Het was een paar dagen in het nieuws: de wantoestanden in jeugdzorginstellingen en pleegzinnen in de afgelopen 50 jaar. Ik heb het met veel moeite gelezen en was een tijdje echt van slag. Ik heb het een paar keer weggelegd om weer bij te komen nadat de tranen in mijn ogen sprongen en om de brok in mijn keel weg te kunnen slikken. De feiten die in het rapport genoemd worden zijn bijna ondraaglijk. Het woord ‘wantoestanden’ dekt niet de lading van wat veel mensen is overkomen die in jeugdzorginstellingen of pleeggezinnen werden geplaatst, terwijl het thuis al niet veilig was. Het was en is psychisch, fysiek en seksueel geweld, soms terreur zelfs, onder de hoede van de overheid.
Lees verder “Wantoestanden in jeugdzorginstellingen en pleeggezinnen”