Wat doen narcisten of mensen met sterk narcistische trekken? Ze ontkennen je beleving. Dat klinkt vaag, en daarom begrijpen maar zo weinig mensen de impact hiervan. Fysieke mishandeling is duidelijk. Iemand schendt je fysieke grenzen, dat mag niet, punt. Narcisten schenden ook grenzen, volop. Soms via een aanval op je lichaam, vaker nog via de aanval op je ziel, je integriteit.
Dit gaat ongeveer zo: de relatie verloopt stroef en je kan er je vinger niet opleggen. Als je probeert over te brengen wat je moeilijk vindt, als je een grens probeert aan te geven, dan is dit slechts een reden voor een volgende aanval. De reactie van de narcist kan zijn “wat vreselijk, wat jij nu zegt”. Of “daar is niets van waar, wat jij zegt!” Of: “onzin”. Korte woorden, met een enorme betekenis. Want jouw gedachtes of gevoelens slaan blijkbaar nergens op. Om deze boodschap nog eens te onderstrepen, draait de narcist de rollen vliegensvlug om. Die grens die jij aangaf, wat deed je dat boos! Dat was heel kwetsend. Dat jij zegt dat je je onveilig voelt (eigenlijk ben je heel bang), besefte je wel hoe erg dat was voor hem of haar?
Daar sta je, met open mond. Wat gebeurt hier? Razendsnel denk je na. Je zou ergens zo graag de relatie willen redden, je zou zo graag willen roepen: “waarom wals je zo over me heen, waarom ontken je mijn grenzen, waarom denk je dat alleen wat jij voelt of denkt klopt?” Maar je realiseert je dat je, als je dit gaat doen, je met een rode doek voor een stier staat te wapperen.
En nu? Simpel gezegd heb je twee opties. De eerste optie lijkt de meest veilige: je bindt volledig in. Dit is wat veel slachtoffers doen, jarenlang. Het blijkt ook uit alle mails die we al jarenlang krijgen. Iemand schrijft bijvoorbeeld “hij vernederde me, nam me niet serieus, verweet me van alles, en toen zei ik dat ik me ongelukkig voelde in onze relatie. Hij was zo gekwetst! Iris; dat had ik beter niet kunnen zeggen.”
Schokkend… Dit is wat narcisten en psychopaten voor elkaar krijgen; je wordt nog empathischer, onzichtbaarder, perfecter. Het probleem is alleen dat je geen levenslust meer hebt en het eigenlijk niet meer op kan brengen. En zo lukt het diverse narcisten om hun slachtoffer te laten testen op een “stoornis”. Want het slachtoffer is toch niet normaal meer! Dit is de kroon op hun “omdraaingswerk”; alles wordt omgedraaid. Tot de laatste snik.
Optie twee is radicale afstand. Ook daar maakt de narcist in kwestie zijn of haar eigen verhaal van, en dat zul je dus moeten negeren. Want het gevaar dat je weer in zijn of haar uitputtingsslag getrokken wordt, is constant aanwezig. Hij of zij kan even aardig doen, maar als je weer eenmaal in de val zit begint alles weer van voren af aan. Hij zal het je “vergeven” dat je zo afstandelijk deed. Nooit is er die wederkerigheid, het besef dat hij te ver ging en iets moet herstellen.
Het slachtoffer echter, gaat vaak alles voor zichzelf na. ‘Ik heb het niet zo gezegd, ik sloeg heus niet hard met de deur, ik luisterde echt!” Ook al zal de narcist of psychopaat geen minuut bezig zijn met zijn of haar eigen grenzeloze optreden; het slachtoffer voelt zich schuldig en is loyaal. Die extreme loyaliteit, die moet naar jezelf verplaatsen.
Dit lukt pas als je ziet waar je in zat. Zodra je werkelijk begrijpt waar het de narcist of psychopaat om te doen was, kun je je empathie afsluiten. Dan laat je je niet meer in hun gekte trekken. Zij vegen hun voeten af aan de normale menselijke omgangsvormen, maar doen of dit jouw schuld is. En vrijwel elk slachtoffer neemt deze schuld op zich, en gaat gebukt onder deze onterechte last.
