De boeken van Iris Koops helpen slachtoffers van narcistische mishandeling herkennen wat er aan de hand is. Dat is een heel belangrijke eerste stap op weg naar herstel. Door de patronen te leren doorzien leer je begrijpen dat het niet aan jou ligt. Dat je niet aan jezelf hoeft te twijfelen. Dat jij er niets aan kunt doen. Jij bent goed zoals je bent. Dat besef opent de deuren naar bevrijding. De realisatie dat je de pleger niet kunt veranderen is een ander cruciaal gegeven. Acceptatie van die wetenschap biedt rust. Rust en ruimte die je kunt gebruiken om te kiezen voor jezelf. Om jezelf daadwerkelijk te bevrijden uit de toxische relatie (als dat mogelijk is), of om mentaal afstand te nemen en ervoor te zorgen dat je zelf gezond blijft als letterlijk afscheid nemen van een relatie om welke reden dan ook niet mogelijk is. De boeken ‘Herstellen van narcistische mishandeling’ en ‘Je leven in eigen hand’ nemen slachtoffers letterlijk aan de hand, om de weg van (h)erkenning, acceptatie en actie samen stap voor stap af te leggen. Veel lezers omschrijven de boeken als levensreddend. Wij gunnen elk slachtoffer de bevrijding van het loslaten. Start jouw reis vandaag! Meer informatie: Boeken van Iris • Het Verdwenen Zelf
5 reacties op “De bevrijding van het loslaten”
De boeken van Iris Koops zijn in mijn ogen levensreddend en horen in elke GGZ instelling of dokterspraktijk in de kast te staan..
De boeken zou eigenlijk zelfs verplichte kost moeten zijn voor een ieder die te maken heeft met hulpverlening.
Ik spreek uit eigen ervaring als ik zeg: koop deze boeken en je hebt een naslagwerk voor de rest van je leven.
Wij zijn Iris Koops zeer dankbaar, voor ons betekenen haar boeken een nieuw leven. Dankjewel Iris!
Hallo Iris,
Je boeken hebben mij hierin/ hierbij enorm geholpen.
Toch steekt nog weleens het duiveltje de kop op dat ik de narcist ben en niet mijn moeder of ex man.
Ik hoorde dit al in mijn vroege jeugd ” dat alles mijn schuld was”, het woord narcisme kende ik niet, zelfs niet in mijn bijna 30 jarig huwelijk. Afgelopen jaar kreeg ik van mijn broer te horen dat hij geen contact meer met mij wil, ik moet veranderen. Hij vergelijkt mij met onze moeder, waar ik me altijd tegen verzet heb en nog.
Inmiddels weet ik beter, ook door de steun van jullie en anderen.
Veel dank hiervoor.
Groet!
Merel ( 73)
Hier sluit ik mij bij aan. De boeken zijn nog steeds een grote steun voor mij, ik lees ze dagelijks. Ze zouden zeker in de GGZ instellingen moeten staan en bij de huisartsen. Men zou meer moeten weten over de aanpak van de slachtoffers van dit geweld. Omdat men in deze samenleving zo eng snel het slachtoffer wil beschuldigen. Ook ik hoorde dat alles mijn schuld was en werd overal voor uit gemaakt binnen mijn familie. Als de samenleving, artsen e.d. dan ook nog de verantwoording naar het slachtoffer schuiven, ken ik geen grotere eenzaamheid. Ik noem het ondraaglijk psychisch leed. Jarenlang ben ik onder dit juk gebukt gegaan of de angst ervoor.
Nu voel ik me sterk genoeg om voor mij zelf te kiezen en te vertrouwen op mij zelf.
Dankjewel Iris!
Dag Susan, hoe ben je sterker geworden? Welke weg, naast het lezen van het boek van Iris Koops, heb je moeten bewandelen om zover te komen? Ik merk nu meer op, doordat mijn therapeut erop wees dat een familielid of familieleden narcistische kernmerken hebben, de onzekerheid, twijfel over wie ben ik eigenlijk nog en mag ik wel kiezen voor mijzelf…. Toch nog heel grote obstakels voor mij blijken te zijn. Komt dit ook aanbod in het boek van Iris Koops. Ik hoor graag van je.
Ik ben het helemaal met je eens dat huisartsen, politie, psychologen en alle GGZ instellingen meer getraind moeten worden over narcisme en de signalen daarvan, vooral voor de slachtoffers.
Hellen (jaren lang gedacht dat het allemaal aan mij lag en nu langzaam begin ik licht te zien dat het allemaal heel anders in elkaar zit).
Hallo Hellen.
Door schade en schande, door alles op te schrijven [een boek] en door twaalf jaar later de website van Iris te vinden, ben ik sterker geworden. Ik wens voor een ander een kortere weg. Toen ik vorig jaar de website vond was ik zo goed als klaar. Iris zette met haar website en boeken de puntjes op de I. Wat ik zelf had opgeschreven stond op haar website, zoals de woorden ‘hypnose en hersenspoeling’.
Ik ben geboren uit een narcist psychopaat en dan komt het nooit helemaal meer goed. Dat benadrukt Iris ook.
Mijn moeder heeft twee maanden geleden de – hoop ik – laatste aanval gedaan. Ik heb hoop dat dit de laatste zal zijn omdat ik niet meer hap. Vooral dit – niet happen – heb ik goed geleerd van Iris’ boeken en heden van de lotgenotengroep op Facebook.
De twijfel over wie ik ben en of ik wel mag kiezen voor mijzelf, is grotendeels weg bij mij. Ik vind dat Iris hier flink de nadruk op legt op verschillende manieren.
Het lag echt niet aan mij, maar aan mijn moeder en het ligt echt niet aan jou maar aan het familielid waar jij last van hebt. Daar écht los van te zijn, zodat ze geen schuld meer kunnen verschuiven, is een bevrijding.