Dit is een gedicht van Tiny
Vandaag werd ik wakker met zoveel pijn in mijn lijf.
Zoveel zeer.
Zoveel woede.
Steeds al die vreselijke woorden te horen in je hoofd.
De kou.
De arrogantie.
De spot.
Van iemand waarvan je dacht dat hij ook van jou hield.
Iemand die je van alles beloofde op het gemeentehuis en in de kerk.
Maar je tot de rand van de afgrond bracht.
Je tot radeloze wanhoop dreef.
En daarna je wanhoop en “gekte” als een triomfboog naar buiten bracht.
En daarvoor geprezen werd.
En nog steeds wordt bejubeld in je vriendenkring.
Die nu als een roofdier je familie splijt.
En een medaille toe krijgt.
Het maakt me zo machteloos boos!
Juist dat de meesten veroordelend spreken over dat ik aangifte heb gedaan bij de politie,maar dat juist daar een luisterend oor is.
“Radicaal kappen met deze man!
Deze man is levensgevaarlijk”
Het helpt het even te delen met lotgenoten.
Het helpt te weten dat er meerderen zijn die me geloven.
Die me bevestigen in het eindelijk me uitspreken over de vreselijke ervaringen van deze afgelopen tropenjaren.
Want ik heb besloten te gaan leven.
Op te staan uit dit graf.
En te gaan LEVEN.
Nooit meer terug daarnaar.
Maar af en toe slaat de radeloosheid weer toe.
Tiny
47 reacties op “Ik heb besloten te gaan leven”
Oooh,ik kan jullie niet vertellen hoe gelukkig ik ben dat ik mijn eigen stekje heb!
Mijn eigen sleutel in mijn eigen voordeur steken.
Mijn eigen drempel waar ik kan kiezen wie er over heen mag stappen mijn eigen huisje in.
Mijn eigen kasten,waar alleen mijn eigen kleding in hangt en ligt.
Mijn eigen wasmand waar alleen mijn wasgoed in ligt.
Mijn eigen wasmachine waarin ik alleen mijn eigen vuile ondergoed in hoef te doen.
Mijn keukentje waarin ik mijn eigen potje kook.
Mijn aanrecht waar mijn eigen spullen op staan en ik me niet hoef te bezeren dat hij alleen zijn eigen vast in de vaatwasser zet.
Mijn bed…oooh,mijn eigen bed,waarin ik niet hoef te huilen omdat hij mij niet ziet…
Mijn bed waarin ik alleen nog maar huil om wat er niet was,en wat vast weer over gaat.
Het zeer van niet begrepen worden door mijn omgeving,ja dat zeer blijft zeer doen.
Mijn kinderen,die ik daarom niet verteld heb waar ik woon…
Mijn familie,die me achter mijn rug om bespot…
Mijn vriendin die ik heb achtergelaten…
Maar ik heb gekozen voor mezelf.
Ik heb gekozen voor mijn eigen veiligheid.
Ik moest dat ook zelf doen,want niemand anders kan dat doen.
En ik kan je verzekeren,die blijdschap,die energie,die opluchting is vele malen groter dan de pijn.
Het vreet energie om geen beslissing durven nemen.
Het geeft energie nadat je dat gedaan hebt.
Ik raad iedereen aan,ga weg!
Kies voor jezelf!
Wacht niet totdat een ander iets voor je doet,want dat is verloren tijd!
Kies!
Lieve Tiny,
Ik ben echt heel blij voor je! Het is heerlijk om eindelijk jouw eigen veilige plek te hebben, waar alleen jij bepaalt wie en wanneer je toelaat.
Ik heb dat jaren geleden ook zoooo heerlijk gevonden. Weinig mensen liet ik toe, omdat ik geen nare energie in mijn mooie plekje wilde.
Schoon en opgeruimd, net als mijn ziel. Ik ben er nog altijd gelukkig.
Ik hoop wel met heel mijn hart dat jij daar heel gelukkig zult blijven.
Ik wens jou heel veel liefde, licht en geluk!
In mijn gedachten houd ik je even in mijn armen voor een dikke knuffel.
Liefs, Vera
Heel goed gedaan !!
En succes er mee Tiny, het zal eerst even zwaar worden (je bent helemaal alleen, geen roots) maar daar kan je je wel door heen slaan, daarna wordt het alleen maar mooier.