Bewustwording broodnodig: 1 juni Wereld Narcistische mishandeling Dag

 

Vandaag, 1 juni, is het World Narcissistic Abuse Awareness Day (WNAAD). Een belangrijke dag omdat miljoenen mensen wereldwijd slachtoffer worden van narcistische mishandeling. De impact van deze vorm van mishandeling is enorm, maar helaas nog lang niet zo bekend als die van bijvoorbeeld fysieke of seksuele mishandeling. Daarom is het goed dat dit Amerikaanse initiatief meer awareness creëert. Deze dag is bedoeld voor slachtoffers én professionals.

De dynamiek van narcistische mishandeling is complex en heeft een immense impact op slachtoffers. Slachtoffers die bijvoorbeeld zijn opgegroeid onder een narcistische ouder hebben het doorgaans zwaar. De voortdurende afkeuring of zelfs obsessie van een narcistische ouder is als een verstikkende deken die continu over je heen hangt, waardoor je soms bijna geen lucht krijgt, laat staan dat je gewoon kan leven. En als je onder zijn of haar invloedssfeer vandaan bent, raak je dit echt niet zomaar kwijt. De afkeuring heeft zich vaak in al je poriën genesteld om zijn verwoestende werk te kunnen blijven doen.

Hierom is de juiste hulp zo enorm belangrijk. Tien jaar geleden richtte ik daarom Het Verdwenen Zelf op. Ik wilde narcistische mishandeling niet alleen bekender maken, maar ook mogelijkheden bieden tot herstel. In 2013 startte ik met deze website. Inmiddels is deze uitgegroeid tot een ware ‘bibliotheek’ die jaarlijks door meer dan 250.000 unieke bezoekers wordt bekeken. Daarnaast heb ik met mijn boeken ‘Herstellen van narcistische mishandeling’ en ‘Je leven in eigen hand, verder na narcistische mishandeling’ geprobeerd een stem te geven aan slachtoffers met schokkende ervaringen met een narcistische of psychopathische pleger. Ervaringen die zo destructief waren, dat je verstild raakt van binnen. Volkomen geïsoleerd van alles en iedereen. En vooral van jezelf: het verdwenen zelf. Het raakt me nog steeds hoeveel weerklank mijn boeken vinden. De reacties van herkenning zijn ontroerend. Talloze mensen lieten me weten “het lijkt of je erbij bent geweest”. Ook onze basisworkshops voor slachtoffers zijn steevast volgeboekt. Deelnemers vinden het heel fijn om in een vertrouwde veilige omgeving lotgenoten te ontmoeten en meer te leren over de dynamiek en met praktische handvatten huiswaarts te keren om het pad richting bevrijding en herstel in te kunnen slaan.

Een dag als vandaag, waarop wereldwijd aandacht wordt gevraagd voor de schadelijke gevolgen van narcistische mishandeling, doet me reflecteren op de afgelopen jaren. En het maakt me trots. Het is motiverend om samen met collega’s en enkele mensen die achter de schermen heel betrokken zijn de schouders eronder te zetten.

Helaas nemen we waar dat niet iedere partij die het heeft over narcistische mishandeling dezelfde ideële doelstelling nastreeft. Ik merk dat nu het fenomeen meer bekendheid krijgt ook meer met de term ‘narcist’ gestrooid wordt. Of het nu gaat om gesprekken aan talkshowtafels over actualiteiten die zich afspelen in de mediawereld of in de politiek of om websites en social media kanalen die met de term aan de haal gaan, wij vinden het een zorgelijke ontwikkeling. Narcistische mishandeling dient serieus genomen te worden en zou niet mogen worden gebruikt door partijen om kijkers of likes te scoren. Erover praten is goed, kennis delen juich ik toe. Maar dan wel op inhoud en met als doel om slachtoffers, hulpverleners en beleidsmakers voor te lichten zodat zij de toxische dynamiek en immense impact van deze vorm van mishandeling leren (h)erkennen en de urgentie voelen om de situatie voor slachtoffers te verbeteren.