Zie hier de continue aanval op jouw integriteit. En dat je je hier tegen wilt verweren, gaat volgens de narcist helemaal ver. Terwijl zij elke opmerking afweren door alles om te draaien, trekken ze je dus tegelijkertijd in een emotioneel mijnenveld. Al springend tussen die mijnen, roep je “ja maar ik bedoelde het niet zo, ja maar ik luisterde wel, ja maar…”
Ook ik zat hier jarenlang in. Wat mij enorm geholpen heeft, is het inzicht dat hun boodschap eigenlijk glashelder is. Daarom laat ik me niet meer in dat veld trekken. Daarom luister ik niet meer naar al die woorden, verdraaiingen, manipulaties. Hun boodschap luidt: “jouw beleving doet er niet toe.”
Jij doet er dus niet toe.
Waarom zou je dan loyaal blijven en hard werken aan deze relatie, die onder je voeten verder afbrokkelt omdat die ander helemaal niets wil herstellen?
Omdat hun gedrag zo schokkend en ongrijpbaar is, durven de meesten zich de impact ervan niet te realiseren. Daardoor zit je in de mist. Pas als je sterk genoeg bent, kan de boodschap luid en duidelijk doorklinken: “dus zo zie je mij! Dus zo wil je dat ik ook mezelf ga zien!”
Dan kun je uit de spiraal van het eeuwige goedmaken stappen en de nodige afstand nemen. En dat is hard nodig. Soms laten de omstandigheden het niet toe om de afstand te nemen die je zou willen nemen, bijvoorbeeld als jullie samen kinderen hebben. Maar ook dan zijn er manieren om de impact van die aanvallen te beperken en die ander emotioneel op grote afstand te zetten. In mijn boeken lees je hier alles over.
Dank je Iris,
Het doet me denken aan toen ik in mijn huwelijk een brief heb geschreven, heel voorzichtig heb ik naar woorden gezocht om te beschrijven waar ik tegen aanliep in mijn relatie met hem. Met hem hierover praten lukte nooit omdat hij zo ontzettend dominant was in gesprek en mijn woorden direct terug kaatste. Maar ook deze brief had geen enkele zin want hij gaf terug dat ik zo bot en liefdeloos was en dat het hem zo veel verdriet deed. Ook toen ging het niet over de inhoud wat ik eigenlijk had proberen te zeggen. En ik vroeg me al teruglezende wat ik had geschreven wat er eigenlijk zo liefdeloos en bot aan was. Ik had de brief juist met alle liefde die ik nog voelde zo heel voorzichtig geschreven!
Ik kwam uiteindelijk zo ver in mijn huwelijk dat ik hoopte dat hij door een ongeluk ofzo dood zou gaan of ik zelf dat was ook goed. Ik zag geen andere mogelijkheid meer dat HET zou stoppen. Ik wist niet hoe ik eruit moest komen.
Gelukkig heb ik mijn weg eruit gevonden, mede dankzij jouw boeken.
Dank je wel Iris! Zo duidelijk verwoord en opgeschreven.
Het zijn patiënten die onbehandeld ronddolen de n slachtoffers maken. ‘Zij mankeren niets’, is hun grootste symptoom. Dus als je als slachtoffer last hebt van ‘iets’ dan gaat men zoeken naar ‘iets’ bij jou. Zowel door de narcist als ook door je omgeving en arts.
Dit is wat volgens mij de kern is van slachtoffer zijn van iemand met een persoonlijkheidsstoornis zoals narcisme.
Kennis en inzicht in de dynamiek en de (door psychologen en psychiaters bestaande DSM) stoornis is de enige weg uit.
Dank Iris voor je inzet om narcisme uit de mist te halen. Hoe meer mensen dit zien hoe sneller ze gaan werken aan een weg uit. Als de kinderen klein zijn ‘misschien de boel nog hanteren door kennis’ en als de kinderen ouder zijn hard weg rennen en nooit meer omkijken naar de psychiatrische patiënt, want als we het terug leggen bij degene bij wie dit hoort is het bij hun.
