Dit is een gastcolumn van Mireille.
Het is nog maar twee jaar geleden dat ik brak met mijn narcistische ex, na een relatie van twintig jaar. Het was een enorm lange weg om te ontdekken dat het narcisme was. Mijn wens om onze kinderen een thuis te geven én de verwijten die ik mezelf maakte, hebben ervoor gezorgd dat ik alle schuld bij mezelf zocht. Ik was die lastige partner, die schreeuwend en soms zelfs smekend vroeg om een beetje aandacht en liefde. Hij verklaarde mij steeds voor gek en noemde me hysterisch. Dus alles lag aan mij. Dat begon ik al snel te geloven en heb ik verborgen willen houden voor mijn omgeving. Dus ik speelde het spel mee van ‘mooi weer’ als we onder andere mensen waren. Niemand hoefde immers te weten, welk monster ík was in ons leven samen…
Wekelijks en soms dagelijks word ik nog geconfronteerd met verwijten, leugens, verdraaiingen en verkapte dreigementen afgewisseld door extreme aardigheid. Ik word steeds beter in het herkennen ervan en het nemen van afstand. Mijn emotionele reacties maken plaats voor afstandelijker zakelijke reacties. Mijn leven begint langzaam weer vorm te krijgen en de verwijten die ik mezelf maakte, worden minder.
In de twee jaar dat we nu uit elkaar zijn, heb ik in ieder geval geleerd, dat ik niet de schreeuwende hysterische persoon ben die hij van me maakte. Ik schreeuw nooit tegen mijn kinderen en merk nu dat ik een lief mens ben voor mijn kinderen, vrienden, familie en collega’s. Dat heeft me gesterkt in mijn zelfbeeld.
Toch is het nog een open wond, die ervoor zorgt dat ik mensen opnieuw moet leren vertrouwen.
Maar ik wilde mijn vertrouwen een kans geven…
Een paar maanden geleden, ontmoette ik een aardige man. Hij overlaadde me met cadeaus en complimenten en schetste een toekomstbeeld voor ons samen.
Door de enorme snelheid die hij maakte met de relatie, voelde ik opnieuw dat ik nog niet klaar was met het verwerken van de relatie met mijn narcistische ex. Het ging me te snel, het benauwde me. Ik was nog helemaal niet zover dat ik al durfde nadenken over een toekomst met een ander, maar wist ook, dat mijn open wond daarbij in de weg zat. Dus ik gaf het een kans. Met mijn open wond moest ik een ander niet belasten, maakte ik mezelf wijs.
En toen begon het opnieuw…
De complimenten van deze nieuwe man waren fijn naast alle verwijten die ik krijg van mijn ex. Hij sprak precies de woorden, die ik nodig had. Hij zette me op een voetstuk en toch gaf het me geen vleugels. Ik was nog helemaal niet toe aan een nieuwe relatie. Met die reden heb ik dan toch achter deze beginnende nieuwe relatie een punt gezet.
Deze aller charmantste, aantrekkelijke en op het oog empathische man, veranderde in een boze jaloerse man, die het niet kon verkroppen dat ik hem had afgewezen. Hij begon me ‘terecht te wijzen’; hij stuurde berichten met hoeveel hij wel niet verdiende in zijn nieuwe baan (en hoe ik zo’n partij nou kon laten lopen); hij zei vrienden te willen blijven om me vervolgens te negeren als ik eens vroeg hoe het met hem ging; hij begon zich enorm te profileren op social media waarvan hij weet dat ik meelees. Flirten met vrouwen, die gezien hun profiel dezelfde interesses hebben als ik, in de hoop dat ik er jaloers van zou worden.
Ik hield me afzijdig en reageerde nergens meer op, waardoor zijn gedrag alleen maar erger werd en nog steeds is. Alles om mijn aandacht te trekken in de hoop, dat hij me terug kan pakken op zijn afgewezen gevoel.
Intuïtie
Had ik niet al eens een klein stemmetje horen zeggen, dat hij wel erg veel waarde hecht aan dure merkkleding en dikke auto’s? En zei dat stemmetje niet ook, dat die dure smaak wel erg in contrast was met zijn ogenschijnlijk begripvolle en empathische gedrag naar mij? En was het niet diezelfde intuïtie, die al eens een boze blik vol afgrijzen opving als ik het ergens niet eens mee was? Had mijn intuïtie mij niet al laten weten, dat hij empathisch ‘sprak’, maar dat ik het niet voelde? Was het mij al niet opgevallen, dat hij zeer negatief sprak over zijn exen? Had ik niet al te horen gekregen, dat ik niet over mijn ex moest spreken, want die open wond zou ‘ons’ niet verder helpen? En had ik niet al gevoeld dat zijn interesse in mij niet echt was en dat hij vooral vaak over zichzelf sprak? En had ik het niet eigenlijk al door dat hij financieel volledig teert op de zak van zijn exen en dat hij met geld smijt dat hij niet heeft? Had ik hem al niet betrapt op een leugen die helemaal niet nodig was? En wist ik niet al voldoende, toen hij zichzelf, zogenaamd voor de grap, een narcist noemde?
Op deze vragen is het antwoord steeds een dikke ‘Ja!’. En nu weet ik, dat als hij niet die vaart had gemaakt, dat het door had gesluimerd en dat ik opnieuw in een relatie was terechtgekomen waarin ik mezelf zou kwijtraken. Door zijn vaart, merkte ik, dat ík nog niet klaar was voor een nieuwe relatie, los van de narcistische signalen die hij al toonde… De open wond van mijn vorige relatie heeft me dus gered van nieuw misbruik!
Wat als?
Want wat als hij minder vaart had gemaakt en zijn overdaad aan aandacht voor mij had getemd? Dan had ik mezelf wijs gemaakt, dat ik moet leren vertrouwen op de aardigheid van mensen en dat ik niet op alle slakken zout moet leggen. Ik had mezelf wijs gemaakt, dat ik gewoon blij moest zijn met iemand die zijn best doet zo aardig te zijn en mij wil ‘behoeden voor mijn open wond’. Ik had mezelf wijs gemaakt, dat empathie nu eenmaal lastig is. Ik had mezelf wijs gemaakt, dat ik het moet waarderen als ik dure spullen krijg waar ik geen waarde aan hecht. Ik had gedacht, dat ik een ondankbaar veeleisend kreng was. Ik had in alle leugens getrapt. Opnieuw. Omdat ik zou hebben gedacht, dat ík degene ben die moeilijk doet.
Maar gelukkig, heeft mijn open wond me gered. Ik weet nu nog beter dan vóór deze ervaring, dat narcistisch misbruik een hele lange weg vraagt om ervan te herstellen. Ik weet nu ook nog beter, dat mijn intuïtie sterker is geworden en dat ik met de vroegste signalen van narcisme mezelf kan beschermen door me terug te trekken van deze mensen.
Ik weet ook, dat een eventuele nieuwe relatie een lange weg gaat zijn. Het vertrouwen is nog niet hersteld en ik ben zelf nog niet hersteld. Deze ervaring met opnieuw een narcist, heeft me laten inzien, dat er nog een weg te gaan is. Voorlopig blijf ik alleen met de kinderen en geniet ik van de dingen die wél goed gaan in het herstel. Zoals de steeds vaker voorkomende fijne gesprekken met vrienden die ik wel vertrouw, mijn hobby’s, mijn werk en vooral: mijn stevige band met mijn zelfbewuste kinderen.
20 reacties op “Mijn open wond heeft me gered!”
Dank je wel voor het delen van je verhaal. Indrukwekkend en bijzonder om te lezen. Ook ik ben, al 20 jaar geleden, ‘gek’ verklaard door mijn ex en ik geloofde hem…In de buitenwereld was hij een door al zijn patiënten, zo geliefde specialist. Hij is net met pensioen en de loftuitingen naar hem, zijn overweldigend. Empathisch, lief, mensen-mens…terwijl ik alleen weet, wat er in ons lange huwelijk zich allemaal heeft afgespeeld. Het blijft moeilijk om nu niet volledig terug te zakken in mijn enorme minderwaardigheidsgevoel t.o.v. hem…’ Zie je wel, iedereen loopt met em weg, hij is fantastisch, het lag allemaal aan jou, logisch dat hij bij je wegging’.
Gelukkig heb ik de boeken van Iris gelezen, heb ik inmiddels twee workshops gevolgd bij het ‘ Verdwenen Zelf’. Het helpt, maar als geen ander weet ik hoe groot de impact van een narcistische relatie is op je zelfbeeld, op je ‘ verdwenen zelf’. Zelfs na 20 jaar schoffelen de reacties op zijn pensioen met al die mensen die hem geweldig vinden, mij volledig onderuit. Hoe kan het verschil tussen hoe iemand op zijn werk overkomt en degene die hij is in zijn gezin, zo verschrikkelijk groot zijn….Ik vind het heel moeilijk om dan toch in mezelf te blijven geloven. Ook omdat niemand begrijpt hoe het kan zijn…behalve de mensen die het zelf hebben meegemaakt.
Sterkte Mireille, blijf vertrouwen op je intuïtie. En nogmaals dank voor het delen. Marjan.
Ongelooflijk, maar waar.. Ik ben niet klaar voor een relatie.. Besef ik heel goed. Ik wil geluk in men eigen leven, alleen.. Kwil niet meer van dit alles, tis genoeg geweest. We moeten geluk zoeken, binnen, in ons zelf, tevreden zijn met wie wij zijn… Nu weet ik het. Ik ben geboren om alleen te blijven, en ook daar is niks mis mee.. Gelukkig zijn in je eentje..
Misschien ben je te beschadigd geraakt om samen te leven. Een bewuste keuze om alleen te blijven, is heel okay. Toch vermoed ik dat je eerst de pijn moet verwerken om weer te gaan geloven in anderen. Echt niet iedereen is narcistisch en schadelijk, maar dat vertrouwen krijgen is een hele lange weg. Ik wens je sterkte, wijsheid en vertrouwen op je eigen gevoel.
Ik las ooit: “Je kan pas gelukkig in een relatie zijn als je ook gelukkig alleen kan zijn”. En ik denk ook dat dat waar is. En wat jij zegt, Chris, is hoe ik heel lang ook heb gedacht en in het leven stond. Ik was niet klaar voor een relatie. Ondertussen heb ik bijna 16 maanden verkering met de allerliefste man op de wereld. Nee, hij is gelukkig geen narcist, met een narcistische ex-partner was ik wel bang dat ik weer een nieuwe narcist zou aantrekken. En al die rode vlaggen die Mireille noemt, heeft hij niet.
Ze zijn er wel, lieve, warme, empathische mannen (en vrouwen), maar zoals hier al in 1 van de andere commentaren werd gezegd, we zijn geprogrammeerd om ons zelf aan de kant te schuiven en trekken daardoor juist foute personen aan. Daarom, werk eerst aan jezelf, ken je valkuilen, leer van jezelf te houden, leer te luisteren naar je intuïtie, dan komt de juiste prins(es) op het witte paard vanzelf voorbij
Wij slachtoffers van narcisme, vinden het eng om onszelf op de eerste plaats te zetten, want het voelt alsof je hetzelfde doet als de narcist. We zijn juist slachtoffer ervan geworden door onze behoefte er voor anderen te zijn. We hebben veel te veel weggemoffeld onder het idee dat andere mensen ‘jouw narcist’ wel waarderen. Ik heb zelf een aantal ‘harde’ beslissingen genomen, keuzes gemaakt in de vrienden die er wel zijn. Je hebt niets aan mensen die niet zien wat jij doorgemaakt hebt. Heb je die mensen nodig? Ik denk het niet. Ik wens je een frisse hernieuwde start met jezelf op de eerste plaats! Pas dan kun je er weer zijn voor anderen, maar dan wel voor de juiste mensen. En laat de juiste mensen er ook voor jou zijn! Veel sterkte en liefde gewenst!
Marjan,
Bedenk maar dat zonder jou hij niemand was geweest.
En N. Dien het alleen bij hun directe naasten lees partner of kids.
