‘Over vechtscheidingen wordt te veel gedacht dat beide ouders schuld hebben, maar in veel gevallen gaat dit niet op.’ Dit zegt Tako in een vandaag verschenen interview op de website van omroep Human (voor de link, zie onder). Bij de helft van complexe scheidingen speelt huiselijk geweld een rol. “Dit zijn dan feitelijk geen vechtscheidingen, het gaat niet over een juridisch conflict dat je terecht of onterecht uitvecht bij de rechter, maar het gaat over een eenzijdig patroon. Waarbij de pleger van het huiselijk geweld via juridische, financiële of psychische middelen – ook emotioneel geweld – macht blijft uitoefenen over de partner, maar dan via de arena van het familierecht.”
Tag: echtscheiding
In gesprek met mijn vader
Dit is een gastblog van Vroefje
Dag papa,
62 moest ik worden om te kunnen doorzien welk spelletje er vroeger gespeeld is. Door jouw vrouw, mijn moeder. En het had nog een naam ook. Zoals zoveel dingen een naam hebben die gerelateerd zijn aan de gedragingen van een ouder met een narcistische persoonlijkheidsstoornis. Ik heb het over ouderverstoting. Lees “In gesprek met mijn vader” verder
Psychisch geweld nauwelijks gezien in de jeugdzorg
De jeugdzorg komt de laatste tijd vrijwel dagelijks negatief in het nieuws, maar dit gaat vooral over randvoorwaarden: wachtlijsten, financiën, wetgeving en werkdruk. “De inhoud van het werk staat echter, ten onrechte, nauwelijks ter discussie.”
Huiselijk geweld, vaak eenzijdig psychisch geweld, komt nauwelijks aan bod in het jeugdzorgdebat en dat is wel nodig. Dat zeggen wij in een opinieartikel in de Joop dat vandaag gepubliceerd is. Lees “Psychisch geweld nauwelijks gezien in de jeugdzorg” verder
Mijn brief aan háár
Dit is een gastcolumn van Martin
Beste Maria (pseudoniem),
Alsof ik een brief schrijf aan een onbekende, zo ervaar ik de aanhef en toch heb ik vaak in gedachte aan je geschreven om je te vertellen waarom ik bij je weg ben gegaan.
Het was niet dóór of vanwege een ander, het was uiteindelijk een heel andere reden om ‘zomaar’ alles achter me te laten! Die ‘reden’ blijft voor mij een dilemma omdat ik het niet uit kan leggen waarom ik deze stap heb gezet. En doodgewoon omdat je het niet zult begrijpen en al helemaal omdat je niet zal accepteren wat die reden is. Maar besef dat ik wel van je ben blijven houden en je trouw ben gebleven, misschien niet op de manier die jij verwachtte, maar toch meen ik dat oprecht. Je bent altijd een verzorgde, zorgzame en nijvere vrouw geweest en dat heb ik altijd in je gewaardeerd. Dan zul je je wellicht afvragen waarom ik dan opgestapt ben. Lees “Mijn brief aan háár” verder
‘Emotionele mishandeling tast je identiteit ten diepste aan’
“Niemand keek naar mijn situatie, iedereen was als de dood voor hem. Hij klaagde alle betrokken hulpverleners aan, waarvan een paar tot aan het medisch tuchtcollege. Niemand durfde meer echt zijn werk te doen. Er zijn instanties in de regio die mijn dochter niet eens meer willen helpen.
Wat ik het allerergste vond? De uitzichtloosheid van de situatie, dat je niet weet wanneer dit klaar is. Dat is echt heel heftig en daarnaast de machteloosheid om mijn dochter niet te kunnen helpen. Zij is nu dertien en, net als ik, herstellende van een trauma.”
Dat zegt ervaringsdeskundige Anna in een interview in Fier Magazine, waaraan wij samen met haar hebben meegewerkt. Lees “‘Emotionele mishandeling tast je identiteit ten diepste aan’” verder
‘Twee vechten, twee schuld?’ Soms is de realiteit totaal anders.
“Waar twee ouders vechten, hebben er toch ook altijd twee schuld? Dit is een cruciale misvatting. Als sprake is van dwingende controle, zijn gezamenlijke interventies vrijwel nutteloos en meestal zelfs onveilig voor de slachtoffers.” Dat zeggen wij in een opinieartikel in de Joop. Het huidige beleid rond complexe scheidingen leidt voor slachtoffers vaak tot ‘onmenselijke keuzes’. Lees “‘Twee vechten, twee schuld?’ Soms is de realiteit totaal anders.” verder
Ik worstel en kom boven…
Dit is een gastcolumn van Martin
“Ik trek de deur achter me dicht en stap in het diepe…”. Zojuist heb ik na een relatie van bijna 40 jaar aan mijn partner kenbaar gemaakt dat ik van haar wil scheiden. Mijn besluit staat vast. Niet met mijn hart, maar met mijn hoofd neem ik deze beslissing nu ik uiteindelijk weet waar de angel in onze relatie zit. Zwaar geëmotioneerd vertel ik haar dat ik er niet meer tegen kan, dat ik onder het juk vandaan wil wat al jaren om mijn nek hangt. Ik wil vrijheid in mijn hoofd, vrijheid om te kunnen zijn wie ik ben, niet meer op mijn tenen hoeven lopen! Ze is verbijsterd, verdrietig en stamelt nog uit dat ze toch altijd goed voor mij gezorgd heeft… Lees “Ik worstel en kom boven…” verder
‘Documentaire toont exact de ontwikkeling van een destructieve relatie’
De website GGZ Totaal heeft een blog gepubliceerd van ervaringsdeskundige Wies in hun maandelijkse E-magazine. Wies getuigt hierin over de destructieve relatie waar ze in zat en hoe ze zich uit die relatie heeft weten te ontworstelen. Ze schreef haar blog naar aanleiding van het kijken naar de educatieve film “Zij lijkt het probleem te zijn”, waaraan het Verdwenen Zelf intensief heeft meegewerkt. Lees “‘Documentaire toont exact de ontwikkeling van een destructieve relatie’” verder
Mediation bij echtscheiding uit de praktijk
Dit is een gastcolumn van Anne-Marie
Telefoontje van een vriendelijke man. Hij wil graag een vrijblijvende afspraak maken, ook namens zijn vrouw, in verband met hun voorgenomen scheiding. Ze zijn getrouwd in gemeenschap van goederen, hebben een eigen woning en een vakantiehuisje in Spanje. “De kinderen zijn de deur uit en ‘mijn vrouw’ heeft het er erg zwaar mee. Ze heeft sinds kort gelukkig hulp van een psycholoog en nu durf ik de stap te zetten om de scheiding in gang te zetten. We hebben u gevonden op het internet en willen graag een kennismakingsgesprek. Ook zijn we benieuwd wat de kosten zullen zijn. Wij hebben alles al besproken en weten al hoe we de boel willen verdelen”. Lees “Mediation bij echtscheiding uit de praktijk” verder
Achter de voordeur
Dit is een gastcolumn van Martin
Inmiddels heb ik veel schrijnende verhalen van lotgenoten gelezen en elke keer gaan daarbij mijn gedachten terug naar het verleden. Nu ‘pas’ anderhalf jaar verder worstel ik nog steeds met mezelf. Soms gaat het goed, dan weer zit ik met twijfels en verdriet en kom ik tot de conclusie dat ik er nog steeds niet ben.
Al heb ik inmiddels veel gelezen over het fenomeen narcisme, toch wil het nog steeds niet ‘landen’. Nog steeds kan ik maar niet bevatten hoe diep de destructieve invloed van een (verborgen) narcist in een menselijk brein ingrijpt. Jarenlang meebewegen en verdragen om een relatie in stand te houden gaat zich nestelen in alle vezels van je lijf. Het was overigens een relatie die ook best veel moois te bieden had (onder andere door mijn eigen initiatieven!) waardoor het dragelijk was. Maar nadat ik de deur achter me had dichtgetrokken en letterlijk alles achter me had gelaten was het aanvankelijk stil ‘aan de overkant’. Mijn kennis over de narcist bleek echter uit te komen. Was ze eerst nog met stomheid geslagen en waarschijnlijk oprecht verbijsterd dat ik nu echt weg was, het duurde niet lang voordat het ‘gevecht’ begon en zij zich als het slachtoffer begon te gedragen.
Iedereen uit onze kennissenkring moest weten hoe ik haar zo verlaten en vernederd had. Zij was altijd zo goed en zorgzaam voor me geweest! En ja, vanzelfsprekend wist zij al die mensen zo te manipuleren dat zij geloofd werd en als het slachtoffer werd gezien. Heel goede vrienden lieten mij als een baksteen vallen. Zij vroegen zich kennelijk niet af wat er nou werkelijk aan de hand is als je na bijna 40 jaar jaar uit een huwelijk stapt. Het bekende verhaal van ‘achter de voordeur’; niemand die jouw verhaal gelooft. ‘Waarom ben je er niet eerder uitgestapt’ en ‘waar twee kijven…..’ Heel triest allemaal, juist omdat je je zo ongekend en onmachtig, zo eenzaam en verlaten voelt.
Ik ben op zoek gegaan naar een advocaat die bekend was met narcisme, want ik wist wie mijn tegenstander was. Mijn advies aan iedereen: ga niet met een mediator aan de gang als je van een narcist wilt scheiden want ook die wordt gemanipuleerd als ze de kans krijgen.
Ik heb mijn plek inmiddels gevonden maar ik zit nog steeds in een rouwproces. Zo’n heel lange relatie met een narcist maakt het moeilijk om los te komen en om de draad weer op te pakken. Daar heb je hulp bij nodig. Praten met familie en vrienden die je kunt vertrouwen, het bijhouden van een dagboek waarin je de dingen van je af kan schrijven, of het bijwonen van een workshop over dit fenomeen met lotgenoten geeft ook steun en inzicht. Ook heb ik iemand uit het netwerk van therapeuten van het ‘Verdwenen Zelf’ benaderd, dit zijn deskundigen die duidelijk bekend zijn met de gevolgen van narcistische mishandeling. Ik ben van mening dat velen van ons adequate hulp nodig hebben. Er is zoveel beschadigd in ons dat we onvoldoende in staat zijn om zonder kleerscheuren uit deze traumatische toestand te komen.
Onderschat het niet! Om dat te illustreren nog het volgende. Was ik eerst de ‘dader’ en de man die haar leven helemaal kapot had gemaakt (waarover ik veel kwaadaardige mailtjes kreeg), nu kreeg ik een mailtje waarin ze schreef dat ze mij niet los kan laten, dat ze in een rouwproces zit, zich altijd heel intens verbonden met mij gevoeld heeft en me altijd trouw is gebleven. Tussen deze mooie regels las ik verdriet, eenzaamheid, angst en het gemis aan iemand die kennelijk toch niet zo beroerd was geweest.
Een narcist kan niet tegen alleen zijn, heeft iemand nodig om z’n onechte zelf bevestigd te krijgen, is altijd op zoek naar macht en controle om de innerlijke leegte op te vullen. Ik wil maar zeggen, wees op je hoede, het is een bekend fenomeen dat ze toch proberen om je weer te paaien en energie uit je te halen.