Stichting Het Verdwenen Zelf levert hier al bijna tien jaar haar bijdrage aan door slachtoffers via de website, boeken en trainingen echt de regie over hun eigen leven terug te laten nemen. En door professionals die op welke manier dan ook in aanraking komen met slachtoffers op de juiste manier voor te lichten. Al jaren raken veel slachtoffers verstrikt in het onbegrip of zelfs onkunde van hun omgeving en de professionals die bij hun casus betrokken zijn. Veel professionals gaan bij relatieproblematiek uit van normale relaties. Terwijl relaties waarin eenzijdig psychisch en emotioneel mishandeld wordt van een totaal andere orde zijn. Daarom is het belangrijk dat de gevolgen van emotionele en psychische mishandeling meer op de kaart komen bij professionals in Nederland en ook in Vlaanderen. Onze trainingen voor professionals leveren hier een bijdrage aan. Daarnaast hebben we al bijna negen jaar een netwerk van circa 30 betrokken en gespecialiseerde coaches, therapeuten en psychologen. Deze netwerkleden zijn gespecialiseerd in het begeleiden van slachtoffers van narcistische mishandeling.

Tot slot proberen we ook via onze eigen social media kanalen en de media meer bekendheid en begrip voor het onderwerp te krijgen. Ik werkte bijvoorbeeld mee aan een interview in Dagblad Trouw over Israel van Dorsten, wiens fantastische en aangrijpende boek veel mensen heeft bereikt. In dit interview legde ik onder andere uit dat het slachtoffer zelf de schuld krijgt van de mishandeling. “Als jij niet zo slecht, dom en lelijk was, had ik je niet hoeven straffen” en ik noemde ook dat dit type dader geen berouw toont. Dat is een groot verschil met ouders die uit onmacht handelen. In het stuk duid ik waarom narcistische mishandeling zo ingrijpt op mensen die het moeten ondergaan. “Juist die omdraaiing – het is je eigen schuld – is funest. Dat blijkt ook uit Israëls verhaal: hij gaat zichzelf bekijken door de ogen van zijn vader en ziet een slecht kind. Logisch dat hij uren achter elkaar moet bidden of dagelijks zestien uur achter elkaar op een bankje tegenover zijn vader moet zitten’.

Naar aanleiding van onze uitingen in (sociale) media krijgen we veel reacties van lezers en volgers en daaruit blijkt dat de aard van deze mishandeling gevoeld wordt. Het kwartje valt steeds meer. En dat geeft, met al het andere werk dat in de afgelopen 10 jaar verzet is, een goed gevoel.

Ik ben heel blij dat we veel mensen helpen met het terugvinden van zichzelf. Maar het doet me ook beseffen dat er nog heel veel werk te doen is. En daar blijven wij ons voor inzetten. Want vrijwel iedereen heeft het zelfgenezend vermogen in zich, vanuit de verbinding met zichzelf. Narcisten en psychopaten weten die verbinding op te heffen, maar wanneer deze hersteld wordt kun je het leven weer aan.

Iris Koops

PS: Vind jij het ook belangrijk dat er op de juiste manier aandacht komt voor narcistische mishandeling en ben jij ook van mening dat de ruim 700.000 mensen die in Nederland jaarlijks slachtoffer worden van deze vorm van mishandeling het verdienen om goed geholpen te worden? Steun ons dan via een donatie. Deze zijn voor ons broodnodig om het werk dat we met veel betrokkenheid doen voort te kunnen blijven zetten. Doneren kan via deze pagina. Dank je wel voor je steun!

