Dit is een gastcolumn van Moniek
Een situatie die opeens verandert
Mijn huwelijk met mijn narcistische ex man duurde tientallen jaren. Het was een zeer lastige tijd en ik had het gevoel dat ik er grotendeels alleen voor stond. Mijn familie had geen idee wat zich achter onze voordeur afspeelde. Daarbij kwam kijken dat ik geen idee had wat er nou normaal was in een huwelijk en wat niet. Ik liep rond met mijn emoties en mijn kapotgeslagen persoonlijkheid tot ik met een hardnekkige kuch bij mijn huisarts belandde. Deze kwam tot de schokkende conclusie dat mijn hart er slecht aan toe was. Ze stuurde me door naar de cardioloog en ik belandde in de medische molen.
De zwakste schakel
De cardioloog adviseerde mij om goed naar mijn privé situatie te kijken aangezien dat de bron van spanning was die hoogstwaarschijnlijk ten grondslag lag aan mijn gezondheidsproblemen. Mijn inmiddels ex man schudde zijn hoofd. Ik zou mij nooit zomaar laten helpen. Hij had mij gedurende ons huwelijk gebombardeerd tot zorgmijder. Volgens hem was ik geworden tot de zwakste schakel in ons huwelijk, ik was degene die zorg nodig had vanwege mijn slechte gezondheid. Het zette mij aan het denken: zorg zoeken leek nog niet zo’n slecht idee als ik wilde blijven leven. Ik moest er zijn voor mijn kinderen in de toekomst; ze hadden mij nodig.
Een terugblik
Terwijl ik dit schrijf denk ik terug op een donkere periode in het huwelijk van mij en mijn ex man. Hij had een bedrijfsongeval en belandde bij een bedrijfspsycholoog. Daarvan moest hij een dagboek bijhouden en dat deed hij dan ook. Hij deed het niet dagelijks maar de dag voor hij een afspraak had. Ik kon over zijn schouder heen mee lezen met wat hij schreef.
Nep emoties
Ik las dat hij schreef dat hij op een bepaalde dag veel had gehuild. Om zaken te verwerken. Ik was die hele dag bij hem in de buurt geweest, zoals altijd eigenlijk, en ik had er niks van gemerkt. Ik vroeg hem ernaar. Hij glimlachte en zei sluw dat een psycholoog gemakkelijk voor de gek gehouden kan worden en dat hij dit deed zodat zijn baas zich heel schuldig zou voelen. Achteraf gezien heel schokkend om te lezen hoe een narcist denkt over de geestelijke gezondheidszorg. Een middel voor manipulatie dus.
Ik was emotioneel ongeschikt
Tijdens onze scheiding zocht ik hulp bij een traumatherapeut van Het Verdwenen Zelf. Deze sessies die ik bij hem had kwamen uiteraard ook ter sprake bij de contacten met de mediator en jeugdzorg. Jeugdzorg was ingeschakeld toen de huisarts een vechtscheiding vermoedde en de wijkagent ook zijn bedenkingen had. Het was iets waar men meer over wilde weten. Men wilde weten waar de gesprekken over gingen en waar hem het probleem zat bij mij. Mijn ex man gaf namelijk een lezing bij hun dat ik al die jaren een emotioneel instabiele moeder was geweest die niet in staat was om de kinderen een goede opvoeding te geven.
Spiegelen, spiegelen en nog eens spiegelen
Omdat de zorgverleners bij onze scheiding nauwelijks beseften wat een narcist eigenlijk aanricht had men niet door waar mijn ex man mee bezig was. Hij maakte een verhaal rondom de scheiding en dat kwam er eigenlijk op neer dat hij alles spiegelde wat er plaatsvond. Het feit dat ik 95 procent van alle zaken met en voor de kinderen moest doen werd netjes verzwegen. Het feit dat hij emotioneel niet beschikbaar was voor mij en de kinderen bleef ook buiten beeld. Wel benadrukte hij heel sterk dat ik bij een therapeut liep en dat het dus inhield dat ik wel een zwak persoon moest zijn. Waarom zou ik anders hulp hebben ingeschakeld? Daarnaast was ik een persoon waarvoor je moest oppassen. Ik was een zorgmijder.
De lezing van mijn ex man
Een hele zitting met jeugdzorg ging verloren aan mijn ex man die in een theatraal verhaal vertelde hoe slecht en ongeschikt ik als partner was geweest al die jaren. Hij probeerde al die jaren te bemiddelen tussen mij en mijn (narcistische) vader. Hij zag mijn problemen met mijn gezondheid en probeerde mij te helpen maar ik liet mij niet helpen. Hij was Onze Lieve Heer op aarde geweest voor mij maar ik had hem afgewezen. En nu …. Nu was ik degene die goed in de gaten moest worden gehouden door jeugdzorg. En dat gebeurde helaas ook.
Een begeleiding waar je weinig mee kan
Ik had mij voor genomen om hier weinig te vertellen over jeugdzorg en daarom zal ik heel kort zijn. De hulp die we kregen ging nergens over. Er werd in de gaten gehouden dat ik wel naar mijn therapeut toe ging voor mijn traumatherapie. Ook hield men in de gaten dat ik naar een oudercursus ging. Dat dit een cursus uit het verleden was omdat ik al jaren daarvoor hulp zocht voor mijn jongste dochter was een ander verhaal: het was afdoende. Uiteindelijk werd het jeugdzorg traject afgesloten met een hulplijn voor mij en mijn dochter. Voor mijn ex was geen hulp nodig: hij is immers perfect.
Hoe Het Verdwenen Zelf de helpende hand bood
Tijdens de afsluitende periode van het jeugdzorg traject kwam Het Verdwenen Zelf met de website voor professionals. Ik stuurde de website door naar de gezinsvoogd en de instelling die moest toezien dat het traject goed werd afgelegd door mij. Verder stuurde ik de website door naar de begeleidster en coach die nu bij de zorg betrokken is. Het bleek een schot in de roos. De kenmerken van narcisme waren treffend herkenbaar in de situatie. Het was wachten op het moment waarop men bevestigd zou krijgen dat er meer speelde dan alleen een moeder die psychisch zwak was.
Een slotstuk wat de toon zette
Het zorgtraject werd afgesloten en uit het verslag bleek op alle fronten dat de problemen bij mij waren verholpen. Men zag geen aanleiding meer voor zorg naar mijn kant toe. Wat uiteraard aan mij knaagde was dat mijn narcistische ex man bij dit alles buiten beschouwing was gelaten. Daar kwam echter verandering in. Bij het slotgesprek gaf hij aan dat hij graag wilde praten met de kindercoach die was ingeschakeld om mijn dochter en mij te helpen. Ik gaf dat door naar de kindercoach en zij nam op een paar manieren contact op met mijn ex man om een afspraak te maken. Daar bleef het bij. Hij beantwoordde appjes niet en ook de mail bleef onbeantwoord. De telefoon werd weggedrukt waardoor er geen afspraak met hem kon worden gemaakt. De kindercoach besloot dit te rapporteren naar Jeugdzorg toe. Mijn narcistische ex had zijn twee gezichten duidelijk getoond in dit geheel. Jeugdzorg heeft nu eindelijk, na jaren waarin ik onder druk werd gezet, een beeld van wat er zich heeft afgespeeld.
Vraag zorg
De stap voor mij om naar een traumatherapeut te gaan was behoorlijk groot. Ik kan je niet vertellen hoe groot de opluchting was toen ik daar wel serieus werd genomen. De hulp die ik kreeg hielp me om verder te gaan met mijn leven en om mijn nieuw ingezette koers aan te houden. Dat gun ik iedereen! Jezelf hervinden is het mooiste wat je kan overkomen.
Het Verdwenen Zelf is van levensbelang voor al die mensen die met een schuwe en sluwe narcist te maken hebben. Jij mag nu werken aan een gelukkig leven met je kinderen Moniek, en gezien wat jij achter de rug hebt gaat dat jou absoluut lukken. Blame the victim, dat zou zomaar het credo kunnen zijn van de narcist, wat maken ze toch veel kapot in hun omgeving. Wij kunnen Het Verdwenen Zelf aanbevelen aan al die mensen die met een narcist te maken hebben.
Ik lees niet zoveel meer hier, maar deze blog trok mijn aandacht. Ik ben al 7 jaar weg bij mijn partner. Onlangs kwam ik een oude kennis tegen. Het gesprek kwam, helaas, op de ex. Dat hij helemaal gek geworden was toen ik bij hem weg was gegaan. Maar volgens mij ligt het anders. Ik ben weggegaan omdat ik ‘gek’ werd van hem. Dat krijg je nooit aan een ander uitgelegd.
Wat een verhaal Moniek, ik wens je van harte een mooie nieuwe toekomst. Mensen die een narcistische partner, ex partner hebben, moeten oersterk zijn om dit jaren te doorstaan. Zij zijn pas helden. De vuile leugens, de toneelstukken die ze anderen voorspelen, je kunt t niet bevatten als ‘normaal’ mens. Mijn dochter zit al over 2 1/2 jaar met een wraakzuchtige psychopathische ex. Het is vreselijk wat hij via de ruggen vd kinderen allemaal doet, dit is niet vol te houden. Hulpverlening heeft er 2 jaar over gedaan om dit in te zien. Helaas heeft de rechter de rapportages van jeugdzorg en raad van de kinderbescherming naast zich neer gelegd en niet gelezen, dit noemt zich kinderrechter, wat inhoud dat hij nu gezag gekregen heeft en hij zijn MACHT in alles laat gelden. Ik hoop dat er voor mijn dochter en 2 kindjes ooit nog n andere tijd komt. Iedereen sterkte.
Ohhh wat herkenbaar. Ik ben inmiddels al lang gescheiden, als ik dit lees is het voor mij een trigger. Ik heb geen hulp gezocht bij jeugdzorg, het Verdwenen Zelf was er toen nog niet. Ik kreeg hulp van een psycholoog, van internet, boeken, en ik stond ook alleen. Altijd dat alleen gevoel in je relatie. Ik begrijp nu waarom. Jarenlang werd/word ik gemeden. Mijn zoon werd opgeslokt door zijn vader, alles aan mij was/is verkeerd. Maar het tij keert… En weet je, in de loop der jaren herstel je, en kom je terug in je eigen kracht. Gaan mensen die andere kant van je ex zien, zoals jij het zag. Begrip zal je niet krijgen, ik kreeg het ook niet. Wij zien die andere kant, een ander ziet het niet. Pas als ze het zien… dan begrijpen ze je. Ik wens je heel veel moed, kracht en liefde toe. Blijf geloven in jezelf🍀❤
Als je over je ex vertelt en mensen zeggen dan, ja zo goed kende ik hem nou ook weer niet. In plaats van jou verhaal gewoon te geloven. Inderdaad, dat begrip krijg je zelden.
Lieve Moniek, ik herken dit van a tot z. Het is niet uit te leggen hoe sluw en ongrijpbaar zo’n narcist is. Mijn ex was ook sadistisch erbij. Genoot ervan mij bang te maken. Door mijn eigen traumatische jeugd dacht ik ook dat alles aan mij lag. Mijn familie hielp me ook niet omdat de tragedie van de familie niet openbaar mocht worden. Ik werd een enorme zondebok en zocht radeloos naar liefde en begrip. Ik ben nu reeds 40 jaar gescheiden maar mijn ex speelt nog steeds zijn mooi weer spel. Onbegrijpelijk dat niemand hem ontmaskerd en zo iemand hem door heeft is hij glad als een aal. Met dat soort mensen gaat hij niet om. Nu ben ik oud en moet verwerken dat ik door hem niet goed kon opvoeden omdat alles in ons huwelijk om zijn welzijn draaide. Een vreselijke scheiding was het. Nog steeds kan ik niet bij mijn familie terecht. Een koude gereformeerde keurige familie. O die angsten, de eenzaamheid, ondanks mijn pleegouderschap, studies en creativiteit! Soms denk ik dat mijn intelligentie mij juist nooit heeft geholpen behalve dan met het opbouwen van mijn verdediging. En het prijzen van mijn ex.
Nu na jaren therapie heb ik alles op een rij, wil erover praten maar kan het niet kwijt, wordt ook niet goed begrepen. Ik heb wel altijd geschreven, vanaf mijn 15e. Dat deed me overleven en nog. Ik heb last van flashbacks, heel naar. En neem het mezelf kwalijk dat ik nooit voor mezelf op kwam. Terwijl ik me voordeed als heel capabel en goed van de tongriem was. Mijn leven was een super toneelspel. Wel heb ik steun aan het geloof, als er geen mens is, is God er wel. Moeilijk uit te leggen hoe, maar bij Hem kwam ik op een ander spoor. Ik heb nu al 30 jaar een hele goed lieve partner. Dat is een enorme zegen want zonder veiligheid kan ik niet leven.
Bedankt voor het delen, Moniek. Je verhaal is zooooo herkenbaar. Ja, hij is toch perfect… en wij zijn gek… Dat heb ik zo lang geloofd. Ik ben inmiddels 66, al 21 jaar gescheiden van ‘mijn’ narcist, maar zijn invloed (en die van mijn narcistische moeder) zijn zo bepalend geweest voor alle keuzes die ik in mijn leven heb gemaakt. En nog steeds vind ik het moeilijk om hem te zien… Hij ziet er goed uit, heeft altijd leuke grapjes, was een fantastische gynaecoloog waar alle vrouwen mee wegliepen. ‘Had ik het toch allemaal verkeerd gezien?’ ‘Lag het toch allemaal aan mij?’ Soms geloof ik mijn eigen verhaal nog steeds niet… Ik heb een aantal workshops gedaan bij het ‘Verdwenen Zelf’, de boeken gelezen van Iris, wat me enorm heeft geholpen in vooral de erkenning en de herkenning. Maar het blijft moeilijk om echt in mezelf te geloven… Daarom zijn de verhalen van mensen die hetzelfde hebben meegemaakt, zo enorm belangrijk. Nogmaals dank, Marjan.
Ohh zo herkenbaar… alsof hij God is, alles goed doet en het ligt nooit aan hem. Jeugdzorg heeft er bij ons 4(!) jaar over gedaan om te zien dat hij twee gezichten heeft. Maar gelukkig zien ze het nu. En hoop ik op verbetering en rust, rust voor ons kind. Alles gaat ook over de rug van ons kind want dat is de enige manier waarop hij mij kan raken. En dan je gezondheid… wat stress wel niet met je lichaam kan doen, ook daar kan ik over mee praten. Het is zo belangrijk om te lezen dat je niet alleen bent in je verhaal, dat er meerdere zijn die jouw pad hebben bewandeld en die er goed zijn uitgekomen. Hoe lang dat pad dan ook is. Knap hoor!! Succes!
Bedankt voor het delen van je verhaal Moniek. Heel herkenbaar, ze manipuleren ook huisarts, psycholoog en advocaat. Ik heb deze situatie ook doorgemaakt dus herken ook dit stuk. Je bent sterk dat je deze stap hebt gezet. Ik wens je veel vrijheid en geluk.