Dit is een gastcolumn van Johan
Door een kennis gewezen op deze site en oei wat een shock (of moet ik zeggen Halloween-feest der herkenning?)! Ik ben aan het scheiden en dat is maar goed ook. Alles duidt er op dat ik getrouwd ben geweest met een hard-core narciste. Manipulatie, gaslighting, mezelf ten diepste kwijt, onzeker, de vreselijkste dingen naar mijn hoofd gekregen op een heel lief toontje (en dan never nooit begrijpen waarom ik daartegen protesteerde), glad als een aal, en alles werd altijd omgedraaid (ik was overgevoelig), alles klopt 100% met wat ik hier lees. Tot mijn diepe pijn jarenlang permanent op mijn quivive geleefd (want what’s next?) en de diepe stress-sporen daarvan ondervind ik nog.
Achteraf waren er zoveel aanwijzingen dat het was zoals het is. Ik noemde mijn vrouw al jaren geleden ‘gif in mijn leven’ en wilde het dan uitmaken. Had ik dat vroege gevoel maar meteen gevolgd! Maar door een zieke manier van ‘intelligente’ manipulatie en een liefdesoffensief van haar kant ging ik dan toch weer telkens voor de bijl (en dat herhaalde zich natuurlijk eindeloos). Ik ben gewoon geen breker, ik wilde het gezin graag bij elkaar houden en dat vind ik trouwens nog steeds een mooie eigenschap van mezelf. Maar ik deed mezelf daarmee natuurlijk wel gruwelijk tekort. De ontzetting is groot, vooral het inzicht dat ik mezelf zoveel jaren tekort heb gedaan in een continue overleefstand – echt heel moeilijk om te accepteren! Gelukkig kan ik mezelf in de diepte nog steeds als mooi mens zien, maar wel gekneusd en beschadigd. Ik heb weinig energie, kom tot weinig en verlies me soms in een zinloos gevoel. En nog als ik dit hier schrijf, twijfel ik erover of het echt waar is, en geen projectie van mijn boosheid over de scheiding en wat er zich allemaal heeft afgespeeld. Maar na alles wat ik hier lees en na een gesprek met mijn psycholoog moet ik toch echt vaststellen dat het is zoals het is. Hard maar waar, ik ontkom er niet aan.
Ja, mijn ex is dus een vrouw, en dat kan dus ook. De meeste verhalen op deze site betreffen manlijke narcisten, maar deze ziekelijke afwijking komt dus welzeker ook bij vrouwen voor. En hoe! Mijn vrouw beweegt zich optisch als heel zorgzaam en lief door het leven. Dat maakt mijn situatie (extra) eenzaam, want niemand in de directe omgeving die het ziet, laat staan waarmee ik het kan delen. Hoogstens de kinderen, die inmiddels volwassen zijn en waarvan er eentje steeds vaker aanvaringen heeft met mijn ex die sterke gelijkenis vertonen met mijn ervaringen.
Geschrokken en gesterkt door wat ik er hier over lees, zal ik het contact met mijn ex tot het minimum beperken – zelfbescherming. Want jawel, sinds we uit elkaar zijn, gaan de pogingen tot aantrekken (natuurlijk telkens gevolgd door onnavolgbare bomaanslagen op mijn gebied) in alle hevigheid door. Ze zal mijn verdere breuk natuurlijk weer bevechten met allerlei argumenten en offensieven, maar nu vastbesloten om daar niet meer in te tuinen. Voor nu weet ik wat me te doen staat: mezelf beschermen tegen aanhoudend narcisme-geweld en zelf aan de slag gaan om mijn eigenwaarde weer terug te vinden. En hopelijk nieuwe mensen ontmoeten die me plezier brengen! Want gelukkig ben ik er nog steeds rotsvast van overtuigd dat het leven (ook) bedoeld is om plezier te maken. Daar ga ik aan en naartoe werken, met mijn heerlijke kinderen en een aantal goede vrienden lukt dat inmiddels al heel aardig.
Tot zover voor dit moment, nogmaals dank voor deze site en alles wat ik van eenieder gelezen heb. Het doet me oneindig pijn, maar ook oneindig goed dat ik niet de enige ben.
Hartelijke groet,
Johan
Hallo Johan, wat goed dat je je verhaal hier zo vertelt. Herkenbaar hoe je je pijn ervaart en serieus aan het nemen bent. Ook ik was verbaasd mijn eigen diep weggezette gevoelens te herkennen bij het lezen van het boek van Iris. Ik kende wel de streken van de narcist … mijn moeder was er een van hoge kwaliteit … maar ik was vergeten hoe diep in je vezels zich dat nestelt. De pijn, het jezelf kwijt raken.
Ik wens je heel veel succes op je groeipad naar heling, samen met je kinderen en je vrienden. Dat moet gaan lukken!
Beste Johan,
Ik wens je heel veel sterkte op de weg terug naar jezelf. Helaas ben je zeker niet de enige! Om als man je verhaal te doen getuigt van je sterke karakter en daar kun je alleen maar trots op zijn. Ik hoop dat je samen met je kinderen en allen die je lief zijn fijne feestdagen mag hebben.
Beste Johan,
Het doet me goed vast te stellen dat je ook als man het slachtoffer kunt zijn… Ik ben eveneens een man die sinds 5 maand niet meer weet waarin waaruit. Sinds de geboorte van ons kind, nu 5 maand geleden, ben ik mijn partner volledig kwijt. Dit vooral onder druk van haar bemoeizieke moeder die mijn leven en dat van onze dochter volledig bepaalt: enkel hun kan van de familie mag ons kind zien, voelen, voeden en mijn familie is lucht. Ze verlangen zelf dat ik alle banden met mijn familie verbreek. Ook als papa word ik volledig aan de kan gezet, ik ben in die 5 maand nog geen 5 min alleen met mijn kind geweest (mijn partner neemt het elke dag mee naar haar werk en op zondag wil ze steevast bij haar ouders op bezoek dus zit ik daar ook maar weer voor spek en bonen). Ik wéét dat ik op mijn strepen zou moeten staan maar ondertussen ben ik psychisch zo gekraakt dat ik me lusteloos voel, aan de angstmedicatie zit en in therapie bij de psycholoog (sinds de 3e week na de geboorte, toen al…). Mijn ouders hebben al meer dan 10 weken hun eerste kleinkind niet meer gezien. De situatie wordt stilaan ondraaglijk, ik ben al 10kg afgevallen en zie de wereld donker. Mijn partner slaat en zalft telkens, haar moeder legt alle schuld in mijn schoenen en schildert mijn ouders als vergif af. Ik voel me zo machteloos, zo alleen. Zowel mijn ouders als mijn familie zeggen dat ik uit deze destructieve relatie moe stappen en zelf weet ik dat ook wel. Maar het is allemaal zo moeilijk en niet zo evident: een pasgeboren baby, een huis. Op dit moment ‘leef’ ik niet meer, word ik overladen met alle schulden door zowel vriendin als schoonma en stel ik als papa niks voor. Hoe moet ik hier uit ?