Wij mankeren niets, wij zijn empathisch, maar bedoelt om een mooi mens te zijn en niet om emotioneel mishandeld te worden door een mens met een stoornis. Ze zoeken maar een ander slachtoffer, wij lezen hier kennis en wij zijn of gaan weg. Ik ben weg. Wat een opluchting.
Hoi Christine,
Bedankt voor je hartelijke woorden. En wat goed dat je weg bent! Je beschrijft het helder allemaal.
Veel sterkte met je proces,
Iris
Mijn narcistische moeder speelde graag met het woord schuld. Als ik iets wilde bespreken, wat haar niet beviel of een grens stelde omdat ze mijn energie roofde, was het mijn schuld. Ik had altijd wel iets gedaan of gezegd waardoor ze haar gewelddadige gedrag rechtvaardigde, schuld, schuld, schuld dat woord hoorde ik bijna dagelijks. Dat ging van pesten, doodzwijgen tot fysiek geweld, altijd was het mijn schuld. Het is net zolang doorgegaan totdat ik uit het hele familiesysteem ben gestapt en me bevrijde van die eeuwige schuld. Dat was een pijnlijk en moeizaam proces maar uiteindelijk kon ik me losmaken. Natuurlijk mis ik familie, warmte, zorg en liefde maar nu ik me bevrijd heb van die voortdurende, vooral onderhuidse agressie, kan ik solidair worden met mezelf en kom ik erachter dat ik gewoon een aardig mens ben en vind ik mijn eigen weg zonder schuld.
Heel herkenbaar!!
Hallo Kim,
Je beschrijft mijn ervaringen met moeder en ex man. Het was immers altijd mijn schuld als er iets fout ging, nu weet ik gelukkig beter.
Ik ben nog niet zover om uit het familiesysteem te stappen, maar oefen er al jaren wel in.
Ik ga niet meer naar verjaardagen (op een enkeling na), ga wel naar bruiloften en begrafenissen van (stief)broers en (stief)zussen. Heb al een grote afstand ingebouwd. Ik laat wel altijd iets van me horen als zij jarig zijn (ook naar mijn kinderen en kleinkinderen). Op die manier laat ik weten dat ik nog besta.
Ja, het is een pijnlijk en moeizaam losmaakproces.
Als eenrichtingverkeer stopt is er helemaal geen contact meer en dat kan en wil ik niet. Zij weten niet wat narcisme inhoudt en zo ontneem ik me de kans niet om er ooit nog eens met hen over te praten.
Gelukkig komt er steeds meer bekendheid over verborgen narcisme.
Veel sterkte! Liefs! Merel
Hoi Merel, bij mij heeft het jaren geduurd voor ik echt de knoop kon doorhakken. Ik ging ook selectief naar familiegebeurtenissen. Mijn zoon wilde allang niet meer en ik wilde hem niet dwingen. Toen het echt tot me doordrong dat het over mijn integriteit ging, een besef wat langzaam tot me doordrong, werd ik me bewust dat het werkelijke bestaan van mijn mens/vrouwzijn lag in mijn afwezigheid. Aanwezig door afwezigheid. Voor mij een veilige en sterke positie. Schuld heb ik bij de vuilnisbak gezet. Sterkte en kracht bij je groei.
Wat goed Kim, en een heel belangrijk proces voor jou. Veel narcisten manipuleren op schuld en dit is zeer kwalijk. Gelukkig heb je hier afstand van genomen, het is niet van jou.
Sterkte!
Hartelijke groet,
Iris
Ja op een dag ben je er helemaal klaar mee, met die vermeende schuld.
Niks misdaan, kláar met boeten.
Mij gaf een zinnetje van Queen er een mooie geheugensteun bij : “i ‘ve paid my dues.. time after time.. i’ve done my sentence.. but committed no crime”
Wat gaaf dat díe zin uit het nummer van Queen jou zo hielp. Dezelfde zin hielp mij ook!! Dat is uit het nummer “We are the champions”!
