Zoveel narcisme in mijn leven

Dit is een gastcolumn van Marianne.

Je dacht de liefde van je leven gevonden te hebben. ‘Tot de dood ons scheidt, in voor en tegenspoed, zult u voor elkaar zorgen’.

Ruzie: ik zorgde dat dat niet gebeurde, hij kon dan ontzettend boos worden.

Discussies: ik verloor altijd.

In alles had hij altijd gelijk, elk verhaal werd zo verdraaid dat hij gelijk had. Als hij boos was kon hij van die grote uitpuilende ogen krijgen.

Eens ben ik overspannen geweest, gesprekken bij een hulpverlener, daar ging hij ook mee naar toe, ‘ja, het lag aan mij, ik moest veranderen’. Altijd lag alles aan mij, overal kreeg ik de schuld van.

De kinderen, die heb ik opgevoed, het huishouden heb ik gedaan. Ik moest niet denken dat hij na het werk ook nog maar iets in huis zou gaan doen. De tuin deed ik, maar wat wilde hij dat graag doen, alleen toen ik eruit werd gezet en hij de tuin moest bijhouden gebeurde er niks. Hij was geen tuinman zei hij tegen de rechter, een woestijn was het na twee jaar, overal onkruid, niet gesnoeid en ga zo maar door.

De boodschappen deed ik, ja eigenlijk deed ik alles, hij werkte alleen, at het eten op en ging daarna op de bank zitten, als hij daar al niet zat met z’n bord warme eten, voor de tv die altijd aan stond om daarna z’n koffie te drinken en een aantal halve liters bier.

Ik deed niet alleen in huis en alles met de kinderen, daarnaast werkte ik ook nog 40 uur of meer in de week. Als hij boos was kon hij ook zijn losse handjes gebruiken, eens uit het niets, ik stond boven te strijken kwamen er opeens twee handen om mijn keel zonder reden.

Was het gezellig en ging het opeens niet naar zijn zin dan sloeg de hele sfeer om, er hing dan een doods stilte.

Alles wist hij beter, hij kon ook alles beter, altijd kritiek op anderen, kwam hij in een soort gelijke situatie dan deed hij hetzelfde als al die anderen waar hij eerder kritiek op had gehad. Dit zeggen had geen zin want dan verdraaide hij het wel, nee hij had altijd gelijk.

Discussies ging ik maar niet aan, je won nooit ook al had je gelijk, dit zeiden we dan ook altijd openlijk, ‘Hij heeft gelijk houd maar op’.

Aan zijn functioneren mocht je helemaal niet komen, nee toen hij eens een cursus moest volgen waarbij je eventueel zaken van jezelf kunt veranderen (hij had er al meerder gehad) zei hij; ‘Ik zou niet weten waarom ik die cursus moet volgen want ik hoef niet te veranderen’.

Eens ben ik een week weggeweest omdat het niet goed ging. Toen ik aangaf dat hij hulp nodig had heeft hij dat in eerste instantie gedaan, alleen bij het tweede gesprek moest ik ook mee, toen ik hierin aangaf hoe het werkelijk was, was thuis het huis te klein, hoe ik het wel in mijn hoofd had gehaald om dat allemaal te zeggen, hij ging niet meer.

Toen ik eindelijk na meer dan 30 jaar aan anderen aangaf dat zijn functioneren toch niet zo geweldig was, ja toen kon hij mij niet meer gebruiken, zijn geweldige zelfbeeld viel in duigen en ik moest weg, ‘Ik wil dat je opdondert en ik wil niets meer met je te maken hebben’ waren zijn woorden.

Een lange weg van scheiding, nu vijf jaar verder is nog niet alles geregeld, zijn woorden ‘Ik wil alles netjes en snel geregeld hebben’, blijken niets waard.

