1 op de 10 jongeren en jongvolwassenen wordt slachtoffer van psychisch geweld. De negatieve impact op de (sociale) ontwikkeling van deze jonge doelgroep is gigantisch. Daarom ontwikkelden wij een training die hen inzichten en handvaten biedt om de mishandeling te leren herkennen en zich uit de greep van de destructieve relatie te bevrijden. Dinsdag 22 november vond de eerste online editie plaats.
De deelnemers (tussen de 15 en 23 jaar) bleken al best wat van het onderwerp af te weten. Zo konden ze heel gerichte vragen stellen via de chat. De groep deed actief mee en er was veel interactie. Het was bovendien mooi om te ontdekken dat er veel nieuwe inzichten ontstonden.
Trainsters Sonja Lucardie en Sonja van Stuijvenberg vonden het leuk om de training te geven. ‘Het is mooi om een positieve bijdrage te leveren aan het toekomstperspectief van de jonge deelnemers. Wij zijn ervan overtuigd dat ze we hen veel belangrijke handvaten hebben kunnen meegeven en dat we hen hebben laten zien dat er hoop is. Dat het mogelijk is om weer de baas over je eigen leven te worden.’
De training heeft het begrip psychisch geweld bovendien tastbaarder gemaakt voor de deelnemers. De herkenning is het startschot voor het herstel. Een van de deelnemers gaf aan: ‘het gaat niet zozeer om dat er iets extreems moet gebeuren om het mishandeling te noemen, maar de intensiteit ervan. Als het ‘te’ wordt. Deze training heeft me nog meer de ogen geopend’. Bijvoorbeeld; als je vriendin elke dag een paar appjes stuurt dan is dat best lief. Maar als ze er elk uur 10 stuurt, met vragen als ‘mis je me’, ‘waar ben je!’, ‘ik kan niet zonder je’, ‘je bent weer te laat!’, dan wordt het best beklemmend. Een afwisseling van liefdesverklaringen en dreigementen. Dat is dus niet leuk meer en dan mag je jezelf de vraag stellen of deze relatie goed voor je is.
Na afloop hebben alle deelnemers een evaluatie ingevuld en de training werd een aantal keer beoordeeld met een 10! Het gemiddelde waarderingscijfer komt uit op een 9,5.
Wij zijn enorm trots op de deelnemers, omdat ze met de deelname aan de training een eerste stap hebben gezet richting het terugpakken van de regie over hun leven. Daarnaast zijn we blij dat wij de stap hebben genomen om een training op maat voor deze doelgroep te ontwikkelen. Door aan te sluiten bij hun belevingswereld kwam de informatie die we hen wilden meegeven echt aan en werden ze geactiveerd om zelf aan de slag te gaan met hun herstel.
De volgende editie van de online workshop staat gepland voor dinsdag 21 februari 2023 om 19.30 uur. Inschrijven is vanaf nu mogelijk via: https://verdwenenzelf.org/jongeren.
Geweldig dat deze online worshop voor jongeren zo’n succes was.
De vraag die meteen bij mij opkomt…hoe krijg je een jongere zover dat hij/zij deze workshop zou willen gaan volgen?
Vooral als ze zelf nog niet door hebben in welk wespen nest ze terecht aan het komen zijn.
Juist bij deze leeftijdsgroep 18-24 jaar heb je snel dat ze vinden dat je je er niet mee moet bemoeien als je je zorgen maakt, terwijl ze zelf (nog) dolgelukkig zijn.
Hi SummerMoon, dank voor je reactie. Door filmpjes te maken, onder andere in samenwerking met het initiatief Stille Schade van Israel van Dorsten, waarin heldere voorbeelden van psychische mishandeling worden gevisualiseerd beogen we bewustwording te creëren. De herkenning die jongeren vinden in de situaties van de filmpjes is de start van de bewustwording.
Dag Iris,
Zijn die filmpjes ergens online beschikbaar? Ik heb in mijn klas (5de leerjaar) namelijk een kind dat in soortgelijke situatie zit en toe is aan hulp.
Hi Sabine,
Op onze pagina https://verdwenenzelf.org/jongeren/ staat een filmpje dat we samen met Israel van Dorsten maakten. Op onze socials, bijvoorbeeld Instagram https://www.instagram.com/het_verdwenen_zelf/ vind je ook de promofilmpjes voor de workshop die ook voor bewustwording zorgen. Veel succes!
Sabine,
Een reactie van een ervaringsdeskundige. Ik kan me voorstellen dat het filmpje van Israël voor een kind uit het 5e leerjaar (basisschool?) nog iets te moeilijk is.
In mijn omgeving zie ik het ook, dat een jongste kind (9jr) inmiddels de diagnose ADHD heeft en daarvoor pillen krijgt om weer “rustig in zijn hoofd” te worden. Terwijl zowel zijn vader als zijn oudere broer helemaal niet leuk met hem omgaan. Hem uitschelden, schreeuwen, uitlachen. De moeder zit daar als empathische vrouw heel erg tussenin omdat ze geen van de hen af wil vallen. Die is nu blij met deze pillen want dan worden de woedeuitbarstingen en toenemende angsten van deze jongen misschien minder.
Doet me heel erg veel pijn om dit aan te zien want het hele gezin is in de ban van die twee. En een filmpje voor dit kind, is er helaas (nog) niet. De moeder moet alle zeilen bijzetten (incl. werk) om alles bij te benen. Die is totaal niet bezig met deze materie.
Net zoals ik dat ooit als slachtoffer ook niet was. Ik had toch geen idee, dat het allemaal totaal niet OK was?
Wat dat betreft is er nog een grote behoefte aan informatie voor bijzonder doelgroepen. Waar moet je beginnen? Zo lastig dit.
Tijdens mij jeugd kwam ik er steeds meer achter dat het gedrag van mijn moeder niet gezond was, kende de term narcisme niet. En wist, diep van binnen, dat het niet aan mij lag, toch bleef ik en slikte en pikte veel.
Getrouwd met een lieve jongen, die steeds meer vreemd gedrag ging vertonen en telkens in de slachtofferrol ging zitten. Pas aan het einde van ons huwelijk ( 29 jaar) zag ik de gelijkenis met mijn moeder.
Jaren na de scheiding viel het woord narcist en kon ik bijna alles aanvinken.
Bijna iedereen geeft mij de schuld, maar IK WEET DAT HET NIET AAN MIJ LAG.
Groet!
Merel ( 73)