Take care,
SummerMoon
Ik mis ook enorm familie, warmte, zorg en liefde. Veiligheid. Maar dit zijn nu net de dingen die een narcist niet kan geven enkel de illusie ervan. Als je blijft bij een narcist dan ben je veroordeeld tot die illusie en geef je je integriteit op. Als je weggaat dan betaal je een zeer hoge prijs tot onterving en ontering toe, maar het is het waard want je kan eindelijk bij jezelf en je eigen waarden komen. Sterkte.
Heel mooi verwoord Iris, het is duidelijk dat jouw boeken voor iedereen die op welke manier dan ook met narcisten te maken heeft of denkt te hebben jouw boeken absoluut moet aanschaffen. Ik kijk er nog steeds in mocht ik beginnen te twijfelen over mijn realiteitsbesef. Dankjewel voor alle moeite die jullie met ‘Het Verdwenen Zelf’ doen om het leven van velen te redden. Het is nooit te laat voor inzicht.
Met warme groet, Maria
Hoi Maria,
Bedankt voor je hartelijke woorden! Dat betekent veel voor ons.
Iris
Hoi Iris
Ik zoek iemand om mee te praten
Mijn vrouw is narcist
Hoi G.,
Wat naar om te horen. Ik verwijs je graag naar onze lijst met therapeuten, hier te vinden:
https://verdwenenzelf.org/coachingsinformatie/
Ook zou je je aan kunnen melden voor een workshop, voor lotgenotencontact (zie info onder ‘workshops’).
In ieder geval heel veel sterkte. In mijn boeken vind je veel adviezen hoe er uit te komen.
hartelijke groet,
Iris
Hoi G.
Weet je nog niet zo lang dat je vrouw een narcist is?
Take care,
SummerMoon
En wederom klopt dit. Het begin zoals je omschrijft, ze ontkennen je beleving. Dat is het precies wat mijn ex deed. Ik dacht altijd heb ik het dan zo verkeerd gezien/gedacht, heb ik het dan verzonnen?
Een jaar nadat ik weg ben gegaan bij ex hoorde ik van narcisme. De exen van mijn ex duw ik deze site onder de neus en ook zij herkennen dit. Wij als exen waren degene die alles fout hadden gezien. Hij (geen arts of iets in die richting) zei ook dat wij degene waren die hulp moesten gaan zoeken want wij waren niet goed bij ons hoofd.
Ja Mahimel,zo spelen ze het inderdaad vaak.
Wat goed dat jij en de andere ‘exen’ mede dankzij onze site het spel zijn gaan doorzien. Jullie verdienen zoveel beter.
Hartelijke groet,
Iris
Dank je voor deze uitleg… helpt me om er los van te komen..
Zie ook de 30 dagen kalender om er van los te komen / de relatie beëindigen, van Kim Saeed.
Bewustwording van in je persoonlijke sfeer door de boeken van Iris, en de verhalen van anderen is essentieel.
Je moet! Als ik in een nieuwe vriendschap IETS van narcisme ruik, ben ik weg. Dan maar liever alleen.
Succes,
Mirjam
Hoi Rita,
Dat is je van harte gegund! Sterkte met je proces en we bieden hulp op verschillende manieren, aarzel niet om deze in te zetten.
Hartelijke groet,
Iris
Wat een “feest” van (h)erkenning dit artikel, Iris.
Verborgen narcisme een aanval op je ziel, je integriteit. Dat is wel een hele duidelijke en laat ook meteen het ingewikkelde ervan zien. Want een blauwe plek op je arm, die ziet iedereen en dat vindt iedereen vervelend voor je. Maar een blauwe plek op je ziel? Nou dat wordt door de meesten afgedaan met: “overal is wel wat”, “ieder huisje heeft zijn kruisje”, “waar 2 vechten hebben 2 schuld…” en dan voel je je niet gezien en blijf je je integriteit inleveren in de hoop dat het morgen beter gaat. Maar morgen gaat het niet beter. Integendeel.
Datgene wat je zegt over “testen op een stoornis”, dat ken ik uit eigen ervaring. Ook ik heb me tot 3x toe laten testen om mijn cognitieve functies te laten onderzoeken. Want mij werd continue verweten dat ik “het vergeten was”, of “dat het wel gezegd was” etc. En steeds bleek er met mijn cognitieve functies niets mis te zijn. Toen ik begon te begrijpen wat een trauma met je doet, begreep ik mijn vergeetachtigheid beter. Maar zijn misbruik om die vergeetachtigheid tegen me te gebruiken, dat was een hele gemene.
Je schrijft: “nooit is er wederkerigheid”. Ook dat heb ik meegemaakt. Ik noemde dat “er is geen zelfreflectie en er wordt niets gegeven”. Alleen maar nemen en dan nog het liefst datgene wat al klaar staat om genomen te worden. Letterlijk en figuurlijk. Want, zo werd me wijsgemaakt, daar had hij recht op!!
Ook herken ik “je empathie afsluiten”. Dat was en is nog steeds ongelofelijk moeilijk. Maar ik wil graag mezelf kunnen zijn. En dat is nu eenmaal grenzeloos empathisch. Maar, niet meer bij hem. Want dat keert zich tegen mij en uiteindelijk blijf je als een leeggezogen en opgebruikt hoopje mens over. Niet meer in staat een normaal leven te leiden. Want alles staat alleen nog maar in het teken van die ander. En daar ben je jezelf kwijt. Is je Zelf Verdwenen.
En inderdaad toen ik dat op deze website begon te lezen en daarna de boeken kocht en mondjesmaat las, kwam het besef. En dat was het begin van het einde. Ik kon niet veel lezen want dan werd ik overmand door het besef, dat dat écht mijn verhaal was en dat ik blijkbaar een slachtoffer was! Sterker nog! Ik ben een slachtoffer van emotioneel en psychisch geweld!
Inmiddels is ons huwelijk voorbij en groeit het besef nog iedere dag. Waar ik in zat en waar ik nu uit ben. Waar ik nu ruimte voor krijg om te kunnen zien en dit te verwerken met hulp van een therapeute uit het netwerk van Het Verdwenen Zelf.
Wat ben ik blij dat er een maatschappelijk werkster is geweest, die me op deze website gewezen heeft. Het is het begin van de grote kentering geweest. En door jullie ervaringen hier te lezen is dat besef verder gegroeid. En wat is het fijn om hier een veilige plek te hebben waar we onze ervaringen kunnen delen en elkaar kunnen steunen! Samen staan we sterk!
Take care,
SummerMoon
Hoi Summermoon,
Bedankt voor je uitgebreide reactie. Fijn dat je zoveel uit mijn blog haalt en je beschrijft het zelf heel helder.
Ik ben ook heel blij voor jou dat je je uit die relatie hebt losgemaakt en gaat voor je eigen geluk. Je bent goed bezig!
hartelijke groet,
Iris
hou vol!
Precies dit!
Dat “in de mist zitten“.
Gruwelijk herkenbaar. Ik ben er door de boeken van Iris en een therapeute (aangesloten bij het netwerk) uit gekomen maar soms komt de mist plotseling weer op en moet ik alle zeilen bijzetten om overeind te blijven.
Slopend. En bijna niemand die het snapt.
Ik ben zo dankbaar voor het bestaan van Het Verdwenen Zelf.
Precies Charlie, soms komt de mist weer op.
Bedankt voor je hartelijke woorden, wij proberen een baken in die mist te zijn. En het allerbelangrijkste baken ben jijzelf, dat je weer in verbinding bent met jezelf en dit uitbouwt.
Sterkte en hartelijke groet,
Iris
Ik heb jaren gezegd dat we geen conflicten konden uitpraten, omdat hij van onderwerp a via z bij x uit kwam. Pas na mijn scheiding viel kwartje t.a.v. narcistisch gedrag en las ik dit precies terug in literatuur. Dat er geen intentie is om een conflict op te lossen.