Altijd heb ik mij afgevraagd, hoe kan iemand na 33 jaar zomaar alles verbreken, waar heb ik dit aan verdiend. Nooit heb ik het begrepen, tot ik een ander woord zocht voor psychisch en financieel kapot maken, want dat deed hij immers, en ik het woord narcist tegen kwam. Toen vielen alle puzzelstukjes op hun plek, toen snapte ik waarom ik weg moest en ingeruild was voor een ander delletje.

Ja ik had immers commentaar op zijn ego, zijn functioneren en zijn persoonlijkheid en dat mag niet. Dan moet je gewoon weg en word je als oud vuil afgedankt.

Alle beloftes, niets komt hij na. Ieder vonnis van de rechter, nergens houdt hij zich aan. Hij voelt zich boven iedereen en alles verheven, hij meent dat hij maar alles kan doen wat hem goeddunkt en als ik mij niet aan rechterlijke uitspraken houd, ach ja dan maakt hij toch minder alimentatie over of helemaal niet.

Als hij geen geld heeft is dat mijn schuld, ja zelfs nu krijg ik overal de schuld van, ik wil immers nergens aan mee werken.

Binnenkort ga ik voor de vijfde keer naar de rechtbank. Ieder zitting weet hij de rechter met mooie praatjes en handje schudden bij binnenkomst in te pakken. Ieder keer moet ik weer veel geld betalen om het kleine stukje recht te krijgen waar ik recht op heb.

Toen ik pas de term narcisme had gezien heb ik mij helemaal kapot gelezen over dit onderwerp, echter toen ik de twee boeken van Iris had gelezen werd me nog veel meer duidelijk.

Ook mijn dochter is narcistisch (dit wist ik tegelijk toen ik ontdekte dat mijn ex een narcist is). Had ik de twee boeken van Iris maar eerder gehad! Ook kwam ik erachter – en dit was heel confronterend- dat mijn vader een narcist was en dat mijn moeder hier ongemerkt slachtoffer van is geweest, vroeger wist men hier immers nog niets van. Dit heeft echter wel zijn weerslag gehad op de contacten tussen broers en zussen onderling. Niemand van mijn broers of zussen wil geloven dat dit daadwerkelijk ook zo was.

Altijd heb ik hulpverlening afgewezen, dit omdat mijn ex altijd riep; ‘Jij hebt hulp nodig, ga hulp zoeken’.

Ik weet niet meer of ik nog wel echt ben, ik weet niet meer wie ik ben of wat dan ook. Hoe het met me gaat, ik weet het niet, het werken houd me op de been, daar werken mensen die mij waarderen om wie of wat ik ben, ja hele lieve collega’s en zeer zeker een hele goede en fijne werkgever met een groot sociaal hart.

Ja ik ga hulp zoeken, nee niet omdat mijn ex dit nodig vind, maar omdat ik het zelf wil, omdat ik mezelf terug wil vinden al weet ik niet wie ik ooit ben geweest en waarnaar ik zoek.

25 reacties op “Zoveel narcisme in mijn leven

  1. Marianne, jij gaat echt jezelf terug vinden en dan zul je een persoon zijn waar je trots op bent. Al die negatieve dingen die je mee hebt gemaakt zullen je alleen maar een mooier mens maken. Let op bij de hulp die je krijgt, veel hulpverlening is niet ingesteld op slachtoffers van een narcist en proberen de zaak vanuit jouw persoon te herstellen.
    Ik ben 10 jaar verder (21 jaar huwelijk gehad) en ben er ook gekomen en ik ben gelukkiger dan ooit. Heel veel sterkte.

