Dit is een gastcolumn van Paula
De beladenheid rondom ‘gezien worden’ kan groot zijn, als je bent opgegroeid met een narcistische ouder. Erkenning door ouders is een basisrecht van elk kind: gezien, gehoord en begrepen worden in wie jij bent als individu. Het geeft je als kind, en later als volwassene, bestaansrecht.
Als je in een narcistische omgeving bent opgegroeid, heb je als kind mogelijk ‘aandacht en gezien worden’ als onveilig of zelfs als gevaarlijk ervaren. De aandacht die je kreeg, had niets met erkenning van jou te maken. Het ging altijd om de erkenning van deze ouder: je werd hoe dan ook als kind gebruikt om je moeder of vader in het licht te zetten.
Als jij iets presteerde, dan werd je blijdschap en trots, je eigenwaarde, je mogelijk afgenomen, omdat die ouder zich dat toegeëigende: je bereikte dit dankzij de goede opvoeding en alle moeite die het die ouder heeft gekost om jou dit succes te laten hebben. Blijdschap werd overschaduwd door schuld. Als je ergens zichtbaar mee de mist in ging, dan kreeg je mogelijk de boodschap dat jij die ouder in de schaamte zette. Uiteindelijk draait het nooit om jou, maar om de ouder die in jouw licht wil(de) staan.
De manier waarop jij als kind aandacht kreeg, vervult dus niet jouw behoefte aan erkenning: gezien, gehoord en begrepen worden. Dit gemis neem je mee in je latere leven, en kan zich uiten als afhankelijkheid van bevestiging en erkenning.
Wanneer je complimenten of kritiek krijgt, dan betekent dit dat de ander jou gezien of gehoord heeft, dat je zichtbaar bent. Of die reactie positief of negatief is, elke reactie kan dan als onveilig worden ervaren. Als je zichtbaar was, werd je hoe dan ook in schuld- of schaamtegevoelens gemanipuleerd.Onzichtbaar blijven kan dan een overlevingsmechanisme worden.
Door de schaamte- en schuldgevoelens die werden opgeroepen bij jou, kreeg deze ouder macht over jouw zelfbeeld en jouw eigenwaarde, hij kon je maken of breken. Dit kan een reden zijn dat slachtoffers van narcisme zichzelf vaak onder de korenmaat zetten, hun eigen licht niet meer laten schijnen en een meester worden in ‘onzichtbaar maken’. De jaloezie die kan worden opgeroepen bij de narcist als jij je zelf in het licht zet en hier plezier aan beleeft is te gevaarlijk: dit licht mag alleen op hem uitstralen.
Bewustwording hiervan kan je helpen om je van die ‘onzichtbaarheid’ te bevrijden…. en in je eigen licht te gaan staan.
Iris gaat hier in hoofdstuk 4 van haar nieuwe boek ‘Je leven in eigen hand’ uitgebreid op in en legt hierin ook uit hoe je er mee om kunt gaan. Het boek is van onschatbare waarde voor het herstel van slachtoffers van narcisme, en ik ben blij dat ik er als proeflezer aan mee heb kunnen werken en er iets in heb kunnen bijdragen.
Paula Sijen
Therapeute binnen het netwerk van het Verdwenen Zelf
35 reacties op “Jezelf weer zichtbaar maken”
Mooi geschreven en zo voelt het ook alsof je onzichtbaar moest zijn, exact dit woord en nu rustig aan zichtbaar worden en zelf mijn gezicht warmen aan de stralen.
Lieve Paula,
Bedankt voor deze onthullende tekst EN woorden….
Nu begrijp ik pas ten volle, waarom ik me zooo vaak ONZICHTBAAR wil(de) maken… zelfs nu nog, op oudere leeftijd !!
Als kind al wou/moest ik voortdurend in een hoekje kruipen.. om kritiek te kunnen vermijden (en ja dus, ik kan ook nu erg moeilijk met kritiek om!).
Dat ingebakken gevoel gaat dus niet zomaar voorbij… het is idd een soort afweermechanisme geworden.
Dat besef ik nu helemaal !!
Bedankt voor je inzichten !
Ik haal alvast straks Iris’ boek af bij de Post, en, ik zal met ontzettend veeeeel aandacht het hoofdstuk doornemen !
Thanks, en, een dikke knuf voor je!
You made my day. Ik begrijp mezelf weer een stukje beter nu…
Liefs,
Gerda
Hoi Gerda,
Dank je voor je hartverwarmende reactie. Er staan heel veel eye-openers in het nieuwe boek van Iris, die je zeker weer een stuk verder kunnen brengen in het helingsproces.
Dag Gerda. Herkenbaar allemaal. Door de inzichten kunnen we sterker worden en stilaan meer onszelf worden. Good luck.
Danku lieve Leen !! Dat is idd zooo : we leren elke dag weer iets bij..
Een step-by-step proces, waarbij we alles wat achter ons ligt en wat we meemaakten, in een ander daglicht proberen te (her)bekijken…
Liefs ! Xxx
Inderdaad rustig aan: de weg van de held gaat voorzichtig, stapje voor stapje (boek Peter Levine, ‘De tijger ontwaakt’)
Is dit boek eveneens een aanrader, Paula?
Hallo Leen,
‘De tijger ontwaakt’ van Peter Levine gaat over traumaverwerking. Hij is de grondlegger van somatic experience. Het boek geeft heel veel inzicht in het ontstaan van trauma en de lichamelijke benadering om van trauma te herstellen.
Hallo,
Ik wil niet zozeer hierop reageren,alswel iets vertellen zelf. Daar heb ik erg behoefte aan, en misschien heeft een ander ook iets aan de omschrijving van mijn proces en bewustwording hierin.
Ik zit in een proces met 2 zusters rondom zorg dementerende moeder en beheer van vermogen.
Grofweg leer ik nu steeds bewuster zien door o.a. lezen van boeken van Iris, en regelmatig zo’n artikel als boven lezen, dat ik te maken heb bij beide zusters van systematieken van uitsluiting, de schuld geven, het gesprek niet aan willen gaan, mij isoleren door mij continue als “ziek” te etiketteren, en mijn gedrag(hoe liefdevol en open ook), te blijven interpreteren als dat ik zo “stressvol” ben, me altijd zo oneerlijk benaderd voel, dat ik “er nou eens klaar mee moet zijn”, etc……..kortom, het ligt allemaal aan mij, en uiteindelijk gaan zij er “samen vandoor”..
Van m’n ene zus herken ik bijna alle kenmerken van een narcistische persoonlijkheidsstoornis, en van de andere in ieder geval borderline.
Zelf hebben ze bijna geen therapie gehad, of dit heeft niet geleid tot wezenlijke veranderingen in hun gedrag.
Mijn moeder was duidelijk ook een narcistische persoonlijkheidstoornis, en mijn vader alcoholist.
Zelf ben ik al heel vroeg(rondom en vanaf 1,5 jaar), geestelijk mishandeld, lichamelijk mishandeld en seksueel misbruikt.
Ikzelf ben destijds gediagnosticeerd als “afhankelijke borderliner”, maar door vele vormen van therapie, in combinatie met (al lang) meditatie, vormen van yoga, en het ontwikkelen van continue zelfkennis en zelfinzicht, ben ik nu hersteld verklaard, wel met medicatie. Sinds een jaar of 9 gaat het mij goed.
Ik had geen last van agressie, in tegenstelling tot de meeste borderliners(waardoor de kern van de problemen minder snel zichtbaar word), maar meer van continue gevoel van afwijzing, zware suïcidale depressies, heftige angsten, sterke dissociatie, en uiteindelijk ook post traumatische stressstoornis. Ik zat altijd in een hoekje, temidden van het geschreeuw, de vreselijke ruzies en alle agressie, trok me helemaal terug, in isolement, en voelde me altijd depressief, en ervaarde geen zelfwaarde of zelfliefde.
Nu pas, mede doordat ik afstand heb genomen van m’n zusters(waarvoor ik waarschijnlijk zeker te weten… de prijs betaal van een hoop centjes, want mijn ouders waren vermogend), zie ik zoveel van wat hun gedrag is, en wat het ook met mij altijd gedaan heeft, en hoe ik er op ben gaan reageren. Met continue mezelf “onder de korenmaat zetten”. Het niet aandurven om me zelfwaardig te gedragen, omdat dit gewantrouwd en onderuitgehaald werd, alsof dit niet “mocht”.
Rondom hulpverleningsgesprekken rondom moeder, met name door jongste zus,
mij “weghouden”, niet over belangrijke informatie willen praten, me buiten de allerbelangrijke beslissingen houden tav beheer van vermogen van moeder etc…
Ik heb, doordat ik op gegeven moment heb gezegd tegen mezelf….stop….dit moet stoppen …ik kies nu voor mezelf….en het diepe inzicht dat deze pijn …die alsmaar wordt
doorgegeven…..ik me daar niet meer in hoef te begeven……
en dit was de “omschakeling”..
Ik heb nu 8 weken van “hellepijnen” achter de rug, echt de hel opnieuw, en weer door alles aan emoties en toestanden heengegaan van oude projekties, maar heb het nu meer en meer achter me gelaten….eindelijk….
nu is het volhouden, niet meer reageren op nare mails, en het overleg, dat er zakelijk gezien nog zal moeten zijn, omdat moeder nog leeft, zo zakelijk mogelijk houden…
maar ik voel me veel vrijer, en er komt veel ruimte vrij om andere wegen verder te verkennen, en uit te diepen. Andere wegen die ik al op ben gegaan, met mezelf, en met anderen en tav het leven in haar gehele totaliteit.
De verbinding naar binnen, waar ik al jaren mee bezig ben, gaat nu totaler voelen, en ik raak een soort verankerd binnenin nu….
Eindelijk vrij!!!!!
En nu ben ik 58 jaar,…..het zal me wellicht zo’n 130.000 euro schelen aan het einde van de rit(die ik goed kan gebruiken, aangezien ik van een uitkering leef), maar als dat de prijs is, waarvoor ik mezelf verder kan bevrijden, en het achter me kan laten…is het me dat dubbel en dwars waard…..uiteindlijk is het allermooiste in het leven echt gratis….zon , de wolken, de bomen, de kleuren, de geuren en alles van de natuur, vriendschap, liefde.
Ik wens deze diepe bevrijding aan allen, die met deze nare dingen gekonfronteerd zijn of zijn geweest….van harte, en veel liefde voor jullie en jullie strijd…..om een beter bestaan…
Eric
Ik wens jou ook veel geluk en vrijheid toe Eric en inderdaad de echt waardevolle ‘dingen’ in het leven zijn volgens mij ook niet te koop. Uit je verhaal hierboven maak ik op dat jij je erfenis waarschijnlijk kwijt denkt te gaan raken indien je kiest voor je eigen gezondheid en een vrij (van familie)leven…??! Waarom zou dat dan? Waarom niet giftige familie afkappen én de erfenis waar je recht op hebt ontvangen?? Zit je nu niet weer in de hoek waar ze je zetten? Slachtoffer? Kap met die familie, neem een advocaat om het woord voor je te doen (ja, gewoon doen) rechtshulp kun je zowat gratis krijgen hoor, zeker met een uitkering. En omdat een erfenis(vermogen) wordt gezien als een voorliggende voorziening dan MOET je er aanspraak op maken!! (wellicht afhankelijk v soort uitkering) Succes! Laat het er niet bij zitten hoor!
dank je Anneke voor het begrip en de steun, ik ben er nog niet helemaal uit qua advocaat enzo….mijn zusters doen zichzelf, en tot nu toe ook aan mij, jaarlijks een keer een schenking, van moeder, van ongeveer 5500 euro. Ben bang dat ze dit mij niet mee overmaken, als ik met advocaat aan de gang ga. Zij hebben n.l. het beheer over alle rekeningen, en kunnen opnemen, en hebben inzage in alle administratie, en hebben dure ameublement getaxeerd, en ondanks mijn verzoeken om taxatierapport, en vraag of (zeer dure juwelen, groot bedrag) juwelen moeder getaxeerd kunnen worden, hier niet op gereageerd.
Zij hebben alle touwtjes in handen, ondanks een convenant bij de notaris dat we alledrie met een beslissing eens moeten zijn wil die genomen worden, en we hiermee ons verplicht hebben elkaar te informeren, nou, niet dus…
of tewel isolatie hierin gaat voort…ook via dit proces…
Deze voelt voor mij nog erg lastig, alhoewel ik er wel mee bezig ben hierin naar een stap te kijken..en dit zou kunnen zijn via een advocaat middels sociaal loket inderdaad…
Ik ben echter zelf net sinds twee weken hersteld van een hellperiode aangezien ik de band met hun nu definitief emotioneel gezien qua kontakt heb verbroken…..Ik wil mezelf nu niet zo snel weer “belasten” met vervolgstap, mede omdat de “vuilspuiterij” nu al zooo heftig is..
Ik weet n.l. zeker dat ze mijn borderlineverleden(als enige gediagnosticeerd in de familie) zullen misbruiken ter wille van hun gewin, en om er met het geld vandoor te kunnen gaan….
