Stichting Het Verdwenen Zelf spreekt geregeld op congressen waar professionals van onder andere reclassering, veilig thuis, politie, jeugdhulp, raad van kinderbescherming, maatschappelijk werk en GGZ samenkomen. Ons doel is om hen te trainen in het leren herkennen van narcistische mishandeling zodat ze op basis daarvan de juiste invulling te kunnen geven aan bijvoorbeeld de begeleiding bij een vechtscheiding. Vorige week donderdag sprak Jeannette Schasfoort namens ons op het congres ‘Intieme Terreur’. Dat is ontzettend belangrijk, omdat er immers veel slachtoffers zijn die vastlopen in het systeem. Jeanette sprak uit dat ook eenhoofdig gezag tot de mogelijkheden mag gaan behoren in geval van te grote onveiligheid voor de kinderen.
Rechter en ervaringsdeskundige Nathalie van Waterschoot onderstreepte deze boodschap en verduidelijkte dat ons systeem niet is ingesteld op intieme terreur en dwingende controle. Bij vechtscheidingen gaat het om twee systeemfouten in het familie- en jeugdrecht. Wij weten, door de honderden getuigenissen die wij hebben ontvangen, hoeveel leed dit veroorzaakt. Daarom is het belangrijk dat steeds meer professionals zicht krijgen op wat er mis gaat. Dan kan er naar een oplossing toegewerkt worden.
Systeemfouten ten aanzien van vechtscheidingen
Nathalie lichtte toe dat de eerste systeemfout de frame van ‘vechtscheiding’ is. Doordat er geen goed feitenonderzoek wordt uitgevoerd wordt niet duidelijk wat er écht aan de hand is. Dat er sprake is van één ouder die achter de schermen eenzijdig geweld uitoefent, maar op het toneel sociaal wenselijk gedrag vertoont. Er wordt ook niet gewerkt met bestaande risicoprofielen waarin dwingende controle expliciet terugkomt. Er bestaat dus geen bescherming in het systeem, de intieme terreur wordt juiste verder gefaciliteerd. Ook het aandringen op mediation tussen beide ouders werkt in deze gevallen averechts. Kinderen worden, omdat het goed zou zijn voor hun ontwikkeling om ook de mishandelende ouder te bezoeken, niet beschermd.
Waarom blijven slachtoffers destructieve relaties aangaan?
In de middag gingen Jeannette en Gebi Rodenburg namens het Verdwenen Zelf in op manipulatietechnieken die worden ingezet worden door plegers van dwingende controle. We koppelden deze aan praktijkvoorbeelden zodat deelnemers aan de sessie deze technieken beter leren doorzien.
Het geeft ons hoop dat dit thema steeds meer beter op het vizier komt. Daar blijven wij ons voor inzetten. Ook kwam de term ‘Het Verdwenen Zelf’ een aantal keer voorbij als metafoor. De naam van onze stichting en de tragische uitwerking op slachtoffers die we daarmee willen oproepen blijkt steeds meer een begrip te worden. Daar zijn we blij mee! Stap voor stap gaan we de goede kant op. Als een grote kei in een vijver met grote golven die hopelijk gaan leiden tot nog meer scholing en deskundigheidsbevordering binnen hulpverlening en het juridische kader.
Inderdaad voor slachtoffers is er geen begrip vanuit de instanties maar ook omdat ze neutraal moeten zijn. Vaak voelen de slachtoffers dat er geen begrippen zij voor hun en meestal geven ze vaak op omdat ze vooral bang zijn voor hun daders (bedreigingen emotionele schade, burn out etc…) Maar ook omdat de daders vaak de boel goed kunnen manipuleren en juist ervoor zorgen dat de slachtoffers juist als de daders aangewezen worden. Goed dat nu aandacht gegeven wordt
Ook per gemeente is het belangrijk dat ze deze info krijgen en hoe ze de slachtoffers beter kunnen helpen. Momenteel is er gewoon niks voor de slachtoffers tenminste zo heb ik ook ervaren.
Fantastisch
Ik heb moed voor de toekomst
Mijn kinderen en kleinkinderen kunnen hiervan profiteren
Ik herken mezelf en mijn zoon in dit verhaal. Het is vreselijk geweest en nog steeds voel ik als moeder de gevolgen van mijn narcistische ex. Mijn zoon is zwaar beschadigd en niet zichzelf opnieuw uitvinden. Ik zie hier om dit te lezen over het inzicht bij professionals een lichtpuntje.
Wat ook kan spelen.. De narcistische partner en de dependent partner, dus de ouders die geen vechtscheiding aangaan maar waar ook degelijk wat aan de hand is. Een voorbeeld is vanuit mijn vader die op mijn verhaal zei ‘ik kan het mij niet herinneren’ en verder niets zei; een psycholoog die hier dan ook niets op zegt. Een moeder die dan vanuit mijn brief dat ik me door haar in de steek gelaten voel, alleen maar zegt ‘ja ja ja’ qua houding ook terugdringt, duidelijk lichaamshouding toont, verder ook niets zegt. Ook geen acht geeft.
Wat ik bedoel bij werk hiermee, is inderdaad zowel ook mijn vader die werk ook misbruikt tegen mij, namelijk de clienten van hem en dat hij coach is bij een jongerenclub. Idem dito mijn hulpverleenster die ook schreeuwde tegen haar man en haar man zich inslikte/abrupt stil was, ook hier vermoed ik dat de man dependent is. – Samen tonen zij aan de buitenwereld een goed beeld maar zijn er ook zeker wel signalen zoals mijn moeder een verlengstuk is en op werk tramalant is met ‘een medewerkster’ die gevoelig is en door alle collega’s tegenwind krijgt, me moeder die ook daarover zegt ‘overgevoelig type’, dat je ook hier een actieve-codependent signaal mee kunt signaleren, wat thuis dan bij mijn narcistische vader overslaat naar ‘dependent’ aan man (waar zij denk ik vroeger ook codependent was) – wat mijn vader dan weer misbruikt door ook te zeggen ‘ja jij doet de zorg voor lizet’ – moet hij het wel eens doen, dan krijgt hij een briefje van mijn moeder met voorgeschotelde teksten of komt hij geheel onzeker voor mij staan om mij alsnog later neer te halen (1 op 1)
Bij mijn vechtscheiding werd uiteindelijk het eenhoofdig gezag aan de terreurdader toegekend.
Hoe gaan rechters dat in de toekomst goed na? Of de rapporten van jeugdzorg, RvdK, etc. kloppen?
Kan me er vooralsnog niets bij voorstellen gezien de tijdsdruk van de rechters en de invloed van jeugdzorg c.s.
Hoi anoniem,
Wat ernstig dat juist de pleger eenhoofdig gezag kreeg, veel sterkte.
Dit komt veel te vaak voor. De situatie in Nederland is ernstig. We delen je zorg w.b. rech en jeugdbescherming.
Als stichting doen we wat we kunnen om de ernst van wat er mis gaat over te brengen en te laten zien wat er anders kan, maar we kunnen het helaas niet oplossen. Ook zijn wij een kleine stichting met weinig middelen.
We kunnen maar voor een klein stukje meewerken aan een oplossing. Toch is het een klein stukje. Zo zijn er meerderen gelukkig en elke steen in de vijver is er 1.
hartelijke groet,
Mark Lindeberg
Wat fijn te horen dat weer een stukje helderder omschreven wordt waar het precies misgaat. Het vraagt een lange adem en de inzet van velen om meer bewustwording voort te brengen. Heel fijn ook dat HVZ hier zo duidelijk een plek in verworven heeft. Lieve groet, Aurora
Omkering in het familie recht heb ik ook mee te maken, meermaals zelfs.
Daarom pleit ik ervoor dat rechters verplichte scholing moeten volgen èn een functinerings gesprek ipv klachten regeling.
Verdere Oplossing: wijzing wetten dwz:
Wetsvoorstel 1:
Eenzijdige scheiding mag niet worden toegestaan wanneer diegene het GGZ traject niet wil afmaken ondanks persoonlijkheid stoornis.
Wetsvoorstel 2:
Advocaten niet beschermen maar berechten wanneer ze feitelijke onjuistheden ook tegengestelde waarheden in procedures opschrijven (liegen)
Je kan hiervan geen aangifte doen bij de politie (smaad laster)
Wetsvoorstel 3: directie mag niet met ouders ingesprek over kind via Veilig Thuis.
Wetsvoorstel 4: gedupeerden van Veilig Thuis / DUO / Belastingdienst / Kindtoeslagen ruimhartig schadeloos stellen.