Uncategorized

door

Lezing over het Stockholm syndroom

Woensdag 25 september heb ik een lezing gegeven namens het Verdwenen Zelf voor ruim 100 studenten psychologie, waarvan sommigen ook familie en vrienden meegebracht hadden. Het thema van de lezing was: ‘Stockholm syndroom in narcistische relaties’. De lezing was in het Engels omdat de Radboud Universiteit in Nijmegen veel studenten uit het buitenland heeft. Een bomvolle collegezaal en dat alleen al was heel motiverend.

De motivatie om te komen was groot omdat psychologiestudenten, zo vertelden ze me zelf ook, in hun studie niets meekrijgen over de gevolgen van narcisme voor hun naasten. Over narcisme zelf krijgen ze al weinig mee, en dan ook nog vaak oppervlakkige, verkeerde of ronduit misleidende informatie: ‘narcisme is hooguit irritant en valt wel mee, het komt bijna niet voor, slachtoffers hebben ook hun eigen aandeel in de mishandeling’, en andere schadelijke mythes en misverstanden. Ik ben de lezing dan ook begonnen met het zoveel mogelijk uit de weg te ruimen van deze mythes en misverstanden.

Lees verder →

door

Training Jeugd- en gezinsprofessionals op 7 oktober

Meer dan een jaar geleden zijn wij gestart met een training specifiek voor jeugd- en gezinsprofessionals. In de jeugd en gezinszorg hebben professionals vaak te maken met complexe zaken die zich jarenlang kunnen blijven voortslepen. Er spelen meestal allerlei procedures in het familierecht een rol, er kan sprake zijn van een conflictscheiding of zijn er moeizaam te duiden vermoedens van partnergeweld of kindermishandeling. Patronen van afhankelijkheid, onveranderlijkheid, scheve machtsrelaties of zorgmijding spelen een rol. Signalen of aantijgingen van persoonlijkheidsproblematiek (narcisme of psychopathie) lijken ook steeds vaker voor te komen.

Lees verder →

door

Elk kind heeft recht op bescherming

Dit is een gastcolumn van Yvonne

Naar aanleiding van de blog die maandag verscheen wil ik graag dieper in het onderwerp duiken dat hier aan de orde wordt gesteld: over het strafbaar stellen van psychische mishandeling bij kinderen. Ik ben het er helemaal mee eens dat dit moet gebeuren en roep iedereen op om de petitie te ondertekenen. Ik volg het nieuws en kan mij ontzettend irriteren aan het gemak zoals de overheid hun verantwoordelijkheid opzij schuift naar andere partijen en dan zeggen dat ze er alles aan doen. In deze blog wil ik ook graag andere wantoestanden onder de aandacht brengen. Als kind ben ik ook psychisch mishandeld, mijn beide ouders waren alcoholist en hebben mij emotioneel verwaarloosd, daarnaast was mijn moeder een narcist. En tijdens mijn scheiding, na een 15 jaar lange relatie met een narcist, vol fysieke en psychische mishandeling, een narcist die mij uiteindelijk heeft geprobeerd te vermoorden, heb ik ook helaas met Jeugdzorg (en vele andere overheidsinstellingen) te maken gehad en spreek ik hier uit mijn eigen ervaringen. Ik kan niet anders dan er een stuk over te schrijven, want ik merk dat ik door het lezen van deze artikelen en blogs er bij mij een hoop loskomt.

Lees verder →

door

Wordt emotionele en psychische mishandeling strafbaar?

Eerder schreef ik al in een blog over een rapport over de wantoestanden in de pleegzorg en jeugdzorginstellingen in de afgelopen 50 jaar. Naar aanleiding van dit rapport hebben twee Tweede Kamerleden recent een motie ingediend om de regering te vragen naar het strafbaar stellen van emotionele en psychische kindermishandeling. Omdat veel van de terreur die in het rapport beschreven wordt emotioneel en psychisch is, en nu ook nog voorkomt, willen ze dit in de toekomst verhinderen. Hiervoor is nodig dat de regering expliciet emotioneel en psychisch geweld strafbaar stelt. Lang verhaal kort: dat gaat de regering niet doen.

Lees verder →

door

Uitgewist

“Wat heb ik gedaan”, is de titel van een roman1). Ik had het boek al een paar keer zien liggen en weer weggelegd, omdat ik lees voor mijn ontspanning. Dagelijks bezig zijn met de gevolgen van narcisme en psychopathie is zwaar en ik doe hier graag wat lichtere dingen naast als de tijd het toelaat. Toch intrigeerde het boek mij en het heeft indruk op me gemaakt. Het is geen lichte kost. Dat is narcistische mishandeling nooit, maar er zijn wel gradaties.

