Dit is een gastcolumn van Vrije Vogel.
Ben je wel eens in een grote voorraadkelder geweest? Je schijnt met je zaklamp op de schappen, ziet wat, schijnt elders en het eerste schap wordt al snel vager in je hoofd. Zo dwaal je daar rond. Iris doet met haar boeken het licht aan in de kelder. Aanvankelijk schrik je. Maar dan neemt ze je begripvol en zeer beslist bij de hand. Ze laat je alle schappen zien en legt uit wat er staat. Ze wijst je de schappen met de normale dingen en ook die met de giftige lekkende vaten. En legt uit waarom. Telkens glashelder. Telkens heel beslist, dit niet doen, dit wel. Dat geeft je de kracht, motivatie en handvatten die je broodnodig hebt voor je herstel. Herstel is mogelijk! En nu ga je opruimen, wat een enorme klus is. En het zo organiseren dat je eigen leuke dingen vooraan komen te staan.
‘Je leven in eigen hand’, ik voel een warme klik met dit boek. Ik ben blij met de zeer heldere beschrijvingen, die zeer gedetailleerd zijn en diep doordringen in de materie. Ik voel herkenning, erkenning en bevestiging – wat veel lotgenoten ook ervaren.
Tegelijk doemen tijdens het lezen mijn narcistische vader en stiefmoeder in hun volle akelige verschijning voor mij op, wat niet prettig is. Ik heb het boek wel eens even weg moeten leggen. Wat Iris aan uitspraken en manipulaties beschrijft, zeiden en deden zij exact zo. Die zinnetjes, redeneringen en het omdraaien van de schuld: exact zo. Het is schokkend en confronterend. Maar omdat de patronen en de trukendoos nu helder worden is het ook bevrijdend.
Ik ervaar het lezen van ‘Je leven in eigen hand’ alsof ik met een vertrouwd persoon naar mijn eigen leven kijk. Een persoon die het beste met mij voor heeft en die mijn leven en mijzelf aanvankelijk beter kent dan ikzelf. Dat is een verbijsterende ervaring. Hoe kan dit? Ik heb wat Iris beschrijft letterlijk zo meegemaakt! Ik neem alles op, krijg nieuwe inzichten, zie dat het totale plaatje klopt. Om het overzicht te hebben over het narcistische speelveld met de verwoestingen die daarvan het gevolg zijn, maar waar de slachtoffers de vinger niet achter krijgen, dat is een razend knap stuk werk van Iris.
Als PAS-kind opgevoed door een narcistische vader en stiefmoeder en later zelf verstoten, heb ik het nodige meegemaakt. Dat wat door de narcist als mijn “verkeerde waarneming” is weggezet, blijkt toch door mij juist gezien te zijn. Ik voel me gesterkt door Iris’ werk en zie dat ik het bizarre vroeger normaal vond. Ik hoef me nu niet meer te verantwoorden, niet meer te figureren in hun toneelstuk en niet meer mee op te pompen aan het opgeblazen imago van de narcist. De verantwoordelijkheid eindelijk gaan terugleggen waar die hoort, namelijk bij de narcist, die aanbeveling van Iris was het keerpunt in mijn leven.
Ik ben blij met de informatie over ouderverstoting in het boek. En over verborgen narcisme, wat zo moeilijk te herkennen is. Mijn vader was een verborgen narcist, een bange figuur (dat zie je pas als je je eigen angst voorbij bent), wiens imago boven echt álles ging. Blij met de informatie over de valkuilen bij herstel. De ervaringen van lotgenoten. De zelfhulpindustrie. Uitleg over mijn rare loyaliteitsgevoel, dat maar door bleef zeuren, zelfs na de definitieve breuk met de narcist. Zie ik het toch niet fout? Mijn permanente schuldgevoel, jarenlang, hoe kan dat toch terwijl de narcist al zo lang uit mijn leven is? Het wordt allemaal helder beschreven. Het boek bevat een schat aan informatie, die compact en heel toegankelijk is in dit kloeke werk. Waar je het ook openslaat, elke alinea is actueel en aansprekend!
De sporen van de oude opstelling zijn nog aanwezig in mijn ‘kelder’ en dat zal zo blijven. Inmiddels heb ik een klein schapje helemaal achterin met wat gesloten dozen, waar ik bijna nooit meer kom. Ook dit beschrijft Iris heel mooi, dat je op een gegeven moment met je narcistenstudie moet stoppen.
Ik hoop dat velen, lotgenoten en hulpverleners, dit boek (en het werkboek) zullen vinden, lezen en toepassen in hun eigen leven! Het is van onschatbare waarde voor ons herstel, is mijn ervaring! Hulde en dank!
Vrije Vogel
11 reacties op “Herstel is mogelijk!”
Vrije Vogel, ik ben het helemaal met je eens.
Zoveel kennis,inzicht en diepgaand onderzoek (tot aan de kern) in dit boek, doorvoeld
en veel aspecten zorgvuldig en helemaal uitgewerkt.
Dat is wat ik vind ik dit boek.
Ik denk dat het me jaren zoekwerk scheelt en het doet me realiseren dat grote deskundigheid echt noodzakelijk is om uit deze complexe problematiek te komen.
Alleen is het denk ik niet te doen.
Dit boek helpt mee om zelf weer mijn eigen kracht terug te vinden.
Veel dank Iris en diep respect.
Wat heb je dat goed geschreven Vrije Vogel! Helemaal mee eens. Complete blog!
Herstel is mogelijk. Daarvoor moet je wel totaal bewust worden van narcisme is mijn ervaring.
Narcisme (en/of psychopathie) is een nog altijd ontkende, onbekende en onderschatte ernstige vorm van mishandeling die anders is dan andere mishandelingen en daardoor ook anders moet worden behandeld om te kunnen herstellen.
Ook ik ben heel blij met dit tweede boek! Oog in oog met het ware gezicht van psychopathie/narcisme. Iris weet waarover ze het heeft.
De (h)erkenning werkt bevrijdend, helend. Het boek geeft je besef, inzicht en handreikingen. Ik denk dat iedereen die met narcisme te maken heeft (gehad) als een jaknikker het boek leest. Het boek zou onderdeel uit moeten gaan maken van studieboeken in de hulpverlening. Het verdient echt alle aandacht!
Herstel is inderdaad mogelijk, maar wel met de juiste handreikingen en begeleiding.
Niet alle ervaringsdeskundigen geven de juiste handreikingen helaas!
J, ik ben het helemaal met je eens dat de juiste informatie en de juiste begeleiding van het grootste belang is.
Vanaf mijn 20e tot mijn 50e heb ik in een spirituele groep gezeten, om zelfkennis op te doen, en mijzelf te ‘verbeteren/helen’ richting een ‘nieuwe mens’, lees: ego verminderen. Ego kleiner laten worden sluit mooi aan bij mijn gehoorzaamheid. In deze periode liep het allemaal wel.
Op mijn 50e was de verstoting daar door de vader. Toen pas zag ik de parallellen met de spirituele groep en ben ik daar direct uitgestapt. Het verlies van de groep voelde erger dan het verlies van familie, maar ik was daar toch sneller overheen.Toen heeft het nog 10 jaar geduurd om het familiestuk helder te krijgen. Deze periode was zwaar en confronterend. De boeken van Iris en vorig jaar 16 sessies cognitieve gedragstherapie bij een schematherapeut zijn het belangrijkste geweest voor mijn herstel. Op mijn 60e heb ik eindelijk het overzicht.
Wat in mijn voordeel heeft gewerkt is dat ik als kind en volwassene goede, begripvolle mensen om mij heen heb gehad. En dat ik al 40 jaar een goed en fijn huwelijk heb en dat wij bewust geen kinderen hebben. Ik wist al heel jong dat ik door mijn achtergrond ongeschikt zou zijn om kinderen op te voeden, maar dat is natuurlijk heel persoonlijk en geldt bv niet voor mijn broer, die dat wel uitstekend doet.
Hoe ga jullie om met de gewetensvragen? Mijn ex heeft er een handje van door telkens met zinloze vragen aan te komen wat voor hem een verloren zaak is. Vraag 1,Weet je hoeveel de tuin gekost heeft? €1.400. Ja maar het is mijn tuin. Vraag 2, Weet je hoeveel energie ik erin gestoken heb om jou tuin te onderhouden? Vraag 3, Besef je wel dat die zoons van jou profiteren van mijn geld? Ten eerste de tuin onderhouden? Ik vind het overdreven om zoveel planten in te doen. Ten tweede, mijn zoons werken ook om geld te verdienen, en als je mij heb, neem je me zoons er ook bij! Vraag 4, Weet je dat wij samen de kater hebben gekocht en ik Billy mee had betaald voor de dierenarts en hoe erg ik hem mist? Mijn antwoord, bullshit, je hebt Billy een trap gegeven tijdens de ruzie. En je had hierna niet om gekeken. Vraag 5, Waarom heb je mijn beste vriend elke keer uitgenodigd om bij ons te slapen? Als hij er niet was geweest was er niets aan de hand. Mijn antwoord, het is duidelijk genoeg dat je elke dag loop te zuipen en altijd in slaap valt op de bank. Jou beste vriend had je voor het karretje gespannen door te dwingen jou rot zooi in huis te nemen. Tevens maakt je ook rotzooi en stel je alles uit om op te ruimen. Vraag 6, Wist je dat ik door slaapapneu erg moe ben en daarvoor in slaap val? Ja, en slaapapneu gebruik je als een excuus door meer te zuipen en juist kom je in het zelfde cirkel en ben je terug naar af. Vraag 7, Mijn ouders moeten jou niet, ben je blij dat je van deze noodzaak af bent? Ja, eindelijk, dan ben ik van jou asociale familie af.
En genoeg vragen gesteld is voor mij een gesneden koek om je vast te lullen en laat mij met rust. De gespreksvragen wat in het geweten werkt is voor mij niks te verklaren.
Hoi Marina,
Marina, ik heb al een paar keer jouw berichtjes voorbij zien komen en natuurlijk ook gelezen. Ik zie dat je links en rechts op de website leest en dat je zomaar ergens onder een blog probeert om voor jezelf antwoorden te vinden.
Dat je antwoorden wil dat snap ik als ik je berichtjes lees en die heb je ook nodig! Wat er nu gebeurt tussen jou en je ex daar moet je wel anders mee om (leren) gaan. En dat kan! Iris beschrijft dat uitgebreid in haar werkboek.
Ik lees dat je steeds in contact bent met je ex doordat je zijn vragen steeds serieus beantwoordt. Om te weten hoe je daarop moet reageren en/of hoe je daar zelf mee om moet gaan moet je weten hoe en waarom een narcist zulke vragen stelt! Een eenvoudig simpel antwoord is er dus niet zo snel. Vandaar ook dat er nog niemand heeft gereageerd op je vragen denk ik.
Wat je kunt doen of eigenlijk zou moeten doen wil je echt verder kunnen:
Heb je het eerste werkboek van Iris gelezen? Heb je al een workshop bijgewoond? Ik had ook zóveel vragen net als jij en ik vond het een hele grote stap om me te gaan verdiepen in het werkboek en om naar een workshop te gaan. Maar echt waar, het is een must! Daar vind je ook de antwoorden op je vragen. Het is een leerproces voor jezelf en als je hier een weg in wil vinden moet je dat proces zelf aangaan.
Gun jezelf het werkboek! Lees het aandachtig, je zult jezelf hierin terugvinden en handreikingen krijgen wat je kunt doen. Bij een workshop kom je allemaal lotgenoten tegen en weet je niet wat je hoort. Iedereen begrijpt elkaar. Dat vond ik zo fantastisch. Dat gevoel gun ik iedereen hier.
Doen!
Succes!
Marina,
In hoofdstuk 5 (Hoe bescherm je jezelf tegen een narcistische of psychopathische (ex-) partner) in het nieuwe boek van Iris, geeft zij veel informatie hierover. Ik ken je situatie niet, maar ik zou niet meegaan in het verhaal. Binnen het verhaal wat hij doet verlies je het toch, een gesprek is zinloos. Je hebt 7 vragen opgeschreven, het kunnen er wel 700 zijn, om je bezig te houden.
Ik vond het een ontdekking dat ik buiten de teksten van de narcist kon blijven, me niet hoef te verantwoorden, me niet hoef te verdedigen, niet hoef te antwoorden en dat ik er gewoon ‘geen zin in’ kon hebben of de telefoon kon neerleggen, niet verplicht om te luisteren dus. Nogmaals, mijn narcist zat aan de andere kant van het land, jouw situatie ken ik niet. Ik raad je hoofdstuk 5 in het nieuwe boek ‘Je leven in eigen hand’ aan.
Hallo Vrije Vogel,
Wat fijn om deze bevestigingen van je te lezen. Dankjewel!
Ik ben inmiddels half 50 en sinds een jaar of 5 bekend met NPS. Wat een rare golf van blijheid/verrassing/bevestiging ging er door mijn lijf toen ik las over NPS op de website van Iris. Ik had weleens gehoord van en gelezen over narcisme, maar me nooit beseft dat dit werkelijk een stoornis is die ook nog eens mij aanging!?
De informatie op de website was voor mij het begin van mijn bevrijding.
In mijn situatie gaat het om mijn vader, moeder en zus. En dat moet je dan maar zien te verwerken. Dat is geen kleine klus. Ik overlegde blij en enthousiast de gevonden informatie bij de huisarts en de psycholoog. Ze hadden met me te doen, dat voelde ik. Ik praatte als brugman, maar kreeg geen bevestiging of aansluiting. Kapot was ik er van. Ik twijfelde niet aan de gevonden informatie, maar zij hadden er blijkbaar nog nooit van gehoord. En dat wist ik niet. Ik wist niet dat NPS nog niet bekend was bij hulpverleners. Dan ga je vanzelf opnieuw twijfelen. Ik liep vast en richtte me op het verdwenen zelf..
De website, workshops en de boeken van Iris waren voor mij dé ommekeer in mijn leven. De bevestigingen en antwoorden die ik op al mijn vragen kreeg en nog steeds krijg werken helend. Als pleisters op de wonden.
Alle consulten, hulp en handreikingen die ik eerder heb ontvangen in mijn leven waren nutteloos, tijdverspilling. Het was soms best vertrouwelijk prettig in de spirituele groepen waarin ook ik mijn heil zocht. Ik denk omdat ik daar verbondenheid voelde: allemaal zoekende mensen. Thuis had ik met niemand een emotionele verbintenis.
Andere mensen in mijn omgeving waren niet zo op zoek, dat zag ik wel. Die hadden een ‘normaal’ leven en ik begreep niet waarom ik niet zo kon zijn als zij waren. Gelukkig of onbezorgd: Ik wist niet precies wat het was. Zij waren niet zo bezig met zichzelf. Maar wat was het nou met mij? Was ik zo onzeker? Of was ik steeds te aardig? Of was het zo dat dat aan mijn ego lag? Ja, dat moest het wel zijn, want als je zo bezig bent met jezelf, dan is je ego te groot. Dat was algemeen bekend, dus…
In de boeken van Iris staat alles om je te kunnen spiegelen, je (situatie) te herkennen en daardoor te kunnen herstellen. Het is helend zodra je beseft, weet en bevestigd krijgt dat je geen schuld hebt. Dat heb je nodig, dat inzicht en dat besef. En dat heeft Iris zó goed gedaan!
Ik heb het boek ook gekocht. Lees al maanden hier mee bang. Als klein kind heb ik cptss ontwikkeld en de rest van mijn leven heb ik allëen vanuit versplintering relaties aan kunnen gaan. Nooit vol nooit gelukkig. Eenzaam zoekend naar hoe anderen het doen. Als ik alleen ben eet ik niet want ik moet wachten tot we mogen eten. Bij gedachtes sla ik mijzelf. Emdr hielp niet. Medicijnen zorgen dat ik suicidaal wordt. Ik heb niets wat mij bind al zoek ik wanhopig. Ik weet dat ik ook goede dingen doe maar zie alleen de slechte. Mensen zeggen dat ik goed ben maar ik voel alleen maar de duivel in mij. Zet mij af tegen de mogelijkheden als onbereikbaar maak ze onbereikbaar. Reageer vanuit de opponent. Heel soms is er iemand die mijn gouden kern wakker maakt maar door de negatieve energie waarbinnen het schittert blijven deze mensen nooit lang. Zou zo graag willen ervaren wie ik ben in plaats van hoe anderen zijn. Voor mij is er geen hulp er is niets. Enkel in de marge. Opgegeven met een volledig dsm 5. Voldoet diagnose a niet dan wordt b mee gegeven. Ik weet niet wat liefde is ik weet niet wat haat is alleen wat angst en veilig is. Ik ben wonder boven wonder over de helft van mijn leven in de nazomer. Ik ben bang voor het begrip voltooid wat steeds dichterbij komt waar ik de deur voor open zet.
Hoi anoniem,
Een aangrijpend en eerlijk bericht. Je zegt ‘voor mij is er geen hulp’. Weet je dit zeker? Emdr werkt niet bij iedereen, er zijn ook andere vormen van therapie mogelijk. Je hebt mijn boek aangeschaft en misschien veel herkend bij de informatie over delen? Zoek dan een therapeut die daarmee kan werken. Ik wil je niets opdringen natuurlijk, maar je nood lijkt hoog en ik vind het naar dat je er zo alleen voor staat. Hoe dan ook wens ik je veel sterkte.
Hartelijke groet,
Iris
Ik zat in de dokterspraktijk van een echtpaar. Bij het besluit mijn narcistische partner te verlaten, kwam ik, geheel overstuur, bij meneer de dokter terecht. Ik moest maar gaan hardlopen om de depressie te bestrijden. Bij mevrouw de dokter kwam het er eigenlijk op neer dat ik had gefaald.
Tenslotte vonden niet alle patiënten meneer of mevrouw leuk. Dat verschilde nou eenmaal per patiënt. Dus met een narcist omgaan lukte de één wel en de ander nou eenmaal niet en ik had de pech, dat ik dat niet kon.
Nu 4 jaar later schoot mij dat weer te binnen. Er is nog een hoop te leren voor huisartsen, psychologen etc.
Hallo Anoniem,
Wat prachtig beschreven: ‘die mijn gouden kern wakker maakt maar door de negatieve energie waarbinnen het schittert…’
Zo waardevol voor mij en anderen (neem ik aan). Herkenbaar.
Ik hoop zo dat je met Iris haar advies aan de slag gaat/kunt. Ook ik vind het naar dat je er alleen voor staat.
Veel sterkte,
Coby