Eergisteren heb ik een uur op een forum zitten lezen en ik voel de adrenaline weer door me heen gieren als ik er aan denk. Een vrouw had op dit algemene forum (dus geen gespecialiseerd forum over narcistische mishandeling) een topic geopend, omdat ze hulp en adviezen zocht. Ze schreef dat ze na lang informatie zoeken vrijwel zeker was dat haar ex een narcist was. Ze was door hem mishandeld. Ze hadden samen een kind en ze maakte zich zorgen (later in de topic zou blijken dat hij het kind ook mishandelde). Uit haar beschrijvingen van het gedrag van de ex, begreep ik heel goed dat ze zich zorgen maakte.
En wat gebeurde er vervolgens? Wat doe je als je als deelnemer van een forum geen zin hebt in dergelijke ellende? Je schakelt die persoon uit.
En dat is wat er gebeurde. De vrouw in kwestie kreeg zulke felle reacties, van heel veel mensen. Nadat ze haar vraag had gesteld en zo werd aangevallen, was ze de eerste pagina’s niet meer terug te vinden. Ook daar werd ze weer op aangevallen. Of ze niet het lef had om nog terug te komen!
Wat was hier gaande? Is het een uitzondering? Nee, dat is het niet en daarom wil ik er weer een blogpost aan wijden (zie ook de post van 3 maart).
Als je hebt vastgesteld dat je slachtoffer bent van narcistische mishandeling, dan ga je op zoek naar hulp. Maar niet alle hulp is hulp! Dat werd hier op dit forum pijnlijk duidelijk. Wees daarom voorzichtig. Door internet lijkt het alsof de hele wereld in je huiskamer zit, maar dit is misleidend. Je kent deze mensen niet. En soms blijkt een forum met de gelegenheid om een hulpvraag te stellen, geen kans op de juiste hulp te zijn. Integendeel. Ik weet dat veel slachtoffers hulp zoeken via het internet; eindeloos informatie blijven verzamelen, hun verhaal kwijt willen, om reacties vragen. Dat kan helend zijn. Ik heb in een eerdere blogpost al behandeld waarom er ook risico’s aanzitten. Terwijl ik gisteren research deed voor mijn vervolgboek, bleef ik op dit forum hangen en ik vond het zo pijnlijk wat hier gebeurde, dat ik besloot om mijn frustratie om te zetten in een tekst. In een waarschuwing.
Hulp via het internet is gratis. Ik vermoed dat dit een reden is waarom deze vorm van zelfhulp zo populair is. De materiële kosten zijn laag. Maar de immateriële prijs die een slachtoffer betaalt is soms behoorlijk hoog. De uren piekeren, het gevoel van verslagenheid, de pijn, de zelftwijfel. Suïcidale gedachtes soms. Het kan hertraumatiserend werken.
Terug naar het voorbeeld uit de praktijk. Waar deze vrouw vooral mee om de oren werd geslagen, is dat ze het waagde een label
te plakken op haar ex. Wat op mijn website duidelijk wordt uitgelegd, en in mijn boek nog uitgebreider, is waarom het zo essentieel is om vast te stellen dat het om narcistische mishandeling gaat, als dit zo is. Om als slachtoffer vast te stellen of dit zo is, geef ik veel specifieke informatie. Via het contactformulier komen er hiernaast geregeld vragen binnen in de trant van heb ik inderdaad met een narcist te maken?
. Ik ben geen psycholoog, ik ken degene niet waarover het gaat, maar wat ik wel ken zijn de waarschuwingssignalen. Narcistische mishandeling verloopt volgens een bepaald stramien. Als je heel veel herkent op deze website, dan is dat een signaal. En mijn boek is nog diepgaander in het uitleggen van deze pathologie. Er komen veel reacties van lezers die eindelijk houvast vinden, omdat wordt uitgetekend waar ze al die jaren mee te maken hebben gehad. Het wrange aan narcistische mishandeling is dat het slachtoffer het gevoel wordt gegeven dat hij of zij gestoord is.
Veel mensen weten gewoonweg niet wat het is. Daarnaast heeft deze samenleving narcistische trekjes. Je begeeft je als slachtoffer in het hol van de leeuw als je ergens op een forum je hulpvraag neerlegt zonder te weten welke mensen daar aan discussies deelnemen. Veel mensen vinden het een sport om hun mening van de daken te schreeuwen, mensen in discussies uit te schakelen en hun gelijk te halen. Het wemelt op het internet van de mensen met narcistische trekken, een mooier podium om jezelf ongestoord te kunnen etaleren is er immers niet! En als een bepaalde topic je niet aan staat, dan is het niet moeilijk om de oprechte vraag om hulp (en de hulpvrager) volledig om zeep te helpen. Ik zet het even op een rijtje:
- je valt diegene aan op onethische intenties (hoe durfde ze haar arme ex van pathologie te verdenken)
- je haalt zijn of haar woorden uit zijn verband en gaat daar de strijd mee aan
- je dwingt de hulpvrager voortdurend in de verdediging, zodat ze meer en meer een dader lijkt
- je legt alles wat zij of hij zegt of heeft gezegd (in andere topics) onder een vergrootglas, om diegene zelf als de gestoorde en werkelijke dader te kunnen
ontmaskeren
- je zoekt medestanders in deze
dossiervorming
(samen iemand uit schakelen is een nog leuker tijdverdrijf, blijkbaar) - als de hulpvrager het waagt om terug te komen in de discussie, dan kun je in alles wat hij of zij nog post de bewijzen vinden van haar schuld; simpelweg door bovenstaande toe te passen
Ik zet dit zo bot op een rijtje, om leed te besparen. Iedereen is zelf verantwoordelijk voor zijn of haar proces. Veel slachtoffers zijn zeer kwetsbaar en zoeken wanhopig naar hulp. Het kan niet vaak genoeg gezegd worden dat narcistische mishandeling nauwelijks bekend is en door veel mensen niet begrepen wordt. En een deel van deze mensen valt het slachtoffer aan. Waarom zou je van die mensen steun willen? Het patroon waar je als slachtoffer jaren in zat (gek worden verklaard, ondermijnd en bespot worden) herhaalt zich keer op keer. Zoek dit dus niet op.
Wanneer mensen zeggen dat het onethisch is dat je even een label bij elkaar hebt gegoogled
, (alleen maar om jezelf neer te kunnen zetten als slachtoffer
) dan draaien ze de zaak om. Of er wordt om het hardst geroepen dat iemand die blijft als ze mishandeld wordt, zelf verantwoordelijk is voor de mishandeling. Nog zo’n staaltje omgekeerde logica: als je je kind weghoudt bij een mishandelende partner, dan mishandel jij het kind, want elk kind heeft beide ouders nodig. En waar ik persoonlijk helemaal niet goed van werd was deze: waar komt toch de drang bij jou vandaan om je ex van een labeltje te voorzien?
.
Wat mij in deze discussie niet zozeer geschokte was de logica die nergens op sloeg, maar vooral het venijn erachter. De enorm cynische, bijtende reacties. En de enige persoon die hier wat aan had kunnen (en moeten) doen schitterde door afwezigheid: de moderator. Heel kwalijk.
Wat ik hier las was geen uitzondering. De vrouw die haar hulpvraag plaatste kwam terug in het gesprek en ik vond dat ze zich goed staande hield. Maar het maakte de situatie niet minder wrang: opnieuw een slachtoffer dat wordt aangevallen, opnieuw wordt de sympathie voor de dader opgeëist.
Die dader zorgde er altijd zelf al voor, dat het zoeklicht altijd op het slachtoffer kwam te staan, op zijn of haar morele gebreken
. Het laatste wat je als slachtoffer nodig hebt zijn de veroordelende reacties van vreemden. Het hoeven niet alleen vreemden te zijn, ook veel mensen uit je eigen kring kunnen zich heel vijandig opstellen (vaak opgejut door de narcist in kwestie). Ik ga in mijn boek uitgebreid in op hoe je kunt omgaan met deze omstanders
.
Richt je op de paar mensen die het snappen. Op het internet zijn ook goeie plekken te vinden, lees eerst voor je je helemaal bloot geeft. Voel. Je komt er niet uit als je er juist weer aan je haren in wordt gesleurd.
Blijf uit het land van de duisternis.
Hoi Iris,
Herkenbaar. Het gebeurt helaas teveel. Wellicht hebben we hier hetzelfde forum voor ogen wat begint met een ‘V’. Ook ik heb daar gelezen en geprobeerd te steunen door de dames in kwestie een ‘verstopte’ link mee te geven in mijn tekst naar een blog als het jouwe.
Op zo’n forum als ‘V’ zitten een hoop nare mensen met teveel brave volgers. Ja, ook daar worden zij ‘gevoed’. Erg naar. Ik kom daar niet meer.
Groetjes
vorig jaar november had ik me aangemeld bij een forum….de meeste lotgenoten daar waren meevoelend en ik heb veel aan hen gehad.
niet terug naar narcistische ex, niet in de val getrapt, mede door de steun die ik daar kreeg.
ik ben nu van het forum geknikkerd….de beheerder blijkt een narcist te zijn.
ik had hem wat vragen gesteld over zijn gedrag en werd “wegens een motie van wantrouwen” van het forum geflikkerd…..
groetjes.
Ik vind het zo knap, hoe jij bij de feiten kunt blijven! En goed, dat je dit benoemt. Het houdt ons ook scherp!
Beste Iris,
Dit is helemaal zoals het werkt. Je wordt niet geloofd. Door bijna niemand. Door mijn inzet voor Stichting Zijweg heb ik al zoveel vrouwen gesproken die uiteindelijk helemaal geïsoleerd in het leven kwamen te staan en alle contact met familie en vrienden zijn verloren. Zelf had ik gelukkig een paar hele goede vrienden die uit eigen ervaring herkenden wat mij is overkomen, maar ook mijn familie liep met open ogen in de val van mijn narcistische ex-echtgenoot.
Daarom: er kan niet genoeg aandacht worden gevraagd voor deze vorm van mishandeling. Politiek, rechterlijke macht en hulpverleners lopen nu nog met een grote boog om deze problematiek heen. Maar dat gaan we doorbreken. De tijd is er rijp voor.
Tineke Franssen – Stichting Zijweg
Super super super goed artikel Iris. Dit is helaas inderdaad de praktijk op veel fora’s en social media. Ook als je voor andere “problemen” of vragen een klankbord probeert te krijgen. Het betweterige, ego-opkrikkende gereageer van onwetende mensen, die “wel even zullen ventileren hoe goed ze het weten” ….waaruit blijkt dat ze niks weten! De botheid, de respectloosheid. Inderdaad het discuteren, puur om iemand ‘eronder’ te krijgen. Ik weet niet of dit puur Nederlands is, maar het is inderdaad een trend in de samenleving dat narcisme een steeds groter probleem wordt.
De botheid en vaak domheid waarmee veel mensen hun reacties klakkeloos deponeren online, zonder écht iets van de achtergronden te (kunnen) weten en zonder te beseffen tegen wie ze praten, maakt mij vaak bang! Mensen maken nog steeds het slachtoffer tot dader uit pure onwetendheid, maar ook uit eigen egocentrisme.
Als slachtoffer van een bekende nogal populaire man, maar narcist pur sang, zijn het voornamelijk de omstanders (in mijn directe omgeving) waar ik uiteindelijk nog véél meer pijn van heb dan de narcist zelf. De narcist heeft alle vertrouwen in mij compleet gebroken. Maar het zijn zijn omstanders die mij hebben laten zien, behalve hém, werkelijk niemand meer te vertrouwen. Ik heb ervaren dat 8 van de 10 mensen, ook degenen die jou altijd als integer persoon gekend hebben en waar je veel mee omging, uiteindelijk de narcist geloven én steunen als ze daar één of ander belang bij hebben omdat hij nou eenmaal “belangrijker” is, een uitgekookt imago neerzet, populair en bekendheid geniet, waar een narcist goed in is.
Zelfs als men deep down “beter weet”.
Als omstanders van een N zouden doorzien, hun ogen durven open te doen, durven te zien dat hun eigen waarheid, hun eigen illusie omtrent de N, die ze voor warme, lieve, leuke, hartelijke persoonlijkheid hielden, niet klopt en er slachtoffers gemaakt worden…..wat zou de wereld er dan anders uit zien!
Het online “geschreeuw” van mensen laat inderdaad ook goed zien hoe narcistisch de wereld wordt.
Ik kijk erg uit naar je advies over omstanders Iris. Dit gedrag, die ontkenning, jou als slachtoffer in de steek laten (vaak ‘subtiel en sneaky, nooit direct), de narcist achterna lopen, het jouw ‘karakter’ en jouw waarheid over jouw leven ‘om zeep helpen’ en ‘het hem vereren’, door omstanders en het niet echt kunnen begrijpen van je vrienden, is waar ik nóg meer last van heb, dan de narcist zelf. Dat heeft waarschijnlijk te maken met zijn ‘bekendheid’.
Dit gebeurt veel, Iris. Hoe vaak wordt er niet gesproken van een vechtscheiding, terwijl 1 van de ouders een flinke stoornis heeft. Ik noemde narcisme bij huisarts, na jaren verdieping, jouw boek, geslaagd voor klinische psychologie en n dossier van mij met alle signalen. Reactie huisarts was; “wat is jouw aandeel in deze vechtscheiding”? Eh…vraag je dat ook aan iemand, die verkracht is? Ik voelde me dader en nog erger; als ‘n vechtscheiding het uitgangspunt is, krijgt mijn kind nooit de goeie hulp.
Toen ik voor het eerst op zoek ging naar informatie op internet over narcisme kwam ik ook terecht op de forums van een aantal bekende damesbladen. Wie denkt daar zijn problemen te kunnen bespreken met een aantal empathische dames komt inderdaad bedrogen uit. De reacties kunnen venijnig en bot zijn.
Maar ook op een besloten groep op Facebook voor slachtoffers van narcisme ben ik eens genadeloos onderuit gehaald door een groepslid dat vond dat al dat gezeur over die narcistische moeder nou maar eens afgelopen moest zijn. Gebeurd was gebeurd en nou moest ik maar gewoon doorgaan met het leven. Dat ik aangaf dat dat nou juist heel moeilijk was wees er voor hem op dat er met mijn moeder niets aan de hand was maar dat ik gestoord was. De moderator greep niet in en ik ben uit de groep gegaan. Van andere leden hoorde ik later via de chat wel dat het kwetsende groepslid zelf ook was opgestapt, maar voor mij was het genoeg geweest. Hier was het duidelijk niet veilig. Ik vind het heel fijn dat je op jouw site wel gewoon je gevoelens en ervaringen kunt delen zonder onderuit gehaald te worden, Iris.
ik maak hetzelfde mee, min of meer, half jaar geleden heb ik mijn vriendin verlaten, en sinds die tijd vecht ik tegen windmolens, er is kindermishandeling , moest aangifte doen bij de kinderbescherming.
Ben alles kwijt, huis, auto, geld, spullen, ben in principe dakloos, pendel op en neer tussen 2 adressen.
Ondertussen kom ik niet toe aan mijn eigen herstel, contact met kinderbescherming en verdere instanties in het verlengde daarvan.
Het verhaal is zo bizar dat je eigenlijk niet word gelooft, gelukkig schijnt school nu aan de bel te trekken met eenzelfde verhalen, helaas word ik daar dan ook weer in betrokken, als enigste getuige. Heb dit nu ook gestopt. Ze zoeken het maar uit.
Onvoorstelbaar is het onbegrip en ongeloof bij huisarts en Psycholoog bij wie ik sinds kort in behandeling ben.
Ik vermoed dat de huisarts in de macht van mijn exliefje is, als er iemand is die weet hoe ze mannen moet manipuleren is zij het, heb het te vaak gezien en bijgestaan.
Deze week bij hem geweest en kan niet eens mijn verhaal doen, word afgekapt, zie irritatie, Ben maar vertrokken, Zoek een andere huisarts, klaar.
Ik was bij de huisarts om een andere psycholoog te zoeken, diegene die ik heb weet weinig tot niets over narcissme, laat staan psychopathie, moet zelf materiaal aanleveren, daar word dan over gepraat, maar schiet hier voor mijzelf niets mee op.
Heb wel een nieuwe verwijskaart en ga dus nu op zoek naar iemand die bekend is met.
Een advocaat ingeschakeld voor huis, en spullen, ik heb ex en kind een jaar lang onderhouden. Ze kan niet werken, met een berg diploma,s en universitaire opleiding. Advocaat is zelf ook slachtoffer van, en werkt samen met psychologen. Gemaild, gesproken, het is beter geen zaak te beginnen, ze is te slim, heeft teveel kennis van zaken. Kortom , zie ervan af, ze maakt je kapot, het is een kwaadaardige narciste, jij bent straks de dader en de gestoorde.
Heb nu ten einde raad maatschappelijk werk ingeschakeld, misschien kunnen hun wat voor mij betekenen, moet weer het hele verhaal doen. Maar wie weet schiet het wat op qua huisvesting e.d.
Ja het klopt, wees voorzichtig met wie je je verhaal deelt, wie je benadert voor hulp.
Wat begon als een sprookje werd een nachtmerrie die maar voort blijf duren.
Dank je Iris, voor deze duidelijke en goed toegelichte waarschuwing. Het is heel verstandig voor nieuwe zoekenden, maar misschien ook voor mensen die al bekend zijn met Narcisme om dit eerst te lezen alvoor men op het internet naar meer informatie gaat zoeken.
Wat ik je graag wilde delen Iris is dat mensen die met narcisten te maken hebben, dat daar ook vrouwen tussen zitten en misschien ook mannen die in hun jeugd seksueel zijn misbruikt. Zo ook in mijn geval, ik ben als kind seksueel misbruikt door mijn eigen vader jarenang en ik moest fysiek vechten met hem om hem te weren van mijn lijf. Tegen de tijd dat ik het mijn moeder vertelde , kreeg ik van haar als antwoord,” tja ik moet hem wel zijn gang laten gaan ,ik heb wel zijn geld nodig hoor om jou te kunnen voorzien van onderdak en eten etc”.. .
Enfin ik werd een offerlam van haar en een object om te misbruiken door mijn vader die nota bene in de jaren ’80 al als narcistische psychopaat werd bevonden door zijn psychiater.
Mijn zus was geen haar beter en bleek ook psychopatisch te zijn. Speelde zieke narcistische spelletjes met mijn zijnswezen tot er niets meer van mij overbleef.
Enfin,ik liep thuis op m’n 19 weg en na 25 jaar en 3 therapeuten, erge straatvrees verder in mijn leven te zijn, wilde ik antwoorden , waarom ik maar niet verder kwam, immers voor mijn gevoel had ik het seksuele misbruik verwerkt en kon er goed over praten, goed doorvoelen. Mijn vader was inmiddels overleden, de boeman was toch weg?
Waarom werd ik psychisch dan niet beter en waarom kon iedereen mij dan gebruiken als speelbal om mee te spotten, waarom kon ik nog steeds niet voor mijzelf opkomen als ik werd bespot?
Toen gaf mijn huisarts de tip om is forums te lezen over incest en seksueel misbruik en ‘s te kijken waar ik mij mee kon relateren. Ze bedoelde het goed, ze was van mening dat ik dan zou concluderen dat ik al heel wat sterker in mijn schoenen stond en echt het mibruik was ontgroeid (Wist zij veel).
En dat deed ik dus, ik ging 2 jaar geleden forums af snuffelen opzoek naar gelijkgestemden en naar verhalen over seksueel misbruikten.
Ik had twee verschillende forums gelezen en door een forum werd ik erg aangetrokken nadat ik alle deelnemers hun reacties had gelezen. Ik was erg verdrietig hoe lang deze mensen al op dat forum spraken met elkaar en geen millimeter verder kwamen in hun verdriet en ellende.
