Dit is een gastcolumn van Willeke
Graag wil ik jullie attenderen op een radio-uitzending waarin Tako vragen worden gesteld over waar het Verdwenen Zelf zich zo hard voor maakt (zie de podcast onderin deze blog). In het tijdsbestek van een klein uur geeft Tako zeer rake en veelomvattende antwoorden die je kunnen helpen om zelf ook antwoorden te vinden rond alles wat te maken heeft met narcistisch misbruik. Al met al het luisteren zeker waard, ook als je denkt dat je alles al zo’n beetje weet over dit onderwerp. Het biedt herkenning, heldere inzichten en troost.
Hieronder geef ik een paar voorbeelden van onderwerpen en opmerkingen die aan bod kwamen en er voor mij uitsprongen. En ik vertel hierbij mijn gedachtes erover. Schuin gearceerd staan uitspraken van Tako en eronder mijn observaties. Ik zou het ook heel fijn vinden als je jouw gedachtes over de uitzending wil delen, ik heb er zelf echt veel aan gehad!
De authentieke kern vervaagt langzaam maar zeker onder invloed van alle destructie, er is geen ontwikkeling meer mogelijk.
Omdat alle aandacht gericht is op de narcistische ouder , partner of werkgever/collega gaat het helemaal niet over jouw ontwikkeling of groei, die doet niet ter zake. Tenzij jouw promotie of hobby of wat dan ook het belang dient van de narcist, dan staan ze direct klaar om er mee te koop te lopen, om er zelf aandacht voor te krijgen, is mijn ervaring.
Het slachtoffer valt in de valkuil van de eeuwige zelfreflectie.
Omdat je zelf wel de gezonde mogelijkheid hebt om te reflecteren op je eigen gedrag probeer je uit alle macht de oorzaken van de misstanden bij jezelf te zoeken. Maar dit houdt je juist in de greep. Bovendien houden omstanders je daar ook in met opmerkingen als ‘waar twee vechten hebben twee schuld’ of ‘hij /zij heeft het vast niet zo bedoeld’. Zo zijn er talloze opmerkingen boven op de opmerkingen van de narcist die je nog meer kunnen vastzetten.
Als iemand je dagelijks commentaar geeft, controleert en kleineert, dan schaaft het je zelfbeeld weg, druppel voor druppel gaat je zelfbeeld eraan. ‘Zie nu wat je mij hebt laten doen’ is de opmerking van een narcist om zijn eigen mishandeling naar de ander ‘uit te leggen’.
Mijn ervaring is dat de narcist nooit enige verantwoordelijkheid neemt voor zijn eigen gedrag. Zodat als ik wel de verantwoording nam en het pakte negatief uit, dan kon hij mij de schuld daarvan geven. Het lijkt alsof er geen geweten gevormd is en alles zomaar van hem afglijdt.
Slachtoffer worden van een narcist kan werkelijk iedereen overkomen.
Ik heb wel eens gelezen dat ze juist hun prooi zoeken onder mensen die veel te bieden hebben qua intelligentie, ambitie, of creativiteit. Juist omdat ze zelf zo leeg zijn moeten ze het hebben van de bijzondere kwaliteiten van de ander. Dit gegeven troost me dan nog een beetje.
Woorden doen pijn, woorden zijn wapens.
Zelf ken ik beide kanten van mishandeling, zowel de fysieke als de psychische. Echter. als ik geslagen werd door mijn vader dan wist ik dat hij dat niet mocht doen. Maar als er psychische mishandeling plaatsvond door mijn vader en later door mijn ex dan trokken de woorden een spoor van vernieling voordat ik besefte dat het niet klopte wat hij deed. Dat het niet klopte wat er werd gezegd. Bovendien bleef het zich eindeloos herhalen in mijn hoofd. De impact hiervan was voor mij veel groter dan de fysieke klappen.
Eigenlijk word je geëxploiteerd als persoon.
Achteraf kan ik wel zeggen dat de narcisten in mijn leven enorm geprofiteerd hebben van mijn kwaliteiten zoals bijvoorbeeld creativiteit en zorgzaamheid zonder dat daar enige waardering tegenover stond.
Pas als je de kennis hebt over de pathologie, dan pas kun je er duiding en context aan geven.
Kennis is echt macht. Onder andere de boeken van Iris waren voor mij één grote herkenning en erkenning van de situatie waar ik in gezeten zat en gaven me zoveel inzichten. Ik raad voor de mensen die de boeken nog niet kennen echt aan om deze te lezen, ze bieden een enorme verdieping.
Het weggaan bij iemand met (trekken van) narcisme is zo ongeveer het meest krenkende wat je zo iemand aan kan doen… en dan kan het gevaarlijk worden.
In mijn geval begon hij toen een enorm charmeoffensief (op het absurde af) en toen ik daar niet op in ging begon het stalken, de poging tot ouderverstoting, me financieel niets gunnen tot en met mijn rekening leeghalen. Hij ging mijn omgeving beïnvloeden door leugens en bedrog zodat ik bijna niemand meer overhield. Van de inboedel (plus foto’s van mijn eigen kindertijd en van mijn kinderen) heb ik nooit meer iets teruggezien. De scheiding werd eindeloos gerekt met rechtszaken. Ik werd er zo wanhopig van dat ik er suïcidaal van werd omdat ik echt niemand meer vertrouwde. Ik dacht dat als ik er niet meer ben, dat het alleen dan allemaal eindelijk op zal houden. Gelukkig vond ik wel de juiste hulp. Ik had toen ik mijn scheiding inging graag de juiste inzichten gehad, dat had me veel leed bespaard. Gelukkig heb ik nu al jaren een fijne relatie en is mijn leven weer op orde.
Deze radio-uitzending deed me weer even stilstaan bij wat dingen en ik raad hem iedereen van harte aan!
Je kunt de uitzending beluisteren via Soundcloud van Het Hapsis Huis Radio:
of hier via Soundcloud van het Het Hapsis Huis Radio.
8 reacties op “In de valkuil van de eeuwige zelfreflectie – podcast”
Zojuist het programma beluisterd; dit zou wat mij betreft ook op de landelijke radio uitgezonden moeten/mogen worden. Voor mij zijn de stukken over de – voor mij – altijd aanwezige hoop en het twijfelen aan jezelf zo herkenbaar. Inderdaad een aanrader om te beluisteren met dank aan Tako voor zijn heldere uiteenzetting.
Heb net de radio-uitzending (met Tako Engelfriet) beluisterd en het is (ook voor mij) heel herkenbaar. Heb van kinds af aan op m’n tenen gelopen want het was voor mijn ouders nooit goed genoeg. Navolgend volgden ook narcistische of dominante partners op m’n pad, maar ik wist er nooit de vinger op te leggen waarom ‘t mij overkwam 🤷🏼♀️
Pas een paar jaar geleden las ik over “het verdwenen zelf” alsmede over narcisme, gaslighting én triangulatie etc. Het verdwenen zelf is zeker op mij van toepassing, ben nu 62 jaar en lichamelijk maar ook geestelijk niet meer wie ik was en sta al jaren in de overlevingstand.
Het zou bijvoorbeeld al fijn zijn als over een en ander wat meer bekend gemaakt zou worden via radio of t.v. Voor nu gaat mijn dank uit naar Tako voor z’n rustige, heldere en duidelijke uitleg.
Met vriendelijke groet, Els
Goed neer gezet, deze blog! Zo herkenbaar en dat is altijd fijn. Ik ga straks ook zeker de podcast luisteren (het is nu wat vroeg), daar ben ik ook heel benieuwd naar. Ik ga hem ook delen op mijn facebook, hopelijk willen meer mensen luisteren.
Dank je wel, Tako!
Ik heb de uitzending nog niet gehoord, ga ik vandaag doen, maar herken zoveel uit de geschreven tekst.
Iedere keer weer als ik jullie teksten lees, word ik sterker.
Eindelijk mijn broers durven mailen over narcisme van onze moeder en mijn ex man en wat dat met mij heeft gedaan en doet (d.m.v. jullie site doorzenden en persoonlijke mail erbij.)
Groet!
Merel
Dank Tako voor je heldere, rustige en goed verwoorde uitleg over een aantal facetten van wat narcisme is en met je doet. Hoe super zou het zijn dat deze podcast vaker op de radio te beluisteren zou zijn. Wat mij betreft iedere week een herhaling, het is iets wat al veel te lang onbelicht is en is geweest en erger nog dagelijks om ons heen gebeurd. ‘Het verdwenen zelf’ moet daarom meer gezicht en verdiende aandacht krijgen. De boeken van Iris moeten verspreid worden om de invoelende hardwerkende mensen te behoeden en te redden uit het afschuwelijke web dat narcisme heet.
Zinnen als ‘sorry dat ik besta is’ voor mij helaas ook herkenbaar. Mijn visie is; doordat je in je jeugd niet hebt geleerd autonoom te zijn, je in je latere leven naar die dominante (narcistische) mensen trekt. Het ontbreekt hen vaak aan empathisch vermogen wat ons dan weer aantrekt bij hen. Je herkent i.i.g. de (schijn)veiligheid van de begrenzingen en door hard te werken en nog meer te ‘pleasen’ hoop je nu wel op een compliment, bonus en/of liefde. Daarentegen geef je hen meer voeding, ruimte en power om onbegrensd over jou heen te walsen. Wanneer je deze persoon daarop wijst of dreigt te autonoom te worden krijg je ruzie en volgt daarop de stiltedood. Zij bepalen alles en hoe lang deze straf duurt. Vaak in bij zijn van anderen zijn ze weer poeslief, totdat het volgende incident zich aandient.
Het blijft dus onzichtbaar, omdat deze mensen twee gezichten hebben, buitenshuis zijn het vaak zeer charismatische persoonlijkheden en thuis gedragen ze zich als horken. Zij bepalen de regie en jij bent en blijft die speelbal/deurmat. Instanties en rechtbanken inpalmen en bespelen is het dagelijkse spel wat zij al jaren spelen, zij zijn namelijk de experts in het manipuleren.
Wanneer je dus met dit soort mensen in aanraking bent of denkt te zijn, zoek zo snel mogelijk steun bij goede vriendinnen en/of lieve vrienden en zoek hulp bij ‘het verdwenen zelf’!!! Ga weg uit een situatie die destructief voor je is, jij hebt al bewezen dat je loyaal en een doorzetter bent. Zorg goed voor jezelf, het is nu tijd van respect, rust en liefde voor jou!
Ja, Mootje, deze mensen hebben 2 gezichten. en zij gebruiken anderen om er zelf mooier en beter uit te voorschijn te komen. Het ligt immers niet aan hen, jij bent de schuldige dat dingen niet goed gaan. Helaas trappen veel mensen hierin en word je keer op keer zwart gemaakt, tot je er zelf ook in gaat geloven dat het jouw schuld is.
Gelukkig hebben we ook een geweten/ ziel gekregen die ons vertelt dat wij OK zijn en het raar is wat er gebeurt en het NIET aan ons ligt.
Ook ik ben heel dankbaar voor de boeken en alle aandacht dat narcisme nu krijgt. Het zou meer en vaker moeten gebeuren in de media, zodat artsen, hulpverleners, priesters en dominees, en…slachtoffers dit lezen en horen.
Helaas duurde het bij mij ook jaren voor ik in de gaten kreeg dat zowel mijn moeder als mijn ex man narcisten zijn.
Had ik maar eerder geweten dat dit gedrag een naam heeft. Ik voelde wel aan dat er dingen niet klopten, maar wat?
Nog steeds vind ik het moeilijk om dit ” oordeel” over hen uit te spreken, terwijl ik weet dat het waar is.
Rust en liefde voor mezelf heb ik gevonden, nu nog het respect van mijn broers, mijn kinderen, oude vrienden, oud parochieleden e.a. die mij heel veel pijn hebben gedaan door aan de kant van de narcist te gaan staan en dat nog doen. liefs! Merel
Goede uiteenzetting van Tako en goede interviewer. Ik werk in een Buurtteam als gezinswerker en ben ervaringsdeskundige. In complexe echtscheidingen die voor de rechter komen staat het omgangsrecht vaak centraal en wordt er door de rechter een bemiddelingstraject geadviseerd. Als de hulpverlening hierin blindelings meegaat en zich dus niet positioneert op veiligheid, gaat het van kwaad tot erger. Ook de samenwerking tussen jeugdzorg en de volwassenen GGZ moet beter en hulpverleners mogen zich niet meer verschuilen achter hun zogenaamde beroepsgeheim. Nog veel werk te verzetten, maar gelukkig komt er steeds meer aandacht voor, ook binnen de hulpverlening. En ik hoop dat coercive control uiteindelijk hier ook strafbaar word.
De site had ik doorgestuurd naar mijn broers met de vraag of ze hierover na wilden denken. Een heeft vandaag gereageerd, veel vuile was naar mij en… Ik ben de narcist die hij in mij ziet. De appel rolt niet ver van de boom. Ik ben zielig door mijn verhaal te doen en zit in de slachtofferrol. HELP! Zal het ooit veranderen?
Voor mijzelf weet ik dat het niet waar is wat hij schrijft over mij, herken wel dingen, maar niet als narcist, zielig mens of in de slachtofferrol. Ik wil mijn kant van het verhaal doen. Mijn hele leven alle schuld bij mezelf neergelegd, nu weet ik dat dat niet klopt.
Mijn hele leven aan zelfreflectie gedaan, wikken en wegen (ik ben een weegschaal). Nu is het de kunst om in mijzelf te blijven geloven.
Een cadeau was wel dat hij ook narcisme bij mijn moeder had ontdekt.
Zou er nu iets gaan veranderen in zijn denkwijze? Ik hoop het zo!