“Wat heb ik gedaan” gaat over een geestelijke gezonde vrouw die haar man heeft vermoord. Wat brengt iemand tot deze daad, die op zich natuurlijk verwerpelijk is? Gaandeweg het boek wordt duidelijk dat hier jaren van ernstige terreur aan vooraf gingen, waarin Kathryn dit ‘geheim’ (de mishandeling) zorgvuldig bij zich droeg. Ook haar twee puberkinderen wisten nergens van.

Lees verder →

door

Wel en wee rond vergeving

Vergeving is een onderwerp dat veel mensen bezighoudt. Dit blijkt alleen al uit de uitstekende blog van Agnetha en de vele reacties hier op, en zie ook de blog van Barbara die jaren geleden al over het onderwerp schreef. Dit alles met elkaar heeft me aan het denken gezet en ik wil graag nog wat dieper op het ‘concept’ vergeving in gaan.

Vergeving wordt in de wereld van herstellen/zelfhulp vaak als succesverhaal gezien. ‘Het is de kroon op je herstelproces’, dat soort uitspraken. Er zijn de laatste tientallen jaren duizenden verschillende zelfhulpboeken verschenen, er zijn honderden therapeutische benaderingen, workshops, lezingen et cetera en in een behoorlijk deel hiervan wordt vergeving gepromoot. Maar dit aanbod is vrijwel allemaal gebaseerd op de normale menselijke problematiek. Met andere woorden, ‘normale’ problemen onder ‘normale’ mensen. Zoals Iris helder beschrijft in haar boeken; dat wat voor de normale wereld geldt, kan echter niet zomaar over de daden van narcisten en psychopaten heen worden gelegd (en hoe je hiervan moet herstellen) en zeker niet over de impact ervan.

Lees verder →

door

Wat zit er achter het masker van een narcist?

Door Tako Engelfriet

Vaak vraag ik me af hoe vaak narcistische mishandeling voorkomt. Als we dat weten, kunnen we misschien een grotere vuist maken richting beslissers en professionals. Het is echter nog nauwelijks bekend hoe vaak huiselijk geweld überhaupt voorkomt. En al helemaal niet hoe vaak emotioneel of psychisch geweld voorkomt. Laat staan narcistische mishandeling. Uit een recente wetenschappelijke studie blijkt dat fysiek en seksueel geweld nog wel enigszins in kaart te brengen is, maar emotionele mishandeling nauwelijks. Gelukkig geven de onderzoekers dit ruiterlijk toe. En doen ze aanbevelingen om dit beter te onderzoeken.

Lees verder →

door

Meer aandacht voor psychische mishandeling en trauma

Dit is een gastcolumn van Tako Engelfriet

De gevolgen van psychische en emotionele mishandeling zijn heftig. Veel heftiger dan veel mensen denken. Ikzelf was blij om dit gevoel van herkenning te hebben toen ik voor het eerst op de site van het Verdwenen Zelf kwam en de boeken van Iris las. Maar weten professionals het ook? Vaak niet helaas. Reden waarom het Verdwenen Zelf workshops aanbiedt aan professionals die met slachtoffers te maken hebben, bijvoorbeeld voor hulpverleners, psychologen mediators, of advocaten.

Lees verder →

door

Een miskend en ingrijpend trauma

Interview over de impact van narcistische mishandeling

Het is belangrijk dat de impact van narcistische mishandeling bekender wordt onder hulpverleners, zodat ze de signalen kunnen herkennen en hun behandeling hierop kunnen afstemmen. Daarom ben ik heel blij met onderstaand interview dat deze week in het blad van de NVPA (Keerpunt) is gepubliceerd. De NVPA is een grote beroepsvereniging voor therapeuten en psychologen. Hieronder een fragment van het interview, met een link naar het hele stuk. Lees verder →

door

Acceptatie, een sleutelwoord

Dit is een gastcolumn van Agnetha

Daar zit je dan, op de rokende puinhopen van een zeer pijnlijke levensfase, en stelt jezelf de vragen: hoe kom ik hier uit, hoe kom ik los, wanneer stopt deze situatie, wordt het ooit beter?

Logisch en begrijpelijk wordt je bestormd door deze vragen vanuit de gemoedstoestand waarin je op dat moment zit, wanneer je er nog middenin zit of wanneer je aan de kant bent geschoven of zelf bent opgestapt. Mogelijk ben je al een tijdje weg maar krijg je het allemaal niet rond in je hoofd en hart, en blijft het je bezighouden. Zoveel verwarring en ongeloof, zoveel verdriet, zoveel verbijstering als je beseft waar je mee te maken hebt of hebt gehad. Zoveel boosheid ook, vaak mede op jezelf: waarom heb ik het niet eerder gezien, waarom heb ik het allemaal laten gebeuren, niet tijdiger grenzen getrokken? Eén dikke grijze mist die eerst moet optrekken voordat je verder kunt, opnieuw kunt gaan leven, écht leven vanuit jezelf. Lees verder →