Dit is een gastcolumn van Richelle
Wat er op maandag 10 augustus is gebeurd met Linda van der Giesen, is verschrikkelijk. Zij werd door haar ex-vriend op de parkeerplaats van haar werk neergeschoten. Wat daaraan vooraf is gegaan, is zorgwekkend!
Wat Linda is overkomen had nooit mogen gebeuren. Ze heeft zich dusdanig bedreigd gevoeld door haar ex-vriend, dat zij de stap nam om aangifte te doen bij politie. Daar werd haar verhaal helaas niet voldoende serieus genomen. Daar werd niet voldoende achtergrond informatie verzameld over de verdachte. Met fatale afloop.
Namens Het Verdwenen Zelf wil ik ons medeleven betuigen met de familie en andere dierbaren van Linda.
Als vrijgevestigde psycholoog ben ik aangesloten bij het netwerk van Het Verdwenen Zelf en behandel ik mensen die slachtoffer zijn van narcistische mishandeling. Tevens heb ik jarenlang in een Blijf van mijn Lijf huis gewerkt. Zowel in mijn praktijk als voorheen in het Blijfhuis, kom ik dagelijks in aanraking met mensen die zich in een soortgelijke situatie bevinden als Linda heeft ervaren. Stalking, bedreiging, chantage, mishandeling. Het is een enorme stap om naar het politiebureau te gaan. De gedachte dat ‘er toch niks mee gedaan wordt’ zorgt ervoor dat deze stap nóg groter wordt. Wat er nu is gebeurd met Linda, of beter gezegd níét is gebeurd, is voor veel slachtoffers van stalking een bevestiging van deze gedachte. De mensen die wél over de drempel zijn geklommen en aangifte hebben gedaan, vertellen helaas maar al te vaak dat ze zich niet serieus genomen voelen. Er wordt door de politie vaak nauwelijks tot geen actie ondernomen. Ook weten veel slachtoffers vaak niet hoe de zaak ervoor staat omdat ze geen terugkoppeling krijgen of na lang wachten pas worden teruggebeld. Slachtoffers blijven in onzekerheid en de angst groeit. De angst voor wat ex-partner zal doen nu deze weet dat er aangifte is gedaan.
Vanuit mijn werk bij het Blijfhuis, heb ik nauw samengewerkt met politie om stalking aan te pakken. Daar heb ik persoonlijk goede ervaringen gehad waarbij aangiftes en meldingen wel serieus werden opgepakt. Wanneer iemand zich niet serieus genomen voelde, werd dit gecommuniceerd met de coördinator huiselijk geweld bij politie. Slachtoffers én daders werden dan altijd benaderd. Wat meewerkte, was de betrokkenheid van het Blijfhuis en Veilig Thuis. Dit fungeerde als tussenpersonen bij slachtoffer en politie. Bij ernstige bedreigingen werd met spoed een AWARE-systeem (Abused Women’s Active Response Emergency) geplaatst bij het slachtoffer. Dit is een mobiele alarmknop met GPS functie, waardoor de alarmmelding direct binnenkomt in de politiemeldkamer. De meldkamer weet op die manier meteen om wie het gaat en kan aan de hand van de GPS coördinaten met hoogste prioriteit politiewagens sturen naar de locatie van het slachtoffer.
Politie kampt met te weinig personeel, een té hoge werkdruk en beleidsafspraken die in de praktijk de veiligheid van mensen niet kan waarborgen. Ook Veilig Thuis en Blijfhuizen kampen met bezuinigingen waardoor het aantal opvangplekken, uren voor ambulante hulpverlening en ervaren medewerkers verdwijnen. De nieuwe WMO regeling (Wet Maatschappelijke Ondersteuning) draagt hier niets positiefs aan bij. Om in aanmerking te komen voor opvang of ambulante hulpverlening, is een WMO indicatie nodig. Als deze al wordt afgegeven, is dat maar voor een maximum aantal weken. Deze tijd is vaak te kort om slachtoffers vanuit een opvangplek te begeleiden naar een zelfstandige, veilige woning. Gevolg is dat vrouwen met hun kinderen op straat komen te staan, terwijl er nog geen vervolghuisvesting geregeld is.