Ene kant wil ik me helemaal vrij maken uit deze situatie, dus ook het ricisico nemen er qua geld niets aan over te houden, anderszijds…..
lastige afweging…vind ik.
en ook volgt op bepaalde tijd natuurlijk ziekteproces van moeder(nu 88) en de voorbereidingen van de begrafenis en de afhandeling rondom het vermogen, en de erfenis….brrrrrrrr….ik moet er nu niet aan denken….
hoe moet je je op zoiets nou weer voorbereiden, behalve dat ik er nu verder niet aan hoef te denken……..en kun je je daarop voorbereiden?? Veel vragen, ik deel ze maar…
Maar nogmaals hartelijk dank voor je begrip,
Ben jij zelf uit de situatie(emotioneel, psychisch) van misbruik door iemand met narcistische persoonlijkheidsstoornis gekomen? Ik hoop het van harte voor je,
Vriendelijke groet,
Eric
ik voel me dankbaar hoor, en ook verder nu redelijk ok in m’n leven, maar het is nog even een lastige situatie, die om wat introspectie en overleg vraagt met mensen in m’n omgevind, die er gelukkig zijn, maar niemand van hen heeft ervaring met narcisme…..!
Hoi Eric,
Ik zit in exact dezelfde situatie als jij. Ook gebroken met mijn broers maar ik heb gewoon mijn kindsdeel gekregen. Daar heb je wettelijk recht op. ik wens je in ieder geval het beste
Esther
Ik zou die erfenis zeker opstrijken daar heb je recht op! En als je een uitkering hebt (dus geen bijstand) gewoon een rechtsbijstandsverzekering nemen, waar ook erfenis in zit. Als je van de gemeente een toevoeging krijgt een advocaat dan moet je als je in de bijstand zit, alles opeten tot het vrij te laten vermogen van een kleine €6.000,- voor een alleenstaande. Heb je geen bijstand, geen advocaat van de gemeente nemen, want dan moet je nog alles eerst alles opeten tot het vrij te laten vermogen. Neem bijv Arag rechtsbijstand die heb ik ik nu ook en ben zeer tevreden en dat kost iets meer dan € 100,– per jaar voor een alleenstaande, Ik denk als je het niet doet je er straks spijt van krijgt. Succes ermee!
Wat mooi!, en bemoedigend! Dankjewel, ik sta aan het begin van mijn nieuwe bevrijde leven. Vind het spannend en heb er ongelooflijk veel zin in !-jou schrijven helpt me!
En waar een narcistische ouder eveneens toe in staat is, is om je te vernederen en te kleineren b.v. over je uiterlijk zoals tenger gebouwd zijn. Nare opmerkingen die tot doel hebben om je klein te houden of te maken. Gevolg kan zijn een minderwaardigheidscomplex wat ie niet van nature had maar wat je werd aangepraat. Het heeft mij verl moeite en energie gekost om mij te bevrijden van dit geinternaliseerde beeld. Boeken zoals van Iris Koops dragen ertoe bij dat slachtoffers van narcistische mishandeling zichzelf kunnen bevrijden van negatieve beelden en zichzelf weer kunnen aanschouwen zoals zij werkelijk zijn namelijk mooi van uit hun wezen en stralend van hernieuwde Levenskracht.
Zo treffend dit.. zo gaan ze idd te werk! Bedankt! Dit is heel waardevol in de weg naar herstel.. ben er bijna, maar nog niet helemaal.
Ik had ook zo,n moeder. Alles wat er gebeurd in het gezin werd ik voor zondebok uitgemaakt.Ik ben blij dat ik niks te maken heb met haar. Van een afstand stookt zij de familie tegen mij op. Zij beschuldigd mij met alles terwijl het meer aan haar ligt. Omgekeerde wereld dus. Gelukkig zijn er enkele familieleden bij die goed weten hoe mijn moeder is. Maar de meeste trappen er gewoon in.
Heel herkenbaar, als kind wist ik al dat ik niet mezelf was en als een muisje leefde. Schoot ik een keer per ongeluk uit in mijn onschuld (wat inhield dat er iets spontaans aan mij ontsnapte, niks agressiefs of brutaals) dan kreeg ik het ook meteen op mijn brood, ik wist toen helemaal niet in welke situatie ik zat…
Sinds ik 16/17 jaar was begon ik er heel langzaam over te praten en niemand pikte het op, ik deed mijn mond toch met de tijd meer open wat mij helaas heel veel negatieve reacties opleverde ( in een 2-daagse therapiegroep werd er zelfs verondersteld dat ik het oogappeltje van mijn vader zou zijn, terwijl hij mij steeds de grond instampte en mij heel veel huishoudelijk werk liet doen…) waar ik erg van van de kaart kon raken… en toch… ik kan mijn mond niet houden en blijf erover praten met het risico op negatieve reacties die ik steeds meer op de koop toe neem, hoe pijnlijk ze ook kunnen zijn.
