Debbie Maas, bestuurder van Veilig Thuis Rotterdam Rijnmond en Filomena, ging tijdens onze netwerkdag in gesprek met ons landelijk netwerk van gespecialiseerde behandelaren en staf en bestuur over het belangrijke vraagstuk ‘hoe de belangen van slachtoffers van narcistische mishandeling die in aanraking komen met Veilig Thuis beter behartigd kunnen worden’. Veilig Thuis heeft behoefte aan meer βinhouseβ kennis over de uitingsvormen en enorme impact van narcisme, wij leveren hier vanuit onze ervaring en expertise graag een bijdrage aan.
Het gesprek is relevant omdat wij te vaak getuigenissen ontvangen van slachtoffers die in contact met Veilig Thuis in onveilige situaties terecht komen omdat procedures dit voorschrijven, denk bijvoorbeeld aan de verplichting tot communicatietrajecten en mediation omdat er onder andere uit wordt gegaan van βwaar twee vechten, hebben twee schuld’ principe. Dergelijke voorschriften leiden vaak tot hertraumatisering en uitzichtloze en soms zelfs gevaarlijke situaties.
Het gebrek aan specialistische kennis werd door ons geΓ―dentificeerd als grootste bottleneck om slachtoffers van psychisch geweld daadwerkelijk adequaat bij te kunnen staan. Het is voor gespecialiseerde professionals al ingewikkeld om de situatie juist te doorgronden, laat staan voor hulpverleners met vaak de beste intenties maar zonder deze gerichte expertise. Wij schuiven op uitnodiging aan bij een overleg van het landelijk netwerk Veilig Thuis om samen te kijken naar hoe dit beter kan. Als expertorganisatie willen wij graag trainingen verzorgen om de gewenste kennisverrijking bij medewerkers te garanderen. Een ander aandachtspunt is wat ons betreft het aanpassen van de procedure bij het vermoeden van psychisch geweld om slachtoffers niet onnodig in gevaar te brengen. We vonden elkaar in de wens dat psychisch geweld strafbaar wordt gesteld in Nederland.
De oprichting van Filomena in Rotterdam werd door alle aanwezigen als lichtend voorbeeld gezien. Het βone stop shopβ-principe waarbinnen slachtoffers letterlijk aan de hand worden genomen door een vaste ervaringsdeskundig contactpersoon die het slachtoffer door het hele traject en verschillende disciplines begeleidt, levert een waardevolle bijdrage. Dit regionale initiatief verdient een landelijke uitrol wat ons betreft.
Kortom, wij kijken terug op een waardevolle en hoopvolle middag waarin alle partijen voornemens zijn om slachtoffers door samenwerking de hulp te kunnen bieden die ze verdienen.
Een prima initiatief. Het wordt tijd dat instanties, en niet alleen veilig thuis maar zeker jeugdzorg en vervolgtrajecten op de hoogte zijn wat er daadwerkelijk speelt. Er worden zelfs onterechte uithuisplaatsingen gedaan. De psychische, fysieke of sexuele mishandelingen die het gevolg zijn van narcisme, wordt niet gehoord of serieus genomen, vanwege de verbaal vaak sterke maar zeer manipulatieve narcist. Niet alleen deze instanties, maar ook mediators, worden om de tuin geleid, die alles omdraait en bij elkaar liegt om zichzelf daarna als slachtoffer neer zetten, dit word geloofd omdat ze zeer overtuigend een rol kunnen spelen. Er moet meer kennis komen wat narcisme inhoud, niet alleen bij deze instanties, maar ook bij het grote publiek. Wat doen ze, waar moeten ze op letten, want in feite hebben narcisten allemaal dezelfde werkwijze, de een wat erger dan de ander. Je moet alleen de kennis hebben en het zien en dat kan alleen als je weet waar je op moet letten. Het is een ongelofelijk hel waar de echte slachtoffers in terechtkomen.