  2. Ik moest heel erg slikken …dat was mijn ex en ik die je beschreef …hij was geweldig en ik was er” te dom voor “..ik zei altijd ” ik heb een brede rug” ..hij “deed alles en kon alles” ..ik deed alles en kon alles.. was man en vrouw in huis …”hij werkte ” maar ik ook maar dat was van ondergeschikt belang..”hij mankeerde niets volgens de psychologische test” voor zijn werk dus t lag allemaal aan mij..
    Bij de scheiding na 30 jaar “gaf” hij t huis ..de auto en de caravan aan mij ” ze was ooit een goede vrouw voor mij dus mag ze t houden” hij vergat erbij te vertellen dat ik daar voor wel moest betalen….pas in die scheiding heb ik hulp gezocht ..er was niets meer van mezelf over …de psycholoog vertelde me hoe t zat : narcist!! Dankzij het boek van Iris en de psycholoog ben ik er weer 100% voor mijn kinderen en 85% voor mezelf …de overige 15% komt weer met de tijd…
    Heel veel sterkte voor jou …je komt er ook wel weer

    1. Ik weet het niet, ik vraag mij ook af ‘verdien ik dat wel, hulp?’. telkens gebeurt er weer iets vanuit de narcist, ook al heb ik geen enkel contact ( gister weer wil hij beweren dat ik hem gebeld heb, terwijl hij gebeld heeft ).
      wat gaat hij nu weer verzinnen op de rechtbank, wat voor leugens

  3. Lieve Marianne, jouw verhaal is zo herkenbaar, wat heb ik met je te doen 30 jaar lang. Wat een sterk karakter heb je.
    Dat je het gevoel hebt dat je niet weet wie je bent.
    Gaat weer helemaal goed komen. Het heeft tijd nodig. Je zal er komen.
    Ik heb inmiddels ook al 3 rechtszaken gehad en walgelijk om te zien hoe hij dan reageert en zo een rechtszaal. Elk keer voelde ik zijn gif door mijn lichaam gaan wanneer ik hem zag in de rechtszaal en klapte ik dicht. Nu heb ik alles opgeschreven en zal bij de volgende zitting dit oplezen.
    Ik voel met je mee.
    Ontzeggend veel sterkte gewenst.
    Je komt er, de eerste stap is al genomen.
    Nu zal de rest van zelf komen.

    1. ja voor de a.s. recht zaak heb ik inderdaad ook dingen opgeschreven
      ex wil beweren dat ik hem het leven zuur maak, nu ik heb wel vier vellen vol met feiten dat hij mij het leven zuur maakt, ook heb ik geschreven dat lichamelijke mishandeling strafbaar is, psychische en financiele mishandeling zouden ook strafbaar moeten zijn,
      nu, kijken wat meneer de rechter nu voor waar aanneemt

  4. Lieve Marianne, ik heb zelf heel veel gehad aan hulp van Trubendorffer. Deze organisatie is bekend met deze problematiek/met narcisme en zit op verschillende locaties in Nederland. Het heeft mij zeer goed geholpen. Je kunt een verwijzing via de huisarts vragen en dan wordt alles vergoed. Jouw verhaal is mij zo bekend! Lijkt het mijne wel. Sterkte! Je gaat eruit komen en straks kijk je trots terug op wat je hebt bereikt en hoe sterk je bent.
    Liefs, Anne

    1. Ik heb zelf ook meteen even gekeken, maar helaas niet bij mij in de buurt. Toch ben ik benieuwd, want ik zie op de site dat het om verslavingszorg gaat? Die begrijp ik even niet…..

      1. Lees ook de site : let me reach with kim daar komen mede de verslavingen van de narcist aan de orde.
        Goede inzichten naast de boeken van Iris. Zie ook de 30 dagen kalender van klm. Weliswaar alles in Engels.
        Je komt er door maar duurt wel een tijdje.
        Sterkte

