Een tijdje terug verscheen er in het blad Magazine een interview met Martin Appelo, dat nogal wat stof deed opwaaien onder slachtoffers van narcistische mishandeling. Een uitspraak over narcisten uit dit interview: ‘Ze hebben een normale of sterke empathie, alleen overschreeuwen ze die. Ze durven hem niet te laten zien uit diepe angst voor afwijzing.’
De podcast van Martin Appelo leverde de nodige heftige reacties op, waarvan we er graag een aantal met jullie delen:
“Ik vond het choquerend dat Appelo weer zo’n groot podium kreeg. De interviewers hadden zich absoluut beter voor moeten bereiden. Als ze meer inzicht hadden gehad in narcistische mishandeling, hadden ze door kunnen vragen en geen genoegen genomen met de misleidende informatie. Dan zouden ze aan de luisteraars werkelijk inzicht hebben gegeven in deze stoornis.”
–
“Appelo beweert dat een narcist empathie heeft. Heel apart en ik snap niet hoe hij daarbij komt. Wat hij met dit statement hoopt te bereiken snap ik wel. Hij zet narcisten tegen psychopaten af, en met alle andere informatie die hij geeft krijg je een nieuw fenomeen; de ‘knuffelnarcist’. Het verschil tussen een narcist en een psychopaat is dat de narcist wel empathie heeft’ zegt zelfverklaard narcist Appelo. Ik begrijp dat hij hoopt dat mensen dat geloven, daarmee bindt hij ze aan zich. Dit laat zien hoe een narcist te werk gaat. Een narcist speelt empathie, dat is wat anders.
Hoe hij dit doet laat Appelo ons zelf ervaren. Ik word verleid met zijn (persoonlijke) verhaal om me mild te verhouden tot de narcist en hem te begrijpen, me empathisch te verhouden tot hem. In eerste instantie raakte ik hiervan van in de war. Tot me duidelijk werd welk appèl hij op mij en elke andere luisteraar deed.
Met het verhaal van oersoep versterkt hij de misvatting dat narcisme altijd ontstaat uit traumatische ervaringen in de jeugd. Zeker kunnen deze een oorzaak zijn van narcisme. Maar waar is de andere mogelijke oorzaak, die steeds duidelijker uit onderzoek naar voren komen? Namelijk dat narcisme juist vaak ontstaat door overwaardering in de jeugd, door op een voetstuk gezet te worden? Nee, ook dat is geen gezonde opvoeding. Maar waar het hier natuurlijk om gaat is dat narcisten bij hun slachtoffers altijd al empathie oproepen en daarmee grenzen overschrijden en de mensen om zich heen leegtrekken. Iets wat Iris in haar boeken zo goed duidelijk heeft gemaakt. Wat juist schreeuwend ontbreekt in het verhaal van Appelo is empathie voor de slachtoffers. De luisteraar wordt verleid empathie te hebben door een geflatteerd beeld van de narcist, waarin de totale beschadiging die vaak plaatsvindt helemaal is weggelaten. Door narcisten zo tegen psychopaten af te zetten in zijn verhaal, komt mogelijke beschadiging altijd voor rekening van de psychopaat. Nee, dat zijn ook geen lieverdjes. Maar de knuffelnarcist zoals Appelo die neerzet, is in mijn ogen een minderheid. En kan zeker niet doorgaan voor de gemiddelde narcist.”
–
“Er is zoveel informatie die de luisteraar niet krijgt. Het beeld dat wordt geschetst van de doortastende narcistische manager die juist door zijn ‘alpha-gedrag’ organisaties door crisissen trekt? Zeer misleidend. Uit talloze onderzoeken blijkt dat het juist de betrokken managers zijn die tijdens een crisis, met hun poten in de modder, zich verhoudt met wat er op dat moment aan de hand is. En niet anderen meetrekken in hun eigen realiteit.
Ook wordt de verborgen narcist helemaal niet genoemd. De informatie sluit hiermee aan op de informatie die meestal in de media gegeven wordt: de snelle jongen met een opgeblazen ego (‘maar oh zo kwetsbaar van binnen’), de openlijk narcist dus. Het imago wordt alleen nog even opgepoetst. Een nieuwe wolf in schaapskleren?
Slachtoffers worden opgeroepen om rekening te houden met die ‘kwetsbaarheid’. Even samengevat: ‘als je maar rekening houdt met mij en mijn angsten waarop mijn narcisme gebaseerd is, dan kunnen we het heel leuk en goed hebben samen’. Ook zou je grenzen moeten geven, maar dat moet je dan behoedzaam doen en op eieren lopen, want narcisten zijn zo gevoelig. Hij suggereert dus eigenlijk dat je jezelf moet wegcijferen, dan valt er heus wel mee te leven.
Dus de fuik waar onwetende slachtoffers inzitten wordt nog een strakker aangetrokken. We liepen al op onze tenen. We waren al tot het uiterste gegaan in empathie, omdat hij (of zij) zo ‘gevoelig’ was. Het probleem is juist dat er nooit empathie terugkwam, dat de gevoeligheid met een knop kon worden omgezet naar kille berekening. Als je zo’n controle hebt over je gevoel, kun je het dan wel gevoel noemen? Hier is een hele andere laag in werking.
Ik heb dagen moeten bijkomen van dit interview. Na zoveel donkerte moest ik weer het licht opzoeken, de realiteit, waar rechts rechts is en links links. Toen ik dit bereikt had wist ik dat ik kenbaar wilde maken wat ik vond, mensen wilde waarschuwen. Daarom heb ik jullie gemaild.
45 reacties op “Podium voor een groot misverstand”
Nou, ik heb de narcist ook uitgebreid bestudeerd, maar kan niet tot dezelfde conclusie komen. Wat een inzicht.
Overwaardering,
Ik ben geen expert in narcisme. Ik ben 23 jaar bij een vrouw geweest die uiteindelijk een narcist blijkt te zijn. Maar ik ben het helemaal met je eens.
Al vanaf het begin had ik bij haar het gevoel van een over het paard getild figuur te zijn. Ze zou altijd de beste in turnen te zijn, hardlopen en sporten op haar school. Dat net iets te populaire meisje in de klas die altijd onbereikbaar bleek te zijn voor mij.
Totdat dit meisje ineens mij koos???????? Ik was verre weg het polulaire jongetje. Iets te traag. NIet erg sportief. etc. etc….
Deze vrouw pronkte altijd met zaken waar ik voor mijn gevoel tekort in schoot.
Het was altijd iets dat niet te controleren was omdat dit voor mijn tijd was. IEn ik gaf haar altijd het voordeel van de twijfel. Waarom zou het niet waar zijn wat ze zei?
Naarmate onze relatie vorderde, zakte ze steeds verder voor mij door het ijs. En vooral haar vader die het over het paard tillen vooral deed. Mijn inmiddels ex, had het vreselijk moeilijk met dit fenomeen. Maar werd daar zelf ook groter van. Maar het leverde vaak beschamende tavarelen op.
Ze beweerde altijd de beste in allerhande sporten te zijn. Ik heb het nooit gezien. Ik had ook vaak mijn twijfels over haar motoriek. Als ze alleen naar de sportschool was geweest, en ze had gespint, dan was ze altijd wel erg byzonder bezig geweest. Als ik er dan eens bij was, dan was de fiets niet goed. Ze had de verkeerde schoenen bij. Of was net die dag erg moe. Ik heb daar 15 jaar in geloofd. (Wat zegt dit over mij?)
Neem mijn dochter. Die wilde graag viool spelen. Dus dat deed ze. En op zich was dat leuk om naar te kijken. Maar als ik eerlijk moet zijn. Ze was niet echt heel erg goed. Een groot talent was ze niet. Maar ze had er wel plezier in. Dus ik had daardoor er veel plezier in om naar haar te kijken. Immers het is je dochter.
Op het moment van de scheiding vroeg mijn dochter aan mij of ze met viool mocht stoppen. Ze vond het niet meer leuk. Op dat moment ging ze naar het voortgezet onderwijs. Dus ik steunde haar daar in. Dat heeft bij de advokaten een boel herrie opgeleverd.
Totdat ik haar laatst tegen jeugdzorg hoorde zeggen; Dat onze dochter op hoog niveau viool speelde en ik haar belemmerde in haar ontwikkeling van haar talent.
Ineens herkende ik haar vader. Een kind over het paard proberen te tillen. Iets proberen te laten zijn dat ze nooit kan waar maken. En ineens herkende ik het patroon. Iets beweren dat een ander toch nooit kan natrekken. Dus het moet wel waar zijn. Waarom zou iemand liegen? Als je kind bent van zo een iemand, dan heb je een serieus probleem.
Mijn kinderen hebben gelukkig veel vertrouwen in mij. Ik ben gelukkig laat genoeg weg gegaan. Dus de binding zit goed. Ik praat ook veel met mijn kinderen. Ze beginnen ook steeds vaker vragen te stellen over dit soort zaken. En ik laat hun ook terug horen wat hun moeder voor een mooie complimenten over hun rondstrooit. (en dit staat er zo negatief, omdat ik het patroon van verdeel en heers zie gebeuren)
En dan is het heel byzonder om te zien hoe een kind daar op reageert.
Als je een kind zaken toedicht die ze niet kunnen waarmaken en je geeft ze de ruimte zich zelf in te mogen zijn, dan zie je hoe vreselijk ze dit vinden om over een paard getild te worden. Een kind vindt het prima om iets groter gemaakt te worden door hun ouders. Ik denk dat dit ook goed is voor hun zelfvertrouwen.
Maar het is net zo slecht om ze te groot te maken dan ze te klein te maken (Kleineren).
Jou verhaal geeft maar weer aan dat het iedereen kan overkomen. Want je komt over als verstandig, liefdevol en met een goede intuïtie. Ik hoop dat je jezelf snel vergeeft, want je had het niet anders kunnen doen! En het zal je nooit weer overkomen!
Een narcist is ‘zielig’, daarom moet je empathie voelen voor hem/haar! Eigenlijk is dit interview weer maar eens het zoveelste bewijs!!! Natrappen, noem ik dit! Slachtoffers, die heel hard pijn lijden, zijn uiteindelijk dan tóch weer de daders! En in de hulpverlening zullen zij NOOIT terechtkomen, want hen mankeert toch niets, toch? Onbegrijpelijk en misselijkmakend! Mooi geschreven dit stuk, bedankt en veel sterkte!
Logisch, dat je hier van moet bijkomen. Mijn maag draait ook om. Hoe is het mogelijk. Wij op deze site hebben het allemaal meegemaakt en velen zullen het nog meemaken. Was dat maar niet zo. Ronduit walgelijk. Het geeft weer dat ellendige gevoel. Dat machteloze, eenzame gevoel. Bah!
Een narcist moet enige mate van inlevingsvermogen hebben om zijn of haar “prooi” te kunnen vangen. Als de narcist zich niet tot een bepaalde hoogte kan inleven
zal de prooi altijd kunnen ontsnappen…
Aldus de vriendelijke groeten van een narcistische psycholoog die zijn ego voedt met ‘helpen’ van de voor hem tere zieltjes. Lekker wat twijfel aan jezelf rondstrooien. Ik heb medelijden met zijn clienten. Zijn praatje heeft hij natuurlijk allang klaar zodat niemand hem wat maken. Sterkte!
Marc, één vd belangrijkste kenmerken van iemand met NPS is het gebrek aan empathie. Empathie is het vermogen om je in te kunnen leven in o.a. de gevoelens van anderen. Een prooi vangen doe je vanuit je instinct of met een valstrik. Narcisten kopiëren.
Anne-Marie met inlevingsvermogen bedoel ik dat de narcist weet waar jij bijvoorbeeld bang voor bent of bijvoorbeeld iets wat je leuk vind.
Met de angst die jij ergens voor hebt zullen zij dan jou mee proberen onder druk te zetten. Maar ook met iets wat jij leuk vind, zullen ze proberen te verpesten.
Voorbeeld; Mijn grootste angst was om uit huis gezet te worden. Een jaar lang ben ik bedreigd door mijn ex dat ik het huis uit moest. Of, zoals ze zelf dan schreeuwde; je bent zeker te schijterig om te gaan.
Voorbeeld; ik ga graag golfen. Stel dat ik op woensdag dat zou gaan doen, dan werd er op maandag al ruzie gemaakt om ogenschijnlijke futiliteiten . Resultaat was dus (vaak) dat ik dan niet meer op woensdag ging golfen.
Anne-Marie, dank je wel voor je reactie.
Ik heb mij er nog even in verdiept en in het boek (destructieve relaties op de schop) van Jan Storms staat; “deze heeft door gebrek aan inlevingsvermogen een belabberde intuïtie, maar daarentegen een geweldige “neus” voor de zwakke plekken van zijn prooi”.
Wat die “neus” verder inhoudt staat helaas niet beschreven. Ik heb het gelezen als zijnde inlevingsvermogen, maar dat is het dus ook niet.
Hoi Marc,
Als je meer wil weten over wat empathie/inlevingsvermogen daadwerkelijk inhoudt wil ik je van harte op mijn boeken wijzen. Isthe verwijst er in de blog die net geplaatst is ook naar. In mijn werkboek (eerste boek) ga ik uitgebreid in op het verschil tussen cognitieve en affectieve empathie. Het vermogen om slachtoffers te ‘lezen’ en hun zwakke plekken te detecteren verwijst naar coginitieve empathie, en hier scoren mensen met narcisme en psychopathie hoog op. Op het werkelijk meevoelen met een ander (de affectieve empathie) ‘scoren’ narcisten nauwelijks en psychopaten niet.
Nogmaals, voor een uitgebreide uitleg met voorbeelden, zie mijn boeken.
hartelijke groet,
Iris
Dekt de term ‘inlevingsvermogen’ het vermogen anderen te kunnen ‘lezen’?
Ik denk het niet, denk dat dat valt onder de term ‘doorgronden’.
Ik snap de woordkeus, maar ‘inlevingsvermogen’ draagt de suggestie van empathie in zich. Terwijl: als een narcist wéét welke ontreddering zijn gedrag bij een slachtoffer oproept, en er tóch mee doorgaat, dan is dat niet empathisch, maar sadistisch.
Wat ik ervan begrepen heb, is dat ook het verschil tussen een psychopaat en een narcist. Een psychopaat is zich bewust van de destructie, maar het kan hem niets schelen, terwijl een narcist zich er weliswaar onprettig bij voelt (daarom mag je ook niet doen of zijn gedrag kwetsend is), maar vindt dat het hem toekomt zich zo te gedragen.
Veel maakt het ook niet uit, het gedrag van beiden is uitermate schadelijk voor de omgeving.
Hi Marc, ja tuurlijk, snap nu wat je bedoelt! En ook je voorbeelden herken ik in allerlei vormen. Mijn reactie was nogal bot, excuus. Ik verwerk deze ellende door het in eerste instantie te willen begrijpen en in woorden te benoemen. Moet geen taal-strijd worden niet? Sterkte!
“als een narcist wéét welke ontreddering zijn gedrag bij een slachtoffer oproept, en er tóch mee doorgaat, dan is dat niet empathisch, maar sadistisch.”
Bingo.
In mijn ervaring, als ik met derden spreek over het narcistisch misbruik dat ik heb ondergaan, wordt “empathie” vaak beperkt tot slechts het vermogen om je in de ander te verplaatsen. En blijft wat je daar vervolgens mee doet buiten beschouwing. En daar zit hem nou juist de kneep.
Jij zegt heel goed het verschil tussen empathie en sadisme.
Ik heb ooit een goede lezing van Joachim Duyndam (Universiteit voor Humanistiek) over empathie gehoord. Hij is er ook op gepromoveerd. (Wat uiteraard niet automatisch hem een ‘autoriteit’ maakt.)
Zijn slotwoord was voor mij een mooie verduidelijking van wat empathie nou eigenlijk is. “Weet dat je jezelf ‘slechts’ in de ander verplaatst, en nooit helemaal de ander kan ‘zijn’.”
Of zoals ik het zelf maar zie: Empathie is niet zozeer “inleven” als wel “medeleven”.
De narcist (cluster B’s) pikken je leven in (dat is hun controleren van/over je), ze leven niet met je.
Ze erkennen het “zelf” van de ander niet. Dat is géén empathie.
Ter aanvulling op m’n reactie van vanochtend (Rutger | 18 juli 2018 om 08:20):
Ik zocht even of ik de juiste naam wel bij de juiste man had, en toen kwam ik deze online-lezing van hem tegen over empathie: “wat is het wel en wat is het niet?” Die wil ik graag hier even delen:
http://content1b.omroep.nl/urishieldv2/l27m59ba8bff48783f94005b4ef402000000.170c9f380e2710400962ae1ac7b6dada/human/podcast/hoorcolleges/laatjenietgekmaken/deel3_empathie.mp3
Hij is zelf een narcist. Als slachtoffer kun je dit dan ook echt wel onderstrepen. want hij wil sympathie voor zijn ” soort” opwekken. Zo erg zijn ze toch helemaal niet? Loop maar gewoon mee met zijn roedel dan is alles oke.
Wij herkennen dit dan ook. Tis alleen zo dat de buitenwereld ons dan ook weer beschuldigend aanwijst. WIJ hadden het dan ook niet zo bont moeten maken…
tja….zucht….zal altijd een strijd blijven.
Klopt Marjolein. Eigenlijk is het kernpunt van de NPS zó duidelijk waarneembaar dat je wel blind moet zijn om de maskers niet te zien. Dat kunnen wij als ervaringsdeskundigen als de besten. Tegenwoordig is het zelfs een beroep: Ervaringsdeskundige (verslavingszorg en psychiatrie: ‘Herstellen doe je zelf’) Zou ook dé oplossing zijn om de kloof tussen theorie en praktijk vwb NPS te dichten niet? Mja, durf t haast niet te zeggen:…gaat de buitenwereld vast roepen “Welke kloof”??
Dank voor het delen van jullie mening en zorg Mark. Een mooie scherpe titel ook. Ben erg blij met dit stuk omdat ik de laatste tijd worstel met dit onderwerp en het verhaal herken. Geschokt na zulke publicaties, uitspraken …zéker! Klap in je gezicht ofwel na-trap soms. Maar wat te doen?? Na 57 jaar ‘ervaring’ met narcisten in alle vormen en maten, zelfreflectie, kennis NPS, verwerking etc etc, gaan bij mij ongewild maar feilloos alarmbellen rinkelen ivm NPS ‘symptomen’ op welk gebied dan ook. Beroepshalve en op persoonlijk gebied heb ik veel te maken (gehad) met de GGZ en weet van stigma’s, stickers plakken, overal spoken zien of toevalligheden. Daarom ben ik iemand die alarm ofwel intuïtie met feiten onderbouw. Hoe moeilijk dit ook is in het vaak schimmige verborgen onder tafel geschoven wereldje van NPS en de slachtoffers.
Toch is dit onderwerp van groot belang voor ons!! Na alle mishandeling en de daar op volgende dichte deuren op persoonlijk vlak, bevond ik me opeens een niveau hoger: internet, sekte, media, behandelaars… woord en geschrift zegt maar (haha) waar het narcisme of onkunde erover, vanaf spat. Mja….wat te doen nogmaals. Heb als klokkenluider slechte ervaringen zijnde dat ik o.a. ‘plotseling’ verwijderd ben (hoezo discard!!) uit een besloten slachtoffers NPS FB groep daar ik door een beheerdster via PB ge-gaslight werd en dat toen aangaf. Poef!! Weg was ik. Dit is maar 1 van de vele voorbeelden van een samenleving doorspekt met schadelijk verborgen narcisme..
Mijn mening over bovenstaand gebeuren / heer Appelo..? Eén blik op zijn website zegt genoeg. Eén blik op zijn CV…zegt nog meer. Hij is géén psychiater dus narcisme deskundige na 5 jaar studie psychologie??? Media/ radio deskundige?? Boeken..(kopie).publicaties…? Gestopt ben ik met lezen v boeken en glossy (!) bladen van dit kaliber. Appelo schrijft ook voor Psychologie magazine. Dat is dat blad dat journalisten en therapeuten huis-tuin en keuken tips laat geven over zware onderwerpen binnen de psychiatrie:
In 1 artikel betreffende tips om met narcisten om te gaan, volgende tips:
‘Lever nooit openlijk kritiek’. Paar tips verder: ‘spreek hem op zijn gedrag aan’..
Ik kan dit soort dingen niet lezen zonder ‘exposure’ gedachten.. gewoon schadelijk zoiets. Heb ooit eens gereageerd op een artikel maar geen reactie tuurlijk.
Voel me hierover vaak weer typisch in zo’n NSS situatie, je roept maar wordt aangezien voor de ‘crazy’-ex, dochter, werknemer. Iemand een ID??
Anne-Marie. Nee geen idee…die bladen vullen zichzelf wel. Inmiddels wat afgeleerd om anderen, tenzij zeer nabijstaand, uit te leggen wat het is en hoe je het herkent. Meeste mensen hebben werkelijk geen idee hoe beschadigend het is, dodelijk soms. Heel af en toe herken ik er nu eentje, zoals de afgelopen maanden bv een vriendin die ik meer dan 25 jaar ‘kende’. Ineens vielen de schellen me vd ogen en ben ik gaan gebeurtenissen gaan ’turven’ en viel steeds meer op zijn plaats. Bijzonder pijnlijk en schokkend…Achteraf weet ik dat er al veel eerder signalen waren maar duwde ik het weg, ook uit gebrek aan kennis.
