Lancering herstelwerkgroepen!

Dit is een bericht van Nathalie

Sinds Het Verdwenen Zelf bestaat, komen er met regelmaat verzoeken binnen om lotgenotencontact. Veel slachtoffers voelen de behoefte om elkaar te kunnen ontmoeten en hun ervaringen te kunnen delen met anderen die vergelijkbare ervaringen hebben.

Ik raak zelf altijd heel enthousiast als het gaat om lotgenotencontact. Lotgenotencontact heeft mij persoonlijk enorm veel gebracht in mijn eigen herstelproces. Ik durf eigenlijk wel te stellen dat het mij letterlijk heeft gered. Alles wat ik nodig had om écht actief te kunnen gaan herstellen vond ik daar: herkenning, erkenning, veiligheid, troost, begrip, inzicht… Het deed mij zó veel goed om een “buitenwereld” te ervaren waarin ik me niet eenzaam, minderwaardig en kwetsbaar voelde. Ik voelde me voor het eerst écht gezien en écht gehoord.

En toen gebeurde er ineens ook van alles met mijn “binnenwereld”. Ik kon en durfde weer verbinding te maken met mijn gezonde en krachtige Zelf. Ik voelde me direct sterker, omdat ik wist dat ik niet meer alleen was. Deze lotgenoten waren in gedachten altijd “bij me”. Ik voelde weer hoop. Het gevoel van machteloosloosheid werd langzaam vervangen door moed. En vertrouwen. In de toekomst. In mezelf. Mijn Zelf begon weer tot leven te komen!

Het was het begin van de belangrijkste weg die ik in mijn leven heb afgelegd.
Een weg ook waarop ik vrienden voor het leven heb gevonden.

Door mijn persoonlijke ervaringen ben ik me ook professioneel steeds meer bezig gaan houden met het onderzoeken, ontwikkelen en uitvoeren van allerlei vormen van lotgenotencontact, en heb ik daarin inmiddels de nodige kennis en ervaring opgedaan. Iris heeft mij daarom eind vorig jaar gevraagd of ik, als projectleider, actief wilde meedenken over de mogelijkheden én het praktisch vormgeven van lotgenotencontact vanuit Het Verdwenen Zelf.

Ik praat trouwens nog maar zelden over “lotgenoten”. De grootste waarde van lotgenotencontact zit naar mijn mening namelijk niet in het “gedeelde lot”…. De échte waarde zit vooral in de “gedeelde kracht”. In al het positieve wat het oplevert. De kracht van het bondgenootschap. En daarom spreek ik heel graag en vol overtuiging over “bondgenoten”!

Ik hoefde niet lang na te denken over de vraag van Iris; ik vond het een geweldige uitdaging waar ik direct enorm veel zin in had! We zijn inmiddels ruim een half jaar verder. De weg van idee naar uitvoering is vaak langer dan je zou willen. Maar om iets goeds te kunnen aanbieden, moet je echt de tijd nemen. Het gaat vaak mis omdat in al het enthousiasme dingen niet goed zijn voorbereid en doordacht.

Als projectleider (én bondgenoot) vond ik één ding heel erg belangrijk: ik wilde de focus leggen op “herstel”. Hierin vonden Iris en ik elkaar meteen. Het is ook de kernmissie van Het Verdwenen Zelf: “Herstellen van narcistische mishandeling”. Alles wat we aanbieden is gericht op herstel.

Het kerndoel van lotgenotencontact is vooral “uitwisseling van gedeelde ervaringen en inzichten”. En deze uitwisseling, het met elkaar delen, kan enorm ondersteunend zijn aan je herstelproces.
Ik ben er trots op hoe we “herstel en lotgenotencontact” samen hebben kunnen brengen in een mooi, nieuw groepsconcept wat we vanaf heden aanbieden onder de naam:

Herstelwerkgroepen

We gaan dit najaar starten met 2 pilotgroepen van max. 12 deelnemers. Er staan vier dames klaar die er enorm veel zin in hebben om deze groepen te gaan begeleiden! Zij zijn alle vier ervaringsdeskundig én getraind om deze groepen te gaan draaien.

Eind november zullen we deze 2 pilotgroepen gaan evalueren. Wij hopen, afhankelijk van de resultaten en ervaringen, vanaf volgend jaar het aanbod te kunnen gaan uitbreiden met meerdere groepen verspreid in het land.

Ik voel me dankbaar. Elke dag weer realiseer ik me hoe ik mijn “narcistische” ervaringen heb kunnen ombuigen naar iets waarmee ik uiteindelijk zoveel goeds en mooie dingen kan doen…. Het geeft elke dag voldoening, energie, en betekenis. Voor mij is dat de kroon op mijn eigen herstel!

Lieve bondgenoten, zorg goed voor je Zelf, je bent het waard!

Nathalie Hexspoor
Projectleider Herstelwerkgroepen, herstelcoach en groepstrainer

15 gedachten aan “Lancering herstelwerkgroepen!”

  1. Hoi,
    Mooi intiatief! De workshops hebben me echt verder geholpen…
    Helaas zijn Zwolle en Den Bosch niet haalbaar voor mij voor herhaalde bijeenkomsten. Ik kijk dus nu al uit naar iets in de buurt.
    Groet,
    Ina

    1. Hoi Ina,
      Dank voor je reactie!
      Wie weet zitten we volgend jaar wat dichter bij je in de buurt, dat hopen wij ook 😉
      Groet,
      Nathalie

  2. Hoi Nathalie en Iris,
    Ik ben enthousiast!
    Ik ontdekte enkele jaren geleden dat ik een narcistische vader heb. Al die jaren daarvoor stond ik er alleen voor. Mijn moeder was net als ik afgemat, moegestreden en leeg. Ons werd voorgehouden door familieleden en kennissen dat we overgevoelig waren, dat we depressief van aard waren. Ik had dat vast van mijn moeder.
    Het leek erop alsof vader de enige was die nog ‘normaal’ functioneerde, hoewel mijn moeder en ik wisten dat vader er niet van kón genieten, omdat zijn karakter zo niet was.
    Niemand die me ooit bevestigde in mijn uitlatingen of vragen die ik stelde. Niemand die me ooit het woord ‘narcisme’ ter kennisname aanreikte. Het werd niet herkend. Ik had nog nooit gehoord van narcisme, althans niet in de hoedanigheid van ‘persoonsstoornis’. Wel als woord wat gebruikt werd voor egoïst. Ja, pa was behoorlijk egoïstisch vonden mijn moeder en ik. Maar als we dat vertelden moesten we meer voor onszelf opkomen volgens anderen.
    Was ik nou gek? Al die jaren, het doet me nog steeds verdriet en pijn, stond ik zó alleen.
    Ik zág toch dat er veel niet klopte? Ik hoorde toch dat er verdraaid werd? Ik hoorde toch dat er gelogen werd? Maar ik krabde me achter de oren, want het werd zo verdraaid allemaal dat mijn twijfels bleven. Ik zat vast fout. Maar waar dan? Wat zag ik dan verkeerd? Wat deed ik dan verkeerd? Hoe moest ik dan leven?
    Een vicieuze cirkel.
    Ik werd wakker geschud toen ik per ongeluk las over NPS (Narcistische persoonlijkheidsstoornis). Ik wist het meteen: ‘dit is het waar ik in zit’. Ik was in shock. Blij, maar ook diep, diep geraakt. Een ontzettend pijnlijke bevestiging, maar tevens een opluchtende bevestiging die mijn leven zou veranderen.
    Ik zocht steun bij familie en kennissen, bij vrienden en bij hulpverleners. Vertelde enthousiast mijn bevindingen, hoe pijnlijk ook. Eindelijk wist ik wat er loos was. Maar helaas, mijn ‘verhalen’ werden niet herkend en erkend. Iedereen keek me aan alsof ze het in Keulen hoorden donderen, zelfs mijn psycholoog en huisarts. Hoe meer ik uitlegde, hoe harder zij het in Keulen hoorden donderen. Ik hoorde mezelf praten en begreep de reacties. Het is ook zó ongelooflijk wat je meemaakt, hoe diep de impact is. Maar omdat ik geen bevestiging kreeg, mijn verhalen niet werden herkend zakte de moed opnieuw in mijn schoenen. Ik gaf niet op. Ik zocht verder op internet. De enige plek waar ik herkenning vond.
    Ik stuitte op het verdwenen zelf en nam contact op met Iris. Ik volgde twee keer een workshop en las haar werkboek.
    Vooral de ontmoetingen met ‘bondgenoten;)’ tijdens de workshops hebben mij een enorme zelfboost gegeven. Dat is met geen pen te beschrijven. Daar ben ik nog elke dag blij mee, dankbaar voor! Het heeft mijn leven totaal veranderd. Het ligr niet aan mij, maar aan mijn narcistische omgeving.
    Van totale ontkenning en onwetendheid van vrienden, familie en kennissen vond ik een en al herkenning en bevestiging in de verhalen van lotgenoten, Dat was voor mij de eerste hele belangrijke en grote stap naar het terugvinden van mijn zelf(vertrouwen).
    Ik ben superblij met deze nieuwe ontwikkeling binnen hetverdwenen zelf.
    Heel veel succes gewenst, maar dat gaat zeker lukken!
    Hartelijke groet,
    M.

    1. Beste M,
      Dankjewel voor je reactie. Helaas heel herkenbaar wat je vertelt. Kinderen krijgen een enorm minderwaardigheidscomplex hierdoor. Schuldgevoelens. Angst om te delen wat ze voelen en meemaken. En nog zoveel meer… De hele volwassen wereld wordt eigenlijk “onveilig”.
      Fijn om te lezen dat lotgenotencontact voor jou ook zo’n wezenlijk verschil heeft gemaakt!
      Dank voor je succeswensen, we zijn er best trots op dat we dit nu kunnen gaan aanbieden en hebben er ontzettend veel zin in!
      Groetjes,
      Nathalie

  3. Beste Nathalie,
    Mooi dat je spreekt over bondgenoten. Voor mij betekent dat ook: kracht en saamhorigheid, een verbinding. Heel mooi!
    Ik ben hartstikke benieuwd naar de cursus, ik weet zeker dat ze heel waardevol zullen zijn.
    Succes ermee!
    Carol

  4. Dankjewel voor je enthousiaste reactie, Carol!
    Ja, bondgenootschap is zeker ook saamhorigheid. En gelijkwaardigheid. En gedeelde kracht: samen sta je sterker en voel je je sterker.
    En het werkt ook nog eens enorm helend om te ervaren dat je je negatieve ervaringen en je kwetsbaarheid Ineens zo positief kunt inzetten. Dat je elkaar ermee kunt helpen. Een verschil kunt maken in elkaars leven. De hele lading op je eigen ervaringen verandert er uiteindelijk door.
    Het gaat vast en zeker waardevol zijn!
    Groet,
    Nathalie

  5. Ik voel me de laatste tijd vreselijk down..
    Mijn vriend word steeds erger.. Met zijn grapjes… Dat ik lelijk ben en dom.. Zodra ik naar een leuke man op straat kijk en hij kijkt terug.. Dan zie ik hem enorm boos kijken en jaloers.
    Dan zegt mijn vriend meestal.. Wat ben je toch lelijk he… Waardoor ik mezelf weer onzeker voel.
    Ik krijg vaak te horen dat ik een leuke meid ben, maar mijn vriend zegt telkens weer wat anders.. Waardoor ik andere niet meer geloof, omdat ik zo onzeker ben.
    Is het zo dat narcisten alle nare opmerkingen wat er gezegt word, menen?
    Ik ben te zwak geworden om de relatie te verbreken.. Maar ik merk dat ik zo niet gelukkig ga worden. En ik twijfel of iemand mij nog wil..
    Zodra ik met mijn vriend ben voel ik mezelf telkens zo down.. En zodra hij weg is merk ik dat ik beter in mn vel zit.. Maar ergens mis ik wel iets.. Gewoon echte liefde!

    1. Beste Kim,
      Bij een narcist weet je helaas nooit wat ze nou wel en niet menen van wat ze zeggen…
      En áls ze het al menen (maar dan wel vanuit hun beperkte gevoelsvermogens en vertekende realiteitsbeleving), kan het een dag, of soms zelfs een moment, later al compleet anders zijn. Dat geeft eigenlijk al aan hoe weinig serieus je alles écht kunt nemen. Je kunt er nooit van op aan.
      Probeer je te realiseren dat al het vernederende en kleinerende wat hij tegen jou zegt, veel meer met hem te maken heeft dan met jou. Het gaat helemaal niet over jou. Het is voor hem een manier om zich beter te kunnen voelen over zichzelf.
      Jij bent ongetwijfeld een leuke meid, en de moeite waard voor veel mensen!
      Niemand verdient het om door een ander zo naar beneden te worden gehaald, en dat geldt dus ook voor jou. Vooral niet aan jezelf twijfelen. Vertrouw en geloof in de gezonde mensen om je heen, die je andere dingen vertellen. Die je waarderen om wie je bent, en die jou graag zien en mogen. En hou vooral van jezelf, je bent het zeker waard!
      Warme groet,
      Nathalie

