Vanavond is het kerstavond. Voor veel slachtoffers zijn de kerstdagen beladen, door herinneringen aan talloze kerst”feesten” met hun narcistische ouder of (ex) partner, die niet bepaald gezellig waren. Annabel geeft hieronder daar een duidelijk en schrijnend voorbeeld van.
Kerst kan ook beladen zijn, doordat iedereen je “fijne dagen” heeft gewenst, maar je je helemaal niet fijn voelt. Misschien voel je je hier weer schuldig om.
Bedenk dan, dat kerst het feest van het licht is. Licht in jouw hart. Je zou het door de overdaad aan kerstverlichting, zingende elanden en pratende kerstmannen in het straatbeeld niet zeggen, maar kerst is volgens mij vooral een feest dat je van binnen viert.
Hoe zorg je dat het daar licht is? Door te zijn waar jij wilt zijn. Door te doen wat jij wilt doen. Door goed voor jezelf te zijn, en als dit betekent dat je je zo veel mogelijk aan sociale verplichtingen wilt onttrekken, doe dat dan. Misschien kan dit niet, omdat je een fijn kerstfeest neer wilt zetten voor je kinderen. Neem dan toch even een korte pauze tussendoor. Kerst is alleen “waar” als het gevoeld wordt, van binnenuit. Het narcistische kerstplaatje heeft niets met ware kerst te maken. Ik wil je hoe dan ook “fijne dagen” wensen, fijn voor jou dus.
Lieve groet, Iris Koops
Vrolijk Kerstfeest?
De laatste keer dat ik met kerst thuis woonde lag ik al uit de gratie bij mijn vader. Ik onderging alweer een hele periode de “silent treatment”. Kerst was bij ons thuis altijd al een tijd van oplopende spanning, want kerst betekende “anders dan anders” en daar kon mijn vader de narcist/psychopaat totaal niet tegen. Controle moest hij hebben voor wat betreft ieder detail van ons leven, dus ook de “feestdagen” moesten door hem geregisseerd worden. Gezien onze jarenlange ervaring met een verhoogde kans op woede-explosies in deze tijd van het jaar liep iedereen in ons gezin in december – nog meer dan anders – op zijn tenen.
Terug naar die laatste kerst thuis. Mijn vader hanteerde de narcistische methode van het ophemelen en keihard laten vallen van personen, opwaarderen en devalueren. Verwarring zaaien. Onzeker maken. Ik ging aan tafel, heel goed wetend dat ik uit de gratie lag. Wat gebeurde er? Mijn vader deed poeslief! Daar was zijn charmante masker weer, goed gehumeurd en grapjes makend (terwijl hij feitelijk een bloedhekel aan kerst had, vanwege de moeite die hij ervoor moest doen, immers: het was een afwijking van het standaardregime). Zelfs naar mij toe ̖̖één en al vrolijkheid en gezelligheid, het grote doodzwijgen werd doorbroken. Uiteraard voelde ik dat dit niet pluis was, ik voelde de komedie, want ik wist hoe kwaad hij op mij was, maar van narcisme had ik toen nog lang niet gehoord.
De avond verliep zonder rellen. Ik was eigenlijk stomverbaasd over het verloop, maar ik vertrouwde het niet.
De volgende dag: de sfeer was ijs- en ijskoud. Het grote negeren en zwijgen was er weer. Mijn vader had, heel doordacht, het contrast voor mij zo groot mogelijk gemaakt, om als het ware een extra dimensie aan de silent treatment toe te voegen. Zelfs binnen de silent treatment bestond er dus opwaarderen en devalueren: je weer even binnenlaten in zijn koninkrijk, om je er vervolgens weer keihard uit te trappen en de deur midden in je gezicht dicht te slaan. Aldus kan de vredelievende kerstgedachte de narcist uitstekend van pas komen.
19 reacties op “Het ware licht van kerstmis”
Zo herkenbaar is je verhaal!
