Dit is een gastcolumn van Isthe
Graag wil ik wat gedachten met jullie delen n.a.v. het interview met Appelo (zie de link in de vorige blog). Wat een tenenkrommend verhaal. Hier zie je de intimiderende houding van een narcist via een charmerend interview. Ik heb wat uitspraken op een rij gezet met de tijd er plus minus bij, voor de volledige context is de podcast te horen. En ik heb een paar overdenkingen over deze grootspraak. Als je zelf nog erg in de afhankelijkheid van een narcist zit, kan het confronterend zijn dit te lezen. Dus wees voorzichtig met jezelf.
Hij maakt inderdaad nogal onderscheid tussen narcisten en psychopaten. Dat onderscheid is er ook wel, maar ze zijn allebei schadelijk voor de omgeving. Nu lijkt het alsof het wel meevalt met de schade die narcisten aanbrengen bij andere mensen. Dat is dus niet zo, narcisten zijn -inherent aan hun stoornis- beschadigend. De een misschien meer dan de ander, maar beschadigend blijft het.
Appelo is er van overtuigd dat narcisten een normale empathie hebben of zelfs meer dan normaal. Hm. Wat hij waarschijnlijk bedoelt, is dat narcisten cognitieve empathie hebben. Zoals Iris het in haar boek ook beschrijft, is de cognitieve empathie bij narcisten bedoeld als een strategische methode om hun omgeving te manipuleren en te controleren. Affectief inlevingsvermogen in de ander gaat daar niet mee samen. Bij een gezond persoon is er sprake van een evenwicht in beide vormen van empathie met het doel verbinding te maken met die ander.
Appelo weet te vertellen dat medewerkers die psychopaten confronteren als reactie krijgen dat ze niet meer terug hoeven te komen op de werkvloer. Zo is een narcist niet, zegt hij bijna als geruststelling. En als een (ondergeschikte) medewerker de narcist duidelijk aanspreekt, wordt er wel rekening gehouden met de medewerker, als hij dat verpakt in een ik-boodschap. Maar de praktijk is anders; hier en daar verdwijnen stilletjes medewerkers die het niet meer aankunnen om te werken onder een narcistische baas. Omdat als ze hem aanspreken, hij beledigd is, en dan volgt er wraak, in de vorm van doodzwijgen, rotklussen krijgen etc. Dus bij een narcistische baas zijn er ook mensen die niet meer terugkomen, alleen gebeurt het wegsturen op een geniepiger manier.
Werkelijk verbijsterend zijn zijn ideeën van hoe de omgeving zou moeten omgaan met narcisten. Als de interviewer opmerkt dat medewerkers toch een burn-out zouden krijgen van zo’n baas, antwoordt hij: dan moeten ze zelf maar in therapie gaan als ze te ziek, zwak en misselijk zijn om gewoon met een narcist om te gaan. Hoe zo gewoon met een narcist omgaan? Met een narcist omgaan is niet gewoon. Voor hem is het gewoon, maar voor zijn omgeving niet. Toch eist hij dat zijn omgeving zich maar aanpast. Ook zegt hij dat de narcist in zo’n positie wordt gevraagd. Bedoelt hij dat het de schuld is van de (ondergeschikte) medewerker die hem in een bepaalde positie zet omdat zijn of haar oogopslag niet goed bij de narcist viel? Hier zie je weer het totaal niet verantwoordelijk willen zijn voor eigen gedrag, het ligt altijd aan een ander.
Nog een paar voorbeelden van eisende aanpassing door de narcist (en als je dat niet doet, kun je beter verdwijnen):
- Bij 7.10: zegt hij dat er ook wederkerigheid moet zijn. Dat wil zeggen dat de medewerker zijn baas ter verantwoording kan roepen. Dat moet luid en duidelijk over wat jij moeilijk vindt en wat je graag anders zou willen zien. Dan zie je de kans dat je baas daarna rekening met jou houdt enorm toenemen. Dat is geen wederkerigheid, dat is een morele verplichting, eenrichtingsverkeer, top-down; de medewerker krijgt een narcistische- baas-protocol waar hij zich aan moet houden, met hoop op genade, maar het kan ook zo maar anders zijn…. Dreiging.
- Bij 11.04 : Als de omgeving de narcist een beetje wil snappen en hem wil aanspreken, moet hij er rekening mee houden dat als ze onveiligheid communiceren, ze dan alleen maar de aanval activeren. Eerst beginnen met iets positiefs, dat geeft de narcist een gevoel van veiligheid (ergens in het verhaal zegt Appelo dat hij een hekel heeft aan mensen die het hebben over ‘veiligheid’, maar hier laat hij zien dat zijn omgeving het voor hem veilig moet maken, hem gerust moet stellen, wil het goed komen).
- Bij 11.47 geeft Appelo aan hoe men contact kan maken met een narcist: niet zeggen: ik ben geïntimideerd door u, want daarmee zeg je weer dat die narcistische baas het fout doet. En dat kan niet! NEE, ik voel me geïntimideerd, dan kan de narcist zeggen: dat is niet mijn bedoeling. Hij doet het wel hoor (dat intimideren), zegt Appelo, maar je moet het niet zeggen! Kortom, de medewerker moet eerst op zijn knieën nadat hij (verbaal) geweld heeft ondergaan door de narcist, door te zeggen dat hij het zo voelde. Terwijl het geweld luid en duidelijk was. Dan krijgt de medewerker te horen dat de narcist het niet zo bedoelde. Terwijl het duidelijk was dat hij dat wél deed……… En zo mag de omgeving dealen met de persoonlijkheidsproblemen van de narcist.
- Bij 12.00: Interviewer zegt ‘je moet wel heel erg op eieren lopen dan hè? Appelo: ‘Nou ja, als je wilt profiteren van (de voordelen van) die narcist want die zijn enórm…..dan moet je ook een beetje rekening houden met dat je de nadelen soms wat omslachtig moet hanteren…’ De voordelen van een narcist? Ach, wat een grootheidsdenken. Alsof narcisten de (zaken-) wereld moeten redden.
- Bij 14.36: Kuddedieren die niet geïmponeerd raken en die afdruipen, moet je sowieso niets mee hebben als narcist. Als je naar de wc moet (om de narcist te ontwijken) en niet applaudisseert, hoef je ook niet terug te komen. Zo erg is dat niet voor een narcist.
- Bij 24.16: ‘Narcisten kunnen heel empathisch zijn, als ze maar niet bedreigd worden’. Ook hier wordt weer duidelijk dat de omgeving moet dealen met zijn persoonlijkheidsstoornis.
- Bij 25.54: ‘Ik erger me groen en geel aan die vrouwen wat ik dan zweefteven noem, dat zijn van die vrouwen die de hele tijd over hun emoties willen praten en die bij alles benoemen dat het niet veilig is en zo. Dan denk je flikker toch op naar Aleppo denk ik dan’ (Aleppo of Appelo?).
- Bij 29.30: Appelo: ‘ik zeg heel vaak tegen patiënten: je moet überhaupt vooral niet jezelf zijn, want dan komt het niet goed met jou. Als narcist maar ook als gewoon mens: jezelf zijn dat is zo’n vaag begrip. En wat is nou het zelf? Ik bedoel alsof er een of andere holy graal ergens in iemand is waar het ware zelf is. Dat is een achterhaald concept in de psychotherapie’.
Maar als het achterhaald is waarom gaat het dan in de psychologie zo vaak over het zelfbeeld van iemand? En de kern van een narcistische persoonlijkheid is nou net dat iemand geen zelf heeft maar zich vereenzelvigt met zijn ideaalbeelden. Hoe kan hij dan oordelen over het zelf van een persoon? - Bij 30.00: ‘We bestaan uit mentale schema’s, uit verschillende scripts of schema’s, die we moeten leren af te stemmen op de omgeving waar we zijn. En als je opgegroeid bent met het schema van een ziek zwak afhankelijk wezentje, kun je op basis van dat schema je verklaren waarom je een narcist niet durft aan te spreken’. Wat een minachting. Een mens heeft schema’s, maar is geen schema.
- Bij 33.00: ‘Als iemand bij mij komt die wil weten of hij narcisme heeft? Nee, we gaan kijken of je kunt worden ingewijd in het gilde der narcisten’… Maar wie is dan de alfawolf bij al die narcisten? O ja, Appelo, want hij weet er hoe het zit en hoe er mee om te gaan, zegt hij. Als dat maar goed gaat met die club.
Volgens Appelo overschreeuwen narcisten hun onzekerheid. Omdat ze de oersoep (onvoorwaardelijke liefde) niet goed opgediend kregen. Als narcisten niet met egards benaderd worden, wordt een oud thema geactiveerd. Maar zoveel mensen hebben de oersoep niet goed opgediend gekregen en zij werden geen narcist. Hoe kan dat dan dat Appelo de schema’s van zijn ouders kopieerde? Waarom doen anderen in vergelijkbare situaties dat juist niet? En waarom legt Appelo de verantwoording voor schema’s die geactiveerd worden bij een ander? Zie dit interview, hij doet niet anders. Hij doet lekker belangrijk maar hij heeft niet het lef om zij eigen pijn van verlating aan te gaan van binnen en de verbinding met zichzelf te leggen. Daar zou ik respect voor hebben. Hij zwelgt in zijn grootheidswaan en de omgeving moet zich aanpassen aan hem. En als zij dat netjes doet, volgens de regels van de narcist, dan kan de narcist eventueel gratie verlenen. Hij wisselt telkens van perspectief: misbruiker, dader, slachtofferrol. Hij heeft totaal niet in de gaten dat hij vanuit zijn persoonlijkheidsstoornis zijn omgeving wil omturnen. De omgekeerde wereld.
Volgens hem gaat het helemaal fout in de mindfulness wereld waarin niet meer kritisch nagedacht wordt. Bazen durven dan geen belangrijke beslissingen te maken. Oké, dat kan je denken. Maar om dan de narcistische bazen als reddingsteam te benoemen (grootheidswaan)? Er zijn genoeg CEO’s die geen narcist zijn, maar heel goed belangrijke beslissingen nemen. De nuance is ver te zoeken bij Appelo.
Hij weet dat hij narcist is, en i.p.v. aan zijn stoornis te werken (de pijn en verbinding alsnog aangaan), cultiveert en polijst hij narcisme. Polijsten is het proces waardoor een oppervlak van een materiaal glad en glanzend gemaakt wordt, waardoor het een sterk spiegelend effect verkrijgt. Niet de stoornis wordt aangepakt maar gepolijst, de narcist kan zich weer-spiegelen in zijn gepolijst narcisme. De scherpe kantjes er af, d.m.v. van wat kernkwadranten. Een narcist zou het goed doen als hij bestuurderskwaliteiten zou meenemen want een bestuurder neemt het verhaal van een ander wel mee. Maar dat is nou net wat een narcist niet kan, ook een ‘gepolijste’ narcist niet. Daarvoor hoef je alleen maar naar dit interview te luisteren.
Wat hier helemaal niet aan de orde komt, is de schadelijke uitwerking van narcisten, het daderschap. Het misbruik, dat al aanwezig is in de benadering van mensen (ze moeten hem ontzien, op een gepaste manier hem benaderen, ook al gaat dat tegen de eigen integriteit in, anders heb je bonje). Ze zien de ander als een verlengstuk van zichzelf. En als je daar niet aan voldoet komt de mishandelingsfase, vernederingsfase: negeren, uitschelden, woedeaanvallen. De ander moet uitgewist worden. Als je dan nog adem over hebt (en dus niet vernietigd bent), komt de beschuldigingsfase: het is jouw schuld, alles is jouw schuld, wat ben jij slecht zeg en wat doe jij mij aan?
Al deze fases zijn duidelijk terug te vinden in dit interview. Zijn omgeving is de klos. In dit hele interview bevestigt hij zijn eigen stoornis door zijn trots en hoogmoed, vernederende opmerkingen en het buiten zichzelf zetten van verantwoordelijkheid. Verslaafd aan klapvee. Hij probeert het te normaliseren, maar het blijft ziek.
Als de narcist Iemand tegenover zich heeft, ervaart hij dat hij vrijwel Niemand is. Dat is onverdraagbaar voor hem en daarom moet Iemand Niemand worden. Dan klopt de wereld van de narcist weer. En daar zorgt hij wel voor, dat probeert hij in ieder geval. Maar uiteindelijk is Iemand sterker dan Niemand.
23 reacties op “De ander moet uitgewist worden”
Isthe, wat ongelooflijk kundig om het zo helder op papier te zetten. Dankje!
Inderdaad, een narcist kan er niet tegen als hij merkt dat er Iemand tegenover hem zit. Als zo’n Iemand zich niet laat intimideren en/of manipuleren door de narcist, dan zorgt de narcist er voor dat de omgeving hem helpt om die Iemand een kopje kleiner te krijgen. Je trekt altijd aan het kortste eind bij een narcist. Van grootspraak: ‘dat zou mij niet overkomen, hij zou maar eens durven en blablabla’ wordt een narcist niet warm of koud.
Ja, als er Iemand voor hem staat, moet hij/zij kapot, wegwezen. Daarom wil hij ook met alle egards benaderd worden: eerst positief doen naar hem, dan in een ‘ik’ boodschap vertellen hoe intimiderend hij ervaren werd (terwijl het luid en duidelijk was). Maar als je op die manier een ander/narcist moet benaderen, ben je jezelf al kwijt. Hij kan niet tegen gelijkwaardigheid, dat ervaart hij als een aanval. Hij kan alleen maar denken in grootsheid, minachting en beschuldiging. Mensen die uitgaan van gelijkwaardige relaties, komen dus in het nauw. Dan blijkt dat na het charmeoffensief, waarin de narcist jou op handen draagt ( en jij jezelf gegeven hebt in vertrouwen), je opeens naar beneden gegooid wordt. En jou in een staat van constante verwarring houdt. Maar, goed nieuws is dat hij steeds meer ontmaskerd wordt.
Tenenkrullend wat die man allemaal vertelt. Je weerlegt terecht.
Het goede woord: weerleggen. Dat was het doel van mijn reactie. Antigif.
☺
Dank voor je zo goed uitgebreide uitleg!! Een aantal had ik zelf ook al net zo beredeneerd, maar de ergernis kreeg zó ontstellend de overhand, dat ik gefrustreerd het “Appelo” boek weg smeet…en ik smijt hoogstzelden met iets, laat staan boeken….
Het ergerlijke en schokkende!, vind ik dus, dat deze man les geeft of gaf? aan sociale academies en heel wat boeken van hem gaan als warme broodjes.
Op Bol.com lees je lyrische reviews…Zo heeft de “guru” inmiddels dus heel wat zieltjes/aanhangers/geïndoctrineerden gewonnen….
Diezelfde zieltjes zijn nu vaak hulpverlener ergens…om mensen, zoals wij zijn….
slachtoffers van narcistisch/ psychopathisch misbruik te “helpen”.
Iris was nog lang niet met deze site begonnen, of had boeken geschreven, toen ik Jan Storms in het vizier kreeg en hij de eerste en enige, tot dan toe was, die na 16 jaar puzzelen, zoeken en afvragen dé echte antwoorden wist te brengen. Pas vanaf toen kon ik gaan (ver)werken! Van alle, niet de minsten aan, hulpverleners die ik in die loop der jaren bezocht, vooral ook voor mijn kinderen!, was er maar 1 die kon duiden wat er aan de hand was geweest! Storms!
De rol die we zelf spelen en waarom…
Waarom trouwen we een psychopaat?
Welke rol hebben anderen gespeeld of nog (de funtionele psychopaten)
De invloed van ouders…kinderen….collega’s etc.
Storms is wars van guru’s en heeft een zeer gezond wantrouwen tegen “hulpverleners”…en alles wat zichzelf als “leider die alles weet” profileert…
Ook in veel organisaties zitten ze en vooral ook nog in de top….
Wat ik zelf heb moeten leren was de rol die het ZelfBewustZijn speelt…
Mijn conclusie over Appelo..
* de man is een grenzenloze narcist en voldoet aan alle criteria
* mensen die idolaat van hem zijn, zijn óf lang niet ZelfBewust genoeg óf hebben zelf óók bepaalde trekken van narcisme…
Mijn vraag is nog wel of iemand die zelf nooit slachtoffer is (geweest) van een psychopaat/ernstig narcist, überhaupt kan begrijpen wat het is en met je doet…
Waar Appelo schrijft vanuit “daderschaps” ervaringskennis, zou ieder slachtoffer het meest gebaat lijken met een hulpverlener die zelf ondervonden heeft wat het is…dus hulp verleent op ervaringsbasis van “doorgrond slachtofferschap”.
