Dit is een gastcolumn van Mirjam
Oh yesssssss I did…. en wel een weekend terug. Een feestweekend in mijn oude woonplaats. De stad waar ik meer dan 20 jaar heb gewoond, mijn zoon nog woont, veel vrienden en kennissen. Vier jaar geleden ben ik daar gevlucht voor mijn narcistische ex, aan de andere kant van het land in een vrouwenopvang beland en daarna daar ook blijven wonen. Om mij zelf te beschermen en in alle rust aan mijn herstel te kunnen gaan werken. Het was een lange strijd, een strijd met mijn eigen gevoelens en emoties, een strijd van loslaten en accepteren, een strijd van mezelf terug vinden, een strijd tegen angst en paniekaanvallen, een strijd tegen een dysthyme depressie en PTSS….iedere week trouw naar de psycholoog voor enorm zware exposure therapie (in samenwerking met het boek van Iris) en EMDR.
Kleine stapjes, kleine doelen en prioriteiten stellen wat ik eerst wilde aanpakken, en nu zijn de meeste traumatische gebeurtenissen in een denkbeeldige ladekast in mijn hoofd geordend. Ik weet wat er is gebeurt, alle details, maar het geeft mij geen spanning meer. De druk op mijn borst is verdwenen en ik voel mij niet meer opgejaagd, ik droom nu ook ‘gewone mensen dromen’ en heb geen nachtmerries meer.
Om dat ik me zo goed voel spreek ik met mijn zoon af om dat weekend de trein te pakken en samen met hem en wat vrienden het leukste feest van het jaar in mijn oude woonplaats te vieren. Grote kans dat ik mijn ex tegen kom en heb voor mijzelf ieder scenario geoefend van hoe deze ontmoeting zou kunnen verlopen. De avond valt en de grote markt is al aardig vol met mensen, er spelen bandjes en ik heb plezier, wat op zich al een overwinning is voor mij.
We staan voor een cafeetje bij een statafel met ons groepje en mijn zoon attendeert mij er op dat mijn narcistische ex (overigens niet zijn vader gelukkig) bij de ingang van dat zelfde café staat. Op dat moment komt ook nog een bekende van mij bij ons staan en ik begroet hem. Ik draai mijn hoofd om en ik wil iets tegen mijn zoon zeggen maar kijk recht in het gezicht, de ‘devil’ op tien meter afstand van mij. Hij kijkt ook naar mij en een fractie van een seconde staat de tijd stil…….wat ik doe overtreft al mijn verwachtingen en al mijn eerder zorgvuldig doorgenomen mogelijke scenario’s verdoezelen want ik toon geen enkele vorm van emotie, geen herkenning, geen schrikreactie helemaal niks. Ik kijk hem aan alsof hij een onbekende man is daar in de mensenmassa en draai mijn hoofd terug en praat door met de mensen waar ik mee ben. Dit geeft mij zo een F…ing kick( excuseer mijn taalgebruik) in mijn lijf komt zo een euforisch gevoel los, in verbeelding rijs ik boven iedereen uit en dans op de tafel.
Ik schreeuw het uit “IK BEN VRIJ”, the spell has been broken, hij heeft geen macht meer over mij. In werkelijkheid geef ik mijn zoon een high five, en hij fluistert in mijn oor: “Mam wat ben ik trots op jou”…. nou daar mag op gedronken worden toch? Nog een zestal keer herhaalt zich het oogcontact met “the devil’ en iedere keer was het voor mij net als de eerste keer, zonder emotie of herkenning. Kwart voor elf druipt hij af met zijn hoofd naar beneden daarachter zijn nieuwe slachtoffer. Dan maak ik in het echt mijn dansje en realiseer ik dat dit de kroon op mijn harde werk is…..ik ben hersteld, mijn terug gevonden zelf. De avond is nog jong en ik geniet en geniet en geniet.
Mirjam
22 reacties op “Oog in oog met “the devil'”
Wat geweldig Mirjam, je bent echt vrij, echt los van hem. Je bent vele malen groter en sterker dan hij. Je mag zeker trots op jezelf zijn en ik deel je enthousiasme. Goed gedaan!
Dank je wel!
Ik hoop ooit zover te komen…………
Beste Patricia,
Het kan echt, en ik hoop ooit jouw herstel verhaal te lezen!
Wat een overwinning. Ik ben supertrots op je! ‘k Hoop ooit dat mij dat ook gebeuren zal.
Vast en zeker Gina, zet em op!
Knap van je.. Gefeliciteerd met je overwinning!
dank je wel!
Fantastisch,wat heb jij hard gewerkt,dit geeft mij vertrouwen.
Beste Cathinka,
Wat fijn dat jij hier vertrouwen uit put. Nooit opgeven, het zit wel eens tegen en denk je stil te staan in je proces maar iedere dag kom je een stapje dichter bij je grote doel. Ook af en toe jezelf rust gunnen de boog hoeft niet altijd strak gespannen te staan….
Wauw, wat een overwinning! Ik voel me bijna ook euforisch na het lezen van dit verhaal. Onder goede begeleiding is veel mogelijk. En een sterk karakter daarbovenop; tadaaa 🙂
Dank je wel!
Super goed, mijn weg begint net……hoop dat ik over een tijd net zo’n feestje vier als jij.
Beste Elisabeth,
Ik wens je heel veel sterkte en kracht, het is de moeite waard.
Geweldig Mirjam!!!
Ik zou per toeval een zelfde week op een zelfde camping in italie zitten als mijn n.ex met zijn nieuwe ‘gezin’…in eerste instantie dacht ik…..pfff boeie….maar heb toch de datum maar verzet.
Hoop volgend jaar zover te zijn dat…als dat weer zo loopt…ik gewoon durf te gaan.
Hoi Tedske,
Het is denk ik goed dat je naar jezelf luistert als je jezelf nog niet helemaal vertrouwt dan komt dat vanzelf wel. Nadat ik heel erg naar mijn gevoel ben gaan luisteren en handelen lijkt het ook wel dat iedere vezel in mijn lijf aangeeft ergens klaar voor te zijn. Natuurlijk is er dan nog angst maar met je op gebouwen zelfvertrouwen lukt het je die angst aan te gaan. Alles op zijn tijd…..en eenmaal op het moment zelf kan je al het geleerde in praktijk brengen, en tot die tijd lekker doorgaan met je herstel…..succes voor ooit! 😉
krijg de tranen als ik dit lees, zit in hetzelfde scenario,heb nog een lange weg te gaan!! gewoon TOP Mirjan jouw verhaal geeft mij een boost!!
Dank je wel Dagmar!
Ieder zijn proces is anders, logisch ook. Karakter, ondersteuning, netwerk er zijn zoveel factoren die meespelen aan een herstel proces. Maar de rode lijn bij mij in mijn herstel is ook echt die Iris beschrijft, en dat is niet eens echt bewust gevolgd. Ik ben er achter gekomen dat je lichaam en geest een ontzettend zelf herstellend vermogen heeft, alleen door de chaos in je hoofd en leven weet je niet waar je moet beginnen en daar heb je dus goede begeleiding voor nodig. Al zou maar ik 1 persoon bereiken met mijn verhaal, die daar een licht puntje in ziet om niet op te geven, dan ben ik al tevreden. Het is echt zwaar, vergt ontzettend veel van je lichamelijk en geestelijk. Onderzoek narcisme, kennis is macht. Voor mij was het ook heel leerzaam om naar mezelf te kijken en waarom ik toch iedere keer een ‘prooi’ was, en besefte dat wanneer ik daar achter kwam en daar mee aan de slag ging de kans op herhaling heel klein werd. Daardoor leerde ik ook de focus op mezelf te leggen en was ik niet meer bezig met hem. Mensen om mij heen analyseren en mezelf te analyseren in alle daagse doen. En eenmaal in die flow ging ik met stappen voor uit, hij verdwijnt dat onder je huid vandaan. Ik voel tegenwoordig vrij goed aan wie er ‘bad vibes’ heeft, en blijf op mijn hoede en hou deze personen op afstand. Dan maar een klein netwerk, maar wel een goed netwerk. Ik ben er nog niet en heb zeker nog issues, vooral in contact met mannen. Samen met mijn psychologe werk ik daar nu aan door middel van RDI. Ik leer het gevoel dat wat ik kreeg toen ik mijn ex aankeek, op te roepen wanneer ik in een voor mij moeilijke situatie beland. Best lastig maar lang niet zo zwaar als de trauma therapie.
Ik wens iedereen die nog aan het begin of midden in hun herstel zitten ontzettend veel kracht en sterkte toe en bedankt voor de reacties tot nu toe.
Mirjam
Mirjam, wát een overwinning. Wat een kracht zit er toch in de mens. Dat blijkt maar weer.
Geweldig om te lezen…
Ik vind het fantastisch om te lezen! Ik heb zelf ook een heel proces afgelegd. Het ging goed, een fantastisch nieuwe partner waar ik een heel veilige en stabiele relatie mee opgebouwd heb… Ik kon mijn ex tegenkomen op een schoolfeest en me staande houden. Maar mijn zoontje leeft nog 50% van de tijd bij mijn narcistische of psychopate ex. Hij manipuleert mijn zoontje en vertelt constant leugens over mij en mijn nieuwe partner (die mijn zoon dan huilend weer tegen ons vertelt). Ik ben probeer contact te vermijden, ik laat me niet meer manipuleren en bespelen, maar nu kreeg IK een uitnodiging van de rechtbank… Mijn ex dient klacht in owv pesterijen etc… Het is heel hard omdat ik zo hard gevochten heb om mezelf terug te vinden om een stabiel en warm gezin op te bouwen voor mij, mijn zoontje en mijn partner, maar vooral omdat hij zoveel invloed blijft hebben op mijn leven en op dat van mijn zoon, hij blijft openingen zoeken om me te raken en kapot te maken. Ik hoop dat men in de rechtbank in zal zien met wat voor iemand we te maken hebben, maar ik ben weer bang… Hij heeft me lang niet kunnen raken, maar nu raakt hij me hard en ben ik bang.
Beste Katja,
Je doet het goed. Je weet hoe je je staande moet houden. Voorbereid zijn en jezelf sterk maken met een ex, die je wil laten voelen, dat hij de touwtjes in handen heeft, is een heel proces. Je kunt het bereiken door flink aan de slag te gaan (het boek van Iris kan hierbij helpen!), de situatie van onder naar boven te bekijken en te snappen. En dan nog val je af en toe van je stokje van verbazing. Hij heeft toch weer wat gevonden. Je was niet voorbereid. Het was er ineens. Het is logisch dat je vanuit de schrik, terugvalt in je machteloosheid. Je spel lijkt uitgespeeld. Je wordt uitgedaagd. En dit kun je niet zelf.
Wat je nodig hebt is iemand die je juridisch bijstaat. Een advocaat die weet hoe je hier mee moet omgaan. Die dit spel doorziet en iemand in wie jij vertrouwen hebt. Via het contactformulier van de website kun je de naam krijgen van een advocaat die weet wat narcisme is.
Dit haalt je angst niet weg, maar het zal je helpen te zoeken naar een eigen strategie. Dat ondersteunt je en maakt je minder kwetsbaar.
Veel sterkte ermee, Susan Veenstra