Dit is een gedicht van Romilda
Een leven vol vreugde en verdriet.
Gevolgen… een huwelijk gaat teniet.
Een nieuwe weg en nieuwe kansen.
Opnieuw met andere mannen sjansen.
Ze voelt zich vrouw en hij is daar.
Aandacht, liefde, het voelt zo waar.
Ze past zich aan en is heel trouw.
Beetje bij beetje verdwijnt de zelfbewuste vrouw.
Vandaag staat ze op, kijkt in de spiegel en overweegt…
Waar is ze nou, wie is ze nou?
Gebroken, depressief en compleet leeg gezogen.
Misbruikt en bedrogen.
Ze maakt haar keus en gaat.
De man is gekrenkt en kwaad.
Hij die alles voor haar deed en nu niet meer bestaat.
Zijn ego krijgt een flinke knauw.
Hij laat haar gaan zonder een enkele traan.
Jaren vagen weg, lijken niet te hebben bestaan.
Hij draait zich om en gaat door,
naar het volgende slachtoffer op zijn vernietigende spoor…
De vrouw kijkt in de spiegel en ziet zich staan.
Ze zoekt zichzelf en voelt een traan.
Ze is gebroken en alleen…
Maar ze komt terug en sterker dan voorheen.
Niemand die haar groei nog zal tegen houden.
Ze gaat voor de toekomst, vol vertrouwen.
Sluit het boek “narcist verleden”
Leeft in het nu en het heden.
Er komt een lach op haar gelaat
Ze weet…
Ik ben het dubbel en dwars waard!!!
Romilda
23 reacties op “Eenzaam samen”
Heel prachtig & zeer treffend!
Een knap stukje poëzie! Dankje.
Mooi verwoord, Je oude depressieve zelf vermoord.
Wat dood is hoort dood te blijven en net als ieder ander persoon neem je de herinnering mee en gaat met de ervaringen door.
Schenkt slechts alleen aan de positieve gedachten gehoor!
Gedachtes worden dingen, denk goed en goed komt tegemoet
prachtig, ontroerend. Zo gaat het, en helaas nog steeds. Absoluut meer bekendheid over het narcisme is heel, heel erg noodzakelijk.!!!!
Wat mooi! Ik herken alles! Ga ervoor, je bent t dubbel en dwars waard!!!
Heel erg mooi!!
Knap verwoord zo in dichtvorm! Het genieten van het nu, juist wij kunnen dit… omdat we toen wel moesten. Geniet!
Zo waar. Tranen… Zo herkenbaar. Zit nog in het proces zo rauw. Voel langzaam de kracht om te overleven.
Ik zit ook nog vol in het rauwe proces. Heb het gedicht geschreven nadat ik op deze site terecht kwam en de wereld opnieuw voor mij open ging. Heb nog hele heftige momenten maar lees dan mijn eigen gedicht terug.
Schouders recht op en doorgaan. Twee passen vooruit en 1 naar achter. We overleven en leren. Dit nooit meer !
Succes 👍
Heel mooi. Ik zit er nog middenin helaas maar er komt een dag dat het einde van jouw gedicht ook voor mij waarheid wordt .
Wat mooi en goed verwoord
Wouw heel herkenbaar! Slachtoffer zijn van een narcist in je relatie verwoest soms heel je leven!
Mooi zeg precies zoals het mij is overkomen. Heb nu na een half jaar 2 slechte en 5 goede dagen. Dat waren er 7.
Sterkte
Mooi getalenteerde gedicht vanuit je hart
Prachtig verwoord, bedankt om je delen. Heel herkenbaar.
Ik weet er alles van om je eenzaam te voelen. In feiten als je in nood zit dan lijkt alles zo ver van je vandaan te zijn, dat je geen uitweg meer ziet. Maar het is goed om verder je gevoelens te delen met z’n allen. Dat maakt je minder eenzaam, want als ieder mee levend is met anderen is eenzaamheid niet nodig.
Ook ik zit er nog midden in. Al 9 maanden aan het knokken om mezelf terug te vinden na deze uitzichtloze relatie. Maar dit gedicht….zo treffend. Precies zoals het is. Dank je wel Romilda.
Mooi verwoord en oh, zo herkenbaar!!
Prachtig gedicht, zo treffend verwoord. Het is mijn mantra geworden, steeds lees ik het en voel me dan wat sterker. Zit middenin een heel nare scheiding, na een huwelijk van 41 jaar.
Partner 10 jaar geleden na een burn-out bij psychiater terecht gekomen. Gediagnostiseerd , persoonlijksstoornis, o.a. Narcisme en borderliner.
Had toen nog nooit wat van narcisme gelezen of gehoord. Ben daar over gaan lezen, het eerste wat ik dacht , ik ben niet gek dus. De puzzel viel in elkaar. Toch doorgegaan, dacht dat gaan we wel redden.Was te afhankelijk en angstig voor het onbekende, het alleen zijn.. Laatste jaren waren een hel. De stap genomen naar de advocaat, woedend gekrenkt was hij. Ik was uit het patroon gestapt. Wat er de afgelopen 4 maanden over me heen is gekomen is vreselijk. Af en toe twijfel. Hoe moet dit in godsnaam goedkomen. Maar vecht door voor mijn bestaan. Hij manipuleert naar de kinderen, we hebben er 4, hij slachtoffert en is zo zielig. Maar ondertussen belaagt hij mij met treiterende mails. Niet willen betalen enz. Ik blijf in de luwte, maar af en toe zou ik het ze zo graag willen zeggen. De jongste is 6 jaar geleden het huis uit gegaan. Toen was het hek van de dam. Hij had vrij spel. Ze weten diep in hun hart wel van het karakter van hun vader. Maar kinderen zijn loyaal. Ook al zijn ze volwassen, probeer daar begrip voor te hebben.
Ooit gaat het goedkomen daar ben ik van overtuigd. Maar zal een lange weg zijn.
Heftig.
Het is een verborgen leed waar we in zaten of in zitten. Mijn ex heeft mij financieel en emotioneel helemaal leeg getrokken.
Behalve mijn kleren en hondjes moet ik weer vanaf nul beginnen.
Een hard gelach als je de 50 gepasseerd bent.
Maar niks is onmogelijk! Zoals ik in mijn gedicht schrijft… ik kom terug en sterker als ooit!
Ik hoef me niet meer anders voor te doen. Niet meer constant op mijn tenen te lopen om alles perfect te houden. Dit geeft al een hoop rust. Elke dag groeit mijn zelfvertrouwen weer een beetje meer.
Ook ik lees vaak mijn gedicht terug als ik even een terugval heb.
Ik wens je alle kracht en sterkte.
We zijn sterke vrouwen anders hadden we het nooit zolang volgehouden .
Gisteren is het verleden en morgen de toekomst !!
Heel mooi verwoord, heel herkenbaar. Bedankt om het te delen, dat helpt ook anderen die hetzelfde meemaken of meemaakten. Stine
Wat mooi.
Mijn gedicht na één van mijn gesprekken bij de psycholoog/haptonoom.
Besef van leven
De boosheid verdwenen de warboel ontkluwd.
Het verdriet in volle kracht nog lang niet geluwd.
Het besef van verlies het rouwen aanvaard.
Mijn liefde nu voor mezelf bewaard.
Het gat in mijn hart gevuld met pijn.
Daar zal eens het lieve het mooie weer zijn.
Mijn ziel zal helen op de littekens na.
Daarom weet IK dat IK uit leven besta.
Alie