Ik heb altijd dat hardnekkige stemmetje in mijn hoofd dat ik niet leuk genoeg ben, raar ben, mij aanstel, te gevoelig ben, overdrijf, enz. enz. Dat stemmetje probeer ik dagelijks om te buigen naar opbouwende woorden en zinnen voor mezelf.
Heel klein stukje bij beetje vind ik steeds meer mijn eigen licht, soms wil ik bijna niet meer en toch ga ik door…
Het is inderdaad een hele weg om je te ontdoen van alles dat op jou geprojecteerd werd. Als je licht kunt laten vallen op de schaduwen die als een deken over je heen zijn komen te liggen, dan verdwijnen ze als sneeuw voor de zon.
Herkenbaar wat je schrijft en ook de schrik, als iemand je vraagt zichtbaar te worden en in je kracht te gaan staan.
Bijzonder en dankbaar en bestaat er voor mij toeval vandaag mbt recente berichten? Blijkbaar wel!
Ook ik heb tot 3 maanden geleden, mijn leven lang te maken gehad met een narcistische ouder. Mijn moeder in dit geval, al is de naam moeder eigenlijk bedoeld voor moeders die echt moeder zijn voor hun kind. Het liefhebben, troosten, steunen, laten groeien en bloeien in vol ornaat. Ik benoem haar nu N in mijn herstel. Mijn ouders zijn gescheiden toen ik een half jaar oud was, enig kind, mijn vader nooit gezien en is door haar volledig zwart gemaakt, foto’s en papieren over hem verscheurd en vernietigd door haar. Gelukkig voor mij, was ik als kind zo slim om naar die foto’s en papieren te zoeken en deze goed in mijn geheugen op te slaan. Toen nog niet wetende waarom. Haar uiteindelijke reden en commentaar hierop, toen ik niets meer kon vinden en vragen stelde op mijn 12e? Ach, zul je vast toch geen behoefte aan hebben gehad en IK vond het niets voor jouw leven toevoegen!! Precies, zij vind in plaats van wat ik als kind vind. De leugen was belangrijker dan mijn gevoel. Intussen weet ik veel beter. Al regeert de leugen nog zo snel… Het is een klein stukje uit vele jaren onbegrip, heftige pijn en diep verdriet in de zoektocht naar mezelf. Ik kan er een boek van vol schrijven.
Dit jaar nam ik, deels onbewust, meer afstand door een sterker wordende eigen wil en 41 jaar lange gekoesterde wens. Ik wil al jaren dat mijn leven draait om mij, mijn lieve begripvolle en respectvolle vrienden en wat ik wil. Alles gaat stroef, stroperig en traag. Ik overzag door de zaaiing van verwarring, de goede zaken die stap voor stap beter gingen en haalde mezelf weer naar beneden. Mijn geduld hierin was op. Opnieuw stap voor stap en langzaam aan, voerde ik geduld hebben door en kreeg ik grip en viel N meer en meer door de mand. Het gespoten gif kwam minder binnen en mijn wil werd met de dag sterker. Het contact beperkte zich dit jaar door 1x per week verplicht nog telefoneren en met de familie heb ik al 15 jaren geen contact meer sinds opa en oma dood zijn. Die is toen echt uit elkaar gevallen als een slap kaartenhuis. Dit ter zijde. Het was heel normaal dat ik haar wekelijks belde. In de afgelopen jaren belde ze zelden uit zichzelf of er moest ‘paniek in haar tent zijn’ dat het te lang duurde eer ik belde of ze maakte zich weer eens druk om niets. Vaak ging het nergens om of was het om mij te voorzien van gif om mij naar haar toe te trekken. Ik kreeg de wind van voren en hoe ik het in mijn hoofd haalde om niet te bellen en zij zit daar maar te wachten en in de zenuwen. Ja, zenuwen van het ontbreken van mijn voeding voor haar, zodat ik als dank het gif kon ontvangen! Het deed me iedere keer minder en minder, al voelde ik het wel en snapte ik het fijne er nog onvoldoende van.
Deze zomer was ik er echt helemaal klaar mee en ben ik extra hulp gaan zoeken! Ik heb intussen alle contact verbroken met haar en reageer nergens meer op (haar telefoonnummer geblokkeerd). Werk elke dag aan mezelf, huil, snotter, slobber, neem alle tijd, wandel veel, maak speel en schrijf meer muziek dan ooit, schrijf, geniet, ontspan, lach, zoek balans in werk en rusten en lees over mijn herstel en mijn nieuwe leven. Ik ben meer en meer in mijn werkelijke gevoel (buik) en eigen ik gekropen en zag in dat contact houden met mijn narcistische bio-ouder, niets toevoegt voor mij. Het gaat elke keer over mij anderen, wat zij fout doen en die allemaal dit en dat doen en zus en zo en jij dit en dat en zus en zo. Het is nooit goed, hoe je het doet, wat je doet, of je iets wel of niet doet. Dus wat heb je daar dan aan? Niets, helemaal niets! Een energievreter en leegtrekker 1e klas. Ik kon niet meer, ik ben leeg, moe op en uitgeput en nu herstel ik. Dus document N bewaren? In oude Windows-termen…F7, NEE!!! Ik begin opnieuw voor mij, uit liefde voor mij, uit trots voor wie ik ben en mag zijn, een mens met gevoel, met liefde, met iets te bieden hebben aan de wereld namelijk mijzelf, met het mooie van ieder mens om mij heen waar ook ter wereld, van jou, van mij, voor jou, voor mij. Gewoon van en voor iedereen! The Lau zong het jarenlang heel mooi, iedereen is van de wereld en de wereld is van iedereen!!
Iris, ik ben je dankbaar! Heel dankbaar dat je deze site heb opgezet en 2 prachtige boeken voor ons heb geschreven!! Je verdiend een lintje, een lintje namens alle lotgenoten om dit bespreekbaar te maken en de hulpverlening erbij te betrekken, zodat er ook voor ons goede en vooral juiste hulp is die om ons en over ons gaat!! Dat er hulp is, is echter vaak nog net zo onzichtbaar als wij allen nog zijn of zijn geweest. Ik benoem je bij deze tot ‘Groothertogin in de orde van het zichtbare zijn!’
Ik ben dankbaar met een energetisch therapeute die naast sensitiviteit ook narcisme behandeld en de combinatie van HSP en narcisme kent, een Psychosomatische Fysiotherapeut die me weer laat lachen en lichamelijk laat ontspannen en een voedingscoach die me die laatste moeilijke 10 kg voor mijn streefgewicht, in een jaar tijd heeft doen laten afvallen!! Het is onbetaalbaar, net als dierbare vriendschappen en steun van lotgenoten in de vorm van verhalen of gesprekken hier, waar een ieder wat aan heeft!!
Afgelopen week ontving ik jouw nieuwe boek en voor vandaag dacht ik, kom, eerst nog even de nieuwe blog op de site lezen. Die gaat over Jezelf zichtbaar maken als je bent opgegroeid met een narcistische ouder. Ofwel hoofdstuk 4 Opgroeien onder de narcistische ouder. Ik heb net de eerste 3 hoofdstukken gelezen en begin vandaag aan…Hoofdstuk 4!! Toeval, nee het moest zo zijn. Hoe pijnlijk het mag zijn bij het lezen der (h)erkenning, het is het waard, want ik heel en kan verder met mijn mooie leven dat voor me klaar ligt!!
Dank je, dank je wel voor jou en iedereen die hier wat schrijft of gewoon 1 van de verhalen leest!! Fijn dat je er bent en wees welkom, voel je gesteund en gesterkt, je kunt het en staat nooit alleen, we zijn er en mogen er zijn!!
Namaste en knuffel,
Jacqueline
Hoi Jacqueline,
Bedankt voor je reactie, je zit in een belangrijk proces. En bedankt ook voor je aardige woorden over mijn boeken, deze website en alles. Het is hard werken, maar heel fijn om te horen als het een goede bijdrage levert aan iemands herstel. Heel mooi wat je hierover schrijft en ik wens jeel veel licht en ruimte.
hartelijke groet,
Iris
Graag gedaan Iris! Mede door alle steun en hulp is licht en ruimte mogelijk. Dank je wel nogmaals!
Hi Jacqueline, jee, mooi geschreven en wat een boel om te verwerken en weer in je eigen kracht te gaan staan, dank voor je verhaal, en heel veel succes en liefde toegewenst, eric
Hoi Eric, dank je wel voor het compliment en graag gedaan! Het raakt me extra, daar mijn vader ook Eric heet (toeval?). Ook jij veel succes en liefde gewenst!
Namaste,
Jacqueline
Hoi Jacqueline,
Ik lees je enthousiasme tussen de regels door: over wat je hebt ontdekt en wat er nu voor je in het verschiet ligt en dat je zo blij bent met de herkenning en erkenning en vooral niet te vergeten met wat Iris doet, dat Iris namens ons spreekt en hoe ze dat doet… TOP! Ik voel me gezien en gehoord en daardoor ben ik er zelf ook weer, zie ik mezelf ook weer. Haar boeken zijn voor mij herkenning, erkenning, bevestiging en troost. Ook van mij een lintje voor Iris!
Ik herken me zo in de manier waarop jij je verhaal doet. Ik wens je een heel fijn leven verder Jacqueline!
Bedankt voor je bericht,
M.
Ik dank jullie voor alle reacties, goed om terug te horen dat het, hoe pijnlijk ook, herkenbaar is.
hai jose, dank voor je reaktie en meedenken, ik begrijp nog niet helemaal waarom ik niet een advocaat van de gemeente kan nemen…en ik vraag me af waar dan wel…
ik weet zelf dat hier in de stad, het sociaal loket zit….met mogelijkheid van rechtshulp b.v. ik heb een wao uitkering, en bij deze mag je de erfenis in haar geheel houden, zonder verlies van de wao uitkering….wil je nog in het kort zeggen wat je bedoelt met geen advocaat van de gemeente nemen en het gevaar dat jij daarbij ziet?
Hartelijke groet, eric
Beste Eric, Als je een advocaat van de gemeente neemt (dus door de gemeente betaald wordt), dan moet je het overige geld van een alleenstaande dus rond de €6.000,- terugbetalen. Dus boven de € 6.000,- Daar gaat je erfenis dan! Informeer maar eens bij het Sociaal loket.
Lieve Paula,
Ohhhh…. ieder woord is exact hoe het was en is… zo dank je wel voor dat snappen en schrijven en daarmee geven. Ik kan wel huilen (paradoxaal genoeg kan ik dat letterlikk juist niet want daar stond ongeveer de doodstraf op door mijn moeder. Vooral de emotionele doodstraf).
Ik omschrijf mijn verleden altijd als dat ik opgroeide in de kelder van Dutoux, maar dat de kelder onzichtbaar om mij heen hing en ik gewoon rondliep buiten op straat.
Waar Dutroux toe in staat was: dat is mijn moeder.
Dat je 24 / 7 verborgen verstopt zit in een betonnen kelder onder de diepe grond
en alleen en uitsluitend dat beest van een rotzak bepaalde of en hoe je leefde.
Dat was mijn leven toen ik 2 was, 6 was. 10 was. etc. mijn leven lang.
Zo ervaar ik het en verwoord ik het, en ineens snap ik hoe hierin helemaal exact volkomen doorweven het thema inzit wat je schrijft: onzichtbaar zijn.
Zo herkenbaar al deze verhalen hier. Ook ik ben opgegroeid met een Narcistische moeder (en autistische vader). Mijn moeder zat altijd in de slachtofferrol. En ik was de verzorgende, de ouder, parentificatie noemen ze dat. Ik ben een KOPP kind. Ik kreeg nooit liefde. Ik heb nog nooit een knuffel of een kus gehad of dat ze zei: ‘ik hou van jou’. Dat kon ze niet (heeft ze later ook bevestigd). bij de scheiding heeft ze mijn vader helemaal zwart gemaakt en gezegd dat ze zelfmoord zou plegen. Ik ben hierdoor flink beschadigd. Ik heb een eetstoornis ontwikkeld en ben koopverslaafd. Dat is er in de plaats van liefde gekomen. En ik heb hele rare verhoudingen met mensen om mij heen en met werk. Ik ben de hele dag door bezig met erkenning en waardering zoeken en stoot zo mensen (en werk) af. Bij elke interactie gebeurt er iets in mij waar ik geen grip op heb. Ik ben me er nu wel bewust van maar kan er niet mee omgaan. Ik ben 47 en al zo lang bezig hier uit te komen.
Ik heb geprobeerd om via Schematherapie hier aan te werken (patronen doorbreken) maar dan moet ik het zelf doen en dat lukt me niet. Het zit zo diep en zo in mijn onbewuste gedrag dat eens in de twee weken een gesprek en een opdracht niet lukt in het dagelijks leven en dan haak ik af.
