Verleiding

Dit is een gedicht van Martine

Toverwoorden
toverzinnen
toverblikken
zonder blozen
duw je mij de afgrond in
Jij, verleider, die met
toverwoorden
toverzinnen
toverblikken
toverhanden
doet geloven
dat ik groots en godinnelijk ben.
En als ik dat dan geloof
en als ik dat dan voel
als mij dat groots vervult
dan gooi je me als een vieze dweil
over de schutting
met je van bedrog vervulde toverwoorden
met je verraderlijke zinnen
met je ijskoude blikken
en zo gaat dat dan
ik, de dweil, verslaafd
afhankelijk en met angst vervuld,
weet niet waar ik in stervensnood naar adem kan happen.
En dan…herinner ik me weer..
hoe groots en godinnelijk het voelt
jouw toverwoorden
jouw toverzinnen
jouw toverblikken
die….zonder blozen
mij weer in jouw richting trekken.
en dan voel ik me weer thuis
en groots en godinnelijk
totdat ik voor jou… weer een vieze dweil blijk te zijn.

En nu…. is de betovering verbroken
en weet ik dat ik niet wist dat ik
groots en godinnelijk geboren ben.
Dat ik dat allang was kwijt geraakt.
En jou tegen moest komen om dit weer
te ontdekken. ZONDER JOU.

Martine

11 gedachten aan “Verleiding”

  1. Nice!!!! Precies goed! Goed van jou je kracht te weten.. wat een zegen dat die persoon je eraan heeft herinnerd hoe fantastisch je bent..

  2. Echt zo treffend en prachtig verwoord. Ik ben ook zo vaak als een vieze dweil over de schutting gegooid. Ik heb me zo vaak afgevraagd; waarom doe je dit toch met mij? Ik ben ook keer op keer terug in de val gelopen met mooie woorden en intense liefkozingen, keer op keer op keer…
    Tot op een dag – nu twee maanden geleden- ik op zo’n grove manier als vuil werd behandeld dat ik niet anders kon dan inzien dat dit zwaar emotioneel misbruik was. Ik kon dit niet langer toestaan, ik wist plots helemaal wie ik voor mij had staan en zag dat hij mij meer en meer ging kapotmaken.
    En toen heb ik besloten dat het voor eens en altijd gedaan was. Er is geen plaats meer voor zijn woorden in mijn hoofd, of dat nu mooie of lelijke woorden zijn.
    En dat lukt, het voelt aan als afkicken van een verslaving, met vallen en opstaan, met veel verdriet, met veel ‘waarom’ vragen. Met veel pijn, veel verdriet, zelfs nog zware steken van jaloezie als ik hem zie flirten met iemand anders. Maar ik wil hem gewoon niet meer in mijn leven en daar vecht ik nu elke dag voor.
    Dankjewel Martine voor je mooie tekstje en veel succes met weer jezelf te worden

  3. Heel mooi, heel waar….. nu een jaar later, nog steeds veel pijn, vragen en boosheid, en ik begin te begrijpen dat t handelen van zo’n persoon nooit te begrijpen is…. op naar t licht en de opluchting……

  4. Kan niet zeggen hoe blij ik ben met dit soort platforms, anders had ik het niet geweten. Tien jaar in de ban van een gewetenloze opportunist. Langzaam groeiend besef dat er iets niet klopte. Net Martine’s gedicht gelezen. Iedere zin komt binnen. Deze zomer had ik mijn zoveelste dweil-ervaring, om het maar in Martine’s jargon te houden.
    Ik bleef echter, zoals altijd na een ontdekte grove leugen, in mijn hoofd continu aan het malen en redetwisten met hem. In rollen variërend van opperrechter die hem nog een laatste kans geeft tot diepste dweil. Op een gegeven moment hoorde ik mezelf in mijn gedachten tegen hem jammeren: waarom doe je me dit aan? Mét dat ik mezelf dat hoorde zeggen, zag ik opeens levensgroot: nee, wacht eens, IK doe mezelf dit aan. Het er dag en nacht mee bezig zijn. Het malen. Het drinken. Het roken. Het vaak als een zombie door mijn leven gaan. Een denkbeeldig ‘verhaal’ in stand houdend. Zinsbegoocheld. En dat inzicht (ik doe het mezelf aan) was vreemd genoeg op dat moment zeer verhelderend en positief ‘nieuws’ voor mij. De mogelijkheid van ‘stop the madness’ en dat IK de enige ben die dat kan doen.
    Ik heb door de jaren veel profijt gehad van wat andere mensen deelden. Daarom nu dit van mij, misschien heeft iemand er iets aan. Hoe dan ook, lieve mensen: Power to the people of this platform!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *