Voorjaar 2014
Het komt regelmatig voor dat ik een mail krijg van iemand die wel in therapie is, maar het gevoel heeft niet begrepen te worden. De psycholoog of therapeut in kwestie luistert, maar ziet de problematiek als iets op zich. Wanneer het slachtoffer vertelt zo geobsedeerd te zijn door haar narcistische ex, dan heeft ze een “afhankelijkheidsstoornis”. Wanneer ze vertelt over haar enorme murwheid, haar apathie en suïcidale gedachtes, dan heeft ze een “ernstige depressie”. Of wanneer zij vertelt over de verlammende angst na de ziekelijke terreur van haar ex, dan heeft ze een “angststoornis”.
Je zou bijna denken dat het slachtoffer in kwestie niets heeft verteld over de dader. Want die dader wordt in deze therapie vaak als een onbelangrijk detail afgedaan. Als het slachtoffer al de moed heeft om de vraag te stellen of er misschien (trekken van) narcisme of psychopathie bij de dader spelen, dan kan de psycholoog hooghartig zeggen dat er niet aan “diagnostiek” wordt gedaan zonder dat de persoon in kwestie er zelf bij is. En hoe deze cliënt het in zijn/haar hoofd haalt om zulke beschuldigingen te uiten over diens partner. Blijkbaar is die dader ineens slachtoffer geworden. En de therapeut in kwestie werkt verder aan de zogenaamde “afhankelijkheidsstoornis” van het echte slachtoffer.
De hulpverlening toont een ernstig gebrek in het behandelen van slachtoffers van narcistische mishandeling. Veel slachtoffers ervaren dit probleem en kloppen bij mij aan. “Iris, benader beroepsverenigingen van therapeuten!” “Organiseer een lezing voor psychologen!” Ja, ik weet het. Maar ik kan dit niet alleen. Laten we dus onze krachten bundelen. Het is immers dramatisch dat zoveel therapeuten hun ogen sluiten voor het leed van slachtoffers. Er is een bewustwordingsproces nodig, en ik denk dat deze vooral bereikt kan worden van onderaf. Dus ben je slachtoffer en heb je het werkboek besteld? Laat het aan je therapeut lezen. Heb je een hulpverlener in je netwerk? doe je verhaal! De bewustwording die er onder therapeuten nodig is, kan alleen tot stand komen als er vanuit heel veel kanten signalen worden gegeven. Natuurlijk zijn er onder alle therapeuten veel integere mensen, die het leed van hun cliënt wel zien maar niet weten wat ze er mee aan moeten. Die niet weten hoe ze de signalen moeten interpreteren. Het is ontzettend belangrijk dat deze hulpverleners niet direct hun labeltjes plakken, maar zich openstellen voor wat het slachtoffer werkelijk te vertellen heeft. Er zijn zoveel slachtoffers en er is onnodig veel leed. Samen kunnen we hier iets aan doen.
Als slachtoffer van narcistische mishandeling, verdien je het dat je serieus wordt genomen. Dat verdienen we allemaal. Het is juist het isolement dat voor sommige slachtoffers de nekslag vormt. Dan heeft diegene eindelijk hulp gezocht, en zelfs dan vormt zij (of hij) zogenaamd weer de kern van het probleem.
Dit mag niet meer gebeuren. Er is in deze samenleving een grote blinde vlek, als het gaat om het slagveld dat narcisten en psychopaten aanrichten. Bewustwording maakt dat die vlek kleiner wordt. Laat je niet ontmoedigen, je staat niet alleen. Samen kunnen we hier iets aan doen.
Iris
49 reacties op “Hulpverlening bij narcistische mishandeling: een groot probleem!”
Wat ,als blijkt dat de relatie -therapeut (in mijn geval) ook een narcist is?! Ik heb eerst mijn man ontmaskert èn vlak daarna onze psycholoog !!!Het is alsof alle werkelijkheid niet meer bestaat! En hier heb ik ook nog €85,- per afspraak voor betaald,waarvan mijn zorgverzekering €25,-per consult heeft betaald. Kan ik mijn zorgverzekeraar hiervan in kennis stellen?
