Vandaag lanceert Israël van Dorsten samen met zijn collega’s uit het project Stille Schade een filmpje om aandacht te vragen voor de schadelijke effecten van psychische mishandeling. Iris Koops, grondlegger van het stichting Het Verdwenen Zelf, schreef het script van de dialoog in dit filmpje.
Iris: ‘het was de uitdaging om binnen een minuut te laten zien hoe een pleger te werk gaat en hoe het slachtoffer hierdoor in verwarring en onzekerheid terecht komt. Daarbij vond ik het belangrijk de subtiliteit van deze vorm van mishandeling duidelijk. Met de achtergrondeffecten die het projectteam toevoegde wordt ook de impact op het slachtoffer duidelijk. Via de video vragen Israel en collega’s aandacht voor deze vorm van mishandeling die op het eerste oog vaak niet als mishandeling wordt herkend. Zowel niet door slachtoffers als door hulpverleners.
Wij feliciteren Israël met dit mooie resultaat en juichen het toe dat hij als ervaringsdeskundige bij uitstek zijn kennis via deze video’s wil delen om anderen te helpen. Het filmpje helpt om bewustwording te creëren over psychisch geweld. En dat is goed en hard nodig. Vooral jongeren lopen het risico om in een destructieve relatie getrokken te worden. Bekijk de video hieronder.
Sinds hun ontsnapping uit de boerderij in Ruinerwold heeft Israël bekendheid vergaard door zijn moed en doorzettingsvermogen en dat heeft hem een grote schare volgers op social media opgeleverd. Door onze krachten te bundelen bereiken we een nog grotere groep mensen, waaronder jongeren. Dat is belangrijk want er is nog een flinke slag te slaan in de bekendheid, preventie en behandeling van de gevolgen van psychische mishandeling.
Herken jij je in het filmpje? Of heb je een andere situatie meegemaakt waarin je je onveilig voelt en waar je het idee hebt dat je eigen identiteit langzaam maar zeker van je wordt afgenomen? Denk bijvoorbeeld aan een gezinsdynamiek waarin je je ongelukkig hebt gevoeld. Dan helpen we je graag verder. We hebben verschillende opties:
- Het werkboek ‘Herstellen van narcistische mishandeling’ van Iris Koops. Dit boek gaat vooral in op de bewustwording van wat narcistische mishandeling precies inhoudt. Het woord narcisme wordt te pas en te onpas gebruikt, maar wat is narcistische mishandeling precies en vooral, hoe kun je herkennen of je hier zelf slachtoffer van geworden bent? Hoe gaat een pleger te werk en hoe kun je loskomen uit een destructief systeem? En welke eerste stappen om te herstellen kun je zetten? Dit boek kun je hier bestellen: Bestelformulier • Het Verdwenen Zelf
- Het boek ‘Je leven in eigen hand, verder na narcistische mishandeling’ van Iris Koops is een vervolg op het werkboek en gaat vooral in op de fase na bewustwording. Dit boek gaat dieper in op wat belangrijker is in het herstel. Wat kun je allemaal doen om jezelf weer terug te vinden? Die vraag wordt o.a. beantwoord in dit boek. Deze kun je hier bestellen: Bestelformulier • Het Verdwenen Zelf
- Workshops: wij bieden geregeld (online) workshops aan waarin steeds een aantal van onze 30 ervaren psychologen, therapeuten en coaches deelnemers aan de hand nemen in het proces van bewustwording en ze bovendien praktische handvatten bieden die deelnemers direct kunnen toepassen in de praktijk. Een overzicht van de workshops vind je hier: Workshops • Het Verdwenen Zelf
- Workshop voor jongeren: In oktober en november lanceren wij zowel een online training als een live workshop die specifiek bedoeld is voor jongeren. Ben je hierin geïnteresseerd? Stuur dan een mail aan secretariaat@verdwenenzelf.org en dan houden we je op de hoogte.
33 reacties op “Israël van Dorsten lanceert filmpje om psychisch geweld te leren herkennen”
Hoe herkenbaar is het omdraaien van de feiten in dit filmpje. Beschuldiging waar aanmoediging op zijn plaats zou zijn.
En het wordt allemaal heel duidelijk neergezet in dit korte filmpje. Dank voor jullie inzet.
Dank Maria! Het was inderdaad de bedoeling van Iris (zij schreef het script) om dit te laten zien.
Heel compact maar precies waar het om draait
De background montage versterkt het effect nog
Knap gedaan
yess
Heel herkenbaar (helaas). Goed uitgedrukt in 1 minuut!
Ja en zo gaat het.
Je geeft toe, je geeft toe, je geeft toe, want anders is er veel ruzie en daar pas je voor. Zo wordt je ondermijnd en krijgt de narcist steeds meer macht over je. Toch weet en voel je dat het niet klopt.
Fijn dat ik deze artikelen weer kan/ mag ontvangen, dank hiervoor.
Groet!
Merel (72)
Sterk filmpje, de rillingen lopen over m’n rug.
Doet me nu denken aan een GGZ hulpverleenster, zij zei psychotherapeut te zijn. Maar, zo bleek later, met het behalen van een of ander diploma bezig te zijn zo bleek bij haar laatste brief aan m’n huisarts. Uren maken! Dit bij vrouwenhulpverlening. Toen ik haar vertelde over het wangedrag van die biologische vader, vroeger en nog altijd, zei zij, “Dat valt toch wel mee!” Zo’n ontkenning zonder door te vragen komt nooit meer goed. Gevolg was wel dat ik nog meer aan mijzelf ging twijfelen. En dat twijfelen aan mezelf was al groot. Het leverde mij op mijn CV van GGZ hulpverlening een +7 jaar hulp op. Weer een ander onzinnige diagnose en heel veel meer onzin!! Hier, door die GGZ, zou eens flink de bezem doorgehaald moeten worden. Dit is, wat mij betreft, ook allemaal weggegooid belasting geld geweest.
Deze twee filmpjes van jullie zouden ook goed gebruikt kunnen worden, om door de hulpvrager naar en aan de hulpverlener te tonen en te bespreken.
Dank jullie wel hiervoor!!
Met hartelijke groeten, Eveline.
Jij zegt het Eveline!! Ik kwam gebroken binnen bij de GGZ en vroeg om hulp. Ik kreeg eerst een verkeerde diagnose ASS, toen hielden ze me aan het lijntje voor vier jaar. Ze willen alleen horen wat ze zelf uit het boekje hebben geleerd maar naar jou luisteren doen ze niet. Ik heb 6 jaar tijd verspild en toen de laatste zei “Nee, jij beschouwt jou jeugd als traumatisch”… toen brak ik totaal en was ik bijna van het dak gesprongen. Ook bij het NPI ben ik schandalig behandeld, al in de intake. Daar ben ik kwaad weggelopen. Ze hebben geen enkel inzicht in narcistisch misbruik en dat MOET echt veranderen. De DSM 5 is ook erg verouderd en die hanteren ze. Nederland loopt ver achter op andere landen. Helemaal mee eens, de bezem door die GGZ, die drijven je tot krankzinnigheid.
Het zou denk ik best interessant zijn als onderzocht werd, hoeveel mensenlevens de GGZ jaarlijks kost. Want ik kan me voorstellen dat het zo werkt.
Toen ik een doorverwijzing kreeg voor traumatherapie, was ik in eerste instantie opgelucht dat ik blijkbaar serieus genoeg een slachtoffer was van emotionele mishandeling. Iets waar ik aanvankelijk totaal geen idee van had toen ik naar een psycholoog ging omdat ik het allemaal niet meer wist.
De intake was echt een ware hel. Korte reden om me af te wijzen: mijn hulpvraag was niet duidelijk genoeg! Really? Daar zijn de professionals van de GGD toch voor om te onderzoeken hoe of wat? Ik had zelf net een paar dagen eerder te horen gekregen dat ik PTSS had en naar een traumatherapeut moest. Dat op zich was al zo schokkend!
Gelukkig las ik in de boeken van Iris dat zij ook een lange lijst van tegenvallende ervaringen had gehad omdat het fenomeen “verborgen narcisme” in de hulpverlening over het algemeen onbekend is en de signalen niet worden herkend. Dat was voor mij een goede waarschuwing en deed me besluiten om via het netwerk van Het Verdwenen Zelf een ervaren therapeute te vinden.
Dát is gelukt en inmiddels ben ik een heleboel wijzer en geestelijk vele malen sterker. Ik durf nu zelf mijn weg te bewandelen en te vertrouwen op mijn eigen gevoel en mijn eigen keuzes te maken.
En als ik dan nu weer terugdenk aan die schandalige behandeling tijdens de intake bij de GGD en het onbegrip van mijn behandelend psycholoog, die zei nu verder ook niks meer voor me te kunnen doen! Dan kan ik alsnog kwaad worden, dat “het systeem” mensen die aan de rand van de afgrond staan, gewoon laten zitten.
Gelukkig kwam juist op dat moment Het Verdwenen Zelf op mijn pad. Dat is het begin van mijn herstel geweest omdat ik hier richting kreeg en (h)erkenning vond, die ik toen nergens anders kreeg.
Dank jullie wel allemaal!
Ik sluit mij aan: inderdaad de bezem door GGZ, overstappen narcistisch misbruik(verborgen) en emotioneel/psychische mishandeling. Maar herken ook wat in Summermoon, bij mij was ook aansluitend GGD het probleem. Daar was eenmaal mijn secundaire victimisatie van, vanuit die andere hulpverleenster met verborgen narcistische gedragingen en later meedeed.
Goed. Dit heb ik precies bij mijn ex gehad, dan andersom. Zeggen dat hij juist wel naar vrienden mocht maar jij de behoefte hebt om even thuis te blijven wegens energie. Zei hij dat ik het hem niet gun en ‘wegkijkend onderdompeld in medelijden en zeggen dat hij dus alleen moet en later ‘ik ga dan wel niet’ de schuld creeeren, signaal integreren dat het vanuit jouw komt/projectie. Op een ‘slachtoffers toon’ gebeuren, zelfmedelijdend/wegkijkend. Tweede vind ik ook goed dat de kwetsbaarheid van slachtoffer in beeld word gebracht, al uitleggen alsof ze bevestiging moet vragen en andersom diegene gaat troosten door te zeggen ‘ik ben graag bij jou.
Geweldig hoe de glazen in de kast op de achtergrond uit de kast vallen en op die manier aangeven hoe Je Zelf kapot gaat.
En dit is precies wat er vaak dagelijks jarenlang gebeurd. Achter gesloten deuren. En wat mensen te zien krijgen is het tegenover gestelde. Dus als je eindelijk zover bent dat je iemand in vertrouwen neemt omdat je het niet meer volhoudt, stuit je op onbegrip en voel je je pas echt alleen.
Complimenten hoe in deze blog een afbeelding en nu video is te zien. Dat maakt het allemaal nog krachtiger!
Mij betreft: eens met Eveline en D, met de bezem door de GGZ.
Ik heb zo’n moeder en noem het liever ‘psychisch munchausen by proxy’ en nog liever helemaal niets dan het verhaal dat achter MbP zit. MbP-moeders schijnen ook narcistisch te zijn heb ik gelezen. Hoe dan ook, ze zijn fout en worden uitgenodigd zichzelf te beteren. Toen ik via de huisarts een huispsycholoog kreeg wilde hij me met een angststoornis doorsturen, maar dan mocht ik niet over mijn moeder praten. Ik ben meteen kwaad weggelopen, maar was er wel heel erg kapot van. Roepen dat er maar één gestoord is en dat dit moeder is, helpt niets, maakt het juist erger. Eng vind ik dat. Zeker was ik bang, maar niet gestoord omdat ik HET VERHAAL kon vertellen. En dat wilde hij niet horen.
Bij mijn weten heb ik nooit een narcistische man gehad en als ik dat filmpje op me laat inwerken ben ik degene die betreft relaties onbewust wilde dat de ander mij vertelde wat ik moest denken, voelen en willen. Als ik iets niet wilde, vroeg ik als het ware aan de ander om mij te overtuigen van zijn wil. Zo ben ik dat van jeugd af aan gewend. Geprogrammeerd als kind om niemand te zijn, en daarna open voor de indoctrinatie van relaties. Zo’n relatie hoeft geen narcist te zijn om hetzelfde effect te hebben. Ik bood onbewust mezelf aan.
Mijn moeder heeft flink op mij ingewerkt door herhaaldelijk te zeggen: “Jij denkt verkeerd, jij voelt verkeerd, jij hebt niets te willen.”
Ik was een kind! Ik heb vanaf mijn 17e volwassenen ontmoet die een grote positieve invloed op mij hebben gehad door onder andere te vinden dat ik tekentalent had. Door hen kwam ik op de kunstacademie. Moeder heeft ze weer uit mijn leven kunnen jagen, maar hun invloed is wel definitief geweest. Ik kreeg veel meer zelfvertrouwen en weerde me tegen moeder. En dan heb je levenslang ruzie…
Voldoende zelfvertrouwen om me te ontwikkelen als kunstenaar, ontbrak. Doordat moeder mij naar een school stuurde die zij haatte [onder mijn niveau], kwam ik op de avondschool terecht en moest ik een uitkering aanvragen in een tijd dat dit nog hip was. Hoe diep ik toen al gemold was, zag niemand in die tijd al klaagde ik voortdurend over mijn moeder. Voor de familie werd ik weer een aanfluiting omdat ik me niet ontwikkelde door naar buiten te treden met mijn kunst: “Wij hebben geen kunstenaars in onze familie!”
Ik durfde niet en raakte steeds verder verwijderd van de arbeidsmarkt! Werkelijk alles brak ze af. Ook mijn vader werd als vazal misbruikt. Dit psychische geweld brengt de samenleving financiële schade toe. Mijn gemeente had geen levenslange bijstand voor mij hoeven betalen… Ze hadden mij onder die ‘narcistische bezetting’ van moeder uit moeten halen. ‘Bezet’ door het denken van moeder: jij bent te klein, jij kunt dat niet…jij wilt alleen maar in het middelpunt staan…jij bent dominant…
Ik ben de oudste in het gezin van herkomst. Zus en broers die niet naar een internaat hoefden en naar de school van hun keuze mochten, zijn op dezelfde manier geprogrammeerd als de man in dat filmpje, omdat ze herhaaldelijk hebben gehoord hoe blij moeder met mijn verwijdering is geweest. Zij waren nog [kleine] kinderen en zijn de verlengstukken van moeder gemaakt. Ze weten me handig op de kast te jagen, waarna de bevestiging komt dat ik gestoord ben, niks waard en zeker geen kunstenaar.
Mijn zus wil me wel ontmoeten, maar in een ijssalon. De onderliggende boodschap is: met jou valt niet te praten, dus als we elkaar openbaar ontmoeten houdt jij je mond wel. De ijssalon is bijna symbolisch. Meer dan vijfentwintig jaar geleden hebben we een ruzie gehad die ik nooit meer wil overdoen.
Broer roept vermoeid, ook als hij me jaren niet heeft gezien: “Jij ook altijd, jij moet altijd de boel verpesten!”
Andere broer had spijt omdat hij – en de rest – mij buiten een vergadering hebben gesloten over erfeniszaken. Toen ik hoopte op een goed gesprek zei hij: “Ja, maar je moet toch begrijpen dat we jou daar niet bij kunnen hebben.”
Een kind van vijf begrijpt dat, een volwassen vrouw is zeer, zeer gekwetst..
De jongste broer kwam bij mij thuis betreft de erfeniszaken, om zonder enige schroom te vertellen waar mijn zoon het beste kon wonen…
Mijn jongste broertje…!
Wat een ellende, dit gezin! Eén vrouw, de vrouw die mijn moeder moet voorstellen, heeft een heel gezin verwoest met haar valse praatjes. Waarom? Daar had ze zin in. Gedreven door jaloezie op iedereen die senang in zijn/haar vel zit. Die empathie heeft en begaafd is. Niemand mag beter zijn dan zij. Ja, dan ben je wel een narcist.
Ik voel me minder eenzaam nu ik op deze website kan lezen en schrijven. Het bestaat, ik ben niet gek, het wordt hier erkent als een heus probleem. En dat je kunt herstellen. Diep dank!
Mijn grote complimenten voor het filmpje aan Iris en Israël en zijn medestudenten!
Heel sterk vind ik het letterlijk en figuurlijk terugdeinzen van de vrouw als de man uit het niets zo verbaal uitvalt op een hele gewone vraag. Wat me ook opvalt is dat de man doet alsof hij je gedachten zelfs kan lezen met de woorden ‘Jij zegt het dan wel niet maar je bedoeld het wel.’ Dat is zo ontzettend intimiderend en bedreigend. Mijn ex liet mij zelfs twijfelen aan wat ik net gezegd zou hebben. Hij zei dan ‘Het zijn je eigen woorden dat heb je net zelf gezegd.’ Daar werd ik dan zo gek van…. Het was gaslighting ten top. Ook heel goed de achtergrond met het servies wat aan diggelen gaat. Zo voelt het ook dat er van je eigen zelf niets meer overblijft als alleen de brokstukken. Je wordt afgebroken waar je bij zit. Ik kon dat alleen dissociërend aan.
Hartelijk dank Willeke voor je reactie. Inderdaad zit achter de mimiek van de actrice en de de teksten van zowel pleger als slachtoffer veel denkwerk; ik wilde precies de kern van de dynamiek overbrengen in die ene minuut. Vandaag of morgen publiceren we een blog waarin ik wat meer achtergrondinfo geef.
Veel complimenten voor de acteurs en het beeld van ‘het aan diggelen slaan’ van je zelfvertrouwen en gevoel van houvast raakt veel mensen (de metafoor van het vallende servies dat aan stukken slaat).
Fijn dat je er zoveel in herkende, maar ook triest natuurlijk. Uit de reacties overal (op onze socials) blijkt dat de herkenning groot is, het komt nu eenmaal veel voor en dat is wrang. Maar belangrijk dat het zo kort en krachtig verbeeld is, omdat mensen vaak de woorden niet vinden om het te beschrijven.
Hartelijke groet,
Iris
Ze wordt gemanipuleerd, van vriendinnen geïsoleerd, aangevallen, geclaimd, geïntimideerd, afgebroken, schuldig en klein gemaakt, gevangen gezet, en dit alles binnen één minuut! Het zal gaan zoals de agressor dat wil, en zij zal er hem nog dankbaar voor zijn ook: “Wat lief,” eindigt ze tegen hem. Wat een vernietigende, misselijk makende omkering!
Het filmpje is zo sterk en herkenbaar dat ik al uitkijk naar de volgende twee.
Dank dank dank aan iedereen die zich inzet om dit fenomeen meer bekendheid te geven. Er is nog veel te veel “victim blaming”, ook in mijn eigen leven.
Dank dank dank ook voor alle steun (artikelen, documentaire, psychotherapie, workshops, website,….) die jullie bieden en die voor mij al een wereld van verschil heeft gemaakt!
Beste Tina,
Dank voor je mooie woorden, daar doen we het voor. Het is en blijft inderdaad nog zo enorm nodig.
Hartelijke groet,
Tako
Hallo Iris Koops, ik kijk uit naar het volgende filmpje. Ik heb een vraag. Zou je ook de situatie ouder/kind of beter moeder/kind op deze manier willen, kunnen vertonen? Ik heb erin gezeten van kinds af aan. Het dringt steeds dieper tot me door wat dit heeft betekend voor mij. Het zat IN mij. Ik WILDE dat men MIJ veroordeelde.
Al schrijvend op mijn eentje heb ik – vanaf 2018 – alles op ‘papier’ gezet op mijn laptop zonder internet. Wat is er nu precies gebeurd? Gewoon de feiten beschrijven, gewoon WAT IS GEBEURD, zonder oordeel. Eenmaal daarmee begonnen kwamen de herinneringen vanzelf. En zo kwam ik langzaam tot de confronterende eindconclusie dat moeder werkelijk pervers is, dat ik door zo iemand ben ‘opgevoed’. Moeder heeft genoten van het leed dat ze mij aan kon doen. Een verbijsterende ontdekking.
Erg lang geleden herinner ik me dat ik een filmpje heb gezien over hoe dit soort manipulaties gebeuren binnen een gezin. Hoe één kind gepest werd, buitengesloten, woorden verdraaid, onzeker gemaakt. Ik wist toen dat het over mij ging, maar het leek me allemaal niet zo erg… Ik overleefde het immers wel… Er werd geen lichamelijk geweld gebruikt, dus wat is er dan aan de hand?
Een kind dat op die manier ‘bewerkt’ wordt heeft geen enkel verweer. Geen herinnering aan betere tijden. Ik ben een volwassene van 65, die met de brokstukken in de hand weet dat het nooit meer goed komt. Levens worden niet alleen onherstelbaar verwoest door de oorlog. Een afgeschoten been krijg je ook niet meer terug. Net zoals een, van kinds af aan, afgebroken [educatieve] ontwikkeling. Wanneer je dat aanvaard kun je – creatief – leven met de dingen zoals ze zijn, wetende dat het je eigen schuld niet is. Dat is de belangrijkste bevestiging die ik hier op de website al lezende en reagerende krijg. Het is niet mijn schuld.
Mijn manuscript telt meer dan 250 bladzijden. Ik heb hierin ook de gelukkige vooral avontuurlijke ervaringen beschreven. Ik heb heel veel gedaan, avontuurlijk, kunstzinnig, maatschappelijk, maar niets is gebleven, alles ging weer voorbij omdat ik mezelf niet ‘neer kan zetten’ en zeggen ‘dat ben ik’. In mijn manuscript ben ik tot de onthutsende conclusie gekomen dat de oorzaak daarvan is: het mag niet van moeder.
Het enige dat blijvend is én goed is, is dat ik wél een goede moeder kon zijn. Mijn nadruk lag op communicatie, eerlijk en oprecht zijn. Ik heb een goed contact met mijn zoon die nu 29 is. Wat hem betreft ik ervoer wél het ‘er zijn’, er ‘moeten zijn’. Mijn ‘ik’ werd sterker toen ik zelf een moeder werd. Hoe vaak ik mijn eigen moeder met een ferme schop op haar dikke achterwerk er innerlijk uit heb gezet, weet ik niet meer. Openlijk mocht ik geen kwaad woord van haar vinden, maar als ik haar tegenkwam in mijn innerlijk systeem ten opzichte van mijn kind, dan knalde ik haar er GENADELOOS UIT.
Ooit had ik een vriend die als vijfde jongen in de kinderrij werd opgevoed als een meisje omdat zijn moeder eindelijk eens een dochter wilde. Hij moest jurkjes dragen. Een lieve vent die zijn lange haren uit zijn gezicht schudde zoals vrouwen dat kunnen doen. Als hij emotioneel werd praatte hij met hoge stem. Uiteindelijk is hij schizofreen geworden. Hij mocht geen man zijn. Dat mocht hij niet van zijn moeder…
Hoi Susan,
Narcistische mishandeling jegens een kind is inderdaad zeer ernstig, daarom heb ik hier ook veel over geschreven, zowel in mijn eerste als tweede boek. De verschijningsvormen, de impact, maar ook hoe je er zo goed mogelijk van kan herstellen. Zoals jij ook treffend beschrijft is dit een heel proces, met vallen en opstaan. Wat mooi dat je je ervaringen op papier hebt gezet. Het is confronterend maar biedt ook overzicht voor jezelf en is belangrijk in de verwerking. Voor zover volledige verwerking mogelijk is, de getuigenissen van mensen die het meemaakten zijn vaak zo schrijnend. Je identiteit kan onder een narcistische ouder nauwelijks tot ontwikkeling komen, zoals jij ook beschrijft. Op de blogpagina hebben hebben verschillende ervaringsdeskundige hun verhaal gedeeld.
Zeker staat een filmpje over narcistische mishandeling door ouders op onze wensenlijst, maar we zijn een kleine organisatie met weinig middelen. Als we de mogelijkheden hebben gaan we het zeker proberen te realiseren, want de impact wordt, ook binnen de hulpverlening, vaak onderschat.
Veel sterkte en hartelijke groet,
Iris
Dank je wel Iris!
Volgende vraag: kan ik jouw boeken ook gewoon bestellen in de boekwinkel? Ik ben niet zo’n internet-freak. Als het niet kan, dan zal ik er toch aan moeten want ik wil ze hebben! Al een tijdje loop ik met de titels in mijn tas. Je schrijft hierboven dat je hierin ook veel schrijft over narcistische mishandeling jegens een kind. Des te meer wil ik beide boeken hebben.
Mij betreft krijg ik een redelijke vrede met dat wat moeder zelf heeft gezegd in haar valse berouw: “Ik heb drie levens verwoest.”
Die andere twee verwoeste levens zijn van zus en broer. Zij hebben wel contact met elkaar en met moeder. Mijn schoonzus zegt dat deze schoonmoeder ook buiten de familie levens heeft verwoest. Verwoest, dat woord heeft moeder zelf gebruikt. Ze zei erbij: “Maar jullie zijn toch wel goed terecht gekomen.”
Ik zit levenslang in de bijstand, broer om de haverklap in de ziektewet en zus is een gesloten oester. Moeder legde het gewenste antwoord manipulerend in mijn mond. Deze verwoeste levens zijn niet onze schuld en dat wordt zo heerlijk duidelijk nu!
Ja, het wordt stevig onderschat. Je bent zogeheten ‘niet volwassen’ als je over je moeder klaagt.
Mijn boek ligt te wachten als voorlopig nog internet-loos manuscript. Het doet me heel goed om mijn eenzame bevindingen hier op ‘verdwenen zelf’ onomwonden te zien beschreven. Dat was zeker confronterend om te doen [schrijven] en het maakte het meer overzichtelijk. Ermee kunnen leven is misschien het meest haalbare. Dan is het te dragen en kan ook creatief worden verwerkt.
Ik begrijp dat met weinig middelen niet álles kan worden gedaan. Dan ga ik je eerst wat rijker maken door jouw boeken te kopen. Kan het in de winkel worden bestelt? Ik hoop van wel.
Beste Susan,
Even namens Iris: je kan beide boeken alleen bestellen via onze website: https://verdwenenzelf.org/bestelformulier/.
Hartelijke groet,
Tako
Proficiat voor het filmpje!
Ik las het boek, volg en lees alle mails en teksten die ons doorgestuurd worden. Heel waardevol! Ik heb er heel veel uit geleerd. Ik herken er zoveel in.
Ik zit met een prangende vraag; Hoe maak je een slachtoffer van een narciste wakker! Onze zoon, die we nu al 2 jaar niet meer zien of horen, zit in de klauwen van een narciste. Ze heeft hem zodanig in haar macht dat ze bekomen heeft dat hij geen contact meer heeft met ons. Na de geboorte van ons kleinkind (2 jaar) heeft hij alle contact verbroken! Met onze dochter heeft hij nog (als zij zelf telefoneert) heel oppervlakkig contact.
Ik hoop dat iemand ons kan helpen…
Dank bij voorbaat,
Hartelijke groet
Hoi Lie,
Dat is een hele nare situatie. Ik zie dat je mijn eerste boek gelezen hebt en wat betreft je vraag raad ik ook mijn tweede boek van harte aan! Je kan wat jullie meemaken zien als een vorm van (groot)ouderverstoting. Hier wordt in mijn tweede boek op ingegaan. Ook kun je via de website de lijst met therapeuten opvragen, waarvan enkelen als specialisme (groot)ouderverstoting hebben. Er is geen ‘gouden tip’ waardoor je zoon ineens gaat inzien met wie hij een relatie heeft. Het belangrijkste is dat jullie zelf goed geïnformeerd zijn, gesteund worden en overeind blijven en daarvoor raad ik je specialistische hulp aan.
Veel sterkte en hartelijke groet,
Iris
Dankjewel Iris!
Ik las ook je tweede boek, maar ik geloof dat ik het best nog eens herlees.
Ik zie nu pas de reacties , ik dacht dat mijn reactie niet opgenomen was.
We omringen ons hier in België met therapeuten en dokters, om ons recht te houden!
We zoeken op alle mogelijke manieren, hoe we bij hem kunnen binnendringen… We weten helemaal niet wat zij hem heeft wijsgemaakt over ons zodat hij zich zo tegen ons keert.
Dankjewel en hartelijke groet terug!
Lie
Beste Lie,
Toevallig viel mijn oog op deze site en jouw verhaal. Ik zit in een soortgelijke situatie. Wat een vreemde mensen zijn narcisten, nauwelijks menselijk te noemen. Ook ik heb een (jongste) zoon (40+) die een narcistische vriendin heeft, al jarenlang. In het begin kon ik best goed met haar opschieten, want ze kwam charmant over. Langzamerhand zag ik dat zij mijn zoon ging isoleren van zijn familie. De dochter die in 2020 geboren werd kreeg de achternaam van de vriendin (en het volgend kind dus ook; zij staat op punt van een tweede bevalling), Vanwege de corona heb ik hun eerste kind alleen gezien via videobellen. Zij hebben verder geen contact met mij. Ik stuur met verjaardagen en met kerst altijd wel een kaartje, maar ontvang niets van hen. Mijn oudste zoon vindt de situatie respectloos en mijn dochter vindt alles overdreven. Met hen (de twee oudste kinderen) heb ik een goede band; mijn man en ik hebben zeven jaar op de twee kleinkinderen van mijn dochter gepast. Sinds 4 jaar ben ik weduwe (na 47 jaar huwelijk). Ik vind deze situatie best eenzaam en verdrietig. Ik weet ook niet wat ik moet doen.
Ik heb al een tijd geleden de twee boeken van Iris Koops aangeschaft. Goede informatie. Sinds kort loop ik bij een GGZ psycholoog van de huisartsenpraktijk. Ik kan mijn verhaal voorlopig kwijt aan deze psycholoog (dat lucht op).
Ellen,
Ik leef natuurlijk met je mee, we zitten bijna in hetzelfde schuitje! Verschrikkelijk, afschuwelijk! Hoe ze zomaar je kind van je afnemen. Zonder reden…zij zal er wel iets van maken, maar wij weten niet waarom. We weten enkel dat we in eigen boezem moeten kijken! Heel duidelijk hé! Over wat we van onze zoon nog horen, is het helemaal niet meer onze zoon! Hij is zijn fut, zijn humor, zijn alles kwijt! (Het verdwenen zelf!!) Hij is haar slaafje! Zij is ‘huisvrouw’, maar hij moet nog veel huishoudelijke taken doen wanneer hij thuiskomt. EN HIJ DOET DAT! Wat spookt zij toch uit in zijn hoofd???
Ik gruwel wanneer ik er aan denk!
We hebben 10 jaar geleden ook een kind moeten afgeven, nadat we er 20 jaren vol liefde voor gezorgd hadden. Gelukkig hebben we ook nog een schat van een dochter!
Veel moed!
Bedankt, LVD, voor je reactie. Reacties van lotgenoten geven mij troost. Want niemand begrijpt de pijn over een “verloren kind”. Kinderen zijn niet van je, zij komen door je. Hoor ik. Je moet een kind loslaten, maar mijn oudste zoon zegt ook, dat zijn broertje de verkeerde persoon is tegengekomen. Inderdaad is mijn jongste zoon niet meer te herkennen. Ik heb vroeger altijd goed met deze jongste zoon kunnen opschieten, maar hij is niet meer dezelfde persoon. Hij is helemaal onder invloed van deze vrouw. Inderdaad, een slaafje.
Trouwens, ik vond gisteren een artikel op internet (zie bijgaande link), dat het voor opa en oma gemakkelijker wordt gemaakt voor een omgangsregeling met hun kleinkinderen. Het is nog een wetsvoorstel (juli 2022). “Dus komt er nu in het Burgerlijk Wetboek standaard te staan dat ook een grootouder ‘wordt vermoed in een nauwe persoonlijke betrekking tot het kind te staan’. Hierdoor kan een omgangsverzoek eerder in behandeling worden genomen, waardoor er bij ongewild contactverlies tussen grootouder en kleinkind gemakkelijker toegang tot de rechter is, aldus minister Weerwind (Rechtsbescherming). Je voert dus geen rechtszaak (of mediation) tegen je zoon, maar komt op voor het recht om je kleinkinderen te ontmoeten/te zien.
https://www.parool.nl/nederland/opa-en-oma-krijgen-meer-kans-op-omgangsregeling-met-kleinkind~b8505ab8/
Graag wil ik ook even reageren op Lie. Ik heb er zo’n tien jaren over gedaan mijzelf als slachtoffer van een narcist te zien. Als je mij vraagt wát ik graag had gewild dat men deed, dan is het dit: had op me ingepraat als een bondgenoot. Niet dominant dus, maar als een bondgenoot. Had beter geluisterd naar mijn beklag. Had erop in gespeeld met gezond verstand als een bondgenoot.
Uiteraard wist ik dat moeder niet deugde, ik klaagde levenslang. Maar de sprong haar als pleger te zien, als dader, had bevestiging nodig. Meer dan één keer, dan had het misschien niet zo lang geduurd. Ik zat in de overtuiging dat ik degene was die moest veranderen! Dat ik haar kon redden. Die overtuiging moest helemaal weg.
Soms zei iemand ‘jouw moeder is ziek’, soms zei iemand ‘jouw moeder is een stalker’. Dat maakte best wel indruk. Soms zei iemand ‘dit is abnormaal’. Eén vriend liet zich niet door haar inpakken. Dat maakte indruk, maar drong verder niet door. Ik zag de mensen die haar niet gehoorzaamden als ‘foute mensen’ – in de ogen van moeder dus. Dat mijn zoon als volwassene tegen mij zei dat hij zijn oma ‘vies’ vond toen hij nog een kind was, heeft de meest diepe indruk op mij gemaakt.
Mijn geloof speelde ook mee ‘eert uw vader en uw moeder’ en ‘Jezus overwint alles’. En geloofsgenoten die me telkens weer naar moeder terugfloten. Ik die hoopte op een wonder…
Zelfs een website als deze had moeilijk kunnen doordringen. Hele verhoudingen zoals een gezin of een huwelijk óf de geboden Gods, komen op de schop te liggen. Dat is heftig en bedreigend.
Inmiddels ben ik zover vrijmoedig naar God te bidden: bescherm mij voor mijn moeder. Inmiddels ben ik zover haar als een duistere vrouw te zien. Een nuchter feit, de waarheid. Maar ik ben mijn familie van herkomst kwijt. En ook oude vrienden en geloofsgenoten. Achterom kijkend wil ik deze ook niet meer terug. Wat ik dan wel wil weet ik nog niet. Ik ben blij met de waarheid, de waarheid die vrij maakt. En elke oude vriend, geloofsgenoot en familielid die ook wakker wordt, is van harte welkom in mijn leven. De zaken zijn omgedraaid…
Misschien heb je er iets aan. Misschien niets. Beschouw het dan maar als ‘niet geschreven’.
Lie, ontzettend veel moed en wijsheid toegewenst.
Susan,
Dankjewel voor je reactie en je wensen!
Ik ga op zoek hoe ik als bondgenoot bij onze zoon kan doordringen of iemand anders als bondgenoot zou kunnen inschakelen.
Ik heb zeer zeker een boodschap aan jouw reactie!
Wij hopen ook op een wonder!!
Dankjewel en geniet van je vrijheid!
Lie
Dank je wel Tako voor je tip. Even geduld voor ik zover ben. Eerst mijn zoon even vragen over ‘als ik dit doe en als ik dat doe, wat dan, en zo’.
En Iris voor verwijzing naar de blogs. Ik heb de oude niet aangeklikt. Er staat meer dan ik dacht.
Er is inderdaad maar weinig inzicht bij de GGZ in emotionele mishandeling, de herkenning daarvan en hoe te behandelen. Ik liep al vijf jaar in de slipstream mee tot ik zelf de eindjes aan elkaar knoopte. Hoe vaak ik het bij m’n therapeut ook aangaf, pas toen ik zelf begon over onschuldigen, uitlokken, manipuleren etc begon ik op eigen houtje te verwerken.
We zijn nu bijna een jaar verder in het traject, en nu pas begint bij mijn therapeut het balletje te vallen. Nu pas keek ze na meerdere keren artikelen mailen van het Verdwenen Zelf en was ze positief verrast dat er een netwerk van o.a. therapeuten achter zit. Er ging een wereld voor mijn therapeut open. Mijn herstel heeft veel langer geduurd dan nodig, net zoals het onnodig lijden. Deze blinde vlek dient z.s.m. op de agenda komen te staan. Haal die narcisten zsm van de straat voor een veiliger Nederland en wereld.
Hallo Thom.
Ik moet lachen om die laatste regel en sta er volledig achter! Haal ze van de straat!
Kassa bij de GGZ al die jaren van jouw behandeling. Jouw therapeut heeft mazzel met iemand als jij die de GGZ verder kan helpen!
Vanaf 2010 ging mijn beerput open. Járen van ellende volgden. Zoals jij schrijft ‘onnodig lijden’, zo ervaar ik dat ook.
Helaas denk ik betreft het narcisme dat dit erger wordt. Ik zie het ook bij bedrijven en instanties terug. Nietsontziend over de ruggen van burgers, huurders en uitkeringsgerechtigden gaan is bijna geoorloofd. Dat is geen prettige gedachte en daarom vind ik het hoopvol dat jij jouw therapeut kon wijzen op deze website en het balletje doen vallen. Heel hoopvol. Het heeft zin door te zetten, een vuist te maken zoals men hier doet.