Afgelopen zaterdag (24 september 2015), was de eerste verdiepingsdag*) met het thema: Hoe kan ik, als gezonde ouder, mijn kinderen beschermen tegen de narcistische opvoeder?
De onderwerpen op deze dag gaven veel informatie en adviezen over de communicatie met je kind én met de hulpverlener en/of jeugdinstanties.
De communicatie met de instanties: In het kennismakingsrondje vertellen de deelnemers welke instanties bij hen betrokken zijn. Er is een heel scala aan betrokken instanties, zeker als men het ziet als vechtscheiding waarbij kinderen in de knel komen. De problemen waar je tegenaan loopt hebben te maken met de “geloofwaardigheid” van je verhaal. Hoe maak je duidelijk waar het om gaat? Hoe zeg je precies wat je wilt zeggen zonder te vervallen in lange of te gedetailleerde verhalen? Er is erg weinig bekend over narcisme in hulpverleningsland. Als gezonde ouder wil je graag vertellen wat narcisme is en hoe schadelijk het is voor je kind. Hoe meer je erover wilt vertellen, hoe minder ze lijken te luisteren. Je lijkt het tegenovergestelde te bereiken. Je stelligheid roept vragen op.
Waaróm wijs je naar je ex partner als de schuldige? Doordat jij zo zeker bent in wat er speelt (en zo goed op de hoogte bent), maakt je jezelf verdacht (voor de hulpverlener). Voor je het weet wijst de beschuldigende vinger naar jou. Je gaat je verdedigen, waardoor je steeds meer in je emotie zakt. De trainers Gabriëla en Katja zijn ervaren therapeuten en hebben werkelijk veel kennis van zaken binnen hulpverleningsland. Ze deelden deze kennis met de groep.
We bespreken: Hoe zeg ik wat ik wil zonder dat het een stortvloed van woorden wordt? Waarom mag ik mijn emoties niet tonen? Emoties zijn zo belangrijk… Ik weet toch hoe de narcist in elkaar zit? Waarom moet ik me bij de feiten houden? En waarom moet ik me aanpassen? Het is een actief programma en we gaan oefenen. Hierdoor krijgen we grip op de situatie.
De communicatie in de ouderrelatie: Hoe reageer ik wanneer mijn kind gefrustreerd terugkomt van de narcistische ouder? Hoe steun ik mijn kind? Hoe kan ik goed luisteren? Hoe laat ik mijn emoties erbuiten? De trainers geven veel adviezen en gaan inhoudelijk in op vragen. We gaan ook dit oefenen in de praktijk. Het blijkt ogen te openen wanneer je je letterlijk verplaatst in je gefrustreerde kind. Wat gebeurt er met het kind als de ouder zijn woede, emoties, frustratie niet kan verbergen? Katja en Gabriëla behandelen een stuk theorie en we oefenen weer in de praktijk. Langzamerhand groeit het inzicht en het begrip voor de kindrol. En inzicht in je ouderrol. Het wordt duidelijk hoe we op een betere manier kunnen luisteren.
We leren in een notendop: Hoe zorg je ervoor de narcist geen trigger te geven in gesprekken of verplichte ouderbijeenkomsten? Hoe blijf je uit zijn wereld en blijf je trouw aan jezelf? Ook dit oefenen we.
De gezonder ouder wordt behoorlijk uitgedaagd in de ouderrol. Er wordt veel gevraagd: er wordt appèl gedaan op je innerlijke kracht: je hoofd helder houden, los van alle emoties en gevoelens. Luisteren naar wat er gezegd wordt en de emoties parkeren. Met taal en woorden kun je veel doen: je kunt iemand raken (op een negatieve manier) of bereiken (op een opbouwende manier).
Ten alle tijden is het het allerbelangrijkste om je kinderen zoveel je kunt te beschermen tegen de ongezonde ouder. Je kunt niet alles voorkomen. Je kunt niet zorgen dat hulpverleners jou gaan begrijpen. Of dat je kind je uiteindelijk gaat begrijpen. Daar heb je geen grip op. Je kunt wel zorgen voor een goede overdracht van wat er speelt. Je kunt zorgen dat je trouw blijft aan je eigen waarden en normen. En durf te vragen: hoe komen we hier samen uit?
Susan Veenstra.
*) Deelnemers van de basisworkshop worden automatisch voor de verdiepingsdagen uitgenodigd.