Hoi T., klopt, die is er niet. En dat inzicht is heel belangrijk om uit dat toxische systeem te kunnen komen.
hartelijke groet,
Iris
Beste Iris,
Mijn ex heeft 2×2 uur bezoek in de week onder toezicht van zijn moeder. Hij mag onze dochter van 1 van de rechter niet ophalen maar doet dat toch. Hij lokt discussie uit en komt steeds dichterbij. Verdraaid daarna op app wat er is gebeurd. Wat kan ik doen? Is er een boek of training hoe om te gaan met een narcistische ex als je kinderen hebt? Hij zegt ook continue dat hij zodra onze dochter groot genoeg is gaat vertellen dat mama, papa weg heeft gehouden. Ik ben helemaal los van hem, wil niks meer van hem maar die wekelijkse contactmomenten zijn zo onveilig.
Groet,
Ellen
Hoi Ellen,
Kan me je gevoel van onveiligheid heel goed voorstellen. In mijn tweede boek staat o.a. een uitgebreid hoofdstuk hoe je je kinderen kan beschermen met een narcistische ex, en door het hele boek heen worden adviezen gegeven hoe met hem (of haar, maar in jouw geval een hem) om te gaan. In feite raad ik je mijn beide boeken aan, omdat het tweede boek voortborduurt op het eerste. Je vindt de link naar de boekenpagina in het menu en onderin mijn blog.
Veel sterkte en je kan het veiliger maken voor jezelf en je dochtertje.
hartelijke groet,
Iris
Bedankt Iris.
Je betekent inderdaad niets voor de narcist. Ik kan nog niet geloven dat ik er pas op mijn 54ste achter kwam dat mijn vader een verborgen narcist was. Het is net of hij toen pas echt “uit de kast kwam”. En hoe!
Wellicht heeft hij gewacht tot het gouden kind, mijn zusje, klaar was voor haar taak. Hun gezamenlijke missie “Exit Jacoba”. En hun missie is volledig geslaagd.
Het is vreselijk als je opeens moet ontdekken dat je vader werkelijk niets om je geeft. Echt niets. Dat voelde ik opeens. Mijn leven is een leugen. Al mijn herinneringen zijn leugens.
De enige die echt van me hield, was mijn codependente moeder maar toen mijn vader haar dwong te kiezen, koos ze voor hem. Voor de man die niets om haar gaf en die haar vervolgens emotioneel heeft vermoord en mentaal en fysiek kapot heeft gemaakt.
De zondebok en haar gezin werden verstoten door haar hele familie.
Als een stuk oud vuil werd ik weggesmeten. Alsof ik nooit heb bestaan.
Terwijl ik mijn hele familie alleen maar liefde heb gegeven. Heel veel liefde.
Ik heb altijd gedacht dat deze liefde wederzijds was. Hoe naïef ben ik geweest?
Dat maakt wel dat de pijn zo immens diep zit. Mijn ziel is diep beschadigd.
Het doet echt enorm veel pijn als je ontdekt dat er niet echt van je gehouden wordt.
Je bent gewoon functioneel zolang je je laat domineren door een narcist, kom je hiertegen in opstand dan heb je afgedaan. Van het gouden kind wordt ook niet echt gehouden door de narcist; het is gewoon functioneler, het speelt het spel beter mee. Wees trots op je authenticiteit.
Wat herkenbaar… dit is het gedrag van de sociaal psychiatrisch verpleegkundige waar ik 6 jaar lang verplicht naar toe moest. Ik heb vroegkinderlijk trauma/CPTSS maar ik mocht bij haar niet vrijuit over mijn problemen praten, dit was een hel want ik moest het kwijt. Mocht niet😪 Ik heb jarenlang in een burn-out/isolement gezeten. Deze verpleegkundige wil niets meer met mij te maken hebben, legt alle ‘schuld’ bij mij. Lees; die hele GGZ instelling wil niets meer met mij te maken hebben. Let op de agressieve bejegening in mijn dossier. Ik ben doodsbang. Een officiële klacht indienen heeft geen zin want dan keurt de slager z’n eigen vlees.
Hallo Anna,
Als kind had ik allerlei klachten die (wat later bleek) voortkwamen vanuit stress met een narcistische moeder. Altijd en overal ging ze mee, naar de huisarts, de arts in het ziekenhuis, school, werk etc.
Nooit kon ik vrijuit spreken wat er zich bij ons thuis afspeelde tussen haar en mij.
Ik denk ook dat ik het niet zou hebben gedurfd, want dan was ik weer de leugenaar en hing ik de vuile was buiten.
Kreeg ik thuis weer op mijn kop.
Nooit werd ik gehoord, nooit werd er echt naar mij geluisterd, niemand zag mij.
Ook tijdens mijn huwelijk ging dit oude patroon door, een hulpverlener waar we (man en ik) een jaar geweest zijn voor relatietherapie, sprak alleen met mij (waar man bij was). Manlief zei nooit iets en op een gegeven moment zei de hulpverlener: “Ik ga met jou alleen verder spreken over je jeugd”. Daar werd alles op geschoven. Man bleef daar wel bij en misbruikte mijn uitspraken later tegen mij. Jeugd en huwelijk hadden elkaar in een hand heb ik later begrepen. Hetzelfde patroon: verborgen narcisme.
Nog steeds leer ik iedere dag (via deze site en eigen ervaringen) in te zien hoe alles in elkaar steekt en tegen en met elkaar werkt.
Ik wens je veel sterkte toe! Probeer je angst los te laten.
Je bent een mooi en waardevol mens!
Liefs!
Merel (72)
Dank Iris voor alles, je inzet om narcisme op de kaart te zetten. Dank voor je heldere uitleg van wat er precies gebeurt bij manipulatie. Het omdraaien en dat jouw gevoel er niet toe doet wanneer jij je grens aan geeft. Hoe absurd! Wanneer je er jaren in hebt gezeten, verleg je je grenzen keer op keer tot dat er een schim van jezelf overblijft om te kunnen overleven in dat door hen aangelegde mijnenveld. Natuurlijk gooien ze je dat weer voor je voeten, terwijl juist zij die grote veroorzaker zijn geweest. Je zit vast in die vicieuze cirkel. Ik zie het achteraf zo helder.
Lastig blijft wanneer je kinderen (nu volwassen) het allemaal niet zien, zij zijn ook al die jaren gebrainwasht en lachen hun moeder nog steeds uit om haar naïviteit. Ze doen maar, het heeft geen enkele zin het uit te leggen. Ze zitten er nog middenin, zij zullen het later ook gaan inzien. Ik ben i.i.g. uit die nare cirkel gestapt en volg mijn gevoel en blijf gaan voor liefde, begrip en respect in deze wereld. Geloof in jezelf en houd vol, deze vreselijke mensen zijn onze aandacht niet waard.
Hoi Mootje,
Je hebt hard gewerkt om uit die toxische relatie/het destructieve systeem te komen. Prachtig en pijnlijk hoe je omschrijft wat je eerder moest doen (net als veel anderen) ‘om te kunnen overleven in dat door hen aangelegde mijnenveld’. Inderdaad pijnlijk dat je kinderen het nog niet zien, maar jij ziet het wel en laat hier niet meer iemand tussenkomen.
Veel sterkte en hartelijke groet,
Iris
Dank je wel, Mootje!
Op de Hezenberg in Hattem (waar ik 3 maanden in therapie was ) vertelde men mij wat de kinderen betreft: “Merel je geeft ze een geweldig cadeau in handen door op te stappen uit deze relatie, maar ze zullen het nu nog niet aanpakken en… uitpakken.
Maar er komt een tijd dat ze het zullen gaan herkennen en zeggen: “mijn moeder had gelijk.”
Zelf zit ik nog steeds in deze nare situatie, (groot)ouderverstoting, dus weet waar ik over praat.
Wij zijn immers ervaringsdeskundigen!
Eens als de kinderen het gaan inzien en komen om te praten, kunnen wij hen helpen.
Een hulp en inzicht wat ik niet had en daardoor de schuld bij mijzelf neerlegde en jarenlang de moed niet had om op te stappen. 21 jaar geleden, na een huwelijk van 29 jaar wel. Vandaag zouden we 50 jaar getrouwd zijn.
Houd goede moed en ga door, lief mens!
Liefs!
Merel
Pas na 20 jaar en wel wat verdekte aanwijzingen, kwam de ware aard van de ex boven. Van covert narcist naar overt narcist? De laatste 10 jaar werden de touwtjes strak aangehaald. Nu 8 jaar later kan ik nog huilen om dat wat mij is aangedaan en hoop ik zo, dat iedereen die op deze site leest in staat is om te vertrekken. Het wordt nooit meer helemaal goed. Althans bij mij niet. Het doet me denken aan het liedje van Herman van Veen. Hebben en houwen. Het kietelt, het schrijnt, het doet pijn.
schuld schande en schaamte is het wapen van deze boze kleuters, zeg gewoon… ‘nou en’! Lachen en weglopen. Je mist er niets aan.
Ik vraag me even af hoe eea gaat als je tegenover een hulpverlener zit? En de hulpverlener ontkent jouw gevoel? Citaat uit bovenstaand: “Dit gaat ongeveer zo: de relatie verloopt stroef en je kan er je vinger niet opleggen. Als je probeert over te brengen wat je moeilijk vindt, als je een grens probeert aan te geven, dan is dit slechts een reden voor een volgende aanval. De reactie van de narcist kan zijn “wat vreselijk, wat jij nu zegt”. Of “daar is niets van waar, wat jij zegt!” Of: “onzin”. Korte woorden, met een enorme betekenis. Want jouw gedachtes of gevoelens slaan blijkbaar nergens op. Om deze boodschap nog eens te onderstrepen, draait de narcist de rollen vliegensvlug om. Die grens die jij aangaf, wat deed je dat boos! Dat was heel kwetsend. Dat jij zegt dat je je onveilig voelt (eigenlijk ben je heel bang), besefte je wel hoe erg dat was voor hem of haar?”
Dit heb ik al vaker meegemaakt: een hulpverlener die niet passend is, maar als ik probeer daarvan wat te zeggen, dan is het helemaal aan mij te wijten, zij zijn immers de professional. Ze zullen niet zeggen hoe erg iets is voor heb of haar, wel uitgebreid toelichten dat ik eea niet zo mag oppakken, want zo niet bedoeld, en dat ik het dus verkeerd ontving/aanvoelde. Vervolgens gaat de hulpverlener een gedragsdeskundige erbij halen om mij te laten beoordelen…
Voor mij voelt iedere niet-passende hulpverlener als herhaling van de narcistische behandeling. Maar dat geeft mij meteen weer twijfel: dan zal het wel aan mij liggen? Zoveel narcisten zitten er toch niet op hulpverlenersposten?
Beste Janneke, heel herkenbaar, voor velen wat je beschrijft. De (zelf)twijfel die je beschrijft en hoe hulpverleners met je omgaan. In de boeken van Iris staan veel tips over dat gevoel van twijfel, maar ook over hoe je hulpverleners kan benaderen. In haar tweede boek (‘Je leven in eigen hand’) gaat hfst 7 specifiek over dat laatste. Meer info over de boeken vind je hier: https://verdwenenzelf.org/boeken/. Op de site vind je ook info over onze workshops en verwijzing naar therapeuten en coaches, misschien dat je dat ook verder helpt. Veel sterkte met je proces!
Het ergste en meest onverteerbare vind ik nog hoe een dader het slachtoffer speelt tegenover zijn slachtoffers. Mijn narcistische vader mishandelde mij met enige regelmaat fysiek en emotioneel en psychisch elke dag. Toen ik na jaren van therapie tot de conclusie narcisme was gekomen en verhaal ging halen en hem fysiek aanviel dook hij huilend als een klein weerloos jochie ineen.
Oh de hypocrisie, een volwassen man die met mij en ons gezin alles heeft gedaan wat god verboden heeft zich bij de vergelding/confrontatie als een stervende zwaan hysterisch ter aarde gooide. Het wekt bij mij een combinatie van walging, woede, kracht en een lach op. Acteren en manipulerend in elke woord of daad, zelfs bij een fysieke aanvaring, nu ik de fysiek sterkere ben vind hij in een split second de oplossing om het slachtoffer te zijn. Walgelijk, echt walgelijk.