  5. Beste Marianne, dit verhaal is heel herkenbaar, niet alleen voor mij, maar ik denk voor heel veel mensen onder ons. Ook ik heb altijd zo gehandeld als jij, ruzies proberen te vermijden, geslikt, en inderdaad, nooit was het zijn schuld als er iets niet goed ging. Ook was hij heel goed in kritiek geven op anderen, zelfs zijn dochter moest er aan geloven en kreeg het nodige te horen toen bleek dat haar man voor hun huwelijk schulden gemaakt had waarvan zij dus niets wist. En dat hoorde ze niet alleen van haar vader maar ook van haar broer, die net als zijn vader een narcist is. En dan te weten dat mijn dochter zich uit de naad werkt om deze schulden af te betalen en haar vader en broer zelf ook enorme schulden gemaakt hebben en beiden al eens failliet zijn gegaan. En ja, bij het faillissement van mijn man waren wij dus ook buiten onze schuld betrokken.
    Na 43 jaar huwelijk heb ik de strijd eindelijk opgegeven en ben weg gegaan. De scheiding was niet problematisch, maar dat komt misschien omdat ik door mijn werk als juridisch secretaresse iets beter de weg weet en hem daardoor met woorden heb kunnen overtreffen. Gelukkig duurde alles maar een paar weken, misschien ook omdat er geen gezamenlijke grote eigendommen waren en we beiden al met pensioen.
    Ik ben nu ruim twee jaar verder en ben nog steeds bezig de dingen te verwerken. Heb heel veel moeite gehad om de juiste hulp te krijgen, het is moeilijk duidelijk te maken dat je slachtoffer bent van narcisten. Gelukkig heb ik nu sinds een paar maanden wekelijkse sessies bij een psycholoog die begrijpt wat ik wel en niet zeg.
    Ik zal er ook wel komen, al ben ik er nog niet. Heb inmiddels wat nieuwe vrienden gemaakt en kom tot mijn verbazing tot de ontdekking dat mijn mening er wel degelijk toe doet.
    Ik zou zeggen, geef het de tijd en vooral, geef niet op!

  6. Je hele fundament verkrachten, ja daar zijn ze goed in. ik had helemaal geen fundament was mij ook niet gegund ook daar kreeg ik de schuld van ik zou immers niet geboren mogen worden want aanmerkingen komen ondankbaar over. want ik kreeg toch zoveel dat ik niet mocht klagen. uiteindelijk ben ik gedwongen om volwassen te worden. ik was compleet doorgedraaid, had geen fundament om op te bouwen.nu ben ik volwassen voel me sterk krachtig in me eigen zone. ik heb me nog nooit zo lekker en zelfverzekerd gevoeld want dat mocht niet. Hij leek wel aangestuurd door de duivel.

  7. Mijn exverloofde kreeg ook altijd gelijk. Hij is alcoholist en loog erover tegen de anderen. Totdat anderen het ook zien, keren hun de rug toe. Zie je nou wel? riep hij boos uit. Het is jou schuld. Je had je bek moeten houden over me. Hij wees naar me en riep dat ik een hoer ben of een slet. En dat ik een mooi figuur heb voor als pornoster. Dat is geen compliment, dat is een belediging. Als ik zei dat hij continu loop te zuipen en te roken dan is hij beledigd. Een keer gaf hij mij een compliment. Maar ik voelde dat hij daar niets van meende. Toen hij dat merkte riep hij: ‘zeg doe niet zo raar. Je bent toch geen klein kind’? Hoe kan hij zo tegen me zeggen als hij zelf niet normaal doet. Zelfs toen hij dronken was riep hij mij bij een andere naam, van zijn ex. Hoeveel heeft hij hun niet verziekt? Voor jou 10 anderen, zei hij en wees altijd naar me. Gelukkig ben ik van hem af. Ik heb een hele lieve partner en doet alles voor me. Zo iemand als hij zijn er maar weinig.

    1. marina, fijn dat je nu een goede partner hebt,een die wel anders is,
      nee, bij mij zal mijn huis nooit meer worden ons huis, ik weet ook überhaupt niet of er nog wel ”normale” mannen zijn bovendien ben ik nu voor mij eigen verantwoordelijk, niemand meer verantwoording afleggen en gewoon ”mezelf” zijn

  8. Wat een lange weg heb je afgelegd, Marianne en je klinkt zo sterk!
    Ik herken wat je schrijft over de schok, toen je ontdekte dat je vader een narcist was. Nadat ik ontdekte dat ik met een narcist van doen had, zag ik dat ik twee keer eerder met narcistisch misbruik te maken had gehad en ontdekte ik dat mijn moeder narcistische trekken had. Ik heb dat ook heel intens ervaren. Vele jaren van mijn leven zijn verziekt door narcisten en mijn jeugd stond in het teken van de psychiatrische ziekte van mijn moeder. Ik vond dat heel verdrietig om te zien.
    Ik hoop dat je de juiste hulp mag vinden. Dat is niet gemakkelijk, ontdek ik zelf ook. Narcistisch misbruik is vaak niet bekend in de reguliere hulpverlening en het blijkt dat je vaak geluk moet hebben om iemand te vinden, die niet alles af gaat doen als een destructief patroon van jezelf en dat je niet van jezelf houdt. Het woord mishandeling wordt dan niet eens meer genoemd, sterker nog, soms mag je het zelf niet eens noemen, maar moet je echt alleen naar jezelf kijken. Dat is vaak tenenkrommend hoe men het oordeel al klaar heeft, terwijl het bij mij helemaal de plank mis slaat als je kijkt naar hoe ik in het leven stond, sterk en krachtig, toen ik de laatste narcist ontmoette.
    Hoe dan ook, heel veel sterkte en kracht gewenst!

  9. 20 jaar een moeder gehad met narcisme, toen ik trouwde dacht ik dat het voorbij was maar helaas het ging gewoon door. Nu 30 jaar later hulp gezocht en inmiddels bijna klaar met het verwerkten en nieuwe tools krijgen om verder gegaan. Inmiddels genezen van heel veel emotionele pijnen en lichamelijke pijnen.
    Dank aan God en aan mijn geweldig therapeute !

    1. Beste Ellebelle, zou dat niet gewoon komen omdat narcisten er hun levenswerk van gemaakt hebben om jou te laten voelen dat je niets bent? Zijn we niet gewoon bang om alles kwijt te raken?

      1. het kan ook een leerzaam proces zijn omdat het jezelf gedwongen overgeven al een proces is laat staan als je jezelf weer gaat terugvinden ook een proces is

    2. ik denk dat het lang duurt voordat iedereen in de gaten heeft dat hij met een narcist te maken heeft, en inderdaad zijn de meesten wel bang alles kwijt te raken, maar wij vrouwen zijn toch ook met de taak bedeeld om te zorgen, te zorgen voor het gezin en ja wanneer je uit een dergelijke destructieve relatie komt, komt denk ik onze drang van overleven boven en dat betekent vechten, ik denk dat wij vrouwen ook slechter tegen onrecht kunnen.
      en JOJO die processen die jij beschrijft, menig slechtoffer zou willen dat die processen er nooit waren, deze zouden als leerproces ook nooit nodig zijn in een gezonde normale relatie en wanneer je opgroeit binnen een normaal gezond gezin

      1. klopt marianne het voelt ook als oneerlijk en geleefd zijn en afgeremd in je ondwikkeling. frustratie op frustratie, maar het is aan de andere kant ook wel weer zo als je er wat mee doet zoals ik dan heb je er ook wat aan. maar dat neemt in mijn geval ook 12 jaar in beslag. ik heb nooit een eigen leven gehad totdat ik afstand nam en door een hell van ellende en pijn en frustratie en mezelf leren kennen moest ik nu enigzins een beetje gemoedsrust heb gevonden. maar pijn zal het altijd blijven doen helaas leven we in een gunwereld en zelfbeschikking is sporadisch

      2. en even om het even we waren niet bang om alles kwijt te raken we hadden gewoon geen zelfvertrouwen en zelfkennis. dit is waar de narsist mee bezig is om te slopen en in mijn geval kon ik zelfkennis niet ondwikkelen. menig vrouw loopt niet weg omdat die narcist die vrouw zodanig heeft geindoctrineerd met de woorden ‘zelfmoord’ etc etc etc.

      3. Ook ik heb moeite met de opmerkingen over nuttige leerprocessen. Wat brengt dat nou op? Inderdaad in een gewone gezonde relatie zou je deze leerprocessen dus missen. Door het leven (30 jaar) met een narcist is mijn hele zijn overhoop gegooid. Ben ik bepaalde emoties kwijtgeraakt met als gevolg, dat ik zeer kwetsbaar in het leven ben komen te staan. Terwijl ik een hele sterke persoonlijkheid ben. En toch heeft die relatie dat opgebracht. Dat ik van de ene op de andere dag mijn relatie heb verbroken en al gauw het hele contact, heeft mij zoveel energie gekost, dat ik tot op vandaag nog steeds de gevolgen ervan ondervind. En dat betekent, dat leven, het mijzelf in leven houden een hele ‘struggle’ is. Dus hoezo een leerproces.

  10. Hoi Marianne,
    wat heb jij veel meegemaakt. En wat goed dat je hulp gaat zoeken. ‘Ik weet niet meer of ik nog wel echt ben’ zeg je, en ik snap helemaal wat je bedoelt. Ik denk dat alleen mensen die dit ook hebben meegemaakt het snappen, dus ik ben echt blij dat je hier je verhaal hebt gedeeld. Ook vanwege vanwege de steunende reacties, die gun ik je echt. Wat betreft hulp kan ik je een therapeut uit het netwerk van Het verdwenen zelf aanraden. Zij begrijpen deze vorm van mishandeling heel goed, je kan zelf iemand kiezen uit de lijst en de meeste worden vergoed vanuit de aanvullende verzekering. Het is mij heel goed bevallen. Ik had er ook zo’n zoektocht in de hulpverlening opzitten (zoals velen hier) en daar word je niet vrolijk van. Deze mensen weten waarover je het hebt en dat alleen al is een enorme steun.
    Veel sterkte en liefs, Yvanka.

  11. Lieve Marianne,
    Zoals zovelen is het ook voor mij heel herkenbaar. Ik weet inmiddels dat ik ooit met een narcist getrouwd ben omdat mijn vader er eentje was. Het is vertrouwd, bekend en je weet eigenlijk niet beter, voor jouw gevoel is dit hoe het hoort want thuis was het ook zo. Jaren later weet je dat wel maar dan ben je al een heel stuk van jezelf kwijt. Het is een heel leer en genees proces waar ik iedereen heel veel sterkte in wil wensen….

  12. Zeer herkenbaar Marianne!
    Je beschrijft met je woorden helemaal mijn ex. Ongelooflijk hoe lang je het volgehouden hebt. Want het leven met en narcistische partner is enorm hard en pijnlijk,… vernietigend. Enorm veel respect voor je moed en de weg die je nu bewandelt. Dat het op dit moment niet makkelijk is, is vanzelfsprekend. Geef jezelf tijd. Wees niet te streng.
    ‘k Wens je een mooie weg naar jezelf, naar je kracht, naar je recht om te bestaan.
    Lieve groeten, Marleen xx

Geef een reactie

Alleen de voornaam of een pseudoniem wordt bij plaatsing gebruikt. Het e-mailadres wordt niet getoond in de reacties.

Bij het plaatsen van een reactie ga je akkoord met de richtlijnen. Op basis hiervan worden de berichten ook gemodereerd. Het kan daardoor enige tijd duren voor je reactie zichtbaar is op de website. Stichting Het Verdwenen Zelf behoudt zich het recht voor om reacties aan te passen of niet te plaatsen.

Wil je automatisch op de hoogte gehouden worden als we een nieuw bericht plaatsen? laat dan je naam en e-mail adres achter via dit formulier.