Als de relatie met een narcist of psychopaat eenmaal verbroken is, blijkt het ontzettend moeilijk om echt los van diegene te komen. Waar ligt dat aan? Deels ligt het aan het feit dat er geen natuurlijke verbinding geweest is. Hij spiegelde je een ‘hechte band’ met hem voor, maar een verbinding is nu net iets wat je niet kan spiegelen. Dat moet je voelen. Je voelt dit van de ene mens naar de andere, vanuit ieders kern.
Veel slachtoffers vertellen achteraf dat ze inmiddels met hun hoofd wel weten dat het narcistische mishandeling was en dat het niet deugde, maar dat hun gevoel niet meekomt. Ze missen hem nog steeds en lijken niet zonder hem te kunnen leven. Terwijl ze weten hoe destructief de relatie was. Een slachtoffer vertelde: Ik mis iets wat me voorgespiegeld werd, maar er eigenlijk niet was. Ik weet niet eens waar ik precies om rouw. Want wat was er nou tussen ons en wie was hij eigenlijk? Maar hij creëerde wel het beeld dat er iets zeer speciaals tussen ons was.
Slachtoffers blijven terugverlangen naar de persoon die ze in het begin zagen. Het is erg moeilijk om die luchtspiegeling los te laten. De suggestie van het volmaakte was schijn.
De fascinatie voor de dader en zijn wereld blijven vaak bestaan. Dit komt ook doordat alles gecorrumpeerd of bezoedeld is geraakt, omdat alles in je leven door de narcist of psychopaat werd misbruikt. Daarom is het veel moeilijker van hem los te komen dan van een ‘normaal’ iemand. Er wordt na de breuk veel meer getriggerd en veel dat je meemaakt is beladen. Zelfs aan de goede dingen in je leven zijn vaak nare herinneringen verbonden omdat ook het goede is ingenomen. Denk aan de vele slachtoffers die een bepaalde hobby of interesse hadden, waarbij de narcist mee ging doen en deze bezigheid helemaal opeiste. Veel slachtoffers hebben het gevoel alsof er niets van ze is overgebleven; alles is afgepakt.
Het is niet zo, dat als de relatie eenmaal verbroken is, je de draad zomaar weer oppakt. Welke draad? Veel slachtoffers kunnen als ze zich aan de relatie onttrokken hebben, niet vanzelfsprekend op zichzelf terugvallen. Wat nu als je eigen zelf nauwelijks ontwikkeld is? Of als je zo beschadigd bent, dat je er een hevige Post Traumatische Stress Stoornis (PTSS) aan overgehouden hebt en dagelijks worstelt met die symptomen? Daarom ga in dit boek uitgebreid in op het opbouwen van jezelf.
Uit hoofdstuk 1.7. Waarom is het zo moeilijk om hiervan te herstellen?
van het boek Je leven in eigen hand
79 reacties op “De schijnverbinding met een narcist”
Mijn moeder is een narcist, helaas 🙁 … en wellicht mijn broer ook! Mja, heb er, gelukkig, helemaal niets voor hoeven te doen om van ze af te geraken. Dat hebben ze namelijk helemaal zelf in de hand gehad 🙂
Maar triest is het wel. Intriest. Vooral nu, een dik jaar na het overlijden van mijn vader!
De Onvoorwaardelijke Liefde die ik voor m voel, ook al is ie ‘weg’, blijft altijd en voor eeuwig bestaan. Daar kan mijn moeder alleen maar van dromen. Voor haar voel ik niets meer. Een holle leegte is ze. Een leeg omhulsel, waar geen ziel in zit. Verschrikkelijk gewoon. Hoe kan een moeder het presteren om zo te roddelen onder haar 3 volwassen kinderen? En allemaal leugens 🙁 Althans, een verdraaide ‘Waarheid” … wat er voor gezorgd heeft, voor het moment waar ik NU inzit. In het NU. En alleen in het NU, daar vind je GOD. GOD heeft me gered. Het geloof, daar vind ik Troost in. Sinds het overlijden van mijn vader, maak ik rozenkransen. In Bidden vind je ook Troost. Niet door in het verleden te blijven ‘hangen’, niet in de Toekomst. Maar door in het NU te leven, vind ik weer mezelf. Een narcist verschuilt zich achter het geloof. Daar ben ik ook achtergekomen. Maar als je weet wíe jijzelf werkelijk bent? Dan weet je dat jouw onvoorwaardelijke liefde, ook voor jezelf, er moet zijn! Onvoorwaardelijk en Altijd!
Misschien dat er ooit een ontmoeting zou plaats kunnen vinden, onder slachtoffers van narcistische mishandeling? Van elkaar kunnen we heel veel leren. Dat weet ik zeker.
Heel veel liefs en sterkte voor iedereen!
vuurvliegje
Hoi vuurvliegje, en anderen die te maken hebben met een narcist.
Blijkbaar heb jij t anders ervaren. Je schrijft o.a. over troost en je geloof. Prettig voor je dat t troost voor jou betekent.
Omdat je t over geloof hebt, zou ik graag ook een kant willen laten zien, die ik niet vaak tegen kom, maar waarvan ik denk dat bekendheid met dit mensen zou kunnen helpen, al was t misschien alleen maar de herkenning.
Want.. Het kan helaas ook anders.
Onbewust kun je als kind de narcistische ouder als “voorbeeld” interpreteren. Vooral als bijv. “kerkgang” en “bijbellezen” onderdeel waren van de tijd dat je opgroeide. “Ouders” (al ben ik van mening dat sommige mensen die ’titel’ niet verdienen te krijgen) behoren t rolmodel te zijn en kinderen leren vervolgens hoe dat toegepast wordt. Helaas kan dat dus ook betekenen dat je dat ‘rolmodel’ op God toepast. God wordt dan een narcistische God, wat vervolgens een beeld kan geven van wat bijv. een narcistische ‘ouder’ er van heeft gemaakt.
Anders als bij een partner is een kind nog in ontwikkeling. Dan heb je dus te maken met een “niet volwassene”.
Als er vervolgens geen oplettende ouder in de buurt is, sta je als kind alleen.
Ik vind t belangrijk om ook deze zijde betreft t geloof en ‘beeld van God’ te benoemen.
En wat als je als volwassene te horen krijgt dat de narcist voor jou gaat bidden?
Dat is n.m.m. de omgekeerde wereld. Ik ben persoonlijk van mening dat zo iemand niet in de positie is om voor een ander te bidden!
Ook in veel kerken wordt er maar aandacht besteedt aan t telkens weer opletten dat een mens geen egoïst wordt, maar met “egoisme” is niks mis. Het is “egocentrisme” wat n.m.m. schadelijk is in deze wereld! “Aan jezelf denken”, is n.m.m. juist iets wat veel slachtoffers van narcisten te weinig! doen.. Oprah noemde t ooit “Extreme selfcare’!
Voor jezelf zorgen is heel gezond. Maar daar heb ik amper iets over gehoord in een kerk (en ik heb er meerdere bezocht).
Een voorbeeld: Als je in een vliegtuig zit en er zou iets mis zijn, is t belangrijk om zelf eerst een zuurstofmasker op te zetten, pas dan heb je voor jezelf gekozen en kun je vervolgens (mocht je een kind hebben gekregen) ook je kind een zuurstofmasker geven.
Maar volgens mij halen veel mensen de termen “egoisme” en “egocentrisme” door elkaar.
Het is “t je zodanig focussen op jezelf >zodat t ten koste gaat van een ander! < wat schadelijk is.
Ik denk ook dat t calvinisme in onze cultuur een grote rol heeft gespeeld in de gedachte dat ‘aan jezelf denken’ niet goed zou zijn.
Ik geloof dat t tegengestelde waar is, dat t juist belangrijk is om goed voor je zelf te zijn, je waarde te zien als mens en dat gezond egoïsme niet meer verward zou moeten zijn met egocentrisme.
Narcisten hebben m.i. het gemunt op mensen met hsp., empathie en minder zelfvertrouwen.
Dan is t n.m.m. helemaal belangrijk om er goed op te letten dat je jezelf niet vergeet. Maar niemand lijkt er iets over te zeggen als je een ‘onzichtbaar’ kind leek te zijn.
Je kunt er nu voor kiezen dat je je laat zien, als volwassene heb je inmiddels die keus!
Zeker als anderen je grens niet respecteren is t juist belangrijk om voor jezelf op te komen. Want ‘de ander’ mag m.i. ook niet ten koste gaan van! jezelf!! Maar helaas hoor ik daar zelden iets over. t Breken met een narcist kan dan ook ontstaan uit t niet respecteren/ aanvaarden van jou als persoon.
Groetjes,
Strongwoman
Strongwoman,
Mooi en goed
Geschreven
Ik zelf ben niet gelovig
Wel constant
Wordt ik
Benaderd door gelovigen
Ondanks dat ik elke keer weer moet uit leggen, hoe ik wonden en littekens
Psychopaat
Ook door geloven, en instellingen
En zelfs moet vluchten, uit mijn huis
Jehova’s die me pesten.
Vind zelf dat er enorm veel opgedrongen wordt.
Woon door omstandigheden, klein dorpje
En hoop toch, spoedig elders te kunnen wonen
lieve groet, Y.
Hoi Strongwoman,
Anders ervaren, schrijf je. Nou, fijn was het niet en ik worstel er nog mee, dat ik ze op een bepaalde manier mis. Althans het gevoel, te denken dat iemand, m.n. je moeder van me zou houden. Niets is minder waar. Haar steken onder water deden flink pijn! 🙁 Het was een illusie. Voorheen was ik degene geweest om het goed te maken. Nu niet meer. Had té veel empathie naar haar toe. Andersom merkte ik niets. Geen knuffel, noppes. Jaloezie. En dezelfde spullen aanschaffen die ik ook had. Typisch hoor.
En dan zeer herkenbaar met wat je hier schrijft:
‘Je kunt er nu voor kiezen dat je je laat zien, als volwassene heb je inmiddels die keus!
Zeker als anderen je grens niet respecteren is t juist belangrijk om voor jezelf op te komen. Want ‘de ander’ mag m.i. ook niet ten koste gaan van! jezelf!! Maar helaas hoor ik daar zelden iets over. t Breken met een narcist kan dan ook ontstaan uit t niet respecteren/ aanvaarden van jou als persoon.’
Heb haar teveel over mijn grenzen heen laten gaan en dat moest stoppen. Nu ben ik de regisseur van mijn eigen leven.
Groetjes terug,
vuurvliegje
Wat een open verhaal over een klein stuk van je leven, hoe jij dat hebt ervaren en beleeft, medeleven. Ik heb soortgelijk meegemaakt, kan me vinden in jou verhaal.
Ik was de zondebok van de familie en mijn beide ouders zijn narcistisch. Ik kan mijn verhaal met niemand in de familie delen. De enige persoon waar ik mijn verhaal kan delen is bij mijn therapeut die ik heb gevonden via “het verdwenen zelf”
Ik zou ook heel graag in contact komen met mensen die soortgelijks hebben meegemaakt. Zou zo graag willen weten hoe slachtoffers in het dagelijks leven omgaan met dit trauma. Deze mensen (narcist) zitten overal, sociaal leven, verenigingen en werkomgeving. Hoe doen jullie dat? Allemaal vragen die bij mij spelen.
Ik weet gelukkig ook wie ik daadwerkelijk ben. Herken veel van de patronen die narcisten gebruiken. Het is allemaal voor eigen gewin. Zich boven verheven voelen. Als een ander hierdoor gekwetst word interesseert ze niks. Ze willen controle en macht over jou. Bij mij kon dat eerst wel, nu niet meer. Ik spreek ze er op aan, dat ik dat gedrag niet tolereer. Het werkt heel goed, doordat ik geloof in mijzelf. God heeft mij gebracht waar ik nu ben, en altijd over mij gewaakt. Zonder God was ik afgedwaald naar het kwaad, dat weet ik zeker.🙏🏻❤️❤️.
Bedankt voor jou verhaal vuurvliegje.
Stralend licht, die niet kan worden gedoofd. Arjen
Drie jaar geleden ben ik na 27 jaar gescheiden van de narcist. Nog elke dag heb ik last van zijn omgang met mij in het verleden, en nu in de omgang met mijn dochter. Hij ziet haar een keertje per jaar en zodra er eens een whatsappje komt is er direct een sfeer bij mij thuis. Een sfeer van ellendig gevoel. Je zou toch denken dat je na al die tijd therapie eindelijk verlost zou zijn, maar zodra we wat van hem horen, n paar keer per jaar, is er die onrust in ons en krijgen mijn dochter en ik een naar gevoel over ons. Hij daarentegen leeft de leven van zijn leven, leuk huis, nieuwe auto, eigen bedrijf, nieuwe vriendin en alles doen wat tijdens ons niet kon. Hoe zuur is dat? Die vriendin was er al nadat hij ons bij het figuurlijke grofvuil had gezet. En maar niet begrijpen waarom zn kind niet bij hem wil komen, en mij maar de schuld van alle ellende geven. Rationeel weet ik dat ik het waard ben te zijn, alleen gevoelsmatig hoor ik nog steeds de afkeer, minachting en bijna alles waar je voor uitgescholden kan worden. Hoe komt het dan, dat ik op sommige momenten hem mis? Soms zelfs zou willen bellen om te zeggen dat ik het erg vind dat we niet samen zijn, en of hij het misschien nog eens wil proberen wie weet lukt het nu wel omdat ik nu wel mijn mond zal houden en zorgen dat alles gaat zoals hij wil dat het gaat zodat hij niet boos hoeft te worden en weer ruzie met me moet maken omdat ik niet naar hem luister en niet doe wat hij elke keer weer aan me vraagt….jeetje nu ik dit zo schrijf… wat een rotgevoel is het toch om maar niet van de narcist los te komen zeg!!
Lotus
Hoi Lotus,
Bedankt voor je reactie. Al lezende raad ik je van harte aan mijn boek(en) te bestellen, vooral n.a.v. je vraag ‘hoe komt dat ik hem op sommige momenten mis’. Je bent ergens in getrokken en moet de uitgang weer zien te vinden. De binding (schijnverbinding) met een harcist is moeilijk te verbreken, maar als je eenmaal echt los bent kun je weer verder met je eigen leven, helemaal vanuit jezelf. Dat wens ik je van harte toe!
veel sterkte,
Iris
Hoi Iris.
Ik was met narciste getrouwd voor dertig jaar. Na die dertig jaar was ik er nog niet vanaf.
In het begin vind ze alles leuk maar dan begint het. Ik had vrienden die ik langzaam kwijt raakte. Opgeven moment zei ze heel sarcatisch moet je niet naar je vrienden alsof ze van geen kwaad bewust was. Zo betrapte ik haar in het begin van mijn huwelijk s’avonds laat na haar werk in een auto met haar collega. Ach hij had het zo moeilijk zei ze want hij was van zijn vrouw af. Maar ik zag jullie toch. Maar ik gaf hem alleen maar een zoentje.
Daarmee was het gedaan. Ik zag veel meer.
Word wakker nee ik werd niet wakker.
Zij kon heel goed het afschuiven. ‘Ach dat zie je verkeerd’.
Altijd lag het aan mij.
Ik ben nu er sinds kort achter hoe egoistisch ze is.
Ik probeer weer te herstellen wat fout ging, zoals met mijn vrienden. Ik vind dat zij daar recht op hebben.
