‘Om kippenvel van te krijgen!’

Met grote waardering delen we het diepgaande artikel van HP/De Tijd, geschreven door onderzoeksjournalist Marieke Sjerps. Een gesprek met ons gewaardeerde netwerklid en deskundige psycholoog NIP, Gebi Rodenburg, belicht de ingewikkelde aard van emotionele en psychische mishandeling en de sluipende invloed van narcisme.

Dit artikel biedt een belangrijke stap in de richting van meer bewustwording en erkenning. We hopen dat het lezen van deze ervaringen en inzichten slachtoffers van narcistisch geweld een gevoel van validatie en begrip biedt. Onthoud dat je niet alleen bent op je pad naar herstel.

Hieronder staan enkele van de krachtige citaten die Gebi Rodenburg in het artikel deelt, waarmee ze ons helpt de complexiteit en de verborgen pijn van narcistisch misbruik te begrijpen:

‘Gebi Rodenburg (58) is sinds 1990 psycholoog, maar pas zeven jaar geleden las ze voor het eerst de boeken van Iris Koops over de diepe sporen die psychisch misbruik bij mensen nalaat in. ‘Toen vielen de schellen van mijn ogen’, vertelt ze. ‘Ik begon de dynamiek van de dwingende controle en het verhulde karakter van dit misbruik in de praktijk te herkennen. Rodenburg sloot zich aan bij het landelijk netwerk van Het Verdwenen Zelf en behandelt inmiddels veel cliënten die met deze vorm van mishandeling te maken hadden, of hebben. ‘Sommigen hebben zonder succes al jaren een hulpverleningstraject achter de rug’, vertelt ze. ‘Met allerlei misdiagnoses, zoals een angststoornis, stemmingsstoornis of depressie. Maar als ik naar hun situatie kijk blijken ze last te hebben van het narcistisch slachtoffersyndroom. Met henzelf is niets mis; ze hebben heel normale reacties op jarenlange mishandeling. Reacties die veel overeenkomen met PTSS, het posttraumatisch stresssyndroom.’

‘Dát psycholoog Rodenburg jarenlang bij dit soort klachten niet aan mogelijk psychisch geweld dacht, is niet verwonderlijk. Nog altijd zijn de gevolgen van pervers narcistisch misbruik in Nederland vrij onbekend en onbegrepen. In opleidingen komt het fenomeen niet of nauwelijks aan de orde, laat staan dat er richtlijnen zijn om slachtoffers van een narcistische, of psychopathische pleger te herkennen en te behandelen. En hoewel onderzoek van onder meer de Nederlandse Studie naar Depressie en Angst (NESDA) uitwijst dat ruim de helft van de mensen met een zware depressie of angstklachten vormen van psychische mishandeling heeft meegemaakt, wordt er zelden gedacht aan de gevolgen daarvan.’

‘Veel therapeuten blijven erbij dat beide partijen een aandeel hebben in conflicten, vertelt Rodenburg. Pleger en slachtoffer moeten er samen uitkomen, vinden ze. ‘Bij normale vechtpartijen en onenigheid gaat dit op. Dan verwijs je naar mediation of relatietherapie, of je raadt iemand aan een assertiviteitscursus te volgen. Maar als het om narcistische mishandeling gaat, adviseer ik dat niet meer, want die “oplossingen” zullen de mishandeling juist verergeren. Die zijn olie op het vuur. Psychisch geweld is namelijk ongelijkwaardig.’ De pleger zal, zo vertelt Rodenburg, het mea-culpa-spel glimlachend meespelen en vervolgens weer op de oude voet verdergaan. ‘Dit fenomeen vraagt om een moreel standpunt, namelijk: níemand mag zo met een ander omgaan. Narcistisch of niet, iedereen blijft verantwoordelijk voor zijn eigen denken en handelen.’

‘Grofweg zijn er openlijke en verborgen narcisten. De openlijke zijn makkelijk herkenbaar, ze verbloemen hun machtswellust en gewetenloosheid niet. De verborgen narcistische persoonlijkheid heeft echter verschillende maskers en is veel moeilijker te herkennen. Op het podium laat die een heel andere persoon zien dan achter de coulissen in het directe contact met een familielid, collega, of partner.’

‘Dat slachtoffers op den duur geïsoleerd raken, is evident. Niemand zal ze geloven. Bewust of onbewust raken omstanders zelfs medeplichtig. Ze kijken weg, of gaan mee in het narratief dat het slachtoffer altijd zo achterdochtig is, of niet gezellig. Zijn of haar gedrag wordt dan makkelijk verkeerd uitgelegd. Slachtoffers worden zo al snel het zwarte schaap.’

‘De bedoeling van de pleger is binding, in welke context dan ook. Die is een meester in het scannen van de ander: wat zijn diens gevoelige punten? De partner, baas, of trainer zal zijn slachtoffer eerst erg ophemelen. Daarna haalt die zonder scrupules zijn slachtoffer op die gevoelige punten onderuit.’

We moedigen iedereen aan om het volledige artikel te lezen. Het is tot 26 maart verkrijgbaar in de winkel of online tegen een kleine bijdrage via deze link. Een waardevolle leeservaring die het bewustzijn over narcistisch misbruik verder verdiept.

7 gedachten aan “‘Om kippenvel van te krijgen!’”

  1. Ik heb slechte ervaringen.. al die 40 jaar.. geen contact met een narcist mogelijk, maar ook niet met de hulpverlening, voor een beetje diepgang, de werkelijke psychologie achter je leven met de narcist, waar een gemiddelde psycholoog juist uitermate geïnteresseerd in had moeten zijn, maakte dat mijn leven definitief kapot ging. Je wordt m.i. niet gered, niet geheeld, daar waar het had gemoeten.

  2. Wat een duidelijk artikel, fantastisch!
    In het AD heeft afgelopen week ook een artikel gestaan : ” jij ziet het verkeerd”, wat ben ik blij met alle aandacht over narcisme, verborgen of niet.
    Hopelijk opent het de ogen van velen, professionals en mensen die hieronder lijden.
    Ga zo door!

    Groet!
    Merel ( 74)

  3. Ik heb gister het tijdschrift gekocht en het artikel gelezen. Hartstikke sterk artikel! Wat mij het allermeest raakte was ‘dat je zo niet met mensen om hoort te gaan’. In mijn woorden terug gezegd. JUIST. Zoals de narcisten en psychopaten zich gedragen is ONGEWENSD gedrag.

  4. PS: wat me ook raakte is dat sommige mensen als kind hun leven lang – dus tot in de volwassenheid – last van een narcistische ouder hebben. Dat is ook bij mij zo. Zo kun je er nooit een punt achter zetten tot ze dood is.

    1. Hallo Susan, helaas stopt het na haar dood ook niet, weet ik uit ervaring. Mijn narcistische moeder overleed toen ik 50 was ( wat een bevrijding), nu ben ik 74 en wordt door familieleden en mensen die haar gekend hebben nog steeds verguisd en niet geloofd. Veel mensen kan ik negeren, maar mijn eigen kinderen ( mijn ex is ook een narcist) en broers ( zonen van narcistische moeder) dat is een ander verhaal en zij prijzen de narcist de hemel in.
      In jezelf blijven geloven is het beste wat we kunnen doen. Ook al slaat de twijfel weleens toe ” was het nou echt zo erg”?, diep van binnen weet ik dat ik de waarheid spreek en daar hou ik me aan vast.
      Veel sterkte!
      Liefs!
      Merel ( 74)

      1. Hallo Merel.
        Ik heb je veel gevolgd in wat je schreef en jouw situatie is zeer ernstig. Om je kinderen, dat vind ik verschrikkelijk! De waarheid maakt vrij. Jij weet wat je is overkomen. God ook. Liefde is niet blij met ongerechtigheid, maar met de waarheid.
        Wat bij mij nog een staartje kan hebben, is GELD. Haar erfenis. Ze wilde mij wilsonbekwaam maken, maar ze is nu zelf door de rechter wilsonbekwaam gemaakt. Ik denk door onrealistische ideeën over mij.
        Ik heb heel veel steun gehad aan de boeken van Iris. Psychisch en emotioneel ben ik er klaar mee. Mijn familie was ik toch al kwijt. Helemaal geen contact meer mee. Alleen mijn zus is een beetje wakker en ze zegt inmiddels: “Moeder is gestoord, jij niet.”

        Ik vertrouw niets totdat alles in kannen en kruiken is. Gewoon een gezond wantrouwen. Met narcisten en psychopaten weet je het nooit.
        Jij ook veel sterkte! En liefs. 🌻

Geef een reactie

Alleen de voornaam of een pseudoniem wordt bij plaatsing gebruikt. Het e-mailadres wordt niet getoond in de reacties.

Bij het plaatsen van een reactie ga je akkoord met de richtlijnen. Op basis hiervan worden de berichten ook gemodereerd. Het kan daardoor enige tijd duren voor je reactie zichtbaar is op de website. Stichting Het Verdwenen Zelf behoudt zich het recht voor om reacties aan te passen of niet te plaatsen.