Iedere dag weer dezelfde ellende en ik vond dat ik idd echt een stuk verder was dan deze slachtoffers die nog dagelijks worstelden met overleven, dus dacht ik laat mij er eens lid van worden.
Twee dagen heeft dat geduurd.
Ik gaf als eerste een reactie op een meisje van 19 dat diep in de ellende zat en werd misbruikt door haar broer en haar moeder steunde haar niet maar maakte haar als leugenaar uit. Ook op school werd ze niet geloofd en bespot door de decaan met haar verhaal.
Ze voelde zich zwaar moedeloos en verdwaald en gaf aan het gevoel te hebben nooit meer uit deze diepe put te kunnen geraken. Ik vertelde haar hoe moedig ik het vond dat ze zich zo open en bloot durfde te geven op een forum en dat ik het dapper vond dat ze haar verhaal had gedeeld.
Ik wenste haar veel liefs en sterkte en deelde met haar dat ik mijzelf als jong kind herkende in haar verhaal. En dat er echt een andere kant is in het leven die ze kan bereiken en een goed leven dat voor haar is weggelegd, dat ze dat allemaal verdiende.
Nog voor mijn reactie er een uur op stond werd ik al aangevallen, wie ik wel niet dacht dat ik was om zo maar toegelaten te worden op dit forum en zo een leugenachtige reactie durfde te geven tegen zo een zielig lief meisje. Ik moest *quote* “oprotten met mijn zogenaamde positieve reacties en anderen er maar mee lastig gaan vallen”.
En ja natuurlijk ik heb direct de verantwoordelijke van de site gemaild met als reactie van haar, “neem deze mensen hun reactie niet kwalijk, ze zijn zo zwaar misbruikt in hun leven en zo omringd door narcisten dat ze de zon nooit meer zien schijnen, ze hebben zoveel mee gemaakt dat jou reactie voor hun als nep en fake overkomt. En om eerlijk te zijn heb ik deze site al 6 jaar onder mijn hoede en ik vind u ook nep met uw reactie.”
Hu….ik bergeep er niets van, nota bene hoorde deze site onder die van de regering aangewezen sites om contact mee op te nemen als je als kind seksueel was misbruikt. Dan mag je toch verwachten dat deze site in orde is?
Om verder te gaan het regende die dag negatieve berichten en een ieder die lid was van het forum moest zijn gal spuien, ik werd uitgemaakt voor van alles en nog wat .
Ik besloot begripvol en vriendelijk terug te reageren met dat ik hun reactie begreep en het helemaal niet de bedoeling was om leden ongerust te maken en stress te veroorzaken.
Wat mij opviel was dat er een persoon de vlam steeds aanwakkerde en iedereen porde om mee te doen mij te bestoken met negatieve reacties. Ik begon deze stokende persoon al haar reacties te lezen de gehele nacht lang heb ik dat forum doorspit want iets was heel vreemd. Ik las alles van deze vreemde persoon van de afgelopen jaren en het bleek dat zij al 5 jaar lid was van dit forum. Ik ontdekte een patroon in nog een ander persoon en het kwam op mij over dat deze persoon graag stookte maar een elias had of een bondgenoot.
Ik besloot nog eenmaal een reactie te plaatsen om achter de waarheid te komen en precies wat ik dacht gebeurde, deze persoon ontplofte en ik kreeg van 3 verschillende leden reacties, wie ik wel niet dacht wie ik was etc….. Deze vreemde persoon bogon dus weer te stoken onder de andere leden en hun berichten te sturen om mij te boycotten.
Ik heb de verantwoordelijke van de site gemaaild met mijn vermoedens over die stokende personages en deze bevestigde aan mij dat mijn vermoedens klopte waar ik achter was gekomen. Maa dat ik werd verwijdert van haar forum als lid omdat ik heel onbetrouwbaar overkwam.
Ik heb de mails naar een kennis die psycholoog is gemaild en die vond het superknap dat ik op mijn eigen houtje op twee dagen tijd had ontdekt dat deze site niet deugd en dat ik te maken had met een “Sibyl”. Een vrouw met meerdere persoonlijkheid stoornissen. Deze vrouw had 3 egos aangemaakt als leden en gebruikte het forum om haar zieke narcistische lusten op los te laten. Bleek later dat deze vrouw psychisch zwaar gestoord was en onder medicatie moest, maar dat de vrouw die de site beheerde ook haar mentor was en de site mede ook voor haar (de stoker)had opgezet. Om haar een platvorm te geven en te helpen genezen van het trauma seksueel misbruik.
Heel veel echte slachtoffers reageerde ook op het forum en na jaren waren er hondereden leden. Natuurlijk had geen enkele van deze leden vooruitgang geboekt, want deze zieke psychopatische stoker maakte dat iedere slachtoffer na een tijdje een Proffesioneel slachtoffer werd en zij werd hun therapeut om ze nog dieper in hun ellende te helpen begraven.
Ik heb natuurlijk een hogere instantie alle mails overhandigd en tegenwoordig bestaat het forum niet meer.
Deze vrouw bleek niet seksueel misbruikt te zijn maar een pathologisch psychopaat, een gevaar voor de maatschappij als ze haar medicijnen niet nam.
De verantwoordelijke van de site vond dat deze vrouw een platform nodig had om te helen genezen en geen medicijnen.
Ik ben blijven zoeken sindsdien omdat het mijn ogen had geopend, ik herkende mijn zus en vader en moeder in de reacties van deze stokende vrouw en zo ben ik achter mijn familiegeheimen gekomen. Het narcisme dat mij plaagde als echte demonen.
En de eerste site die ik nadien durfde bekijken met kromme tenen, knikkende knieen en het zweet in mijn handen was deze site van Iris en haar blog. En daar ben ik heel erg blij mee, na een dag een reactie te hebben geplaatst, kreeg ik geen enge reactie, alleen maar aanmoedegingen.
En zo hoort het te zijn.
Deze site, het boek en de workshop hebben mij een grote steun in de rug gegeven om vooruit te kunnen en om mij beter te helpen wapenen. En zo zou iemand zich altijd moeten kunnen voelen op een forum of blog. Dat maakt deze site bijzonder en anders dan al al de andere. Ook de mensen die hier reageren zijn op zoek naar begrip en handvaten om vooruitgang te boeken.
En wat zo prachtig is bied Iris met haar vele helpers ook een weg uit onze ellende met workshops die aangeboden worden. Heel proffesioneel en verzorgd.
Lisia
Hoi Lisia,
Heel erg bedankt voor je bericht. Ik heb het met groeiende ontzetting zitten lezen. Maar dit gebeurt. Ik vind het knap hoe jij overeind bent gebleven, en dat door jouw toedoen dit forum uit de lucht is gehaald.