Het was mijn partner die kikte op deze stilteperiodes met name kerst werd gebruikt om deze contrasten nog grootser te maken. Zo poeslief knipogen wanneer er bezoek was en zichzelf voortdurend ophemelen hoe goed er gekookt was (door hem). Alle voorwerk en niet meenemend, de kamer opruimen en versieren, tafel dekken en snel nog de boodschappen halen die hij vergeten was en het poetsen van het hele huis, want oh ja ze bleven slapen. (Ze moesten ook horen hoe geweldige sex hij had). De kinderen kregen totaal geen aandacht en wanneer ik wat zei dan was dat oninteressant en werd ik nog even belachelijk gemaakt. Hij moest het hoge woord hebben. Wanneer het volk weg was vervallen in de grootste stilte Ever. Vervolgens bleef ik zitten met al het nawerk en voelde mij een soort assepoester die een week doodgezwegen werd ook.
Ik herken het helemaal
Inderdaad, het kicken op de stilteperiode die kerst eigenlijk zou moeten zijn…
De enige stilte die er m.i. voor je in zit als je met een narcist samenleeft is de silent treatment. Voor het overige moet de narcist zichzelf en anderen overschreeuwen, hij moet zijn onzekerheid overschreeuwen om zijn imago overeind te houden.
Het “zichzelf aanprijzen als meesterkok” tijdens het kerstdiner is wat mij betreft ook een goed voorbeeld. Mijn vader deed dit (jaar in, jaar uit) als volgt: alles kant en klaar inkopen in luxe winkels en ook producten in blik van luxe merken aanschaffen. Vervolgens hiermee borden opmaken met een hoop bombarie en stress en vrijwel alles koud serveren (inclusief de sfeer). Wij moesten mijn vader dan de hemel inprijzen vanwege zijn fantastische kookkunsten. Daar ging hij gretig op in, door (keer op keer) vol vuur te vertellen hoe belachelijk het er in andere gezinnen aan toe ging, andere mensen die dagen in de keuken stonden en dan vies vet eten op tafel zetten, gek waren ze, allemaal! Nee, zoals hij de kerst aanpakte dat was ultiem, overheerlijk en geweldig. Lees: HIJ was ge-wel-dig!
Gina, vreselijk vind ik het ook om van jou te lezen dat als jij wat zei dat als oninteressant werd afgedaan. Daar zijn narcisten heel goed in. Dat kan op zo’n manier gaan dat de tafelgenoten het nog niet eens zo zeer door hebben. Het maken van grappen ten koste van de ander (met als doel natuurlijk er zelf beter uit te springen t.o.v. de andere aanwezigen) vind ik ook zo intens gemeen. In restaurants flikte mijn vader dat altijd naar mijn moeder toe, ook grappen op seksueel gebied die ten koste van haar gingen… ik walg er van.
Annabel
Walging is het juiste woord, dit was mijn (ex)partner. Inderdaad het gaat zo subtiel dat tafelgenoten het niet door hebben wat er gebeurd. En inderdaad altijd afgeven op andere mensen, met name zijn schoonfamilie zwart maken in bijzijn van de kinderen. Woestmakend!
Annabel, ik kan mij voorstellen wanneer je vader dat doet, je als kind in je basis beschadigd raakt. Mijn vader had narcistische trekken, maar mijn ex heeft/had de overtreffende trap. Hoe kan het toch dat je er op nieuw intuint, is het zo vertrouwd?.. Maar het is ooo zo destructief voor jezelf! Sterkte en jij bent ge-wel-dig!!!!
In maart van dit jaar heb ik hem de deur uitgezet en ik heb samen met mijn zoon voor het eerst in járen weer een heerlijke kerst gevierd. Zonder silent treatment, zonder op de tenen te hoeven lopen om het hem naar de zin te maken, zonder overdadig voedsel, zonder zijn drankmisbruik, maar met de warmte van èchte vrienden en familie (die niet welkom waren in zíjn huis). Je weet pas achteraf hoe erg het was.
Heb het goed met jezelf Karin . Ik herken je verhaal. Na 5 jaar ben ik bij hem weggegaan na stilzwijgende, stress volle kerstdagen , waar mijn kinderen niet welkom waren door hem. Ik leef nu in vrijheid, en geniet met volle teugen van het leven en vooral van mijn kinderen . Nooit meer op mijn tenen te hoeven lopen en meedoen in zijn toneelspel voor zijn omgeving .
Zo herkenbaar allemaal. Het afgeven van een vader op een moeder, het afgeven op anderen. Ik ken het allemaal. De feestdagen waren vaak bijvoorbaat verknoeid, enkel en alleen al vanwege de stress die er omheen hing. Verjaardagen van mijn ouders, altijd beladen. Maar nu begrijp ik pas goed waarom dat zo was. Zolang er geen “vreemden” over de vloer kwamen konden deze mensen zichzelf zijn, en als er mensen over de vloer waren moesten ze een rol spelen. Uiteindelijk werd dat moeilijker. Kinderen worden groter, en dienen ouders toch vaker van repliek. Ik weet dat ik, samen met mijn ex-man en onze zoon van 1 jaar, op oudejaarsavond bij mijn ouders was, en dat mijn vader de boel weer eens begon te verzieken. Ik kon er niet meer tegen, en midden in de nacht zijn we weggegaan. Ik zie ons nog gaan, met onze zoon, voor op de fiets, midden in de oudejaarsnacht tussen knallend vuurwerk, weg uit de ruzie, en het afbranden van mijn moeder, die dan feilloos het slachtoffer uit kon hangen. Ziekmakend is zoiets eigenlijk. Een broer van mij heeft eens gezegd: eigenlijk zijn we allemaal uit huis gepest. En dat is ook zo.
Alles is zo herkenbaar , na 40 jaar weet ik nu dat het zo is, je kan het niet uitleggen aan degene die het niet kennen.
Heel veel herkenbaarheid, mijn ex is erachter gekomen dat ik een stukje had geschreven over hem, hij zei dat hij dit via een aandeelhouder heeft gelezen. Zelfs hier liegt hij over: hij is op deze site zelf gaan snuffelen en kwam daarbij mijn stukje tegen terwijl hij zegt dat dit door een van zijn aandeelhouders is opgemerkt. Narcisten liegen kennelijk over de meest kleine dingen. Wat een leven als je zelfs niet eens eerlijk tegen jezelf kunt zijn.
Twee keer het boek van Iris door gelezen. Na veertig begin ik het te zien. Maar het blijft moeilijk je staande te houden in zo’n gezin. Zeker nu mijn vader ernstig ziek is, hij vloekt, zegt dat ik schande ben. En vooral dat ik niks doe. Gaat een tijdje goed, en dan krijg je weer een hele scheldpartij over je heen. Hoe kan ik meegaan met mijn vader als je niks weet. Als mijn zusje en jongste broer niet met mij willen communiceren. Omdat ik een grens optrek, …ik ga niet met mijn vader in zijn auto. Hij scheld je overal voor uit. Ik heb mijn broers en zusje in het begin op de hoogte gehouden van de ziekte van mijn vader. Het werd niet op prijs gestelt. Dan stop je toch, of.zou het beter zijn mee te lopen in hey systeem.
Sterkte aan alle mensen met narcistische ouders of partners. Het helpt als je weet dat anderen hetzelfde meemaken. De kerstperiode was 1 grote schijnvertoning. Ook de mooiste kerstboom, het beste eten maar nooit weten wie er weer ging vernederd ging worden. Het kerstcadeau waar altijd iets aan ontbrak. Sinds ik twee jaar geleden heb gezegd dat ik niet meer optrad in het toneel , viel er iets van me af. De echte kerst zit vanbinnen samen met mensen die echt zijn. De narcisten blijven doorgaan en er zijn altijd wel mensen die het geloven. Fijne kerst aan ons allen.