  6. Wat een mooi initiatief!!! Wat jammer dat ik tever woon. Het lijkt mij een geweldige uitdaging.
    Heel veel succes met de opstart.
    gr. Marianne

  7. Dankjewel, Marianne!
    Misschien dat je er volgend jaar bij kunt zijn bij jou in de buurt, wie weet!
    Groetjes en een fijn weekend,
    Nathalie

  8. Hallo, Zo jammer dat de herstelwerkgroepen die gepland staan al vol zitten, ik had heel graag meegedaan als ik de financiële betaling voor elkaar had kunnen krijgen. Ik hoop dat ik ooit de kans krijg. Groetjes Sandy

  9. Hallo Sandy,
    We hebben helaas veel mensen moeten teleurstellen, het liep storm met de aanmeldingen.
    Fijn dat we hiermee dus echt in een behoefte kunnen voorzien, maar jammer voor degenen die er nu niet bij kunnen zijn.
    Afhankelijk van de evaluatie van deze 2 pilotgroepen, hopen we volgend jaar meer herstelwerkgroepen te kunnen aanbieden verspreid door het land.
    We beseffen dat het voor sommige mensen lastig is om de bijdrage te kunnen betalen.
    We willen dan ook serieus onderzoeken of, en welke, mogelijkheden er zijn waar mensen een beroep op zouden kunnen doen voor een financiele tegoedkoming in de kosten.
    Gemeentes hebben vaak minima-regelingen/WMO-regelingen voor het volgen van bijv. een cursus of training. Per gemeente kunnen deze heel erg verschillen. Je kunt allicht eens informeren in jouw gemeente of zoiets als deelname aan deze herstelwerkgroep in aanmerking zou komen voor een financiele tegemoetkoming. Soms is overleg met je zorgverzekeraar ook een tip, afhankelijk van je aanvullende verzekering ( bijv. bij cursussen voor gezondheidspreventie).
    Wij horen het ook graag terug als mensen hier naar hebben geinformeerd met een positief antwoord. Voor ons, en voor eventuele toekomstige deelnemers, hele zinvolle info!
    Ik wens je het allerbeste, en wie weet ben je er een volgende keer bij!
    Groetjes,
    Nathalie

    1. Hartelijk dank voor je uitgebreide reactie Nathalie, ik hoop er inderdaad een keer bij te zijn, al dan niet met een regeling van een instantie. Groetjes Sandy

  10. Ik lees dat er toch ook mensen zijn die om verschillende redenen niet kunnen deelnemen aan de herstelwerkgroepen. Ikzelf kan dat ook niet, mede doordat ik in het buitenland woon. Desalniettemin lijkt het erop dat ik zelfs meer worstel op een dagelijke basis sinds ik nu weet waarmee ik strijdt. Het geeft wel duidelijkheid, maar ook meer dagelijkse problemen waarmee ik worstel omdat er niemand is om mee te delen of helpt om oplossingen te zoeken. Is er een mogelijkheid om een herstelwerkgroep/steungroep per internet op te starten?

    1. Hallo Emily,
      Op dit moment zitten de Herstelwerkgroepen nog in de pilotfase. Dit betekent (formeel) dat dit een testperiode is, en dat op basis van de ervaringen met deze 2 groepen definitief zal worden besloten om dit volgend jaar uit te gaan breiden naar meer groepen verspreid over het land. Je suggestie om iets vergelijkbaars te ontwikkelen “online” kunnen we meenemen voor de toekomst, maar dit zal op korte termijn helaas nog niet haalbaar zijn. Er komt achter de schermen een hele hoop bij kijken om zoiets goed en werkbaar op te zetten en draaiende te houden, dus dat vraagt veel voorbereidingstijd.
      Met betrekking tot jouw vraag en behoefte op dit moment, en het feit dat je in het buitenland woont: heb wel eens de mogelijkheid overwogen van E-coaching? Ik denk dat je daar misschien veel aan zou kunnen hebben. Het is natuurlijk geen “groepscontact”, maar je zou wel iemand hebben waar je mee kunt delen en die je kan ondersteunen in de dagelijkse dingen waar je tegenaan loopt. De meeste coaches en therapeuten in het netwerk van Het Verdwenen Zelf zijn bovendien ook “bondgenoot”.
      Ik wens je veel succes met je worstelingen, zorg goed voor jezelf!
      Hartelijke groet,
      Nathalie Hexspoor

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *