Dit is een gastcolumn van Pieter.
Ik lees hier alle verhalen over ervaringen met narcisten en herken er veel van. Met narcisten is niet samen te leven en toch doen mensen dat en houden het soms ook nog veel te lang vol. Maar als je leest hoeveel schade deze mensen oplopen zou ik wensen dat iedereen op tijd de narcist herkent om die dan te kunnen vermijden.
Eerst mijn verhaal; mijn vader was de baas in huis, dat liet hij regelmatig merken, bijv. als hij op TV naar sport wilde kijken werd de TV op een sportkanaal gezet ook al zaten wij midden in een film. Hij riep dan: ‘Ik breng hier het geld binnen dus ik bepaal waar we naar kijken’. Als we aan tafel zaten en hij morste eten, kreeg altijd één van zijn kinderen de schuld, ook al hadden we er niks mee te maken.
We waren met vier kinderen, drie ervan deden precies wat hij wilde en hadden dus weinig last van hem. Vanaf het begin van mijn pubertijd ging het bij mij mis, ik kon niet leren. Pas op mijn vijftigste levensjaar kwam ik er bij toeval achter dat ik ADD heb, een aandachtsstoornis net als ADHD.
In de vijftiger jaren toen ik op de lagere school zat, had niemand daar nog van gehoord. Ik kon dus echt niet leren, ook al werd ik ontelbare keren door psychologen getest en kwam daar steeds uit dat ik bovenmatig intelligent was. In die periode ben ik ook begonnen met nagelbijten. Kinderen die zich in het gezin ‘klem’ gezet voelen willen er zich als het ware uitbijten. Kinderen die nagelbijten moet je in de gaten houden, er gebeurt iets in hun leven waar ze zich geen raad mee weten.
Ik snap nu wel dat mijn ouders mij totaal niet begrepen, mijn vader riep regelmatig dat ik er met mijn pet naar gooide om hun te pesten. Op mijn 11e jaar, nog nooit langer dan een dag van huis weggeweest, werd ik op een jongensinternaat gezet, een katholieke kostschool. Omdat ik daar onder dwang wel presteerde, bevestigde dat mijn vader dat ik het wel kon maar niet wilde.
Als kind wil je graag dat je ouders tevreden zijn met jouw aanwezigheid, je wilt horen: ”ik ben trots op jou” , maar ik heb dat nooit gehoord. En omdat het kind dat toch graag wilde horen, leerde ik mij een gedrag aan om te ‘pleasen’. Ik deed mij jonger voor dan ik was en dat voorkwam dat het thuis nog erger werd. Ik werd dus als het ware beloond voor mijn ‘eager to please’ gedrag, ook toen ik ouder werd, kwam dit gedrag mij vaker goed te pas.
Ik ben voor mijn dienstplicht soldaat geweest, ik was een ‘jongen’ onder mannen en ook toen heeft mijn overlevingsgedrag mij behoed voor pesterijen die in het leger heel normaal werden gevonden. Ik vertoonde dat gedrag alleen wanneer ik geconfronteerd werd met lange mannen, zekere mannen, dominante mannen en narcistische mannen. Ja dan blijven er maar weinig ‘normale’ mannen over, onder hen zocht ik dan ook mijn vrienden.
Dat overlevingsgedrag zette ik onbewust in, het was niet zo dat ik dat expres deed, nee zodra ik voelde dat ik iemand tegenover mij had, man of vrouw, waarbij ik het idee kreeg dat die wel eens hetzelfde gedrag zou kunnen hebben als mijn vader, gedroeg ik mij onderdanig. Ik ging die persoon pleasen, door bijvoorbeeld te zeggen: “Wat goed van jou dat jij dat kan” of “ik zou dat niet kunnen hoor” “kan jij mij daarbij helpen” …. Precies het gedrag waar narcisten zo gevoelig voor zijn.
Het lijkt wel alsof ik dan ook steeds tegen narcisten aanliep, in mijn werk en in mijn hobby en in het verenigingsleven. Narcisten vinden het prettig bewonderd te worden en gingen vaak met mij een ‘vriendschap’ aan. In het begin voelde ik me er prettig bij, want narcisten zijn in het begin bereid je veel te geven, ze halen je als het ware binnen. Maar als het wat langer duurt, gaan ze steeds meer eisen stellen. Ik ben intelligent genoeg om op een bepaald moment in te zien dat ze daarbij steeds over mijn grenzen gaan. Dan komt er een moment dat het wat mij betreft genoeg is en toon ik mijn ware aard en zeg: STOP!
Dan breekt de pleur…uit, dan worden ze heel gemeen. Ze houden er niet van op hun fouten gewezen te worden en gaan in de aanval. Ik heb in mijn 68 jarige leven een hele sliert heel boze narcisten achter mij gelaten en als blikken konden doden was ik er al lang niet meer geweest.
Ik ben in therapie gegaan en kwam er toen pas achter dat ik dat overlevingsgedrag dat ik mij als kind aangeleerd had, nog steeds te pas en onpas inzette met alle gevolgen van dien. Tijdens de therapie leerde ik welke situaties mij ‘triggerden’ om dat gedrag in te zetten en leerde ik dat te vermijden. Ik leerde ook onderscheid te maken in mensen die het beste met mij voor hadden en mensen die ik beter kon vermijden. Ik ben me er nu meer van bewust en kan met veel moeite voorkomen steeds dezelfde fouten te maken.
Pieter
30 reacties op “Narcisme herkennen en er ver weg van blijven”
Hey Pieter, wat moedig om je verhaal te delen. Ik leef met je mee en wens je nog veel moed toe. Zou ik je via deze weg kunnen vragen op welke therapeut je een beroep hebt gedaan. Ik ervaar zelf wat moeilijkheden om goeie hulpverlening te vinden. Heel veel succes!
Velen gaan in therapie, daar heb ik bewondering voor!
Beetje ‘jaloers’ ook.
Je verhaal of verhalen vertellen aan mensen die je geloven.
Zo ook bewondering voor en beetje ‘jaloers’ op mensen die een boek schrijven maar bij mij zou dat boek ook niet uitgegeven kunnen worden zoals iemand verteld op deze site.
In therapie gaan zou ik absoluut niet durven want mijn ervaringen met mensen met een NPS zijn steeds weer dat alle ‘zwakheden’ (in hun ogen is dat dus ook in therapie gaan) tegen mij gebruikt zullen worden.
Aanvankelijk vond ik therapie duur en kan het niet betalen maar achteraf blij het niet gedaan te hebben en verder te leren d.m.v. sites als deze en (werk)boeken want een aantal mensen met een NPS uit mijn ervaringen gingen naar de politie en die vroegen bij mijn toenmalige huisarts na of er sprake was/is van psychische problemen en therapie. Nee dus. Wil er niet aan denken wat er was gebeurd bij een Ja…
Pieter, ook ik ben mij er altijd van bewust!
Coby
Huh, een huisarts mag dit soort persoonlijke informatie toch helemaal niet geven?
Lieve Coby, medische informatie valt onder het beroepsgeheim, dat mag nooit ofte nooit gegeven worden aan iemand anders dan jou..! Heb je het nooit zo gezien dat in therapie gaan misschien nu nog een zwakheid is (het is juist heel sterk en moedig van je), maar dat die kan omgezet worden in een kracht? Ik ervaar veel taboe in je comment, en veel resonantie naar de buitenwereld toe van wat ze (van je) denken. Je verdient een hart onder de riem om toch de stap te zetten, want dan zal je vrij en onafhankelijk zijn. Dikke knuffel.
Lieve mensen,
Het is dan ook mijn huisarts niet meer.
Met de regels van de privacy wordt zeer verschillend omgegaan, zo ook met het beroepsgeheim en/of de gemeentelijke basis administratie.
Zonder bangmakerij vraag ik iedereen heel goed op te letten en eventueel dossiers op te vragen en na te kijken.
Er hoeft geen kwade opzet in het spel te zijn, bijvoorbeeld: een oudere hulpverlener die dossiers bijhoudt op geboortedatum en meerdere mensen met dezelfde geboortedatum in de praktijk heeft, echt zelf meegemaakt.
Misschien zijn de slachtoffers van personen met een NPS zelfs wel beter in het goed opletten geworden dan anderen.
Het is mijn kracht en die kracht probeer ik over te brengen op mijn dierbaren. Noem het achterdocht maar dan achterdocht die ons iets positiefs brengt.
De mensen achter ‘het verdwenen zelf’ voelen voor mij als zeer betrouwbaar en de site met de boeken waren en zijn voor mij therapeutisch!
Pas goed op jezelf!
Coby
Coby, dank voor je reactie. Ik snap heel goed dat je wantrouwend staat tegenover de persoon waar jij je hele ziel en zaligheid gaat neerleggen. Zo zei ik bij de intake dat ik geen therapie van een man wilde, want ik wist dat hij mij zou kunnen triggeren in mijn onderdanige rol. Ik ging overstag toen ik te weten kwam dat mijn therapeut homo is, want bij de meeste homo’s die ik in mijn leven tegengekomen ben, heb ik die neiging niet. Die zijn bereid goed naar je te luisteren en te zorgen dat je je op je gemak te voelt. Test je therapeut door hem te vragen of hij ooit wel eens spijt heeft betuigd. Ik had het geluk dat ik mijn therapie niet zelf hoefde te betalen, het was 1e lijnstherapie en ik had een doorverwijzing.
Mijn therapeut gebruikte de methode PRI waarbij hij gaat kijken waar jouw gedachten, handelingen en angsten zijn ontstaan. Hierbij een stukje uit het boek Illusies wat mij zo aanspraak en waar ik herkenning in vond:
“Nadat we als kind niet hebben gekregen wat we graag wilden omdat er waarschijnlijk iets mis is met ons zelf, ontdekken we de hoop om daar iets aan te doen. Als ik dat weet door te achterhalen wat ik denk dat er door mijn ouders van mij wordt verwacht dan kan ik de volgende stap zetten: heel hard mijn best gaan doen om aan die verwachtingen te voldoen. Omdat ik wèl deug als ik aan hun verwachtingen voldoe en als ik deug zal ik zeker krijgen wat ik nodig heb”. Dit is wat Ingeborg Bosch noemt “Valse Hoop”. Daarmee ontwikkel je een gedrag om steeds mensen te pleasen. Voorbeeld: ik hoor mensen vaak zeggen: als ik af val zal ik zeker een relatie krijgen of ‘als hem verwen zal hij mij wel aardiger vinden’.De harde waarheid is dat we niet krijgen wat we nodig hebben. Het ligt niet aan jou dat je niet krijgt wat je graag wil maar aan het onvermogen van de ander om voor jou open te staan. Ik kan jullie dat boek aanraden.
Dank voor het delen van je verhaal en je positieve ervaringen met een kundige therapeut(e).
Goed omschreven Pieter, en wat ik van sommigen hoor over hulp die duur is, je kunt natuurlijk ook via de huisarts naar een goede psycholoog gaan, dan kost het je alleen het eigen risico. Natuurlijk wel oppassen dat dat geen narcist is, maar sprekend voor mezelf; er zitten hele goede tussen en mijn geluk is dat ik zo iemand heb getroffen. Dat nagelbijten maakte voor mij ook wel wat meer duidelijk. Veel sterkte gewenst voor je toekomst, en wat heeft dat narcisme toch een negatieve invloed Pieter, inderdaad nog tot op latere leeftijd . Maar het is nooit te laat om je te wapenen tegen dergelijke negatieve lieden.
Het is niet gemakkelijk om direct te ontdekken of er sprake is van narcisme bij een hulpverlener. Zeker niet als het om verborgen narcisme gaat.
Het is superfijn Maria, dat jij wel de juiste getroffen hebt.
In geval de verkeerde op je pad komt, dit overkwam mij recent, dan heeft dat een behoorlijke impact. Eerst rationaliseerde ik het nog weg. Toen alles volledig doorgedrongen was, werd ik heel erg verdrietig.
Onderschat het niet. Een verkeerd gekozen therapeut kan je behoorlijk onderuit halen en beschadigen. En het herstel duurt hierdoor langer.
Bij het verdwenen zelf zijn tevens therapeuten aangesloten die je (deels) vergoed kunt krijgen indien je aanvullend verzekerd bent. Je hebt dan in elk geval te maken met mensen die tevens ervaringsdeskundige zijn naast de specifieke scholing die zij volgden bij het verdwenen zelf.
Er is een lijst mbt deze aangesloten hulpverleners op te vragen bij het secretariaat.
Dag Pieter,
Ondanks de misere achter je verhaal, en zo vele slachtoffers onder ons, ervoer ik toch ook een “dikke neus” in je verhaal. Dat vond ik wel leuk, m.n. “ik heb in mijn leven een hele sliert narcisten achter me gelaten”‘. Prachtig!
Je intelligentie, je tot hier en niet verder, naast je overlevingsgedrag hebben je uiteindelijk, met therapie, toch het werkelijke (over)leven als victorie toebedeeld.
Chapeau.
En dat kietelen van de narcist, wanneer het jou uitkomt, om dat moment te passeren vind ik ook geweldig.
Zelf ben ik daar niet zo diplomatiek in, sinds ik ontdekt heb (na 1,5 jaar lijden door de narcist) hoe m.n. de verborgen narcist in elkaar zit. Op het moment dat ik maar énig gevoel van narcisme bespeur, kap ik acuut met contact met zo iemand, na korte of lange kennismaking. Jouw tactiek is minder abrupt en daar heb ik toch ook wel bewondering voor.
Dat wilde ik je graag laten weten.
Dank voor je verhaal.
Mirjam
Heel herkenbaar, het hele blog. Het zou mijn vader kunnen zijn. Wat mij vooral bijblijft in dit blog is het ‘overlevingsgedrag’. Ik betrap me er nog weleens op dat ik mezelf ‘klein’ maak, kinderachtig gedrag vertoon. Het is een soort van tweede natuur geworden. Ik merk ook dat als ik dat doe bij mensen die normaal zijn, ik al snel in de gaten heb dat ik dat doe en dat ik dan weer gewoon mezelf kan zijn. Ik heb ook snel in de gaten dat ik te maken heb met een narcist, die me dan probeert in te pakken, zich door mijn overlevingsgedrag helemaal top voelt.
Goed dat je het zo duidelijk benoemt en omschrijft. Belangrijk detail vind ik dat!
Hoi Pieter. Wat je zegt, precies mijn verhaal: `Het lijkt wel alsof ik dan ook steeds tegen narcisten aanliep, in mijn werk en in mijn hobby en in het verenigingsleven. Narcisten vinden het prettig bewonderd te worden en gingen vaak met mij een ‘vriendschap’ aan. In het begin voelde ik me er prettig bij, want narcisten zijn in het begin bereid je veel te geven, ze halen je als het ware binnen. Maar als het wat langer duurt, gaan ze steeds meer eisen stellen.’
Zeer herkenbaar wat je schrijft. Ik vond mezelf achteraf vaak naïef. Nog niks wetende van het fenomeen narcisme. Drie jaar geleden kon ik dat duiden na de zoveelste vertrouwenscrisis en kwam er achter dat ik ze aantrok als vliegen op stroop, niet omdat omdat ik goedgelovig zou zijn, maar omdat ik iedereen een kans wil geven, zelfs een tweede of een derde. Iets moreels uit een degelijk gereformeerde opvoeding wat achteraf waardeloos bleek te zijn.
Ha, nu herken ik narcisten en zuigers meteen. Nog eerder dan dat ze mij herkennen als prooi. Heb er sinds mijn grote bewustwording ook nooit meer last van. Het zijn trollen die schielijk wegglippen zogauw ik ze herken. Daar kan ik toch van genieten!
Harold dan ben je toch verder dan ik Want zoals ik hier wel vaker lees, ik trek narcisten als het ware aan of beter nog gezegd het lijkt wel alsof ik ze op zoek. Ik las dat laatst in een boek dat wanneer je als kind aandacht te kort heb gehad van je ouders, dat je steeds op zoek blijft naar mensen die je aandacht willen geven. Narcisten hebben daar een antenne voor en geven jou maar wat graag aandacht om je opeens in hun web te trekken.
Dag Pieter, dank voor je verhaal. De positie die jij kreeg toegewezen als kind was die van scapegoat…drager van alle shit behorend bij de zieke persoonlijkheid van je vader. Zijn schaduwkanten dumpte hij lekker op jou.
Nou Pieter dat is voor mij heel herkenbaar. Waar ik achter ben gekomen is dat dit betekent dat wij eigenlijk heel veel goeds in ons hebben dat wij deze shit van een ander kunnen dragen. Dit in tegenstelling tot broers en zussen die deze behandeling niet kregen. Vaak is er ook de golden child. Die word dan en laat zich groomen als narcist voor de toekomst. Wat een ellende richt deze ziekte toch aan.
Terugkomend op mijn punt: wij zijn empaths…mensen die invoelend, meevoelend en empatisch zijn. Iets wat een narcist niet kan. Geen compassie en geen inleving mogelijk. Enkel met verstand niet met het hart. Daarom zijn ze zo pissig op ons! In ons zien ze hun tekortkomingen gespiegeld.
Blijf jezelf trouw Pieter en stel grenzen aan deze luitjes. Zij tappen energie af. Grens je af…
steeds meer empaths zijn aan het wakker worden…het wordt dus lastiger voor narcisten om aan energie te komen …ik lach me rot nu…ik ruik deze lui op afstand…jij zo te lezen ook.
Succes en blijf jezelf trouw. Gerry
Wat een (h)erkenning, dank jullie wel. Ik zeg wel stoer dat ik dat gedrag niet meer toepas maar betrap me telkens weer op dat ik dat nog doe. Dat ‘Eager to please’ gedrag heeft me ook veel voordeel opgeleverd, ik kreeg daardoor veel meer van, vooral narcistische, mannen gedaan. Ze zouden het mij wel even laten zien, hoe het moet en ik maakte er gebruik van dat zij het werk deden waar ik niet veel zin in had.Maar dan is er eigenlijk geen weg meer terug.
Ik vertel hierover een voorbeeld dat recent speelt. Ik heb een kernkwaliteit dus een taak waar ik goed in ben en anderen willen daar graag van leren. Zo komt er een man in beeld, 10 jaar jonger, die vraagt of hij vaker met mij mee kan want hij wil mijn kernkwaliteit ook graag leren. De man is in het leven geslaagd, is directeur, heeft meerdere auto’s…Nou ja men noemt dat geslaagd, ik ben niet zo materialistisch ingesteld.
Al gauw gaat hij mij als klankbord gebruiken voor al zijn prestaties en meteen stond ik op scherp. Toch betrapte ik mij er op dat ik mij als een kleine jongen ging gedragen. Hij complimenteert mij vaak, te vaak. Hij is aardig, vraagt regelmatig of ik met hem mee ga en de laatste keer bood hij mij nogal duur materiaal aan, wat ik goed kan gebruiken. Hij vertelde laatst dat hij wat problemen heeft met iemand en ik vroeg hem of hij tegen die persoon wel eens sorry had gezegd. Dat is voor mij, één van de manieren om te testen of ik met een Narcist te maken heb. Hij antwoordde dat hij dat eigenlijk nooit zegt. Oké, dat is duidelijk maar nu mijn dilemma, hij is ècht heel aardig, bereid om alles voor mij te doen maar jullie en ik weten dat dit zijn manier is om mensen naar zijn web te lokken. Eenmaal vastgekleefd zal de spin zijn ware aard tonen en dan herhaalt zich een situatie die ik maar al te vaak heb meegemaakt. Maar om hem nu meteen uit de weg gaan … ik twijfel nog en heb natuurlijk net een mooi kado gehad…zucht
Ik heb wel eens een film gezien waarin vanuit de ruimte mensen werden “overgenomen’ ze zagen er nog net zo uit als hun mede aardbewoners maar waren geen mensen meer. Als je om je heen kijkt, naar je vrienden, collega’s, buren dan ontdek je steeds meer mensen met narcisme. Eigenlijk zijn het zombies, die ons willen domineren. Ze hebben totaal geen inlevingsvermogen, zijn heel erg op zichzelf gericht. Een normaal gesprek waarbij de ander echt belangstelling voor je heeft zonder het gesprek meteen naar zich toe te trekken, dat lukt bijna niet meer. Er zou in de media veel meer aandacht voor moeten komen want jouw narcistische ex maakt snel nieuwe slachtoffers. Misschien moeten we bij elke ex een review zetten, zodat zijn of haar nieuwe dates eerst even kunnen lezen wat voor vlees ze in de kuip hebben.
Ik weet nu waar mijn gedrag vandaan komt maar het vermijden van personen die mij willen domineren dat is nog een ander verhaal.
Hallo Pieter,
“Eager to please” is in de basis een goede eigenschap. Je bepaalt zelf wie je “pleased”!
Dat is de basis, blijf bij jezelf. Je kent en herkent je valkuilen. Loop ervan weg of bepaal zelf wat je wel en niet wilt doen. Bescherm jezelf en zorg dat je niet in zijn netten terecht komt. Take care!
Beste Pieter,
Je beschrijft het hierboven zelf al, maar dat pleasen is m.i.toch een vorm van manipulatie. Het is heel begrijpelijk dat je zoiets ontwikkelt. Als je narcistisch wordt opgevoed voel je je als kind heel machteloos en als je dan merkt dat bepaald gedrag in de smaak valt…..Maar het lijkt me niet prettig voor jezelf. Het levert ook geen gelijkwaardige, vrije relatie met de ander op. Het lijkt me waardevol om te leren gewoon iets aan iemand te vragen als je wat wil. Dan hoef je niet te “slijmen”. Diegene kan dan vrij beslissen of hij je wel of niet wil helpen. Je weet dan in ieder geval zeker dat diegene dat bewust en uit vrije wil doet. Dat geeft denk ik een veel prettiger verhouding met anderen.
Daar moest ik even over nadenken, heb het zelf nooit als manipuleren gezien, maar misschien heb je wel gelijk.Bij sommige mensen lukte het me op deze manier dingen gedaan te krijgen, waarover ze zelf verbaasd waren dat ze dat voor mij deden. Dus dan heb ik ze inderdaad gemanipuleerd. Toch was het niet mijn insteek,vooral omdat het onbewust gedrag was/is.
Beste Pieter,
Misschien heeft het iets te maken met je gevoel van eigenwaarde en vertrouwen in de medemens. Het vertrouwen dat er best mensen zijn die “zo goed” zijn jou ergens mee te willen helpen, met “no strings attached”. Hooguit dat zo iemand er bij jou weer op vertrouwt dat ze ook eens bij jou kunnen aankloppen als dat nodig mocht zijn. Bij gebrek aan vertrouwen lijk je nu op zoek naar mensen die je “zo gek” kan krijgen.
Mooie analyse lijkt mij.
Wat ik moeilijk vind is dat in zijn algemeenheid er veel aan zelfdiagnostiek gedaan lijkt te worden. Heeft de persoon die nu als narcist benoemd wordt dat etiket ook echt gekregen van een zorgverlener? Ik ben bang van niet. In mijn geval heeft de narcist/psychopaat uit het verledem keurig de hulpverleners omzijld en om de tuin geleidt. En de persoon waar ik nu mee ben komt uit een gezin waar er minimaal 1 is die heb ik als het ware ‘ontmaskerd’ door het lezen vd boeken van Iris. Ik wist dat er dingen niet klopten. Maar het is schokkend als je ziet hoe waar het is. Partner heeft ook veel trekken, maar lijkt zich niet bewust dat als kind ook al slachtoffer!!! Ernstig!!! Ik ben opgegroeid als kind met ouders die narcistisch zijn, pa ook psychopatische trekken. Nu na het lezen van Iris haar boeken pas betekenis kunnen geven aan de ervaringen. Partner heeft zeker ook nps trekken maar niet ernatig. Maar er schuilt ook een gevaar in; dat je iedereen zo gaat wantrouwen en bekijken en beoordelen. Er zijn gelukkig ook hele mooie niet narcistische mensen op de wereld!
Sinds ik hier lees en schrijf ben ik er meer mee bezig dan daar voor en inderdaad ik kijk nu naar vooral mannen of ze voldoen aan het profiel van een narcist. En heb ontdekt dat er veel mannen in mijn omgeving zijn die geheel of gedeeltelijk aan dat profiel voldoen. Ik ’test’ ze in gedachten op
1.Hoeveel gemeende belangstelling heb je eigenlijk voor mij, vraag je wel eens hoe het mij gaat? En reageer je daar empathisch op of trek je het gesprek meteen naar jou toe?
2. Gebruik je mij als klankbord, krijg ik voortdurend alles over jouw successen te horen
3.Geef je wel eens toe dat je je vergist hebt, zeg je wel eens ‘sorry”?
4. Neem je wel eens wat van mij aan of weet je het altijd beter?
En dan kom ik de laatste tijd tot de schokkende ontdekking dat er om mij heen veel vooral mannen zijn die aan dat profiel voldoen. Zou dat de reden zijn dat ik meer vriendinnen heb dan vrienden….
Iedereen heeft in meer of mindere mate narcistische trekken. NPS waar we het hier over hebben is een stoornis, een regelmatig terugkerende stoornis met als grootste mankement; een totaal gebrek aan empathie. De zaken die je opnoemt vallen niet noodzakelijk onder narcisme maar wel onzekerheid. Niet zo gek in deze prestatiegerichte – o wat heb ik een geweldig leven op het net – doe maar gek dan ben je pas normaal 😉 – maatschappij.
Eng dus wat je m.i. doet waarmee je ‘slachtoffers’ van echte nps-ers en psychopaten ernstig tekort schiet. Had je zelf deze ervaring dan had je bovenstaande niet getypt. Want geloof me het gaat vele malen dieper dan een checklijstje in een enkel gesprekje afvinken.
Thea, ik ben wel degelijk slachtoffer, niet alleen van mijn vader maar van vele mannen met NPS waarmee ik in mijn leven ben geconfronteerd. Ik ben een potentieel slachtoffer voor mannen met NPS, het lijkt wel alsof ik ze naar me toe trek. Wat ik er van geleerd heb is dat ik ze de laatste jaren op tijd herken. Het lijstje wat ik maakte, is voor mij de herkenning. Zodra mannen aan meerdere punten voldoen ben ik alert. Zeker hebben mannen met enkele kenmerken niet allemaal NPS, maar ik ben op mijn hoede want als ik moet wachten tot ik zeker weet dat ik met een NPS man/vrouw van te doen heb, ben ik al te laat. Ik hoop eigenlijk met mijn lijstje anderen voor het zelfde te behoeden. Want je weet best dat een persoon met NPS zich het begin zich zeer charmant gedraagt.
ik bedoelde niet te zeggen dat je geen slachtoffer bent, dat is niet aan mij. Wel dat je juist moet proberen jezelf niet als een slachtoffer te zien immers speel jijzelf ook een actieve rol in het aantrekken van deze mannen en het ermee verder gaan, net zoals ik dat deed. Probeer geen eisen te stellen aan de ander maar juist bij jezelf te ontdekken wat de narcist jou geeft wat jij aan jouzelf zou moeten geven. Een andere vraag zou kunnen zijn: welk patroon/ gedrag uit jouw jeugd herken je in de narcist want het is een gegeven dat we zoeken binnen onze comfortzone, hoe fucked up deze ‘comfort’zone ook is. Het is als volgt: Als jij met angst blijft leven blijf je de verkeerde mannen aantrekken. Pas als jij een lijstje voor jezelf maakt waar jijzelf aan moet voldoen, sta je in jouw kracht. Snap je dat dan een actievere benadering is van het probleem dan een lijstje waar anderen aan moeten voldoen?. Ik denk dat je met jouw lijstje ook een hoop leuke kerels misloopt, nobody is perfect immers. Geloof in jezelf en werk aan jezelf, benadruk de positieve dingen van hetgeen je nu hebt ( waar je dankbaar voor bent) en schrijf ze op, hang ze aan de muur. Ook jouw normen en waarden!
Wie dat niet respecteert hoort niet in jouw leven, narcist of geen narcist, hoe goodlooking of charmant ze ook zijn en ja dat zijn ze…onecht en getraind in het herkennen van jouw kwetsbare gevoelens en benodigdheden.
Ik ben inmiddels 1,5 verder nadat ik na de zoveelste leugen waar hij echt niet meer onderuit kon, hem verliet. Maar bijna dagelijks nog spoken zijn leugens door mijn hoofd; de kleine dingen die je een kind vergeeft maar die bij hem al wezen op de grote problematiek van zijn stoornis. Alles, opleiding , waar hij had gewoond, zgn eigen bedrijven, zijn talenten, zijn aanwezigheid op sexdatingsites, echt alles was een leugen vanaf het eerste moment!!! Er waren van die momenten nu twee jaar geleden dat ik zijn sadisme sarcasme voelde en om je een voorbeeld te noemen, dat ging zo; hij vroeg me eerder naar hem toe te komen en met hem mee te gaan naar zijn fysio. Een nare kerel, sarcastisch ook, en hij voelde zich als een vis in het water bij hem. Na dit bezoek gingen we een hapje eten en plots vertelde hij me dat hij advies had gegeven aan organisaties ( iets wat ik korte tijd had gedaan). Ik stond paf, daar zat ineens na een jaar ‘relatie’ een totale onbekende naast me. Ik verbaast van deze ommekeer kon niet anders dan meeknikken en bij terugkomst ging zijn commentaar op mij gewoon verder. Ongelooflijk dat een man die zo lief kon zijn zich kennelijk onbewust van deze kant kon laten zien. Dit was een teken aan de wand maar er waren er veel meer…zaken die ik toe had geschreven aan zijn gekwetste ziel…die nu ineens een hele andere betekenis kregen. Dit was hem, zijn ware karakter.
Vandaag nog dacht ik eraan nadat ik hem op een site had gezien, meneer kon nu Spaans en drie leer raden wie er Spaans aan het leren is..en die ambitie al lange tijd heeft?
Van andere exen begreep ik dat meneer zich had opgedrongen bij een aannemer…vlak voordat ik hem leerde kennen, het was kennelijk een man die hij beneed en dus was ook hij aannemer..hij is ook schilder maar dan echt, zwart dat dan weer wel…en over zijn schilderkunsten, ach het kost hem veel moeite het goed te doen, heilig overtuigd van zijn eigen kunsten heeft hij bij menige ex en opdrachtgever incl mij een half karwei geleverd. Ik vraag me af wie de schilder is geweest van wie hij de beroepsnaam heeft overgenomen.
Maar het na- apen blijft niet bij het stelen van identiteiten maar ook woorden. Zo heb ik geregeld meegemaakt dat iets wat ik hem vertelde weeks later terug kwam bij mij…alsof hij het zelf verzonnen had. Heilig overtuigd van zijn eigen leugens enkel en alleen om een leegte op te vullen en waarschijnlijk nog de overtuiging dat hij dit alles beter uitvoert, wat hij duidelijk niet doet gezien de puinhopen die hij overal achter laat.
Fake it until you make it alleen hij zal het nooit maken eenvoudigweg omdat hij niet in staat is te leren. Helaas een een eenvoudige trapt er zo in en op het internet is alles mogelijk.
Let op de gezamenlijke woorden positief creatief actief en vooral ik kan je een hoop leren, join me en ik heb een hoop te geven …brrrrrr
Mooi helder stuk Thea.
De voorbeelden van het stelen van de indentiteit van degene die wel in contact staat met zichzelf is herkenbaar.
Naast dit stelen was mijn ex man van mening dat ik zelfs 15 jaar na onze scheiding zijn klussen af mocht maken. Zo schilderde hij bij onze dochter de buiten boel en omdat het om het werken met twee verschillende kleuren ging betrof het precisie werk. On plaats van zelf zorg te dragen voor goed werk had hij tegen onze dochter gezegd dat ik alles wel mooier af mocht werken. De randen tussen de twee verschillende kleuren waren niet strak.
Ik heb tegen onze dochter gezegd dat het verdrietig is dat hij zulk schilderwerk geleverd heeft en dat ze dit zelf met haar vader op kan pakken en dat ik in deze kwestie niks voor haar kan betekenen.
Sneu maar ook een les voor haar.
Hallo Pieter,
Ik weet niet of je deze reaktie nog leest. Ik vindt het knap dat je na al die jaren nog werk maakt van de onverwerkte gevolgen van je opvoeding.
Zelf ben ik een man van 55. Ik begin er steeds meer achter te komen dat ik en mijn broer en zus, ook slachtoffer zijn van een dergelijke vader. Ik heb het vervolgens nog lastiger voor mijzelf gemaakt, door ook nog eens een vrouw met borderline te trouwen en daar 2 kinderen van te krijgen. Ik ben geen psycholoog maar volgens mij is een hoofd ingredient van borderline, narcisme.
Hoe ik het voor elkaar gekregen heb ben ik nog steeds aan het ondekken. Momenteel ben ik bezig met EMDR sessie om de trauma’s die ik heb opgelopen te verwerken. Ook heeft het misbruik uiteindelijk bij mij geleid tot hartfalen. Ik heb inmiddels 7 hartstilstanden ghad. Door de ICD die ik na mij eerste stilstand kreeg heb ik ze allemaal overleefd.
Dat dit misbruik dus grote gevolgen heeft dat kan ik beamen. Ook ik herken de gehele verloop die jij beschrijft. Ik heb er trekken van een ontwijkende persoonlijkheids stoornis bij ontwikkeld. De PS zelf heb ik gelukkig niet. Maar ik begrijp wat je bedoeld als je zegt dat ontwijkend gedrag de tweede natuur is die je ontwikkeld. Ik please, ik heb nauwelijks een eigen wil. Ik heb het zelfs vaak niet eens in de gaten als ik een draai moet maken in een mening om maar vooral niet tegendraads te lijken.
Mijn vader leeft nog. Eindelijk na 55 jaar begin ik tegengas te geven. Ik zie dat mijn kinderen al in zijn invloed sfeer zitten op een wijze die mij niet bevalt. Dus dat is iets waar ik mij komende periode als eerste om moet bekommeren.
Ik dacht dat ik de enige die al dit soort mensen aantrekt. Maar ik lees dat jij dat ook hebt. Ik ben voor de EMDR sessies alle mensen aan het verzamelen die ik in mij leven tegen ben gekomen en aan het kijken welke overeenkomsten die mensen allemaal hebben, om daar in de toekomst op voorbreid te zijn.
Grt Robbie
Waarom is iemand slachtoffer van een narcist. Komt het omdat hij/zij ook ogenschijnlijk een perfecte partner wil hebben.
Margo, ik heb ooit ergens gelezen dat wij narcisten aantrekken omdat wij kwaliteiten hebben die zij niet hebben zoals een eigen ik, empathie, eerlijkheid enz. en ze zuigen ons leeg. Ik kwam er voor de 2e keer achter met zo’n persoon te maken te hebben doordat het mijzelf opviel dat ik niet meer lachte, moe was en erg geïrriteerd. En dan kunnen zij zeggen dat het niet meer leefbaar is om met je (mij in dit geval) te leven terwijl zij degene zijn die dit veroorzaakt hebben, heel subtiel! Het aantrekken en weer afstoten, je isoleren van vriendinnen, overal kritiek op hebben, zeg jij dit; hij weer dat, steeds het tegenovergestelde… Zo vermoeiend, en op straat de meest perfecte partner lijken.