Dit wordt mijn eerste kerst zonder mijn narcistische/borderline partner en het voelt als een zegen. De kadootjes zijn uit het hart gekocht, de kamer is versierd zinder commentaar en de sfeer is nu al zoveel gezelliger. Ik herken veel uit de verhalen die hier staan en snap niet dat ik het 14 jaar heb volgehouden….
Tot het moment keam dat bleek dat mijn jongste zoon mishandeld werd als ik er niet was. En daar behoorlijke schade van had overgehouden (emotioneel). Bij de oudste had ik toen de grens getrokken maar nu gebeurde het dus weer….
Ik heb altijd mn mond gehouden en hem de hand boven het hoofdgehouden en vraag me nu echt af waarom? Mijn kinderen staan op 1, niet hij meer!
Ik heb eennummer over mijn relatie met hem geschreven. Mss hebben jullie hier ook herkenning in….
https://soundcloud.com/wilmakostermans/fairytale
Ik wens jullie een fijne kerst toe!
Kerst met mijn Nex was ,meestal bij zijn oudste zus.haar man bezorgde mijn Nex drugs. Ze rookte allebei zo veel dat er geen gezelligheid meer was . Of ze vielen in slaaap of vertelde de stomste dingen heel saai voor mij en de kinderen 😢😢
Prachtig nummer.
dank je wel Wilma voor het delen. Hoe meer mensen we bereiken hoe beter…..Fijne Feestdagen…..^8^
Zo herkenbaar allemaal. Nu al buikpijn dat ik er over 3 kwartier moet zijn. Het spel, het toneel. Het onechte. Mijn vader die onderdanig is. Mijn moeder die hem commandeert en op hem vit. En natuurlijk 10 keer zeggen hoe lekker ze het eten heeft gemaakt. Ik moet dan schuiven aan tafel voor mijn jongere nichtje. Niet luisteren naar anderen. Alleen maar haar verhaal en anekdotes. So boring. Over de buren of de nieuwe hond aan de overkant.Pijn aan mijn spieren van top tot teen. Heb mijn vader erop aangesproken. Hij zegt zich niet meer te willen verweren na 50 jaar huwelijk. Dan is er ruzie en is er geen Kerst. Het erge is dat ik begrijp waarom een narcist een narcist is. Maar dat wil niet zeggen dat ik het normaal vind. En ja 2 narcisten als partner gehad. Je weet niet beter dat mensen op je vitten of je kleineren. Nu zie ik in dat het ECHT niet normaal is. Gelukkig Kerstfeest allen en dat we ons licht van binnen nooit moeten laten doven door een ander ! <3
Ik wilde mijn narcistische vriend vandaag even op zijn plek zetten omdat ik er niet meer tegen kon en heb hem laten verreken vandaag. We zouden gaan uiteten met zijn ouders maar besloot niet mee te gaan omdat ik wederom geen zin had om mooi weer te spelen. Tot zijn moeder belde en mij beterschap wenste. Ik kon het niet laten en heb verteld wat de exacte reden was dat ik niet aanwezig was. Vond het wel sneu voor zijn ouders maar ze zien alleen het goede van hun zoon in. Moeder was even sprakeloos en gaf de mensen om haar heen de indruk dat ik inderdaad ziek was en wenste mij nogmaals beterschap. Heb besloten om er ook niet meer heen te gaan. Heb de buurman gebeld die ook alleen was en we hebben een gezellige avond gehad. (: . Heel veel sterkte voor allen en laat je kerst niet verzieken door dit soort gasten.
Mooi nummer Wilma!
Dat deze feestelijke tijd door de narcist juist roet in het eten gooit.Wat jammer dat ze zulke nare herinneringen hebben tijdens de kerstdagen. Kerst was een en al commentaar en zwaar negatief. Op die manier wil je kerst liever niet meer meemaken. Bestel liever een kerstarrangement in mijn eentje dan in een hotel dan zo”n die manier de kerstdagen doorbrengen met een nare sfeer. . .