Dit is een gastcolumn van Annemieke
Gisteren heeft het Ministerie bekend gemaakt wie er door mogen naar de volgende ronde. Het verdwenen zelf zit daar niet bij, en wat nog veel opmerkelijker is: geen enkele inzending die de problematiek rond narcisme en psychopathie aankaart zit bij de geselecteerde ideeën. Het expertpanel heeft duidelijk voor een andere insteek gekozen, onder andere voorstellen gericht op preventie en voorlichting, coaching en training van de ouders, versnelde procedures, school betrekken, etcetera.
Zie onderstaande link:
https://www.divorcechallenge.nl/nieuws/expertpanel-maakt-geselecteerde-voorstellen-voor-pitchbijeenkomst-bekend
Ik vind het bedroevend en ernstig om te lezen dat naar mijn idee de wortel van de problematiek niet wordt onderzocht en aangepakt. Het lijkt wel alsof men nog niet wil zien of kan geloven hoe groot de impact van narcisme en psychopathie is in dit hele gebeuren. Daar kan ik me wel iets bij voorstellen, omdat het bijna niet te bevatten is als je het zelf niet hebt meegemaakt. Toch vind ik het ook heel kwalijk, omdat deze challenge een kans was om een noodzakelijke verandering in de aanpak te bewerkstelligen.
Des te belangrijker is het dus dat we elkaar informeren en ondersteunen hoe met zogenaamde ‘vechtscheidingen’ om te gaan. En dat we door blijven gaan de gevolgen van narcistische mishandeling op de kaart te zetten. Het is duidelijk dat dat hard nodig is. Laten we erop vertrouwen dat het niet zinloos is, maar dat we, ook voor onze kinderen, een zinvolle bijdrage aan het geheel leveren door onze stem te laten horen en niet meer te verdwijnen.
Annemieke
Vooral blijven reageren naar deze challange, desnoods via Facebook. Er zijn inderdaad vele voorstellen waarbij psychische problemen bij een of beide ouders en/of geweld wordt besproken totaal genegeerd. Voorstellen van hier, maar ook hoogleraren en andere stichtingen.
Hulpverleners en artsen zijn erop gericht de client en het slachtoffer een andere gezondere houding en training te bieden.
Het bezig zijn met de narcist hoort bij het eigen slachtofferplan: doordat je door krijgt wat er zoal gebeurt probeer je dit te ontgroeien. Er zijn veel boeken over narcisme maar voor hulpverleners gaat het niet in eerste plaats om de oorzaak maar om: wat is het probleem en wat kan het slachtoffer eraan doen.Door herkenningin gesprekken en lezen, beter worden is het motto.
gelukkig 2017 wie dit leest. groet Annemarie
Wij zijn het helemaal met jullie eens, Annemieke. Wij hebben de indruk dat alleen commerciële clubs zijn uitverkoren, terwijl er juist diepgaand onderzoek nodig is naar de aard en omvang van de oorzaken van conflicttscheidingen. Of die nou de bedoeling was van de motie Recourt?
Maar…… we geven de strijd niet op. Eens moet ook in Den Haag het licht gaan schijnen.
Hallo
Ik denk het verdwenen zelf meer de media moet betrekken alsmede de hulpverlening.
Ik geef het verdwenen zelf ook.aan bij artsen. Ik heb het idee soms niet serieus genomen te worden door hulpverlening enz.
Ik was getrouwd geweest met Narcist en meesten kunnen zich niet voorstellen hoe het was achter die deuren zelfs advoaat dit niet weet. Nu zou mijn internist op de site gaan kijken.
Ik heb zoveel op schrift staan dat ik aan hulpverlening en instanties kan laten zien, politie ed.
Angelique
Dit is zo jammer. Zo’n enorm gemiste kans. Eender welk project heeft geen enkele kans op slagen en is verspilde energie, wanneer niet tot het inzicht gekomen wordt dat narcisme en psychopathie de kern van 90% van de vechtscheidingen uitmaakt.