Ik ben nu op zoek naar een psychotherapeut die mij verder kan helpen. Die mij intensiever kan begeleiden in het doorbreken van deze patronen. Ik heb geen contact meer met mijn ouders (en de rest van de familie) en dat heeft uiteindelijk voor bevrijding gezorgd maar nu nog verder helen. Ook heb ik al jaren geen contact meer met mijn broer. Hij is ook zo beschadigd en wil met niemand contact.
Wat voor mij nu ook belangrijk is, is dat ik mijn twee kinderen wel liefdevol kan opvoeden en voorkomen dat zij beschadigd raken door mijn gedrag.
Ik heb hier informatie opgevraagd voor een therapeut. Hopelijk zit daar iemand bij die mij wel kan begeleiden.
Hallo Rosanne,
dank je voor je verhaal dat veel mensen zal raken, en waarin ook veel slachtoffers van narcisme zichzelf in zullen herkennen. Als je als kind slachtoffer van een narcistische ouder bent geweest, heb je zo’n grote tekorten opgebouwd in je jeugd, dat je in je latere leven (dwangmatig) blijft zoeken naar hoe je dat gevoelde gemis kunt invullen. Dat komt inderdaad uit een heel diep stuk, zoals je schrijft.
Wat goed dat je de informatie hebt opgevraagd m.b.t. therapeuten en coaches van het Verdwenen Zelf. Ik hoop dat er iemand tussen zit die je aanspreekt en met wie je het traject van herstellen in kan gaan.
hallo rosanne, ik merk dat ik met je meevoel in je verhaal. Ik begrijp heel goed dat je naar erkenning en waardering zoekt, en het lijkt me ook logisch. Ik herken dit vanuit mezelf, zeker ook vanuit vroeger.
Liefde en tederheid bij anderen zoeken, in de hoop, dat ik me daardoor beter voelde, en daarna een grote eenzaamheid voelen omdat dit, zoals ik het verlangde, er niet was.
En dan m’n prikkel volgen van meer alcohol drinken of weer meer sigaretten roken.
Het voelt soms zo pijnlijk he..?
Zelf heb ik veel gehad en herkend bij het lezen van het boek “illusies” van Ingeborg Bosch. HIermee aan de slag zijnde kun je inzicht krijgen in je de emoties die voor jou destructief zijn, en wordt het verleden opgelost in het heden.
Kijk maar wat voor jou goed voelt…volg vooral je eigen weg….
En wat betreft je kinderen, die voelen best dat je ermee bezig bent om hulp te zoeken, en dat je liefde voor ze hebt….let maar goed op jezelf……nu……
en veel, veel sterkte gewenst, het kost veel dapperheid eraan te werken……veel succes
Hartelijke groeten, Eric
Mooi artikel. Ja herkenbaar. Het ging never nooit over jou. Moeilijk om dan mensen te leren vertrouwen, voor mij althans. Altijd voelen dat je er iets voor terug moet geven. En zichtbaar zijn en worden, vraagt dat je je pijn los gaat laten en stappen in het duister durft te gaan zetten. Vallen en opstaan voor mij.
ik heb het 2e boek van Iris gelezen en het is nog veel verhelderender dan de 1e. Met name meer inzichten in mijn eigen gedrag. Narcistische ex en denk ook mijn moeder. Wat me nog steeds laat twijfelen is dat ik met name tav mijn moeder herkenning heb bij het deel je leven ‘overnemen’ maar tegelijkertijd geen expliciete herinnering uit kindertijd heb aan incidenten. sowieso weinig dingen tot ik zo’n 12 a 13 aan gebeurtenissen van manipulatie. Meer dat ik introvert kind was, heel veel las en dan ook echt ‘weg’ was. meeste aanvaringen met haar vanaf jaar of 20 maar vind weer moeilijk te rijmen met bijv. een aanbod om weekje op de kleinkinderen te passen als ik en (inmiddels)ex weg zouden willen en ook met aanbod (een jaar) in huis wonen bij mijn.ouders. inmiddels 4 jaar geleden. (ik ben nu 57).
Zie ik het verkeerd… is ze gewoon een moeilijk niet tactisch persoon of echt narcistisch. Ik heb haar al 4 maanden niet gesproken na een aanvaring over wat ik wel of niet op mijn verjaardag zou moeten doen.
En toch valt er veel op zn plek als ik dingen lees. Moeilijk. Gisteren hele dag boek gelezen en kon /kan maar moeilijk op gang komen om normale dagelijkse dingen te doen. Futloos en dat hoofd is maar bezig.
Ik hoop dat zaken zich duidelijk (er) gaan aftekenen.
Ben erg blij met site en boeken. Er is veel meer info nodig naar de ‘buitenwereld.
T.