Dit is een gastcolumn van Cindy.
Ze was een meisje dat geloofde in het goede van de mensen. Zorgzaam, liefdevol en ze straalde zoveel energie uit. Toen nog niet wetende dat hij dit allemaal van haar zou afnemen. Hij luisterde aandachtig, gebruikte de meest mooie woorden en het leek wel het mooiste sprookje. Twee jaar leefde ze gelukkig met hem samen.
Tot op een dag zijn masker afviel. Hij commandeerde haar om het eten klaar te maken. Wanneer hij thuis kwam werd hij razend. Hij brulde naar haar dat ze niets waard was. Ze liep naar boven, hij kwam haar achterna. Ze vroeg hem waarom hij zo agressief was. Hij zei: ‘het zal niet altijd gaan hoe jij het wilt’! Ze keek naar hem. Hij was een heel andere persoon. Ze herkende hem niet meer. Ze keek in zijn kille lege ogen. Ze begreep het niet.
Elke dag brulde hij tegen haar. Ze deed zo haar best maar nooit was het goed genoeg. Ze liep op de toppen van haar tenen, bang voor de onverwachtse klap elke dag. Ze huilde iedere nacht. Ze hoopte dat hij terug zoals voorheen zou worden maar het werd erger en erger. Zelfs zo erg dat het leven uit haar lichaam verdween. Ze kon niet meer lachen. De sprankeling in haar ogen was weg. Ze kon niet meer naar huis rijden en reed naar haar vaders huis.
Hij had spijt voor wat hij haar had aangedaan, zei hij. Ze had hem al zoveel vergeven maar nu was het genoeg. Ze begon hem echter te missen na drie maanden. Ze ontmoetten elkaar weer. Hij maakte het goed met mooie lege woorden. Maar het leek waar. Hij was terug zoals voorheen. Drie jaar zo gelukkig. Tot op de dag haar baby werd geboren, veranderde alles terug in een hel. Hij werd een controlfreak. Hij kleineerde haar constant. Geen kruimeltje mocht op de vloer liggen. Wanneer vrienden kwamen kreeg ze de volle laag. Ze moest alles doen wat hij wilde maar nooit was het goed genoeg. Hij was altijd razend. Ze begon zich over alles zorgen te maken. Waarom, waarom, waarom? Hij was weer een totaal vreemd persoon. Ze was in zijn web getrapt.
Ze verdedigde haar eigenwaarde en vocht terug. Slapeloze nachten, huilen, zorgen maken over wat hij haar aandeed. Hoe kon dit? Toen hij haar hardhandig vastgreep en alles daarna ontkende, begon ze te beseffen dat hij niet normaal was. Ze kreeg amper lucht. Ze was moe van altijd terug te vechten en zei kalm ‘het is genoeg nu’. Hij ging weg. Toen hij terug kwam was hij nog steeds razend. Opnieuw zei ze, ‘stop nu’. Hij greep haar bij de keel en stopte niet. Hun kind begon te huilen. Hij keek naar haar maar het deed hem niets. Hij bleef razen en liet haar achter. Nu raakte ze niet meer vooruit. Ze was volledig uitgeput. Ze drukte haar kind dicht tegen zich aan en beloofde haar dat het ooit zou stoppen.
Ze kon niet meer slapen. Haar hart was gebroken. Het enige dat ze nog wilde was weg gaan. Maar het was hard om alles achter te laten. Ze had geen keus. Ze moest er zijn voor haar dochter. Hij dreigde haar dochter af te pakken als ze zou weggaan. Toch beet ze door. Ze ging naar haar broer. Hij bleef haar bedreigen en verweet haar alles. Het leek wel of ze de deur niet uit was gegaan; hij bleef in haar hoofd. Ze was nog steeds bang en kon niet rusten. Ze stak al haar verdriet in haar werk. Ze moest wel. Haar dochter moest onderdak hebben. Ze bleef vechten tot ze een veilig huisje had voor haar en haar dochter.
Tot op de dag van vandaag leeft ze in haar eigen gevangenis. Soms gaat het goed. Soms zit ze terug in het land van de duisternis. Hij kan de personages heel goed spelen waar hij ook is, alleen bij haar valt zijn masker af. Ze zal door niemand geloofd worden. Het spel dat hij neerzet moet door haar meegespeeld worden of ze zal gestraft worden. In alles wat ze doet speelt hij een rol. Hij is nog steeds overal. Vooral in haar nachtmerries. Maar ook overdag, wanneer iedereen vrolijk buiten loopt kijkt ze vluchtig achterom, bang dat hij haar vastgrijpt. Wanneer hij terug in haar leven probeert te komen, verdwijnt het leven uit haar. Maar ze ervaart nu ook goede dagen waar de lucht terug blauw is. Soms gaat het goed in haar eigen gevangenis. Haar enige doel is haar dochter beschermen. Er is maar een regel die geldt; Wanneer hij niet langer in haar leven is zal ze eindelijk vrij zijn!
22 reacties op “De gevangenis: dwingende controle”
De tranen staan in mijn ogen. Zo mooi verteld over hoe vreselijk het is. Ik leef met je mee, ik ken de pijn maar al te goed. Heel veel sterkte, geduld met jezelf en het gaat goed komen met jou.
Dank je voor de steun ! De pijn is vreselijk, ik weet als ik nu opnieuw verga van de pijn en het verdriet dat ik terug in het trauma deel zit. Voor de trauma’s te verwerken ga ik naar een therapeut die emdr therapie geeft. Ik ben nog maar net gestart dus ik zal indd veel geduld moeten hebben. Het zal een lang herstel proces worden.
Ik herken zoveel hierin, wat dapper dat je aan je dochtertje denkt! Hele stap en doodeng, maar voor beide de juste stap, ik heb nog jaren achterom gekeken angst hem te zien, maar nu ben ik sterker en ben nagenoeg mezelf, helemaal zal ik nooit meer mezelf worden, daarvoor is er teveel kapot gemaakt, maar ik kan weer lachen en blij zijn, me veilig voelen, en de kinderen zijn veilig, en dat geeft kracht!! Sterkte en succes , en hou vol meis, je staat niet alleen!
Een narcist is een emotionele vampier en innerlijk dood. Het jammere is dat deze “mensen” een menselijke gedaante hebben voor de rest is er niets menselijks aan.
Wat een treffende omschrijvingg
Dank je wel Anna.
Helaas is ervaring, wat narcisme betreft, een wrede- en hardvochtige leermeester. Ja ook voor mij 😳
Een ieder raad ik aan om je Zelf volledig narcisme proof te maken. Werk aan jezelf b.v. met hulp van Iris haar boek. Soms is trauma therapie met specifieke kennis van narcisme noodzakelijk wanneer er sprake is van een post traumatisch stress syndroom.
Vlucht niet in een andere relatie voor je volledig hersteld bent. Omarm jezelf en neem je tijd om alles te verwerken. Je komt dan terug in je eigen kracht en zult weer gaan leven en het overleven achter je kunnen halen. Het is een langdurig proces om te helen, maar echt de volhouder wint 💛
Ja, zo’n super goede omschrijving Abeltje !!! Maar jammer genoeg door hun “menselijke gedaante” lijkt er voor de buitenwereld geen vuiltje ad lucht en worden wij vaak voor gek aanzien. Gelukkig verstaan wij mekaar met een half woord . Bij mij was de narcist niet mijn man, maar wel mijn moeder en mijn beide zussen. Maar toch er is zoveel herkenning in je verhaal hoor Cindy ! Dikke knuffel !
Dank je !
ja klopt ! Ze hebben enkel een omhulsel en zijn innerlijk leeg. Daarom halen ze alle energie uit de ander om zich levend te voelen.
Jemig meis. Heftig hè. Wat kun je het goed verwoorden. Je komt er wel. Het is 1 stap terug maar 2 vooruit! Stay strong! Te herkenbaar dit.
Het is heel heftig geweest ! En is het nog steeds als hij zich weer in mijn leven probeert te wurmen. Ik krijg nu wel professionele hulp.
Goed zo! Ik hoop dat je er iets aan hebt. Hier hulp gehad en heb wel een geopperd goh zal ex een narcist zijn. Narcisme bestond niet. Ben gestopt met die therapie. De therapie die ik heb gehad is praten met lotgenoten op een pagina op fb over narcisme.
Gelukkig is ex niet in beeld hij heeft het opgegeven. Hij heeft immers jeugdzorg aan zijn broek hangen en dat weet ik. 2 kinderen van hem zijn uit huis geplaatst en om die reden heb ik gezegd je zie je dochter niet voordat ik uitslag heb van de jeugdzorg instantie die de 2 uit huis hebben geplaatst. En die rapportage krijg ik niet van hem want wat daar instaat is niet voor de poes. Mijn dochter is te jong voor de waarheid. Maar als ze oud genoeg is zal ik het haar vertellen. Ook heeft ze contact met haar oudere (half) zus die het ondanks alles wat ze heeft meegemaakt heel erg goed doet. Hoe het in de toekomst zal gaan weten we niet maar ik doe mijn best zodat mijn dochter uitgroeit tot een mooie sterke meid! Mom power!
Cindy, wat een verhaal, wat goed dat je dit doet, nu op weg naar de vrijheid, naar leven. Je steunt mij er ook mee, brrrr weg van narcisme.
Ik ben blij dat ik toch de stap gezet heb om weg te gaan. Ook voor mijn dochtertje. Het was de beste beslissing. Al moet ze wel nog steeds naar hem in het weekend. Dat maakt het zwaar maar dan ben ik er weer om haar op te vangen.
Ja Cindy, dat was de enig juiste beslissing die jij kon nemen.
Van hieruit kun je alle liefde, rust en aandacht aan je dochtertje en aan jezelf schenken.
Liefs Abeltje
Mijn ex is met de noorderzon vertrokken. Ik ben blij dat hij mij met rust laat. In feiten zou het slachtofferhulp beter voor je zijn. Dan kan je alles van je afschrijven. Met mijn therapie heb ik mijn eigen waarde gevonden. Sterkte, de zon zou ooit in jou hart schijnen
Ofwel laten ze je niet met rust of wel laten ze je in de steek. Maar het resultaat blijft het zelfde; Pijnlijk! Uiteindelijk heb ik nooit iets voor hem betekend. Ik was alleen maar bruikbaar. Ik vind de stille momenten juist heel beangstigend want dan ben ik bang dat er weer iets gaat komen waar ik niet op voorbereid ben. De onvoorspelbaarheid ! Nu moet ik leren om die angst voor het onvoorspelbare los te laten anders ben ik elke seconde van de dag angstig.
Pff ontzettend moedig en goed geschreven zeg.. wat heb je veel meegemaakt! Je hebt gelijk, de enige manier om vrij te zijn is wanneer hij niet langer in je leven is. Heel veel sterkte toegewenst.. ik wens voor jou dat je goede mensen tegen zult komen in je leven en dat je je sprankeling weer terug krijgt in je ogen!
Dank je ! Ik heb al een geluk een goede jeugd gehad. Van daaruit kon ik het verschil opmerken. Toch bleef ik in hem geloven. Ik begreep echt niet wat er aan de hand was. Wanneer ik weg was dacht ik aan autisme, omdat hij gek werd als er spullen een klein beetje anders stonden. Ik dacht ook aan smetvrees. Tot een klantje bij mij in het salon vertelde dat het Narcisme was. Dan ben ik erover beginnen lezen in de boeken van Iris en viel alles als een puzzel in elkaar. Ik wist niet eens dat dit bestond ! Ik ben nu wel alle fasen door en bezig met mijn herstel naar vrijheid en een gelukkig leven.
Herkenbaar, precies hetzelfde…. ook toen ik zwanger werd…
Hou vol, focus op je eigen leven, hij is ruis, een skelet zonder ziel, verwacht niks van hulpverleners, steek er ook niet teveel energie in, alleen het hoognodige, hij manipuleert ze. Mensen begrijpen het niet. Accepteer dat hij zo is en negeer hem zoveel je kan. Alleen de zaken mbt je kind, moet je op antwoorden.
Hij heeft je kapot gemaakt en wil je nog steeds kapot maken. Maar hij gaat kapot van binnen. Je angst wordt minder. Jij bent een sterke vrouw! Focus op de mooie dingen in het leven. Geniet van je kind en maak nieuwe contacten en raak je woede kwijt… ( bijvoorbeeld door even keihard te schreeuwen, of boksen of met een theedoek tegen een boom slaan (die laatste tip, kreeg ik van mijn therapeut). Je kan het! Laat je kind een leuke moeder hebben en laat je niet meeslepen door zijn valse leugens! LEEF JOUW LEVEN, JE HEBT HET WEER TERUG!
Ze willen altijd de belangrijkste zijn. En als er een kindje bij komt, komen ze op de tweede plaats (ervaren ze zo). Daardoor worden ze jaloers op hun eigen kind. Wat we die tijd hebben meegemaakt wil ik nooit meer meemaken. Dat was geen leven maar letterlijk leven in een hel. Ik dacht als ik weg ben zal het stoppen en krijg ik mijn leven terug. Maar dat was niet zo. Hij zal nooit stoppen. Het enige wat ik kan doen is mezelf en mijn dochtertje beschermen en sterker worden. Daar ben ik nu met bezig. Ik hoop ooit uit die gevangenis te geraken en terug te leven zoals het leven bedoeld is te leven.
Heel heftig…..
Ik heb er weinig woorden voor.
Je bent moedig, een voorbeeld voor anderen dat je moet opkomen voor jezelf en je kinderen.
Je hebt nog een lange weg te gaan lees is ik hier…
Maar er is altijd licht op het einde van de tunnel en blijf ervoor vechten. Het zal lonen.
En… Karma is a b*tch. Zijn gedeelte komt nog wel.
Veel sterkte!