Lieve mensen,
Ik heb een periode genomen om aan het vervolg op mijn werkboek te werken, en er is gebleken dat ik meer tijd nodig heb. Ik wil een gedegen boek neer zetten, en daarom de tijd nemen die ik nodig heb. Dus graag nog even geduld. Zodra ik weer nieuws heb laat ik dit weten! Dan vermeld ik ook welke onderwerpen ik in dit boek behandel en hoe dit boek een belangrijke aanvulling/verdieping zal vormen op het werkboek. Ook door de diverse bijdrages van ervaringsdeskundigen en professionals die er in komen.
Een voorproefje
De focus weer op jezelf
Na al die jaren de focus te hebben op de narcist of psychopaat in jouw leven, moet er een moment komen dat je de focus weer op jezelf krijgt.
De focus naar jezelf verplaatsen, betekent: weer gaan ervaren. Je zintuigen stimuleren. Omdat veel slachtoffers vaak dissocieren (als overlevingsmechanisme), is lichaamsbewustzijn heel belangrijk. Probeer meer aandacht voor het leven zelf te krijgen. Investeer in normale contacten. “Gezonde” mensen op wie je je kunt richten en die je weer helpen aansluiten op het leven zelf.
Het gaat om uitbouwen van je eigen identiteit. Je hebt jaren en jaren op je tenen moeten lopen, waardoor je focus volledig verplaatst is naar hem of haar. Dit deed je om te overleven. Je bent jezelf bijna kwijtgeraakt. Probeer daarom zo bewust mogelijk met jezelf aan de slag te gaan. Dit zit ‘m al in heel kleine dingen.
In dit boek ga ik o.a. uitgebreider in op de impact van trauma en dissociatie. Inzicht hierin maakt dat je gaat begrijpen waarom je dingen zo ervaart, waarom je zo reageert, waarom je zoveel tegenstrijdige dingen kan beleven. Het is belangrijk dat je de verbinding met jezelf steeds weer herstelt, dat je in je eigen koker kunt blijven staan.
De relatie met jezelf werd afgenomen. Je werd verraden, dat werd je aangedaan. De aanval kwam van buiten maar werd verinnerlijkt. De echte vijand bevindt zich dus buiten je.
Het gaat er om dat je weer je eigen bondgenoot wordt. Bewaak jezelf, jouw fort. Leg dus de focus weer op jezelf. Werk aan je eigen grenzen, opdat die ander zo min mogelijk in je kan kruipen. Want het fort dat niet verdedigd wordt, kan zo leeggeroofd worden.
Iris
21 reacties op “Bericht van Iris”
Ik weet nu al dat ik heel veel ga leren van dit vervolg. Het is nu al zo herkenbaar. Sinds een paar maanden ben ik me bewust wat er in mijn lijf gebeurt en dat is een hele ontdekking. Ik ontmoet mezelf en ben bezig mezelf te leren kennen.
Heel goed Iris, bedankt voor dit voorproefje en nog heel veel suc6 met schrijven! Liefs xxx
Dank voor deze column
Knap dat jij hier je tijd in wil investeren Iris! Wat je hier reeds schrijft is een mooi voorsmaakje. Er gaan hier weer heel veel mensen een boodschap aan hebben, en er van kunnen leren. Ik ben alvast benieuwd naar je boek! Succes verder!
Ik zie zo uit naar je nieuwe boek Iris! En tegelijkertijd kan ik ook wachten. Omdat ik je de rust en ruimte zo gun om je boek zo te schrijven zoals je het voor ogen hebt. En dat ik daarom wat langer heb te wachten geeft niet. Ik wacht af, verwachtingsvol op alles wat je mij en ons te geven hebt in je nieuwe boek en via de site.
Neem je ruimte, zoveel je wilt en nodig hebt. Het is goed. Je bent het waard, wij zijn het waard.
Heel veel kracht energie en uithoudingsvermogen toegewenst!
Hallo Iris,
Helaas heb ik mij noodgedwongen ook moeten verdiepen in het NPS.
Gisteren je werkboek ontvangen en heel veel gelezen.
Zoekend op het internet kwam ik ook deze documentaire tegen:
http://www.documentairenet.nl/review/narcisme-mania
Met name het einde is heel interessant!
Een expert/psychiater analyseert zichzelf, hij heeft ook NPS
Mijn grote dank voor jouw werk!
Andrea
Bedankt Iris, voor de voorproef van je nieuwe boek ! Schitterend vervolg op jouw werkboek, idd !!!
Enig idee wanneer het uitkomt ?
Thanks vr ALLES wat je doet, schrijft en BENT voor zoooooveel mensen !!
Mvg !!
Beste Iris,
De afgelopen drie dagen ben ik intensief met je boek bezig geweest, direct nadat het per post werd afgeleverd. Het is bewonderenswaardig goed gedocumenteerd. Mijn grote dank daarvoor. Het klopt allemaal, wat je schrijft, omdat ik het zo goed ken, weet ik dat je analyse totaal klopt. De uitleg helpt me het te begrijpen en te doorzien. Je hamert de boodschap er heel goed in en belicht het fenomeen van alle kanten. Dat je nog wat extra tijd nodig hebt voor je volgende boek, dan kunnen we dat alleen maar toejuichen! Zoveel zorgvuldigheid maakt dat we er allemaal mee verder kunnen komen. Je (eerste) boek is een tegengif tegen mijn vergiftigde jeugd. In mijn latere leven ben ik nog twee keer het slachtoffer geworden van narcisme, van een partner en van een leidinggevende, waarna mijn symptomen zo erg werden dat ik niet meer wilde leven. Gelukkig kwam ik weer redelijk snel uit mijn depressie dankzij goede hulp, maar het is een gevaarlijk fenomeen. Ik dacht werkelijk dat het aan mij lag. Tot mijn leidinggevende door een collega ontmaskerd werd. Die collega ben ik eeuwig dankbaar, ze heeft me gered daarmee. Gelukkig is de leidinggevende inmiddels gestopt en heeft ze niet meer de macht om kwaad te doen.
Als jouw nieuwe boek er toe bij kan dragen dat we onze grenzen beter bewaken, zoals je schrijft, dan weet ik nu al dat ik het direct zal bestellen. Mijn gezondheid zal er wel bij varen….
Heel veel succes en rust bij het schrijven!
Lieve Iris,
Oooh… wàt sla je de nagel WEER op-de-kop!!! JIJ beschrijft PRECIES hoè ik me vaak voel(de), leeg en gedissocieerd… mijn totale identiteit kwijt… mijn EIGEN INNERLIJKE ZELF, dat totaal stuurloos werd, door al die “opeenvolgende narcisten”, die mijn leven een totaal-andere wending gaven, en me MEZELF bijna lieten verliezen… Bijna zeg ik bewust, want, NOOIT kregen ze mijn ziel “heeeelemaal”, en ik kon er telkens nog net tijdig van wegvluchten, keer op keer opnieuw…
Dankuuuu ZOOOOO lieve Iris, voor het vervolgboek waaraan je nu hard werkt !! Je kan je niet inbeelden HOEVEEEEL NOOD hier in deze harde, narcistisch geworden wereld aan is !!!!
Ik schrik me elke dag rot, van de verhalen die ik lees, van slachtoffers van N, die vaak geen kant meer uitkunnen, en, erger nog, door NIEMAND begrepen worden in de eerstehulpverlening… Want, al te vaak wordt de oorzaak OPNIEUW bij de slachtoffers gezocht, die dan in therapie “moeten”, of erger nog, als de N uiteindelijk in relatie-therapie “wil gaan”, als ultiem middel om zijn relatie alsnog overeind te houden : de slachtoffers komen ook hier meèstal in de SCHULD-POSITIE terecht, omdat de N de relatietherapeut gauw rond 1 vinger draaien-kan…
Want, en dat is zooo spijtig, héel veeeeel therapeuten weten bitter weinig of niks over Narcisme, en alle vreselijke gevolgen daarvan !! Telkens opnieuw worden de slachtoffers “behandeld” voor zogezegde trauma’s en angsten, die echter NOOIT in het daglicht van Narcisme worden geplaatst !!! Ik vind dat hier grondige verandering in moet komen !! Dit kan zo toch niet verder ?
Dank om daar in jouw boek ook mss iets over te schrijven ??
Doe zo voort !!!!!
DANK VOOR ALLE HULP DIE JE MY en EN VEEL ANDEREN AL BOOD VIA JE EERSTE WERKBOEK! Ik geef heeeel vaak jouw naam en de titel van je werkboek door aan slachtoffers van Narcisme, die ik nu ook graag wil verder helpen op hun moeilijke tocht !
Ik stuur je ALLE ZEGEN en KRACHT en INSPIRATIE TOE, opdat dit boek een dijk-van-een-boek worden mag, voor ons allen hier !!! Xxx
Hoi Iris,
De woorden die ik als kind riep naar mijn vader, krijgen een beetje een bizarre betekenis ” papa, papa kom snel naar binnen, mama is gevaarlijk!
Ben nog bezig aan je eerste boek en ik heb de eerste bladzijden met een klem om mijn borst gelezen.
Ik denk dat ik nog maar net aan het begin sta en nog niet helemaal weet hoe ik nog verder moet.
Gelukkig kan ik veel uit je boek halen, alleen blokkeer ik soms en kan ik met niet alles meer voor de geest halen.
Denk je dat als je qua uiterlijk veel op je moeder lijkt je daardoor het zwarte schaap ben?
Ik ben ontzettend dankbaar voor je inzet om anderen te helpen!!
Heel veel success en bedankt voor je persoonlijke note op de bladwijzer!!
Hoi Ingrid,
Ik reageer even namens Iris, omdat zij druk bezig is met haar tweede boek. Bedankt voor je reactie. Aangrijpend wat je zegt, over wat je als kind tegen je vader riep. Ik kan me voorstellen dat je veel herkent in Iris’ haar boek. Je kan altijd nog de hulp inschakelen van een gespecialiseerde coach of therapeut uit ons netwerk. Je vraag over zwarte schaap, of je die rol zou krijgen omdat je qua uiterlijk op je moeder lijkt kan ik niet zo maar beantwoorden. Het kan zeker mee hebben gespeeld.
Veel succes met je proces en ik geef je woorden aan Iris door!
sterkte,
Susan Veenstra
Beste mensen van Het Verdwenen Zelf, lieve Iris,
Het werkboek heeft een begin gemaakt aan mijn verhaal vanuit een voor mij gezonder perspectief. Schuld, verantwoordelijkheidsgevoel, zelfhaat zorgden voor een vertekend beeld. Pas toen dit gezichtspunt mocht verschuiven kwam de ware waarheid aan het licht. Alles is me afgenomen door mijn familie, mijn beleving, mijn intenties, mijn eigenschappen, mijn relatie met mijzelf.
April 2015 begon ik in het boek. Ik heb het helemaal doorgewerkt. Ik heb verder gezocht op internet. Ik ben dit jaar eindelijk weer hulp gaan zoeken (in het verleden slecht ervaringen mee) en sta op de wachtlijst. Diagnose is vooralsnog complex trauma en dissociatie, en een vermijdende hechtingsstoornis en depersonalisatie spelen een (grote) rol. Ik wacht nu een half jaar.
Als kind dissocieerde ik al en had ik verschijnselen van depersonalisatie. Nooit geweten dat dat iets was, dat dat uitingen waren van trauma. En hoewel ik voor een ander en met name mijn kinderen kennelijk wel kan reageren vanuit het stukje overlevende authentieke Zelf en mensen aan mij schijnen te kunnen zien wie ik ben, heb ik zelf (en voor mezelf) geen binding met mijzelf. Ik voel helemaal niets. Of liever gezegd: ik heb geen verbinding met dat gevoel want aan mijn gedrag, mijn reactie, mijn stem kan ik soms opmaken dat er iets mis is, voor de rest voel ik alleen eventueel onrust. Kennelijk voel ik wel maar is dat keurig afgescheiden van mijn dagelijks functionerende Zelf. Pas hoorde ik van een psycholoog dat ook dit dissociëren is.
Wat ik eigenlijk wil zeggen hiermee is dat het bovenstaande van Iris: De focus weer op jezelf, mij erg bezig houdt. Ondanks dat ik nog alleen voort ploeter (met steun van man en kinderen hoor), ben ik me er van bewust dat daar een stuk genezing ligt. En helen wil ik. Ik zal nooit krijgen wat had kunnen zijn maar ik wil er wel alles nog uithalen wat nog mogelijk is. Stabiliseren, lichaamsbewustzijn (ik zit niet in mijn lijf), contact proberen te krijgen met jezelf zijn belangrijke focuspunten.
Ik hoop dat het iris goed gaat. Ik schrok erg van het andere bericht over de donkere kant van het werk dat ze heeft verricht voor het boek, website en netwerk. Dat stemt me treurig. Maar het is inderdaad precies wat het is, narcisten kunnen zich als slachtoffer voordoen of finaal in de aanval gaan.
Een aspect waar ik ontstellend mee worstel is: het maakt niet uit wat je doet of zegt, als je eenmaal narcistische voeding bent geweest, blijft dat in zekere zin zo. Zelfs al is de narcist uit je leven. Je zal met het idee moeten leven dat je ook dan nog die verknipte realiteit voedt. Als dader, als slecht persoon, als ondankbaar, gemeen en noem maar op. Ik heb het pas nog aan den lijve mogen ondervinden met iemand waar ik vrijwilligerswerk voor deed. Daar ben ik mee gestopt maar het enige antwoord was radicaal stoppen en niet ingaan op wat gezegd werd. Dat heb ik gedaan. Dat is ook het beste maar goh, wat had ik graag inhoudelijk op wat ze schreef in willen gaan. Maar dat is precies wat ze probeerde uit te lokken.
Ik kijk uit naar het vervolgboek. Het bovenstaande belooft in ieder geval aan mij weer steun en inzicht. Doe Iris de groeten.
Beste Iris,
Net je site ontdekt, gelezen en je boek besteld. Geweldig dat je jouw traumatisch verleden hebt overwonnen en op deze wijze je kennis en ervaring deelt!
Als kind van een narcistische vader, type autoritaire en gewelddadige boeman, ben ik ook flink van het padje geraakt. Dat leidde tot een psychose en manisch depressieve stoornis. Gelukkig heb ik me door intensieve therapie hiervan kunnen bevrijden en mijn verdwenen zelf weer teruggevonden. Inmiddels ben ik zelf coach en therapeut geworden en begeleid ik anderen in hun herstelproces.
Mogelijk zijn de volgende boeken voor je nieuwe boek relevant:
‘Traumasporen’ van Bessel van der Kolk (Engels: the body keeps the score).
In dit boek beschrijft hij het onderzoek naar complex trauma en noemt hij verschillende wegen naar herstel. Complex trauma wordt in de psychiatrie heel vaak niet herkend en leidt dan tot verkeerde diagnoses. Ik denk dat veel kinderen van een narcistische ouder lijden aan een complex posttraumatisch stresssyndroom (door Bessel van der Kolk ook ‘ontwikkelingstrauma syndroom’ genoemd)
‘CPTSD: from surviving to thriving’ van Pete Walker.
Pete is zelf een overlever van narcistische ouders en ontwikkelde een complex posttraumatisch stresssyndroom. In dit boek beschrijft hij de noodzakelijke ingrediënten in het herstelproces: de schuld leggen daar waar hij hoort: bij de ouders; afrekenen met je innerlijke criticus en het proces van rouwen om alles wat je hebt gemist en de pijn die je is aangedaan.
Beide boeken zijn wat mij betreft een must read voor iedereen die zich bezighoudt met herstel van complex trauma.
Keep up the good work!
Ronald van Aalten
Beste Ronald,
Bedankt voor je reactie. Mijn nieuwe boek heb ik bijna afgerond en ik verwijs hierin regelmatig naar het geweldige boek “traumasporen” van Bessel van der Kolk. Ook inzichten van Pete Walker zijn in het boek verwerkt.
Ik ga zowel in mijn werkboek als het vervolg boek uitgebreid in op Complex trauma, oftewel Complexe PTTS. Inderdaad ontwikkelen veel slachtoffers die als kind opgroeiden onder een narcistische of psychopathische ouder complex trauma.
In mijn werkboek en het vervolg behandel ik tevens de belangrijke inzichten van lichaamsgerichte traumadeskundigen, waar het werk van Bessel van der Kolk mede op gebaseerd is.
Hartelijke groet,
Iris
Bedankt lieve Iris, en Ronald van Aalten, voor de tips ivm de boeken van Pete Walker en Bessel van der Kolk ! Die ga ik me zeker aanschaffen, want, niemand in de hulpverlening heeft ooit “ingezien”dat ik mss aan complex trauma leed… met alle gevolgen vandien.
Gelukkig ploegde ik mezelf door 100-den zelfhulpboeken, en ging ik echt op zoek naar mijn problematiek -en het niet te plaatsen gevoel- dat altijd sluimerend in me leefde…
En zo kwam ik bij jouw werkboek terecht, lieve Iris : het was alsof de horizon ineens voor me opklaarde, toen ik dat alles las over Narcisme en al zijn gevolgen… ook, al waren veel passages heel moeilijk voor me, omdat ze me confronteerden met zeer harde waarheden…
Wellicht zullen de door jullie aangehaalde boeken me nu weer een eind verderop kunnen helpen op mijn zelf-ontdekkingstocht, om weer aan een stukje innerlijke heling te kunnen werken.. hoe pijnlijk dat ook moge wezen…
Bedankt hoor, voor de tips !!
En.. Dank ook aan jou, Iris, voor al je werk wat je nieuwe boek betreft ! Veeeel moed nog gewenst ! Succes ermee alvast !
Hoi Iris.
Ik heb veel aan jou boek gehad. Ik weet wel zeker dat als ik jou boek niet had gehad, hier nu niet had gezeten. Dankjewel dat je dat boek hebt geschreven. Succes met het schrijven van je tweede boek. Ik kijk er naar uit.
Ook dat boek wil ik lezen. Ik ben er nog lang niet. Ben alles kwijt geraakt wat me lief was. Maar dank zij jou boek ben ik die put uitgekomen.
Nogmaals, Dankjewel.
Hartelijke groet van Pauline
Hoi Pauline,
Wat fijn dat je zoveel aan mijn werkboek hebt gehad. Je bericht raakt me. Ik wens je veel sterkte met je proces, en hopelijk kan mijn tweede boek daar straks ook nog een stuk aan bijdragen.
hartelijke groet,
Iris
Lieve Iris en Pauline,
Ik las jullie woorden…en, ze ontroerden me evenzeer… Want JA, het is inderdaad ZO dat… een BOEK jouw leven kàn redden…
Het gebeurde ook bij mij, met jouw werkboek, lieve Iris, en, met het boek van Destructieve Relaties op de Schop van Jan Storms… ook een aanrader!
Zonder het plotse INZICHT in Narcisme, dat ik in die 2 boeken op die dag -als bij wonder- vond, zou Gerda hier vandaag ook niet meer geweest zijn…
2 boeken hebben dus inderdaad mijn leven niet enkel gered, maar, vanaf die dag, een compleet andere invulling gegeven, waarvoor NOGMAALS MIJN ABSOLUTE DANK AAN JOU, lieve Iris !
En.. sindsdien, ben ik me zelf in Narcisme en Psychopathie gaan verdiepen, wat me uiteindelijk erg heeft geholpen, om heel wat onverklaarbare feiten uit het verleden te kaderen, te begrijpen ook, en tenslotte te verwerken of tenminste, een plaats te leren geven…
Een dankbare knuffel aan jou, Iris !
En aan Pauline en andere fijne mensen hier zeg ik: geef het noooooit op in JEZELF te BLYVEN geloven, want, je VERLIEST gewoon jezelf, als je (in) de Narcist blijft geloven…
Dat is een absolute zekerheid !!!
Sorry maar ik smeek om hulp, heb jarenlang psychoanalytische behandeling gehad, daarna dagbehandeling en nabehandeling. De informatie die ik krijg over NSS die ik lees op websites is zo herkenbaar. Ik heb het gevoel na jarenlange ellende dat ik eindelijk misschien kan genezen, als ik tenminste niet te veel hoef te betalen voor alles. Ben al bezig geweest uit te zoeken of behandeling mogelijk is via jullie website, maar niet mogelijk voor mij als het niet vergoed wordt door zorgverzekering. Ik hoop dat jullie mij willen helpen om te herstellen van alle ellende. Ik ben nu 53 jaar, mijn moeder heeft gedreigd mij naar een gesticht zo als zij het noemde te sturen toen ik 5-6 jaar was. Mijn laatste contact met haar was toen ik haar op haar verjaardag bezocht 30 juni 2016. Het was hetzelfde drama als kind, ze wilde mij vermoorden, altijd heel hysterisch schreeuwen dat ik haar dood nog eens word, maar dat was al zo toen ik 10-12 was. Ik zal en moet bekennen dat ik doe wat zij mij opdraagt. Ik voel mij doodziek mijn leven lang, en ik bedoel niet de lichamelijke ellende die begon toen ik 25 was en in therapie ging. Goddank is de chronische hyperventilatie, angst en paniekaanvallen voorbij met dank aan de therapeuten in behandeling toen. Het is nu meer psychisch mentaal, maar dood wensen heb ik nog steeds en ik voel me depressiever dan ooit. Niets lijkt me meer te boeien ik ben mijn overleving wil, iets wat er ondanks alles vroeger ooit was beetje bij beetje aan het verliezen, ook al heb ik al 5-6 maanden geen contact meer met mijn moeder het wordt niet beter. Misschien is de rek eruit, ik weet het ook niet meer.
Hoi Marian,
Wat een schrijnend bericht. Een narcistische ouder, en zeker iemand met zul extreem gedrag als jouw moeder, heeft enorme impact op een opgroeiend kind. Gespecialiseerde hulp is heel belangrijk. Er zijn verschillende therapeuten uit het netwerk die (gedeeltelijk) vergoed worden vanuit de aanvullende verzekering. Ik hoop dat hierin mogelijkheden voor je zijn.
Het is heel belangrijk om afstand te nemen van je moeder, dat zit ‘m niet alleen in fysieke afstand, maar ook in traumabehandeling.
Er is echt een uitweg mogelijk, ik wens je heel veel sterkte.
Zie ook de mail in antwoord op je andere vraag.
hartelijke groet,
Iris
Lieve Marian,
Ik lees net pas je bericht. Hoe gaat het nu met je? k ben zelf ook slachtoffer en heb eerst met de boeken van Iris zelf veel gedaan en nu heb ik hulp van een instelling. Onderhand doe ik ook mantelzorg voor twee mensen die ook narcistisch mishandeld zijn als kind. Beide zijn ook bij tijden depressief en suïcidaal. Ik ben zelf ook af en toe depressief, maar ik zeg altijd voor dat je, als je depressief bent, je niet bedenken kunt dat het straks weer beter gaat. En toch gaat het straks weer beter, dat heeft tijd nodig en dat is moeilijk, want het voelt rot en daar wil je van af. Mensen die weten wat het is en met je meeleven, dat is waarom ik dit voor je schrijf. Laat gerust wat weten, hoe je je ook voelt.