Oud-topturnster Petra Witjes lanceerde deze week haar boek ‘Door de pijn heen’ waarin ze een een heldere en invoelbare indruk geeft van wat de eenzijdige machtsongelijke dynamiek van dwingende controle inhoudt en hoe dit eruit ziet vanuit het perspectief van een jong talentvol kind in een afhankelijke en kwetsbare positie. Het boek biedt veel herkenning en erkenning voor slachtoffers van deze dynamiek.
Het gedrag van de pleger – waarbij het gaat om een patroon van emotionele en psychische, maar soms ook fysieke mishandeling – hebben we in kaart gebracht met de infographic ‘Dwingende Controle in Beeld’. Het is indrukwekkend om te zien hoeveel facetten er ingezet zijn om de jonge turnster naar ‘de top’ te brengen. In dit artikel, verschenen op BNNVARA Joop, lichten we deze visie toe, lees hier het hele artikel: https://www.bnnvara.nl/…/topsport-en-dwingende-controle…
‘Petra Witjes voert je mee naar een onzichtbare wereld waar dwingende controle de scepter zwaait. Ze maakt het isolement zichtbaar en de beklemming intens voelbaar. Absolute erkenning voor slachtoffers van een vergelijkbare machtsongelijke dynamiek en een eyeopener voor omstanders’.
Gebi Rodenburg (psycholoog NIP en staflid Stichting Het Verdwenen Zelf)
Petra: ‘Met mijn boek ‘𝘿𝙤𝙤𝙧 𝙙𝙚 𝙥𝙞𝙟𝙣 𝙝𝙚𝙚𝙣’ hoop ik een inspiratie te zijn voor anderen en letterlijk de ogen te openen. Want wat ik heb meegemaakt in de sport, gebeurt in zoveel meer systemen/ situaties. Het vergt moed om je uit te spreken. Hoe hard je ook wordt tegengewerkt, hoeveel druk er ook wordt gezet, laat je de mond niet snoeren. En ook al wordt de waarheid afgedekt, vroeg of laat komt die wel boven drijven. Heb vertrouwen daarin.’
Link naar infographic Dwingende Controle in Beeld: https://verdwenenzelf.org/…/Infographic-Dwingende…
Link naar artikel uitwerking infographic: https://verdwenenzelf.org/…/het-onzichtbare-zichtbaar…/
2 reacties op “Topsport én dwingende controle: een recept voor kindermishandeling”
Narcisme is overal. In de sportwereld [ik heb er over gelezen in het nieuws] maar ook in bedrijven en instanties. In de politiek. Alles heeft zijn eigen verhaal en het is allemaal even erg. Beangstigend ook, vind ik. Als herstellende gedupeerde valt het me snel op.
Er zijn mensen en soms zelfs slachtoffers die het wel gelukt is om te praten, blijven zitten in het plaatje ‘praten met elkaar’ terwijl dat gewoon niet altijd lukt, niet elke dader gaat praten, gaat in ontkenning, schuld terugschuiven of zelfs misbruiken voor smaad/laster. Daarom is het erg nodig om “omstanders’ zoveel mogelijk te laten weten zodat ‘victim blaming’ niet meer gebeurt. Zodra omstanders “gaslighting/dwingende controle” oppakken en slachtoffer helpen, hebben daders ook geen gereedschap meer, geen triangulatie en dus geen verdere invloed. Want net als hierboven, het gebeurt in alle lagen, instanties, verenigingen, forums voor artiesten, politieke groepen. Helaas wordt “gaslighting” momenteel veel te veel geaccepteerd in politiek, onder het mom “eigen mening” of “ik ga over mijn eigen woorden”- het wordt misbruikt”