Destructief gedrag in je huis, op je werk of binnen de kerk?

Dit is een gastcolumn van Wilma Trouwborst-Bos

Het nieuwste boek van Iris Koops ligt op de plank! Je kunt hierin lezen over de gevolgen van destructief gedrag, waaronder narcisme en psychopathie valt. Ik heb als proeflezer het proces van Iris om het boek te schrijven, van nabij meegemaakt. Een proces dat bestond uit: denken, mijmeren, schrijven, schrappen, overleggen en herschrijven. Nu is het moment daar, dat het boek Je leven in eigen hand gereed is.

Het eerste boek van Iris, Herstellen van narcistische mishandeling,  is een echt werkboek. Lezers werken daarin aan hun eigen proces van herstel. Zij ervaren dit boek als (h)erkenning van hun moeilijke situatie. Dit tweede boek wil een wegwijzer zijn voor mensen die al een stukje op weg zijn in hun herstel. Zij krijgen meer oog voor hun omgeving, ze voelen zich sterker worden. En in dat proces ploppen er andere vragen omhoog. Dit boek wil je handvatten geven om antwoord op je vragen te vinden. Zie het als de verdieping van de kennis die je via het werkboek hebt opgedaan.

Het is een boek van formaat geworden. Ruim 300 pagina’s! Allereerst biedt het inzichten in wat narcisme en psychopathie is en waarom de impact van mensen met deze persoonlijkheidsstoornissen op hun omgeving zo groot kan zijn. Het gaat uitgebreid in op wat er met het slachtoffer gebeurt en hoe elk slachtoffer de weg naar herstel kan vinden. Onderwerpen als trauma en dissociëren worden uitgewerkt. Je krijgt adviezen hoe kinderen begeleid kunnen worden. Je leest ook adviezen hoe je met instanties en betrokken hulpverleners om kunt gaan. Diverse onderwerpen komen aan bod.

Dit nieuwe boek borduurt verder op de informatie uit het werkboek. Soms denk je tijdens het lezen: dit heb ik in het werkboek ook gelezen. Hier heeft Iris bewust voor gekozen. Tegelijkertijd brengt ze een verdiepingsslag aan. Er is ook veel nieuwe informatie, bijvoorbeeld de informatie over narcisme of psychopathie op het werk, narcisme binnen de kerk, seksueel misbruik, ouderverstoting, stalking en zelfzorg. Kortom: het is een boek met veel informatie!

Het grootste deel van het boek is geschreven door Iris zelf. Een aantal stukken zijn door mensen uit haar netwerk geschreven: coaches of therapeuten. Iris weet zich als eindredacteur verantwoordelijk voor de inhoud van het gehele boek. Ze heeft intensief meegeleefd met het schrijven van anderen. Ook dat was een proces van denken, meedenken, schrijven, schrappen en herschrijven. Je ontkomt er niet aan dat je in de stukken die anderen geschreven hebben de pen van de ander herkent. Persoonlijk heb ik de samenwerking met Iris als heel positief ervaren. Ik waardeer het enorm, dat ze ruimte in het boek geeft voor het stuk over narcisme binnen de kerk. Ze heeft mij in een vroeg stadium gevraagd dit onderwerp voor mijn rekening te nemen. Ze wilde hiermee recht doen aan de vraag van verschillende cliënten om ook iets te schrijven over de specifieke pijnpunten van mensen die worstelen met narcisme en het geloof. Narcisme is in alle lagen van de bevolking te vinden. En helaas, het stopt niet voor de drempel van je werk, maar ook niet voor de drempel van de kerk. Enkele bladzijden zijn daarom voor deze specifieke groep geschreven. Hierdoor is het een boek geworden voor een heel brede doelgroep. Wees niet bang dat dit een al te theoretisch of wetenschappelijk boek is. Het boek is in de praktijk geboren. Theorie en adviezen worden afgewisseld door talloze ervaringsverhalen. Eigenlijk zou je kunnen zeggen: het is een boek van mensen voor mensen.

Wilma Trouwborst-Bos, psycho-sociaal therapeut

4 gedachten aan “Destructief gedrag in je huis, op je werk of binnen de kerk?”