Ik wil er geen tijd meer aan kwijt zijn, aan dergelijke lieden, ook niet aan hen fie het bagatelliseren of reageren zoals Appelo wil…we moeten medelijden tonen..begrip etc. Ik heb geen begrip meer over…
Het heeft me járen gekost om overeind te krabbelen en bewaak mijn grenzen steeds beter. Mijn tijd er aan ook!
Je wordt in een welles nietes spel getrokken als je de discussie aangaat met Appelo (aanhangers)…zonde van de tijd en energie…
Pas als je zelf ervaren hebt hoe het is begrijp je dat. Anders vrees ik dat het weinig zin heeft ergens op te reageren en geef je ze alleen een steeds groter podium…en dat gun ik ze niet!
Nooit meer!
De heer Appelo geeft in ieder geval blijk van dat hij geen persoonlijke verantwoordelijkheid kan en wil nemen voor zijn (destructieve) gedrag c.q. zijn Ik. Interview is een zielige poging tot gaslighting van de lezers. Nu maar hopen dat het een denkende lezers zijn.
Heb mezelf gisteren toegesproken om op te houden over Martin Appelo omdat het een mega-trigger voor me is. Echter toch nog dit: ik kan de momenten niet meer bijhouden dat ik aangaande dit onderwerp van verbazing in verbijstering val door de bizarre realiteit. (Mark Twain) Na mijn reaktie hier over het kenbaar maken van ‘ondeskundigheid’ bij klachtencommissies/Tuchtrecht etc zie ik (Linkedin en bol.com) dat Appelo in oktober dit jaar een boek uitgeeft (waar je nu vast een exemplaar van kunt reserveren..) met de titel: “Verslagen door het Tuchtrecht”. In maar liefst weer 176 pagina’s opgeschreven ervaringen van 9 andere (!) zorgverleners geeft hij de werking van het Tuchtrecht een veeg uit de pan…..(staat er) Hoezo ‘Smearcampaign’ dacht ik en hij voelt de bui vast hangen..??? Weer het werkboek van Iris erbij gepakt dat al 2 jaar mn houvast is en dat ik steeds met andere ogen herlees. En ja….ook dit boekje van Appelo voor het goedgelovige Appelo publiek is weer een zalfje op hun wonden. Als ik me niet vergis is externaliseren hier aan de orde? Wat zou de Tuchtraad en media hier van vinden vraag ik me af. De kans is ook groot dat ze het boekje als een lastig vliegje negeren. denk t laatste.
Gaat het in dit boekje niet om zijn eigen berispingen door het tuchtrecht? Als het tenminste dezelfde persoon is in het bigregister? Altijd handig om daar even te kijken.
Dank je Mark!! Ik kan het zelf niet beter verwoorden dan dat jij al hebt gedaan!! Kennelijk ook volgens de vorige reageerders voor mij!
Ik weet van een vriendin dat dit heerschap een zelfverklaard narcist is en ja, ik geloof hem op zijn woord….!!!
Helaas was zij nogal gecharmeerd van zijn boeken en blijkt zij zelfs les te hebben gehad van hem op de sociale academie!
Gruwel dus! Het leverde een pittige avond met haar op waarin ik jouw punten, toen nog niet hier gepubliceerd, stuk voor stuk ook aanhaalde…
Maar misschien moet je zelf slachtoffer zijn geweest van een psychopaat/narcist om het écht te begrijpen dat deze informatie van geen kant klopt!
Hij verkoopt niet voor niets zo goed zei ze…hij is een ervaringsdeskundige…
Tja, zei ik ten slotte, je hebt gelijk…ervaring als dader maar niet als slachtoffer…
Wie Jan Storms leest ziet aan het begin van zijn boek haarfijn uitgelegd hoe het BewustZijn werkt… Hen (de Appelo types) ontbreekt het dus aan bewustzijn…dus kun je het hen niet aanrekenen…het is een stoornis waar niets aan te doen is!
Helaas gaan dit soort HBO opleidingen maar wat graag in zee met deze ‘verleiders’…die rijk worden aan misinformatie…
En tonen zich dus middels de door hun afgeleverde hulpverleners als Functioneel Psychopaat!!!(term zoals Storms het beschrijft)
Het is om te janken!
Is ook toevallig,
Mijn ex is officieel ge-diagnotiseert. (Autisme Asperger, Zeer sterke trekken van NPS, maar net niet voldoende om NPS diagnose vast te stellen)
Mijn Ex heeft ook de sociale acedemie gevolgd. Op het moment dat ik een punt achter de relatie zette kreeg ik het volgende inzicht. Mijn Ex speelde altijd de wijze opvoedende vrouw. Immers had zij er voor gestudeerd.
Totdat ik ineens ging inzien hoe het werkelijk in zijn werk ging.
De wereld denkt dat ze de wijsheid in pacht hebben. Waarom heb je anders een opleiding gevolgd en afgemaakt. Een timmerman moet toch wel kunnen timmeren als hij de timmerschool heeft gevolgd en dat beroep uitoefent? Immers heeft hij het werk en de diploma.
Ik ben gaan inzien dat mijn ex er geen barst van snapt en snapte. Van opvoeden. Ze imiteert en kopieerd gedrag. Ze paste toe wat in de boeken staat. Ze was thuis pedagoogje aan het spelen met haar eigen kinderen.
Op het moment dat wij gingen scheiden begonnen mijn kinderen natuurlijk vragen te stellen. Ik heb mijn kinderen geprobeerd uit te leggen wat er aan de hand was. Waarom ik niet verder kon.
Ik heb ze de vraag gesteld, of ze verschil voelen, als ze om een knuffel vragen bij mij en mijn ex. Hun antwoord was; (mijn dochter) Als mama een knuffel geeft lijkt het net altijd alsof ze een grapje maakt. Dat is nooit echt.
Mijn zoon zei; Als jij mij een knuffel geeft dan voel ik ook echt dat je van mij houd. Bij mama lijkt het altijd een toneelspel. Het voelt koud en onprettig en ongemakkelijk.
Deze vrouw, sociale accademie papieren in de zak, moet onze maatschappij gaan helpen een betere er van te maken? Kinderen verzorgen. Ouderen verzorgen. Jeugd honken bemannen om ontsporende jongeren terug in het juiste pad te krijgen.
Ze heeft geen idee hoe dat moet. Ze is alleen maar een mechanisch werktuig, dat functioneert omdat er brandstof in wordt gegooid. Maar echt inleven, eigen initiatief tonen als iemand het van haar nodig heeft. Samen werken met anderen omdat ze aanvoelt wat er van haar wordt verwacht, Dat zal ze nooit kunnen.
Van de ene kant door haar autisme. Dat vindt ik erg sneu voor haar. Maar zodra de frustratie toeslaat dan komt de genadeloze kant naar boven. En dan is het woord sneu, direct misplaatst. En dat is het lastige van deze mensen, dat ze vaak twee gezichten hebben. En welke is de echte?
Grt r.
De wijze opvoedende vrouw…
Thuis pedagoogje ah spelen..
De wereld denkt dat ze de wijsheid in pacht hebben…
Ja, zij zelf ook…het meest…
Het erge is dat onder de ‘hulpverleners’ idd nogal wat van dit soort lieden zitten…
Hoe hoger opgeleid hoe meer ze voorkomen…
Goed van je om je eigen pad te kiezen!
Ik schrik enorm van dit bericht.
Vooral omdat ik er nog steeds aan twijfel of mijn ex een narcist is en wat er mis is met de narcist. Ik kom er steeds meer achter dat alles valt of staat met hoe ik mij voel, opstel, gedraag. Wel opvallend dat ik dit alleen bij mijn ex heb. Dat ik zo op mijn tenen loop, zo onzeker ben, zo leeg na een contactje met hem. Maar het zit toch echt in mij denk ik. Mijn ex weerspiegelt mijn kwetsbare en zwakke punten. Ws omdat hij zelf precies weet wat ik voel. En door zo zeker te zijn van zichzelf voelt hij zich op dat moment weer even goed. Want hij is dan beter dan ik. Ik voel mij zwakker dan hij.
En zo is het steeds, een grote strijd van wie voelt zich het lekkerst in zijn vel en is hierdoor beter.
Ben ik zelf niet een ras echte narcist?
Ik herken zoveel van een narcist in mij. Vooral die onzekerheid en de waardering van anderen nodig hebben om er toe te doen. Ik heb veel empathie…..
Hoi Ellen, jij schrikt van dit bericht schrijf je, maar ik schrik van jouw bericht, met name dat je zegt: ‘Ben ik zelf niet een ras echte narcist, vanwege die onzekerheid en de waardering van anderen die je nodig hebt’.
Een narcist zal dat nooit zeggen of toegeven, weet dat niet eens te benoemen en als een narcist het al zegt heeft ie dat ooit eens ergens gehoord en bemerkte dat zulke uitspraken wat doen met mensen om hem heen. Dan kan een narcist het gebruiken (spelen) voor eigen belang. Echter hoor en voel je het verschil als je goed in je vel zit. Een narcist zegt het vanuit zijn ratio, zonder enig gevoel en/of emotie of met gespeeld gevoel of emotie. Ja, je voelt het, je weet het. Maar als je gevangen zit in de klauwen van een narcist twijfel je hieraan, omdat je zo graag wil geloven in de narcist. Hiermee wil ik niet zeggen dat het je eigen schuld is hoor, want een narcist láát je geloven in hem of haar.
Ik heb het interview met Appelo gehoord, hij is namelijk ook te beluisteren. De man vertelt zijn waarheid met zoveel overtuiging dat ik begrijp dat mensen die zoekende zijn of onzeker zijn graag in zulke types willen geloven. Hij lijkt heel wat. LIJKT, zeg ik. Gevaarlijk is het, echt waar. En als je wat beter luistert en dus bij jezelf blijft spreekt hij zichzelf regelmatig ook nog tegen en zegt dingen zoals ‘mensen die onzeker zijn, pak ik, want het zijn zwakke kuddedieren’. Ja, hij heeft ruimte gecreëerd voor zichzelf met zijn manipulaties en leugens. Dan zie je ook meteen hoe gemakkelijk mensen hier intrappen, hem volgen, in hem geloven. Precies zoals een narcist te werk gaat.
Totdat je hem van dichtbij leert kennen, dan breken zulke mensen je tot de grond toe af tot er niets van je over is. Tot je totaal afhankelijk van hem (of haar) in zijn schaduw meeloopt om te overleven.
Dag Ellen,
De narcist inventariseert tijdens je omgang met hem wat je zwakke plekken zijn en wat jou triggert. Reageer je ergens NIET op dan zoekt hij naar dát wat je wél raakt. Naast het gas-lighting (heel belangrijk te weten hoe dat in zijn werk gaat als slachtoffer, wat je in het begin absoluut niet door hebt en vaak ook pas later als hij weer iets nieuws als zwak punt van je heeft weten te ontdekken. ONTDEK WAT IS GAS LIGHTING, dan scheelt dat een hoop in energieverlies en leeglopen, en zul je steeds minder gaan twijfelen aan je ”zwakke” punten die eigenlijk je sterke punten zijn, want daar trekt de narcist je leeg).
Hij weet je dan soms te paaien waardoor je denkt dat hij van je houdt, maar op het moment dat je niet meer mee doet, of tegen hem in gaat, zijn er twee andere kenmerken die jou laten zien dat hij met zijn spel bezig is : een vlakke of metalen stem, en/of ogen die leeg en gevoelloos zijn. Een eye-opener waardoor je jezelf niet meer hoeft te vernederen of de schuld naar je toe hoeft te trekken.
Vergeet niet dat de narcist JOU heeft uitgekozen omdat jij de eigenschappen en krachten en energie hebt die hem ontbreken. Dus jij bent zijn bron om iets te zijn!!
En onwilligekeurig laat jij je je krachten en fundament waar je je leven op hebt gebouwd door hem afbreken. Dan stort je in die put. En op het moment dat je weer een beetje bij bent gekomen, dan helpt hij je eruit, omdat hij die krachten en eigenschappen etc. heeft geconsumeerd en ze nu weer bij jou kan halen. En zo herhaalt de geschiedenis zich. Leer het herkennen.
Leer van het 30 dagen agenda plan van Kim Saeed om van hem af te komen.
(loskomen is een jarenplan) maar laat je niet meer intimideren door de zwakheden die hij/zij reflecteert om zich beter te kunnen voelen.
In feite zijn ze niemand!!! en met name zijn keuze voor jou heeft er het meeste onder te lijden.
Leer je chakra’s af te schermen, dat helpt.
Sterkte
Mirjam
Hoi Ellen,
Om je twijfel meteen maar uit de wereld te helpen: dat je je afvraagt of het aan jou kan liggen, sluit uit dat je een narcist bent. Narcisten doen niet aan zelfreflectie, en zullen de oorzaak van problemen al helemaal nooit bij zichzelf zoeken.
Wat waarschijnlijker is, is dat je te maken hebt met projecties. Wat Mirjam terecht aan je schrijft: met gaslighting, verdraaien van de werkelijkheid, liegen en beschuldigen kunnen narcisten je feilloos het gevoel geven dat jij het probleem bent in de communicatie. Iris schrijft in haar boek heel terecht dat dat zelden over feiten gaat, doorgaans over ‘waarden’, waarbij de grenzen van wat normaal en geaccepteerd is constant schuiven. Soms is dat te grotesk voor woorden en voel je je door de idiotie met stomheid geslagen. Heel vaak, zeker bij passief agressieve (coverte) narcisten, is het een spelletje rolomdraaiing. Jij vraagt aan de narcist of datgene wat je tussen de regels door hoort (commentaar op jouw wezen) ook zo bedoeld is, en de narcist roept dat jij toch ook altijd het lelijkste van hem (of haar!) denkt, dat hij (of zij!) zo gekwetst is door jouw gebrek aan vertrouwen. Waar jij zojuist een open gesprek probeerde te voeren, ben je opeens de agressor geworden.
Er zijn talloze variaties op dit thema (zodanig dat er zelfs een model voor is, zoek maar eens op Karpman-driehoek), en geloof me, ze gaan gepaard met de ogenschijnlijk oprechtste betrokkenheid, liefde en zorgzaamheid. Dat iemand zégt het beste met je voor te hebben, maakt dat nog niet waar.
Liefs,
Reigerschap
Dag Reigerschap
Je verwoordt het altijd zo goed met de link naar Iris’ boeken. Knap.
Kan je de film : de dood van stalin, als humoristische tegenhanger met sublieme engelse humor neergezet.
Dan kun je ook nog eens ongelooflijk lachen om de narcist als verknipt persoon.
Groet
Mirjam
Iemand die zichzelf afvraagt of hij een narcist is….is het dus niet!!
Jij bent niet ZelfBewust genoeg nog en daarom prooi van de narcist. Hij zal je op allerlei manieren laten twijfelen aan jeZelf…ja, dus ook of jij zelf misschien de narcist bent…
Hup! Werken aan dat ZelfBeust worden!!
Ellen
Film : de dood van stalin, is een tophumoristische film vertolkt op engels humoristische wijze. Eigenlijk over een narcist en hoe ze angst en verderf zaaien en hoe ze te werk gaan.
Je krijgt op een sndere wijze inzicht en hebt nog een leuke avond ook!!!!
Ook het boek : een dictator als minnaar (over 7 regeringsleiders en een geestelijke vader), laat zowel de charmante kant als onzekere en verwoestende kant zien van deze zieke persoonlijkheden.
Het verhaal van de italiaanse leider vond ik het minst, maar het geeft wel inzicht in hun werkwijze. Maar ook de rol van de partners, en hun jeugd en achtergrond.
Niet om ze te verdedigen maar eerder om Hun frustraties helder te krijgen.
Sterkte
Mirjam
Dank voor alle ondersteunende reacties om mijn bericht waarin ik uit hoe onzeker ik ben en twijfel aan mijn vermogen om iets over een ander te denken. En dan al helemaal dat de ander, mijn ex, een narcist is.
Ik kan het nog steeds niet geloven of wil het niet geloven dat er mensen zijn zoals narcisten. Voelen die niet wat ik voel?
Zo gek. Het beseffen dat het waar kan zijn maakt een enorm verdriet in mij los. Verdriet wat ik eigenlijk helemaal niet wil voelen. Ik vrees dat ik er doorheen moet. Ik wil zo graag verder met mijn leven maar houd mijzelf tegen door steeds maar te denken of ik het wel goed zie, of de ander niet toch heel goed is van binnen, dat de ander alleen zo tegen mij doet omdat ik het toe laat? Wat als ik duidelijker wordt en mijn grenzen aangeef? Er niet meer overheen laat walsen?
Zijn nieuwe vriendin is duidelijk naar hem, zegt hij, en dat doet pijn maar hij leert veel van haar.
Dus zie je, denk ik dan, het ligt aan mij.
Worstel worstel.
En nog meer geworstel als hij blijft zeggen dat ik weer bij hem terug moet komen, of dat hij met onze zoon en mij uit eten wil om het schooljaar af te sluiten “doe eens gek” zegt hij dan “ik trakteer”.
Dan vind ik mijzelf zo kinderachtig om hier niet op te reageren. Maar alle vorige keren waren uiteindelijk niet fijn samen…….daar denk ik nu aan als hij mij weer even in zijn leventje wil hebben.
Met een tegennatuurlijk gevoel houd ik hem nu op afstand. Zo gek.
Maar ik voel meteen dat ik energie overhoudt en dichter bij mezelf blijf.
Beste Ellen
Door je te trakteren of wat dan ook, probeert hij te zien hoeveel Macht hij nog over je heeft.
Ik heb relatief al heel snel met ”mijn” narcist gebroken (1,5 jaar) maar heb mentaal en fysiek zo’n opdonder gehad (door ongeloof), dat ik nu na 3 jaar ondanks ook positieve ontwikkelingen, Nog uitputtingsverschijnselen vertoon die leiden tot ongelooflijke aandoeningen als bv gordelroos en na 7 mnd zware medicatie (regulier, verschrikkelijk) maagaandoeningen kreeg. Iets wat niet bij mij past.
Niet erg opbeurend, maar stop ermee! Niet makkelijk maar voor jezelf , maar je moet!
Je zoontje is ook wijs en probeert jullie beiden als ouder te houden.
Nokken, negeren.
Hoe triest ook voor je zoon.
Red jezelf!
Sterkte
Mirjam
Lieve Ellen, ik zit bijna tegen mn scherm te roepen om je te bereiken…zo herkenbaar wat je schrijft, mijn hart gaat uit naar je. Dit heb ik 2x meegemaakt. Ik weet dat iedereen haar/zijn eigen weg of proces moet volgen hierin maar wellicht heb je toch wat aan deze tips, ervaringen, theorie?! Het állerbelangrijkste én moeilijkste wat je ‘moet’ doen is geen contact met je ex hebben. (hooguit per mail) Je wordt steeds weer gebruikt nu! Hij gebruikt zijn vriendin (vice versa) en je zoon als 3e partij (triangulatie) om je te kwellen. Zij doet dit of dat beter of voor hem bla bla…is toch gelogen (projectie, spiegel) en voor jou NIET van belang!! Uit eten?? Ben je mal!! Weg met die vent! Hij bespeelt je en dat wordt erger en pijnlijker. Stel je grenzen..géén contact, dan kom je eerder los en zie je beter je situatie. Het is bijna niet te geloven zo traumatisch allemaal en dan laat je hem doorgaan met op je hart te trappen en energie uit je te zuigen Geloof mij Ellen, afstand en geen contact is de weg die je uiteindelijk terug zal leiden naar jezelf. En dán doet zo’n ziek persoon je op geen enkel vlak nog wat. Niemand. Hang die laatste zin van je stukje hiervoor maar boven je bed. Sterkte!
Martin Appelo; Het zou je kind maar wezen! Bah, bah. Het is een engerd en dan behoef je hem alleen nog maar te zien, zonder iets van hem gelezen te hebben.
Sinds een week ben ik met mijn zoon van 13 met vakantie.
Ik vind het ontzettend moeilijk om met hem over zijn vader te praten.
Mijn zoon heeft een goede band met hem. Ik zie dat het mijn zoon raakt als ik zijn vader niet wil spreken.
Nu vlak voor de vakantie wilde mijn ex met onze zoon en mij uiteten.
Ik ben hier niet op ingegaan. Behalve gezegd dat ik er nog over na wilde denken (ik kwam mijn ex tegen op straat).
Op de dag van vertrek staat mijn ex in mijn tuin. Volgens mijn zoon wil hij mij een fijne vakantie wensen. Mijn ex weet dat hij noet welkom is in mijn tuin en huis. En toch stond hij er. Het overviel mij dus ik stuurde hem niet weg. Hij vertelde meteen over zijn eigen vakantie en vroeg kort iets over die van ons. Ach, het even oude zelfde liefje met zelfde afloop: leegte, rot gevoel, boosheid.
Mijn zoon zegt: papa kan zich niet inleven in het gevoel van een ander. Het is een soort ziekte van hem. Als ik pijn heb zegt papa “joh, stel je niet aan”. Mijn zoon zegt zijn vader dan op dezelfde manier pijn te doen. Zo kan papa wel voelen wat ik voel. Waarop papa tegen mij zegt “je hebt gelijk, het doet wel pijn”, “sorry”.
Mijn zoon zegt tegen mij dat ik duidelijker tegen papa moet zijn en hem moet laten voelen wat hij mij laat voelen door hem hetzelfde aan te doen. Mijn zoon zegt er wel achteraan dat dit in mijn geval lastiger is. Omdat ik, mama, zo niet in elkaar zit.
Mijn zoon zegt ook de voordelen voor hem van zijn vader te zien. Door papa zijn gebrek aan invoelen in de ander heeft hij in 1 jaar 3 zwemdiploma’s gehaald voor zijn 6de levensjaar. Dit kwam omdat papa hem steeds in het diepe van het zwembad gooide zonder bandjes en hem liet spartelen. En ook nog eens onder water duwde als hij bij papa arriveerde in het midden van het zwembad.
Als moeder vond en vind ik dit nog steeds verschrikkelijk.
Mijn zoon zegt ook dat zijn vader hem meer aan zijn lot over laat en hij hierdoor heel zelfstandig is geworden.
Mijn zoon kan heel goed met zijn vader overweg en ziet dus de voordelen.
Ik vind het knap! Maar maak mij ook zorgen, of is dit onterecht?
Lieve Ellen,
“Mijn zoon kan heel goed met zijn vader overweg en ziet dus de voordelen.”
Probeer dit zinnetje eens: ‘mijn zoon ziet ook de voordelen van het contact met zijn vader (naast de nadelen) en probeert mij te leren dat ik niet ongerust over hem (je zoon) hoef te zijn.’
Wees blij dat je zoon jou vertelt hoe het toegaat bij je ex.
Dat is al heel waardevol – geen geheimen
Bovendien vertelt hij je dat hij er ’tegen’ kan. Het is de vraag of hij het leuk vond, maar hij kan het als realiteit accepteren.
geef hem daar waardering voor
Maar de conclusie trekken dat je zoon dus heel goed met zijn vader overweg kan, is echt veel te positief geformuleerd. En maakt jou weer kleiner.
Terwijl ik in jouw verhaal proef dat jullie een leuke eerlijke stijl van praten met elkaar hebben, en daar zou ik jou weer graag voor willen waarderen.
Hartstikke leuk.
Jullie hebben een goede toekomst voor je – ook al loopt er een narcist rond in de buurt van jullie die je wel goed moet blijven ontmaskeren.
“Met een tegennatuurlijk gevoel houd ik hem nu op afstand. Zo gek.
Maar ik voel meteen dat ik energie overhoud en dichter bij mezelf blijf.”
Dat schrijf je.
Anne-Marie geeft je het advies dat boven je bed te plakken. En te herlezen en te herlezen tot het tot je doordringt.
Dat het ingewikkeld is, dat je telkens moet ontmaskeren en decoderen en het verdriet om wat er gebeurd is in je leven met een narcist, probeert te ontlopen en daar niet kan, ja, daarom schrijf ik aan jou, omdat ik dat tegen mijzelf wil zeggen. Het is zoo herkenbaar.
Heel veel sterkte en liefs, Heleen
Wat fijn jullie reacties! Waarom valt bij mij het kwartje maar niet? Of eventjes waarna het weer wegstuitert.
Ik zit zo op het randje van twijfel: ben ik zo somber, of zie ik het goed en moet ik nu echt mijn eigen leven gaan leven zonder continu met mijn ex in mijn achterhoofd die mee kijkt, beslist en denkt.
Door mijn zoon ontkom ik er niet aan om steeds met hem geconfronteerd te worden. Mijn ex belt elke dag met mijn zoon, nu ook in onze vakantie en appt hem regelmatig……hoe gaat het, wat zijn wij aan het doen en ook wat hij zelf voor geweldigs aan het doen is (nieuw huis, verbouwing, CO2 neutraal, geweldig allemaal!!! )
Lastig lastig lastig. Als ik geen kind met hem had gehad, had ik hem nooit meer gesproken, dat weet ik wel.
Nu heb ik steeds pijn. Alleen maar omdat het zo goed met hem gaat sinds zijn nieuwe vriendin. Zo voel ik het,…..in mijn tijd had hij geen cent te makken……
Waarom het mij nog zo raakt? Wist ik het maar? Omdat mijn zoon er zo wijs over praat “ nu krijg ik …. “.
Allemaal te mooi om op te noemen.
Ik heb nog een lang helingsproces te gaan.
Dank voor jullie bemoedigende reacties!
Echt, ik lees ze, meerdere malen!
Ellen ook dit is allemaal herkenbaar en geloof me, het maakt mij nu soms nog na 20 jaar ( en laatste x 3 jaar voordat ik t doorhad) misselijk als ik zie hoe ze met NIKS kwamen en nu ‘geslaagd’ zijn. Je weet wat de nieuwe vriendin te wachten staat, (helaas) en dat zijn gedrag nu louter opgeblazen valse poeha is om jou pijn te doen. Probeer, alleen indien écht nodig vwb je zoon, te communiceren per mail en sms. Als hij appt met je zoon etc is het hem alléén maar te doen om jou te pesten (narcs zijn niet geïnteresseerd in jonge kinderen) dus toon geen interesse in hun ge-app en gebel. (Ga was vouwen, taart bakken, een atoom splitsen..) Ik zag mezelf achteraf als zo’n nacht-uiltje in het donker die maar tegen een lamp bleef vliegen. Pijnlijk en onnodig. Des te minder je weet, hoort, ziet, ruikt van zulke types des te sneller je heelt en je eigen mooie leven gaat leven.Goed voor je kind en vette deuk in ego v de narc en zn omgeving om Ellen in topvorm te zien!
Super dank voor jullie feedback! Wat heb ik dit nodig, deze ondersteuning.
Het blijft pijnlijk. Vooral omdat mijn ex gewoon heerlijk door leeft en precies doet wat hij leuk vindt. Iets dat ik zou moeten doen maar ik laat helaas nog veel te veel mijn leven negatief beïnvloeden. STOM eigenlijk.
Jullie adviezen, inzichten en tips neem ik zeker mee en hang ze in het zicht. Nogmaals dank!
lieve ellen
Maar op zeker moment moet je er ook iets mee doen.
Klinkt hard, is hard.
M.i. ga je anders met je medestanders in een slachtofferrol zitten.
M.i. net zo energievretend als wat een n. Doet.
ik was me er niet van bewust. Totdat mijn helpers zich van me af keerden.
Nokken. Je niet uit laten lokken.
Ook al gelooft niemand je in zijn of jouw omgeving . The work after is al moeilijk genoeg. Met alle fysieke en mentale aandoeningen die volgen. Die nooit eerder ook maar mininaal zich manifesteerden!
Zelfs als je de eerste stappen hebt gedaan.
Ik spreek uit ervaring. En ik zal met een ieder die reageert niet de enige zijn. Maar een ieder op zijn wijze.
3 jaar ziek, na 1,5 jaar met een narcist. Na 5 weken was ik al leeg. Ondanks dat ik er een einde aan heb gemaakt . Zo snel. En desondanks.
De sterke onafhankelijke IK. Die altijd overal oplossingen voor vond, voor een ieder. Die nu, nog dagelijks, nog narcusten herkent en toch de strijd weer aangaat, en verliest. Wildvreemden.