Het is geen standaard scheiding, helaas is de werkwijze van de instanties gericht op βnormale scheidingenβ en behandelen ze zo, het protocol gaat ook uit dat je normaal kunt communiceren met een narcist, het tegendeel is waar. Ze gedragen zich bij instanties sociaal verantwoord, daarbuiten gaan ze los. Je wordt dus vaak in een communicatie traject geduwd, wat altijd op een fiasco uitloopt, je kunt n.l. Een narcist denkt in problemen en conflicten en niet in oplossingen, zij voeden zich aan een conflict, omdat het hun een gevoel van macht geeft en controle. Het is dus nooit waar twee kijven hebben twee schuld. Het echte slachtoffer, heeft vaak een trauma overgehouden en heeft psychische hulp nodig na een relatie met een narcist. Het is waar de een strijd de ander lijd. De manipulaties, de coursive control beperkt zich niet alleen tot de partner, maar het hele gezin ondervind schade en de kinderen, zullen in hun volwassen leven problemen krijgen. Ik weet het ik was een van hen.
Gaan ze jullie nu net zo aan het lijntje houden als dat ze bij mij hebben gedaan (na narcistisch misbruik)? Of menen ze het echt?
Voor mij en mijn kinderen komt deze hulp te laat….
echt sper goed ,uitrollen maar .want als je er in zit heb je echt hulp nodig en een vaste ervarings deskundige is een must ,succes
Dat is een mooie en nodige stap met de juiste intentie van Veilig Thuis.
Ik heb toendertijd een vriendin melding laten maken bij Veilig Thuis van een heftig incident waar mijn kinderen bij waren, maar ook mijn vriendin en andere getuigen. Ik voelde me opgelucht dat het gedrag van mijn toenmalige echtgenoot -dat bizarre en onvoorspelbare gedrag waar ik dagelijks mee te maken had- nu eens goed zichtbaar was voor anderen en hoe geschokt erop werd gereageerd. De melding was -naast de vele stappen die ik zelf al zette- een van de stappen richting mijn vlucht uit de situatie en richting mijn vrijheid.
Ik moest met twee jongen kinderen uit een zeer onveilige situatie zien te ontkomen en snakte naar een hulpinstantie als Veilig Thuis, die me zou kunnen helpen veiligheid te bewerkstelligen.
Niets bleek minder waar. Ik heb me alle moeite en energie getroost om weg te komen. Ik heb de ontelbare kleine en grote stappen gezet. En dat is me gelukt. Zelf. En eenmaal weg heb ik hard gewerkt aan een nieuwe stabiele basis, in mezelf en in de fysieke situatie. Dat is me ook gelukt. Ook zelf. Uiteraard en gelukkig geholpen door een bezorgd en ondersteunend netwerk.
Veilig Thuis daarentegen hebben het me -samen met de jeugdconsulent- enorm moeilijk gemaakt. Ze hebben de situatie steeds volledig verkeerd beoordeeld en bleven aandringen op zogenaamd vrijwillige communicatietrajecten. Ik heb het hele traject doorlopen tot aan de Kinderbescherming. Maar het was zo zwaar, dit voelde echt als het uiterste van mijn kunnen.
Ondanks dat de rechterlijke uitspraak mijn eenzijdig ingediende verzoek om minimale en begeleide omgang had bekrachtigd, bleven de jeugdinstanties en hulpverleners steeds weer opnieuw zelf het verhaal willen beoordelen. En ze maakten er ook steeds hun eigen verhaal van, op basis van het vorige verhaal, op basis van hun slim bespeelde gevoelens. Niet op basis van feiten, niet op basis van gespecialiseerde kennis, niet op basis van inhoud. Zie je hoofd maar eens koel te houden..
Al met al duurde het traject bijna twee jaar. Het is aan de boeken van Iris, mijn advocate en aan mijn rechtenstudie te danken dat ik precies begreep hoe de protocollen werken, wat de juridische kaders zijn waarbinnen je je dient te bewegen en hoe uit de dramadriehoek te blijven.
Maar had ik dat niet geweten, dan had ik me volledig uit het veld laten slaan, met hele nare gevolgen buiten mijn controle om. Dan had ik mijn kinderen niet kunnen beschermen.
Het heeft me veel gekost en ook veel geleerd. Ik heb het doorstaan.
De instanties hebben zich inmiddels teruggetrokken omdat ik precies volgens hun protocol en meegewerkt maar geen strobreed heb toegegeven aan hun verhaal en continu bij mezelf ben gebleven. Na het afronden van een onderzoek en rapportage over OTS, hadden ze geen middelen meer en hebben ons doorverwezen naar de rechter voor het vaststellen een nieuwe omgangsregeling. Uitgebreide omgang was alleen de wens van de vader, maar die heeft enkel podium gehad voor zijn slachtofferrol, maar geen serieuze intentie om de omgang ter discussie te stellen bij een rechter. Hij wist zelf ook best hoe de vlag erbij hing voor hem als we werkelijk naar de rechter zouden gaan. Hij speelde zijn rol voor de aandacht en de bΓΌhne.
Mijn lange adem heeft ervoor gezorgd dat ik nog steeds de kinderen verzorg met steun van een breed eigen netwerk en de omgang met de andere ouder minimaal maar wel aanwezig is.
Ik voel me door de instanties niet gehoord (door een enkele hulpverlener wel), ik ben beledigd, beschuldigd, verkeerd beoordeeld, tegengewerkt, bedreigd met uithuisplaatsing, onnodig emotioneel onbereikbaar en gestresst geweest voor mijn kinderen en volgens protocol als vechtscheiding behandeld. Ik voel me dus helemaal niet geholpen.
Ik heb nu geen professionele hulp bij de zware verantwoordelijkheid om als ouder in mijn eentje, ieder omgangsmoment te moeten beoordelen of het veilig of onveilig is om de (inherent onveilige) ander de zorg om de kinderen toe te vertrouwen. Dat terwijl ik zelf uit een slachtofferpositie kom (inmiddels niet meer, maar er blijven triggers). Dat ervaar ik echt als een gemis. Of beter als een onmogelijke opgave. Maar tot nu toe gaat het βgoedβ, dat wil zeggen de kinderen worden continu beschadigd, maar ze hebben een veilig thuis om naar terug te komen.
Het lijkt erop dat de instanties zich hebben teruggetrokken, ik heb al ruim tien maanden niets meer gehoord. Maar ik weet zeker: mochten ze me weer benaderen, dan ik heb aan hun bepaald geen hulpvraag meer, dus ik wil van hen geen antwoorden meer. Ik kijk wel uit. Gelukkig voel ik me daar nu sterk genoeg voor.
Ik vind jullie inzet om maar steeds in gesprek te gaan en verandering te bewerkstelligen in deze ingewikkelde problematiek echt heel bewonderenswaardig! Ik persoonlijk voel me daardoor zeer gesteund en ik wens jullie veel succes!
Mag ik mij hier volledig bij aansluiten.
“Het verdwenen zelf” is van grootte klasse door hulpverleners van ” veilig thuis ” en andere hulpverleners te informeren over al hun kennis over narcisme, de symptomen en de slachtoffers de gevolgen en de noodzaak voor preventie.
Hiermee duidelijk maken wat zinnige hulpverlening is of kan zijn, en ook wat juist geen hulpverlening is, maar traumatisering voor de slachtoffers.
“Het verdwenen zelf ” vertegenwoordigd een club fantastische deskundige met het hart op de juiste plaats.
Heel veel dank voor jullie Inzet met Klasse !
Met hartelijke groet,
Eveline
Inderdaad! Dit mag ook gezegd worden π
Ik denk dat elke ouder die zijn/ haar kinderen na een echtscheiding,opzettelijk weg houdt bij de partner, een narcist is.
Dit zeg ik omdat het ondragelijke leed dat de kinderen moeten ondergaan niet onopgemerkt blijft. Wie daarvoor geen ogen of oren heeft, heeft ook geen hart voor de kids. Bij een omgangsregeling na een echtscheiding is dit een belangrijk kenmerk vd Narcist. Daar is geen diepgaand specialistisch onderzoek voor nodig. Jammer dat er tot nu toe weinig tot geen erkenning voor is. Hopelijk komt het gauw ook al is het erg laat.
Jouw 1e zin heeft me geraakt.
Ik zit zelf in die positie, nu alweer 10 jaar, Tamara!
Ik zie ook ( op afstand) dat mijn kinderen hieronder lijden, ook al hebben we helemaal geen contact.
Ze zijn inmiddels volwassen en hebben zelf kinderen, die ik ook niet mag zien.
Het is in en in triest dat een narcist zoveel macht uitoefent/ heeft.
De kinderen zijn in zijn valkuil gevallen en zie daar maar weer uit te komen. Het heeft mij 30 jaar gekost.
Machtspelletjes , o.a. de macht van het geld en een gesloten doofpot ( seksueel misbruik) spelen hierin een rol.
Zal het ooit veranderen?
Sterkte en liefs!
Merel ( 74)
Mooi werk, maar…ik denk dat mensen die zelf geen ervaringsdeskundige zijn, psychisch geweld moeilijk kunnen doorgronden en goed begeleiden.
Zelfs voor ervaringsdeskundigen is dit moeilijk in te schatten.
Het is wel goed dat jullie dit onder de aandacht hebben gebracht, dat mensen weten dat het bestaat.
Ook een ervaringsdeskundig contactpersoon moet een netwerk om zich heen gaan bouwen.
Fijn dat ze op de Stichting het Verdwenen Zelf terug kunnen vallen.
Groet!
Merel
Wat een geweldig en hoopvol artikel!
Het is geweldig om te lezen hoe men dit al oppakt en op welke manier men ermee bezig is. En wat geweldig dat het al zover is dat er sprake is van een ‘One Stop Shop principe’.
Zelf ben ik helaas ook slachtoffer en heb nooit geweten dÑt ik slachtoffer was en wÑÑrvan.
De verwijzing van een maatschappelijk werker naar de website van Het Verdwenen Zelf Γ©n de boeken van Iris zijn voor mij een enorme eyeopener geweest en gaven mij de (h)erkenning die ik zo enorm nodig had.
Heel fijn dit artikel en een heel hoopgevende ontwikkeling.
Take care,
SummerMoon
Fijn dat dit met veilig thuis wordt besproken. Mijn zusje zal binnenkort met veilig thuis te maken krijgen. Het gedrag van haar partner is zo onzichtbaar voor de buitenwereld, maar binnenshuis is hij harteloos. Ze is heel bewust van wie hij is en wat hij doet, dat vind ik wel knap van haar, maar toch wist hij haar laatst bijna te overtuigen dat alles haar schuld was, ze was er van geschrokken, hoe handig hij dat deed. Ze gaan scheiden, en hij kwam naar haar toe met een warme stem en redelijk overkomen vertelde hij haar dat ze geen ruzie hoefde te maken, ze zouden gewoon naar 1 advocaat kunnen gaan en dan zouden ze samen iets gaan tekenen. De redelijkheid en de aardigheid waarmee hij dat deed, ik keek op en mijn oren spitste zich extra. Je zou hem inderdaad zo geloven met zijn zoete broodjes. Maar achteraf zei ik tegen haar dat ze nooit iets moet tekenen zonder daar een eigen advocaat naar te laten kijken. Hij wilde haar gewoon inpalmen en haar vertrouwen wekken, zo glad is hij wel. Ook heeft hij nooit zijn warmte naar haar getoond, het complete gebrek aan liefde en respect is niet zichtbaar als mishandeling voor de buitenwereld, maar voor haar een dagelijkse realiteit die haar echt veel verdriet doet. Als ze er naar vraagt zegt hij dat hij haar behandeld zoals ze verdient. Tegen iedereen is hij innemend en aardig, de man die het heeft gemaakt en voor iedereen klaar staat, maar voor haar zal hij nooit iets doen. Zelfs het vertrek, de verhuizing moet ze zelf regelen van hem, ze hebben samen twee kleine kindjes, hij zal haar nooit in zijn huis laten wonen met hun kindjes en zelf vertrekken. Dat er geen woningen zijn, en al helemaal niet passend voor met twee kinderen laat hem verder koud, dat is haar probleem. Vanaf het begin heeft hij haar wel gevraagd wat ze wilde, maar alles wat ze wilde, dat wilde hij dan niet, of dat kon niet. Er is niks bij wat doorgang kon vinden wat ze wilde of nodig had. Hij gaf haar zelfs de schuld van het krijgen van hun kinderen, dat had ze zelf bekokstoofd zei hij, terwijl ze de eerste jaren van haar huwelijk helemaal geen kinderen wilde, ze kwamen er doordat hij zijn zin doordrukte en haar vervolgens beschuldigde. Het is ongelooflijk hoe ontzettend manipulatief en kil die relatie is. Onzichtbaar, maar intens schadelijk. Het holt mijn zusje echt uit. De enige die begrijpt waar ze doorheen gaat ben ik. Dat komt door mijn eigen achtergrond met narcisme, maar dat maakt wel een wereld van verschil uit. Al is er maar 1 iemand die echt begrijpt wat narcistisch misbruik is, het maakt de wereld voor een slachtoffer toch beter. Dat je niet helemaal alleen bent in een wereld die je vertelt dat jij het probleem moet zijn. Of een wereld die je steeds voorhoudt dat je zelf een groot aandeel hebt in deze vorm van mishandeling. Van een verkrachting zeggen we ook niet dat een slachtoffer zelf ook een groot deel aan zichzelf te danken heeft. Met narcistische mishandeling is dat blijkbaar wel het geval.
Wow, dacht ik toen ik dit las, wat goed! Maar ze moeten goed luisteren naar het slachtoffer, of liever, de overlever. Voor mij is het te laat, maar sinds zomer 2022 viel voor mij het kwartje dank zij deze website. Nog steeds lees ik de boeken van Iris bijna elke dag. Ik ben heel erg triest over het gebrek aan kennis in mijn woonplaats, inclusief Veilig Thuis. Men denkt echt dat het ‘bij ons in H niet voorkomt’. Ik ben aan de vierde huisarts toe, die ik ook weer moet verlaten. Een huisarts heeft me bijna recht in mijn gezicht uitgelachen, twee zijn verbijsterd en de laatste is in paniek geraakt. De vijfde zal mijn verhaal niet te horen krijgen! Ik ben er ook uit. Noem mezelf ex-slachtoffer of liever overlever. Voor mij zijn het de boeken van Iris die me enorm hebben geholpen. Ik ben oersterk geworden, zelfs als ik moe ben. Mocht ik er weer over willen praten, dan is het als overlever om aan de kennis bij te dragen!
Wat ‘Het verdwenen zelf’ doet vind ik werkelijk TOP, KLASSE, PETJE AF. π
Heel fijn om te lezen dat er meer aandacht is en komt om hulpverleners over narcisme in te lichten.
Zelf heb ik een aantal maanden geleden contact opgenomen met Veilig thuis. Heb een goed gesprek gehad en er werd erkend dat er psychisch geweld was. Dat was al een opluchting voor mij… gehoord en erkend worden.
Wat alleen jammer was, was dat zij nog niets konden doen. Niet dat ze dat niet wilden, maar ik woonde nog bij mijn ex en had nog geen zicht op een andere woning.
Ik kon wel een melding maken, maar dat zou betekenen dat ze contact met mijn ex zouden opnemen, wat de situatie alleen zou verergeren.
Uiteindelijk zijn we tot de conclusie gekomen dat ik geen melding zou maken, pas als ik een andere woning had.
Echter, is dat er nooit van gekomen. Toen ik een andere woning kreeg, moest ik halsoverkop verhuizen, alles regelen. Had geen tijd en puf om Veilig thuis te bellen. En eerlijk gezegd was mijn gedachte toen ook, ‘het is zijn woord tegen het mijne’.
Ben nu nog steeds in een vechtscheiding verwikkeld. Relatie met vrienden en familie is door ex naar de knoppen geholpen.
Heb gelukkig nog een aantal vrienden die goed helpen.
Wat ik in dit proces mis, is iemand of een instantie doe je bijstaat tijdens het hele proces. Ik heb wel een psycholoog, advocaat, en een paar vrienden. Maar een ‘overkoepelend’ iets zou fijn zijn.
En die hulp zou dan ook heel breed zijn, afhankelijk van de situatie waar iemand inzit, de hulp die iemand nodig heeft en de vragen die iemand heeft.
Zoals, waar moet je zijn om een woning te vinden, heb je recht op urgentie. Waar moet je bij een scheiding op letten. Wat zijn jouw rechten en plichten. Hoe lopen processen, wat zijn de vertragingstacktieken van een narcist, hoe hiermee om te gaan.
en gewoon een luisterend oor. iemand waar je je verdriet, boosheid, frustratie, wanhoop kan uiten….Al is het voor de duizendste keer.
want ja, ik heb hulp van een psycholoog….maar ze zeggen dat mijn verdere behandeling pas echt mogelijk is, als de scheiding achter de rug is.
Mediation hebben we geprobeerd en nu loopt de scheiding via advocaat. Bij beide heb ik gemerkt dat ik zelf scherp op de zaken moet blijven zitten. zo heb ik in mijn geval recht op gebruikersvergoeding van onze koopwoning. Hier heb ik bij mediator en advocaat zelf over moeten beginnen.
En ik heb nog een aantal lieve vrienden, maar die wil je ook niet iedere minuut van de dag belasten met jouw sores. Zij hebben ook hun werk, verplichtingen en eigen sores. En ookal zeggen ze dat je ze altijd mag bellen, je wilt je ze niet altijd belasten, Zeker niet als het traject heel lang duurt
Na een jaar βhulpverleningβ van veilig thuis, jeugdconsulenten die je verder mishandelen door toedoen van de leugens van de narcist en totaal onbegrip van de psychologen die je gehandicapte kind van veilig thuis moeten herbeoordelenβ¦ Zeg ik; blijf zo ver mogelijk weg bij hulpverleners!!!
Ze geven de narcist een platform waar hij met zijn zielige gedrag, manipulatie en wolf in schaapskleren mentaliteit wordt aanbeden.
Wij doen niet aan waarheidsvinding is een grote schop na die slachtoffers krijgen. Hoe sterk moet je zijn om een gehandicapt kind te verzorgen, je kind naar de vader terug te moeten laten gaan na een poging tot verwurging door die vader? Valselijke aantijgingen in verslagen van hulpverleners die denken alles te weten maar er niets van snappen te moeten lezen?
Wij doen niet aan waarheidsvinding betekent al bij voorbaat dat er niet naar slachtoffers geluisterd wordt.
Slachtoffers worden als niet meewerkend, passief agressief gelabeld en nog erger, onderworpen aan een systemische werkwijze. Hetgeen in de praktijk betekent dat je terug in de klauwen van de mishandelaar moet, verplicht, met drang door βhulpverlenersβ.
Als ze begrepen wat ze slachtoffers aandoen, zouden ze het niet doen!
Bel nooit veilig thuis, mijdt jeugdconsulenten als de pest en zoek hulpverlening bij instanties die gelijkwaardig zijn aan het verdwenen zelf!
Mocht je gepusht worden tot een cursus ouderschap blijft, vraag dan om een cursus solo parallel ouderschap. Nog steeds totaal van de wereld dat de conflictscheiding in de mode is met twee ruzie makende partijen terwijl het grote kans een uiting van narcistische mishandeling is, maar ze luisteren toch niet. Dan maar beter gescheiden op cursus dan weer in de gevarenzone met de narcist.
Wees gewaarschuwd, de narcist weet alles zo te draaien dat slachtoffers als daders gezien worden, naar hulp kun je fluiten. Maar onthoud heel goed, jij bent niet gek! De hulpverlening trapt net zo hard in de acties van de narcist als jij ooit deed.
Hoi Lia,
Heel herkenbaar jouw verhaal! Dankzij de wel zeer grote bereidheid van GGZ, Raad en destijds nog BJZ , zijn alle leugens van mijn NPS – ex met hun actief uit de weg gaan van waarheidsvinding en hun legitimeren van narcistische leugens omgezet in een “omgekeerde wereld”. Drie kinderen en een beschermende moeder zijn door hun werkwijze jarenlang door de mentale blender getrokken, met grote schade en her -traumatisering tot gevolg. Een slechter resultaat is bijna niet denkbaar: 3 nog zeer jonge kinderen zijn op basis van spijkerharde leugens onder een-ouder gezag van de NPS vader gesteld. Gevolgschade: jarenlange inmiddels juridisch gelegitimeerde voortzetting kindermishandeling, karaktermoord en partnermishandeling op mij als ex-partner, financiΓ«le uitbuiting en oplichting, toe-eigenen woning, bezittingen, chantage t.b.v. bezoekregeling. En vervolgens na bereiken leeftijdsgrens kinderen………. Niets:………………………………………………….
…………………………………………………. Van daar af mogen wij zelf scherven vegen.
Het heeft mij altijd verbaasd hoeveel objectieve noodsignalen van de kinderen en mijzelf actief buiten dossiers van deze “hulpverleners” zijn gehouden om het verzonnen (lees omgedraaide) verhaal van mijn NPS-ex althans op papier kloppend te houden. Ik heb veel aanslagen zonder afzender op mijn leven overleefd, ik ben ook na mijn scheiding blijvend gestalked by proxy. Omdat dit over extreem gedrag en extreem geweld gaat is er bij instanties weinig animo om de eigen rol hierin te onderkennen . Hopelijk kan o.a. Verdwenen Zelf hier in verandering brengen.