Reacties van deelnemers (gebruikt met toestemming):
“Het was een intensieve dag, maar wel plezierig. Loslaten blijft het credo, maar ook kinderen “begeleiden” om hun eigen (levens)ervaringen op te doen. Veel bevestiging gekregen hier: mooi”.
“Deze dag is meer dan de moeite waard. Prima begeleiding”.
“Het was een dag die te snel voorbij ging, veel indrukken, veel informatie. Delen in een groep die meteen thuis voelde”.
“Ik vond de workshop erg fijn en leerzaam, veel erkenning en goede handvatten”.
“De trainers zijn vaardig en deskundig”.
“Ik vond het een prettige afwisseling van informatie, oefeningen en uitwisselingen. Veel erkenning en herkenning gevonden. Eindelijk mensen die snappen wat ik meemaak. De trainers vullen elkaar heel goed aan, zijn empathisch en kundig!”
15 reacties op “Verdiepingsdag- Hoe bescherm ik mijn kinderen?”
Hoe meer ik me verdiep in het onderwerp dat vaak vechtscheiding wordt genoemd, hoe meer ik ervan overtuigd raak dat deze term de lading niet dekt. Vechten gaat over een verschil van mening tussen twee partijen. Als een van de ouders een narcistische persoonlijkheidsstoornis heeft, vecht er maar één partij. Voortaan ga ik dus de term terreurscheiding gebruiken. Ik denk dat die term beter weergeeft waarom het gaat.
Hartelijke groet,
Tineke Franssen
Hoi Tineke,
Dat is een goede naam! Ik heb ook altijd erg veel moeite met die term. Ik ben namelijk blijven weigeren te vechten tegen de vader van mijn kinderen. Maar dat betekent dus dat je eenzijdig in de hoek van de boksring wordt geslagen. En wat je doet om jezelf en vooral je kinderen te verdedigen wordt door jeugdzorg gezien als ‘vechten’. Maar er vecht er inderdaad maar één!
Ik heb in mijn leven alleen te maken gehad met een narcistische moeder en niet met een partner. Maar wat zou ik graag bij deze workshop aanwezig zijn geweest! Ik heb in mijn leven regelmatig ervaren dat er halverwege mijn verhaal niet meer geluisterd word, inderdaad omdat ik “betweterig” overkwam en ik kon dat maar niet begrijpen. Alsof ik niet geloofd word. Nadat ik de samenvatting van deze workshop las viel er bij mij een kwartje.
En waar ik door geraakt werd is dat er aandacht is besteed aan de gevoelswereld van de kinderen. Hoe kan je als gezonde ouder je kind beschermen. Wat heeft het kind nodig van jou. En tegelijkertijd wordt niet vergeten dat het niet eenvoudig is om als gezonde ouder er te zijn voor je kind terwijl je zelf het ook niet makkelijk hebt en te kampen hebt met allerlei emoties, zoals bijvoorbeeld woede en verdriet.
Dit moet een hele mooie, waardevolle workshop zijn geweest.
Dat was het zeker!
.Er is zoveel werk te doen wat betreft de hulpverlening die betrokken is bij zogenaamde “vechtscheiding”.Vooral instaties als Samen Veilig hebben onvoldoende kennis van zaken.Daar lopen veel ouders tegen aan.Ik richt me nu ook al heel lang op hoe ik mijn kind om kan leren gaan met de andere ouder.Dat werpt zijn vruchten af.Het word alleen niet erkent,en dat valt zwaar als je vast zit aan een OTS.
Goed dat jullie een verdiepingsdagen met specifieke onderwerpen geven. Ik heb zelf ook zo’n nare scheiding achter de rug. Dankzij het boek van Iris veel geleerd en uitgeprobeerd. Sinds mijn ex niet meer door mijn opgetrokken muur heen komt, speelt hij zijn spel via de kinderen. Zo moeilijk om jezelf staande te houden en je niet door je emoties mee te laten slepen.
Mijn oudste is bijna 22 en ziet vader ong. 2 keer in de maand twee uurtjes, daar zelf voor gekozen, vader wil meer. Tussen hen zijn weinig problemen, wel geweest. Ik heb mijn oudste laten voelen dat ik er voor hem was, dat ik hem accepteerde zoals hij was. Dat heeft zn vruchten afgeworpen. Het is nu een hele andere jongen en deelt ook ervaringen uit zichzelf ( hij is altijd op zich zelf geweest ).
De jongste is 18, over een paar maanden 19. Bij haar is t een ander verhaal. Zij ging om het weekend naar haar vader. Mocht geen eigen mening hebben, pittige ruzies, waarbij de ergste dingen tegen haar werden gezegd ( ik heb nooit achter jullie adoptie gestaan en je broer en jij zijn de schuld van de scheiding ). Ze mocht verhalen aanhoren over de sexuele escapades van mijn ex en zijn nieuwe vriendin, die zonder haar aanwezigheid, besproken werden met de zussen en zwager van mijn ex. Mijn dochter zei hier iets van, hierop werd zij uitgelachen. Ik weet dit pas kort. Heb er voorzichtig met haar over gesproken, haar aan het woord gelaten en haar gevoel hierbij laten benoemen. Mijn emoties doorgeslikt en in mijn buik gelaten.
Er was een probleem met de alimentatie aan mijn dochter, zij heeft meerdere keren geprobeert hierover met haar vader in gesprek te gaan. Het bleef zoals het was! Door een hulpinstantie is dat nu rechtgezet, bij haar vader hoeft ze niet meer te komen. Spullen halen en sleutel inleveren was de boodschap. Ik heb haar haar eigen mening laten hebben, haar laten merken dat ik van haar hou om wie ze is.
Vader probeert nu af en toe contact te zoeken, zij reageert niet. Ze zit vol boosheid naar hem. Dat is en blijft moeilijk om daar met haar over te praten. Ik wil mijn eigen ervaringen niet op die van haar plakken. Het contact met haar vader is van haar, niet van mij. Eerlijk is eerlijk, de weekenden die ze bij haar vader was, ging ik niet weg, bleef alert op mijn telefoon. Dit naar aanleiding van de ruzies, waarna ze mij soms huilend belde en ik haar ophaalde. Haar vader was dan meestal weg.
Ik kijk mijzelf regelmatig in de spiegel aan, na zware jaren begint voor mij de zon weer te schijnen. Ik mag er zijn, ik mag zijn wie ik ben. Krijg van de kinderen veel goeds terug. Ik heb mij rijk mogen prijzen met veel lieve vrienden en familie om mij heen. Bij voorzichtige uitleg, begrepen de meesten wat ik bedoelde, zij benoemden er zelfs situaties van vroeger bij ons thuis bij. Soms situaties die ikzelf ver weg had gestopt.
Voor allemaal, ik wens jullie heel veel liefde, rust en geluk in jullie levens. Laat je kinderen merken dat je van ze houdt en en voor ze bent, wanneer dan ook. Dat voelen ze, hoe oud ze dan ook zijn.
Wauw wat bemoedigend uiteindelijk ……
Kort en krachtig: je kan je kinderen kwijtraken! Veel sterkte, ik ben de mijnen kwijt en mijn hart bloedt en niemand die durft in te grijpen, niemand die je verdedigt, het is schandalig, Ik, net zoals jij, ben slachtoffer, niet dader, maar de slechten gaan vrijuit en wij moeten boeten! Ja, het is oneerlijk en gruwelijk, En de politie? Ze lachen je uit! Aan iedereen hier, focking veel moed en sterkte! In België moet je eerst zelfmoord plegen voordat ze je geloven! Ik ben sowieso helemaal van de kaart van de aanslagen in Brussel en ook van Bataclan en van Charlie Hebdo en mensen zeggen dat ik niet verdrietig mag zijn en dat ik me niet mag “aanstellen”, ik wil een mens zijn met een “ziel” en ik treur om de gruwel! Ik denk aan al de papa’s en mama’s, opa’s en oma’s, broers en zussen, kortom aan iedereen, wiens leven eergisteren, wiens leven bepaald werd!
Lieve Neeltje, wat een naar verhaal en wat doe jij je best voor jouw kinderen! Voor mij is het helaas te laat, mijn drie kinderen (30, 29, 28 jaar) hebben zich sedert de vechtscheiding tegen mij gekeerd. Ik weet pas sinds kort wie en wat en hoe mijn leven werd verwoest! Ik ben blijkbaar in juni oma geworden van mijn eerste kleinkind: jongetje of meisje, geboortedatum, naam? Zelfs dat mag ik niet weten. Ik heb me nu juist ingeschreven voor de eerste workshop, want het eerste gesprek met de psychiater was rampzalig: ik werd niet geloofd!
Veel sterkte, lieve meid, en leer weer van jezelf te houden!
xxx Hanneke.
Lieve Hanneke,
Wat naar allemaal. Zou het echt te laat zijn voor jou bij je kinderen? Never say never en blijf positief. Ik kan mij indenken dat het heel moeilijk voor je moet zijn, zoals nu met je kleinkindje.
Ik heb EMDR gehad, dit heeft mij heel erg geholpen. Ik merk dat ik beetje bij beetje steeds meer mijzelf terug vind. Mooie bijkomstigheid is dat ik heel veel rust in mijzelf heb gevonden. Anderen zien dat aan mij, mijn dochter kan zich hierdoor steeds meer openstellen naar mij.
Ik besef dat ik geluk heb gehad met mijn therapeut. Zij was echt geweldig en heeft mijn ogen geopend en mij van mijn angsten af geholpen.
Van mijzelf houden, daar heb ik nog meer tijd voor nodig. Langzaam, beetje bij beetje hervind ik mijn oude ik.
Ik gun iedereen zo iemand om door geholpen te worden.
Jij ook heel veel sterkte met de weg die je bent ingeslagen. Het is hard werken, het is het ontzettend waard!!!
Liefs,
Neeltje
Dank je, lief Neeltje, elk woord van steun helpt een beetje. Van mezelf leren houden, zal nog wel lang duren, want dit is al bezig vanaf mijn drie jaar, nu ben ik al 62 jaar oud! Als ik in de spiegel keek, zag en zie ik een totaal verknipt figuur, levenslang kreeg ik. Deze website heeft mij iemand vlak over de grens aangeraden (ik woon in België), dus ik zal gauw contact leggen!
Jij nog veel sterkte en lieve groetjes,
Hanneke.
Hanneke, ik wens je een mooi verder levenspad. Een pad waarin je bij jezelf terug zult kunnen keren. Neem daarvoor de tijd.
Dikke knuffel,
Neeltje
Eind 2017 heb ik de workshop bescherm je kinderen gevolgd. Een hele waardevolle workshop. Had ik die maar eerder gevolgd!
Helaas was bij mij de situatie zodanig ontwikkeld dat ik er een PTSS door had opgelopen. Ik kon geen mail van jeugdzorg meer openen, elk gesprek met of zonder ex met een ‘neutrale’ derde was een enorme trigger, met voorafgaand een gigantische spanning en weinig slapen, en nadien- ongeacht het verloop van het gesprek-vaak een week lang nachtmerries en herbelevingen. Met elke week een gesprek, hield ik het niet meer vol en ‘koos’ er bij het zoveelste incident voor om in een soort wanhoopspoging een grens te trekken richting jeugdzorg. Zo kon het niet langer doorgaan. Mijn ex maakte hiervan handig gebruik door te ‘regelen’ dat de kinderen het contact met mama werd ontzegd en hij de eenhoofdige voogdij verkreeg. Iets waar ik al jaren voor vreesde. (hij werkt meer dan fulltime, ik bleef – ondanks zeer goede carriere-perspectieven thuis voor onze kinderen, zodat hij zijn zaak kon uitbouwen)Toen stortte ik uiteindelijk toch nog in.
Inmiddels ben ik behandeld voor de PTSS en ben ik gelukkig wat opgeknapt. Gesprekken met jeugdzorg zijn nog altijd een hel, maar ik kan en durf ze in ieder geval aan te gaan. Mijn kinderen heb ik nu al ruim 1,5 jaar niet mogen zien of spreken. Zonder dat daar ooit enige verklaring voor is gegeven. Anders dan ‘zorgen’.
Soms vraag ik me af hoe ik dit ooit te boven moet komen. Hoe mijn kindjes dit te boven moeten komen. Als er mensen zijn die gelijkaardige ervaringen hebben, maar inmiddels een uitweg hebben gevonden hoor ik dat heel graag!
Wat vertel je aan je volwassen kinderen (25 en 29)? Hoe bescherm ik hen tegen manipulaties? Ik weet pas na de scheiding dat ik waarschijnlijk met gaslighting te maken had. Ik ben overigens nog niet door de scheiding heen (boedel moet nog geregeld en dat is natuurlijk een hel).
Hoi Suzanne,
Wat betreft je vraag raad ik je van harte het tweede boek van Iris aan (meer info vindt je elders op de website). Je leven in eigen hand. Toepassende titel, want ik heb het idd meer in eigen hand. Ze gaat specifiek in op hoe je je kinderen kan beschermen en ik heb hier voor mijn 3 (net) volwassen kinderen veel aan gehad. Beide boeken zijn een aanrader. Sterkte voor jou!