Vreselijk.
Ik ben er ontdaan van.
Shit, wat erg! Weer maar eens onbegrip, hoewel deze vorm van mishandeling een mens volledig vernietigt! Waarom hebben wij de rotte pech dat we niet gewoon een pak slaag kregen? Blauwe plekken zijn overtuigend bewijs, maar blauwe plekken op de ziel zijn ongeloofwaardig en onzichtbaar, dus mens, stel je niet aan, je ziet ze vliegen, hysterische en gestoorde trut! Mijn kinderen, mijn kleinkind, mijn geld, mijn huis, mijn auto, mijn gezondheid, mijn familie en mijn vrienden: allemaal kwijt! Eigen schuld, dikke bult! Voor wie en wat moeten wij in godsnaam nog leven? Eén groot zwart gat!
Echt Johanna, hadden we de rotte pech maar van een pak slaag! Je slaat de spijker op z’n kop. Dan begrijpt men de angst en paniek wel die je ondervindt. Dit is onzichtbaar, deze mishandeling, maar zo ontzettend vernietigend! Doodziek ben ik er nog steeds van.
Ik ook G.B., ik ben nog altijd ziek hierdoor en heb een voortdurend opgejaagd gevoel, nachtmerries, verhoogde bloeddruk, eet bijna niets, periodes van drankmisbruik, zodat ik kan slapen. Ik moet mezelf dwingen om me te wassen of aan te kleden. Kortom, een wrak! En dit lieverdje gedraagt zich als de succesvolle, rijke, materialistische snob met een riant pensioen! Gruwelijkheden en wreedheden en zo ongelooflijk onrechtvaardig. Het maakt mij nu nog misselijk. Je staat ermee op en gaat ermee slapen! En het gemis van mijn kinderen en mijn eerste kleinkind vreet mij letterlijk en figuurlijk compleet op. Als ik in Centerparcs grootouders zie met hun kinderen en kleinkinderen knikken mijn knieën en sta ik op flauwvallen. Dus daar kan ik ook niet meer heen. Ach, zal maar denken ‘onkruid vergaat niet’, hoewel ik daar sterk aan twijfel. Ik denk dat dit verdriet mijn leven juist korter zal maken. Straks weer Sinterklaas en die vreselijke eindejaarsfeesten. We zijn al een paar keer met Kerstmis naar een hotel gegaan, noem het maar een vlucht, maar weer precies van hetzelfde: hele familie’s aan het feestvieren.
Heel veel sterkte en succes met het doorkomen van de feestdagen!
Een dikke knuffel van Johanna.
Lieve mensen van het.verdwenenzelf,
Ik las gisteren de gekozen pitchers door. Ik was verbaasd én erg teleurgesteld dat jullie er niet tussen zaten. Jullie hadden het zó netjes en zó duidelijk verwoord. Ik zat echt vol spanning de uitslag af te wachten. Ik had zoveel goede hoop!
Na de eerste shock was ik depri en verdrietig. Hoe is het mogelijk dat we allemaal hetzelfde meemaken en niemand dit wil of kan horen. Voor mij was het meteen duidelijk dat er niemand bij de ‘jury’ zit die ook maar ooit te maken heeft gehad met narcisme. Voor de zóveelste keer voelde ik me niet serieus genomen.
Ik las snel de voorstellen die er nu liggen door en daardoor werd mijn teleurstelling en verdriet nog groter. Wat een zoetsappige voorstellen. Dit verzin je als je geen weet hebt van narcisme.
“Leg het nog meer bij de kinderen neer’. Zet nog meer partijen in”. Ze geven de narcist nóg meer ruimte en de slachtoffers nóg minder. Heel erg dit.
Ik ben ontzettend blij met jullie! Het heeft mijn leven 180 graden gedraaid!
Liefs, M
Annemieke,
Inderdaad, het lijkt of men het niet wil zien of geloven, hoe groot de impact is van narcisme en psychopathie. Ik loop daar ook tegenaan. Dat is vreselijk frusterend. Ik ben nu bezig om het in een TV programma te krijgen. Ik wil er verder niets over kwijt, maar ik probeer dat, juist om inzicht te geven wat het betekent in een relatie en met name voor kinderen. Men kijkt voor ongeloof en met een blik alsof men wil zeggen: het zal wel! Het zal niet wel, HET IS ZO!
Elke druppel op een granieten drempel, doet de drempel uithollen. We gaan gewoon door!
Succes.
Ik denk dat ze daar niks mee kunnen. Het is niet oplosbaar, hè.
Vorig jaar heeft een hoogleraar gezegd dat bij het merendeel van de vechtscheidingen sprake is van een of meerdere ouders met een psychiatrische stoornis. Dat denk ik ook.
Maar daar scoor je niet mee bij de overheid. Die wil kant en klaar oplossingen zoals mediation en coaching.
‘t is niet anders…
Veel taboes
Alsof je mijn gedachten hier hebt verwoord! Helemaal met je eens!
Wat ongelooflijk jammer! Als ik naar het geheel kijk dan krijg ik sterk het gevoel dat men kiest voor mogelijkheden die niet teveel geld kosten en die op korte termijn positief en zichtbaar resultaat op kunnen leveren.
En dat is bij de problematiek waar wij het over hebben juist zo moeilijk. Want dat is niet voor iedereen zichtbaar en meetbaar. En oplossingen vragen om een lange adem.
Maar het is zo de moeite waard! Want de problematiek waar wij mee te dealen hebben is ernstig destructief. En wat kan er wel niet op lange termijn voorkomen worden als er serieus langdurig en intensief deskundig gewerkt mag worden met de direct betrokkenen. Dat kan uitzichtloze vechtscheidingen indammen en juist zoveel ruimte geven aan gezond en normaal gedrag.
Ach, de wetenschap staat niet stil en e.e.a. evolueert razendsnel! Het blijkt dat ze nu met de allernieuwste scans en computerberekeningen schade aan de hersenen kunnen vaststellen, zowel bij narcistische psychopaten en bij hun slachtoffers! Maar zo’n onderzoek is te duur zeker? Iets met neuronen en neutronen? Weet ik veel, ik ben geen wetenschapper, maar verschillende publicaties in o.a. The Lancet, maakten mij hoopvol. Niet dus, men zegt dat je zelf compleet gestoord bent! Helaas, niets is minder waar.
Wordt het niet eens tijd om met z’n allen na te denken hoe we dit dan wel zichtbaar te maken? De Divorce Challenge was heel mooi geweest, maar is kennelijk niet de weg. Men is er nog niet klaar voor.
De kern van het onbegrip is mijn inziens dat mensen het zich gewoon niet kunnen voorstellen en allergisch reageren op de woorden ‘mishandeling’ en ‘slachtoffer’. Hoe waar het ook is (en ons helpt om onszelf die erkenning te geven), hoe zinloos het lijkt die termen bij buitenstaanders te gebruiken. Ik ga nu bijna een jaar naar echt een goede, psycholoog (en dat heeft me enorm geholpen) maar nog steeds denk ik dat ze de diepte er niet van kan pijlen. Het idee dat een mens geen goede intenties heeft is klaarblijkelijk onacceptabel voor mensen. De subtiliteit van de manipulaties vallen bijna niet te doorzien als je er zelf niet eerst aan onder door bent gegaan.
Misschien moeten we een hoop geld bij elkaar krijgen en een film maken? Of een documentaire? Of eens een keer een ludieke demonstratie? Laten we met elkaar gaan nadenken over wat wel kan werken. Een bekende persoon, of bekende personen, erbij als ambassadeur…
Wat ik wel zeker weet is dat mensen het type conversatie herkennen zoals op deze website op de homepage staat. Daar moeten we iets mee kunnen. Ik denk bijvoorbeeld aan een radio-spotje waarin zo’n vreemd gesprekje wordt gevoerd, en daarna naar een website verwijzen. Het is maar een idee. Ik bedoel dit stukje:
Een voorbeeld: Stel dat die ander iets heel kwetsends zegt. Je reactie zal terecht geschokt zijn, dus je protesteert tegen zijn opmerking. Misschien barst je in tranen uit, of loopt je gezicht rood aan. Die ander begrijpt niet waar je zoveel drukte om maakt. Hij kijkt gekweld en begint met een verdrietige toon te praten: je hebt hem erg gekwetst. De rollen worden dus omgedraaid: jij gaat ineens over zijn grenzen, jij houdt geen rekening met hem. Terwijl hij zojuist iets heel gemeens zei. Je raakt verward, en bent daarin niet de enige. Door hoe die ander zich opstelt, door hoe hij kijkt, door wat hij zegt, gaat de meest stabiele persoon twijfelen aan zichzelf. Hij zei net toch iets heel grofs. Of toch niet? Ja, dat deed hij inderdaad, maar hij zelf ervaarde het niet als zodanig. Hij vond zijn eigen opmerking waarschijnlijk zelfs geoorloofd.
Wat ik zeer bedroevend vind is dat vooral mensen die vanuit narcisme te maken krijgen en dus uit eigen ervaring een plan indienen niet zijn vertegenwoordigd.Natuurlijk zijn er diverse gradaties van vechtscheidingen,maar onze groep is niet vertegenwoordigd.Zker vanuit ervaringsdeskundigen zie ik geen oplossingen….Een gemiste kans..
Het is voor de mensen die doorleeft hebben wat het is om jezelf te verliezen in en aan iemand met een narcistische persoonlijkheid zo cristalhelder wat er aan de hand is, hoe dit aangetoond kan worden en hoe er gehandeld dient te worden. Hoe de protocollen beschreven moeten worden om kinderen en de ‘gezonde ouder’ ouder in veiligheid te stellen en wat vooral niet te doen ter voorkoming van erger. Het is vervreemdend, het zo helder kunnen zien van deze specifieke problematiek in de volle 3 D dimensie maar voor anderen is die werkelijkheid niet te zien. Het is bijna niet voor te stellen dat met name professionals in de hulpverlening en politie en justitie die er letterlijk elke dag met de neus bovenop zitten dit niet overduidelijk kunnen zien. Dit is ontzettend frustrerend en ook weer na het doornemen van de inzendingen ben ook ik weinig hoopvol. De enige weg is toch de media, in al zijn vormen en met alle mogelijkheden blijven voorzien van de meest duidelijke informatie. Experts banuit de betaande stichtingen en organisaties inzake narcisme en psychopaten in gezinnen maar met name bij scheidingen moeten zich verenigen en spreekbuizen zijn die structureel blijven informeren en inspelen op de media. De raad voor de Rechtspraak zou regelmatig goed onderbouwde rapporten moeten ontvangen zouden vaker, grondiger en zonodig agressiever benaderd kunnen worden. Het niet inzien dat deze problematiek bestaat niet zozeer uit taboe maar uit werkelijke onwetendheid. Wat je niet ziet bestaat ook niet toch? En gaat het mis dan wordt er elders een verklaring in gezocht en gevonden. Heel menselijk en begrijpelijk. Daarom is het aan de mensen die het kunnen en de gereedschappen hiervoor hebben om het zichtbaar te maken. Op welke manier dan ook. Overigens is men in veel buitenlanden al veel verder op dit gebied en ook daar kan veel direct overgenomen en toegepast worden. Het is aan iedereen die weet heeft van deze materie om niet op te geven als men zich onbegrepen voelt maar altijd door te gaan met voorlichten en uitleggen. Iedereen op een eigen manier en naar eigen vermogen. Deze moeite is nooit verloren (welke reactie er ook is) maar draagt bij aan de collectieve bewustwording.
ik deel zo jouw zienswijze en voel geheel met je mee… en daarom is het ook zo belangrijk om de problematiek vanuit de wortels aan te pakken… Echter leven we helaas in een wereld waarbij ‘quick fixes’ meer stemmen opleveren, dan de stemmen die het op langere termijn fixen….en hoe we dát gaan en moeten fixen,
is de uitdaging…
en betekent om steeds weer ‘out of the box’ te blijven denken!
Beste Annemieke,
Dat is het inderdaad. Als je het niet zelf hebt meegemaakt, een relatie met een narcistische psychopaat is het bijna niet geloven en te bevatten dat zulk een gewetenloze mensen bestaan.
Als je zoiets tegen iemand anders vertelt denken ze vaak : “Zo erg zal het wel niet geweest zijn.”
Het is alleen nog veel erger dan je zelf eerst voor mogelijk kon houden.
Het erkennen en accepteren van wat er werkelijk gebeurd is, de leugens, het misbruik, het bedrog,… heeft bij mij verschillende jaren geduurd en is in verschillende fasen gegaan.
Die persoon die je zo onvoorwaardelijk het allerbeste van je hele Wezen hebt gegeven en dat zo vermorzeld heeft als een porseleinen kop onder een betonblok dat van 50 verdiepingen hoog is gevallen, dat is eerst niet te bevatten. Dat is een heel lang en pijnlijk proces geweest. Die kop was bedoeld om elke dag die portie Liefde van jou uit te nuttigen.
Telkens kreeg ik, als ik een beetje had geaccepteerd wat er was geweest, nog weer wat meer te verwerken van wat er werkelijk was gebeurd. Telkens als je dacht : “Nu zal het niet toch nog erger gaan worden?”
Maar reken maar, het kon nog erger.
En dit heb je persoonlijk moeten ondergaan, heb je zelf moeten ervaren. Zelfs dan was /is het al zó moeilijk om die waarheid en duisternis te accepteren.
Laat staan mensen die nooit rechtstreeks geconfronteerd zijn geworden met dat soort van mensen. Die duisternis schrikt zeer veel mensen af waardoor ze er in een wijde boog omheen willen lopen en niet het lef willen opbrengen om te kijken hoe verdorven sommigen wel kunnen zijn.
Men wil wel kijken naar dingen die men kan bevatten maar voor veel buitenstaanders is dit onbegrijpelijk…
Vriendelijke groeten,
Marc
Mooie beeldspraak, de kop en het beton, alleen gebeurt het bij ons niet zo abrupt, maar tergend langzaam! Een binnensluipend gif!
Johanna, ik weet het hoor dat het niet zo abrupt is. Ik probeer de uiteindelijke impact weer te geven, wat het uiteindelijk met je doet als het besef volledig is.
Eerst is er hun ‘verleiding’. Als dat lukt nemen ze de ‘leiding’. Is die stevig, volgt er de ‘misleiding’.
Dan begin je zelf hun ‘afglijden’ te ervaren en begin je alle greep te verliezen op wat ooit zo mooi leek, ook al hou je er zelf nog aan vast.
Als je dat naar boven brengt begint het ‘belijden’ van hun onschuld.
Dat ‘leidt’ naar het definitieve einde.
Daarna rest er enkel nog het ‘lijden’.
En als je hen de kans geeft begint die cirkel weer helemaal opnieuw, en nog eens, en nog eens…
Als een perpetuum mobilé blijven zij in beweging van het ene naar het andere, van het ene naar het andere. De energie daarvoor halen ze niet uit zichzelf maar bij jou en een ander, bij jou en een ander,…
Groeten en sterkte, Marc
Heel erg triest dit, een normaal stel die normaal uit elkaar gaat hoeft niet te touwtrekken met kids en psychische mismaking….Ik dacht na 9 jaar relatie, waar ik uit gevlucht ben met 2 kids net onder de 10 met een faillissement van bijna een ton uiteraard op mijn naam dat ik met een half jaartje wel zou opkrabbelen maar nu ben ik 16 maanden verder en ik ben nu pas echt stuk…pffffff gelukkig niet getrouwd geweest en kids op mijn naam zodat ik (jammer dat t zo moet zijn) mijn jongens niet met pap mee hoef te geven…dit omdat de hulpverlening ook werd gestalkt en bedreigt…het is net 3 weken stil na al die maanden stalken, dreigen, vernielen en ook onze hele omgeving en zijn eigen familie heeft last van mijn ex…maar wat een dood zonde dit…niks opgeschoten dus, voorlichting in wat?? betere begeleiding.. hoe dan en waarbij? dat de directeur van een school op eigen initiatief stappen onderneemt en de welbekende verplichte weg opdringt….ze zijn zo onbekwaam…wanneer de gever leeg is gezogen en als een wrak functioneert moet je als hulpverlening maar tegen de charmes van de narcist op kunnen….het hele systeem moet anders…dit is verrijking van een ondeugdelijk systeem en beetje jammer dat ze daar dan nog ideeën voor vragen als het voor de uitkomst niet telt…pffff het beste idee van nederland…
Lieve allemaal,
Ik word hier zó verdrietig (en ook: héél boos!) van! Preventie sluit diagnostiek niet uit. Sterker nog: met preventie valt ziekte niet te voorkomen, of te genezen – daar zal je echt mee aan de bak moeten. Kortom: als preventieve middelen falen (mediation, bijvoorbeeld) is De Logische Stap diagnostiek. Een heel kortzichtig (vermoedelijk klassiek struisvogel-politiek) besluit.
Misschien moeten we inderdaad actief, excuus: nog actiever de boer op. Lobbyen dus. Is er al onderzoek gedaan naar de prevalentie van persoonlijkheidsstoornissen bij het deskundigenonderzoek met mediation? Dat zou een ingang kunnen bieden, al hebben we daar de Stichting Forensische Mediation nodig.
Zijn er mensen lid van een politieke partij? Misschien valt daar lobbywerk te verzetten. Niet door de mensen die volop in het herstelproces zitten. Maar door hen die een stapje verder op weg zijn.
Ik kwam op het web een plaatje tegen, waarvan de strekking was: Het is niet jong tegen oud, niet gezond tegen ziek, niet socialisme tegen kapitalisme, niet vrouwen tegen mannen, niet joden tegen palestijnen, niet rijk tegen arm, niet wit tegen zwart. Nee, het is psychopathie versus menselijkheid. Twijfel je nog aan welke kant je staat?
Want zo is het maar net.
Heehaw, yeahhh, revolutie!!! Opstand!!! Prachtige woorden! Blauwe plekken op de ziel, een bloedend hart, leeggemolken, de totale vernieling in en dat mag allemaal lekker zomaar gebeuren! Leg ze allemaal onder een scanner (MRI?), maar dat is waarschijnlijk te duur. Het is veel goedkoper om de slachtoffers naar psychiaters, psychologen, therapeuten te sturen, levenslang pillen laten nemen, drank- drugsverslaving, zelfmoorden, rechters, advocaten, politiemensen, werkelijk een héél stuk goedkoper dan een degelijk onderzoek van de dader!Dus, vooruit met de geit, ik ben het kotsbeu, meiden en jongens: wij komen op voor onszelf en dat is LEVENSNOODZAKELIJK! Men zegt dat deze eeuw een eeuw wordt van depressie’s, burn-out’s en toenemend narcisme: kijk naar Trump, Poetin, Erdohan, Wilders, Le Penn en die griezelige Britse Boris of zo. En dat zijn leiders, dus uiterst gevaarlijk. Als wij niet opkomen voor onszelf is het straks te laat. De jonge intellectuelen, studenten, jongeren algemeen, waar blijven ze? Er gaan blijkbaar heel wat makke schapen in een hok! Ik heb me vroeger suf gedemonstreerd (jaren 60, 70) en zie mij dat nu niet meer doen of misschien toch wel? Op naar RECHTVAARDIGHEID!!!!! Ook voor ons, de slachtoffers van deze misdaad! Maar nogmaals: het is niet commercieel genoeg en waar halen we het geld vandaan, crowd-funding ? De slachtoffers weer maar eens laten opdraaien voor de wandaden van anderen? Erg wrang allemaal!
Succes,
Johanna.
Laat me weten wat ik kan doen!
Psychopathie versus menselijkheid en dan radio,tv,facebook enz spotjes met korte voorbeelden van de waanzin die slachtoffers ervaren of ervaren hebben!
Als kind kwam ik nooit verder dan “Ja maar”… en mijn vader vulde de rest in, zo geloofwaardig dat nog steeds iedereen van vroeger vindt dat ik al mijn ‘straffen’ verdiende…
Daardoor herken ik vrij snel een persoon met NPS en/of psychopathie maar heel vaak zij mij ook en dan begint het ‘preventief manipuleren van mijn omgeving’…
Met alle kennis van de mensen van ‘het verdwenen zelf’ en iedereen die ervaring heeft zal het toch zeker lukken om spotjes te maken met de vele gezichten van de daders!
Ik hoop het zo!!!
Liefs van Coby
Moeten we gewoon gaan doen! het is de enige manier… en echt heel goed nadenken hoe we het presenteren en waar we aandacht mee genereren. Ons als slachtoffer profileren gaat denk ik niet werken, maar mensen zijn wel heel gevoelig voor kinderen die lijden onder conflicten van ouders. Eigenlijk zou er een brainstorm dag moeten komen binnenkort. Dit vraagt om out of the box denken en grote betrokkenheid van meer mensen. Veel schouders moeten dit dragen… al die negatieve energie omzetten in kracht!!
Precies, een brainstormdag! Ik doe mee! Inderdaad niet als volwassen slachtoffer maar vanuit het kind. Wij hebben met zijn allen voorbeelden genoeg of je het als kind hebt meegemaakt en/of hebt gezien wat het met je kinderen doet maakt niet uit.
Het gedrag van de ouder(s) met een NPS is in hoofdthema’s onder te brengen…
Maar is het een idee om juist het wegkjiken van hulpverleners, politie, rechters en anderen onder de aandacht te brengen?
“Ja maar uw (ex)man reed met 100km per uur door de bebouwde kom met uw zoontje los in de auto omdat hij zo verdrietig was geworden door uw opmerking aan de deur bij het ophalen”
“De buren hoorden u ook steeds huilen dus u bent te labiel om de kinderen te verzorgen”
“Uw dochter geeft zelf aan dat ze bij mamma wil wonen omdat ze bang is voor pappa” “Jamaar ik heb nooit iets gedaan waardoor ze bang zou zijn voor mij” “Uw (ex)vrouw geeft aan dat u op het punt van ontploffen staat en dat zij weet wat dat betekent…”
“U ziet uw kleinkinderen niet meer en u hebt jaren op ze gepast, dan zal er wel wat zijn voorgevallen tijdens het oppassen”
“Zoho dat is een hele lijst, uw (bijna)ex zei al dat u dwangmatig documenteert en dat de kinderen daar altijd al onder leden”
Zomaar wat waargebeurde voorbeelden.
Het moet ons lukken! Wie oh wie pakt dit op?
Liefs van Coby
Vreselijk, Coby, en waanzinnig! Kind, ik wou dat ik je kon helpen, maar zolang wij niet geloofd worden, staan wij met gebonden handen en gaan de daders vrijuit!