Isthe, wat een goed onderbouwd verhaal, ik ben het er van A tot Z mee eens. Het jammere is, dat wat jij schrijft en wat Iris in haar vorige column ook al aangaf, weliswaar – terecht – in heel vruchtbare bodem valt op deze website omdat de meeste lezers dit herkennen en begrijpen vanuit eigen ondervinding; maar wat juist zo belangrijk zou zijn is dat iemand als Appelo eens buíten deze “thuishaven” aan de kaak gesteld zou kunnen worden, zodat dat podium dat hij altijd krijgt gaat wankelen en andere deskundigen geraadpleegd gaan worden door de media. Hoe dat voor elkaar te krijgen weet ik ook niet, het is al meerdere keren geprobeerd met het rechtstreeks reageren op de podcast en op bepaalde artikelen waarbij Appelo werd aangehaald, maar daar kwam geen enkele reactie op terug, niet eens een bevestiging van ontvangst. En zo lang de media hem als autoriteit op dit terrein blijven aanhalen en niet de zinvolle en verhelderende stukken zoals van jou en Iris onder ogen zullen krijgen, zullen de onkunde, het onbegrip en de verwarring in de buitenwereld blijven bestaan. Doodzonde!
Goede reactie Agneta.
Ik ben 40 jaar werkzaam geweest als Rijksambtenaar en vraag me nog steeds af waarom die wegkomen met emails zoals….”als je ervoor kiest om het anders te willen spelen, dan zou dit wel eens je laatste congres kunnen zijn waarvoor je bent ingezet”,
gevolgd door een absoluut verbod in het werkverband mij nog uit te nodigen mijn werk te kunnen doen. En dat na 35 jaar samenwerking. Ook opmerkingen over “Turkse Onderonsjes) aan collega’s van mij die van Turkse afkomst waren konden beslist niet door de beugel.
Er waren vaak hoogleraren die wisten wat ze deden, waar de grenzen lagen, wie hun vrienden waren. Lid zijn van de KWA is ook al geen gerantie voor fatsoenlijk gedrag. Niemand klaagt aan zonder zelf zijn kop te zien afhakken..
Ik schreef (mede daarom) een uitgebreide vertrouwelijke brief aan het college van Bestuur van de Universiteit en een paar uur later was de brief gedeeld met de secretaresse van de betreffende Hoogleraar, tevens zijn zoveelste (sex)relatie. Het vervolg kunt je vast wel raden.
Vele bazen en ook hoofden van diensten, met name bij de overheid zijn (vaak) narcistisch, sexistisch of hebben geleerd zich zo te gedragen.
Niemand van de media die zich daar druk over durft te maken. Kwestie van lange tenen en hoge omes … het wordt tijd voor een Rijksoverheids METOO …Je zou je rot schrikken van de tsunami die dat zal gaan geven.
Zeker Conny, ben ook 2x mn baan ‘kwijtgeraakt’. Door vrouwelijke narcisten. Ben nog verbaasd (en razend) als ik terugkijk en zie hoe alle NPS cyclussen en kenmerken ook binnen een organisatie aanwezig zijn. Gaslighten, isoleren, smearcampaign etc etc. En dat werkverbod is ook niet te geloven hé?!! Ik denk dat we stijl achterover slaan als we het aantal werknemers per jaar zouden weten die door een narcist weggewerkt zijn.
Misschien goed thema voor Twan Huijs tvshow of bij Jinek
Er zijn wetten (W op GZ) en klachtcommissies v beroepsorganisaties, tuchtcolleges Gezondheidszorg die cliënten, publiek en maatschappij dienen te beschermen tegen misleiding en ondeskundigheid. (krant) Maar net als met die dr Phill die ook maar 5 jaar psychologie heeft gestudeerd (DSM = psychiater werk!) gaat de massa klappen voor gebakken lucht en napraat werk…. Een therapeute zegt in haar comment bij een vid v Appelo ‘dat ze de laatste tijd meer narcisten bij haar in therapie krijg’..Dan mis je toch ECHT een puntje niet???? Ik ken een journalist bij een krant, ga toch eens polsen voor een stukje over dit misverstand over NPD…toch nogal ‘hot item’ nu in de media.
fijn verhaal,
Gerrit
Waar kan ik het interview terug vinden?