Beste anoniempje,
Wat een ontzettend pijnlijk verhaal van je, schrijnend, het raakt me diep. Ook omdat ik me je pijn zo goed kan voorstellen. Voor jou lijkt het me extra pijnlijk na de geboorte van je kind, dat je de trots en vreugde niet eens met je familie/ouders kunt delen, maakt het nog eens extra onuitstaanbaar. Uit mijn verhaal (en die van anderen) heb je inderdaad al kunnen opmaken dat je als man ook absoluut slachtoffer kunt zijn van een vrouwelijke naricst.
Ik zit zelf nog maar in het begin van mijn ‘ontdekking’ en ben geen specialist of hulpverlener. Maar wat ik wel kan zeggen: neem je diepe pijn ajb heel serieus en zoek op deze site naar alle mogelijkheden om eruit te komen. De mensen van deze site zijn er niet voor niets. Er is niet alleen dat geweldige boekvan Iris (ik heb er veel aan), maar ook een netwerk van coaches en therapeuten die je hoogst serieus nemen. En als ik je verhaal lees, ben je daar echt heel erg aan toe.
Misschien kun je je nu niet voorstellen dat het ooit anders wordt. Maar zelfs ik, nu zo’n 2 weken na mijn ‘ontdekking’, zie gelukkig alweer de eerste lichtpunten. Terwijl ik dat 2 weken geleden nog echt niet kon zien. Dus houd moed en kom in actie om jezelf de hulp te geven die je verdient. Want die verdien je!
Hartelijke groet en sterkte,
Johan
Hoi anoniempje, welkom bij de club. Bij mij hetzelfde verhaal. Onze dochter van 1 heeft een narcistische vader. Anoniempje hou vol! Je bent niet de enige. Ben je al bij haar weg? Of ben je nog bij haar? Wellicht heb ik nog wat tips voor je.
En Johan, hoe gaat het met jou? Ik heb ook hulp van een narcistenexpert. Dat helpt mij enorm. Ik laat me niet meer leiden door de macht die hij wil uitoefenen. Hij raakt het kwijt en ik voel mij alleen maar sterker! Maar heb natuurlijk ook de moeilijke momenten.
Zoals morgenavond. Vroeger vierde ik dat met vrienden. Nu niet meer…. Dat maakt mij boos! Maar de band met mijn familie is alleen maar sterker geworden. Dus daar probeer ik morgen van te genieten.
Bedankt Johan & Anti narcist voor jullie steun en bemoedigende woorden. Ondertussen zijn kerst en nieuw de somberste ooit geweest (ik ben nl. alleen naar mijn familie moeten gaan, zonder kind) en weet ik nog steeds niet wat de juiste oplossing is. Bij momenten is ze opnieuw zachtaardig en redelijk maar een dag later kan ze opnieuw verwoestend uit de hoek komen. De situatie voor haar en haar familie is best ok maar niet voor mijn kant. Dát is net zo lastig. Ik heb inmiddels contact opgenomen met een advocaat om te weten wat te doen met plan B maar de stap zetten is zo zwaar. Temeer omdat ik haar zo graag heb gezien (en nog). Echter weet ik helemaal niet hoe zij me ziet: houdt ze van me of heeft ze me maar enkel nodig voor de praktische zaken ?
Hoi,
Als ze een narcist is, dan houdt ze niet van je en zal ze nooit van je gehouden hebben. Een narcist houdt alleen van zichzelf. Ik heb het er erg moeilijk mee. Op het begin heb ik in een sneltrein gezeten. Planning gemaakt om veilig weg te gaan, advocaat, politie aangifte en veilig onderdak. Ik heb als het ware een vluchtplan gemaakt. Een narcist wil altijd de controle over je hebben. Het beste is negeren en de omgang via een tussenpersoon te laten verlopen (bv familielid of vriend) en een advocaat. Ga je leven weer opbouwen en negeer haar, anders kom je in een cirkel en kom je er nooit meer uit. Het zal ook altijd aan jou liggen en je kan bij een narcist nooit jezelf zijn. Schrijf de vervelende/ erge gebeurtenissen op en lees ze als je haar mist. Dit helpt mij. Ik heb hulp gezocht.Het helpt mij. Op dit moment draait mijn ex de rollen om en liegt en verzint de vreemdste verhalen over mij…. maar het lukt hem niet om mij te breken. Het is klaar!
Hoi,
Dat is net zo moeilijk te vatten. Toen we nog geen dochter hadden, zijn we op leuke vakanties geweest, maakten we plezier samen. Maar ik besef nu dat IK vooral veel gaf en weinig terug kreeg (tenzij materialistisch). De afgelopen dagen waren relatief ‘rustig’, zolang we de situatie niet aankaarten. Maar op die manier kan ik dat geen leven lang volhouden. Ik wil gewoon misschien de situatie niet onder ogen zijn en voel me schuldig mocht ik ze verlaten. Of is het net dat gevoel dat ze willen creëren ? Ik merk dan gisteren dat ze – om mijn rug heen – sms conversaties met haar ma voert waarin ze bijna met me spotten. En dat hakt er dan weer zo in. Telkens dat zalven en slaan, zalven en slaan. Je wordt er radeloos van.
Hoi anoniempje,
Ik ben nu een aantal weken verder en van hem bevrijd. Tuurlijk is het moeilijk. Het is het ene uiterste bij ze in het andere uiterste. Ze kunnen ook heel leuk zijn. Ik heb momenten dat ik denk….is het allemaal zo erg? Ligt het niet aan mij? Ik praat er veel met familie over, die heb je nodig en zeggen je de realiteit. Dat dingen niet normaal zijn. Tuurlijk is het leuk, als jij maar doet zoals ze dat wil. Hierdoor verlies je jezelf. Hij probeerde mij te laten denken dat ik gek was…. het is heel bizar. Andere momenten was hij weer de leuke man. Dan dacht ik, ach ik zal het wel verkeerd zien. Als je weg gaat, bereid je goed voor. De keus moet je zelf maken, ik raad het je alleen wel aan. Je kan later gelukkig worden met een ander. Ook al zie je dat nu niet. Ik ook niet hoor, maar voel me nu wel bevrijd! Ik kan normaal naar de winkel, zonder dat ik op mij telefoon moet kijken of dat hij opeens achter me staat. Ik kan normaal praten, zonder dat ik bang ben dat ik zijn ogen iets verkeerds zeg. Ik kan weer mezelf zijn. Ik kan ergens zijn zonder dat ik drie keer gebeld word en als ik niet opneem dat hij boos is.
Tuurlijk heb ik erg veel verdriet. Verdriet dat het niet gelukt is, dat ons kind een vader heeft die een persoonlijkheidsstoornis heeft. En dat het romantische plaatje niet is wat het leek op het begin. Maar daar moeten we doorheen. Je hele leven op je tenen lopen en ruzies is niet goed voor jullie kind. Doe het voor je kind en jezelf. Maar bereid je echt goed voor. Laat je goed informeren bij je advocaat en neem een goede. Succes met alles! Je bent sterker dan je denkt!
welkom Johan, het kan zeker ook jou overkomen met een vrouw. Statistisch zijn er misschien meer narcistische mannen, maar als je alle literatuur erover leest, wordt er altijd ook melding gemaakt, dat het zowel mannen als vrouwen betreft. Lees maar de ervaringsverhalen over narcistische moeders. Ik ken ook meerdere gescheiden mannen van narcistiche vrouwen.
Ik hoop, dat je uiteindelijk rust gaat vinden. Het blijft moeilijk, want ze zal nooit blijvend normaal reageren, want dat is gewoonweg niet aan de orde. Het is goed, dat je het doorhebt, dan kun je daarmee aan de slag.
En vanaf nu goed voor jezelf zorgen. Het heeft tijd nodig om alles te verwerken en het leven te gaan leiden, wat past bij jou en waar jij je goed en sterk bij voelt.
Dag Johan,
Ik word boos en verdrietig tegelijk als ik als man, je informatie lees. Ja, ook vrouwen kunnen narcistisch zijn en ook ik wilde het gezin bij elkaar houden. Het is inmiddels op een paar dagen na, 19 jaar geleden dat ik formeel ben gescheiden en wat heb ik het nu goed. Het heeft veel tranen, boosheid, verdriet, ongeloof en wat al niet meer gekost om te zijn, wie ik nu ben.
Ik kan je alleen maar alle sterkte wensen en zorg dat de kinderen zo min mogelijk lijden. Knok voor hun en voor jezelf en het kost veel tijd, maar je gaat het redden. Probeer de rust te bewaren en een goede regeling te treffen m.b.t. de kinderen en vastgesteld door derde(n).
Mijn ex wist overal te liegen en hield zich nooit aan een afspraak. Zij deed gewoon wat zij wilde en dan kun je vechten zoveel je wilt, maar dan kost het veel energie en wat het ergete is: pijn voor de kinderen en voor jou!
Sterkte kerel! Het gaat je goed!
Wat moedig van je Johan om je ervaring hier te delen. Ik ben ook een man en begrijp heel goed wat je hebt doorgemaakt. Je zult gaan merken, dat als je er met andere mannen over praat, dat je echt niet de enige man bent die dit overkomt. Mannen beginnen er nou eenmaal niet zo snel over. Maar ik heb gemerkt, als ik mijn verhaal vertelde, er soms een feest van herkenning was en is. Het is ook heel erg goed om er over te praten met lotgenoten. Het boek van Iris heeft mij zoveel inzicht gegeven dat ik er uiteindelijk veel krachtiger van ben geworden. Een aanrader voor iedere man die dit overkomen is.
Sterkte…al klinkt dat “raar”..ben er ook geweest..
Ze maken je zo klein…
Ik vergeleek het dikwijls met de woorden; sommige mensen menen, dat, wanneer ze een paal in de grond kloppen, zelf groter worden.
Hoi Johan, heel mooi geschreven. Zo herkenbaar. Ik merk ook steeds dat veel puzzelstukjes op de juiste plaats vallen. Inderdaad vooruit kijken. Je leven wordt alleen maar beter en negeren negeren, negeren en afstand nemen. Ik ben verhuisd, zo’n 2 uur rijden bij hem vandaag. Hopelijk kost dat hem op den duur teveel moeite. We laten ons leven niet meer beheersen. Moeilijk is het wel, omdat hij het blijft proberen over de rug van onze dochter. Dat doet zeer! Maar we komen er wel. We verdienen beter, vooral wij. De mensen die altijd anderen willen helpen. Want dat wilde ik…. hem helpen. We komen er wel. Het kost tijd. We verdienen beter! Veel sterkte en geniet van alle mooie dingen: je vrijheid en de mensen die om je geven. Die alles van jou waarderen en accepteren zoals je bent.
Hoi Johan, gelukkig ben je al een eind op de goede weg. Geef geen duimbreed toe aan haar wensen want ze zal zeker een opening proberen te vinden om weer bij je binnen te komen. En elke keer dat dit haar lukt zal voor jou nog vernietigender zijn dan de laatste keer. Laat alle communicatie zoveel mogelijk via de advocaat gaan. Maar ik denk dat je zelf precies weet wat je moet doen. Je hakt al een hele tijd met dit bijltje en je komt op mij over als iemand die vooruit wil en helemaal klaar is met dit persoon. Ik vind het erg voor je dat je dit allemaal hebt moeten meemaken want het is zo vreselijk erg. Heel veel kracht en wijsheid toegewenst Johan! Hou vol, je bent het zeker waard!
Hallo Johan, het gevoel dat je in je slaap uit een goede film bent gehaald en in een slecht film bent wakker geworden. Iedere ochtend raakt me dat nog het meest bij het wakker worden.
De vader van mijn kinderen is een verborgen narcist: bescheiden, charmant, rustig, nooit ruzie. Maar, net zoals bij jou, heel verwarrend: een politieagent!!! Ik heb 30 jaar een relatie met hem gehad.
Nee, zegt mijn omgeving, wat jij vertelt kan gewoon niet waar zijn.
Heel veel sterkte. Moedig dat je het hier hebt durven vertellen.
Hallo Johan,
Jou verhaal doet mij enorm veel goed en geeft zoveel erkenning.
Ik hen 5,5 jaar samen met een narcistische vrouw geleefd en ik weet dat ik haar links moet laten liggen maar het blijft moeilijk omdat we samen een kind van 3 hebben.
Ze gaat nu naar een maatschappelijk werkster hopelijk word ze beter maar heb genoeg gevochten nu.
Ben op.
Groet Maarten
Al met al, is het de bedoeling dat jij je beschadigde kind gaat helen, daarnaast zal de psygopaat dit nooit doen, het was slecht een façade in een fatamorgana.
Beste Johan,
je bent niet de enige geloof me, ik na bijna 15 jaar huwelijk de kracht gevonden om eruit te stappen. Alle communicatie stop ik met mijn ex man omdat alles op verwijt en het eigen ik draait. Jammer genoeg heb ik 2 kleine kinderen die ik met pijn in het hart heb zo vroeg moeten loslaten in co – ouderschap hoe hun toekomst wordt maakt mij intens triest. Het rechtssysteem laat je op vlak in de steek,alle bewijslast wordt niet ingezien. Ex man is enig kind en welstellende schoonouders,ik moet er geen doekjes omwinden. Een mooie functie en kan iedereen om zijn vingers winden.Ik heb nog een lange weg te gaan omdat zijn doel is mij te kraken omdat ik de scheiding heb ingezet maar laat mij niet langer doen. Ik ben mij ervan bewust dat het de beste stap is dat we hebben kunnen doen,en aan ieder einde staat ook steeds een nieuw begin.En alle vrienden/kennissen die je ex steunen zijn je vriendschap niet waard,met scha en schande ook moeten ondervinden. in plaats daarvan krijg je er enkele zeer waardevolle terug.
Hai,
Wat een rot situatie voor jou en de kinderen!!! Ik word boos als ik dit lees. Dat je met je rug tegen de muur staat. Hoe oud zijn ze? Wellicht kan je een detective inschakelen om te kijken of hij steken laat vallen en dan het weer aanvechten? Ik ben net weg bij mijn ex en sta in het beginstadium. Ik maak me ook ontzettend veel zorgen om onze dochter. Wat een hel. Ik wist niet dat mensen zo vals en abnormaal konden zijn. En ook ik maak mij zorgen om het rechtssysteem en mijn ex heeft ook hele mooie praatjes.
Mij helpt het enorm om te praten met iemand die in narcisme gespecialiseerd is. Zij verteld mij hoe ik met de situatie om moet gaan en wat ik kan verwachten. Ik heb alle contacten verbroken, ook met de vrienden en negeer hem. Volhouden en vooral de regie in eigen handen houden. Niet toegeven als hij weer zijn zin wil hebben. Want dan wil hij meer. Wellicht kan je eens informeren bij een kinderpsycholoog, zodat je weet welke handvaten je jullie kinderen mee kan geven.
Ik zit op een vechtsport. Het geeft mij zelfvertrouwen en ik kan mijn woede kwijt.
Heel veel sterkte!!
Beste Johan,
‘Beter ten halve gekeerd dan ten hele gedwaald.’
Ik ben ervan overtuigd dat het percentage van vrouwen met NPS ongeveer gelijk is met dat van mannen. Ik ken een vrouwelijke……zo glad als een aal inderdaad. Heel gevaarlijk.
Goed dat je jezelf bevrijdt hebt. Het is denk ik beter voor je om allen te praten met lotgenoten over wat je hebt moeten doormaken. Anderen kunnen maar moeilijk begrijpen wat het inhoudt om gevangen te zitten in het web van iemand met NPS. Het is bijna niet uit te leggen.
Sterkte met alles.
Lieve Johan, dat je je eenzaam voelt en -gelukkig- nog steeds van jezelf kunt zeggen dat je een goed mens bent, voel ik net zo. Ik zeg het vaak hardop tegen mezelf en dan gaat het een tijdje beter met me. Ik ga er van uit en ik hoop van harte dat ik ooit weer gelukkig ga worden. Gelukkig zijn er in mijn omgeving een paar mensen die mij geloven en zien hoe het zit. Ik heb ze deze site aangeraden te lezen,wat mij ook weer beangstigd omdat de waarheid nu ook voor mij zo duidelijk dichtbij komt. Kerst en oud en nieuw zie ik met een knoop in mijn maag op me af komen. Ik wens jou alle goeds. Gr K
Beste Johan,
Bedankt dat je je verhaal wilde delen…
Je gevoel van twijfel af en toe en vooral je gevoel van begrip vanuit je omgeving… is zo herkenbaar…
Zelfs voor psychologen, advocaten en rechters wordt narcisme vaak niet gezien omdat ze zich zo mooi voor doen…. en hoe moeilijk dat ook voor je is omdat je steun nodig hebt… je omgeving gaat het echt niet zien….. tot dat ze er zelf mee te maken krijgen…
Gelukkig is dit een site voor mensen die het wel begrijpen …. en daar haal je je kracht uit!
Mirella en Johan,
je omgeving gaat het echt niet zien…..
Ik heb met heel veel mensen hier over gesproken. Ik moest echt mijn verhaal kwijt. Voordat ik mijn verhaal ging doen, heb ik mij eerst verdiept in de materie en daarna mijn verhaal met feiten weerlegt. Dan kom je soms verassend genoeg mensen tegen die het heel interessant vinden hoe dit fenomeen werkt. Hoe wordt je slachtoffer? En dan uitgerekend Marc? Die man die toch wel met beide benen op de grond stond. Hoe kun je je dit laten gebeuren?
Als je dan gaat uitleggen hoe geraffineerd de mishandeling in elkaar steekt, dan schrikken mensen vaak. Zeker met de onderbouwing van feiten (getuigen, e-mails, verhalen van de andere kant die niet stroken etc. etc.). Probeer dan ook alles zoveel mogelijk bij de feiten te houden, en ga de dingen pijnlijke waarheden niet uit de weg.
Ik zeg altijd maar zo; de andere kant heeft een verhaal, ik heb de feiten.
Beste Johan,
Zo herkenbaar jou verhaal. Het is inderdaad of je in een slechte film zit.
Of het echt zo is.
Slachtoffer zijn van een narcist in je relatie verwoest soms heel je leven! Je bent zo onzeker. Als vrouw loop in je lingerie, trek je constant je buikje in om toch maar te kunnen evenaren aan de perfectie die hij van jou verwacht. Je vraagt erkenning en bevestiging maar daar heeft een narcist geen kaas van gegeten. Hij ziet je wel maar hij wil je liever klein houden omdat je “zijn eigendom” bent.
Ik wens je heel veel kracht en doorzettingsvermogen.
Ik werk nu sinds een week of 2 in het boek van iris en het is een raar soort feest van herkenning.
Ik heb het boek ook besteld…hoop zo dat het me helpt om mezelf terug te vinden…ben zo in de war, vooral omdat ik nog nauwelijks kan geloven en aan mezelf kan toegeven dat ik me heb laten ‘beetnemen’…ik schatte mezelf hoger in…pff…
Kort deel ik met jullie de mishandeling die ik doorstaan heb, het was extreem, deze dame is een proffesionele abuser ! Zij doet dit aan de lopende band en hunkerend schuimbekkend verlangend naar narcistische voeding vervolgt zij haar destructieve pad van verwoesting !
Ik ontmoete haar in de “vooruitgang” typerend …. Prachtig was zij…gekleed in een rode jurk! KLABAM …..ik werd voorgesteld door een kennis aan haar, hij zei….”dat jullie elkaar niet kennen….!!! Het klikt en met ze drieën vervolgde wij onze weg naar “fabels” ( hier begonnen haar fabeltjes al ” ) aan het einde van avond gaven wij elkaar een veels te lange knuffel !!
Ik zocht vervolgens later contact met haar…..en wij zagen elkaar een tweede keer met de opening van de schaapskooi !!! Nee serieus !… Daar was zij de Wolf in schaapskleren !( wat zal ze genoten hebben dat het de schaapskooi was denk ik nu )
Vervolgens gingen wij een paar dagen later weer afspreken…. Ik was zo nerveus en maar ook heel zeker…… Zij voelde zo goed…..niks toxic niks giftig…wel zag ik pijn in haar en dacht het te begrijpen….alleenstaande moeder met een verstandelijk gehandicapt kindje….relatie stuk gelopen …ect ect…..ze was zo lief en echt….zij spiegelde mij direct! Opslag verliefd….beide…dacht ik…..vervolgens spraken wij steeds vaker af…..zij kwam met leuke kadeautjes en whatsapp berichtjes aan één stuk door……ik vroeg na een week of ik haar mocht kussen…..en dat gebeurde……zo héé……..WAUW…wat een vrouw …eindelijk…ik wist het wel….,zij moest toch ooit is komen……de mooiste kus ooit in de polder op een bankje…
Na onze eerste kus liep ik met haar mee ..een stukje naar haar huis…achter mij hoorde ik haar zachtjes zeggen ” de afbreuk is begonnen ” hoorde het wel…en zei ook …wat zei je nou precies….,wat ze toen zei ben ik kwijt……maar ik dacht het verkeerd begrepen te hebben….
Mooie dagen volgden……wandelen bellen kussen …..ik voelde mij zo veilig bij haar….,.
Ik maakte een mooie foto van haar die zij vervolgens plaatste in haar whatsapp …met de legendarische tekst ” blij in de wei” wederom achteraf suggereert dit dat zij de Wolf Predetor is … Ik zag het niet zo….ik zag een blije lieve dame die bloeide in de wei….
LOVEBOMPING ! En niet een beetje! Gerafineerd ging zij te werk…mijn lieve god…wat pakte zij mij in……vol vertrouwen was ik….maar in de de derde week gebeurde het volgende….een vriendin kwam vrij laat langs bij mij..met heerlijk eten wat over was…..mevrouw was gepikeerd omdat zij langs kwam en terwijl wij super gezellig zaten met mijn zoon en zijn makker stond zij op en verliet mijn huis….buikpijn had ik direct…..snapte haar niet…jaloezie begreep ik wel….maar zo heftig reageerde ze…..dit was de eerste mishandeling ….
Vervolgens een dag later vertelde ze dat ze het wel begreep en dat ik ook liefde nodig heb….de dame in kwestie die het eten kwam brengen is puur een vriendin, al meer dan 30 jaar…
Geschrokken was ik en ons gesprek erover was ook vreemd, jaja ik ging mij verplaatsen in haar en uiteindelijk had ze mij zo ver dat ik vond dat mijn privacy geschonden werd op dat tijdstip ….ik ging dus mijn lieve vriendin kwalijk nemen dat zij zo laat langs kwam…..oh mijn god denk ik nu……
Zoals zij het inklede en formuleerde had ik het niet bedacht….ik was het gewoon met haar eens….mijn zoon en zijn makker vonden het trouwens erg vreemd dat zij opeens zo gek weg ging….ik buikpijn en mijn boys verward…ik begreep het niet en zag het niet helder…was ik al zo in de ban van haar…ja dat was ik….,
Veel kletsen en lekker samen zijn, dat deden wij….soms bleef ze slapen…,,heerlijk om niet meer alleen te zijn…..ik kon niet slapen terwijl ik naast haar lag….zo fijn…ze ruikt zo lekker…het voelt zo goed….,
Na een mooi weekend samen geweest te zijn …sta ik vroeg op en blij als een verliefd jongetje….ga ik een heerlijk vers ontbeitje halen voor ons…..
Maar toe. Ze beneden kwam gedroeg zij zich zo vreemd……zie je niet wat er is vroeg ze….huh….huh…wat bedoel je wat is er….? Kom lekker zitten bij mij lief. Ze ging door met vreemd gedrag…ik herkende haar niet….dacht …wat nu..? Heb je naar gedroomd of zo…,.voel jij je schuldig dat je hier bent….of wat is er dan…..ik voelde mij dom dat ik haar niet begreep en tevens bleef zij zo vaag dat ik in het duister verbleef….
Zij sprong op de fiets en weg was ze….dit was trouwens al de tweede keer dat zij weg fietse…
Ik zei…fiets maar weer weg…..en voelde mij zo sterk…zij komt heus wel terug……
Toen ze de volgende dag terug kwam verliep het gesprek slecht…ik zei….”jij verandert toch niet” laten wij maar stoppen ..voelde mij niet veilig……
Toch lukte het haar om mij in te palmen, zij is zo charismatisch bloedmooi en welbespraakt …ik was als een weekdiertje ….verlamd en verblind door haar verschijning….
Yoga les gaf zij ook en leerde mij dit ook….ook liet zij mij kennis maken met bepaalde boeken….Depak chopra ..detoxen en nog twee andere boekjes die vrij spiritueel waren. Het waren haar bijbeltjes zei ze….
Heerlijk waren de eerste weken….knettergek was ik op haar en haar zoon was meer dan welkom! Is het echt waar,,, tjeemig de peemig….smoor en smoor verliefd…..
Zelf had ik een zeer moeilijke tijd achter de rug….problemen met mijn rug….door werk…verhuist.ect..,en had mijn leven al aardig omgegooit..het was wel chaotisch maar was op de goede weg..20 kilo afgevallen en blij met mijn nieuwe huis….dichter bij mijn twee mooie zonen en familie …..maar goed …ik kwam haar tegen toen ik net terug was in mijn oude dorpje…..was een stuk verder en goed bezig…
Zij voelde dat ik kwetsbaar was en oud zeer en verleden achter mij had gelaten….zij was zo relaxed in alles, ik schaamde mij voor niks….zo veel interesse had geen enkel vrouw op deze manier in mij gehad….voorheen dumpte mensen vaak hun shit bij mij….maar zij deed niet ..het was oprecht….(niet)
Steeds als wij samen waren geloofde ik het niet….mijn god….yes thank you….
Het moest wel….mijn geduld…en het niet opzoek gaan werpt zijn vruchten af…natuurlijk komt zij…het moest wel…na zo lang alleen…..altijd bezig geweest met mijn jongens en werk…was een soort flipperbal 15 jaar lang….dacht wel hersteld te zijn van de relatie met de moeder van mijn kinderen…..soms een vriendin gehad …..maar durfde eigelijk mijzelf niet te geven de laatste jaren….was wel tevreden met de rust ….kan goed met mijzelf omgaan….en altijd weer moed en genoeg energie voor de toekomst….
Maar toen…’ Vakantie tijd brak aan ‘ het ging even uit….ik ging met mijn ouders mee…ik moest ze rijden naar Zuid-Frankrijk …dit had ik al voor haar beloofd…..eigelijk wilde ik niet…..het was op de top van onze golden days…,,wat moest ik…zij zei….je moet wel……tevens dacht ik…zo kan ik zien of het allemaal echt echt is….want ik krijg veel buikpijn en loop op mijn tenen….
De avond voor de vakantie waren wij samen en zij ging bewust zoveel dopamine oxisoton endorfine ect ect aanmaken dmv liefde…..kadeautjes voor daar en in de auto kreeg ik…..
Maar als een afstandbesteurbaare autootje gooide zij mij tijdens die vakantie alle kanten op…zij had dit al gepland…..dat weet ik nu……mijn god wat een gestoorde vakantie had ik daar…mijn laatste vakantie met mijn ouders en mijn gehandicapte zusje heeft zij bewust kapot gemaakt…..
Buikpijn …in bed liggen terwijl de zon schijnt…volkomen geobsedeerd door haar…zij had stres met haar oma die overleed, zij stopte met haar bedrijf en nam het mij kwalijk dat ik er niet was voor haar…hoe ik ook belde mailde ect…het was niet goed…..ik raakte de klutskwijt werd lam en schold haar verrot! Dacht wat moet jij nou, ben je gek of zo…..
Laatste week was een ramp, de terugweg ok….vier dagen na aankomst zag ik haar pas! Narcistische woede aanval volgden….deze vergeet ik nooit meer…..ging nergens over en ik rende weg….doodsbang was ik voor haar…..en ik verlangde naar mijn jongens……had toen helemaal geen vertrouwen meer in alles…..
Toch hooverde zij mij terug…..zo goed…..het werd nog leuker en wij leerde beter communiceren……ze ging zich zo verbinden …meer meer en meer…. LOVEBOMPING en geen devaluatie meer……ja ik wilde alles met haar en haar zoon…..
We gingen wat eten ergens en ik wachte op haar…..ondertussen zag ze mij wachten……ik stond bij een bankje met een koperen slang erop….toen ik zo dichtbij die slang stond kwam ze en zei…kijk die slang achter je……nu zie ik dit…..toen vond ik het ook vreemd……maar wat ik eigelijk allemaal wil zeggen is zo veel, spirituele mishandeling, geestelijke mishandeling, emotionele mishandeling, sexuele mishandeling….financiële mishandeling…..
Zij liet ook trouwens nog een gesprek horen van haar ex waar ze langer mee was, en zei met smirk….hij is schizofreen …nu snap ik dat zij dat heeft gedaan….ook vertelde over iemand die ooit Elf moord wilden plegen….zij lijkt wel trots te zijn daarop achteraf……
En zij vertelde dat zij hoogsensetieve jongetjes het leven heeft gered….daar bedoelde ze mij mee.
Heel veel vreemde dingen vertelde zij eigelijk al tijdens ons samen zijn, alles was dubbel…haar filmpjes online echt alles……
De grandfinale was ook zeer bruut….we namen nog een ijsje en ze zei ..wil jij een ijsje van mama……
Ook zei ze dat ze meer lijkt op mijn ex dan ik dacht…l
En vroeg mij toen ze wegreed in haar auto of ik verlicht was, ik riep nog naar haar dat ik het leuk vond…..ze snapte er geen fuck van…de klapper kwam pas veel later bij mij….gelukkig was ik niet verlicht zeg !,m was zij de duivel ?? Denk ik nu, WTF is dat voor vraag?
Is het zo dat ik eerder mishandeld was…door mijn ex….ja correct….heb ik narcistische ouders…nee….waren ze emotioneel niet beschikbaar…ja dat wel…..had ik een beschadigd kind in mijzelf …ja…..
Ergens tegen het einde zaten wij thuis ….haar zoontje flikkerde bijna van de bank….ik gooide snel een paar grote kussen eronder…waarop zij zei….Jezus wat ben jij lief……..? Nu zie ik dat zei wel moest stoppen met haar misdaad ! Zij trok mij niet meer….
Zoveel dingen gaan er door mij heen….zo veel gebeurtenissen…jij hebt mij door zei ze….ik vroeg ..wat bedoel je ??
Er waren nog veel meer raren verhalen…die laat ik voor wat het is…wel zie ik in dat zij eigelijk bijna aan één stuk door mij pijn heeft gedaan..bewust…al haar worden en gedrag begreep ik pas later……
Helaas doordat zij alles ging benoemen en ankeren verblijf ik in een trauma huis en trauma dorp….inmiddels heb ik alles eruit gegooid en verandert…de plekken die zij ankerde zie ik bijna niet meer, heb 150 dagen gehuild…..3000 uur YouTube ..bijna zelfmoord gepleegd …ros Rosenberg …Psygopath free gelezen en iris koops…alles van Sam Vakin ..Thomas Sheridan en Michael Tsarion …..Melonie tonia evens…..ascc direct…,.en alle blogs die er zijn…..ggz geweest testen gedaan ect ect psychiaterS echt van alles, er is niks met mij…hoogst intelligent en zeer hoog sensitieve …..dit komt door de mishandelingen een logisch gevolg, door mijn empatisch vermogen kan ik mij zo goed verplaatsen in anderen daardoor trek ik deze mensen aan……inmiddels is bijna iedereen weg uit mijn leven, mijn twee beste makers niet…..ik doe werk wat ik leuk vind en ben rustig……mijn jongste zoon woont weer bij mij….
Al met al vind ik het weerzinwekkend dat mensen liefde gebruiken om iemand kapot te maken.psycic vampirism in de puurste vorm..
Pure evil……
De klapper van mijn leven gehad, fysiek geestelijk is de schade enorm hypocampus amygdala was verneukt en tijdelijk schizofreen geweest….
Nu terug op aarde…roze bril is af! Geen groen blok gif in mijn buik……..
Het lijkt mij vreselijk om zo te zijn als haar, leeg eeuwig boos en compleet gestoord , haar kindje wordt steeds apathischer en de slachtoffers die zij maakt steeds gruwelijker ….zij is een psyco killer en haar doel is dood en verderf zaaien……
Feitelijk moet zij direct hulp hebben.
Niemand zal haar stoppen …..
Ik heb niks ondernomen jegens haar….wel heeft zij de politie aan mijn deur laten komen..Dit flikken ze altijd….
Ik heb nooit iemand ooit pijn gedaan en zal dit ook nooit doen, zij is een misdadiger een junk. ( narcistische voeding) en tevens een vrouw waardoor je enge ziektes kan oplopen ……naast het feit dat ze geestelijk zachtjes kapot maakt ! Zij is zich er zeer bewust van, maar ze kan niet anders……ik denk dat zij extreem misbruikt is geweest, en een gruwelijk hekel aan authentieke empathische mannen heeft !
Ze is na 1,5 maanden weer terug in de omgeving….waarschijnlijk heeft ze wederom weer slachtoffers gemaakt, ik heb slachtofferhulp aan de deur gehad en zij was bekend…..
Ik hoef nooit meer contact, ben niet meer bang voor haar……
Zo kwam ze ook met de text ….incombinatie met een k kadeautje…
Come to youre deepest fear en afther that, fear has no meening
Nou ik ben bij mijn diepste angsten geweest…
Soms ben ik haar dankbaar, maar waarom…….mijn persoonlijkheid is verandert…alles is anders….en ik vraag mij af of ik ooit nog mijn hart kan delen….
Dit was een knotsgek verhaal ! Er zit geen lijn in, maar dat kan ook niet, ik 580 blz tekst geschreven. En ooit wordt dit een boek en een verhaal…
Of heeft ze gezien dat ik vastliep in mijn leven, en doordat zij weet dat bijna iedereen na een brute mishandeling er beter uitkomt…dit heeft gedaan ….had ik dit willen missen…nee….
Waarom is ze ver gegaan, omdat ze knetter gek op mij was….en zelf nooit zo kan worden, zoveel kan voelen en zo kwetsbaar kan zijn…was het jaloezie …mijn mooie jongens, mijn zusje mijn gezin mijn vrienden mijn creativiteit mijn warmte…….
Helemaal opnieuw ben ik begonnen aan een nieuw leven, niks is hetzelfde als toen, en ik mis het ook niet, wel mis ik mijn spontaniteit en zelfvertrouwen , en dood vermoeiend is de boosheid jegens haar, ik wil haar confronteren, wilde haar ooit kapot maken ontmaskeren, maar nu zie ik dat zij een klein zielig meisje is die compleet kapot is……het zal alleen maar erger worden….ik dacht eerst dat ik haar kon helpen, maar zij is totaal of the GRID …
Zij vertelde mij zelfs dat ze naar de klote zal gaan wanneer zij haar kind kwijt raakt, zij weet dat dit gaat gebeuren….eigelijk vertelde zij alles tijdens ons….
Verslaafde mensen zijn bijna niet te helpen,
Zoveel capaciteiten heeft zij, maar pijn van anderen is waar zij op teert ?.
No more hope….
Ik weet dat zij dit ooit leest….misschien herkend ze mij …..maar het zal haar niks boeien…ze voelt niks en is al velen mannen verder….
Denk dat ze al over de 250 mannen is….
Ze leurt haar kind telkens mee….
Wat een ramp…..
Eigelijk moet zij haar beschadigde kind helen, maar jij hebt narcisme, verborgen narcisme ..sociopathen en psygopaten, die laatste …nee daar is geen hoop voor….slechts duisternis
Deze duisternis heeft mij juist verreikt !
Dit is niet te bevatten …
Einde
Iedereen succes…
Ik ben weg…..
Opweg.
Ps; zoals overal in elk fimpje of boek….wordt gesproken over schaamte, dit is het enige waar ik niet mee kamp…
Toxic shame…
?
Hallo allemaal,
Hoog tijd om op jullie hartverwarmende reacties te reageren. Ze doen me stuk voor stuk heel erg goed. In de eerste plaats om me door jullie reacties niet langer eenzaam te hoeven voelen. Heel veel meer mensen hebben er mee te maken (of gehad) en dat had ik nooit gedacht. Ten tweede lees en proef ik heel veel herkenning en dat sterkt me in mijn idee dat ik het inderdaad goed zie en inschat. Ook dat zal jullie allemaal bekend voorkomen: steeds terugvallen in het gevoel van onzekerheid over je eigen observatie. Ten derde zijn de vele ondersteunende tips voor mij zéér welkom en bovendien meteen toepasbaar. Waar mogelijk vermijd ik nu bv direct contact met mijn ex en waar het onontkoombaar is, weet ik me te wapenen (en doorzag ik een heel narcistische aanval meteen; niet op ingegaan want geen zin in nieuw drama – wat voelde ik me trots). Kortom, hartstikke bedankt voor jullie bijdragen onder mijn verhaal!
Een aantal van jullie vond het ‘moedig’ van me dat ik hier mijn verhaal deed. Dankjewel, dat vind ik ook, maar nou ook weer niet uitzonderlijk moedig. Deze site werkt voor mij echt laagdrempelig, alles wordt zo zorgvuldig gedaan dat het voor mij niet als een obstakel voelt. Ook schaamte kan ik – om dezelfde reden – niet voelen. Het is zoals het is, en op dit platform is schaamte bepaald niet nodig (en levert daarentegen juist een heleboel op!). Natuurlijk heb ik over mijn eigen verhaal diep verdriet en kan me soms een loser voelen – wat heb ik me al die jaren laten gebeuren, hoe heb ik mezelf dit aan kunnen doen? Misschien dat het nog wel zwaarder weegt omdat ik een man ben, als slachtoffer van een vrouwelijke narcist. Niet dat ik nou zo’n macho ben, ik denk juist niet, maar het zit wel in onze cultuur dat je als man sterk moet zijn (en ik ben nu eenmaal ook een product van deze cultuur).
Laat ik nu al jarenlang gedacht hebben dat wat ik meemaakte, puur veroorzaakt werd door de verschillen tussen man en vrouw. Dan heb ik het over de psycho-biologische verschillen tussen de sexen zoals je die tegenwoordig weer ‘mag’ benoemen (was jarenlang niet correct). Voor de volle 100% gelijkwaardig, maar wel verschillend. Het zijn m.i. ook juist die verschillen die m/v-contacten zo interessant en mooi maken, en sterker: waardoor vrouwen en mannen zich tot elkaar aangetrokken voelen. Ik kan daar lyrisch over worden en meen dat ik daar veel over weet. Alles over opgezocht en zo vaak voorgelegd aan mijn ex. Maar je begrijpt het al: ze ging er helemaal mee aan de haal en boog het om in een onnavolgbaar verhaal, mij steeds weer in de mist achterlatend. Dat was al die keren een hard gelag en nu denk ik gelukkig ‘dat hoeft nooit meer.’
Wat zou ik het geweldig vinden om ooit een vrouw te ontmoeten waar ik al dat moois langdurig, zuiver en met heel veel plezier mee kan delen! Eerlijk is eerlijk, op dit moment geen idee of ik me ooit weer volledig kan overgeven aan De Liefde. Maar wat geeft dat op voorhand al een fijn gevoel, het idee alleen al! Want tussen alle misère door houd ik als ankerpunt dat het leven mooi bedoeld is voor iedereen, dus ook voor mij!
Hartelijke groet; nogmaals bedankt voor jullie steun,
Johan
Johan, ik bewonder je frisse moed! Dat je vooruit kijkt, daar verlang ik ook naar, maar het is zo moeilijk, dat loskomen. Ik ben er al vanaf augustus 2016 mee bezig, maar mijn N weigert pertinent om mij los te laten. Spendeert al zijn energie (lees: gedachten die hij opschrijft of uitspreekt, maar nooit daden) aan mij om mij te overtuigen van hoe prachtig onze Liefde is. Beschuldigt mij van het kapotmaken van Ons. Echter, hij is getrouwd…ik geef keer op keer aan dat ik me erbij neerleg dat hij dat wil blijven…maar hij…ik begrijp er NIKS van…zijn gepraat gaat alle kanten op (hij verwijt het mij zelfs wanneer het slecht gaat met zijn kinderen vanwege zijn slechte humeur, dat hij dankt aan mijn afwijzende houding?!?), zijn jaloezie snap ik ook niet en ondertussen begrijp ik niet hoe ik me in deze situatie nog steeds verbonden voel met hem, terwijl ik in feite zo vrij als een vogel ben…
Ik wil ook vooruit kijken! Me niet meer met hem verbonden voelen. En durven geloven in echte, lieve en oprechte mannen…
En ik baal van mijn eigen ‘bitter’ zijn…