Tag: emotionele mishandeling

Bekaf

Dit is een gastcolumn van Linda over de destructieve relatie van haar broer

Hij was ooit een gelukkige eenzame vent,
in een ivoren toren.
Gelukkig maar verloren.
Hij hield toch altijd zo van…
het isolement:
studeren en muziek.
Dat werd zijn levensmissie:
het allerbeste is nog altijd rustig blijven,
dat kon hij magnifiek.

Maar toen kwam zij…
op zijn pad.
En hij nam voorgoed afscheid…
van de alleenheerschappij.
In haar ogen hadden twee verloren zielen…
elkaar eindelijk gevonden.
Zij sleurde hem uit zijn toren
en hij voelde zich niet meer verloren. Lees verder “Bekaf”

‘Stille schade is vaak de grootste schade’

Een hartverwarmend initiatief!

Israël van Dorsten, een van de kinderen van Ruinerwold, is samen met studenten van de Nederlandse Academie voor Beeldcreatie een Instagrampagina gestart om de gevolgen van psychische mishandeling bekend te krijgen bij jongeren.

Dit is een gezamenlijk project met onze stichting, zodat jongeren die zich herkennen verdiepende informatie of ondersteuning via onze site kunnen krijgen. Mooi dat Israël, die zoals jullie weten ernstige psychische en andere vormen van mishandeling meemaakte, zo met ons samenwerkt voor dit goede doel. Lees verder “‘Stille schade is vaak de grootste schade’”

Het verlies van mijn beer

Dit is een gastcolumn van Willeke

Het was op een zaterdagmiddag en ik moet nog heel klein zijn geweest. De zaterdagen bestonden toen nog uit buitenspelen, vies worden en daarna in bad moeten en vervolgens een lepel levertraan. Er was ineens een hoop paniek beneden, waardoor ik amper afgedroogd naar beneden snelde. Wat was er aan de hand? Mijn lievelingsneefje bleek met zijn ouders uit winkelen te zijn geweest bij de V&D en was met zijn handje tussen de roltrap gekomen. Hij lag in het ziekenhuis. Ik schrok erg van dit nieuws en moest huilen. Lees verder “Het verlies van mijn beer”

Ooit was ik oud

Dit is een gastcolumn van Veerle

Opgegroeid zonder de levensnoodzakelijke emotionele aandacht. Ouders die totaal geen normale verbinding konden leggen met de leefwereld en de beleef-wereld van mij als kind.

Zo werd ik een volkomen vreemde en gebeurde er de raarste dingen, nam ik pijnlijke beslissingen en raakte ik mezelf kwijt.

“Zijn wie je niet bent, dus niemand die je kent.” Nog voor ik jong kon zijn was ik al oud.

Ik raakte steeds vaster in een leven dat niet stroomt, zonder te weten hoe het komt. Lees verder “Ooit was ik oud”

Had ik het maar eerder geweten – hulp bij emotionele mishandeling

“Hij heeft af en toe best even goede hulp gekregen, maar vooruitgang, nee. Het leek nooit echt goed met hem te gaan, welke therapie hij ook deed.”

In een vandaag verschenen blog op Psychosenet beschrijven Iris en Tako de case van Marco, die flink leed onder zijn depressies, suïcidale gedachten en angsten. Het duurde lange tijd voor er duidelijk werd dat deze klachten een duidelijke oorzaak hadden. Lees verder “Had ik het maar eerder geweten – hulp bij emotionele mishandeling”

Drijfzand

Narcisten en psychopaten blazen de basis van het menselijke verkeer (hoe we omgaan met elkaar) omver. Precies deze dynamiek maakt het voor veel mensen zo moeilijk om deze vorm van mishandeling te begrijpen.

Als mens wil je zekerheid, ieder mens wil dat. ‘Ik groet de ander, de ander groet terug’, en als de ander niet goed terug groet dan raak je uit je evenwicht. Je gaat de redenen na waarom die ander niet terug zou kunnen groeten, en een van die redenen is “Heb ik iets verkeerd gedaan?“ Zo ja, dan kun je het herstellen. Dan zal die ander weer groeten en is alles weer normaal. Lees verder “Drijfzand”

Topsport; grensoverschrijdend gedrag of kindermishandeling?

Dit is een gastcolumn van Petra Witjes.

Petra is voormalig topturnster en klokkenluider van misstanden en grensoverschrijdend gedrag in het turnen. Ze heeft ongeveer tien jaar (inter)nationale topsport beoefend, totdat grensoverschrijdend gedrag en blessures haar plezier in de sport volledig hebben ontnomen. In 2006 meldde ze zich bij de bond en NOC*NSF over wat er gaande was achter gesloten deuren, in 2009 sprak zij zich uit in de media. Het afgelopen jaar heeft zij zich bijna dagelijks ingezet om de misstanden in de turnsport (weer) boven tafel te krijgen. Ze deelt hieronder een aantal van haar ervaringen en observaties.

“Maar wat heb je dan precies meegemaakt?” is een vraag die mij en andere oud-topturnsters heel vaak gesteld wordt. Begrijpelijk, want wat er zich in de turnhallen afspeelde is ook bizar. Voor velen van ons is dat moeilijk onder woorden te brengen, want als jonge kinderen werd ons geleerd dat wij het probleem waren. Desalniettemin streed ik al van kinds af aan tegen het destructieve, narcistische regime van mijn trainer en sprak ik mij naarmate ik ouder werd, er wél over uit. Met alle gevolgen van dien, zoals je hieronder kan lezen. Lees verder “Topsport; grensoverschrijdend gedrag of kindermishandeling?”

‘Kan dit waar zijn?’ Dwingende controle in de praktijk

“Het is niet eenvoudig om dwingende controle van buitenaf waar te nemen. Het is een bij uitstek verborgen vorm van huiselijk geweld. Plegers zijn volgens onderzoek vaak ‘wolven in schaapskleren’. Hun dwingend-controlerende gedrag heeft als doel het slachtoffer als het ware aan te sturen. Plegers zijn vaak juist aimabel of vriendelijk richting hulpverleners, terwijl achter de voordeur destructief gedrag plaatsvindt.”

Dat schrijft Iris in een vandaag verschenen artikel voor GGZ Totaal (zie de link naar het artikel onderin deze blog). In dit artikel beschrijft Iris hoe ernstig dwingende controle is en gebruikt zij de casus van Lisa om dit onder de aandacht van professionals te brengen . Lees verder “‘Kan dit waar zijn?’ Dwingende controle in de praktijk”

‘Thuis was een plek waar je liever niet wilde zijn’

Imke Gilsing belande op haar 34ste onverwacht in een psychose. Ze werd tien dagen zonder medicatie in een isoleercel gezet. Ze schreef een boek over haar mensonterende ervaringen in de GGZ. Hieronder lees je een stuk uit haar boek, waarin ze ingaat op hoe haar jeugd onbewust de opmaat vormde van wat later zou komen.

Van alle mensen die in mijn mobiele telefoon staan, bellen ze uitgerekend hem. Ineens is hij daar, mijn vader. Ik heb hem een halfjaar niet gezien. Hij knuffelt me, dat doen we nooit. Het is een houterige knuffel. Mijn vader en ik zijn als dag en nacht: zijn glas is halfleeg, het mijne halfvol; hij ziet de lasten, ik de lusten; hij houdt van nieuw, ik van tweedehands; hij van vogels in een kooitje, ik zie ze graag vliegen; ik van reizen, volgens hem is nergens iets te zien; hij van schaduw, ik van licht.

Toen ik jong was had hij twee gezichten. Voor de buitenwereld was hij joviaal, betrokken en enthousiast. Hij voetbalde in de dorpsploeg, hield fanatiek kanaries bij Vogelvereniging De Goudvink, was lid van een kaartclub en zette zich in voor de gemeenschap. Thuis bulderde hij ontevreden door het huis en schoot door het minste of geringste uit zijn slof. Thuis was hij één brok negatieve energie en agressie. Ik heb lang geleden onder hoe hij was als vader. Lees verder “‘Thuis was een plek waar je liever niet wilde zijn’”

De zaak Ruinerwold: opdat slachtoffers beter begrepen worden

Anderhalve maand geleden publiceerden wij een blog over de kinderen van Ruinerwold en over de zorgen die wij hadden over de sensatiezucht vanuit sommige media. Israël deelde onze blog op Facebook en gaf daarbij aan dat hij hoopt dat onze boodschap “bij alle journalisten rondom deze zaak op hun bureau komt te liggen…”

Wij waren hierdoor geraakt en besloten een uitgebreider artikel te schrijven gericht op het grote publiek. We geven hierin meer informatie over de kwalijke rol van enkele media, maar trekken ook psychisch geweld in een breder perspectief. Psychisch geweld komt immers veel voor in Nederland. “Door enkel oog te hebben voor de extremiteiten, zonder deze in een context te zetten, is er een belangrijke kans misgelopen om het fenomeen dwingende controle bekender te krijgen in Nederland,” zo stellen wij in ons artikel. Lees verder “De zaak Ruinerwold: opdat slachtoffers beter begrepen worden”