vreemdgangerij, respectloosheid en ga zo maar door. En dan toch zeggen of voelen: “maar ik houd nog zo van hem”. Hoe kan dat, waarom voel je dat, denk je dat? Je begrijpt het niet, begrijpt jezelf niet, wilt van dat gevoel af, anders blijf je gevangen en je wilt ervan los, je wilt jezelf terug. Het heeft al zo veel te lang geduurd en het moet stoppen, je wilt opgelucht ademen… leven.

Maar je houdt nog zoveel van hem. Denk je. Waar houd je dan precies van, is de hamvraag. Hoe kun je houden van iemand die je behandelt als deurmat, die je een slecht gevoel over jezelf geeft, die je grenzen continu overschrijdt, je niet ziet staan, je niet serieus neemt, je bekritiseert, niet echt communiceert? Communiceren in de zin van uitwisselen, met wederzijds respect, oprechte interesse, met de wil om dingen op te lossen met oog voor beider behoeften en verlangens? Houden van iemand die de relatie steeds saboteert terwijl jij almaar investeert? Iemand die jou uiteindelijk helemaal niet kent en je voortdurend confronteert met je inwisselbaarheid?

Lees verder →

door

Mensen hebben me kwaad gedaan

Dit is een gastcolumn van Roos

Mensen deden me kwaad toen ik nog maar heel klein was. En ook daarna. Nu is het voorbij, maar het gif zingt soms nog rond.

In haar boeken heeft Iris het over het belang van ontgiften. En zo voel ik het precies. Het zijn niet de nare ervaringen op zich, die je dan moet verwerken en dan is het klaar. Ten eerste; hoe kan je al die ervaringen verwerken? Het zijn er duizenden, voor een buitenstaander onbetekenend. “Zo bedoelde hij het vast niet, hij glimlachte er toch bij?” Jawel, zo bedoelde hij het wel. “Dat kan ze echt niet gezegd hebben”. Jawel, dat zei ze wel, ik was er toch bij? En ze zei het tegen mij. Ten tweede, het gaat erom wat die ervaringen zeggen. Er zit een boodschap achter: het gif. Het gif werd dagelijks in honderden porties toegediend.

Lees verder →

door

Verborgen narcist als ouder, het langdurige effect

Dit is een gastcolumn van Heleen

Vandaag eindelijk mijn vrijwilligerswerkje opgezegd. Eerst twee dagen rondlopen en hangen en wurgen. Gelukkig belde een vriendin mij op en bijna op het laatst van het gesprek bracht ik het ter sprake: “ ik heb er geen zin meer in, maar ik vind ook – soms – dat ik mij daar misschien over heen zou moeten zetten.” Ze kent me goed en ze was heel duidelijk dat dat onzin was. Dat bij vrijwilligerswerk het erom ging dat je het leuk vond om te doen en er op zijn minst voldoening uit haalde. Dat als er weinig vrijwilligers waren, dat hun probleem was en niet het mijne. Dit hielp mij maar het was ook een statement waar ik het meestal toch moeilijk mee heb; ‘Ik moet toch klaarstaan voor’.

Dat het ook verkeerd uitwerkt als je werk doet tegen je zin in. Dat dat gewoon niet werkt. Eigenlijk weet ik dat laatste ook wel, zeker werken met en voor mensen kan je niet tegen heug en meug doen en dan nog denken dat je iets goeds doet. Niet dus. Ik haalde opgelucht adem. Ik heb gauw direct gebeld om af te zeggen en zelfs dan maar onsympathiek de voicemail ingesproken. Kogel door de kerk.

Lees verder →