 

13 gedachten aan “Bewustwording broodnodig: 1 juni Wereld Narcistische mishandeling Dag”

  1. Bewustzijn in patronen en inderdaad niet uitgaan van normale relatie. Dat is ook het nadeel wat ik heb gehad, het gaat niet om escaleren, het gaat niet om een ruzietje, het gaat niet om een momentopname. Het is een doorgaans patroon wat niet stopt en van begin af aan al is begonnen. Dat is ook wat ik steeds benoem, dit is geen ADHD (want die gunfactor krijgt ze, oftewel één of andere manier ‘pity case’ factor) maar persoonlijkheid. Pesten, neerhalen met beledigingen/vernederingen, stiltebehandelingen meerdere keren achter elkaar(want jij zegt het meerdere keren juist om ADHD) Stalken. Geen verantwoording tonen naar wat professionelen zeggen, geen excuses maken. Nog steeds schreeuwen na 4 maanden stilte (zelfs na andere hulpverlener maar dan als slachtoffer tonen) blijvend achter de rug om praten. En beslissen over jouw leven en niet jouw aandeel horen hoe jij je visies ziet en meningen over jouw eigen leven, idem dito steeds geen wederzijds gesprek en gelijk benoemen dat iets niet is gebeurd en vervolgens stilzwijgt. Het eerste jaar deed ze dat ook gewoon goed, dat ik het aanspreekpunt ben en ineens was het nergens te bekennen en omdat het over breken met ouders ging en ik hier geen contact meer mee wou extra wreed dat ze hen misbruikte. Dat is wie de persoon is en niet het labeltje. Ondanks dat blijf ik het moeilijk om haar narcist te noemen dus noem ik haar vaak ook gaslighter en wel degelijk psychisch geweld. Het is erg schadelijk inderdaad. Nog steeds te kampen met Burn-out want ik herstel niet en zojuist ook weer meer last van PTSS, schrikachtig en weer veel huilbuien en dan ben je eigenlijk 5 jaar verder en qua mijn situatie alleen maar slechter.

    Nare vind ik juist ook dat ik ook ‘overprikkeling’ heb door HSP en door lange stress, dat ik ook een persoonlijkheid heb met een donkere kant die er vooral uitkomt als je niet kunt vluchten van mishandeling en erge stress, ieder heeft primitieve reacties die er inderdaad ‘op een gegeven moment’ uitkomt. Vooral als je de vlucht en shock al gehad hebt komt een keer de vechtreactie. PTSS werd niet meegenomen werd en gaslighting.

    1. Hoi Lizet,
      Veel sterkte! Heel naar, alles wat je meemaakt(e). De impact is groot lees ik, net als bij veel andere slachtoffers en daarom is bewustwording over deze vorm van mishandeling zo van belang. Wij zetten ons hier voor in.
      Weet dat je niet alleen bent.
      Hartelijke groet,
      iris

  2. Beste Iris,
    Hoe bijzonder dat juist op deze dag de begrafenis van mijn narcistische vader plaats vond. Er is geen gevoel onberoerd gebleven. Woede, opluchting, blijdschap, frustratie. Tot aan zijn laatste snik heeft hij geprobeerd alles en iedereen te regisseren. Toen dat echt niet meer lukte is hij letterlijk vloekend ten onder gegaan. Mijn broer en ik kijken naar de ravage die deze man heeft aangericht. Met heel veel pijn en moeite proberen wij de splitsing ongedaan te maken die hij tussen ons heeft bewerkstelligd. We lopen beide op eieren. Nog nooit zijn de littekens zo zichtbaar geweest. Mede dank zij jouw boeken heb ik zoveel inzicht gekregen in zijn persoonlijkheidsstoornis en de gevolgen die dit voor ons als gezin heeft gehad. Nu is de tijd aangebroken om verder te herstellen, vrijheid te ervaren en wellicht weer een band met mijn broer op te bouwen. Of dat gaat lukken durf ik te betwijfelen. De schade is groot, het verschil in bewustzijn over deze materie ook. Jouw initiatief om het verdwenen zelf op te richten is voor mij een groot geschenk. Zal daarom zeker niet twijfelen om ter zijner tijd met ‘zijn’ geld een donatie te doen. We kunnen het probleem niet oplossen, wel kunnen we helpen om slachtoffer de regie op hun eigen leven terug te laten krijgen .

    1. Hoi Heidi,
      Bedankt voor je reactie, raak geschreven weer. Wat bijzonder wat je vertelt over de begrafenis van je vader (en de timing hiervan) en wat hieraan vooraf ging. Ik kan me voorstellen dat het veel opriep/oproept, zijn dood. En zeker als jij en je broer verschillende rollen had in jullie gezin en er dus een verschillende perceptie is van jullie jeugd, zal er best een kloof zijn. Sterkte hiermee en ook voor de komende tijd.
      hartelijke groet,
      Iris

  3. Beste Iris en ‘het verdwenen zelf’ team, geen woorden voor jullie inzet om ‘psychische en emotionele mishandeling’ onder de aandacht te brengen. Niet alleen zijn jullie van essentieel belang voor slachtoffers maar óók voor professionele hulpverleners. Voor mij zijn de werkboeken van Iris én jullie site een openbaring geweest in alle opzichten. Ruim 2,5 jaar geleden had ik – in herstel – een gesprek met een psychologe die mij – na mijn relatie geschiedenis verteld te hebben – confronteerde met ‘narcistische persoonlijkheidsstoornis’. Zij verwees mij naar jullie: ‘Het verdwenen Zelf’’. Er ging een wereld voor mij open, alles wat ik las ging over mijn man. Ik heb mij, na een huwelijk van 22 jaar, helaas toen pas beseft dat ik te maken had met een man met een (psychopatisch) narcistische persoonlijkheidsstoornis. Inmiddels zit ik al 3 jaar in een vechtscheiding procedure. Godzijdank zijn mijn 2 dochters (21 en 23 jr) redelijk door alles heen gekomen maar mijn oudste dochter was helaas ook slachtoffer en is 3 jr lang tijdens haar puberteit niet alleen psychisch maar ook fysiek mishandeld door mijn (bijna) ex-man. Door melding bij Jeugdzorg de Brijder is destijds uiteindelijk Veilig Thuis ingeschakeld en is er een dossier. Echter gaf de hulpverlening/ zorg verder geen thuis. De zgn relatie therapie die werd ingezet voor ons was een complete farce omdat mijn man de therapeute volledig in zijn macht had door zijn charme en vooral door in de slachtofferrol te kruipen. Ik zat vast in het web, emotioneel maar ook financieel totaal afhankelijk inmiddels, en was aan het eind van mijn latijn, mijn ‘zelf’ , mijn ‘ik’ was niet meer . Via jullie organisatie heb ik een hele fijne therapeute die mij al ruim 1,5 ondersteunt. Dat heb ik hard nodig omdat ik nog steeds in een scheidingsprocedure vastzit. Ik ben ondertussen mezelf aan het terugwinnen en veel sterker dan jaren terug. Inmiddels een alleenstaande vrouw van bijna 61 jr: een nieuw leven in het verschiet maar gelukkig met 2 gouden dochters.

    1. Hoi Karin,
      Hartelijk dank voor je reactie. Niet niks wat je mee hebt gemaakt, maar goed om te lezen hoeveel je aan de website, mijn boeken en een therapeute uit het netwerk hebt. Het is een heel proces, maar je komt steeds verder. Je Zelf wordt sterker. Veel sterkte voor jou (ook met de scheiding) en je dochters.
      Hartelijke groet, Iris.

  4. Dank je wel, Iris en andere medewerkers, voor jullie inzet. Het is zeker zeer belangrijk dat narcisme meer en meer bekend en herkend gaat worden en mensen geholpen worden.
    Die omdraaiing waar je het over hebt, ” de schuld bij jezelf neer gaan leggen” , steeds stiller worden en uiteindelijk als de dader gezien worden i.p.v. het slachtoffer, is nog steeds een moeilijk punt. Hier pakken mensen, je kinderen, familieleden, , vrienden en anderen steeds weer op terug, ze zien niet ( of willen niet zien) dat je ziek van de hele situatie bent geworden
    Nogmaals veel dank!

    Merel ( 73)

    1. Hoi Merel,
      Veel sterkte voor jou. Ja, die omdraaiing is ernstig en heel kwalijk. Dit is wat veel slachtoffers meemaken en waarom de impact van deze vorm van mishandeling zo groot is. Heel pijnlijk, zorg dus goed voor je zelf.
      Jij weet hoe het echt zit.
      hartelijke groet,
      Iris

  5. Hallo ik werd door mn poh hiernaar verwezen na t lezen waren wel mn ogen open .na 42 jaar gescheiden van iemand die me eerst mishandelde en ook de kinderen daarna manipuleren gasligten en dat laatste had ik niet in de gaten. voel me niks mn grenzen zijn weg schuldgevoel voor mn kinderen alles kapot en nog wil ik horen van hem een aardig woord. verslaafd en dat kreeg ik maar sporadisch… ik wil los mn verstand zegt andere dingen dan mn gevoel .ik wil mezelf weer vinden en grenzen vinden, plezier in mn leven dat is er wel een beetje kinderen en kleinkinderen waar ik trots op ben en hoop dat ze me weer als echte moeder mogen meemaken heb complexe ptss maar ga aan de slag en hoop dat ik me helemaal los kan maken van mn ex.

  6. Ik sta op de drempel van een nieuwe aanval van mijn narcistische psychopathische moeder. Levenslang heb ik last van haar gehad tot nu toe.
    Zoals Merel hierboven schrijft: het slachtoffer tot dader maken. Daar is mijn moeder voortdurend op uit. Zij wil mij gestoord maken, omdat ze dat zelf is. Omdat ik sinds een jaar veel sterker ben geworden door de erkenning en bevestiging van deze website en de boeken van Iris, durf ik te geloven dat deze nieuwe aanval niet zal uitpakken zoals moeder in haar grootheidswaan en onschendbaarheid heeft gedacht.
    Moeder heeft mij vaker onderschat omdat ze mij minacht en mij niet kent. Maar ik ken wel haar valsheid. Ik ken ook mijn zwakheden en mijn kracht.
    Dat ik mijn hele leven [ik word deze maand 66] last moet hebben van deze haatdragende kwaadaardige vrouw, maakt mij triest. Dat ze ook nog zo stokoud wordt [95] is om moedeloos van te worden.

    Ik sta achter het strafbaar maken van dit psychisch geweld. Maar dat mensen misbruik gaan maken van die termen is te verwachten. Het moet er door. Sterkte aan iedereen die zich hiervoor inzet!

  7. Ook ik wil graag mijn steunbetuiging plaatsen aan “het verdwenen Zelf” Weliswaar was ik al fysiek ontsnapt uit de crisissituatie in 2014 voordat ik bekend werd met de boeken van Iris en de website maar het gaf me de nodige bevestiging dat ik de juiste weg had ingeslagen. Bovendien had ik de boeken ook nog heel hard nodig omdat ik er kennis uit kon halen, die ik nodig had om de scheiding die maar voortduurde te regelen en door te zetten. Kennis over hoe om te gaan met de loyaliteit van de kinderen die meer uitging naar in mijn geval naar de vader(dader) omdat door omdraaiing ik de schuldige was en hij met zijn zogenaamde schuld en charmeoffensief de kinderen en vele anderen op een verkeerd spoor zette. Het was een heel eenzame tijd maar ik had het geluk dat iemand trof als hulpverleenster die bekend was met Narcisme en mij zodoende kon uitleggen en voorbereiden waar ik mee te maken had en nog zou kunnen krijgen. We hebben samen de twee boeken van Iris stukje bij beetje doorgenomen. Ik denk trouwens dat ik verschillende keren heb overgeschreven. Toen in die bizarre tijd was dat voor mij de enige manier om dingen te onthouden. Ook heb ik wat trainingen gevolgd van het Verdwenen Zelf die mij op dat moment veel sterker maakte want ik was inderdaad haast verdwenen in een soort van schijnwereld waarin door middel van te dissociëren mijn werk deed en alles deed eigenlijk. Maar nu weet ik dat was geen leven, het was voortdurend overleven totdat dit eigenlijk voor mij ook niet meer hoefde. Ik heb serieus gedachten gehad om dan maar uit mijn leven te stappen. Gelukkig heb ik mijn leven weer goed op de rit gekregen. De juiste kennis en hulp kan van levensbelang zijn! Gisteren nog kreeg ik nog een voorbeeld te horen dat iemand die ik de boeken van Iris had uitgeleend omdat zij te maken leek te hebben met ernstige ouderverstoting na een breuk, dat ze er nog niet aan toe was gekomen om ze te lezen want ze zit in een heel intensief traject met haar partner aangeboden door een instantie van de gemeente. Ze vertelde dat haar partner heel hard met zich zelf aan het werk is en dat zij dat ook doet! Ik schrik dan want ik weet inmiddels dat narcisten schijnbaar druk zijn met therapie voor het oog van de buitenwereld maar we hebben het hier over een ernstige stoornis die niet zomaar met een therapietje op te lossen is. Mijn psychiater heeft mij toentertijd gezegd( hij was bijna met pensioen) dat hij nog nooit in zijn werkzame leven had meegemaakt dat een narcist veranderd was. Mogelijk zei hij erbij dat na minstens een 10 jaar durend zeer intensief traject er enige inzicht zou kunnen ontstaan maar dan viel er nog steeds niet mee samen te leven dus…………
    Alle lof aan Iris en collega’s en hun missie!

  8. Dankbaar ben ik jou Iris en jullie team. Deze levensreddende Stichting die vele slachtoffers helpt en heeft geholpen de afgelopen 10 jaar. Dank voor jullie tomeloze inzet, dag in dag uit. Dank voor jullie toewijding vanuit ervaringsdeskundigheid. Jullie zijn toppers!

    Het geeft mij hoop om te zien hoeveel verschil het maakt om deze aandacht aan de werkelijke betekenis van de stoornis narcisme en de ziekte psychopathie te geven.

    Uit de vorige reacties blijkt al hoe langdurig verwoestend de narcist is op de levens van mensen. Ook ik herken wat Israël beschrijft over zijn vader [” hij gaat zichzelf bekijken door de ogen van zijn vader en ziet een slecht kind. “]. In mijn geval mijn moeder. Nog steeds zie ik mijzelf regelmatig als negatief in de ogen van anderen naar mij toe. Ik heb het overleeft. Mijn zus helaas niet.

    Helend is het om op Hogescholen in contact met studenten mijn verhaal te delen. Zij hebben hier veel aan in het werk dat zij in de toekomst gaan doen. Een enkele keer komt een student zijn/haar persoonlijke verhaal vertellen omdat hij/zij zelf herkent wat er mis ging in het gezin.

    Ik blijf betrokken en ik probeer mij ook in mijn werk in te zetten voor dit onderwerp. Het is een rode draad in mijn leven.
    Iris, jij hebt hierin het verschil gemaakt.

    Nogmaals dank voor jou en de stichting!

  9. Dag Iris,
    Het is bewonderenswaardig om te zien hoe Stichting Het Verdwenen Zelf zich al tien jaar inzet voor slachtoffers van narcistische mishandeling. Jullie toewijding om bewustwording te creëren en mogelijkheden tot herstel te bieden is van onschatbare waarde. Dank Je Wel.
    Lieve groet, Aurora

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *