Dit is een gedicht van Ge.
Jij leest het overal
het is een onbezonnen droom
ontstaan in de kelders
van je jeugd
Dat jij ooit krijgen zal
wat iemand toen had moeten geven
je probeert het je hele leven
’t is in het diepst je enigste streven
Daarom zo moeilijk om te horen
en te vertrouwen
Laat maar los, laat maar los
op jezelf kun je bouwen
Ze zeggen laat maar los
het lijkt zo makkelijk gezegd
goed bedoeld misschien
maar weten ze ook echt
Waar het hier om gaat
nooit aan een mens gebonden
keer op keer dezelfde wonden
een optelsom van mislukkingen en zonden
Daarom zo moeilijk om te horen
en te vertrouwen
Laat maar los, laat maar los
op mij kun je bouwen
Het is een paradox
waarin je gevangen zit
gevangen in de kerkers
van je jeugd
Je geeft alleen, zonder iets nemen
neemt alleen als je terug kunt geven
’t is in het diepst
de vergissing van je leven
Daarom zo moeilijk om te horen
en te vertrouwen
Laat maar los, laat maar los
iemand zal ooit van je houden
Ge.
3 reacties op “Laat maar los”
Mooi…
Heel mooi Ge…
Dank je wel. Don’t look back..ik heb het jaren en jaren niet gedaan. Het verleden kwam mij onverwacht en ongevraagt opzoeken. Ik las het ineens overal.
Dat heel veel een onbezonnen droom was die in mijn jeugd was ontstaan. ‘Onbezonnen’, omdat ik toen nog niet goed kon denken. Nu wel.
Maar inderdaad; ‘I’m not going that way’. De tijd was daarom gekomen om dat verleden een plaats te gaan geven, opdat ik weer vooruit kon.
Met vallen en opstaan zal ik dat gevecht met mijn verleden aangaan. Ik verdom het namelijk om mijzelf op te geven door narcisten/psychophaten.
Hoe hard ze ook hebben geprobeert mij onderuit te halen en mij aan mijzelf te laten twijfelen. Het gaat ze niet meer lukken.