Je beschrijft heel goed welke functie dit forum had; het was een podium voor deze psychopaat, om haar zieke geest op te kunnen botvieren middels verschillende identiteiten. Ik geloof zelf niet dat deze persoon leed aan meerdere persoonlijkheden, omdat mensen met DIS niet doelbewust en strategisch meerdere alters inzetten. Sybil bijvoorbeeld was ernstig gedissocieerd (splitsing in diverse alters) om haar zeer extreme jeugd te kunnen overleven. Wat wel regelmatig voorkomt is dit; psychopaten die doen alsof ze aan DIS lijden om hiermee de sympathie van de omgeving te krijgen. Een schokkend voorbeeld hiervan is de film “primal fear”.
Terug naar het forum; wat een verschrikking dat hier talloze echte slachtoffers hoopten steun te vinden, maar enkel dieper wegzakten in het moeras.
Ook de hulpverlening voor slachtoffers narcisten en psychopaten trekt narcisten en psychopaten aan. Ik heb in mijn eerder blog al gewaarschuwd, om niet een forum, site of lotgenotengroep direct te vertrouwen, alleen omdat het zegt er te willen zijn voor slachtoffers. Uit jouw ervaringen blijkt maar weer, hoe ziek deze wereld soms is, En hoe we onze handen ineen moeten slaan om de duisternis te verdrijven. Er zijn voldoende integere mensen die zich wel oprecht willen inzetten (of dit al doen) voor slachtoffers. En het worden er steeds meer. Gelukkig maar, want ervaringen als op dit forum kan de genadeklap betekenen voor iemand die al op de rand van de afgrond staat.
Iris
Wat een geweldig goed onderwerp is dit weer.
Omstanders zijn vaak nog erger dan de narcist zelf, zeker als je ‘verlost’ bent van de narcist. Na jarenlang geploeter, teleurstellingen, pijn en onbegrip weet je eindelijk dat het niet bij jezelf ligt, maar bij de narcist. Hoe ontzettend moeilijk dat al niet is! Omstanders die jou dan gaan bekritiseren, die jou dan gaan aanvallen of met interessante blik denken je te kunnen pakken. Dat is zó gigantisch pijnlijk, dat heeft me nog meer geraakt dan mijn contacten met mijn narcistische ouders. Eindelijk weet je wat er aan de hand is, waar je jarenlang door werd gekweld. Je bent zo blij, je wil het de wereld vertellen. Nou, dan kom je bedrogen uit, want de wereld is ook behoorlijk narcistisch.
Ik heb het zelf ook meegemaakt op een forum. Ik werd volledig onderuit gehaald en mij werd verweten dat ik de narcist wel zou zijn.
Ik heb nog geprobeerd staande te blijven door uitleg na uitleg te geven (wat ik ook gewend was te doen in de jaren dat ik voor mijn ouders zorgde) in de hoop dat ik alsnog gezien en gehoord zou worden.
Ook daar ben ik toen afgedropen als een kat met zijn staart tussen de benen.
Ik heb er van geleerd dat ik dit dus nooit meer heb gedaan. Ik lees overal waar ik wil en reageer hier bij Iris. Haar vertrouw ik voor 100%.
Ben erg blij met je Iris, met je werk!
Je wist het al, maar ik zeg het graag nog eens.
Groetjes,
M
Hoi Lisia,
Niet alle mensen met meerdere persoonlijkheden zijn psychopaat, hoor. Het kan ook gewone onschuldige dissociatie zijn, alle mensen met DIS zijn slachtoffer en de meeste die ik ken zijn echt hele lieve mensen met veel empathie. Helaas hebben ze er dan meestal wel borderline bij, dat vind ik persoonlijk dan ook weer een lastige stoornis en niet makkelijk voor de omgeving.
Lotte
Wat heb je dat weer verschrikkelijk goed uit de doeken gedaan Iris! Echt heel knap beschreven! En wat is het zo erg herkenbaar! Die fora daar blijf ik mijlenver van weg! Ik voelde me zo erg onrustig door alle opstandjes die er ontstonden op de fora. Sommigen menen het goed, maar het was me zeer duidelijk dat er enkele dominante figuren tussen zaten die de boel constant controleerde, en hun uitgesproken mening hadden over bepaalde mensen. Ook al strookte dat niet met de waarheid. Dan zijn er mensen die die dominante figuren blindelings volgen en er gewoon mee mee doen. En wat er zo erg aan is dat je steun zoekt want je komt al uit een heel diep dal gekropen, en sommige leden slagen er in om je nog dieper in de put te duwen! Je zoekt herkenning en erkenning, maar sommigen slagen er inderdaad in om van jou het slachtoffer, een dader te maken! Ze stellen jou dus in vraag? Er ontstaan ook kliekjes op die fora die dan achter de schermen nog wat verder door roddelen en de boel nog meer ophitsen. Vreselijk is dat! Ik heb het zelf ondervonden, en vond dat sommige mensen zo onfair behandeld werden!! Pijnlijk was dat en frustrerend. Daarom vind ik zulke fora op het randje af gevaarlijk. Als je als slachtoffer al zo verzwakt bent, en je voelt je nog slechter door zulke toestanden op die fora, zou je het wel eens totaal niet meer zien zitten en domme dingen gaan doen. Hier voel ik me veilig! Hier wordt niemand aangevallen en dat geeft rust! Dank je wel Iris!
Beste lotte,
Ik hoop dat ik niet gegeneraliseerd heb in mijn verhaal. Ik had het over een betreffende persoon.
In mijn verhaal betreft het een vrouw die dus agressief reageerde en gevaarlijk was voor de maatschappij zonder medicijnen. Ze pijnigde haar kind sadistisch en speelde dan een ander sub ego om geen verantwoording te hoeven dragen over haar misplaatste gedrag naar haar kind toe.
Als de site nog bestond had ik de link erbij gezet,dan had men een goed voorbeeld gehad van hoe het niet moet zijn op een forum, maar gelukkig is deze opgeheven en maar goed ook.
Het heeft nodeloos jarenlang slachtoffers wegeleid van hun weg naar herstel, en voor veel vertraging hierin gezorgd. En wie weet hoeveel schade deze vrouw psychisch heeft aangebracht bij de onschuldige niet wetende leden van dat forum. Dat is de verantwoordelijke van het forum heel kwalijk te nemen.
Deze betreffende MPS dame wist heel goed narcistische mishandeling toe te passen op haar slachtoffers, leden die het helaas jaren voor lief namen.
Dat is zoiets als iemand die neer ligt nog een trap nageven en niet een keer maar meerdere keren.
Narcisten krijgen helaas nooit genoeg van hun manipulerende stokende gedrag, zeker niet als ze zien dat ze er een ander diep mee kwetsen en mee uit evenwicht brengen, zodat zij zich beter kunnen voelen.
Dit is een moeilijk onderwerp, Ik ben dan ook blij dat Iris het nog eens aan het daglicht heeft gebracht. De meeste forums doen meer kwaad dan goed, misschien wel heel onbewust, juist omdat niet duidelijk is wie de leden zijn en wat hun achtergrond is en hun intentie.
Ik weet dat ik door de situatie behoorlijk onderuit ben gegaan en erg aan mijzelf begon te twijfelen. Als dat niet genoeg was, gebeurde de andere dag na deze horor gebeurtenis op het forum, voor mij nog een ander trauma en dat is dat een man zelfmoord pleegde door met zijn auto bewust voor de trein te rijden waar ik in zat (achteraf bleek dat de vriendin van de betreffende man (52) de relatie had uitgemaakt omdat ze het na meer dan 7 jaar relatie zat was door hem vernederd te worden. Hij had een grote narcistische trek en stond ook In het dorp waar hij woonde bekend om dat pestende gedrag. De beste man liet weten voor de trein te rijden met de auto als ze hem niet terug nam. Ze gooide dapper na 7 jaar van leeggetrokken zijn door hem de deur voor zn neus dicht en hij hield zich aan zn woord)
Ik wilde juist ontsnappen aan twee dagen van horror op een wesite en voelde mij geestelijk gegeseld en wilde even weg met de trein een leuk stofje kopen om een mandje te naaien voor mijn puppy chihuahua. Maar halverwege de reis reed meneer zijn auto onder de trein zodat ik zijn lichaamsdelen zag rondvliegen, de motor kwam onder de wielen van de trein en we dreigden met een snelheid van 140 km te ontsporen. De machinist kon niet meer remmen en we moesten maar afwachten dat we op de rails bleven, met 6 wagons die wild heen en weer geschud werden.
Ik belandde tijdens die helse tour op de bank voor mij en was behoorlijk van de kaart.
De dagen erna voelde ik mij door deze persoon aangerand en was dagenlang woedend dat hij mij en andere passagiers in gevaar had gebracht door zijn narcistische psychopatische reactie bewust zijn vriendin te willen kwetsen en het laatste woord te willen hebben (stond in zijn afscheidsbrief). Ik onderging het als de zoveelste narcistische mishandeling. En het gaf een nare nasmaak aan de ervaringen met het horor forum. ( met mijn verhaal wil ik aangeven hoe diep narcisme kan plaatsvinden in iemand leven)
Toch heb ik de stoute schoenen weer aangetrokken en ben na een tijdje blijven zoeken naar een stukje erkenning en die heb ik gevonden in de site van Iris. Met veel bruikbare en ondersteunende informatie.
Als ik Iris haar blogs gelezen heb, dan voel ik mij innerlijk sterker en gesteund en kan ik er weer een tijdje tegen. Maar we moeten het zelf doen en het voelt heel dankbaar die aangereikte hand via deze site.
Ik hoop Lotte dat ik je niet gekwetst heb met mijn verhaal, het mijne mag er zijn en het jouwe net zo goed. Ik wens je veel sterkte toe en vooral veel steun op dit blog.
Sincerely
Lisia
Ja, natuurlijk zijn er mensen met MPS die ook psychopaat zijn. Ik snap je verhaal en loop zelf ook tegen nare dingen op op internet. Dus dank je wel voor je verhaal, zo weet iedereen wat de risicoś zijn. We moeten zowel onszelf als elkaar helpen om veilig te zijn en te blijven.
gr Lotte
Ik ben ook nooit serieus genomen door huisarts, jeugdzorg en ggz. Ze vonden mij een lastige zeurpiet. Is ook moeilijk als je daar zit met je welbespraakte man en lieve dochter. Als er iemand bij ons thuis kwam was iedereen op z’n paasbest natuurlijk. Zelf heb ik altijd gedacht dat mijn man en dochter ADHD hadden, ik wist het ook niet meer, het was allemaal zo verwarrend dat ik ook niet meer helder kon denken. Ik was altijd op m’n hoede en voelde me niet veilig in m’n eigen huis. Achter m’n rug werd ik zwart gemaakt. Nu pas sinds 2 weken besef ik wat er aan de hand is, alles klopt, maar het meest overtuigend voor mij was het gaslighting; ik had er nog nooit van gehoord, maar toen ik de beschrijving las wist ik het zeker. Ik ben blij dat ik dit blog heb gevonden en nog wat andere pagina’s met goede info. Ik besef nu ook dat er in mijn familie en schoonfamilie meerdere narcisten zijn. Alleen al de wetenschap wat het nu is, heeft bij mij een last van m’n schouders doen vallen, ik voel me hierdoor een stuk sterker in mijn schoenen staan. Dank je wel Iris voor al deze info, je helpt hier veel mensen mee. Ik hoop dat de mevrouw van het forum ook de juiste hulp vind.
Beste allemaal,
Eigenlijk vind ik dit het griezeligst aan narcisme: als ik in het boek van Iris over narcisme lees, herken ik heel erg veel…maar telkens denk ik er dan bij: dat is exact waar mijn narcistische ex MIJ van beschuldigde. Soms begint het me dan te duizelen en begin ik helemaal te twijfelen. Want ja…echte harde bewijzen heb ik immers niet. Ik durf mijn kinderen ook niet inlichten omdat ik vrees dat ze het er met hun vader over zullen hebben en dat hij het verhaal volledig zal omdraaien zodat ook mijn kinderen denken dat IK gestoord ben, en hij kan het hen beslist beter uitleggen dan ik…
Ann
Hoi Ann,
Je schrijft dat je het je begint te duizelen en dat je dan begint te twijfelen. Dat herken ik heel erg. Ik twijfel nu nog weleens, terwijl mijn verstand heel goed weet hoe het werkelijk zit.
Dat is precies hoe een narcist werkt op je gemoedstoestand, op je emotie.
Zelfs nu ik al enkele jaren geen contact meer heb met ´mijn´ narcisten.
En ik heb dan wel geen contact meer met ze, maar dat neemt niet weg dat ik ook nooit meer aan ze denk. Het blijft verbazingwekkend en het blijft een groot vraagteken, want hoe is het mogelijk dat míjn familie zó is.
Inmiddels ben ik gewend aan deze nieuwe situatie en ben ik blij met mijn nieuwe vrije leven. Maar de rugzak is met tijd en wijle toch zwaar.
De gedachte dat zij anderen hebben ingelicht over hoe slecht ik ben, wát ik allemaal gelogen heb, hoe ik de boel verdraaide, hoe ik iedereen voor de gek hield etc etc. en de gedachte: “Hoe gaat het met je? Heb je nog contact met je dochter M of zus M?” De gedachte welke antwoorden zij zullen geven maakt me regelmatig verdrietig en boos. Machteloos. Ik ken mijn familie zó goed. Ik hoor hun antwoorden en zie daarbij hun gezichten. Het is zó oneerlijk, zó in en in gemeen.
Altijd weer bij jezelf gaan zoeken: ‘Overdrijf ik niet een beetje? Is het allemaal wel zo erg? Ze(de narcisten) hebben toch ook wel een punt misschien?! Ze deden toch ook goede dingen? Zijn pa en zus misschien emotioneel niet ontwikkeld? Kan ik ze het daarom eigenlijk wel kwalijk nemen?”
Dus dan maar weer lezen op het internet tot ik er weer volledig van doordrongen en bevestigd ben hoe narcisten te werk gaan. Hoe ik heb geprobeerd om voor mezelf op te komen, hoe ik heb geprobeerd met man en macht om het gezellig te maken voor iedereen. Dat er steeds minder en minder overbleef van mij. De wanhoop nabij, met 1000 vraagtekens in mijn hoofd en hart en zichtbaar als gezichtsuitdrukking. Mijn pijn, verdriet, teleurstelling en onmacht deed mijn ‘lieve’ narcisten niets. Ze lachten er om in hun vuistje. Ik zag dat, ik wist dat, ik voelde dat. De rest van de wereld niet. Dus dan ga je vanzelf twijfelen. O, wat zijn ze gehaaid! Tijdens die route van ervan doordrongen zijn tot breken met de narcist ben je zoekende, zoekende op het internet. Wat zou het fijn zijn als ieder zoekend slachtoffer van narcisme direct op de website van Iris terecht zou komen.
Hey M, ja precies! Ik herken het helemaal. En lezen en herlezen in het boek van Iris of de website tot je twijfels weer helemaal weg zijn helpt je dan weer verder! Merci, Iris!
Het is 1 en al oneerlijkheid. 8 mnd geleden is het mij duidelijk geworden dat me ex narcist is. Zijn moeder is dat ook. 8 maanden van gedoe, krankzinnigheid in elke vorm naar mij toe; sms, telefoongesprekken en gestalk. Tegen mij- niet ‘met’ mij. Hij werd van kwaad tot erger. 8 maanden nu…in en met gedoe ochtends opstaan ookal is hij al 8 maanden niet meer hier in huis. Ik was voor 20 jaar met hem samen, hebben 2 kinderen één van 9 en één van 3. Hij deed nix anders dan de boel terroriseren, liegen en bedriegen. Hij voelde niet in ons mee, hij kleineerde, hij was sadistisch. En zo al en toe… als er een goede dag was : zei , riep en zong hij de Gelukkige van hem uit tegen ons op een zo overdreven manier dat het ongeloofwaardig was, en het gespeeld aanvoelde. Hij viste op die momenten naar complimenten over hoe goed, aardig , mooi, lief hij was. Drong bij de kinderen en mij aan om hem kusjes en knuffels te geven. was er nooit voor de opvoeding, zorg en veiligheid Vd kinderen en mij. Bracht mij bij bepaalde mensen in discrediet.
Maar door 20 jaar met deze man te hebben geleefd. Heb ik ware mij gesterkt, door toch af te kijken hoe hij reageerde op bepaalde dingen, onthield dingen van wat hij anderen aandeed waardoor ik me ging sterken en weer breekte… en elk verknipt iets stapelde bij mij onbewust op de lange lijst. Ik had zoiets van: mijn tijd komt wel. En wachtte onbewust op het moment dat ik kon gaan af.
Nu het is natuurlijk nog steeds een gevecht tegen mij… Ookal heb ik al het bewijs. .. ik en de kinderen zitten er nog steeds mee. Want meneer doet alsof hij het slachtoffer is. Alsof hij van me houdt. Alsof ik overdrijf. Alsof hij van geen kwaad bewust is. Alsof hij alles met goede bedoelingen doet. Alsof hij ziet dat hij fout was….het zijn alleen woorden van hem- zonder inhoud
Om te houden wat hij had. Om te winnen ?… om zijn zin te krijgen. ja dit doet hij: “over mij” tegen de huisarts, vrienden, familie. . terwijl de feiten er liggen want het tegendeel bewijst.
Maar waar ik van schrok is: dat hij dit in deze maanden zelfs tegen psychologen/therapeuten heeft gedaan. .. en ja die gingen erin mee… hier was ik wel ondersteboven van , want ja edmrTherapeuten daar verwacht je van dat ze je bijstaan. .. ik stond weer alleen wat betreft professionele hulp. Heb er zo’n klap van gehad dat ik het voor even had gehad met de “hulp”. Daarom wil ik mensen waarschuwen , zoals jij dat ook doet Iris!! Kijk uit met wie je praat.
Ik heb gelukkig enkele goede vriendinnen en lieve ouders. Die weten/wisten Hoe ik “was” en hoe ik nu was. Die weten/wisten Hoe me ex was/is…en zagen situaties en voorvallen.
Zodat ik niet alleen stond en sta. Zonder hun was ik echt gek gemaakt. Want no way dat je omdat-het-een therapeut is, blind ervan uit kan gaan dat ze je helpt, ook al zegt zij/+hij van wel…
wel Iris, ik heb van en aan jou heel veel steun gehad de eerste weken …. ik ben je daar zeer dankbaar voor. Je directheid, je kracht in je woorden en de hart onder de riem die je mij liet voelen met woorden.
Dankjewel! …
Maar mensen kijk uit wie je vertrouwt met het delen van je leven..
Hulp zoeken op het internet.
Afgelopen dagen weer flink mijn neus gestoten en ik wil iedereen er voor waarschuwen. Dit is me overkomen:
Ik las een blog van een coach en expert in narcisme, zo noemt ze zichzelf. Omdat ik het niet eens was met wat ze in haar blog schreef heb ik daarop gereageerd.
Ze reageerde daar op, maar niet op wat ik had gezegd. Ze draaide er omheen. Bij mij sloeg gelijk de twijfel toe. Had ik het niet goed verwoord dan? Bedoelde zij het misschien toch anders? Toen ik het haar hierna recht door zee vroeg werd mijn reactie niet meer geplaatst. Pas toen ik haar met lieve… aansprak en me onderdanig opstelde reageerde ze. Ze had het druk en had geen tijd om daar uitgebreid op in te gaan en als ik contact wilde moest ik haar maar mailen.
Ik heb haar gemaild en uitgelegd hoe ik het zag en wat mijn ervaring was in de hoop alsnog gehoord te worden.
Ze stuurde me een mail terug. Ik mag denken wat ik wil, schrijft ze, maar ik heb geen gelijk, want zij is ervaringsdeskundige en coach en heeft hierover al zoveel discussies gehad, daar heeft ze geen zin meer in en ook geen tijd voor. En, schrijft ze, discussie gesloten. En als klap op de vuurpijl wenst ze me alle goeds.
En ik? Ik keek naar de mail en ben in de war. Ik zat weer in het land van de duisternis, zoals Iris dat noemt. De twijfel aan mezelf door haar quasi mooi verpakte mail (als coach notabene) overviel me. Haar woorden waren mooi, maar wat ze deed was dit niet.
Het kan me behoorlijk raken, zulke mensen die zichzelf superieur vinden en mij monddood maken. Niet zozeer omdat ik niet gehoord word, want dat was me wel al duidelijk uit wat ze schreef in haar blog en zo, maar om haar dominantie als ‘zogenaamde’ coach, waarbij ze ook meteen aangeeft dat zij ‘het’ weet en daarmee de discussie gesloten is (voor haar). Wordt er zo omgegaan met je kritiek, dan weet je al dat je fout zit. Deze zin moet ik ook zelf goed onthouden!!
Maria (en anderen),
Ook ik heb een email gestuurd naar deze dame, zelf ken ik haar niet, wel een cliënt van haar die heel tevreden was. Met het artikel, maar ook haar site, had ik wel wat moeite, ik vond de beschrijving te vlak, en de mededeling als zou een narcist te helpen zijn afbreuk doen aan de ellende die ze een ander veroorzaken. Ik schreef haar de regels waar ik (en velen met mij) moeite mee hadden en stelde voor wat ik daar aan zou willen laten herzien. Ook bood ik aan om mee te denken hoe dit te verduidelijken. De eerste email, daar kreeg ik een nietszeggend antwoord op. Een tweede uitgebreide mail heb ik er nog wel aan gewaagd. Daar heb ik helemaal geen antwoord op gekregen.
Al ben je ervaringsdeskundige (wat ik mij inmiddels om meerdere redenen ook mag noemen), ieder slachtoffer ervaart de psychische mishandelingen anders. Ondanks dat ik bij vele slachtoffers merk dat ze veel overeenkomstige ervaringen hebben, de uitwerking is voor iedereen verschillend. Als je als coach niet kunt verplaatsen in een slachtoffer, blijkbaar de slachtoffers ook nog over één kam scheert, en vind dat je eigen ervaring leading is, dan sla je de plank ontzettend mis. Juist door al die verschillende ervaringen kun je je kennis uitbreiden en met een heel gerichte aanpak inspelen op de problemen van het slachtoffer. Pas dan ben je een goede coach, die maakt zich ondergeschikt om het slachtoffer op de juiste manier te helpen. Het slachtoffer wordt niet geholpen als je jezelf verheerlijkt en voorbij gaat aan degene die om hulp roept..
Het lijkt wel dat sommige coaches die aangeven zelf slachtoffer te zijn geweest nu met haast narcistische tactieken zichzelf superieur gaan voelen. Daarmee beschadigen ze slachtoffers nog verder, wat opening geeft om deze slachtoffers de indruk geven dat op de hele wereld niemand meer te vertrouwen is.
Maria, je staat niet alleen, er zijn mensen die WEL snappen dat het een groot probleem is.
Hallo Hans,
Ik lees in je berichtje dat je het over dezelfde dame hebt als ik. Ze heeft de media gehaald en dus enige bekendheid verworven. Daarmee is de kans groot dat er slachtoffers bij haar aankloppen.
Ik heb ook bij haar aangeklopt (per mail). De deur werd geopend voor me en vervolgens liep ik tegen een dikke muur van onbegrip en daarna werd de deur arrogant dichtgesmeten (ook per mail). Echter zijn de mails wel ‘politiek correct’. Je gaat vanzelf twijfelen.
Ik las haar berichten en blogs.
Ze noemt zichzelf expert in narcisme, maar als ik een en ander lees hoe ze narcisme beschrijft voel ik me (ik heb een narcistische ouder, zus en had een relatie van een paar jaar met een narcistische man) ENORM tekort gedaan en totaal niet gehoord en dat is zacht uitgedrukt. Door zulke berichten over narcisme komt er voor mij (en alle andere slachtoffers) geen gehoor en blijven we eenzaam en alleen achter. Mijn ouder, mijn zus en mijn ex-partner worden geloofd, niet ik. En dat komt omdat ze zo lief, aardig, sociaal en charmant kunnen zijn. Daar ben ik ook in getrapt. En dan lees je dat dat stom is, dat je zo naïef bent. Je zou het de mensen die dit schrijven bijna toewensen dat het ze ook overkomt. Het heeft niets te maken met naïef zijn, maar met de geraffineerde charmante, sociale, liefdevolle, gewetensvolle, begripvolle narcist die als geen ander alle benodigde maskers daarvoor kan opzetten. Als je dat ziet als goedheid, dan draai je zaken om of je beschrijft ze verkeerd.
Het raakte mij in elk geval tot diep in mijn ziel. Dus nu moet ik geloven dat mijn ouder, zus én ex-partner ook iets goeds in zich hebben? Als ze daarmee aan wil geven dat je dat als empathisch mens graag wil zien in ieder mens, dan kan ik daar wel inkomen, want daarin geloofde ik ook en dat hield het contact met mijn ouder, zus en ex-partner in stand (nou ja, ik hield hun leven in stand en het mijne was weg). Ze zijn(lijken/spelen) ook lief en aardig (als het ze zelf goed gaat, ongeacht hoe het met mij gaat en als ze iets van je nodig hebben), anders zou het wel heel doorzichtig zijn allemaal. En wij als empathische mensen vinden het fijn als het een ander goed gaat. Zeker als het je vader, moeder of vriend(in) betreft. Dat werkt bij de narcist beslist niet zo.
Draai het alsjeblieft niet om. Zeg niet dat een narcist iets goeds in zich heeft. Ik weet dat mensen het niet willen horen en niet kunnen geloven als ze mijn ouder, zus en ex-partner kennen, maar het zijn psychopaten; gewetenloos, sluw en slinks. Geen greintje medeleven, geen greintje schuldbewustzijn, geen mededogen, geheel gewetenloos, perfecte verdraaiers en gewetenloze leugenaars.
Waar is het goede? Juist, allemaal uitsluitend voor eigenbelang. Kon ik het maar laten zien aan familie en vrienden. Kon ik die diepgang van ellende maar laten zien. Kon ik het maar…
Beste Maria,
Ik sluit me aan bij de reactie van Hans en ben het helemaal met hem eens. Ik weet ook precies over wie je het hebt en ik heb geen goed woord over deze zogenaamde ervaringsdeskundige/coach die wat mij betreft onterecht zoveel publiciteit krijgt. Geloof absoluut die laatste alinea waarin je zegt het niet om te draaien want je hebt gelijk en geloof dat ook een narcist heeft niets goeds in zich …….
Je staat er inderdaad niet alleen voor, ik snap net als gelukkig veel anderen dat het een groot probleem is.