Dit is een gastcolumn van Kim.
Afgelopen zaterdag was ik aanwezig bij de basisworkshop van het verdwenen zelf. Zelf had ik de workshop in december al gevolgd, en voor mij vielen hier, na een lange zoektocht naar mijn ’zelf’, alle laatste puzzelstukjes in elkaar. Een dag waarbij herkenning en erkenning en het bij elkaar komen van lotgenoten/bondgenoten, centraal staat.
De workshop zaterdag werd gegeven door de therapeuten en trainers Gabriëla en Katja. Bij de eerste vraag wat veiligheid voor je betekent, kwam er bij iedereen meteen behoorlijk wat los. Een greep uit wat er gezegd werd; vertrouwen, gehoord worden, gezien worden, serieus genomen worden, maar ook uitspraken als ‘veiligheid’, ik weet niet eens wat dat is!’ ‘ Veiligheid is overal, behalve thuis, waar hìj is ’. Dat raakt je tot in je ziel…
Ontroerend, deze groep mensen bij elkaar, alle soorten en maten. Hoger opgeleid, lager opgeleid, moeders, zakenvrouwen, een man, oma’s. Maar stuk voor stuk, mensen die ongelooflijk zwaar beschadigd zijn door deze vorm van mishandeling. De een nèt in z’n proces, de ander al wat verder. Vechtscheidingen, alcoholisme, fysiek geweld, manipulaties, financieel uitgekleed zijn, totaal geïsoleerd zijn van de buitenwereld, stalking en nog veel meer, wat hier voorbij kwam. Het raakte me steeds weer, wat deze mooie mensen allemaal is aangedaan, het ene verhaal nog heftiger dan het andere.
En alleen maar mensen die alleen maar gelukkig willen zijn en dat de ander ook gunnen. Wat is dat toch? Dat juist déze mensen hier de dupe van zijn?
Daarna mochten we 1 vraag inbrengen wat je heel graag nog zou willen weten over narcisme. Ook dit bracht bij iedereen veel naar boven. Het was mooi om te zien hoe iedereen die hier is, zijn evaringen kan delen en zo een ander kan helpen. Iedereen heeft zijn of haar eigen verhaal, maar je hoeft het niet alleen te doen. Je hoeft het wiel niet opnieuw uit te vinden. Juist door je ervaringen te delen, kun je elkaar ongelooflijk helpen..
Iemand stelde de vraag; waar moet ik op letten als ik een goede therapeut moet hebben? Ik wilde daar zelf graag wat op zeggen, vanuit mìjn ervaringsdeskundigheid. In ieder geval iemand uit het netwerk van Iris, dat zijn namelijk ervaringsdeskundigen én professionals. Als dat op een of andere manier niet mogelijk is: zoek iemand uit die ook weet wat het betekent!‘Dit hele spel van de narcist, kun je niet begrijpen, als je het nooit mee hebt gemaakt! Ik kan het weten, ik ben ook bij genoeg therapeuten/ psychologen geweest. Maar niemand die mij kon helpen wanneer ik het woord narcist noemde. En dat is hier juist het allerbelangrijkste, dat iemand weet en zelf ervaren heeft wat de symptomen zijn van iemand die te maken heeft met narcistische mishandeling.
Er werden boekentips gedeeld, er werden telefoonnummers en mail-adressen uitgewisseld. Ik vond het een bijzondere dag. Ik heb kwartjes zien vallen, verdriet gezien, machteloosheid gezien, boosheid gezien, maar ook bevrijding, opluchting, herkenning en erkenning, strijdlust om hieruit te komen. Je ziet mensen die ook dat diepe dal zijn gekomen, daar waar jij misschien nog staat, en dat geeft hoop, hoop op een eigen leven!
Kim
4 reacties op “Een warm bad!”
voor allemaal een warm bad dat hebben we nodig.
gehoord en begrepen worden,
je huis een thuis
het bad vult een beetje gelukkig, nu nog de stap een ander huis .
wat mijn gevangenis is en was.
vrij zijn van de monsters uit mijn leven.
5j geleden de durf om ook van dat monster af te komen was zwaar.
angst pijn verdriet, gevecht met jezelf .
de lichamelijke wonden zijn dicht doen. geen pijn meer, je ziet ze wel.
maar de geestelijke pijn, je hartpijn, de wond gaat open en dicht.
het weten hoe ze zijn.
wonder, ik leef nog.
weg van alle leugens.
jezelf herstellen en tegen muren op lopen, ik ben niet gek.
erkenning je vecht jezelf eruit.
de waanzin waar in je geleefd hebt. Het durven praten zoveel fouten die gemaakt zijn,
ook instanties.
5j bezig herstellen en roepen nu nog een ander huis en zoeken nieuwe start.
herinneringen nog meer in dit huis en om dit huis is zo giftig.ik moet weg.
de puzzel stukjes zijn er maar zo beschadigd.
je jeugd foute ouders, de foute mannen, mijn kinderen de dupe van alles ,hun leven en zoektocht hun pijn. de weg van mij .mijn weg zonder hun.
je wordt weer iemand, je wilt het je kinderen weer laten zien weer een moeder en veel willen uitleggen een boek willen maken voor hun .maar ook ze willen zien .
je genezing gaat langzaam zonder hulp op eigen kracht. want terug komen en herstellen, je gaat ook weer veel doen je gaat weer leven je ,je wilt zoveel hulp vragen, tegen muren aan lopen put je uit, maar geeft ook moed en boosheid.
de walging van stalking nog van personen.
het niet kunnen ingrijpen.
zoveel pijn in dit huis ,
bericht dat ze kwamen brengen 2j terug .
uw zoon is dood gestoken. voelde als dit kan niet ,dit kan ik niet aan.
ze hebben me echt door heen getrokken ik ook met zoveel onverstelbare kracht,
er was een moment van wil ik nog, want stalken ging door ondanks .
compliment ondanks dat ze dit me moesten vertellen hebben ze me gesteund en door heen getrokken.
nu weer verder sterker, wil verder herstellen gaat moeizaam nu in dit huis al probeer ik boven het pesten te staan is moeilijk, put uit .wil weg nog in deze omgeving of elders,
moeilijk omdat je eindelijk weer wat mensen gaat kennen je sociale leven gaat goed,
prive nog niet die laat je niet in dit huis .
deze omg verlaten ,terug naar de stad nieuwe start ,
had ik maar zelf eerder vertrokken. Hulp je loopt tegen muren je kan ook niks bijstand niveau wao er is ook geen ruimte. je bent afhankelijk.
ondanks goed bedoelde steun ,blijf je volhouden want je weet hoe je erboven moet staan je incasseert wel maar je komt langzaam verder zonder hulp die weet wat alle vormen is van gevaarlijke psychopaat en mishandelingen ik ben maar aan het uitleggen kom nu ook niet verder deze hulp nu een jaar maakt me afentoe dat ik hier mee wil stoppen . maar dan
wordt ook moe de kracht en mijn doelen wordt ook af en toe minder of is het wel haalbaar nu ben 55jaar zoveel terug vanmezelf en daar meebezig was maar lijkt weer minder ,een huis is zo moeilijk te vinden waar zoveel geprobeerd dat stuk komt zoveel bij dan alleen een huis,
maar ondanks dat hou ik moed wordt ook krachtiger mondiger toch mijn vrolijkheid nog bewaar .
de hel en opgesloten zijn met zijn lugubere daden die niemand zag is voorbij, die wens is er ben ik er morgen nog, die is uitgekomen.
hij is gelukkig overleden gelukkig voor de vrouwen na mij hij kan niemand meer zo geestelijk toetakelen .
geluk dat er voor mij nog elke dag een morgen weer is, ondanks zoveel.
yvonne
Lieve Yvonne,
Wat raak je me met je verhaal.
Wat knap dat je al zo ver bent, met gelukkig nog die paar goede mensen om je heen. Maar wat kom jij van ver. Ik voel bijna zelf ‘de hel’ waar jij doorheen gegaan bent! Je ( een beetje ) warrige verhaal, laat precies zien wat narcisme met je doet. Het maakt je in de war! Het maakt het een warboel in je hoofd, dat het bijna onmogelijk is dit uit te leggen in begrijpelijke taal… Steeds weer wordt de verbinding met je zelf verbroken, met twee maten gemeten, onverklaarbare dingen die gebeuren, manipulaties, dingen die je hebt gezegd of gezien of gevoeld die verdraaid worden. Je vertrouwt niemand, je hebt geen grenzen meer.
Natuurlijk weet je niet meer wie je bent, en ja ik begrijp dat je blij bent dat ‘hij’ dood is. En toch durf ik dat bijna niet ‘hardop’ te zeggen. Gelukkig heb ik wel een geweten…
Het is niet ‘eerlijk’ dat je dit mee hebt moeten maken. Het is gemeen, het is misdadig! ; ‘Waarom ik? ‘ Is de vraag die wij ons allemaal stellen.. ‘Je krijgt wat je aankunt. ‘ Is een zin die regelmatig bovendrijft bij mij.. Ja je leeft nog, maar dat is het grotendeels mee gezegd. Je verdient het niet dat iemand je zulke littekens achterlaat.. Niemand verdient dat. De sporen die het bij mij heeft nagelaten, zitten diep en dan is mijn verhaal niet eens half zo verschrikkelijk als wat jij hebt mee moeten maken. Knap dat je de vechtlust hebt om jezelf weer helemaal terug te kunnen vinden, ook al gaat dat met veel vallen en opstaan. Jij bent er nog en je bent eindelijk verlost van hem. Ik hoop dat je snel een mooi, nieuw huis kunt vinden, los van al die nare herinneringen aan je verleden. En het op jouw manier een plek kan geven! Je hebt nog een hele mooie tijd voor je, erger dat wat het is geweest, kan het nooit meer worden!
Liefs, Kim
dankjewel kim
lief van je.
staat ook wat warrig eerste keer dat ik schrijf wat anderen kunnen lezen.
tot nu alleen voor mezelf .
werd wel gezegd ga schrijven ik stel het nog steeds uit.
eerst nu een huis, daar zal ik al zo blij mee zijn.
wil het ook hier achter laten, die zooi van pijn , en verder wordt tijd.
maar de grootste oneerlijkheid is dat ze me zoon hebben dood gestoken.
en dat ze ooit de daders vinden
onze sporen zullen diep blijven kim,
maar ik heb wel weer een hoop van mezelf terug en daar ben ik blij mee.
liefs Yvonne