Beste Lucy,
Wat een nare situatie. Om met je laatste vraag te beginnen: het geeft geen zin je zorgverzekeraar hier over te informeren. Ik raad je aan zo snel mogelijk met deze therapie te stoppen. Bedenk goed dat je hier geen verantwoording over af hoeft te leggen aan je man en psycholoog. In Iris haar boek kun je lezen dat aan relatietherapie met een narcist al grote risico’s zitten. Al helemaal als de therapeut zelf dit gedrag vertoont.
Richt je op jezelf; zoek hulp voor jezelf, want jij bent slachtoffer. Via deze website kun je een coach of therapeut vinden die gespecialiseerd is in narcistische mishandeling.
Ik wens je veel sterkte!
Susan Veenstra
Dit is echt heel triest .
Het is al triest dat je voor een narcistische exman therapie moet volgen .
En dan dit er nog bovenop. Wens je veel sucses en sterkte toe .
Ik heb aankomende week een afspraak bij indigo (al die therapieeen schiet ik zelf niks mee op .) Om te kijken hoe ik met een narcist / bordeliner om moet gaan
Silvia
Hoe zot….Net als die tekenen wijzen op wat je werd aangedaandere Door de narcist. Je ontwikkelt niet zomaar die angst….die in mijn geval het meest parten speelt.
Triestig Hoe hulpverlening enkel in termen van theorie handelen en jou als het ware als bijna gestoord diagnosticeren.
Ik sprak een lector die les gaf aan de Universiteit die zei dat sommige hulpverleners mensen alleen maar hebben geschaad die een misdiagnose hebben gekregen.
N.V.S. staat nog niet in de D.S.M. 4 methode. Ze zien het als iets op zich en mensen met klachten van N.V.S. of P.T.T.S. Stockholmsyndroom worden gezien als iemand met een bipolaire stoornis, of het Borderline syndroom of het hebben van paranoide schizofrenie. Zoiets gaat niet onopgemerkt aan je voorbij als je zoiets hebt. Zoals psychosomatische klachten en dissociatie en depersonalisatie worden als symptomen gezien die thuishoren bij een andere diagnose en zien het los van N.V.S. of P.T.T.S. Het is een complexe materie waar je een gedegen kennis over moet hebben.
Ik ben bang dat het verbagatalliseerd wordt en dat iemand de erkenning niet krijgt wat ie verdient. Je betaalt al zo veel ziektenkostenpremie met eigen bijdrage. Wat als mensen het niet kunnen betalen en het toch nodig hebben. Ik hoop dat de ziektenkostenverzekeraar deze vorm van therapie vergoed die door mensen wordt gegeven die deze expertise in huis hebben om mensen hier mee te kunnen helpen. Ook de G.G.Z. kan E.M.R.D. inzetten en dat wordt wel vergoed. Ik heb vaak niet zulke goede ervaringen gehoord over het G.G.Z. Sommige mensen hebben eerder een trauma opgelopen door de hulpverlening dan dat het hun heeft geholpen. Het houdt nooit meer op en het lijkt alsof je er van afhankelijk van wordt gemaakt.
Het is een RAMP om goede hulpverlening te krijgen binnen de bestaande ggz! Ik ben nu opnieuw naar een psycholoog gegaan omdat de pijn té hoog opliep en steeds terug kwam, zich in nieuwe zaken manifesteerde, omdat het overdraagbaar is. Maar het is net of je na tientallen gesprekken nog steeds in de intake zit. Je wordt als je niet oppast overgedragen aan een psychiater maar ze hebben nog niet eens contact met je pijn kunnen maken! Heel erg! Ik ben er huilend, teleurgesteld, hopeloos vertrokken en heb de rest van de afspraken geannuleerd.
Ik heb inderdaad ook tot nu toe echt niemand kunnen vinden in het hulpverleningsgilde die ook maar iets zinnigs bij te dragen heeft aan mijn problemen met NPS – nu bij mijn partner en vroeger bij mijn moeder.
Ik heb zelf ook psychologie gestudeerd, ik ben intelligent en kan googlen… ook al heeft het me kennelijk er niet voor kunnen behoeden toch weer uit te komen bij een partner met NPS, ik kom in ieder geval een heel eind in het vinden van informatie die ik nodig heb. De ‘diagnose’ heb ik zelf al gesteld en dat is 200% de juiste. Ik kan dat met van alles onderbouwen, maar dan moet een hulpverlener daar wel voor open staan. Of nóg een stap terug, want zo erg is het: ook maar íets weten en snappen van NPS. Psychologen, psychiaters, reguliere circuit of particulier, van alles heb ik geprobeerd. Maar het is echt hopeloos… ik kan hier geen kant mee op. Niet eens zo zeer voor mijzelf, ik red me wel. Nu ik weet wat het is, kan ik emotioneel (en zo nodig fysiek) afstand nemen. Leuk is het niet, maar zo valt het voor mij wel te handelen. Ik leef immers mijn hele leven al zo. Ik kan mijn grenzen nu glashelder aangeven en keihard bewaken. Ik heb dat ook altijd al zo goed mogelijk proberen te doen voor mijn kinderen.
Maar dat was kennelijk niet genoeg: mijn kinderen hebben hulp nodig. De juiste hulp. Mijn dochter kreeg in het verleden het label ‘faalangstig’ en nu is het ‘borderline’. Ik twijfel daar ten zeerste aan. Heeft zij zélf een stoornis, of is haar gedrag (stemmingswisselingen, depressie, suïcidaal) een eigenlijk vrij logische reactie op haar opgroeien met een vader met NPS? Daar zou op zijn minst naar gekeken moeten worden. Maar ik krijg dat niet voor elkaar.
Hoe vind ik een psych (oloog/iater) die mijn verhaal en kijk hierop serieus neemt? Dat gebeurt namelijk niet, ze snappen het niet. En nu de verkeerde diagnose stellen = mis schieten in de behandeling = ze wordt niet beter! Niemand begrijpt NPS, al helemaal niemand snapt het NSS. Waarvan ik duidelijk kenmerken bij mijn dochter denk te zien. En ik weet zelf ook niet wat ik nu moet doen. Moet ik bij mijn man weggaan om mijn kinderen te beschermen? Of wordt het dan alleen erger, omdat ik ze dan een scheiding aan doe, ons gezin uit elkaar laat vallen en ik ze dan alsnog via een omgangsregeling alleen naar hem toe moet laten gaan en ik dan niet meer in de buurt ben?
Beste MJKJ,
Juist omdat binnen de hulpverlening narcistische mishandeling nog maar weinig begrepen wordt (zie mijn blog) ben ik 4.5 jaar geleden begonnen met een netwerk van therapeuten en psychologen. Via deze website kun je de lijst opvragen van 24 hulpverleners verspreid door het land. Er zitten ook mensen tussen die met kinderen werken.
Onder de brede hulpverlening raakt narcistische mishandeling langzaam bekender, het gaat langzaam, maar de situatie verandert wel. Daar proberen wij als Verdwenen zelf (met boeken, workshops, lezingen etc.) en vele andere partijen een steentje aan bij te dragen.
Sterkte en succes,
Iris
Ook ik ben op zoek naar gepaste hulp, maar ik kom maar niet verder. Psychologische mishandeling loopt bijna als een rode draad door mijn leven. Ik kom net een periode van “maar” 7 maanden met een narcist, in het verleden 6 jaar als in een hel nauw samen gewerkt met een narcist, daarvoor 2 jaar een relatie met ook psychologische mishandeling (wel of geen narcist, wie zal het zeggen?) en als kind ook te maken gehad met dergelijke onveilige situaties. Ik zou hier zo graag iets mee willen, maar dan wel vanuit de benadering van narcistisch misbruik en niet vanuit de benadering dat ik van alles en nog wat mankeer. Dat ik ongezond gedrag heb vertoond als reactie op dergelijk ziek gedrag valt niet te ontkennen (al vraag ik me af of dat niet juist logisch is als er zulk gedrag op je wordt los gelaten), maar het is gewoon misbruik dat er heeft plaats gevonden en waar het over zou moeten gaan.
Ik heb een lijst met hulpverleners gekregen (bedankt nog Iris 🙂 ), maar de pest is dat ik het helaas niet kan betalen. Dergelijke hulpverlening valt met mijn verzekering niet in de vergoeding. Ik ben afgekeurd en heb een WIA-uitkering. Dus ja, dan kun je niets meer vrees ik. Terwijl juist deze ervaring, van “maar” 7 maanden, me kompleet onderuit geschoffeld heeft. Alle ellende uit het verleden is omhoog gekomen, het is emotioneel gezien uitputtend en ik ben nog lang niet mezelf. Achterdocht, twijfel, onzekerheid, het zit me behoorlijk in de weg.
Ik ga in ieder geval sowieso met het werkboek aan de slag. Met of zonder hulp.
Beste allen,
Na jaren geleden ook al dit webpagina gelezen te hebben, stuit ik bij toeval weer op de bovenstaande informatie.
Ik wil tegen een ieder zeggen: pas op wie je vertrouwd. Ook hulpverleners zijn niet altijd te vertrouwen. Voor diegene die steun hebben gevonden naar aanleiding van het bovenstaand advies, daar ben ik heel blij mee. Spijtig genoeg liep het bij mij volledig verkeerd af. Toen ik in 2015 – op advies van stg Zijweg en bovenstaande blog -het boek toonde, zag de hulpverleners (o.a. PsyQ en Ipsy) het als een bewijs en kenmerk van dat ik psychisch niet in orde was en psychiatrische problemen had. Zo staat in de psychologische verslaglegging gerapporteerd met dat ik strijd voor met iedereen en de maatschappij en oneens ben met mijn diagnose en niet behandelbaar ben. Dat fragmenten uit het boek Iris Koops is voorgelegd staat ook in de verslaglegging.
Het heeft mij enkel ellende opgeleverd, want naar aanleiding daarvan zijn mijn twee kleine kinderen uithuis geplaatst. Het tonen van het boek werd gezien als strijd voeren en niet handelen in belang van het kind. Ook vinden hulpverleners dat ik emotioneel niet beschikbaar ben omdat ik strijd voer en niet eens ben met de hulpverleners.
Hallo Nas,ik vind dit heel erg en ik kan me hierin volledig verplaatsen want ook ik ervaar precies dezelfde dingen. ik wist niks van Narcisme af totdat ik te maken kreeg met hulpverlening (ik heb zelf asperger) ik heb nooit aan mezelf getwijfeld totdat ik met deze soort vandoen kreeg en ik begon te geloven dat ik het probleem ben. Ik weet hier valt niet tegenin te gaan want hun is immers alle macht gegeven en dat zul je aan den lijve ondervinden ook!!! op een enkele uitzondering daar gelaten heb ik van mn lang zal ze leven nog nooit zo,n Narcistencircus/ voorstelling gezien als die van zogenaamde hulpverlening. Ik wist niet dat er zoveel verschillende soorten bestonden! Toch zijn ze allen uit 1 hout gesneden geloof me “pure Evil” dat is het enige woord dat ik kan bedenken echt waar!
Ik heb ook een kennis en die zei dat de therapeut vooringenomen was en niet luisterde en zei dat hij wel tot zijn tachtigste in behandeling moest. Niet objectief maar met vooroordelen. Zegt dat ie er door is geschaad en heeft dat ook naar hun toegeschreven. Verbleef daar anderhalf jaar met R.M. Kat en muisspel. Zegt over het G.G.Z. Geen Goede Zorg. Had een baan in het onderwijs maar zou die die baan nooit hebben gehad dan zou die daar zijn gebleven. Met behulp van een advocaat en een second opinion psychiater is die daar weg gekomen en vrij van R.M. Is goed gekeurd en werkte weer. Iemand heeft een casemanager op “m afgestuurd en die is in beraad gegaan achter zijn rug om en heeft op een slinkse een dwangopname in werking gezet. Op een avond werd hij gepakt door psychiater en twee agenten die een gummiknuppel bij zich hadden en werd toen in de ziekenwagen gedaan. De casemanager dacht dat ie zich niet zou wassen en werd door twee verpleegkundigen geflankeerd en gedwongen in bad gedaan.
Ik ben pas gescheiden van een narcist, na 3 jaar mij kapot maken, nu zit hij achter de kinderen aan, ondertussen 2,5 en 11 maanden. Rechtbank had medelijden met hem. Er werd een justitie assistent aangesteld en zij was het continue met hem eens, ze was zelf een narcist, het viel op. In verslag heeft ze mij zwart gemaakt, er staan leugens in en zelfs de namen van de kinderen waren volledig anders. Wat doe je dan? De schade naar mij toe en de kinderen is gebeurd en ze zijn niet veilig. Caw kan niks doen, kind en gezin ook niet… Zo blijven we bezig.