Die als (zgn. Superieure ) als reisleider mijn zuurverdiende 3 weekse vakantie verknalt. Die het voor elkaar krijgt de groep tegen mij weet in te nemen waardoor IK aansprakelijk word gesteld dooe de reisorganisatie voor alle eruit voortvloeiende kosten . (30 man)
Strijder voor het onrecht die ik ben . Super empathisch en sterk. En altijd laat ik me weer verleiden. En verlies het van de narcist. Die draait en draait.
Ik zend je kracht voor het strijden net liefde. Zo ook mijzelf …. waarin ik faal.
In liefde
Mirjam
De podcasts van Appelo zijn inderdaad erg eenzijdig, en narcisme in de slachtofferrol zettend. Eerlijk gezegd zie ik de connectie niet tussen enerzijds (zware) traumatisering, onveiligheid, oersoepproblemen en anderzijds narcisme.
Je verwacht met een zware opvoedingsachtergrond waar Appelo het over heeft eerder bijv:
Complex trauma, psychose, een vermijdendePS, borderlinePS, afhankelijkePS, erge angst-/stemmingsstoornissen, en in het “minder erge” geval sec codependency. Maar je hebt dan de neiging denken júist geen narcisme verwachten.
Als kind heb ik ook een “kameraad” gehad, was enig kind, met wie ik ongeveer 7 jaar dagelijks om ben gegaan, en later de jaren daarna af en toe om de week omdat ik het benauwd kreeg op 1 of andere manier, al deed hij wel met periodes aardig tegen mij dan, vaak ook niet.
In het huis waar hij opgroeide zijn eerste 21 jaren, waren alle stabiele ingredienten aanwezig:
-Volop rust en vrede, échte oprechte warmte en liefde vanuit zijn ouders naar hem.
– Er werden aan zijn (wan)gedrag op normale manier consequente grenzen gesteld vanaf kleins af aan al.
de straffen waren zeker verre van kleinerend, maar ook niet te soft, wangedrag kreeg oprechte consequenties.
-Hij kreeg misschien wat téveel échte liefdevolle aandacht (wat is teveel echte liefde), misschien dit een oorzaak?
-Zijn prestaties werden niet overgewaardeerd of extra in het licht gezet, maar hij in plaats daarvan gevraagd wat
een normale ouder doet: “Vond je het leuk om te doen”, dus hij werd als persoon normaal gewaardeerd in zijn
prestaties.
-Hij moest gewoon ook met klusjes in huis meehelpen, niet teveel of niet te weinig.
-Hij werd op gezonde manier gestimuleerd om zichzelf te ontwikkelen in het leven, moest wel íets doen, maar
duidelijk dat hij iets moest doen waar hij zich goed bij voelde (dus geen eisen,geen imago en niet met eer
stijken).
-Er werd absoluut niet naar uiterlijkheden en imago gekeken als het ging om kleding, spullen of huisinrichting of
wat dan ook.
Bij deze 3 dingen werd er altijd gekeken, zowel de ouders zelf als de ouders naar hem toe met vragen onderling
als: “Waar voel je je prettig bij” of “wat vind je zélf leuk”. Wel was het zo dat ze veel mooie dingen hadden op veel gebieden, maar hetwerd absoluut niet aan imago of de buitenwereld verbonden, maar omdat ze er zelf van genoten en lieten elkaar ook volledig vrij in dingen, en er was wederzijdse acceptatie.
Het waren echt ontzettend lieve ouders die echt contact met iemands ziel maakten, als ik er een term voor zou gebruiken. En tegelijkertijd werden er normale grenzen gesteld.
Ik kan helemaal niks bedenken, waardoor hij narcistisch zou zijn geworden vanuit huis uit.
Wel is het zo dat hij een echte oogappel was en enig kind, en ik vermoed ook dat hij erg symbiotisch met zijn ouders was. Maar dat staat naar mijn idee buiten narcisme, narcisten kunnen denk ik zowel ‘wel’ als ‘niet’ symbiotisch zijn. Hij is qua onvoorwaarlijke liefde denk ik flink in dosis voorzien, maar dat hoort denk ik ook zo, maar zeker niet qua opvoeding verwend en er waren goede duidelijke grenzen die op fatsoenlijke manier werden gesteld. Wel was hij flink aan de zware kant in postuur, maar is daar op school nooit mee gepest, in de buurt zover ik weet ook niet, zover ik weet dan, misschien sporadisch buiten mijn gezichtveld. Maar gepest worden kan ik ook niet koppelen aan narcistisch worden als ik het zo aanvoel, juist integendeel.
En toch ondanks deze hele goede thuis situatie heeft hij toch echt kwaadaardig narcisme ontwikkeld, zijn gedrag als 17(en eerder ook wel) tot 21 jarige: Aardige mensen/jongeren die het totaal niet verdienen kleineren, mensen uitlachen en met een raar loopje achterna lopen, imago problemen, geen enkele compassie/medeleven hebben (terwijl zijn ouders hem juist compassie hebben aangeleerd qua doen en laten), boven de groep staan en heel arrogant gedrag met erg opgeheven hoofd letterlijk, iedereen negeren die hij minacht, continue aandacht en erkenning zoeken binnen groepen van jongeren die hem volledig aanbaden, binnen die groep ook steeds hetzelfde jongere als zwarte schaap kiezen om kwaad over te spreken/uit te lachen/ouders van die jongere binnen die groep volledig zwart maken of belachelijk maken/ vernederende dingen laten doen en soms zelfs heel gevaarlijke dingen laten doen.
Een soort halfverborgen/halfopenlijk narcisme met op veel momenten (niet altijd) sadistische trekken, ‘niet altijd’ om anderen te laten blijven laten merken dat hij wel een heel goed en slim persoon is. Maar hij was zo verheven en arrogant dat een normaal gesprek met hem hebben voor niemand mogelijk was, zijn hoofd was automatisch altijd zo opgeheven dat hij altijd richting de blauwe lucht keek zowat. Hooguit kon hij wel luisteren naar mensen, om vervolgens daarna niet met hen, maar tegen hen te praten, ook in groepsverband.
Begeven moment maar gelijk in 1 keer mee gebroken, ineens werd het me duidelijk toen ik 24 was, dat hij gewoon echt kwaadaardig is.
Maar de thuissituatie lag het naar mijn idee echt niet aan. Wat zouden nog meer oorzaken kunnen zijn? Of zou het ook echt puur genetisch kunnen zijn zonder externe oorzaak?
Echt geniaal dit, zoveel dank voor het delen! Ik heb vanaf de eerste interviews al een draaiende maag gekregen van die man. Iedereen liep achter hem aan alsof hij de expert was, en ik dacht: Daar gaan we weer?! Zo moeilijk om te beschrijven dit, maar in dit stuk wordt het inderdaad goed verwoord en erg belangrijk dat het wordt beschreven en gezegd. Superfijn!
Ik ben hier net tegenaan gebotst dat iemand dit soort geloof tegen mij aan keerde, vanuit het oogpunt zijn boek, het raakte toch echt mij weer een pijnpunt. Je moet empathie hebben voor de narcist en de narcist is niet alleen narcist (alsof jij dat al niet jarenlang in je hoofd hebt gebruikt en zo mishandelingen opzij hebt gezet) en dat diegene er niets aan kan doen. Verdrietig werd ik er van en triggerde weer een lichaamsreactie. Dat er dat soort boeken op de markt mag komen, tenminste ‘ik wou dat ze niet op de markt mochten komen mits echt specialist’.