In de vorige blog staat meteen bovenin een link naar het interview.
Succes!
Hallo,
Ik heb de pod-cast tot een minuut of 30 beluisterd. Ik vond het een saai verhaal wat hij zei dus ben gestopt met luisteren.
Wat het bij jullie triggerd, dat doet het bij mij niet. Ik hoor een psycholoog zijn les boekjes vertellen. Niet een echt boeiend verhaal. Niet al teveel inhoud. Van onderwerpje naar onderwerpje. Net niet genoeg eigen mening om precies te begrijpen wat Appelo er zelf echt van vindt.
Wat zou hij doen als hij onder zo een baas zou moeten werken. Dat hoor ik hem niet zeggen.
Sry, dat is wat het met mij deed.
Ik ben er van overtuigd dat je NPS alleen kan begrijpen, en doorgronden, als je het zelf ( langdurig) hebt meegemaakt. Na de ontdekking ben je jaren bezig met lezen, denken, verwerken, een lang en moeilijk proces. Bij mij vijf jaar. Als je eindelijk tot ‘rust’ komt, en je merkt dat je er niet meer zoveel mee bezig bent, heb je afstand, het is ingezonken.
Helemaal doorgronden voor 100 procent kan toch nooit. Toch een voordeel na deze vreselijke ervaring: je krijgt narcisten beter door. Zo ook die Appelo, ik was al eens op zijn site geweest en zag meteen, nee, die snapt er niks van. Ik ga dat interview ook niet beluisteren. Na al mijn zoektochten in de psychologie, is deze ‘wetenschap’ voor mij van zijn voetstuk gevallen. Mijn hemel, wat een onzin komt je toch tegen. Het is wel verontrustend dat deze mensen zoveel airplay krijgen, hun brood verdienen met gelul, peptalk en natte vinger werk. Je kan naar twee of drie psychologen gaan en je krijgt drie totaal verschillende verhalen. Je moet toch echt bij jezelf blijven ( jaja, een cliche maar waar) en van daaruit gaan studeren. Je zal maar weer bij zo’n zelfingenomen schreeuwlelijk terecht komen, en je nog slechter gaan voelen. Op youtube barst het van de video’s over narcisme, met enig intellect haal je daar veel meer uit ( ook veel troep staat erop) . Ik heb zelf veel gehad aan deze site, en het kanaal Understanding Narcissists. En eigenlijk vrijwel niets aan ‘officiële ‘ pschygologen sites. Ik heb trouwens ook wat bedenkingen over mevr. Roos Vonk, wat een kletskous is dat. Ik vermoed dat ook in de psycho wereld narcisten de boventoon voeren.
Voor iedereen sterkte!
Helemaal mee eens Kiki, dicht bij jezelf blijven, daar word je sterk van. En weten hoe de dynamiek van narcisten werkt.
Behalve Iris zijn Piet van der Ploeg en Kalea LaRoche een fantatische hulp voor mij geweest.
Kaleah LaRoche is zelf een ervaringsdeskundige en met haar blogs en boeken Narcissism Free heeft ze over de hele wereld veel mensen geholpen. Ze is nu op een roadtrip door America en haar reisblogs zijn mooi om te lezen,haar eerlijke verhalen en haar kwetsbare opstelling zijn een mix van troost en kracht.
Er is zo weinig kennis over wat narcisten met mensen doen.
In de reguliere hulpverlening zijn er nauwelijks,of geen,deskundigen die
slachtoffers van narcistisch misbruik kunnen helpen. Het is een ongezien kwaad wat zich door de samenleving woekert. Tot je er mee in aanraking komt. Dan ben je verbijsterd en ontdek je in schade en schande hoe destructief deze zielloze wezens zijn.
Ze zitten overal en maar weinigen hebben er weet van. Is dat niet vreemd?
Je laatste vraag: weet je, ik denk dat de meeste mensen er van uitgaan dat de wereld rechtvaardig is, of moet zijn. Dat heb ik altijd wel gehad. Maar dat geeft een (vals) gevoel van veiligheid. Of je blijft hangen in verbijstering (hoe kan het zijn dat???). Pas als je er zelf mee geconfronteerd wordt, en je wilt het onder ogen zien, kun je leren ermee te dealen. Als je dat leert, er zelf mee om te gaan, kan je wel voor jezelf een stukje veiligheid creëren, zoals relaties waar het gebleken is dat je daar veilig bent. En allereerst veilig zijn bij je zelf, dat is het allerbelangrijkst!
Citaat: ‘Als de narcist Iemand tegenover zich heeft, ervaart hij dat hij vrijwel Niemand is. Dat is onverdraagbaar voor hem en daarom moet Iemand Niemand worden. Dan klopt de wereld van de narcist weer. En daar zorgt hij wel voor, dat probeert hij in ieder geval. Maar uiteindelijk is Iemand sterker dan Niemand’.
Precies.
Kan het zijn, ter overweging, dat Appelo gelijk heeft en dat hij het over narcisten heeft en dat wij psychopaten labelen als narcisten.
Ze zijn allebei erg: narcisten en psychopaten, maar mijn ervaring met een ‘narcist’ is dat hij eigenlijk een psychopaat is met narcistische trekken.
Zonder nu te zeggen dat ik denk dat iedereen een narcist is of een psychopaat denk ik dat een persoonlijkheidsstoornis altijd trekken heeft van verschillende stoornissen. Een narcist is erg, maar een psychopaat met narcistische trekken is leven in een nachtmerrie. En dat is wat ik heb meegemaakt.
Wat naar dat jij met zo’n erge te maken hebt gehad. Wat ik ervan weet, is dat een psychopaat altijd een kern van narcisme in zich heeft, maar een narcist lang niet altijd psychopathische trekken.
Iris Koops gaat in haar boeken ook op het verschil in, waar ik veel aan heb gehad. Een belangrijk verschil tussen een psychopaat en een narcist is dat een psychopaat echt nul empathie/geweten heeft en geniet van menselijk lijden (sadisme). Ik kan dit trouwens echt niet goed in 3 zinnen samenvatten en verwijs daarom liever naar de boeken.
Wat me ook opvalt is dat er veel verschillende dingen over worden gezegd op het internet en dingen worden er niet duidelijker door. Wat mij stoort aan Appelo is dat hij van de narcist een soort ‘knuffelnarcist’ maakt, die toch zo kwetsbaar is door een gebrek aan ‘oersoep’. Dan lijkt de conclusie dat als je met een kwaadaardig iemand te maken hebt, dat geen narcist kan zijn en dus altijd een psychopaat is. Nou, die klopt dus niet. Kijk maar naar alle getuigenissen op deze site. Maar het blijft een ingewikkeld onderwerp.
Het gaat vooral om het patroon, iemand met een persoonlijkheidsstoornis probeert zo goed als kwaad te leren om te gaan met de stoornis en meer ‘je hebt een persoonlijkheidsstoornis maar bent je persoonlijkheidsstoornis niet” ik denk juist dat sommige die niet hebben leren omgaan met persoonlijkheidsstoornis een narcistische persoonlijkheidsstoornis ontwikkelen. Narcisten voeren geen wederzijds gesprek, geen sorry en staan niet voor een ander maar alleen voor zichzelf, een narcist is erg, punt. Narcisten kunnen net zo goed je leven op je kop gooien met een onveilig gevoel, zo voel ik me onveilig in de stad waar ik woon en in de stad ernaast waar de narcist veel connectie heeft en heb ik ook maatschappelijke problemen, wantrouwen naar hulp, na 3 jaar nog steeds een twijfelsysteem en heb ik ook problemen met mijn nierziekte om diezelfde onveiligheid, mensen verhuizen door een narcist wel vaker naar een andere stad/dorp omdat ze gewoon niet meer in het oude patroon kunnen leven omdat mensen het trauma bagatelliseren of de narcist aaien vanwege manipulatie.