  1. Ik heb zoveel geleerd van het eerste boek. Onder andere dat ik niet gek ben. En dat het gezin waar ik uit kom doordrenkt was van narcisme. Dat ik daardoor een hele foute narcistische man heb getroffen. Ik wist niet beter dan dat ik niets beter verdiende. Ik kan er zoveel over vertellen wat het allemaal met me gedaan heeft. Waar het om gaat is dat ik een uitweg heb gevonden. Het eerste boek van Iris. Ik heb het meerdere keren gelezen. Ik herkende zoveel dat het me in eerste instantie zeer schokte. Maar het gaf me ook rust. Zo zat het dus m’n hele leven lang in elkaar. Wat erg. Maar ik heb er wat aan kunnen doen dankzij dit boek. Ik kijk erg uit naar het volgende boek. Verder werken aan mezelf. Ik ben er nog niet maar ik heb al zoveel duidelijkheid dat het tweede boek een verdere, zeer welkome aanvulling zal zijn op hetgeen al helder is voor me. Ik kom er wel. En jullie ook. xx

  2. Dankjewel Wilma!
    Je schrijft dat het een boek is van mensen voor mensen.
    Dat klinkt fijn vind ik en zo heb ik dat ook ervaren met het eerste boek. Geen moeilijke psychologische of medische teksten, maar een boek dat prettig en makkelijk te lezen is, met voorbeelden. Dat vind ik fijn. Dat doet me goed.
    Er staat zóveel in beschreven, met zoveel voorbeelden, dat je er niet omheen kunt dat ook jouw situatie er in voorkomt. Verbaasd was ik daardoor met regelmaat, door de bevestiging, herkenning en erkenning. Zo heilzaam om te lezen hoe de vork werkelijk in de steel zit. Om eindelijk te lezen en te beseffen dat er mensen zijn die mij begrijpen, die weten wat mij is overkomen, die begrijpen wat ik hebt meegemaakt, die mij hun verhaal vertellen. Dat je weet dat je al die jaren niet gek was, maar dat je eindelijk bevestigd wordt in hetgeen wat je eigenlijk al wist of dacht, maar nooit bevestigd kreeg.
    Met regelmaat lees ik nog stukjes in het boek. Gewoon als bevestiging.
    Ik wil ook het nieuwe boek heel graag lezen en hebben en kijk ernaar uit!

  3. Fijn dat er aandacht is voor narcisme binnen diverse kringen, werk en ook binnen de kerk.
    De boodschappen die je vanuit je geloof mee krijgt, maken dat het mijns inziens een extra worsteling is om je vrij of gerechtigd te voelen je grenzen aan te geven en te bewaken. Goed als er ook daar meer over dit onderwerp gesproken wordt.

  4. Het heeft me wel bezig gehouden. Wat een duistere persoonlijkheid. Ze halen je binnen met lovebombing om vervolgens te devalueren nadat je bent gelovebombed en wil terug naar toen hoe het eerst was maar dat blijkt een illusie te zijn en valse hoop. Als ze er uit zouden zien als een krokodil leeuw of luipaard of een wurgslang dan zou je meteen wel weglopen maar ze hebben nog een menselijk gedaante waarbij men op het eerste gezicht gezond lijkt. Ze zeggen de eerste indruk is de beste maar bij toxische mensen heb ik in het begin wel eens iets gevoeld alsof het niet deugde en dan bleek dat ook het geval te zijn. Ik vind het spijtig dat ik in hun sfeer verbleven ben. Ze klinken overtuigend en de omgeving ziet hun voor het tegenovergestelde aan dan hoe zij in werkelijkheid zijn. Zij kunnen net oppassend degelijk betrouwbaar solide overkomen en ook behulpzaam met zoetgevooisde woorden een magische lach en een magnetisch voorkomen. Een soort aura dat aantrekt en een relaxed en wat een zeker gevoel geeft. Hoe je hun maar wil zien zij willen het je wel geven en zeggen wat je wilt horen.
    De omgeving kan het haast niet geloven als je zegt nadat wat ze hebben gedaan. Ze denken dat je in de war bent of verward of denken dat je overspannen of ziek bent. Zij blijven buiten de strijd vanwege hun flegmatische benadering en zelfs al is het erg dan nog blijven ze onaandoenlijk en dat is om je te raken. Ze zeggen dat ze de juiste knoppen weten in te drukken hoe ze je kunnen raken. Ze maken je kwaad en iemand regeert met een reden kwaad en dan ziet de omgeving jouw als troublemaker terwijl zij er de oorzaak van zijn maar dat zien ze niet. Adviezen op internet zijn van maak dat je weg komt want ze brengen je naar de spreekwoordelijke donder. Er zijn wel red flags waar je op kunt letten.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *