Dit is een gastblog van Mariz.
Ik wil in dit stuk uiteenzetten hoe giftig en sluipend een relatie is met een verborgen narcist. Ik vergelijk het met gas. Daar doen ze een geurtje aan, zodat je duidelijk kunt ruiken dat er iets mis is. Dit is gas zonder geurtje… je merkt niet dat je bedwelmt raakt en langzaam sterft.
Ik viel op zijn gevoeligheid, zijn respectvolle rustige liefdevolle houding naar mij. We praatten heel open over alles, ik vertrouwde hem 300%. We hielden samen van de natuur en we konden vreselijk met elkaar lachen, we knuffelden elkaar plat. Ik was zo verliefd en ik hield enorm van hem en hij van mij. Hij had twee jonge kinderen en ook daarmee kreeg ik een heel leuke lieve band. Ik vond zijn eigengereidheid leuk, hij kon wel dwars zijn. Ik vond hem ook wel plakkerig soms, hij wilde almaar bij me zijn en dat putte me uit, zodat ik slaapgebrek kreeg. Dat hij zo nu en dan blowde vond ik niet echt fijn, maar ach hij was nooit stoned waar ik bij was, daar hadden we afspraken over. Ik had dat liever dan drankgebruik.
Rode vlaggen: Ik houd niet van drugs, ik heb genoeg slaap nodig en ik liep op mijn tenen voor zijn ‘overgevoeligheid’. Ik liet langzaamaan dingetjes gebeuren die ik voorheen niet zomaar zou tolereren.
Na circa een jaar veranderde er iets. Hij trok zich vaker terug. Hij wilde ook weleens op zichzelf zijn. Er begon iets rond te draaien in mijn buikstreek, maar ik wilde niet kinderachtig zijn. Toch normaal dat iemand ook ruimte voor zichzelf wil.
Ik kan wel een boek schrijven over allerlei voorvallen, maar het komt er op neer dat hij steeds wreder werd, bot en heel erg onverschillig naar mijn gevoelens, de stiltebehandeling kreeg ik te verduren. Ik heb 2x mijn gevoelens aan hem geuit en kreeg de rillingen van zijn reacties. Ik werd bang van hem en ik was intens verdrietig, ik was in de rouw omdat ik die lieve gevoelige man kwijt was.
In een paar therapeutische sessies tijdens mijn relatie werd ik aangepakt, ik was afhankelijk, ik ‘liet me mishandelen’. Met mijn toch al gehersenspoelde geest gaf ze me allerlei NLP oefeningen waardoor ik alleen maar erger in de war raakte. En zat ik vaak radeloos huilend weer terug in de auto. Ik huilde veel, ik vermagerde, mijn haar viel uit en ik wist niet meer wat normaal was. Het idee dat de therapeut me ook al stom en zwak vond maakte dat ik moest en zou klussen aan mezelf.
Zo heb ik 4 jaar lopen tobben met deze man, het ging uit. 6 maanden later viel ik weer voor hem. Hij liet weer die mooie kant zien, ik dacht dat alles goed zou komen. Na al dat verdriet en pijn opende ik mijn hart voor hem en hij liet me ineens ijskoud zitten, zonder woord en ik heb nu een jaar later nooit meer wat van hem vernomen. Ik ging kapot. Werd depressief, ik bleef verlangen en wachten en tot ik wat hoorde. Mijn hart kon deze bocht niet maken.
Ik ben me gaan verdiepen in het narcisme, ik herkende heel veel niet. Dit was geen opgeblazen kikker die me verrot schold en stalkte. Maar ik spitte verder. En ik vond een ervaringsdeskundige therapeute, wat een verademing.
Wat rode vlaggen betreft in een verborgen narcist. Ze zijn een soort tegenpool van de openlijke narcist, maar even schadelijk.
Enkele voorbeelden die ik persoonlijk heb ervaren en nu pas ben gaan inzien, die misschien jou als lezer de ogen kunnen openen.
- Ze isoleren je niet openlijk van je omgeving, maar je zin in je leven houdt simpelweg op, waardoor je jezelf gaat isoleren. Ik genoot helemaal nergens meer van.
- Ze sturen geen openlijke lastercampagne de wereld in, maar ze zorgen ervoor dat je subtiel wordt buitengesloten, door je te ‘vergeten’ of je krijgt valse beschuldigen over kleine foutjes die je hebt gemaakt. Je gaat daardoor jezelf vanalles kwalijk nemen.
- Ze stalken niet openlijk, maar geven je de stiltebehandeling: ze leunen heel laf achterover terwijl jij emotionele en psychische terreur ervaart en elke nanoseconde met hem bezig blijft.
- Ze schelden je niet uit, maar geven je ongevraagd zogenaamd opbouwende kritiek over dingen waar je toch al over twijfelde. Zo zijn zij superieur aan jou met hun rustige toontje.
- Ze hebben geen empathie, maar als je ziek bent of je hebt verdriet, gaan ze toch voor je zorgen. Je voelt alleen onderhuids dat ze boos zijn en er totaal geen zin in hebben. Je voelt je rot en schuldig.
- Ze saboteren voor jou belangrijke gebeurtenissen, vergeten het of reageren er lauwtjes op.
- Ze veranderen continu van mening, de ene keer vinden ze bepaalde grapjes die je maakt heel leuk en een dag daarna vinden ze het aanmatigend en flauw.
- Ze gooien stinkbommetjes, ze zeggen ineens iets wat totaal haaks staat op wat ze eerder zeiden. Ze vinden dat normaal, je kan toch van standpunt veranderen: Jij stelt je aan.
- Ze zeggen en beloven veel, houden je een worst voor en laten je vervolgens zitten. Als je daar wat van zegt, ben je veeleisend en behoeftig.
- Het zijn vampieren, door heftige emoties bij je uit te lokken, je te laten wachten en je te kwellen, zitten ze te genieten van jouw pijn. Ze treiteren je, maar je lijkt geen hard bewijs te hebben. Je wordt murw, maar jij zegt uiteindelijk sorry.
Wat mij hersenspoelde was de traumabonding, de cognitieve dissonantie, de gaslighting en de vreselijke onvoorspelbaarheid. Ik was verslaafd aan de ‘misschien’. Dat het weer goedkwam, dat ie weer lief zou doen. Doordat ik op hem gefixeerd was, kon ik mezelf niet meer voelen.
Ik ben een jaar verder en echt nog niet volledig geheeld, mijn zenuwstelsel ligt nog steeds overhoop. Wat me wel hielp, de belangrijkste stap die je moet zetten voor jezelf: de rotte waarheid onder ogen zien. De boeken van Iris Koops zijn daarom enorm behulpzaam (Boeken van Iris • Het Verdwenen Zelf) Ik kwam opnieuw in de rouw, huilde me gek, mijn lijf voelde ziek, ik had hunkeringen naar hem, maar ik ging er doorheen. Ik moest de ontkenning en het magisch denken loslaten. Helemaal doorvoelen dat ik was verraden en dat het mooiste wat ik had, mijn licht, liefde en toewijding, mijn hart en ziel waren misbruikt. Ik kon niet verder als ik dat niet onder ogen zag, ik zou zelfs vatbaar voor hem of andere wolven blijven.
Daar knapte ik van op. Ik ben nog steeds verbijsterd, maar ik ben uit die gekke trance. Nu verder naar heling. Ik zal tijd nodig hebben, maar de waarheid maakt vrij.
38 reacties op “Het gevaar van een relatie met een verborgen narcist”
ik heb heel veel aan de boeken van iris.
Ben pas met 55 erachter gekomen dat mijn moeder een narcist is. en heb 2 partners gehad die narcist waren. 2 depressies en een postnatale psychose kan ik toch zeggen dat ik erg sterk ben. veel liefde en vreugde ken.en nu ervoor zorgen dat ik een narcist meteen herken.
graag mijn naam privé houden.
Lieve N.
Dank voor je reageren.
Ik ben 73 en ben er na mijn 50e ook achter gekomen dat mijn moeder en sinds 23 jaar mijn ex man narcisten waren. Ik wist niet eens dat dat bestond.
Beiden waren verborgen narcisten.
Ik kreeg altijd van alles de schuld en dan ga je ook echt denken dat het zo is.
Ook ik ben depressief geweest en zelfs vrijwillig opgenomen.
Gelukkig heb ik mezelf teruggevonden en ben gelukkig met wie ik ben. Heb liefde en vreugde, innerlijke rust en vrede gevonden.
Ja je bent een sterke man of vrouw!
Hou vol, het komt goed!
Liefs!
Merel
ik ben 44 en heb exact dezelfde ervaring. De angstpsychose na de bevalling bleek ook een terechte angst door omringd te zijn door verborgen narcisten en geen enkel ander ondersteunend netwerk te hebben.
Inderdaad en heel herkenbaar. Ik had al snel die traumabinding bij de vrouwelijke. Wat bij mij ook was is de snelle medelijden wekken om zo al compassie vanuit jouw te kweken zowel hersenspoelen, ik lees dat veel vrouwen dat doen, ook bij dates. Ook het zorgen inderdaad, bij mijn vrouwelijke moest ze waardering en zeggen dat ‘ze dat wel voor mij doet’ en anderen krijgen dat ook te horen zonder het gehele verhaal wat er 1 op 1 gezegd is, in verband met triangulatie. of laat ze je niet in de steek om je vervolgens de stiltebehandeling te geven en dus ook meer reageert op vragen ‘waarom ze zo ineens die keuze maakt’. Bij mijn vader was het geopperd door mijn moeder en boog hij mee, om vervolgens mij later 1 op 1 er weer voor neer te halen dat ik wat nodig had, dit zien de andere familieleden dan weer niet.
Heel herkenbaar!
Toevoeging voorbeelden:
– ze zuigen je helemaal leeg (inderdaad vampiers)
– ze nemen geen enkele verantwoording, voor wat dan ook
– war er gebeurt is volledig ongrijpbaa
Rode vlag:
– je raakt jezelf volledig kwijt.
– geen vertrouwen in een nieuwe relatie meer
Ik ben nu 7 jaar gescheiden en begin pas nu bij te komen en mezelf te worden, ik was volledig uitgeput.
Hallo Mariz,
Je wordt ziek van zo’n relatie. Herstel duurt lang. Neem je tijd daarvoor…Dan denk je dat je er bent,..maar merk je dat je er nog niet bent. Ik heb 13 jaar therapie gehad. Ik dacht deze week, ben ik er nu, is dit nu de vlinder die ik ben. Ik was 15 toen ik hem leerde kennen en zag de signalen niet. Ik ben nu op middelbare leeftijd. En 13 jaar gescheiden.
Zorg goed voor jezelf,..en neem je tijd te helen
ik heb te maken gehad met een niet verborgen narcist maar herken veel. sterkte ermee.
Hetzelfde heb ik zo ongeveer
meegemaakt veel te lang.
Ik ben er ook erg van in de war.
Bedankt voor het uitschrijven! Ik had exact hetzelfde kunnen schrijven behalve dat ik juist aankwam.
klopt helemaal, ik ben 2x in een relatie van narcisten gekomen. gelukkig eruit gekomen door radicaal te kappen en mijzelf aan te pakken door eerlijk te zijn en te werken aan mijn eigen leven. ik ben gelovig geworden en Yeshua, Jezus heeft mij genezen. ik kijk soms terug in mijn leven en zie de schade aan mijn kinderen. gelukkig kan ik voor hun er nu zijn en over de pijn praten! voorruit kijken en de pijn in gebed bij GoD brengen heeft mij genezing gebracht!
Mariz, je hebt heel duidelijk verwoord wat een verborgen narcist met je doet
vooral dat zij achteroverleunen en genieten van jouw pijn.
Mijn man en ik lazen veel herkenbare gebeurtenissen in jouw verhaal, bij ons betreft het mijn zoon.
Ook wij hebben veel gelezen in de boeken van Iris Koops en daar heel veel van opgestoken. De pijn blijft zonder meer en wordt af en toe getriggerd door gebeurtenissen in onze omgeving.
Maar we houden, met de kennis hierover uit de boeken van Iris, stand.
Met een warme groet , Maria
Dit is wat uk wilde weten. je hoort vaak over ouders die narcistisch zijn en partners. maar zelden over kinderen die het zijn .Bij mij word nu duidelijk dat mijn dochter zo is. ze wilt geen contact meer met mij, geeft mij overal de schuld van wat bij haar mis gaat, bv haar relatie. ze wijst mij af bij het minste geringste. zodra mijn mening niet bevalt krijg ik agressie en radiostilte.En dan word je uit haar leven gegooid en zijn er andere mensen die haar helpen maar haar niet door hebben. ze liegt bedriegt ook in haar relatie en verdraait alles en legt dan de schuld bij de ander. jarenlang heb ik dat ook nog geloofd , nu niet meer. Ik ga kapot van verdriet en het doet haar niks. keihard en geen empathie. en dat s dan je enige kind waar he een leuke band mee op wilt bouwen..
Zo herkenbaar wat je schrijft. Ik maak precies hetzelfde mee met mijn dochter. Ze wil geen contact en ik heb haar al 8 jaar niet gezien. Mijn ex, haar vader, is een verborgen narcist. Met hem heeft ze een band en ik word buitengesloten. Ze heeft een scherpe tong en ik heb totaal geen zin in discussie met haar. Toen zij kind en jonge tiener was had ik een uitstekende band met haar, maar sinds haar 18de ging het fout. Juist in die periode had zij veelvuldig contact met haar vader. Zij is mijn enige kind en ik voel mij ellendig om de situatie. Ik begrijp precies wat jij doormaakt. Anderzijds is het misschien maar goed ook dat er geen contact meer is, aangezien zij met haar giftige opmerkingen mij een neerslachtig en somber gevoel bezorgt.
Nu 2,5 jaar verder
Na mijn laatste relatie vielen de puzzelstukjes in elkaar.
Vader.. Broer en 2 partners
Alles doen ze om er zelf beter van te worden. Constant spiegelen
Waarheid verdraaien je zwart maken bij anderen
Een ouder is toch het voorbeeld voor een kind en zo blijft het zich herhalen helaas. Er iets mee doen? Het ligt toch nooit aan hun!!
Vertrouwen in mannen is weg.. Leer nu eerst weer van mezelf te houden en ik zit gelukkig op de goede weg
Heel herkenbaar jouw verhaal, het constante heen en weer geslingerd worden tussen hoop en onderbuik gevoelens, wegdrukken van dat gevoel. Kwaad worden maar dat niet laten zien want dan is het oorlog, of hij stelt zich zogenaamd begripvol op, stelt je gerust, gaat met een glimlach de deur uit en is vervolgens dagenlang onbereikbaar. Je krijgt de stiltebehandeling. Het heeft heel lang geduurt voor ik erachter kwam dat dit dus alweer! een narcist was. Maar wel de ergste van allemaal!
Ik merkte vrij snel dat ‘iets’ niet klopte maar rationaliseerde alles weg. Het is onvoorstelbaar hoe sluw en berekenend deze mensen te werk gaan. Je wordt hun ‘project van vernietiging’ en ze laten pas hun echte ik zien als ze voelen dat je in de ‘molen’ zit. Dàn pas komt het monster te voorschijn en sta je versteld te kijken. Je kunt niks anders doen dan uiteindelijk maken dat je wegkomt en op je vluchtweg de fragmenten van je ‘ik’ oprapen en langzaam weer tot een geheel reconstrueren.
Dit is weer zo spot on. Ik zal deze bewaren zodat ik telkens weer een herinnering heb aan hoe het was. Actueel dus.
Hij heeft een nieuwe vrouw en ik vraag me steeds af , moet ik haar mijn verhaal vertellen. De relatie was al aan de gang zonder dat ik dit heb gehoord. Ook op mijn vragen kreeg ik een ontkennend en zelfs beschuldigend antwoord.
Op momenten dat zij elkaar niet kunnen zien en hij daarvan in de war en verdrietig is, stuurt hij me ultieme liefdesbetuigingen. Zij weet niets van zijn schulden en de deurwaarders die steeds weer dreigen alles in beslag te nemen inclusief mijn auto {op zijn naam} Hij houd haar uit de wind waar ik al zeven jaar in zit. Dan krijg ik wel de drang om haar mijn verhaal te vertellen. Ik ben zelf ruim 60.000 euro kwijtgeraakt in deze relatie en in zijn bedrijf . Waar ik mijn eigen leven voor heb verwaarloosd en ging voor het ideaal van dit bedrijf. Alles wat ik in het begin zei hoor ik haar nu zeggen. Hij verteld het me alsof het nieuw voor hem is. Ik heb mijn ouders beschaamd door mijn erfenis kwijt te raken. Ik heb het nooit geleend om het kwijt te raken. Dat heb ik altijd zo gecommuniceerd. Maar kwijt ben ik het wel. Nu moet ikzelf mijn huis verkopen om nog wat buffer te hebben zodat ik mijn 2 paarden kan behouden. Hij stelt voor dat ik daarvan een Tiny housse koop en deze bij hem op het terrein zet. Zodat ik altijd kan wonen {naast het huis} dicht bij mijn paarden en de bossen waar ik zo graag kom.
Die zachte /keiharde kijk op dingen, die heeft mij steeds weer in de war gebracht. Daarom dank voor jouw schrijven. Het houdt me alert.
Dag Ivy… zit net in hetzelfde schuitje… nu een jaar uiteen… een jaar moeilijk gedaan ivm domicilie, scheiding, notaris… alles achter de rug… moet hij wel nog spullen komen halen bij mij… heeft ook een zestal maanden een nieuwe vriendin… ze ziet er me zo aardig uit en hij zal haar kapot maken…. Maar blijkbaar heeft ze ook een les te leren… maar waar ik wou komen… ik heb hem mijn waarheid verteld, hoeveel pijn hij me heeft gedaan…. En nu krijg ik weer bijna dagelijks berichten van hem… ik voel hem sluipen maar hij komt er niet meer in… ik hou wel nog van hem… maar nooit meer…..
Hi Nathalie,
Zo blij met jouw bevestiging omdat het maar steeds lijkt alsof het niet waar is allemaal. Ik kan niet blij zijn met onze situaties an sich maar wel met de gedeelde twijfels en het rechtop moeten blijven staan in de storm. Ik heb nu laten weten : ‘ik wil mijn geld terug ,alles en zij {de nieuwe vriendin} mag alles overnemen , de financiële steun en de mentale steun idem dito” Gaat hij hier niet snel genoeg naar mijn zin op in op een constructieve wijze dan schrijf ik haar een mail. En vertel ik haar mijn kant van het hele verhaal en waar ze mee rekening heeft te houden in haar toekomst met hem. Met mijn claims dus! Ik zal als een pitbull elke maand een mailtje doen of een appje “waar blijven de terugbetalingen?”
Het zal nooit stoppen totdat ik zelf tevreden ben. Ik ben over mijn loyaliteit heen nu. De leeuwin is grommend en kan elk moment beginnen te brullen.
die schulden net hetzelfde als bij. en vraag me dan ook af hoe eerlijk mijn ex is tg over z’n nieuwe vriendin, ik heb de neiging om het haar te zeggen. net zoals hij maanden zonder verzekering heeft rondgereden met zowel met onze Kids alsook de hare….
Ja, dat rondrijden zonder verzekering en APK etc. Daarom ook de auto nooit op mijn naam laten zetten. En dat maakt dat hij beweerd dat de auto dus van hem is want deze staat op zijn naam. Ja duh , ik betaalde via een lening van 15.000 euro deze protserige JEEP en nog steeds ben ik aan het terugbetalen op die lening. Nu wil hij m verkopen want de kosten rond die auto rijzen de pan uit. Iets waar ik op gehamerd heb toen hij m perse moest hebben. En dan het volgende zinnetje :’ik sta toe dat de gehele winst van deze auto naar jou zal gaan” Halleluja , thank you lord.
Ik laat hem telkens weten wat de chronologische volgorde van dingen is, wanneer hij de zaken om probeert te draaien en welke konsekwenties dit heeft. Ik heb strategisch denken gekopieerd nu. Want dat heb ik geleerd van hem. Laat de narcist jouw leraar zijn in de dingen die hij goed kan. En gebruik het alleen tov zijn gaslighting,fabuleren en slijmerij. Het is daardoor een leerschool om nooit meer in deze situaties ooit terecht te komen.
Ongelooflijk herkenbaar dit verhaal! alsof ik het zelf heb geschreven! Na een jeugd met beide ouders met narcistische trekken “vastgesteld door therapeut”. later een jarenlange relatie gehad met verborgen narcist, stalking en alles erop en eraan. Nu al 5 jaar herstel van al het narcisme om me heen. Het voelt nog steeds elke dag als een ontwaken, en elke dag een stukje terug vinden van jezelf!
Beste Mariz,
Dank voor je delen.
Zo herkenbaar!
Narcisten zijn net kameleons, ze veranderen steeds van kleur.
Je snapt dan niets meer van die ander, ze zuigen je dag en nacht leeg, zodat je erg moe wordt en vatbaarder/ grijpbaarder voor de ander en jezelf verliest.
Zij ( narcisten) lachen en wij raken onszelf steeds meer kwijt. Totdat wij de cirkel doorbreken.
Gelukkig had ik nog een beetje eigenwaarde in mij en ben opgestapt. ( nu alweer 23 jaar geleden)
Ik hoop en bid dat mijn kinderen dit toxische gedrag van hun vader door gaan krijgen.
Dat mijn broers gaan kijken naar hun jeugd met onze narcistische moeder en mij niet van alles de schuld blijven geven.
Ga a.u.b. door met het publiceren van verhalen/ getuigenissen.
Lieve groet!
Merel ( 73)
Heel herkenbaar en wat goed dat je het zo hebt kunnen omschrijven. Dankjewel en keep it up, het heeft tijd nodig en heel veel lieve zorg voor jezelf, dat verdien je!💜
Wow, dank je voor je verhaal. Ik herken veel, maar veel was ook anders in mijn geval. Ik hield niet echt van hem (gelukkig) en miste hem daardoor niet toen ik het 5 jaar geleden uit maakte. Ik ben héél lang op mijzelf boos geweest dat ik zo stom was te denken dat hij ‘de ware’ was. Maar nu milder. Zie alles in een breder perspectief. Toen een vriendin mij destijds vroeg waarom ik het had uit gemaakt, antwoordde ik zonder erbij na te denken: ‘Het was net alsof ik me aan het spinnewiel had geprikt en in slaap was gevallen…’ Maar was ik niet daarvoor al in slaap, en is hij niet mijn ‘wake-up call’ gebleken?! Ik weet het niet. Ik weet alleen dat ik véél realistischer ben geworden, dat het een rouwproces is geweest, dat ik niet meer geloof in een wederhelft en gesterkt ben om het ‘alleen’ te willen doen… Iets wat in onze maatschappij nog niet echt gehonnereerd wordt… Het zij zo. Fijn te weten dat ik niet alleen ben en dat nog vele anderen bezig zijn te leren van hun levenservaringen!
heel veel herkenbaar, kan het zijn door een trigger dat die verborgen narcist plotseling na ruim 20jr zich ontpopt? want als ik nu de voorbije 20jr bekijk besef ik dat mijn zelfstandigheid zo goed als weg was, amper nog een eigen mening. schrik door z’n alcoholmisbruik gekregen. mijn eerlijkheid werd tg mij gebruikt. woorden verdraaien. ik kon niet meer helder denken, vergeetachtig geworden, ik was volgens hem bipolair/schizofreen, anderen manipuleren alsof ik de grootte schuldige ben?! Maar ben dan naar de psychiater geweest op aanraden van vrienden en hij zij dat er met mij niks aan de hand is maar ik ben wel door hem meer beginnen nadenken over alles.
De sleutel tot verbetering bij mij was… Kies in elke situatie voor jezelf. Want voor hartverscheurende keuzes stellen ze je ook. Op dat moment heb ik gereflecteerd en gedacht… Hij maakt me tot iemand die ik niet ben en nooit had willen zijn. Net het tegenovergestelde zelfs,ik ben nog een schim van mezelf. Jij bent jij, je bent heel mooi, en niemand hoeft daar ook maar iets aan te veranderen. En hey, niemand is perfect hoor 😉
Citaat: ‘Ze hebben geen empathie, maar als je ziek bent of je hebt verdriet, gaan ze toch voor je zorgen. Je voelt alleen onderhuids dat ze boos zijn. Je voelt je rot en schuldig.’
Zo deed mijn moeder.
Als ik ziek was en koorts had, dan was ze aardig en kwam vaak drinken brengen en zo. Als de koorts zakte, stelde ze dat ik het nu zelf wel weer kon, want dat zij nu haar achterstallig werk in huis moest inhalen (schuldig laten voelen). Ik was dan nog hartstikke gammel, verveelde me, maar moest boven in bed blijven alleen.
Ik snapte er niks van en ging aan mijzelf twijfelen: ze had toch eerst aardig gedaan. Waarom was het nu te vroeg over, net nu ik zin had in voorgelezen worden en spelletjes doen.
Die onderhuidse boosheid heb ik mij later pas gerealiseerd, ook door de boeken van Iris.
Maar dit is net weer een puzzelstukje wat op haar plaats valt. Zo zit dat dus met een verborgen narciste.
Op mijn 50ste erachter gekomen dat mijn moeder een verborgen narcist was. Gaslighting was samen met manipulatie het hoofdthema.
Mijn zussen zijn volledig hierin meegegaan. Ze hebben al dan niet bewust mijn moeder gesteund en gefaciliteerd. Gelukkig is mijn moeder overleden. Ze heeft nog wel eventjes georganiseerd mij te onterven. Mijn zusters en nichten/neven hebben erg veel gehad waarvan ik niets wist. Het gaat mij niet eens om het geld, wel om de eerlijkheid en de erkenning van dochter en zus. Die erkenning krijg ik niet dus heb ik een advocaat ingezet, daarnaast heb ik therapie. Ondanks de pogingen van mijn moeder en zussen om mij emotioneel om zeep te helpen, ervaar ik veel liefde in mijn eigen gezin en omgeving. Bovendien ben ik succesvol in mijn beroep. Daar ga ik voor! Mijn zussen? Die zoeken het maar uit en geloven hun eigen waarheid maar.
H.
Wat fijn om eens iets herkenbaars te lezen, maar ook schrikwekkend. Na 13 jaar is het kwartje bij mij gevallen en weet ik nu dat ik niet meer zo verder wil. We zijn al een keer gescheiden, (helaas) toch ook weer een tweede keer geprobeerd, natuurlijk weer getrouwd want daar bleef meneer maar op aandringen, wat achteraf dus ook wel bleek te verklaren want zodra de handtekening weer was gezet begon het weer van voren af aan. Nu gelukkig wel iemand gevonden waar ik er mee over praten kan, want voorheen was het altijd je moet op zo’n lieve man zuinig zijn. Vind het alleen wel erg moeilijk om nu stappen te gaan zetten, heb nagedacht over relatie therapie om dat als ‘opstapje’ te gaan gebruiken om het misschien wel af te sluiten…Er zijn helaas ook kinderen bij betrokken en dat vind ik nog het meest lastige want waar help ik hun het meeste bij? Hij kan namelijk ook hun beledigen en tegen ze tekeer gaan, en zolang ik dan bij hun blijf kan ik ze tenminste nog beschermen maar als ik een andere keuze maak ben ik er niet altijd meer bij. Zoals je al leest zoveel vragen maar nog geen antwoorden. Ik vind het al fijn om er dingen over te lezen en ik zie wel wat de toekomst mij mag brengen.
Hoi TM,
Ik vind de overweging die je maakt om in het huwelijk te blijven om de kinderen te kunnen beschermen heel herkenbaar. Ik heb er ook mee geworsteld. Achteraf gezien ben ik blij dat ik ben vertrokken. Ik kan nu inzien dat ik, in mijn pogingen tot het als buffer fungeren voor de kinderen hen alsnog geen veiligheid bood. Ik was zelf emotioneel niet voldoende bereikbaar door de stress en het op eieren lopen en kon daardoor eigenlijk nooit een veilig kader bieden. Het heeft een hele hoop tijd, pijn en moeite gekost om uit het huwelijk te komen en we zijn beschadigd. Maar ik kan nu zeggen dat ik na een paar jaar alleen zo danig ben hersteld en gegroeid, dat ik mijn kinderen echt een veilige, liefdevolle en duidelijke plek kan geven. Ik heb geen invloed op de beschadigingen die hun vader ze toebrengt, maar dat is niet (langer) mijn verantwoordelijkheid. Ik ben nog steeds verantwoordelijk hen te beschermen en gelukkig is het me gelukt om een beperkte omgang vastgelegd te krijgen in de echtscheidingsbeschikking. Mijn kinderen voelen zich bij mij veilig en ik probeer ze bij te staan en er voor ze te zijn in hun ontwikkeling. Ze hebben, ondanks alle moeilijkheden en trauma, toch het voorbeeld van een moeder die haar grenzen trekt en de giftige situatie stopt, zichzelf een weg terug worstelt en er bovenop komt. Het was een lange weg, dat wel. Maar ik ben nu heel blij dat ik mijn eigen pad bewandel en me niet langer laat onderlopen. Het heeft me gesterkt en dat wens ik jou ook toe, zonder te vergeten hoe ongelofelijk zwaar, ingrijpend en bizar scheiden (maar ermee ‘samen’leven vond ik erger) van een narcist is. Ik heb hierbij steun veel gehad aan de boeken van Iris en een goede advocaat.
Hi Tom,
Hier ook herkenbaar. Angst is een slechte raadgever zeggen ze. Ik ben 6 jaar geleden gevlucht naar de andere kant van het land met onze dochter van toen 8 maanden (naar familie). Met behulp van een goede advocaat, gaat onze dochter 1x per twee weken een weekend en de verdeling van vakanties naar haar vader. Het meeste van de tijd heeft ze stabiliteit. Weg van de spanning, ruzies en mishandeling. Ik heb mezelf weer mogen vinden. Een nieuw leven opgebouwd. Er is meer rust.
Heel veel sterkte en kracht met het loskomen. De boeken van Iris en een psycholoog hebben mij hierbij geholpen en natuurlijk niet te vergeten mijn familie.
Ik heb mijn lieve man bedrogen met een verborgen narcist. Het ging bij ons even niet zo goed en de verborgen narcist was toen een goeie vriend en collega. Ze zien dwars door je heen en ik was op dit moment zwak en ja het is hem gelukt. Ik ben onmiddellijk eerlijk geweest tegen mijn man en hebben het gelukkig kunnen oplossen tussen ons na 28 jaar samen te zijn. Nu is hij nog enkel een treiterende collega en niemand merkt er iets van . Hij vertelde mij dat hij ook in een relatie was maar dat was blijkbaar niet zo. Let op het zijn precies gieren!