De website GGZ Totaal heeft een blog gepubliceerd van ervaringsdeskundige Wies in hun maandelijkse E-magazine. Wies getuigt hierin over de destructieve relatie waar ze in zat en hoe ze zich uit die relatie heeft weten te ontworstelen. Ze schreef haar blog naar aanleiding van het kijken naar de educatieve film “Zij lijkt het probleem te zijn”, waaraan het Verdwenen Zelf intensief heeft meegewerkt.
Wies: “De boosheid, de agressie en de onveiligheid, het zit er allemaal in, in deze prachtige documentaire. Ook de adviezen naderhand zijn zeer waardevol. Had ik toen maar geweten dat het kansloos is om samen met je ex een relatie-communicatie training te gaan doen.” De blog was eerder bij ons op deze blogpagina.
De film is goed bekeken en maakte indruk op zowel professionals als ervaringsdeskundigen. Hieronder lees je nog enkele reacties:
“Ik heb de film gezien en die was zo ongelooflijk raak. Ook al sloeg het besef dat ik in een destructieve relatie zit in als een bom, ik begrijp mezelf nu ineens. Die eeuwige twijfel aan alles, de malende gedachtes, ik weet nu waardoor het komt. En dat is me alles waard.”
“Ook de voor- en nabeschouwing en de manier waarop Tako Engelfriet dit leidde is heel interessant. De kernboodschap: dit gebeurt hier in Nederland (deze ‘dirty business’) en ons systeem is er niet op ingericht. Het gaat teveel uit van gelijkwaardigheid binnen relaties en welwillende partners.”
“Zojuist heb ik de film bekeken en het raakt mij diep. Hoe dicht dit bij het wanhopige gevoel komt wat je als slachtoffer voelt. De hulpverleners die eindelijk inzien wat er zich eigenlijk achter de schermen afspeelt. Hoe knap gedaan, gespeeld en gefilmd door op de goede momenten de juiste hulpverleners aan het woord te laten. Zoveel dank voor het in beeld brengen en inzichtelijk maken van wat een destructieve relatie met een persoon doet.”
De blog van Wies op GGZ Totaal is hier te lezen.
Wat mooi dat er weer aandacht wordt besteed aan deze fantastische documentaire, die ook voor mij veel betekend heeft. Ik herken mij in wat Wies schrijft.
Iedereen die de film nog niet gezien heeft raad ik van harte aan dit nog te gaan doen. Of als je niet uitgelegd krijgt in wat voor destructieve relatie je zat: vraag die persoon de film te bekijken. Zo heb ik de hulpverlener die mij niet helemaal kon begrijpen nog, omdat ik het zelf niet wist te verwoorden, op het juiste spoor gekregen. Als man zijnde loop je al helemaal snel tegen een muur van onbegrip op. Nu snappen mensen hoe mij ex bezig was en waarom ik zo de weg kwijt was. Die weg heb ik weer gevonden gelukkig.
Wat fijn dat GGZTotaal die blog heeft geplaatst. Het is zo’n ongrijpbaar onderwerp voor mensen die het niet kennen, waardoor het zo moeilijk te snappen is. Wat ik zelf vaak merk als ik mijn verhaal doe, is dat men vaak het verschil niet kan (wil?) zien tussen een nare opmerking die iedereen wel eens maakt in een chagrijnige bui of tijdens een ruzie, of een opmerking die onderdeel is van een destructief patroon ingezet door de mishandelaar. Ik heb wel eens de reactie gekregen: “Oh, maar mijn man en ik kunnen ook hele lelijke opmerkingen maken als we ruzie hebben.”
Het wordt sowieso vaak gemist als er ergens sprake is van mishandeling en hoe ernstig het is. Regelmatig komen zaken in het nieuws waarbij het niet of nauwelijks wordt benoemd. Nu ook weer in de zaak bij de turnsters. Dat daar overeenkomsten zijn met andere zaken die in het nieuws zijn geweest, wordt niet begrepen. Het vernederen, kleineren, uitschelden, chanteren, het wordt vaak niet geduid als psychische mishandeling, laat staan dat wordt begrepen hoe vernietigend het is om dat te ondergaan en hoe moeilijk het is om er aan te ontsnappen.
Dat het niet wordt begrepen wat het is om psychisch gevangen te zitten, bleek net weer uit wat ik zag op tv. De verslaggever vraagt aan een turnster, die veel medailles heeft gehaald: “Is dat het allemaal waard geweest?” Alsof een kind of welk slachtoffer dan ook, mishandeling voor lief neemt om zo medailles te kunnen halen.