Herstellen van emotionele en psychische mishandeling
Dit is een gastcolumn van Mies
Daar stond je dan, twee jaar geleden… Lange man, goed lijf, een mooie bos donkere golvende haren, guitige oogjes en de mooiste lach van de hele wereld. Maar je was bezet…
Tot je na een aantal weken berichtte, het was over tussen jou en je vriendin, uit elkaar. “Dat biedt perspectief”, dacht ik. We appten en daten wat af en wat waren we bestemd voor elkaar! Wat gingen we in elkaar op! Lees verder “Brief aan mijn ex”
Dit is een gastcolumn van Kim
Ik had met mezelf de afspraak gemaakt, nóóit meer in de val van de narcist te trappen, nooit meer! En wéér is het gebeurd. Hoe kón dit, na al die lessen die ik heb gehad van ‘ mijn‘ narcisten.
Wéér zat ik in een film, waarbij ik bij ‘ the end’ pas zag wat hier nou gebeurd was. Hoe had ik de signalen niet kunnen zien? Ik dacht dat ik het spel van de narcist doorhad, ik dacht dat ik het nu echt begreep en ik dacht ook dat de narcist er mij niet meer uit zou pikken. Niks was minder waar. Lees verder “Voor de laatste keer in de ban van de narcist”
Dit is een gastcolumn van Gijs
Ongeveer een half jaar geleden heb ik Iris haar boek besteld op advies van mijn psycholoog, nadat ik had aangegeven dat ik sterk het vermoeden kreeg dat ik ruim 20 jaar lang met een narciste samen heb geleefd (waar ik op dat moment ook nog mee in één huis woonde). Voor dit advies zal ik mijn psycholoog eeuwig dankbaar zijn. Alle kwartjes vielen eindelijk op hun plek. Nu begreep ik ineens alles, waar ik daarvoor helemaal niets van begreep! Inmiddels zijn we in een vechtscheidingsprocedure verwikkeld waar ze doelbewust naar toe lijkt te hebben gewerkt en waarbij ze de kinderen op alle fronten inzet voor haar eigen financiële gewin en ze ook bij mij vandaan weet te trekken, wat mij veel verdriet doet. Lees verder “Net voor de grens is het tij gekeerd”
Dit is een gastcolumn van Karen
Zestien jaren zijn er verstreken en sommige wonden lijken nooit volledig te genezen. Dat hij destijds de keuze maakte weg te gaan was een opluchting, de angst voor zijn dreigementen ‘ik maak je dood als je weggaat’ verlamde me. Ik wist dat de relatie niet klopte, ik wist dat ik voor mijzelf moest kiezen maar mijn vleugels waren gebroken in de jaren dat we samen leefden en ik wist niet meer hoe te vliegen.
Dit is een gastcolumn van Lisette
Als kind vroeg ik me al af wat er mijn ouders aan de hand was. Waarom ze zo anders reageerden dan anderen. Waarom mijn vader me in opdracht van mijn moeder sloeg. Waarom ze me uitlachten als ik iets niet durfde. Mijn grenzen mocht ik niet aangeven, ik moest doen wat zij wilden en mocht alleen dezelfde smaak en interesses hebben als zij. Lees verder “Nooit meer”
Dit is een gastcolumn van Rozemarijn
Verward en volledig in paniek was ik. Ik had zojuist iets gelezen over narcisme en over de kenmerken van iemand met een narcistische persoonlijkheidsstoornis, kortweg NPS.
Ik herkende mijn leven, helemaal, echt alles en vooral ook de man met wie ik al meer dan veertig jaar samenleefde. Altijd had ik geweten dat er iets niet klopte in mijn huwelijk, maar ik kon er nooit echt de vinger opleggen. Ik raakte regelmatig overspannen en had geen energie, het putte me compleet uit. Lees verder “De vrijheid om jezelf te mogen zijn”
Dit is een gedicht van Tiny
Vandaag werd ik wakker met zoveel pijn in mijn lijf.
Zoveel zeer.
Zoveel woede.
Steeds al die vreselijke woorden te horen in je hoofd.
Dit is een gastcolumn van Kristine
Het “land van het licht” is een zonovergoten plek vol kleurenpracht. In dit land leeft de Koning net samen met zijn koningin. Ze wordt overgoten met liefde, complimenten, verheerlijkt, op een voetstuk geplaatst. Ze is de fantasie die voor de Koning werkelijkheid geworden is.
Er heerst een sfeer van democratie in dit land maar niets is minder waar. Er gelden namelijk regels, bepaald volgens de fantasie van de Koning. In den beginne is er niets te merken van deze regels maar na een tijdje worden ze duidelijk gemaakt aan de koningin waardoor er wolken beginnen te hangen boven dit land. Lees verder “Van het “land van het licht” naar het “land van de duisternis””
Dit is een gastcolumn van Maud
Als je mij vraagt hoe ik mijn ouders zou beschrijven dan komt het beeld van de tweekoppige Draak naar voren. Twee mensen die zo met elkaar vervlochten zijn dat ze bijna één zijn geworden. Ze hebben wel ieder hun eigen gezicht behouden en die gezichten kunnen alle grimassen aannemen die ze willen en vooral veel doen alsof en heel veel vuur spuwen zodra er iets niet naar de zin is.
Mijn oma kon de tweekoppige Draak aan, ze hield hem in toom en stuurde hem geregeld naar zijn hol. Mijn oma zorgde voor mij en nam me ook vaak mee naar haar eigen huis. Lees verder “De tweekoppige Draak”
Dit is een gastcolumn van Petty
Oorlog, zo was het altijd; wakende, voelende “wat is de situatie”, niet wetend wat of en wanneer de volgende aanval zal zijn. Jezelf zo diep verbergen zodat jezelf maar met beetjes kan/durft te tonen aan de lieve mensen die het wel goed met je menen, en dan lijkt het nog alsof het verkeerd is omdat iemand je ooit heeft ingefluisterd dat je een “niets” bent. Lees verder “Ontwaken uit het oorlogsgebied”