Dit is een gastcolumn van Maria.
Met een gigantische klap wordt de voordeur dicht gesmeten en stampend rent ze de trap op. Ik verstijf, dit heb ik eerder meegemaakt. De angst giert door mijn lijf. Dit gevoel ken ik zo goed, ik voel het in elke vezel van mijn lichaam.
Ik begin te trillen en het lijkt of mijn keel wordt dichtgeknepen. Seconden kruipen voorbij, wachtend op wat er komen gaat. Het duurt even, inmiddels begin ik rustiger te worden. Zou ik het toch verkeerd gevoeld hebben? Misschien valt het mee.
Dan hoor ik een klap, een stoel wordt omgegooid. Schreeuwend rent ze de woonkamer in. Panisch krimp ik ineen. Ik zie mijn ex weer voor me staan, maar hij is het niet besef ik. Het lijkt wel of hij in het lichaam van mijn dochter is gekropen. Ik hoor hem, maar ik zie haar. Het gevoel is erger, want nu besef ik dat mijn kleine meisje precies haar vader is. En dat doet pijn, vreselijk veel pijn.
Ik wil haar in mijn armen nemen, maar ook op straat gooien. De tegenstrijdige gevoelens verscheuren mij. Ik hou van haar met heel mijn hart, maar verafschuw haar gedrag. Voor dit gedrag ben ik gevlucht en nu achtervolgt het mij.
Ze blijft schreeuwen, omdat haar mobiele telefoon kapot is. Iets waar ik niks aan kon doen, want ze had hem laten vallen en de reparateur had hem niet goed gemaakt. Keihard trapt ze tegen mijn nieuwe, zwarte Smeg koelkast waar ik zo zuinig op ben.
Ik pak mijn autosleutels en ren het huis uit. Bang voor wat ik zou doen als ik zou blijven. Doelloos rij ik rondjes in mijn auto niet wetend wat ik moet doen. Ik parkeer mijn auto op een verlaten parkeerplaats en tranen stromen over mijn wangen. Dit kan zo niet langer. Ik pak mijn telefoon en bel haar op.
Nooit was ik zo boos op haar, maar nooit was zij zo over mijn grens gedenderd. Trots op mezelf dat ik eindelijk mijn grens heb bepaald. Niemand zal mij meer zo behandelen, zelfs mijn eigen kind niet. Zeker mijn eigen kind niet!
—
Maria van Rijn heeft een boek geschreven, het heet ‘Zwarte pijn’. Het boek gaat over haar ervaringen met haar narcistische ex en haar weg naar herstel. ‘Nu ik mezelf, na een bijna onmogelijke weg heb teruggevonden, vroeg ik me af hoe het kon gebeuren, dat ik mezelf destijds zo ben kwijtgeraakt. Hoe is het in godsnaam mogelijk, dat je van een leuke, slimme, spontane vrouw verandert in een robot zonder gevoel, die slaafs alles tot in het extreme doet voor een ander?’
het boek is voor € 15.95 te bestellen bij boekbestellen.nl:
14 reacties op “ZWARTE PIJN”
Wat een krachtige blog! Bedankt, helpt mij ook weer om m’n grenzen te leren voelen en stellen.
Liefs
Oei…zo herkenbaar…sterkte
Zo blij, dat ik nooit kinderen met de ex narcist heb gekregen. Ik had er al twee. Hij wilde wel, maar ik niet meer. Zijn vader was ook niet goed bij zijn hoofd. Zo is die cirkel in ieder geval verbroken.
Bovendien kon ik ook echt stoppen met elke vorm van contact.
Wat mooi geschreven en verwoord. Wat een kracht komt in je naar boven!
Maria, ik heb je boek niet gelezen nog, maar in mijn ogen kan je dochter nooit precies haar vader zijn?! Zij is ook uit/van en verbonden met jou…
Klopt Anne-Marie. Gelukkig is ze meestal niet zo. Maar deze gebeurtenis was erg confronterend!
Ai, ik herken dit… Het onmachtige gevoel, de herhaling, de pijn en het totaal verlammende effect. Toch nu moeten we sterk zijn, zij is het kind en wij de ouder. Jij mag je grenzen weer aangeven, het moet!, want wij kunnen dit omkeren. Niet zij die gebrainwashed zijn, jouw kind waarvan je het zo mooi zegt, het gedrag moet veranderen.
Het is vreselijk moeilijk en toch de aanhouder wint, degene met liefde in haar hart! Je kan het!
Liefde overwint uiteindelijk alles.
Heel erg om in je eigen kind dezelfde reacties te zien die haar vader had. Zeer herkenbaar uit mijn eigen leven.
Maria, na het lezen van je blog heb ik je boek gekocht. Ik mocht het gisteren ontvangen en heb het direct in een ruk uitgelezen. Wat een verhaal, wat een pijn en verdriet, maar ook lef en moed om uit de relatie te stappen. Wat ben jij een krachtig en prachtig mens! Na het lezen van je boek komt je blog nog harder bij me binnen. Opnieuw moet je de strijd aangaan en dan nu met je dochter. Maar met jouw liefde voor je dochter kun je het.
Ik las in je boek zoveel herkenning over hoe mijn dochter van 18 jaar gevangen zit in haar relatie met haar vriend, een narcist. Kippenvel. Herkenning dat de dingen die wij als ouders zien kloppen, maar (nog) niet door haar worden gezien. Jouw boek laat mij zien dat er nog hoop is dat het ooit goed kan komen.
Maria heel veel sterkte!
Beste J, wat moet dat ongelooflijk moeilijk voor je zijn dat je dochter een relatie heeft met een narcist en het nog niet ziet. Misschien als je haar het boek laat lezen of de boeken van Iris dat ze dingen gaat herkennen. Zo ben ik er ook uiteindelijk achter gekomen. Sterkte!
Dankjewel voor dit advies Maria.
Helaas wil mijn dochter de boeken van Iris en jouw boekje niet lezen. Ze heeft de boeken in haar handen gehad. Heeft er snel doorheen gebladerd en het van zich af gegooid. Echt gegooid.
Ze wil er niets over horen en ze wil niet over praten. Ze loopt dan boos en agressief weg. Lezen wil ze dus ook niet. Misschien ziet ze wel hoe fout het is, maar durft ze niet? Tot op heden neemt ze niemand in vertrouwen.
Hoe kunnen we haar inzichten geven?
Oh wat herkenbaar! De ziekmakende angst overspoeld mij dan op zo’n moment! Houdt het dan nooit op?
Beste J, Het feit dat ze de boeken weggooit zegt wel wat denk ik. Op het moment dat ze beseft en toegeeft dat zij een relatie met een narcist heeft, weet ze dat ze dan stappen moet gaan ondernemen en dat is een hele moeilijke beslissing. Ze heeft tijd nodig en ze moet haar eigen weg gaan. Je kan er alleen voor haar zijn aan de zijlijn. Hoe zwaar dat denk ook voor je is. Heel veel sterkte!
Wat herkenbaar voor mij. Ik heb al tijden het vermoeden dat mijn dochter van 28 erg narcistisch is. Ze manipuleert, liegt en speelt ons als ouders tegen elkaar uit. Ze werd in de puberteit depressief en ik heb werkelijk alles gedaan om haar te helpen en nu na jaren probeert ze mij onderuit te halen. Een persoonlijke aanval waar ik dagen ziek van ben. Ze manipuleert, liegt en speelt ons als ouders tegen elkaar uit. Ze verwijt mij van dingen waar de honden geen brood van lusten en ik kan alleen maar huilen. Het doet haar niets hoe ik mij voel, ze kijkt weg als ik haar uitleg hoe ik me voel. Gewetenloos en geen empathie voor een ander. Ze heeft mij zo vreselijk gekwetst. Ik sta bijna op het punt om haar uit mijn leven te verbannen. Maar het verscheurd mij van binnen. Ik die alles over heb voor mijn kinderen. Ik begrijp er niks van waarom dit nu opeens gebeurd.
Maria, heel veel sterkte met je dochter.