Ik ben echt een wrak geweest met 5 z.m. pogingen.
Maar het mocht niet. Nu ben ik bezig om de goedheid te zien in mensen en langzamerhand de deur van mijn muur open te zetten. Ze mogen binnen maar nog niet te dichtbij.
Zelf ben ik HSP. En heb genoeg mensen geholpen. Door er niet te kunnen over praten liep ik vast.
Mijn eerste stap in mijn genezing zeg maar. Is ik heb mijn auto weg gedaan en mijn hobby opgepakt motorrijden. Een leuk motortje gekocht zij vond dat maar niks.
Altijd in het begin wel. Maar dat zakte af.
Ook haar brieven van vroeger in de vuinis bak en foto’s die ik nog had.
Ben bezig dus.
Ik zeg altijd – Alles komt goed, het duurt maar dan heb je iets nieuws.
Groetjes Willem
Hoy Willem, ik heb ook HSP maar ook Borderline, en ik slik medicijnen. Ik heb 5 jaar samen gewoond met een narcist die 2 jaar jonger is als ik. Hij zoog mijn energie leeg. Hij was altijd aan het woord. Ik had liever een lat relatie gewild met hem. Hij wou hier niks over weten, omdat hij mij miste. Zo verliefd dat we waren, liet ik gebeuren dat hij in mijn leven kwam. Ik was kwetsbaar ook omdat mijn zoons volgens hem profiteerde van zijn geld. Het ergste van was dat mijn zoon met autisme maar 1 keer in de maand mocht komen, omdat hij geen manieren geleerd zal hebben,terwijl hij wel een beperking heeft. Later toen die man van plan was met mij te willen trouwen heeft mijn oudste zoon ingegrepen. Hij was bang dat ik mijn zoons helemaal nooit meer mag zien. Hij gaf mijn zoons de schuld van diefstal van enkele dvd,s of andere spullen. Ik ben blij dat ik een nieuw leven ben begonnen. Dat ik lekker met vakantie mag. Rust, en dan ben ik in een rustige vaarwater. Mijn partner heeft een boot. Typisch dat ik kon varen, met hem in een rustige vaarwater. Maar we houden het op een lat relatie.
De combinatie Nacist en Borderline, HSP is het meest ‘perfect’, omdat het exact elkaars tegepolen zijn, in negatieve zin dan. Martin Appelo beschrijft dat heel duidelijk in zijn boek ‘Een spiegel voor narcisten’.
Hierin beschrijft hij vanuit eigen ervaring dat een narcist ook kan veranderen. Ik weet, zie bij anderen en ook mijn vader dat dat meestal niet het geval is, narcisme houdt zichzelf in stand door het gebrek aan zelfreflectie. Er is soms wel mogelijkheid tot verandering, schreef Iris ook ergens en dat zie ik ook bij mijn man, na veel twijfel en heftige tijden is er een langzame opgaande lijn te bespeuren, hij doet wat met de tips van het boek van Martin Appelo en daarom ben ik nog bij hem. Voor de rest zijn de kenmerken, de gevolgen bijna hetzelfde en is het voor mij een heftig proces, een moeizame strijd om mijn leven weer in eigen hand te nemen en weer in het licht of Licht (van Gods liefde zoals het echt bedoeld is) te gaan leven. Ik heb de werkboeken globaal doorgenomen en ervaar bevestiging en tegelijk een gevoel van: ‘je stelt je aan, je maakt het erger dan het is, zo erg was/is het niet, kijk es wat hij doet, gedaan heeft, je hebt er zelf ook een groot aandeel in, hebt het je ook laten gebeuren, je moet es wat onafhankelijker en sterker worden, kun je best, schop voor je kont moet je hebben, je zwelgt in je slachtoffer-zijn’.
Hoi Willem,
Jeetje, 30 Jaar, wat heb jij dit lang volgehouden.
Zelf heb ik 5 jaar omgang gehad met een narcist. LAT-relatie, zelfs dat werkte niet.
In het 1e jaar was ik happy met hem, the lovebombing, maar het 2e jaar begon de devaluatie en dat werd steeds erger. Maar het nare van alles is, ik was 60 toen ik hem ontmoette, nu dus 65 en zonen zijn het huis uit. Met narcist kwam ik tijd te kort, nu tijd over, vreselijk en op dit moment ben ik nergens toe in staat, want heb er een depressie aan overgehouden. Nou… en dan toch zo een persoon missen, ene kant logisch, want met een narcist is er never a dull moment, en dat alleen zijn, muren komen op me af. Heb wel hondje genomen, maar zelfs daar kan ik niet van genieten.
Ik heb ook gehoord dat narcisten er met je hobby”s en liefhebberijen vandoor gaan om het vervolgens over te nemen waardoor je met lege handen zit. Ze domineren hier over en dan is het er niet meer.. Ze nemen ook anderen voor zich in en die heb je Dan ook niet meer. mensen in machtsposities. Mijn jongste zus had van die woedeaanvallen als ze uit haar werk kwam. Ze zij dat ik niet kon rekenen en met geld kon omgaan en heeft anderen doen laten geloven dat ik ziek was en dat ik geen contactuele eigenschappen had. Ik werd afhankelijk van mijn zus. Ik betaalde de rekeningen en zij de boodschappen. Ik had nog wel geld om de rekeningen te betalen maar er ging ook een inhouding van af en wat er van overbleef moest ik van zien rond te komen maar daar kon ik niet iedere dag van eten.Altijd grove opmerkingen maken en onbillijk gedrag en geen respect voor de waarheid tonen, eigenlijk asociaal. Dit gedrag begon toen zij op de middelbare school zat. Er waren wel eens leerlingen die wat gekkigheidjes uithaalden maar daar bleef het dan bij maar dit was heel extreem (wan)gedrag. Je zou bijna denken aan reclassering voor scholieren die niet te handhaven zijn en zich niet aan wetten en regels houden. Het was een en al wetteloosheid en anarchie en almacht alwetend agressief dominant en op zieltjes trappen en op het hart trappen morbide sadistisch en pervers. De leraar behandelde ze met charme om een hoger cijfer te halen. Er was ook een lerares die zei dat het zo niet goed zou komen zoals ze zich in de klas gedroeg. Het leek wel achterbuurt gedrag. De ouders maakten hun niet mee in de klas en op school en de lerares kwam niet op bezoek om advies te geven van de school af te gaan of om een andere opleiding te kiezen. het was wel zo erg om schorsing te geven want liet mijn moeder briefjes schrijven met de mededeling dat zij ziek was en met de handtekening er onder van mijn moeder. dat moeder dat met medeweten kon doen en dat ze mijn moeder heeft overgehaald dit soort briefjes te schrijven om van gymnastiek te verzuimen.Verder was ze ongevoelig voor straf. Altijd tegen autoriteiten en de politie uitdagen na door rood licht te hebben gegaan.en als de politie haar daar op aansprak en vermaning gaf dan daagde ze die uit. Heel duister en heel zwart. Ze kwam zonder kloppen op mijn kamer en zat aan mijn kast en aan mijn spullen. Verder heeft ze het eindexamen gedeelte de antwoorden gekregen van een mede examenkandidaat en die heeft ze overgenomen en ingevuld. Op die manier is ze geslaagd voor het eindexamen. Later toen ze hier thuis kwam wonen na daar een paar jaar te hebben gewerkt was het een verschrikking. Zeer grove opmerkingen en onredelijk en een slecht humeur en uitbarstingen zonder reden. Het was ongehoord hoe ze tegen mij te keer ging. Na een jaar kreeg ze een flat en toen kwam ze nog dagelijks te eten en het was telkens weer woede, woede om de minst geringe redenen uitvieren. Verder werkte ze alleen maar voor geld en dat nog wel in de ziekenverzorging en nu is ze zorgcoordinator. Het is alleen maar et de handen werken en eten en luxe. Snel geld verdienen zonder dat de kwaliteit er naar is. Ik heb wel eens bachbloesemremedie gehaald bij de Drogist om het rustiger te krijgen en daarna valdispert en heb een exorcist bezocht die zei dat ik gaten in de aura zou hebben en die zei dat ik vervloekt zou zijn en zou een entiteit in het huis en bij mij hebben weggehaald. Meerderen zeggen dat het rustiger is in mij en in huis. Verder zijn er mensen die negatieve banden en energieen om zich heen hebben. Ik heb wel eens gehoord dat enkele mensen zieden dat ik verder weg moest gaan wonen. verder heb ik wel m”n best gedaan om aan werk te komen maar als je al vaker is gezegd dat dit toch niet lukt omdat je volgens hun geen contactuele eigenschappen zou bezitten en geen goede werkhouding zou hebben dan kan dit gaan door werken in het onderbewustzijn waardoor dit ook nog kan gebeuren. Zoals bij selffulfilling propecy. Sommige negatieve uitspraken kunnen in je beliefsystem zitten en lang in je onderbewustzijn blijven doorwerken.. . . .
ik lees en blijf lezen.
ik heb 7 jaar een relatie gehad met iemand waarvan ik vermoed dat hij narcistisch is. Vooral het laatste jaar was een hel omdat hij steeds boos was, geïrriteerd, gefrustreerd. maar ik ging steeds terug, ik vernoemde het zelf als een verslaving… hij zei ook verslaafd te zijn aan mij…
Iets meer dan een maand geleden zei hij dat het genoeg was, hij wou stoppen… nadat ik meerdere keren wou stoppen maar steeds terug ging.
We woonden ver van elkaar door de kinderen, dus afstand is er nu wel.
we waren nog geen 3 dagen uit elkaar toen hij zich al inschreef op alle mogelijke datingsites. Ik zag een gesprek van hem met een tinderdate: seksueel gericht maar ook vol kussen en liefde… hij gaf haar mijn koosnaampje en zei dat het al een jaar op was tussen ons terwijl hij diegene was die steeds beweerde dat het niet zo was naar mij toe.
Ik weet niet meer wat ‘normaal’ is.
Is het normaal onmiddellijk op jacht te gaan (wat hij doet ‘om zich recht te houden’)?
Is het normaal dat ik ondanks alles wat gebeurde ik nog elke seconde van de dag aan hem denk?
Mijn hoofd weet dat die relatie destructief was maar toch verlang ik naar hem?
Ik ben jaloers op al die vrouwen die hij nu date en seks mee heeft.
Het is ontzettend pijnlijk, tranen blijven maar vloeien en ik weet niet of ik ooit nog iemand zal kunnen vertrouwen…
Ik weet niet hoe je je nu voelt maar je zegt exact wat ik nu voel.
Heel herkenbaar
Heb dat nu
Hoe gaat t nu helemaal vrij gevoel nu
Tijd heelt hoop ik want ik verlang nog terwijl hij liegt , bedriegt etc
Ik raakte financieel afhankelijk van iemand die narcistisch was. Zei dat ik niet kon rekenen, en met geld kon omgaan. Zelf vrijelijk spenderen en dure dingen en mij de les lezen en voorhouden waar aan ik het aan mocht besteden. Telkens kreeg ik een reprimande te horen als ik te veel geld had uitgeven en dat was dan niet naar de zin. Ik had ondergewicht en keek al op tegen de volgende dag. Ik slikte Valdispert en Bach bloesem en dat haalde ik bij de Drogist. Als ik iets kocht was het alsof er godsoordeel over geveld moest worden alsof je voor de hemelpoort stond om het laatste oordeel aan te horen om toegelaten te worden. Het leek het voorgeborchte van de hel wel.
Iedere dag het was niet mooi meer om aan te horen, later hoorde ik wat rages waren met een uitzinnige woede en neerhalen en minimaliseren en devalueren. Na no contact ben ik zo wat opgeknapt en heb de stofwisseling weer op gang gekregen. Ik had het eerst heel koud met blauwe handen en kon me uit mezelf niet meer warm houden en zelfs niet met eten. Het eten smaakte haast niet meer en kreeg het niet makkelijk door mijn keel Er zijn mij ook spullen van emotionele waarde afgenomen en hier heb ik nog steeds flashbacks van. Ik heb ook vernomen je niet veel begrip van de omgeving krijgt. Het lijkt alsof diegene die het ondergaat er de schuld van krijgt en alsof men het verbagatalliseert. Sommigen beseffen niet hoe ernstig het is en hoe zeer men hier onder kan lijden onder de psychosomatische klachten die je hier van kunt krijgen. En wat ernstig met depersonalisatie van ik verlies. Dat anderen genieten van je lijden en dat als je afgestemd bent op de narcist dat je er dan mensen op je afkomen die ook die negatieve energieen lijken op te roepen.
Het lijken op het eerste gezicht sociale mensen die met alle winden meewaaien wat maar in hun kraam te pas komt. Cliche”s en stereotype uitspraken en open deuren die vaak populair zijn en vaakgehoorde kreten om anderen achter zich te krijgen. Populair en sociaal van buiten maar van binnen net andersom. Anderen zien hun als gezellig en behulpzaam maar dat is de buitenkant die zo lijkt maar binnen vier muren zijn ze ongehoord aan het krenken. Het leek wel niet te verslaan en niet makkelijk te overwinnen. Ik doe nu aan selfcare van hoe je je zelf kunt beschermen van predators vampiers parasieten en toxische mensen en Dark triad traits van die types die anderen op social media en sociale settings weren met cultverschijnselen en mode en uiterlijk en mode en grillen en rages en trends en spiritualiteit negeren. Hoe zelfstandiger en onafhankelijker iemand is des te authentieker je bent. Origineel en authentiek en geen blauwdruk of kopie van die ander maar een uniek individu waar iedereen zich zelf kan zijn. Sommigen spelen een copycat met gevlei omdat het hun iets oplevert. Alleen als het hun wat oplevert en als blijkt dat ze je hebben bedrogen dan hoeven ze je niet meer want dan komt het uit en dan gaan ze weg of klagen ze je aan en dat is krom en onbillijk en heeft geen respect meer voor de waarheid. Sommigen voelen je zwakte aan en vallen die opnieuw aan en het is dan alsof ze een wond openhalen. Ze willen je alleen als het hen iets oplevert een als je zegt wat waar en misdaan is krijg je nog een trap na. het moet hun dienen anders hoeven ze je niet en opscheppen en arrogant doen terwijl de prestatie er niet naar is dan andersom. Ik zou plat en ordinair zijn en anderen beamen dat want het komt wel geloofwaardig over en ik zou overdreven zijn en egocentrisch terwijl ik helemaal niet op de voorgrond treed. Sommigen denken overal mee weg te komen. Iedereen ontwikkelt zich wel op z”n eigen manier en zich dan zo superieur pretenderen dat ze heel ontwikkeld zijn en jij niet. Je voelt je aangetast en zou je zelf van blaam gezuiverd willen zien. En dat anderen mij decadent en gretig noemden met een ernstig ondergewicht, en dat ze ook nog zeggen dat je overdrijft en grillig bent zonder ruggengraat en dat de maatschappij nu eenmaal hard zou zijn. Ze smoren je gewoon en hebben lak aan wetten en regels ook die de maatschappij en de overheid stelt Zij mogen alles en die ander niets. het was gewoon ondraaglijk dit te moeten ondergaan. Dat je het bezit bent van iemand en dat ze je toeeigenen in ruil voor boodschappen en koken moet je dit maar toestaan.
Herval
Hai iedereen. Wat een uiteenlopende verhalen met toch een heel herkenbare rode draad. Ikzelf had een relatie van 8 jaar met een meest charmante en knappe kerel. Het is nu 5 jaar voorbij. Heel geraffineerd ging hij te werk. Nam mijn familie in, al mijn vrienden,.. Hij was een topper. Slechts enkelen trapten er ergens niet in. Mijn broer zei (pas na de breuk – 8 jaar) dat er iets niet juist aanvoelde. Hij moest hem niet. Een vriendin, die me steunde tijdens de relatie, zei achteraf idem. Ik dacht dat ze dit gewoon zeiden om me te steunen.
De relatie ging gepaard met veel leugens en bedrog. Telkens ik iets achterhaalde, stootte ik op een muur. Hoe durfde ik iets te zeggen? Hoe durfde ik te twijfelen aan zijn liefde. Ik zocht problemen waar er geen waren. Ik moest het altijd zwaar verduren.
Ik kan boeken schrijven. Maar dat kunnen jullie ook waarschijnlijk. Enkele voorbeelden:
Naarmate de jaren vorderden, zakte ik dieper en dieper weg. Waarom stuurt hij zo’n lieve berichten naar mijn beste vriend? (na de breuk vertelde een vriend me hoe we dat deden die driehoeksverhouding. Ik kreeg opnieuw een zware slag in het gezicht, blijkbaar hadden ze een relatie van twee jaar)
Waarom kwam ik erachter dat hij al mijn messenger contacten kopieerde en hij ze allemaal aansprak in een zelfgemaakt nieuw profiel?
Waarom nam hij geld op zijn werk? (omdat hij vond dat hij daar niet goed behandeld werd, dus vond hij dat gerechtvaardigd).
Ik werd onrustiger en onrustiger. Ik had momenten dat ik niet kon gaan werken van de onrust. Ik checkte zijn telefoon (wat echt niet kan, maar ik kon t niet meer uithouden) en zag daar heel veel gesprekken van andere kerels – erotisch getint. Ik confronteerde hem hiermee en opnieuw een muur. Hoe durfde ik in zijn telefoon kijken. En zie, ik voelde me enorm schuldig. Hij heeft nooit een verklaring gegeven.
Op een gegeven moment was ik zodanig op… dat ik pillen heb genomen. Ik kon niet meer. Ik werd wakker in het ziekenhuis.. mijn ouders en vrienden stonden er. Ze waren allemaal van de kaart. Ze vroegen WAAROM … ik kon dit niet uitleggen. Hoe begin je aan zoiets. Wie er niet stond aan mijn bed was hij. Ik wou hem zien… ik was radeloos, zelfs nog dan!
De volgende dag was hij wel in het ziekenhuis maar wou niet binnenkomen in de kamer. Ik ben zelf uit mijn bed gekropen, naar de wachtruimte.. Hij was heel kil.
Na mijn ontslag uit het ziekenhuis wou mijn moeder dat ik even naar huis kwam wonen.. We haalden spullen in het huis waar ik met hem woonde. Toen ik binnenkwam had hij een gezellig dinertje met al zijn vrienden. Het werd muisstil toen ik binnenkwam. Ik ging alweer een beetje dood. Anti depressiva zorgden ervoor dat ik emotioneel afgezwakt werd en weinig energie had.
Maanden nadien kwam het terug goed. Ik was opnieuw gevangen. Ik kon er niet vanaf.
Maar alles werd natuurlijk erger. Nu had hij een nieuw wapen. Bij moeilijke momenten zei hij dat ik misschien nog eens naar de dokter moest om mijn medicatie te laten herbekijken. Ze was misschien niet zwaar genoeg.
Na een lange lijdensweg maakte hij er een einde aan. Ik was leeg en op. Hij zei dat hij gevangen was bij mij, en dat hij vrij moest zijn. Een paar dagen na de breuk zei hij dat hij zo gelukkig was om bevrijd te zijn! Hij voelde zich super gelukkig. Hij had niet snel daarna een nieuwe vriend, hij nam ook enkele vrienden van mij af die ik kwijt ben.
Hij is van een ander land in België komen wonen, in mijn stad.. Sinds de breuk voel ik me helemaal vervreemd met mijn stad. De angst blijft er elke dag (nu nog na meer dan 5 jaar) om hem tegen te komen.
Ik zei erna: nooit meer! Deze webiste en het boek hielpen me inzien met wie ik te maken had! Ik had ook een heel goede therapeute die me hierin volgde! Ik was gestopt met therapie na enkele jaren.. maar toch weer herval, ondanks alle inzichten en kennis…
Ik ben erna opnieuw iets begonnen met een narcist… Na anderhalf jaar zat ik opnieuw in zelfde schuitje…
Paar weken geleden leerde ik een gast kennen.. opnieuw met alle kenmerken.. Na enkele weken ben ik opnieuw een wrak! Zelf na al die tijd en ervaringen..
Het blijft altijd
Hoi Sam,
Wat heb jij veel achter je. Je hebt zelfs een zelfmoordpoging gedaan omdat je geen andere uitweg meer zag uit de narcitische mishandeling. Dit is ontzettend pijnlijk, en komt helaas veel voor onder slachtoffers. Ze weten niet hoe ze gevangen zitten, wie hun cipier is en hoe ze kunnen ontsnappen. De uitweg heet inzicht. En hoe pijnlijk het ook moet zijn te beseffen dat je ook nu met een narcistisch persoon te maken hebt (je slotzinnen), tegelijk is dit besef je redding. Je laat je nu niet met een relatie met hem in. Je weet hoe extreem het geweest is, wat je allemaal hebt meegemaakt, en dat dit niet is wat jij verdient.
Herstellen is vaak twee stappen vooruit en drie achteruit. En als je achteruit loopt kun je denken dat je er nooit meer uitkomt. Juist door de terugvallen weet je waar je voor moet vechten: voor jezelf en een veilige omgeving. Ik lees dat je veel hebt gehad aan mijn werkboek en deze website, dat is fijn. Ik zou je mijn tweede boek van harte willen aanraden. Juist omdat je het nu zo moeilijk hebt. Je vindt onder de pagina over dit boek links en reacties van lezers.
Ik wens je veel sterkte. Geloof in jezelf.
Hartelijke groet,
Iris
Beste Iris
Dank voor je mooie antwoord!
Ja. de boeken van Iris Koops zijn een goede begeleiding voor het leven. Vooral als je ontdekt hebt, dat je – onbewust – wordt aangetrokken door narcisten. Zoals ik ontdekt heb. En het bij mij bewust is geworden. Mijn vader was narcistisch, maar ik had een lieve moeder. Mijn vader werd door haar gecorrigeerd. Mijn moeder had nooit van narcisme gehoord (ik ook eerst niet). Ik ben 47 jaar gelukkig getrouwd geweest (echtgenoot helaas in 2017 overleden) met een een lieve man, maar voordien kwamen narcisten op mijn pad. Een van die figuren uit het verleden nam na het overlijden van mijn man weer contact met mij op (gevonden via internet). Maar ik zag – via de boeken van Iris Koops – al gauw dat hij een narcist was. Met emailtjes bestookte hij me een tijdlang met hel en verdoemenis en met verloren ziel, omdat ik mij niet wilde bekeren tot zijn geloof (gereformeerd baptisme), terwijl hij voordien aan een soort love bombing deed (“ik wil je later in het hiernamaals terugzien”). Van een aardige student kweekschool was hij een religieuze narcist geworden.
Hoy Sam, ik heb ook 5 jaar relatie gehad met een narcist. Nu het 2018 is wil ik dit achter me laten. Toch zie ik hem af en toe weleens maar ik maak me niet druk. Ik ben gelukkig met mijn nieuwe vlam. Hij geeft mij veel liefde en het tegenovergestelde van me ex is dat hij mij vrij laat in me eigen huis. Het ergste is dat ik zelf met mijn moeder vaak ruzie had die zowel een narciste is maar zelfs munchaussen by proxy pleegde bij me broer en mij. Het lag aan ons en niet aan haar. Maar je kan altijd hulp zoeken voor slachtoffers van narcisme. Heel veel sterkte.
Wat heftig al deze reacties en zo herkenbaar. Ook ik was 8 jaar in een relatie waar ik emotioneel gechanteerd werd. In die tijd hadden we een LAT relatie, waarbij hij altijd momenten voor zichzelf nodig had en tijdelijk de relatie verbrak maar wel de controle over me bleef houden. Twee pogingen tot samenwonen, deze waren telkens maar 1 jaar, wat de hemel had moeten zijn werd de hel, “ons” thuis was ZIJN huis met zijn regels. Ik werd alleen nog gezien bij zijn vrienden en familie en wist hoe ik me daar had te gedragen. Alles probeerde ik perfect te doen maar altijd vond hij wel weer iets waaraan ik niet voldeed. Ik was de gek, twijfelde constant aan mezelf, was te gevoelig, nam alles te serieus, lokte het zelf uit, kon niet tegen kritiek, wist zijn ego niet genoeg te strelen… gekkenwerk. Kan er een boek over schrijven zowat. Er blijft niks van jezelf over, hij denkt voor jou, je weet niet meer wat je eigen gedachten zijn. Ondertussen woon ik nu weer een half jaar op mezelf maar elke dag nog steeds het gevoel dat hij achter me staat om kritiek te geven, uiteraard met goede bedoelingen zoals hij altijd beweerde. Het is een knappe en charmante man, heel spontaan, goede vrienden en altijd behulpzaam bij anderen. Zo gauw de voordeur dichtvalt verliest hij zijn altijd lachende masker en zit jij in de dodelijke stilte en ben jij degene die hem rot laat voelen natuurlijk. Voor die acht jaar heeft hij diverse relaties gehad, welke allemaal binnen 1 jaar ophielden, toch heb ik in hem geloofd omdat je het gewoon niet kunt begrijpen. Wat ik erg vind is dat ik niemand van onze vrienden en familie meer zie en ook niks meer van gehoord heb. Natuurlijk heeft hij daar zijn mooie verdraaide verhaaltje verteld en zoals altijd geloven ze hem want hij is toch zo’n goeie man. Je wordt dus ook nog dubbel gestraft doordat iedereen je mijd, daar zorgt hij wel voor om zijn gezicht te redden. Sterkte aan iedereen, vertrouw op jezelf.