Loos die hele kring rond hem. En begin bv. Met een eigen, oppervlakkig nieuw, kringetje voor je zelf. Sport, leesclubje, vrijwilligerswerk, whatever als afleiding om op kracht te komen.
Iris heeft je veel gebracht.
Lees bv reactie van Mireille onderaan de berichten. Goeie tips.
Ruik je narcisme, kappen contact.
Ook ik heb dat moeten keren. Dan maar diepgang over leuke lezingen of kunst.
Tot je gepokt en gemazeld bestand genoeg bent tegen welke narcist ook.
Veel kracht toegewenst.
Je kunt het.
Want daarom hebben ze ons gekozen. Vanwege onze kracht en energie, met als valkuil en empathie en bereid tot inleveren.
En van dat inleveren moeten we af.
Mirjam
De eerste rode vlag!!!
Een paar maanden geleden, ontmoette ik een aardige man. Hij overlaadde me met cadeaus en complimenten en schetste een toekomstbeeld voor ons samen.
Lees ook Het Mosterverbond van Carolien Roodvoets. Open wond of niet meer, volg je intuïtie. Mooi stukje!
Dag Mireille
Wat een mooie inkijk in jouw gevoelswereld.
Ze is vergelijkbaar met mijn ervaringen.
Wat een geluk dat jouw kinderen zelfbewust zijn en dat jij een leuke band met hen hebt, dat is gelukkig bij mij ook het geval.
Mijn les na mijn 2 narcistische partners is dat ik mijn innerlijk stemmetje gerust mag vertrouwen… het zat altijd goed, maar ik negeerde het steeds.
Nu is mijn intuïtie mijn leidraad geworden.
Ik wens jou van harte een zorgeloos en luchtig leven toe.
Liefs van Bea
Mooi dat je hem omdraait mijn open wond heeft mij gered sterk en wees trots op jezelf. Het verhaal voor mij ook herkenbaar. En al wat nastische mannen ontmoet en vrouwen. Ik heb ze er allemaal weer uit gegooid. Heel veel mooie keer momenten en geluk gewenst.
Om die reden lijkt het mij zo belangrijk om je bewust te worden van je eigen kwetsbaarheid. Bijvoorbeeld een onvervuld verlangen naar vaderliefde. Als je je daar niet bewust van bent dan kan je dat projecteren op je (mogelijke) partner. En dat maakt je dan heel kwetsbaar. Er is meestal dus nog een veel oudere wond, is wat ik denk.
Dat zou weleens waar kunnen zijn. Volgens mij worden mensen slachtoffer van narcisten als ze al veel eerder ‘geleerd’ hebben dat ze minderwaardig zijn. Ik heb naast dit trauma inderdaad ook andere trauma’s opgelopen in jeugd. Zoals een stiefvader met losse handen en ‘dus’ een moeder die zichzelf ondergeschikt maakte aan haar partner(s) en de rol van moeder niet pakte. Die rol pakte ik als kind. Gelukkig doet bewustzijn daarvan heel veel. Het leert me om te zien, dat ik een groot deel van mijn leven heb geleefd met medelijden, ook naar de narcist waarmee ik kinderen kreeg. En dat ik altijd ‘de moeder’ ben geweest.
N’a een lange zoektocht naar wat het betekend.. Narcisme, heb ik geleerd, dat we narcisten aantrekken, door dat ze onze zwakheden en trauma’s van ons innerlijke kind vinden en die dan triggerden.. Zo kwam ik op de ontdekking van blog schrijver, Johan Persijn.. Die artikels schrijft over narcisme.. En aanraadde om de blog van Mélanie Tonia Evens te lezen, en haar NARP programma..te volgen, ze heeft 10 modules om al je innerlijke trauma’s te healen zodat de narcisten verdwijnen uit je leven….
Dankje. Het gaat idd zo, had ’n soort gelijke ervaring met ’n man, na mijn breuk met partner. Na 3,5 jaar is het rustiger. Een relatie zit er niet in. Had ’n narcistische ouder, echtgenoot, later ’n vriend. Ik trek ze aan als bijen naar ’n bloem. Uiteindelijk heb ik geleerd blij te zijn met mij. En Mij is mij goed genoeg. 💕Veel geluk.
De ‘mij’ en ‘ik’ zijn het allerbelangrijkste. Niet egocentrisch bedoeld, maar als redding. Pas als je het ‘zelf’ weer ontdekt dat verdwenen was, kun je er weer zijn voor de mensen die er wel toe doen.
Mireille,
Super dat kappen bij het kleinste signaal van narcisme , man of vrouw, dat scheelt een hoop energie en teleurstellingen of reparaties.
Dan maar meer oppervlakkige contacten, en minder intieme.
Succes met je proces!
Mirjam
Ik ben er sneller overheen van me voormalige partner, ook een narcist. Maar ik heb de neiging om nog te blijven pleasen naar mijn huidige partner. Hij is lief voor me. En geef mij het gevoel dat ik de moeite waard ben.
Marina en anderen,
Als de narcist gaat gaslighten (je aan het wanjelen brengen, je fundament poreus naakt of begint af te breken, je fundament bedoel ik je zekerheden, kwaliteiten, etc) en je begint je aan te passen, heeft de narcist je al in zijn macht.
Dan is het enige, acuut breken, geen tijdelijke rust op de plaats, want dan begint hij aan jou als marionet aan de touwtjes te trekken.
En dan is hij al bezig een nieuwe kand idaat cq slachtoffer te zoeken.
Per ongeluk een foto van vrouw ontvangen, niet bereikbaar, even radiostilte vragen, fantasie of onbenullige verhalen vertellen, etc.
Dan is hij aan het inventariseren of de nieuwe kandidaat voor hem/ haar gaat vallen en dan mag hij niet gestoord worden.
Vooral de verborgen narcist heeft daar een handje van. Uiteindelijk zijn het lafaards.
Inleveren betekent dat verliezen als empathisch mens. Als je sterk blijft dan blijft hij wel en kan het nog leuk zijn ook.
Onze handicap is empathisch zijn in combinatie met inleveren.
Signalen zijn als symptomen bij een ziekte.
Als je ze tijdig signaleert kun je nog ontsnappen of een goeie koers varen.
Tenzij het je meer energie kost dan geeft.
Ik deel kort wat ik zelf ervaren heb en om me heen zie en wat ik terugkijkend concludeer.
Veel inzicht voor een ieder.
Mirjam
Gelukkig heb je het gezien en afgekapt. Ik hoop niet dat je het jezelf kwalijk neemt dat je het niet meteen zag, want de geraffineerdheid meteen vanaf het eerste moment doorhebben is gewoon heel lastig. Ervaringsdeskundig of niet. In mijn beleving heeft hij gewoon ingehaakt op jouw kwetsbaarheid door je vorige relatie met een narcist, waar je nog dagelijks mee geconfronteerd wordt. Als een narcist iets goed kan, dan is het om daar misbruik van te maken en je daar op te manipuleren. Dat gaat zo geraffineerd en geslepen, nou ja goed, dat weet je zelf ook natuurlijk 😉
Ik weet niet of je Netflix hebt, maar zo ja, dan kan ik je een kijktip geven (mits je dat trekt). “Gipsy”. Ik zal niet te veel verklappen, maar ik ben het zelf onlangs gaan kijken en ik kon alleen maar denken:”Zo geraffineerd gaat het en het is zo logisch dat je dat niet zomaar even doorhebt.” Ik weet niet eens of de dame in kwestie als narcistisch bestempeld gaat worden in de serie (zover ben ik nog niet), maar het gedrag…oh boy, ja!
Dank voor de tip! Ik ga Gipsy zeker kijken!
Wat een helder verhaal… Zo herkenbaar.. Te empathisch als kind al… De zoektocht maar mezelf gaat door… Alleen…. met vrienden, een relatie durf ik na alle pogingen niet meer aan. 2 keer een narcistisch partner, toen ik dacht dat ik echt een lieverd had, bleek het iemand met Asperger… Toch is dat minder beschadigend geweest en zat er geen kwade bedoeling achter. dat onderscheid heb ik.zelf al kunnen maken….