Dit is een gastcolumn van Moniek
Een innerlijke strijd
Na mijn huwelijk van 24 jaar met een verborgen narcist ontdekte ik bij mijzelf dat er zich in gedachten behoorlijk wat extra ‘lijntjes’ hadden aangelegd die in een normale liefdevolle relatie niet aanwezig zouden zijn geweest. Ik ontdek dit nu, nu ik een aantal jaren een nieuwe relatie heb en sinds een paar maanden getrouwd ben. Het is op heel normale gezinsmomenten dat ik een innerlijke strijd voer waarbij ik mijn innerlijke demonen onder ogen moet komen. Het gaat daarbij om situaties die voor veel personen die een relatie hebben gehad met een narcist herkenbaar zullen zijn.
‘Ik moet met je praten’
Gesprekken met mijn narcistische echtgenoot waren nooit echt erg aangenaam. Hij schiep er een genoegen in om mij tijdens zo’n gesprek urenlang op harde toon toe te spreken waarbij ik uiteindelijk in tranen uitbarstte en op mijn knieën om vergeving vroeg voor iets wat ik onbewust fout had gedaan. Dit blijkt een trigger te zijn die ik nu nog steeds binnen mijn relatie tegen kom. Het zijn die vijf woorden (‘Ik moet met je praten’) die bij mij voor een enorme innerlijke onrust zorgen. Mijn huidige man had namelijk heel wat anders in gedachten bij deze vijf woorden. Hij had een plek gevonden waar we leuk in de zomer op vakantie konden gaan en dat wilde hij mij in al zijn enthousiasme laten zien. Er was niets verkeerds aan het gesprek en hij toonde mij een leuke film op YouTube. Ik haalde opgelucht adem.
Een duik in mijn hoofd
Er viel mij een ding gelijk op toen ik naast mijn man op de bank zat. Hij voelde mijn innerlijke onrust maar kon er de vinger niet op leggen wat het toch was. Ik moest duidelijk schakelen in mijn hoofd. Het was geen narcistische manipulatie maar gewoon een leuk moment wat mijn man met mij wilde beleven. Ik ben in een ander leven terecht gekomen maar ik heb de oude gedragspatronen nog in mijn systeem zitten. Een dergelijk moment met mijn man staat voor een duik in mijn gedachten. Ik moet de duik wagen vanuit het leven met trauma naar het leven in liefde. En die duik komt vrijwel dagelijks terug.
Waar was je?
Een ander moment waarop ik duidelijk moest schakelen was toen ik woorden met mijn huidige man had gehad. Ik schrok enorm en maakte me zorgen. Zou ik de stilte-behandeling krijgen? Zou hij een preek van een paar uur tegen mij afsteken? Zou hij een mindfuck bij mij uithalen waardoor ik in alle opzichten aan mijzelf zou gaan twijfelen? Ik was met mijn dochter na school bij een afspraak en opeens kwam er een berichtje binnen op mijn telefoon. ‘Waar ben je??’ Het was mijn man. Ik vreesde het ergste en met trillende handen vertelde ik hem van de afspraak die ik had met mijn dochter. Zijn reactie was eveneens een wake up call voor mij. ‘Oh, oké, dat was ik even vergeten. Ik wist niet waar je was, daarom’. De liefde en de zorg die eruit spraken raakten mijn hart. Ik was terug gesprongen naar de trauma-zone in mijn lichaam en in mijn leven terwijl het nergens voor nodig was.
We krijgen een gast bij het eten
In mijn eerste huwelijk met mijn narcistische echtgenoot kwam er regelmatig een kennis van hem bij ons langs. Het ging om een man met een lichte verstandelijke beperking die een ruime bankrekening had. Ik vond deze bezoekjes niet echt zo leuk omdat ze mij een vervelende bijsmaak bezorgden. Mijn inmiddels ex-man en deze kennis lieten zich dan uitgebreid door mij bedienen en ik was die avond assepoester die naderhand, wanneer de heren samen buiten stonden, nog even werd voorzien van commentaar. Een gast bij het eten had bij mij dan ook een heel verkeerde link gelegd. Tot het moment dat mijn huidige man aankondigde dat er met de kerst wellicht een alleenstaande vrouwelijke collega langs zou komen om mee te eten. Ik duikelde weer in mijn hoofd en voelde het trauma uit mijn eerste huwelijk. Tot ik mij bedacht dat het hier ging om een collega die ik ook kende en die ik enorm graag mag. Wellicht was het tijd dat ik mijn gedachten en huis zou openstellen voor een gast die wel gewenst was.
Verdiep je in een goede relatie
Ik heb lang getwijfeld voor ik mij weer in een huwelijk zou storten. Bij mijn traumatherapeut heb ik daar ook menig uur aan besteed. Mijn zorgen, mijn twijfels, het waren heel herkenbare zaken. Met de wetenschap dat ik een man had gevonden die geen narcistische trekjes had stapte ik in dit huwelijk en dat is hetgeen wat mij momenteel de zekerheid biedt wanneer er een situatie is waarbij mijn ‘trauma-brein’ wordt getriggerd.
Laat het trauma niet je leven beheersen
Ik heb mijzelf moeten leren door de tijd heen wat ‘normale’ waarden zijn binnen een relatie. Ik verdiep me er nog steeds in als ik eerlijk mag zijn en gelukkig kan ik vriendinnen om mij heen om advies vragen op dit gebied. Ze weten van mijn achtergrond. Het zorgt ervoor dat het trauma wat zich 24 jaar heeft kunnen opbouwen niet mijn huidige leven beheerst. Door mijzelf iedere keer dat de angst toe dreigt te slaan met mijn voeten terug op de aarde te zetten win ik de strijd met mijn innerlijke demonen.
Ik ben niet mijn trauma
Feit blijft dat mijn trauma altijd op de achtergrond zal blijven meespelen wanneer ik in een situatie met mijn echtgenoot beland. Het is dan goed om te weten dat ik niet mijn trauma ben. Het zal als een duiveltje op mijn schouder blijven zitten en altijd in mijn oor fluisteren wat de ‘trauma-modus’ is waarin ik kan trappen. Aan de andere kant zit echter een engeltje op mijn schouder wat me het goede influistert. Het is aan mij naar wie ik luister in een situatie. Ik heb besloten om voor het goede en liefdevolle te kiezen ook al is dat voor mij soms nog onbekend gebied.
Beste lezer, sprak deze blog je aan en wil je meer blogs van Moniek
lezen? Hier een overzicht van haar blogs: https://verdwenenzelf.org/?s=m
Hoi Moniek
Ik herken jouw angsten. Heb net een relatie van 22 jaar afgesloten met iemand die mij in het bijzijn van de kinderen sloeg, trapte en vreselijk uitschold. De kinderen, 14 en 16, willen bij hem blijven want hij manipuleert hen met overdreven aandacht en mijn schoonouders hebben ieder een mobiel gegeven. Maatschappelijk werk bezoekt hen thuis en zegt dat de kinderen mij nooit meer willen zien.
Beste Moniek, ook weer heel herkenbaar. Na 30 jaar met narcistische partner en nu 7 jaar alleen, kom ik dit soort dingen ook in het dagelijks leven nog tegen. Het gaat natuurlijk over vertrouwen wat je in de ander moet hebben en wat oh zo moeilijk is na zoveel jaar psychische mishandeling Het heeft mij ook doen besluiten om niet meer op zoek te gaan naar een nieuwe relatie. Je weet het nooit. Maar op mijn leeftijd ben je blij met rust en alle lieve mensen om je heen.
Fijn om ervaringen te lezen over symptomen waar iemand nog last van heeft (ook al is het niet fijn, velen zullen zich er in herkennen). Daar mogen wat mij betreft wel meer blogs over komen. Heel helder beschreven Moniek! Ik vond de twee boeken van Iris Koops in dit opzicht ook heel verhelderend. Toen begreep ik ineens dat waar ik last van had traumasymptomen waren, in plaats van ‘bewijzen van mijn labiliteit en zwakheid’ (wat me altijd was wijsgemaakt). Het is belangrijk om met mildheid en compassie naar je symptomen te kijken. We hebben onszelf al genoeg leren straffen. En de narcist in kwestie sliep er geen minuut minder door. Sterkte Moniek en bedankt voor het delen van je ervaringen!
❤️
Beste Moniek,
Dank voor het delen. Wat je omschrijft is zo herkenbaar. Onlangs ben ik ten huwelijk gevraagd door mijn allerliefste, na vijf jaar samen te zijn. En daar waar nieuwe bruidjes meteen jaaaaa roepen moest ik eerst een paar uur heel hard nadenken. Dagelijks voer ik nog de strijd die jij omschrijft. Na 27 jaar met de narcistische ex is het herijken van mijn brein en me aanpassen aan “normaal, liefdevol en zorgzaam” een hele klus.
Dag, Mijn ex heeft de kinderen zo behandeld dat mijn zoon en dochter alles van waarde uit mijn huis hebben gestolen en dochter ook de huwelijkssieraden van haar eigen oma heeft gestolen.
Pubers met geld en spullen omkopen, werkt blijkbaar heel goed in deze leeftijd.
Mijn ex sloeg mij ook dagelijks maar weg van andere ogen en zoon ging hier ook aan mee doen, ik heb vaak geprobeerd hier over te praten maar geen enkel mens geloofde mij. Hij valt vanzelf door de mand en mensen die er echt toe doen zullen eerlijk oordelen en terug komen als steun.
Een heel moeilijke reis en ik wens ieder veel sterkte. We staan niet alleen in deze al voelt dat soms wel zo.
Beste Moniek, wat kan je je gevoelens helder verwoorden! Ik vind het erg dapper van je dat je een nieuwe relatie en huwelijk durft aan te gaan. Ik kan dat niet meer, dat vind ik enerzijds erg jammer maar anderzijds ook een enorme opluchting. Ik geniet enorm van mijn leven zoals het nu is en wil geen risico’s meer nemen. Daarnaast is mijn filter om een narcist te herkennen, helaas kapot.
Ja, ik vind het ook knap dat je een nieuwe relatie hebt durven aangaan waarbij je soms onbedoeld enorm wordt getriggerd en terug gaat in nare herinneringen. Dat is echt heel moedig en het is natuurlijk fantastisch dat je nu echte liefde aan je zijde hebt. Wat je uiteraard ook verdient.
Hi Moniek, wat een herkenning lees ik, ook ik heb nu een nieuwe relatie ik vroeg hem laatst welk bord hij wou om van te eten groot of klein? Hij zei pak gewoon 1 maakt toch niet uit?.. Mijn ex was 1 x ziedend omdat ik een te klein bord had gepakt, dit is 1 voorbeeld, sorry zeggen doe ik ook nog best vaak ben nu 3,5 jaar bij ‘m weg..
Hoi Monique,
Bij mij ook zoveel herkenning in jouw verhaal. Ik heb ook, na 27 jaar, de durf gehad om weg te gaan. Met helaas een atoombom aan ellende als gevolg en 1 van mijn kinderen die van mij vervreemd wordt. Ondanks dat, ben ik elke dag zo blij dat ik ben weggegaan. Maar een nieuwe relatie lijkt, na een jaar weg te zijn, nog een onmogelijk iets. De oefenloze urenlange gesprekken, de denigrerende en kleinerende opmerkingen en de intimidaties zitten bijna in je DNA verweven. Ik ben blij te lezen dat het jou toch is gelukt om verder te kunnen gaan en opnieuw te starten.
Pjoe lieve mensen, wat hebben jullie een hoop moeten doorstaan.
Ik date nu met een mooie lieve vrouw die een narcistische relatie van 15 jaar achter de rug heeft. Wij hebben het super gezellig, maar zij is erg geremd wanneer ik te dichtbij kom. Door mij te verdiepen in wat er in zo’n persoon omgaat, snap ik nu waarom. En ik snap en lees ook dat je engelengeduld moet hebben. Voor haar heb ik dat.
Na 33 jaar mijn narcistische echtgenoot verlaten. Wat een herkenning in jouw verhaal. Misbruik op alle fronten, stilte behandelingen. Op de knieën vergiffenis vragen voor je “fouten”. Nadat ik ben gevlucht, hebben mijn dochters, onder invloed van mijn ex, alle contact met mij verbroken. Ik hunker naar genegenheid, maar ben heel huiverig voor een nieuwe relatie. Vertrouwen ik n iedereen verloren. Vooral in mannen.
In het begin van dit jaar heb ik een fantastische vrouw leren kennen. We hebben het contact heel langzaam steeds wat meer opgebouwd en begonnen elkaar steeds leuker te vinden en werden al snel stapelgek op elkaar. Zij was nu 3 jaar single waarvoor ze 22 jaar in een relatie zat met wat later een narcist bleek te zijn. Ze dacht dat ze nu alles wel goed verwerkt had en klaar was voor een nieuwe liefde in haar leven. Dat was ik nu dus en ik voelde me de gelukkigste man op aarde en genoot van elke tel dat ik bij haar was. Voor mij is ze oogverblindend mooi en de leukste vrouw van allemaal. Het leek ons voor de wind te gaan en ik had dan ook geen enkele aanwijzing dat het mis zou gaan….. maar ineens, na 4, 5 maanden gaf ze aan dat ze twijfelde…. Ze wist niet wat er precies was maar ze ervaarde weer veel stress en onrust waarvan ze zij dat ze dat al zo lang had gehad…. Ze wist niet of ze wel het juiste voelde of dat ze dat gevoel mss niet toe kon laten…. Het was erg onduidelijk en verwarrend voor mij maar natuurlijk kan ik niet anders dan haar te respecteren en haar ruimte te geven. Ze is toen met haar 2 kinderen op vakantie gegaan en heb ik haar met rust gelaten. Ik snapte maar niet wat er ineens aan de hand was en toen legde ik de link naar haar toxische relatie met een narcist. Ben erover gaan lezen en kwam bij een artikel wat beschrijft wat er allemaal kan gebeuren in een nieuwe relatie wat voortkomt uit het ervaren trauma. Alles in twijfel trekken, oude angsten die getrieerd worden, voor jezelf maar redenen bedenken om van de relatie te kunnen “vluchten” Hierbij viel voor mij alles Aalsmeer puzzel ineen…. Het is nu alweer 4 maanden geleden dat we nu uit elkaar zijn. Ze kan het gewoonweg niet. Ik heb er nog elke dag veel verdriet van en mis haar (en haar kinderen) nog steeds heel erg. Maar helaas kan ik er niets aan doen, ze ontkend simpelweg haar gevoelens voor mij en heeft ze voor zichzelf de breuk gerechtvaardigd door te stellen dat onze levens te verschillend zijn en ze aan haar kinderen moet denken. Dat is nooit een issue geweest. Er was een goede klik met de kinderen en mij en ik wilde juist graag steeds meer naar elkaar toe gaan groeien.
Ik vind het zo erg dat nu onze liefde geen kans kan krijgen door de schade die haar is aangedaan.
Voor mij is ze perfect, ik zou alles voor haar doen en zou maar wat graag er voor haar zijn en haar ook helpen daar waar ik maar kan maar helaas lijk ik helemaal geen rol meer te spelen en heeft ze zich volledig berust in onze breuk en is voor mij een sprookje in een nachtmerrie veranderd. Al ben ik geen eerste graads slachtoffer van een narcist, indirect treft de schade die zo’n persoon aanricht bij een ander nu ook mij en verlies ik nu hierdoor mijn droomvrouw.
Ik blijf hopen op een wonder…. Een wonder dat ze heel heel misschien eens haar gevoel voor mij (wat ik zeker heb gezien dat het er wel is) toch nog eens voelt en durft toe te laten.
Ik hou van haar….😢
Hallo Jorma, wat verdrietig voor je. Ik heb hetzelfde meegemaakt, alleen herken ik me dan ik de vrouw. Gelukkig duurde de relatie met mijn narcist maar 8 jaar, ik blijf ermee om moeten gaan vanwege de twee kinderen die we samen hebben. Ook ik heb hele fijne steun ervaren van een man die er ook echt wel voor wilde gaan en ik zou mijn kinderen een voorbeeld van een veilige man/relatie willen voorleven, maar ik ervaar ook onrust, en dat is precies wat ik niet wil. Pijnlijk herkenbaar dus, jouw verhaal..
Hoi Celeste
Bedankt voor je reactie. Zo te lezen is bij jou ook een potentiele liefdevolle en waardevolle relatie vernietigd door de schade die een egoistische lafaard bij je heeft aangericht? Ik begrijp uit je reactie dat het voor jou toch ook (nog) onmogelijk bleek om je relatie voort te zetten? Mag ik je vragen of je het bij jezelf wellicht herkend dat je mss ook voor jezelf op zoek bent gegaan naar redenen om je relatie te kunnen beeindigen, om er van te vluchten mss? Ik lees wel her en der dat het als zelfbescherming kan voorkomen dat je jezelf onbewust niet bestaande of niet reële dingen wijsmaakt om jezelf van een nieuwe liefde te verwijderen.
Heel erg pijnlijk dit…. Voor jullie beide…. Dat echte liefde zo door het toedoen van een narcist kapot wordt gemaakt vind ik erg moeilijk om te verteren😢
Heel veel sterkte en ook voor jullie als voor ons hoop ik dat de liefde uiteindelijk wel zal overwinnen…. Zoals altijd zo mooi gezegd wordt….
Hey moniek.
Ik ben 22 jaar geleden gescheiden van een narcist. Hij heeft me zo erg geestelijk mishandeld dat ik nu in een gat zit. Het was een hel na die tijd en ging door totdat mijn jongste 21 was. die is nu 28. Ik ben 8 jaar alleen geweest en heb in 2009 de allerliefste man en oude kennis terug gevonden en zijn inmiddels 14 jaar samen en 8 jaar getrouwd. En nu zit ik in een wereld die ik niet zoveel leuk vind en maak me zoveel zorgen dat alles kapot wordt gemaakt. Vooral mijn huwelijk . Maar alles is ok en de kinderen zijn super terechtgekomen. En door anderen heb ik triggers gekregen waardoor ik al vanaf juni thuis zit. Ik ben veel te lief en kan slecht nee zeggen. Mijn huidige man is de dikste schat ooit. Maar als ik me overspannen ga voelen dan denk ik gelijk weer waar dat wegkomt en dan moet ik vechten voor alles. Ik ben zo moe van vechten. Ik stand op een wachtlijst bij een psycholoog maar dat duurt lang. Heb hulp van de praktijkondersteuner bij de huisarts. En ik kan er ook gelukkig met mijn man over praten terwijl hij zelf zorgen genoeg heeft. En ik weet dat ik er zelf heel hard aan moet werken.