Tag: gedicht

Danse macabre

Dit is een gastcolumn van Isthe

Het is geen leuke titel voor een gedicht, danse macabre. Toch wil ik het graag delen met jullie omdat het precies past bij wat ik heb meegemaakt als kind. Narcisten identificeren zich met een gewenst beeld dat ze zichzelf toedichten. Aan dat beeld moet hun omgeving voldoen. Zij zijn afhankelijk van narcistische voorraad. Zij eisen dat van hun directe omgeving. Een kind is een makkelijke prooi.

Narcisten doen alsof het beeld echt is, geloven er ook in, dat is ook zo eng. Ik ben kind van een narcistische moeder (dominante vrouw) die me voortdurend achter de huid zat en kind van een narcistische vader (verborgen). Mijn ouders leken het narcisme bij elkaar te versterken. Het beeld naar buiten toe van een liefdevolle moeder, maar eentje die bezeten was van mij en die het leven uit me slurpte. Beeld en werkelijkheid verschilden totaal van elkaar. Zo ook mijn vader, met meerdere beelden, die zogenaamd liefdevol was, maar hij keek nooit naar me om. Als ik maar wél voldeed aan zijn eisen op de momenten wanneer hij dat wilde. Ook moest ik volgens hem dankbaar zijn met zo’n vader als hij was.

Lees verder “Danse macabre”

Zo ver mogelijk weg van jou

Dit is een gedicht van Esmee

Als je echt zo lief was,
waarom controleer ik dan elke avond
of mijn huis wel op slot zit
en vertrouw ik niemand meer?

Als je echt zo aardig was,
waarom bewaarde je die sluwe glimlach dan alleen voor mij?
Anderen dachten dat je glimlach echt was.

Lees verder “Zo ver mogelijk weg van jou”

Early winter

Dit is een gedicht van Donatella

Tussen mijn documenten kwam ik een gedicht tegen dat ik in juli 2013 geschreven heb, toen ik nog dacht dat het aan mij lag. Het laat geloof ik feilloos zien wat het effect van gaslighting is. Het is in het Engels, in die taal kan ik mij beter uitdrukken (ik denk dat ik mijn gevoelens teveel onderdruk in mijn moedertaal). Toen ik het hem had laten lezen kwam het me alleen op spot en hoongelach te staan…

Lees verder “Early winter”

Besef

Dit is een gedicht van Jullia (16 jr)

Voor een opdracht van school moest ik een gedicht schrijven. De opdracht was maak een gedicht over iemand die je uit het oog verloren bent. Ik heb ervoor gekozen om over mijn vader te schrijven. Mijn moeder, zus en ik zijn bij hem weggegaan omdat leven met hem onmogelijk bleek. Dit is het gedicht dat ik schreef:

Besef

Op het aanrecht, strak tegen elkaar
Mijn zus en ik.
Instructies van ons pap.
Buiten vriest het dat het kraakt
Lees verder “Besef”

Sterk alleen

Dit is een gedicht van Romilda, het vervolg op Eenzaam samen

Vandaag staat de vrouw voor de spiegel.
Ze ziet kracht, een glimlach en voelt zich sensibel.

Trots op zichzelf en waar ze nu staat.
Een ware transformatie zonder enig kwaad.

De weg die ze zich terug vocht was lang.
Vol terugvallen, onzekerheden en soms heel bang. Lees verder “Sterk alleen”