De meeste daders van huiselijk geweld en stalking, lijden aan een narcistische of psychopathische persoonlijkheidsstoornis. Deze daders zijn sterren in manipuleren en het vertonen van sociaal-wenselijk gedrag. Ze maken een geloofwaardige indruk, waardoor slachtoffer zich ook door instanties als Jeugdzorg en De Raad voor de Kinderbescherming niet serieus genomen voelen wanneer zij duidelijk maken dat dit perfecte gedrag alleen maar een masker is. Gelukkig is er ook een positieve verandering gaande onder hulpverleners in Nederland. Steeds meer professionals beginnen de impact van narcistische mishandeling te herkennen en onderkennen. Daarnaast staan steeds meer professionals open om de kennis rondom narcisme en psychopathie te vergroten, zodat dit eerder herkend wordt. Hiermee wordt de kans hopelijk steeds kleiner dat hulpverleners, maar ook politiemensen zich laten inpalmen door daders met een narcistische persoonlijkheidsstructuur.
Wat Linda is overkomen, is een trigger voor veel vrouwen (en zeker ook mannen) die in een dergelijke situatie zitten of hebben gezeten. Laat het niet voor niets zijn geweest! Laat het de ogen openen van onze politieke leiders. Stichting Zijweg doet belangrijk werk in het onder de aandacht brengen van deze problematiek bij instanties en ministeries.
Laat het motiveren tot financiële investeringen in Blijf van mijn Lijf huizen. Laat het leiden tot nieuwe protocollen waardoor politie wél mogelijkheden krijgt om direct actie te ondernemen bij aangiftes van stalking en bedreiging. Laat het slachtoffers júíst stimuleren om aangifte te doen tegen hun stalkers en om aan te kloppen bij Blijf-huizen. Laten we met z’n allen het huidige beleid niet meer pikken en ons sterk maken voor een harde aanpak bij stalking en huiselijk geweld. Laat onze samenleving haar ogen openen voor de signalen van ernstige persoonlijkheidspathologie!
Richelle Hodiamont, Praktijk RICH
10 reacties op “Fataal beleid”
Helaas werd en wordt ik ook niet serieus genomen… Inmiddels al 6 jaar weg bij mijn ex. Helaas zijn de kinderen nu de dupe…. Heb hulp gevraagd, maar zij (stmg) geven aan niets te kunnen doen. In het verleden jeugdzorg en kinderbescherming gehad… Kinderbescherming gaf me gelijk maar de rechter vond het niet zo ernstig… Onlangs heeft hij tegen mijn jongste zoon gezegd dat hij weken naar hem en zijn broer heeft gezocht ( toen ik was vertrokken naar bvml) en dat ik alles had meegenomen en dat papa nu geen centjes meer heeft… Mijn zoon was helemaal overstuur….gelukkig krijgt mijn oudste door hoe zijn vader werkelijk in elkaar zit… Maar dit is niet voldoende.. De kinderen lijden er erg onder en ik weet niet waar ik moet zijn.
Ik ben bezig om met een medeslachtoffer die ook advocate is een rechtszaak voor te bereiden tegen de Nederlandse Staat. Dit omdat Nederland zich niet houdt aan de internationale verdragen m.b.t. vrouwenmishandeling, in dit geval genderspecifiek geweld. In de ons omringende landen en in de VS gebeuren deze dingen niet, maar wij lopen hopeloos achter. Ik houd jullie op de hoogte.
@ Marian: wat heftig! Het is een pittige taak om als gezonde ouder je kinderen te beschermen in zo’n situatie. Als moeder wordt je maar al te vaak in een kwaad daglicht gezet. Het allerbelangrijkste is dat je zelf hersteld bent, zodat je de kracht hebt om de situatie aan te kunnen en zijn acties je niet meer zo raken. Kinderen zijn altijd de dupe en worden helaas ingezet als ‘wapen’ in de strijd. Gelukkig is zijn er voor kinderen ook fijne therapeuten die met ze aan de slag kunnen gaan om weerbaarder te worden. Ik wens je veel sterkte toe!
@ Lotte: wat een goed nieuws!!! Hopelijk zal dit tot een positieve ontwikkeling leiden. Heel veel succes!
Is er inmiddels rechtszaak geweest?
Som loop ik in de stad en denk, is er dan maar dan ook echt niemand die mij kan helpen?
De huisarts en psychiater weten niet wat ze met de situatie aan moeten. Ze kunnen me vertellen wat ik NIET moet doen maar niet wat ik wel moet doen. Ik moet me rustig houden geen conflicten aangaan en een veiligheidsplan hebben. Vooral niet hun naam noemen in mn boosheid!! Pardon? Ja dan staat ie straks hier voor de deur! Hoorde ik dit goed, Dit is toch te gek voor woorden?? Ook hier staat een kind in het midden die ik als ik geluk heb een paar uurtjes in de week zie. Zn vader houd m bij me weg. Of hoe zn vader het formuleert ik kan mn kind niet bij me houden. Hij zit in een loyaliteitsconflict en is gewoon bang voor de reactie van zn vader. Zoekt ook constant naar goedkeuring bij zn vader bij alles wat ie doet. En ook ik heb te horen gekregen, mevrouw op een dag ziet uw kind wie uw ex echt is en gaat zich dan verzetten. Op een dag??! Dan is het al te laat. Dan heeft hij geen kans gekregen om zicht te ontwikkelen als een “normaal” kind. Want alles maar dan ook echt alles word voor m bepaald. Boos zijn is geen optie, als ie huilt is het een jankerd en met ander emoties weet ie al helemaal geen raad. Er word bepaald met welke vriendjes hij mag spelen, want echte vrienden bestaan niet word er dan gezegd. Ik heb het zelf jaren lang meegemaakt dus weet precies waar m’n kind midden in zit. Het word me afgeraden om jeugdzorg in te schakelen, met een omgang regeling te zwaaien of advocaten in te schakelen voor mn eigen veiligheid. En aangezien ik niet wil eindigen als Linda moet ik dus wachten op die ene dag! Zijn gedrag heeft mij beschadigd, maakt het mij niet mogelijk om nu een beetje een normaal leven te leiden. Ik sta nog steeds in zijn macht. Want heel eerlijk als hij zegt spring, vraag ik hoe hoog. Waarom? Nog steeds in de blinde hoop mn kind vaker te zien. Dat zijn manipulerende gedrag verandert ook al weet ik donders goed dat dit niet gaat gebeuren. Ik denk misschien nog een beetje in de ontkennings fase. Nog steeds elke dag val ik in verbazing. Hoe kan iemand zo zijn, doen en reageren. En dan nog het domme gevoel! De psychater had 1 gesprek met m nodig om de diagnose te kunnen stellen met deze persoonlijkheids stoornis. Ik via een artikel op Facebook toen al het leed al geschied was. Dus ook ik wacht met smart op die ene dag!!
Beste Alone,
Wat een verdriet en een onrechtvaardigheid. Hoe je ook wringt in deze situatie, het is nooit goed. Je krijgt op dit moment niet wat je wilt en nodig hebt. Je wilt je kind redden van narcistische mishandeling, maar je hebt niets om je aan vast te houden. Dit is enorm zwaar en uiterst moeilijk. Wat je niet moet doen is makkelijker om tegen je te zeggen, dan wat je wel moet doen. Er wordt van je verwacht dat je correct en emotieloos met deze situatie omgaat. Zo te lezen heb je geen ondersteuning voor jezelf, dus er is geen aandacht voor je herstel. En dit gat wordt alleen maar dieper. Je bent onmachtig in deze situatie. Je kan niets anders doen dan zelf overeind blijven. Ik wil je aanraden hulp voor jezelf te zoeken, zodat jij er niet aan onderdoor gaat. Via onze website kun je de coaching informatie aanvragen.
Misschien denk je: waarom moet ik hulp zoeken terwijl hij de boeman is?
Jij hebt er last van en deze situatie gaat lang duren. Je hebt kracht nodig en een manier van leven, waarin je jezelf weer terug vindt.
Je hebt geen grip op zoonlief en zijn vader. Het enige wat je kunt doen, is zelf aan de slag. Kracht zoeken in jouw situatie. Zodat als het moment komt, dat je je zoon weer zult zien, je er staat en sterkt bent. En kan laten zien wie zijn moeder is.
Ik wens je veel sterkte!
En hulp van een fijne coach of therapeut waardoor alles beter te dragen is.
Susan Veenstra
Dit is een heel ander verhaal, maar wel tekenend hoe de politie werkt. Ik zat op mijn eigen balkon samen met mijn dochter toen een jongedame op straat out of the blue begon te schelden, tieren, beledigen en bedreigen. Ik vroeg of ze daar mee op wilde houden. Wederom werd ik bedreigd. Ik moest de politie maar bellen, zei zij. Dat deed ik ook en wonder boven wonder kwamen ze ook. Alleen de vrouwelijke agente opperde op een gegeven moment, dat ik ook had kunnen denken, dat de betreffende dame haar dag niet had. Zolang je moet handelen en denken vanuit het oogpunt van de dader, schiet het natuurlijk niet op. Ik dien binnenkort nog een klacht in bij de politie.
Ik bid elke dag voor verandering. Vooral voor moeders met kleine kinderen is het hel op aarde.
Het jammere is dat in Nederland de slachtofferschap van huiselijk geweld amper wordt erkend en zelfs verder wordt gestimuleerd. Mijn ervaringen in 2015: politie: sturen je weg bij het doen van aangifte en als zij aangifte opnemen dan bellen zij de dader. Na het informeren krijg je te horen dat zij niks kunnen/ zullen doen omdat hij ontkent of jou de schuld geeft. Centrum Jeugd en Gezin: ontvangen dader hartelijk en maken jouw als slachtoffer vervolgens zwart. Bij Tuchtcollege liegen zij de boel bij elkaar, en zelfs de vestigingsleider komt ter zitting plaatsnemen in mom van morele steun. (Ik heb haar weggestuurd, want gesloten zitting). Verloskundige: weigert huiselijk geweld op te nemen in dossier en tijdens een procedure bij tuchtcollege blijkt dat er in het dossier staat vermeld dat wij ‘het weer gaan proberen’!!! Zij waren op de hoogte van huiselijk geweld, stalking, dat ik voor hem op de vlucht was en hebben zonder toestemming of mededeling contact met hem gehad . Om eigen imago veilig te stellen hebben ze een onzinverhaal over herstel van de relatie in het dossier getypt….ik was al maanden op de vlucht voor hem!! En dan jeugdzorg (Amsterdam)…de grootste partijdige en rechter hand van de dader. Zij willen geen enkele woorden horen over huiselijk geweld, stalking, geweld tijdens omgangsregeling of aanval en pestgedrag via de email. De ellende gaan door voor hun ogen en onder hun neuzen. Ingrijpen doen zij niet en zullen zij niet doen. (heb ik al vele malen verzocht). In plaats daarvan helpen ze belager alleen maar meer…..sofinummers van mij en de kinderen, inclusief geboortenamen en geboortedata worden op een ‘dienblad’ aan hem gegeven (ondanks dat ik stelselmatig heb gezegd dat niet te doen). En mij geheime nieuwe adres? Die krijgt hij tig keren op papier verstuurd!!! Zelfs mijn volledige dossier waarin jeugdzorg telefoonnummers van familieleden heeft verwerkt krijgt hij thuis gestuurd,
DE EX HOUDT VOLLEDIGE CONTROLE OP MIJN LEVEN EN JEUGDZORG HELPT HEM ER BIJ. Alles wat ik aan hun vertel spelen zij door aan hem. (Zoals data en tijden waarin wij onderling afspreken, of en wanneer ik een verzoek heb gedaan tot reiskostenvergoeding en inzage dossier…e.d.)
Want…zo is de redenatie van Jeugdzorg..DAT is in belang van het kind!
Het kind heeft 50% van de genen en dus heeft vader 50% van de rechten. OOK heeft hij recht op alle informatie…en dat terwijl hij niet eens gezag heeft.
ALS het aan jeugdzorg ligt moet ik met hem ophokken (in mom van belang van het kind). Maar dat hij mij heeft verkracht, bont en blauw heeft geslagen en financieel heeft uitbuit en instanties tegen mij opzet, interesseert hun geen ene zier. Owe en huilen mag je vooral niet doen, want dan noemen ze emotioneel instabiel en dus incapabel om voor het kind te zorgen. En de (ex-)partner, die noemt je dan psychotisch en lacht je dan graag uit terwijl hij naar je kijkt (met grote minachting). Als je verbaal wordt aangevallen, mag je je niet verdedigen, want dan krijg jij de schuld. Beschermen doe ze jou ook niet. (Af en toe heb ik het idee dat vrouwen genieten hoe andere vrouwen worden gepureerd).
Hoe je het ook wendt of keert…als slachtoffer ben je altijd de sjaak. Of je blijft bij hem en beschermt daarmee je kind(eren) en eigen eer. Of je gaat op de vlucht voor hem en hij stuurt de instanties zoals jeugdzorg, Kinderbescherming, cjg, kinderrechter en politie op je af die je opsporen, krijg je een ots (vanwege vechtscheiding) en omgangsregeling (vanwege de dna), kan je jouw kind niet meer beschermen en zal hij via diverse instanties jouw leven heel (lang) zuur maken.
Mocht je in dergelijke gevallen er over denken om jouw moederschap op te geven en jouw kind maar te laten onder plaatsen in een instelling of pleeggezin, voel je niet schuldig….er zijn vele moeders jou voor gegaan. Zij doen dat niet omdat zij niet van hun kinderen hielden, maar omdat zij uitgeput om dagelijks, 24 uur per dag, en 7 dagen in de week strijd te leveren. Zij hunkeren naar een normale veilige leven waarin zij weer echt veilig zijn. Veilig van hun belager die graag nog eens een kans grijpt te verkrachten of het bloed uit je lijf te gaan. Vrij van jeugdzorg, Centrum Jeugd en Gezin, school, (kinder)artsen en omstander die gemotiveerd zijn jou scherp in de gaten te houden omdat de ex-partner dat eist. vrij van de vele rechtszaken waarin Jeugdzorg de grootste leugens vertelt om de ots in stand te houden en graag aansluit bij de gemene woorden van ex, omdat hij een goede inspiratiebron vormt waaruit blijkt dat jij nooit van een kind kan zorgen. Vrij van de politie die steeds rondjes rondom je woning rijdt. En vrij van de mededaderschap als er wat met het kind gebeurt. (Want als vader iets met het kind doet, dan wordt ineens toch weer de moeder verantwoordelijk gesteld).
De vrijheid waarmee wij als kinderen zijn opgegroeid in de democratische rechtsstaat…en niet dat van WOII. Soms gaat zelfbeschikkingsrecht voor moederschap.
Zolang slachtofferschap van narcisten niet wordt erkend, zullen er altijd moeders zijn die hun kinderen zullen opofferen.
Beste Sara,
Na het lezen van je reactie kan ik alleen maar beamen, dat je gelijk hebt. Wat je schrijft is heel erg waar. Je onmachtig is duidelijk. Ik kan alleen maar meevoelen. Veel van de lezers zullen dit weten en meevoelen.
Je ex houdt het patroon levend en hij weet het. Je zit weer in zijn wereld. En de wereld beweegt mee met zijn beleving, alsof er geen andere kant van het verhaal is.
Je gevoel van onrecht wordt weer helemaal aangewakkerd.
Je wilt de wereld wakker schudden.
Er is niet zomaar een oplossing voor. Je kunt je eigen leven wel dragelijker maken. Dus tegengif gaan inzetten om je eigen leven weer te leven,
En niet dat van je ex. In het vervolg werkboek van Iris Koops, zal Iris dit onderwerp uitvoerig behandelen.
Je kunt overwegen om een basisworkshop en verdiepingsdag bij te gaan volgen. Om de focus, de aandacht weer te krijgen op jouw leven.
Je kunt je kinderen je moederliefde geven, dat is goed voor ze. Dit werkt helend en troostend voor beide partijen.
Sterkte ermee,
Susan Veenstra
Precies daarom heb ik gewacht tot jongste 16 is, hopelijk echt vrij als scheiding feit is. Kinderen kunnen naar hem toe als ze willen. Hij neemt alleen geen contact op met ze nu. Maar hoe wordt dat als huis is opgeleverd en hij in eigen huisje zit. Gaat hij dan toch via kinderen proberen in mijn leven te blijven? Denk het wel, maar reageer niet meer op hem op geen enkele wijze. Hij kan contact met kinderen zelf regelen.