Bekaf

Dit is een gastcolumn van Linda over de destructieve relatie van haar broer

Hij was ooit een gelukkige eenzame vent,
in een ivoren toren.
Gelukkig maar verloren.
Hij hield toch altijd zo van…
het isolement:
studeren en muziek.
Dat werd zijn levensmissie:
het allerbeste is nog altijd rustig blijven,
dat kon hij magnifiek.

Maar toen kwam zij…
op zijn pad.
En hij nam voorgoed afscheid…
van de alleenheerschappij.
In haar ogen hadden twee verloren zielen…
elkaar eindelijk gevonden.
Zij sleurde hem uit zijn toren
en hij voelde zich niet meer verloren.

Voortaan gingen zij: zij aan zij.
Hij had een doel
en het doel was zij.
Wat hij niet wist, was dat hij
afscheid nam: gradueel,
boek voor boek…
Het waren er veel.
En de muziek mocht hij niet meer horen.
een gelukkige vent, niet meer eenzaam,
uit zijn ivoren toren.

De jaren verstreken…
en ‘ik’ werd ‘wij’…
tegen de maatschappij,
maar hij was nooit ergens tegen
altijd voor: begripvol,
Maar zij noemde dat zwak,
chaotisch en laf.
Hij geloofde haar,
keek tegen haar op.
Hij verdiende deze straf.
Hij bewonderde haar sterke wil
beaamde haar woorden:
ik ben chaotisch en laf.
En haar wil werd zijn wet
en wat hijzelf wilde
en het verlangen naar het isolement:
studeren en muziek,
behoorde tot het verleden.
Hij werd haar dienaar in haar verzet.
Diep van binnen wilde hij vechten
of vluchten en niet zwijgen.
maar hij vergat één ding niet…
het allerbeste is nog altijd rustig blijven:
zijn levensmissie!

Ooit een gelukkige eenzame vent,
in een ivoren toren
maar nu is hij niets meer,
al zo lang
alleen nog:
een vent, verloren en bang.
Voelt zich ongelukkig en zo laag.
Commanderen en kleineren,
maar hij blijft braaf.
Zelfs haar achterwerk veegt hij af
en zij noemt hem aldoor:
chaotisch en laf.

Het hele staf was hij.
de tuinman, het huishouding,
de klusjesman van het chalet
en de boot.
En als het werk was gedaan,
een hels karwei.
Moet het chalet of de boot
VERKOCHT
weer van de baan.
De centen stak zij…
voor zijn gemak,
want hij is zo chaotisch en laf,
in haar eigen zak.

Altijd voor haar klaarstaan.
Hij deed alles wat zij wilde
keer op keer.
zijn bezit: zijn boeken en
zijn muziek…
er was niets meer…
van hem over.
Hij dacht: het is uitzichtloos
en hij dacht aan zelfmoord,
maar hij deed het niet,
want het allerbeste is nog altijd rustig blijven,
zijn enige repliek.

Haar hele staf
alleen:
is hij.
Dag na dag, maand na maand,
jaar na jaar:
bekaf.

Zijn laatste zucht is: ‘laat me met rust!’
Wat hij het allerbeste kon:
rustig blijven.
Kan hij nu niet meer opbrengen.
Voor het eerst…
neemt hij een besluit.
En zij tiert, slaat,
gaat in de aanval
kwaad!
En hij beeft.
De muzikant, de geleerde
de ongelukkige, eenzame vent
wil terug naar zijn isolement.

15 gedachten aan “Bekaf”

  1. W O W
    wat knap geschreven/gedicht en in alle lading dekkende ellende zó ‘wonderschoon’…
    Kunst van hoog kaliber.
    Van dàt kaliber waarvan helaas slechts de mensen die het doorhebben het ook zien (met eeuwige dank aan ons aller JC – hoe vaak ik ook deze wonderschone supertreffende oneliner van hem heb gebruikt om ‘de narcist’ te beschrijven…)
    Wàt een geweldige èn getalenteerde zus ben jij, Linda.
    Dank

  2. Het heeft mij diep geraakt. Ongelooflijk goed omschreven hoe een narcist een ander tot wrak maakt. Het is ook mijn verhaal, echter ik ben na 30 jaar uit mijn verstikkende relatie gestapt maar sommige wonden helen nooit meer.

    1. Hallo Johanna,
      Ja ook mij raakte het gedicht diep, maar ook jouw antwoord dat de mijne zou kunnen zijn.
      Ook ik ben na 30 jaar huwelijk uit de relatie gestapt, met alle gevolgen van dien. En ja… sommige wonden helen nooit meer (nu zit ik te huilen en denk aan mijn 5 kinderen en 11 kleinkinderen met wie ik al jaren geen contact meer mag hebben). Hun vader is smetteloos en leuk en ik ben de boosdoener die narcisme openbaar maakte.
      Zo triest. Toch blijf ik hopen en bidden dat de ogen van mijn kinderen eens open zullen gaan.

      Een mooie zonnige dag voor jou!
      Liefs!
      Merel (72)

  3. Pfff… je vóelt gewoon de beklemming die vanuit een narcistische relatie komt… alsof het ademen steeds moeilijker gaat… het vleugellam gemaakt worden van je ‘zelf’… het benauwd me nog steeds om zulke dingen te lezen… En dat terwijl ik een heel lieve echtgenoot heb die me laat vliegen en neerstorten… en me dan tóch weer helpt met mezelf weer bijeen te vegen…💪☺

  4. Goed beschreven, de verstikking.
    Ook voor jou als zus die lijdzaam toe moet zien hoe de persoonlijkheid van je broer stukje bij beetje vermorzeld wordt.

  5. Tranen in mijn ogen. Zeldzaam mooi beschreven en tegelijkertijd zo enorm verdrietig!

    Dank je wel voor het delen!

  6. Jeetje, wat mooi.
    In al zijn eenvoud zoveel zeggend.
    En wat moet het pijnlijk voor je geweest zijn je broer zo zien te verdwijnen in de mist.

  7. Zo herkenbaar mooi beschreven.
    Dank je wel!

    Stukje bij beetje in moeten leveren, het zelf niet zien, anderen soms wel, maar dan is het proces al lang bezig en moeilijk te stoppen en het heeft een heel lange nasleep voor diegene die het overkomen is. Inderdaad intens verdrietig en verborgen leed dat veel mensen niet zien, niet weten.

  8. Erg verdrietig inderdaad. Ontzettend mooi geschreven. Het stukje bij beetje moeten afstaan met wat jij leuk vind, het stukje bij beetje jouw passies en dromen afkraken en het van je wegnemen, negeren, delegeren. Niet waarderen van jouw waarden.

    Ook dank voor het delen.

  9. Wat is dit goed verwoord.
    Zo herkenbaar.
    En wat ben ik dankbaar dat dit een handvat voor velen mag zijn.
    Wat leven we wat dat betreft in een geweldige tijd.
    Alles wordt zichtbaar. 👑

  10. Super tot in zijn essentie.
    Hoop intens op een goede afloop, in de juistheid van zijn besluit.
    Er nog wat van hem over is, zijn leven weer toe-te-eigenen.
    Dat gun ik een ieder in dergelijke situatie.

  11. Beste Linda,
    Zo treffend, zo analytisch zijn de woorden die jij bij elkaar hebt gebracht om te beschrijven hoe jij vanaf de zijlijn met lede ogen hebt moeten zien hoe jouw gerespecteerde broer ten onder ging in een relatie waarvan hijzelf dacht dat hij met ‘de ware’ zijn levenspad kon delen. Hoe anders kan het lopen !! Ook voor mij veel herkenning in wat jij zo subtiel en sterk verwoord hebt. Chapeau !!

  12. Wat ontzettend bijzonder dat jij als zus van… zo goed kunt beschrijven hoe het is/was voor jouw broer… dat terwijl ook jij geleden moet hebben onder zijn relatie net als mijn zus (en ouders) dat heeft (hebben) ondergaan! Dit prachtig beschreven stuk van een zus is zoooo ontzettend waardevol voor jouw broer maar ook voor andere slachtoffers. Het geeft hoop dat de mensen waar je zoveel van houdt maar door dit terreur zo tekort hebt gedaan omdat je slachtoffer ben “van”… je voelt dat je de liefdevolle mensen om je heen ontzettend tekort doet, en hen zoveel zorgen bezorgd… maar je weet gewoon niet meer wat nou waarheid is en wie je bent!! Dank voor dit zeer waardevolle stuk Linda!!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *