Dit is een gastcolumn van Nathalie
Enkele maanden geleden werd Het Verdwenen Zelf benaderd door een freelance journaliste. Zij wilde graag een artikel wijden aan het thema narcisme, voor het maandblad Marie Claire. Een persoonlijk verhaal voor de vaste rubriek “In Vertrouwen”. En de vraag of het verdwenen Zelf haar in contact kon brengen met iemand die daar voor openstond?
En daar ligt ie dan. Voor me op tafel. Het julinummer van de Marie Claire. Ik schenk mezelf een kop thee in en blader door het magazine. Op zoek naar hét verhaal. Míjn verhaal dus.
En daar staat het, beginnend op bladzijde 70, met de paginagrote nietsverhullende titel: “Mijn vriend is een narcist”. Tegen een opvallende knalroze achtergrond. Aanvankelijk denk ik: “Oke…. Het is een vrouwenblad… Maar moest dat nou, met dat roze erachter? En paginagroot?”. Maar bij nader inzien, is het perfect. Dat titelblad geeft eigenlijk al een aardig beeld van hoe een relatie met een narcist eruit ziet. De tegenstrijdigheden. De uitersten. En het overweldigende effect op je leven en je “zijn”. Dat is namelijk ook groot. Heel groot.
Dat roze…. Dat is de roze wolk. De mooie idylle. De gecreëerde illusie. De zoete verliefdheid. Het bespelen en idealiseren. Het is letterlijk de achtergrond, het ogenschijnlijk mooie decor, waarin alles zich afspeelt. De schijnrealiteit.
Op de datingsite waar ik hem ontmoette, prees Nick me de hemel in. Hij vond me intelligent en lief en op de eerste date bleek hij ook nog slim, verzorgd en charmant. Het tegenovergestelde van mijn ex. Dat zijn geordende huishouden het werk was van iemand anders, vertelde hij er niet bij.
Die zwart-witte, confronterende titel…. Op de voorgrond. Dát is de realiteit. Dat wat écht is. Het is de harde werkelijkheid. Confronterend. Niet mooi en kleurrijk, maar net zo zwart-wit als het narcisme. Kleurloos. Leeg.
Narcisme heeft geen kleur. Geen nuancering. Het is onveranderlijk dat wat het is. Hoe roze het ook lijkt. Hoe roze je ook zou willen dat het is. En er is maar één manier om er van los te kunnen komen. Je realiseren dat al het roze niet echt is. Het is zoete opsmuk. Schijn. Wat op de voorgrond moet is de enige werkelijkheid: “Mijn vriend is een narcist”.
Terwijl hij verliefd mijn hand vasthad en zijn liefde verklaarde, klonk het uit zijn mond: “Ik heb trouwens wel een deurwaarder ingeschakeld, hoor. Jij hebt spullen meegenomen en je bent zeker vergeten dat ik de eigenaar ben van het huis?” Toen ik verbijsterd stamelde dat dat gewoon mijn eigen spullen waren, zei hij: “Bewijs het maar”. Een week later stond er inderdaad een vrachtwagen voor de deur. Zelfs mijn fornuis namen ze mee.
Toen ik die werkelijkheid ging zien en accepteren, begon mijn weg uit de duisternis. Mijn weg naar herstel.
In het artikel heet hij “Nick”. Niet zijn echte naam. Willekeurig gekozen door de journaliste. Maar wel passend, realiseer ik me nu ineens. Nick. Met de “N” van “narcist”. Nick leek in het begin alles. Maar uiteindelijk bleek hij helemaal “Ni(c)ks”….
Het was lastig, onmogelijk zelfs, om een volledig beeld proberen te schetsen van mijn relatie met de narcist Nick, in een artikel van twee pagina’s. Ik kan er een heel boek over schrijven. En om de essentie en de impact van narcisme écht goed over te kunnen brengen is ook echt een heel boek nódig. Het boek van Iris is daar een mooi voorbeeld van.
Dus nee, het volledige verhaal is het natuurlijk niet. Toch ben ik blij met het artikel. Ik ben blij met die paar pagina’s aandacht voor het onderwerp narcisme. Toch weer een stukje belangrijke informatie voor de nog onwetende buitenstaanders. Zoals familieleden, vrienden, buren en collega’s om slachtoffers heen. Maar ook hulpverleners die narcisme nog zo vaak niet herkennen in de verhalen die hen verteld worden.
Maar wie ik het meest hoop te bereiken met mijn verhaal zijn de slachtoffers zelf. Mannen, vrouwen en kinderen die nog in de duisternis zitten en er (nog) geen woorden aan kunnen geven. Misschien dat zij in mijn verhaal herkenning vinden. Puzzelstukjes die ineens op hun plaats gaan vallen. Want kennis en inzicht… is macht. Kennis is de eerste stap in het proces van kunnen loskomen.
Ik hoop dat mijn verhaal naast kennis en inzicht, ook hoop geeft. Moed. Vertrouwen. Kracht.
Het ligt niet aan jou. Je bent niet de enige. En ook voor jou is er een weg naar buiten.
Het leek mij toen ook onmogelijk. Ik wist ook niet hoe. Maar het is me gelukt.
Inmiddels ben ik jaren verder. Nick bestaat niet meer in mijn leven. Ikzelf besta des te meer. Ik heb de duisternis achter me kunnen laten. En ik geniet en leef weer in het licht!
Nathalie Hexspoor
Herstelcoach en trainer bij Het Verdwenen Zelf
22 reacties op “Narcisme heeft geen kleur”
Goed dat steeds meer vrouwen met hun ervaringen met een narcistische partner naar buiten durven komen.
Bedankt Nathalie.
Ik heb het e.e.a. verzameld in loop der tijd en de vraagt rijst bij velen onder ons weten ze dat ze liegen? Kan ik volmondig ja op zeggen gezien ik het schriftelijk gezien heb. Alleen weten ze naderhand hoe verstrikt ze zitten, dat is de vraag of besef van hebben. Het stookgedrag is niet van de lucht en zelfs de oudste wordt er voor ingezet zonder dat hij het begrijpt met als gevolg ruzies. Zo vindt meneer ook dat kinderen financieel alles mogen weten al dan niet uit convenant. Dat laatste neemt schrikbarende vormen aan dat een jongen van 21 mij de les ging lezen over hypotheek. Deze mensen kennen geen inlevingsvermogen en jullie weten meeste dingen fracties zijn. Zo ook de chats naar een buurvrouw een zogenaamd medium die met hem lekkere stookbabbeltjes heeft gevoerd waarbij meneer heeft te kennen geven wel wat te hebben uitgehaald maar was later stadium toch wel uitgekomen was. We praten hier ook over diefstal, stookgedrag enz en houdt niet op.
Meneer deed bekentenis aan die desbetreffende buurvrouw. Het is zeer schokkend, maar ook dat gezinshulp weinig tijd heeft OM te luisteren en ik nu last kan krijgen dat ik met iemand v jeugdzorg apart wil praten en niet met zijn allen want met een narcist valt niet te praten en komen afspraken niet na. Ze gaan zelfs door over de ruggen van de kinderen
Ik zou nog zoveel kunnen vertellen en houdt niet op
Angelique
Beste Angelique, herkenbaar…erg herkenbaar. Het ergste is ookal en ondanks alle feiten zwart op wit te hebben, dus als bewijs volstaat, dan nog zijn de hulpverleners van desbetreffende instanties; bjz. op zijn hand. DE waarheid is vaak TE ongelooflijk, en het (gelogen) verhaal van de ex de Narcist klinkt denkik , zoveel meer, aannemelijker in de oren dan “onze” kant …
Ik midden in het gevecht zit. Gelieg van hem met gezicht als een gedupeerde….. onrecht! !!!! En ja over de rug van de kinderen. ..
Kots ervan.
Maar me buik draait om…van angst!!!!! Hij mag en moet niet mijn kinderen heen en weer sleuren…ze bang maken en klein houden..
O sorry k wijk af!.
Angelique Hoop dat het snel beterder gaat in jou situatie! !
Grt.
Daarbij komt nog ze doen het ook op afstand. Het ergste is nog om daarmee in een huis te moeten leven ook.
Woningbouwvereniging helpt je niet pas na overdracht huis. Meneer kan kamer zoeken
Ik ben moeder van twee kinderen. Daar sta je dan. Kan bij vriend intrekken maar woont verder weg en komt deze kant wel weer uit.
Meneer heeft zomaar een scheidingsmakelaar gemaild met de vraag over andere sloten op het huis en ? Of dat mag? Kort gezegd. Deze meneer de scheidingsmakelaar bestaat niet meer in zelfstandigheid maar gaf er antwoord op met gewoon e-mail. Wat is het volgende. Ja, ruzies met anderen door stookpartijen. Pas geleden iemand gesproken via chat fb en wat v wereld leef jij? De hel.
Je komt wat spullen halen en ging al weg met de fiets om de hoek al fietsend mijn kant uitkijken maar in huis kijken ze niet aan en dat zegt genoeg. Ze hebben wat te verbergen maar wat? Ze blijven maar doorgaan en maar doorgaan. Met mijn zoon gevoel heb overigens het nooit meer goed komt.
In het begin geloofde hij mij nog. De verhalen zijn vaak ongeloofwaardig te noemen maar zijn waar. Hoe kom ik aan een woning? Gezinshulp
die ik notabene kreeg naar aanleiding bezoek huisarts waar ik om hulp vroeg. Politie heeft al jaar geleden Jeugdzorg ingeschakeld en gezinshulp wist van niks. Ze zijn in staat zelfs je relatie kapot te maken. Psychische mishandeling maar niet te zien aan de buitenkant maar of ik het werken ondanks ik het leuk vindt vol ga houden, weet ik niet. Zulke mensen horen in een GGZ instelling thuis. Maar ze gaan gewoon en je weet dat er nog iets komt tenminste zou je kunnen verwachten. Let wel je zit overal klem, mensen laten je vallen enz. Het schrikbarende is deze mensen een ravage achterlaten. Daar zit ik dan voor het alarm om
4.00 uur al wakker. Mensen vinden het onbegrijpelijk wat wij meemaken maar je bent machteloos. Ben nu zover het ook een paar vierkanten meter bezemkast mag zijn.
Verder ligt het natuurlijk aan mij want in gesprek gezinshulp met meneer en zoon begreep ze mijn mailtjes niet en zorgen kennelijk om mij maakte en we worden niet meer geholpen, kunnen ons niet helpen.
Ja, de wereld van Narcisme.
@Tineke:
Graag gedaan 😉 En ja, zeker goed om je verhaal te delen. Delen is zo’n belangrijk onderdeel van helen. Delen is o.a. ook zelf-erkenning. Bestaansrecht geven aan jouw leven en werkelijkheid, hoe moeilijk soms ook. Het zijn de eerste stappen op de weg naar herstel.
Overigens, er zijn ook vele mannelijke slachtoffers van narcisme. Voor hen is het vaak nog veel moeilijker om met hun verhaal naar buiten te treden. Laatst hadden we een workshop-dag waarop 1/4 van de deelnemers mannen waren. Fijn dat zij ons ook weten te vinden!
Beste Nathalie, Stichting Zijweg is in contact met een aantal mannen dat een organisatie wil opzetten om de positie van mannelijke slachtoffers van partnergeweld te ondersteunen en om het probleem in brede kring bekendheid te geven. Mocht jij mannen kennen die hier hun schouder onder willen zetten, laat ze contact met ons opnemen. Wij geven dan hun gegevens door aan deze organisatie in oprichting. Zodra deze organisatie een feit is, zal er op de website van Stichting Zijweg een verwijzing naar deze organisatie komen.
Hallo Tineke,
Dat is mooi nieuws!
In mijn tijd bij Stichting Zijweg had ik een droom voor de toekomst: Stichting “HijWeg”. Een broertje van Stichting Zijweg. Ik gun deze mannen van harte een mannen-platform.
Daarnaast werken we, ook hier binnen Het Verdwenen Zelf, graag samen aan deze missie; samen staan we sterk!
Ik zal het zeker doorgeven als ik mannen spreek die een actieve rol willen spelen.
@ Angelique:
Wat dat liegen betreft… Vaak beseffen narcisten idd heel goed dat ze liegen. Maar ze nemen er natuurlijk geen verantwoordelijkheid voor. In hun beleving is de leugen namelijk vaak gerechtvaardigd. En soms zitten ze zo ver in hun schijnrealiteit dat het voor hen geen leugen is. Voor hen is het dan écht zo.
Ik wil ook vrij zijn van hem mijn ex vader van mijn jongste zoon. Al meer dan bijna 20 jaar leef ik in een onwerkelijke wereld.Al die leugens en vernederingen ik ben het zat.Leugens bij de kinderrechter, advocaten, voogd, kinderbescherming, de scholen waar mijn kinderen op hebben gezeten en nog op zitten, de gemeente waar ik in woon en overleef, vrienden en vriendinnen en familie, buren alleen maar leugens en dreigementen. Niemand gelooft je nog wat je hebt meegemaakt met zijn zieke gedrag.Lichamelijk en geestelijk ben je gebroken. Financieel heeft hij me gereuneerd, mooie beloftes maar nooit nagekomen. Hoe verder ik weet het niet meer.Er zijn nog zoveel woorden die ik wil zeggen hierover maar niemand gelooft je, hoe verder ik weet het niet!!!!!!!!!
Beste Helene,
Dank je voor je reactie. Natuurlijk wil je vrij zijn, dat snap ik heel goed. Het heeft lang genoeg geduurd. Toch kan je merken dat je het niet zomaar achter je kan laten. Het blijft ergens ‘leven’ en dat wil je niet. Het kan goed helpen om meer inzichten te krijgen,
Meer te snappen hoe het nou zit met het narcisme. En uitzoeken hoe het verweven zit in je leven. En dan… hoe laat je het (zoveel mogelijk) los of neem je er zo veel mogelijk afstand van. Er is uitgebreid over geschreven in het werkboek van Iris Koops. Dit zal je inzicht enorm vergroten. En het staan vol praktische adviezen hoe je ermee verder kunt. Verder kan ik je nog wijzen op ons netwerk. Je kunt coachinginformatie aan vragen. Hierin staan de gegevens van de gespecialiseerde coaches en therapeuten. Als je hier behoefte aan hebt, kun je het aanvragen via de betreffende pagina.
Veel sterkte,
Susan
Laten we zeggen dat alles normaal gevonden lijkt te worden.
Het stelen, manipuleren, liegen, alles mag. Ex zijn broer niet mee eens hij een leugenaar is
Je kent het spreekwoord de waarheid achterhaalt zich wel, maar duurt een beetje lang.
Ik heb mij nog en mijn kinderen nog kunnen behoeden v aantal dingen financieel kwaad maar geen garantie en je moet overal boven op zitten en dat is zeer vermoeiend.
Ze vragen dingen aan mede of op je naam. Een hypotheek offerte aanvragen terwijl ons huis te koop staat om woningbehoud te kunnen doen wat niet de afspraak was. Hypotheker gebeld en gemaild en hij kan niets zonder mijn habdtekening . Dat is nou juist het punt dat deze mensen veel zo niet alles voor elkaar kunnen krijgen. Advocate of secretaresse fout is ingegaan maar ook leuk om bv ID van mij als kopie mee te sturen wat niet kan terwijl mevr gewaarschuwd was voor zijn dingen. Nog niet gemerkt gebruikt is maar heb het weggehaald.
Je kunt naar de politie lopen en helpt je niets.
Wel ben ik er achter manier v vraagstelling veranderen.
Je blijft je verbazen waar ze de antwoorden vandaan halen.
Klem zetten in covenant is geen garantie maar werd wel slimmer tijdens convenant.
Chats onderschept en weet niet wat. Jn begin een erg stukje in tekst v zijn psychologe. Je zou denken mevr er wel verstand van had maar je moet er zelf in zitten of hebben gezeten. Waarom lieg ik Zo? Ik heb het op foto vast gelegd en is te gek v woorden.
De gekste verhalen leugens via chats gezien dat ik dacht hij werkelijkheid en fictie niet kan onderscheiden. Daarin staat dat het op een later stadium toch wel keer was uitgekomen.
Zo ongeveer en makkelijk gezegd. Het ging niet om liefde.
Bloemetje lekker knuffel na de bevalling? Ik kan het mij niet heugen. Alles draaide om meneer met zijn angsten en fobieën met als gevolg meer dan 16 jaar xeroxat gebruikt. Het is maar 10 Mg maar met drank versterkt alleen maar.
Andere vrouw en nu laatste keer hebben moeten staan toekijken dat hij met ander stond te rotzooien in voetbalkantine dat ik een donker 2km naar huis gelopen, heeft v mij ommezwaai gemaakt. Er is zoveel gebeurd en gedaan maar een bankrekening leeghalen en opheffen en Kinderspaarbeurspolis afkopen, is wel heel laag bij de grond en onder mom voor het gezin gedaan. Maar dat ik en mijn zoon niet meer met elkaar praten vanwege vader met stoken, is vreselijk.
Ben wel zo dit zegt iets over de mensen zelf niet over ons.
Eens valt het doekje voor hun en is het afgelopen.
Jesuszz Angelique, heb respect voor jou! Want jij (jullie 🙁 ) zijn verder.
Wel ben ik voor jou vertelde daden van hem zeer zeer erg bang. Ik weet en wist dat hjj dit gaat doen…. ik moet de kinderen van hem weghouden ….ja ouderverstoting zal dit zijn. Maaaar wel in het belang van de kinderen en hun toekomstige partners, en mijn toekomstige kleinkinderen ….
Hij moet weg van de weg waarop we lopen…
Pfff
Ik schrik van jou bericht. …echt. want mijn ex kan een kloon van jou ex zijn
Het stuk gelezen in Marie Claire. Goed stuk. Er kan niet genoeg over geschreven worden. Nog veel vrouwen weten niet, waar ze mee te maken hebben. Ook ik heb 31 jaar in het duister getast. Tot mijn dochter zei, mam ik denk dat hij een narcist is. Al vaak had ik op jhet punt gestaan om weg te gaan, maar ik kon het niet. Er was altijd een reden om niet te gaan, maar de onduidelijkheid van het probleem was de grootste oorzaak om te blijven. Pas toen ik op internet erover gelezen had en zag hoeveel herkenningspunten er waren, ben ik opgestapt.
Niet elke narcist is hetzelfde. Die van mij mishandelde niet lichamelijk.
Had hij het wel gedaan, was ik misschien eerder gegaan en had ik aangifte kunnen doen. Hoe kun je aangifte doen tegen emotionele mishandeling?
Ik was graag die confrontatie met hem aangegaan. Hoewel ‘geen contact’ de beste optie is, blijft het knagen, dat je geen wraak kunt nemen.
Nu na twee jaar weg te zijn, kan ik nog niet zeggen, dat het goed met me gaat. Het gaat heel veel tijd kosten.
Elisabeth
Beste Elisabeth,
Allereerst dank voor je reactie op het stuk in Marie-Claire. Er kan inderdaad niet genoeg over geschreven worden.
Het klopt dat niet elke narcist hetzelfde is. Was dat maar zo, dan zou het misschien iets gemakkelijker te herkennen zijn. Aangifte tegen emotionele mishandeling is inderdaad niet mogelijk omdat het wettelijk gezien geen strafbaar feit is. Terwijl de gevolgen ervan vaak zoveel ingrijpender zijn dan vele misdrijven die wél strafbaar zijn. Ik heb daar ook heel veel woede en boosheid over gevoeld, omdat het zo onrechtvaardig is dat je diegene daarvoor niet verantwoordelijk kunt stellen. In mijn geval was er naast de emotionele mishandeling sprake van een aantal zaken die wel strafbaar zijn, zoals vernieling, bedreiging en stalking. Maar dan nog is het heel moeilijk om iemand veroordeeld te krijgen.
Voor mij persoonlijk heeft het doen van aangifte, en de hele rechtsgang (die overigens ruim 4 jaar heeft geduurd…) uiteindelijk veel bijgedragen aan mijn herstelproces. Ik had o.a. het “geluk” dat ik veel erkenning en steun heb gekregen van 2 andere vrouwen die in het verleden slachtoffer waren geweest van dezelfde man. En ik trof de juiste mensen bij politie en justitie die mijn verhaal serieus namen. Maar het was heel zwaar, en het is niet iets wat ik zomaar iedereen zou adviseren. In heel veel gevallen is het veel verstandiger om het niet te doen, en je zoveel mogelijk te richten op jezelf en jouw herstel.
Knap van je dat je na 31 jaar voor jezelf hebt gekozen en bij je narcistische partner bent weggegaan. Dat zal zeker niet makkelijk zijn geweest. Uiteindelijk zal het steeds beter met je gaan, het heeft inderdaad tijd nodig. Misschien dat het je kan helpen om het werkboek van Iris te lezen, een keer deel te nemen aan één van onze workshops of te kiezen voor persoonlijke ondersteuning door één van onze coaches of therapeuten. Je kunt de informatie hierover vrijblijvend aanvragen.
Succes en zorg goed voor jezelf,
Nathalie
Wat heb je dat mooi omschreven Nathalie!
Dank je wel, Kim 😉
Wat ik beangstigend vond toen ik deze website voor het eerst las was dat ik (alweer) moest toegeven dat ik een foute mannenkeuze had gemaakt.
En dan ben ik ook nog opgevoed door een narcistische moeder, je zou toch denken dat je ze dan herkent van een kilometer afstand en alle alarmbellen afgaan, maar nee hoor……..gelukkig ben er er nu vrij van, voorzover je er ooit helemaal los van komt, de littekens zitten diep.
Wat een mooi artikel! Ik denk dat heel veel mensen hier iets aan hebben gehad.
Beste JC,
Ja, ik begrijp dat dat beangstigend is. In mijn leven zijn er ook meerdere narcistische “contacten” geweest, zowel in mijn prive- als in mijn professionele leven. En de eerste narcist in mijn leven was ook mijn moeder. Je zou inderdaad denken dat je het dan wel herkent en het je niet meer zal “overkomen”, maar juist in de gevallen waarin er sprake is geweest van een narcistische ouder is er vaker sprake van herhaalde narcistische contacten.
Fijn dat je er nu vrij van bent. En ja, het kost tijd om ervan te helen.
Dankjewel voor je compliment over het artikel. Ik hoop van harte dat veel mensen er iets aan hebben als ze het lezen. Zoals ik in mijn blog hierboven ook schrijf: informatie geeft inzicht. En inzicht is de eerste stap om los te kunnen komen en de weg naar jezelf (terug) te vinden.
Groet,
Nathalie
Nogmaals Angelique
Hoe kan ik een jongen van 21 uitleggen dat hij nog in een web zit waar ik uit ben? Hij wordt door zijn vader gebruikt door list en bedrog en situatie zo erg is dat mijn zoon en ik elkaar negeren. Het stoken en manipuleren van pa heeft de overhand genomen en alles naar mij gekeerd en opgezet is en zelfs dochter v 14 strijd met haar grote broer heeft gehad terwijl ze twee handen op een buik waren. Met als gevolg ik kind kwijt. Een jongen, mijn kind waar ik graag hulp v wil zoeken evenals de jongste mijn meisje waar van Jeugdzorg niets begrijpt, huisartsen het licht niet hebben gezien enz.
Maar mijn oudste begrijpt het niet. Jn het begin geloofde hij mij nog en nu dus niet. Werk van papa.
Godzijdank, mijn kinderen waten niet zijn kinderen en ze waren slim genoeg om te zien wat voor vlees ze in de kuip hadden. Toch heeft het nog 2 jaar geduurd voordat zij de band definitief met hem verbraken. Daar heb ik, helaas, wel een handje aan mee moeten helpen. Één keer een e-mail aan hem gestuurd, die verre van netjes was, maar wel dingen erin gezet, die het daglicht voor hem niet konden verdragen. Hij dreigde ermee om er samen met zijn nieuwe vriendin een zaak van te maken. Maar ja, ik heb een kopie van zijn internet geschiedenis. Hij wilde mijn dochter en schoonzoon in dat verhaal betrekken, dat was zijn fout. De loyaliteit van mijn kinderen naar mij toe was groter.
Later heeft hij hen een brief gestuurd, waarin hij alle contact met hen verbrak. Alles wat hij schreef was verdraaid. We hebben het nu op papier. Niemand heeft naar hem toe gereageerd. Dat zal hem goed dwars gezeten hebben. Sterkte ermee!
Beste Nathalie,
Ik dacht wat komt het verhaal in de Marie Claire me toch bekent voor! Toen ik je naam zag wist ik het weer! Ik heb je vorig jaar ontmoet bij de workshop in Eindhoven en ik heb je daarna nog een keer gebeld omdat ik er helemaal doorheen zat door mijn ex en door het wel/niet teruggeven van zijn spullen.
Het gaat ondertussen redelijk goed met mij. Ik heb afgelopen half jaar hulp van een coach uit het netwerk van Iris gehad en dat heeft me heel goed geholpen.
Super goed van je dat je je verhaal hebt gedaan! Mag je trots op zijn! Ik wens je al het goeds toe op je verdere levenspad. En wellicht tot ziens bij 1 van de workshops!
Lieve groet!
Hallo Starlight,
Wat een leuke en spontane reactie van je, dankjewel!
En ja, ik weet ook meteen wie jij bent 😉 Dank ook nog voor je hartverwarmende kaartje in december. Ik had geen contactgegevens van je, maar dat vond ik heel erg bijzonder en attent van je.
Wat fijn om te horen dat het zoveel beter met je gaat inmiddels!
Daar mag jij trots op zijn: herstellen is ook hard werken met alle emoties en uitdagingen die daarbij horen.
Ik wens jou ook het allerbeste toe in alle opzichten!
Zorg goed voor jezelf, geniet van de stappen die je maakt, vier je persoonlijke overwinningen en wie weet inderdaad tot ziens!
Hartelijke groet,
Nathalie