Eén op de vier vrouwen en eén op de zes mannen ervaren huiselijk geweld in hun leven. Daarom maakte de gemeente Camden (UK) de korte video ‘Know you’re not alone’. Met de video hopen ze slachtoffers te bereiken zodat ze passende hulp kunnen vinden.
De boodschap van de campagne is dat iedereen slachtoffer kan worden; ongeacht leeftijd, gender-identiteit, opleidingsniveau, seksuele geaardheid of cultuur.
In de video wordt inzicht gegeven in:
🚩 tekenen van mishandeling
🚩 controlerend gedrag
🚩 emotioneel en psychische mishandeling
🚩 sociaal misbruik en isoleren
🚩 financiële mishandeling
🚩 fysiek en seksueel geweld.
In Engeland is men zeer actief en bekend met de thematiek van narcistische mishandeling. Wij zetten ons al 10 jaar in om dit onderwerp in Nederland op de kaart te zetten. Dit doen we via de boeken van Iris Koops (https://lnkd.in/em8Dccze), trainingen voor slachtoffers (https://lnkd.in/e62zdAxY) én professionals (https://lnkd.in/eASyVyPQ via het aangesloten landelijke netwerk van 30 gespecialiseerde psychologen, therapeuten en coaches.
Triggerwarning: deze video bevat aangrijpende beelden die voor bezoekers van onze website wellicht erg confronterend zijn.
Wat een duidelijk en professionele video. Heel krachtig en herkenbaar.
De tranen liepen over mijn wangen bij het zien van deze video. Narcisten, het zijn monsters in allerlei gedaanten.
Omdat ik in de bieb zit en geen koptelefoon bij me heb, kan ik het filmpje niet afdraaien, maar wel antwoord geven op de vraag.
Ik zag een tijd geleden op straat een moeder boos aan haar kind trekken. Een jongen van een jaar of acht. Haar boosheid duurde best lang. Iedereen liep voorbij. Ik ook. Maar het voelde niet goed om door te lopen. Ik liep terug met de gedachte: als ze nog zo boos op dat kind inpraat en eraan staat te trekken dan grijp ik in. En ja, die moeder ging maar door met kwaad zijn. Ziende op mezelf – ik ben een goed-genoeg-moeder en deed ook niet altijd alles goed – greep ik in en zei iets als dat de moeder volwassen is en het kind een kind. De moeder boos natuurlijk. Waar bemoeide ik me mee? Maar het gezicht van het kind vergeet ik niet weer. Met open mond en een en al verbazing stond erop te lezen: jij moet opkomen voor mijn moeder, niet voor mij.
Dit is psychisch geweld dat in de samenleving ingebakken zit. Nederland staat op de 20ste plaats betreft de rechten van het kind heb ik gehoord in het nieuws.
Heel duidelijk. Ik wou dat we hier ook zo actief waren als Engeland, ook het niet zichtbare psychische mishandeling, dreigingen, name calling, schreeuwen, subtiel neerhalen van een persoon, nu wordt het nog te veel toegestaan. Persoonlijk vind ik ‘grensoverschrijdend gedrag’ ook te lief voor wat bepaalde woorden en acties met je doet geheel geestelijk en lichamelijk.